Return to Video

สาเหตุที่ฉันยอมเสี่ยงอันตรายเพี่อบอกเล่าเรื่องราวของกาซ่า

  • 0:02 - 0:03

    สวัสดีค่ะ
  • 0:04 - 0:06
    นี่เป็นการเดินทางครั้งเเรกของดิฉันค่ะ
  • 0:07 - 0:11
    เป็นครั้งเเรกในชีวิตเลยนะคะ
    ที่ดิฉันได้ออกมาจากฉนวนกาซา
  • 0:11 - 0:13
    ดิฉันมีความสุขมากที่ได้มายืนอยู่ตรงนี้ค่ะ
  • 0:13 - 0:18
    (เสียงปรบมือ)
  • 0:19 - 0:24
    ดิฉันเคยใฝ่ฝันอยากเป็นนักบิน
    อยากขับเครื่องบิน
  • 0:24 - 0:29
    อยากบินไปในท้องฟ้าอย่างอิสระ
  • 0:30 - 0:32
    เเต่มันเป็นไปไม่ได้
  • 0:32 - 0:36
    เพราะดิฉันอยู่ที่กาซา ซึ่งไม่มีสนามบิน
  • 0:37 - 0:40
    ชายเเดนทุกด้านปิดตาย
  • 0:41 - 0:44
    พวกเราเปรียบเสมือน
    อยู่ในคุกที่ใหญ่ที่สุดในโลก
  • 0:45 - 0:49
    ดิฉันทำได้เพียงมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
  • 0:50 - 0:54
    บางวันเราจะโชคดี
    ที่เรามีไฟฟ้า
  • 0:54 - 0:56
    สำหรับ 4 - 5 ชั่วโมง
  • 0:57 - 1:03
    ถ้าอากาศหนาว เราจะก่อกองไฟหน้าบ้าน
    บางทีก็บนหลังคา
  • 1:03 - 1:05
    บางครั้งเราทำอาหารกินกัน
  • 1:06 - 1:11
    งานของดิฉันในกาซาคือการเตรียมทุกอย่าง
    ให้นักข่าวที่เข้ามาในเเผ่นดินเกิดของดิฉัน
  • 1:11 - 1:15
    เพื่อรายงานข่าวว่าเกิดอะไรขึ้นที่กาซา
  • 1:16 - 1:19
    มีหลายเช้าที่ดิฉันต้องไปที่เขตชายเเดน
  • 1:19 - 1:20
    เพื่อไปรับนักข่าว
  • 1:21 - 1:24
    ดูว่าอาจมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น
    กับพวกเขาไหม
  • 1:24 - 1:27
    หรือถ้านักข่าวคิดจะรายงานข่าวที่
  • 1:28 - 1:31
    รัฐบาลไม่ต้องการให้เปิดเผย
  • 1:31 - 1:33
    ก็อาจเกิดเหตุร้ายขึ้น
  • 1:35 - 1:38
    การเป็นคนนำทางให้นักข่าว
  • 1:38 - 1:42
    นักถ่ายภาพยนตร์ ทีมงานทำข่าว
    คือชีวิตการทำงานของฉัน
  • 1:44 - 1:48
    ดิฉันเชื่อว่าความสำเร็จของดิฉัน
    เกิดจากการสร้างมิตรภาพ
  • 1:48 - 1:51
    ไม่เฉพาะกับนักข่าว
    เเละทีมงานทำข่าว
  • 1:51 - 1:54
    เเต่รวมถึงคนในชุมชน
    ที่กาซาด้วย
  • 1:55 - 1:59
    คนเหล่านี้ไม่ต้องการให้เรื่องถูกเปิดเผย
  • 2:00 - 2:03
    ดิฉันไม่ได้มองพวกเค้า
    เป็นเเค่เรื่องราวหรือตัวเลข
  • 2:04 - 2:07
    แต่พวกเค้าเป็นคนเหมือนดิฉัน
