Görünmez çocuklar |Sofia Kouvelaki|TEDxAtina

Bu etkileyici konuşmada, Sofia Kouvelaki işinin, Atina'da ya da Yunan Adalarında aşırı kalabalık mülteci kamplarında yaşayan yerinden yurdundan olmuş binlerce insana, onlara çaresizlikten umuda, korkudan güvene giden yolculuklarında yardım ederek , nasıl destek olduğunu anlatıyor.

Bu gece buradayım

çünkü 12 yaşında Afganistanlı bir çocuğa
söz verdim.

Adı Hamit

ve bu onun fotoğrafı.

Afganistan'ın Kandahar şehrindeki evinden
tek başına ayrılmak zorunda kaldı.

Geride beş erkek kardeşini, anne babasını

ve Taliban terörünü bıraktı.

Hamid kardeşleri arasında
en zeki olanıydı.

Sınıfının en iyi öğrencisiydi.

Tek istediği normal bir hayata sahip
olmak için bir şanstı.

Hayatta kalabilmek için her gün mücadele
etmekten bıkmıştı.

Artık korkmak istemiyordu.

Bunlar onun sözleri :

’’Afganistan’dan Türkiye’ye kadar
yürüdüm,

üç ülkenin dağlarını, ovalarını ve
çöllerini aştım.

dört ayın sonunda kıyıya ulaştım.

Daha önce denizi hiç görmemiştim.

Yunanistan’a giden küçük botta
çok fazla sayıda insan vardı.

Kadınlar ve çocuklar ağlıyordu.

Tanrıya şükür, oraya sağ salim varmıştık .

Ama polis bizi tutukladı.

Kendimi hapishanede buldum.

Şimdi orada geçirdiğim günleri hatırlamak
bile istemiyorum.

Suçum neydi ki ? Ne yapmıştım ?''

Hamid, diğer kırk çocukla birlikte
Yunanistan'da Amygdaleza' da,

yasadışı mültecilerin tutulduğu bir
nezarethanede alıkonuldu.

Serbest bırakıldıktan sonra 5 ay boyunca
Atina'nın merkezindeki en büyük parklardan

biri olan Pedion tou Areos parkında
evsiz yaşadı.

’’Tekrar yapayalnızdım.

Her gece bazı adamlar gelirdi.

Bira içer ve uyuşturucu kullanırlardı.

Bir gece, yaşlı bir adam yanıma geldi

ve onunla evine gitmem için
bana 20 euro teklif etti.

Oradan kaçmak için koşmaya başladım.

Polisten korkuyordum çünkü
yasal belgelerim yoktu.

Nereye gideceğimi,
ne yapacağımı bilmiyordum.

İngilizce veya Yunanca konuşamıyordum,

bu yüzden de yardım isteyemiyordum.

Birisi beni Omonomia Meydanında
evsizlerin toplandığı bir yere götürdü.

Ben de orada bir köşede uyumaya başladım.

Yılbaşı günü Amadou ile tanıştım,

beni Home Project barınma merkezine
o getirdi.

O zamandan bu yana her şey değişti,

size şuan hikayemi anlatabiliyor
olmam bu sayede .

Hamid diğerlerine göre şanslı olan
kimsesiz mülteci çocuklardan birisiydi.

Çünkü sonunda barınma merkezlerimizden
birine gelebilmişti.

Ne yazık ki, bu durum çocukların
büyük çoğunluğu için geçerli değil.

Hamid tek başına kaçmakta olan
binlerce çocuktan sadece birisi

2. Dünya Savaşından bu yana en