  • 2:10 - 2:13
    ดิฉันพยายามสร้างความสัมพันธ์ที่ดี
    มาตลอดเวลา 10 ปี
  • 2:15 - 2:16
    เเละทราบไหมคะ
  • 2:16 - 2:19
    นี่เป็นโอกาสที่ทำให้ดิฉันเข้าถึงคนเหล่านี้
  • 2:20 - 2:22
    รับรู้เรื่องราวที่คนอื่นไม่รู้
  • 2:22 - 2:27
    ในบางสถานการณ์ ดิฉันรู้สึกว่า
    ความเป็นผู้หญิงทำให้มีโอกาสมากกว่า
  • 2:30 - 2:32
    นักข่าวชายหลายคนในกลุ่มของดิฉัน
  • 2:32 - 2:36
    พวกเขาต้องการเปิดเผย
    เรื่องเกี่ยวกับยาเสพติดในประเทศของดิฉัน
  • 2:37 - 2:41
    ปัญหานั้นเกิดขึ้น
    ตั้งเเต่เริ่มสร้างอุโมงค์กาซา
  • 2:43 - 2:44
    การที่กาซาถูกปิดล้อม
  • 2:44 - 2:47
    อุโมงค์ถูกใช้
    เป็นเส้นทางลำเลียงสิ่งจำเป็นพื้นฐาน
  • 2:47 - 2:50
    เช่นอาหาร วัสดุก่อสร้าง เเละของจำเป็น
  • 2:51 - 2:55
    เเต่ไม่มีอีกเเล้ว
    เพราะอียิปต์ทำให้น้ำท่วมอุโมงค์
  • 2:56 - 2:58
    เเละใช้การไม่ได้อีก
  • 2:59 - 3:00
    มีการลักลอบขนยาเสพติด
  • 3:01 - 3:04
    คนหนุ่มสาวเริ่มติดยา
  • 3:05 - 3:08
    ในค่านิยมของชาวปาเลสไตน์
  • 3:08 - 3:11
    ผู้ชายถูกห้ามเข้าไปครัวเรือน
  • 3:12 - 3:15
    ดังนั้นนักข่าวชายจะไม่ได้รับรู้ข่าวสารอะไร
  • 3:16 - 3:17
    เเต่ดิฉันได้รู้
  • 3:19 - 3:21
    ดิฉันมีสามีที่ดีที่สุด
  • 3:22 - 3:24
    เขาเป็นกำลังใจเเละคอยช่วยเหลือ
  • 3:25 - 3:28
    โดยไม่สนใจเสียงวิพากย์วิจารณ์ใด ๆ
  • 3:29 - 3:31
    ตอนนี้เขาอยู่ที่บ้านกับลูกสองคน
  • 3:32 - 3:34
    ดิฉันยังมีลูกอีกหนึ่งคนอยู่ในท้องนี่
  • 3:35 - 3:40
    (เสียงปรบมือ)
  • 3:41 - 3:44
    ตอนที่ทำงาน ดิฉันโทรหาเขา ทุกสองชั่วโมง
  • 3:44 - 3:48
    เขาจะรู้ว่าถ้าดิฉันไม่โทรไป
  • 3:48 - 3:49
    เขาจะต้องโทรหาใครสักคน
  • 3:49 - 3:51
    คนที่ชี้เบาะเเสให้ดิฉัน
  • 3:52 - 3:55
    ซึ่งเป็นคนที่ดิฉันไว้ใจ
  • 3:57 - 3:59
    มีอยู่ครั้งหนึ่งที่กาซา
  • 3:59 - 4:04
    ช่วงที่นักข่าวอังกฤษ อลัน จอห์นสัน
    ถูกลักพาตัว
  • 4:04 - 4:07
    มีนิตยสารอเมริกัน ขอร้องดิฉัน
  • 4:08 - 4:12
    ให้จัดการ
    พาไปพบกับคนที่เป็นคนลักพาตัวที่กาซา
  • 4:13 - 4:16
    ดิฉันเเละนักข่าวที่จะทำข่าวนี้
  • 4:17 - 4:20
    ถูกนัดให้ไปพบที่หน้าโรงเเรมที่พัก
  • 4:22 - 4:26
    พวกเขาเอารถตู้สีดำกระจกดำมืดมารับเรา
  • 4:27 - 4:30
    พวกเขาสวมหน้ากาก
  • 4:31 - 4:36
    ขับพาเราออกไปไกลมาก ไปที่กลางทุ่ง
  • 4:37 - 4:39
    พวกเขายึดโทรศัพท์มือถือ
  • 4:40 - 4:44
    เราได้สัมภาษณ์ผู้ลักพาตัวที่กลางทุ่งนั่น
  • 4:46 - 4:47
    วันนั้นดิฉันหวาดกลัวมาก
  • 4:47 - 4:50
    เป็นวันที่ดิฉันไม่มีทางลืม
  • 4:52 - 4:54
    นี่ดิฉันทำสิ่งนี้ทำไม
  • 4:55 - 4:57
    ดิฉันทำเพราะเชื่อว่าถ้าไม่ทำ
  • 4:58 - 5:03
    เรื่องราวที่สำคัญเกี่ยวกับกาซาจะขาดหายไป
  • 5:04 - 5:07
    มีอีกหลายเรื่องที่ดิฉันจะเล่า
    เกี่ยวกับประเทศของดิฉัน
  • 5:08 - 5:11
    ไม่ใช่ทุกคนเป็นคนไม่ดี
  • 5:11 - 5:15
    ถึงเเม้จะมีเหตุการณ์ร้าย ๆ เกิดขึ้น
    ดิฉันก็รักประเทศของดิฉัน
  • 5:15 - 5:19
    การถูกโจมตี ความยากจน คนตกงาน
  • 5:19 - 5:22
    เเต่ชีวิตยังคงดำเนินต่อไป
  • 5:22 - 5:27
    ยังมีคนที่เป็นนักฝัน
    เเละคนที่เปี่ยมด้วยพลัง
  • 5:28 - 5:32
    เรามีดนตรีที่ไพเราะ
    มีโรงเรียนดนตรีที่ดีมาก
  • 5:32 - 5:36
    เรามีนักวิ่งผาดโผนที่วิ่งอยู่บนซากบ้าน
    ที่ปรักหักพังของตัวเอง
  • 5:38 - 5:41
    กาซาเป็นที่เดียวในดินเเดนอาหรับ
  • 5:41 - 5:45
    ที่ซึ่งชาวมุสลิม เเละคริสเตียน
    อยู่กันอย่างพี่น้อง
  • 5:46 - 5:50
    (เสียงปรบมือ)
  • 5:52 - 5:53
    ในเวลาสงคราม
  • 5:53 - 5:57
    สิ่งที่ยากที่สุดของดิฉันคือ
    การต้องออกจากบ้านในตอนเช้า
  • 5:57 - 5:59
    ทิ้งลูก ๆ ไว้
  • 5:59 - 6:02
    ฉันถ่ายรูปพวกเค้าทุกวัน
  • 6:04 - 6:07
    เพราะฉันไม่รู้ว่า
    จะได้กลับบ้านมาหาเขาอีกไหม
  • 6:08 - 6:14
    การเป็นคนประสานงาน เเละเป็นนักข่าว
    เป็นงานที่ยากเเละอันตรายมาก
  • 6:15 - 6:18
    เเต่ทุกครั้งที่ดิฉันได้ยินเสียงปืน
    หรือเสียงระเบิด
  • 6:18 - 6:21
    ดิฉันจะรีบไปที่นั่นทันที
  • 6:21 - 6:25
    เพราะดิฉันต้องการไปถึงก่อนใคร
  • 6:25 - 6:29
    เรื่องราวพวกนี้ต้องถูกเปิดเผย
  • 6:32 - 6:36
    สมัยที่ลูก ๆ ของดิฉันยังเด็ก
    เราได้ยินเสียงการสู้รบ
  • 6:36 - 6:40
    ดิฉันบอกกับพวกเขาว่า
    นั่นเป็นการจุดพลุไฟ
  • 6:40 - 6:43
    ตอนนี้พวกเขาโตขึ้นแล้ว พวกเขาจึงเข้าใจ
  • 6:45 - 6:47
    ดิฉันมักจะฝันร้ายบ่อย ๆ
  • 6:48 - 6:52
    สาเหตุมาจากสิ่งที่ฉันไปพบเห็นมา
  • 6:52 - 6:56
    โดยเฉพาะร่างของเด็กที่ไร้วิญญาน
  • 6:56 - 7:00
    ดิฉันยังจำเด็กผู้หญิงคนหนึ่งได้
    เธอชื่อฮาร่า
  • 7:00 - 7:03
    เธอเป็นคนเดียวในครอบครัวที่รอดชีวิต
  • 7:04 - 7:06
    ดิฉันจำภาพของเธอได้ไม่ลืม
  • 7:07 - 7:09
    ดิฉันจะไม่มีวันลืมเธอ
  • 7:13 - 7:17
    ดิฉันรู้สึกภูมิใจที่ได้มายืนอยู่
    ณ ที่นี้กับท่านทั้งหลาย
  • 7:18 - 7:25
    รู้สึกภูมิใจที่ได้เล่าเรื่อง
    ทั้งสุขเเละเศร้า
  • 7:25 - 7:29
    เรื่องราวเกี่ยวกับกาซาของดิฉัน
  • 7:29 - 7:34
    ดิฉันภูมิใจที่เป็นผู้ประสานงานหญิงคนเเรก
    ที่ทำงานที่กาซา
  • 7:34 - 7:38
    สิ่งที่ตลกคือ
    พวกเขาเรียกดิฉันว่าคุณ เเรมโบ้
  • 7:38 - 7:40
    (เสียงหัวเราะ)
  • 7:41 - 7:46
    ดิฉันหวังว่าสักวันดิฉันคงมีโอกาส
    ที่จะเล่าเรื่องราวต่างๆของผู้หญิงคนอื่น ๆ
  • 7:46 - 7:49
    ผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมในประเทศที่ดิฉันรู้จัก
  • 7:49 - 7:53
    ดิฉันหวังว่าจะมีโอกาสได้ช่วยเหลือ
    ผู้หญิงคนอื่นที่ประเทศของดิฉัน
  • 7:53 - 7:55
    ให้มาทำงานนี้เหมือนดิฉัน
  • 7:56 - 8:00
    เเน่นอนบางครั้งดิฉันก็รู้สึกว่า
    ดิฉันทำงานนี้ต่อไปไม่ไหวเล้ว
  • 8:00 - 8:02
    มันหนักหนาสาหัสเกินไป
  • 8:02 - 8:04
    เเต่ดิฉันก็จดจำข้อความนี้
  • 8:04 - 8:08
    "อย่าจำกัดสิ่งที่ท้าทาย
    เเต่ต้องท้าทายสิ่งที่มีขีดจำกัด
  • 8:08 - 8:12
    อย่ายอมให้คนอื่นขัดขวางความฝันของคุณได้"
  • 8:14 - 8:15
    ขอบคุณค่ะ
  • 8:16 - 8:23
    (เสียงปรบมือ)
Title:
สาเหตุที่ฉันยอมเสี่ยงอันตรายเพี่อบอกเล่าเรื่องราวของกาซ่า
Speaker:
อามีรา ฮารูดา
Description:

เมื่อ อามีรา ฮารูดา ได้ยินเสียงระเบิดเเละเสียงปีนใหญ่ เธอเดินตรงไปที่นั่นทันที " ฉันต้องไปถึงก่อนคนอื่น เพราะฉันต้องการให้ทุกคนรู้เรื่องนี " ผู้ประสานงานหญิงคนเเรกเเห่งกาซ่ากล่าว หน้าที่ที่ต้องนำนักข่าวเข้าไปในจุดที่ชุลมุนที่มีการสู้รบในบ้านเกิดของเธอ ที่ซึงเธอรัก เเม้ว่าจะเต็มไปด้วยสถานการณ์อันเลวร้าย มารับรู้กันว่าอะไร เป็นเรงผลักดันให้ฮารูดา มาเป็นกระบอกเสียงให้กับคนที่ทุกข์ทรมานในกาซ่า

more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
08:38

Thai subtitles

Revisions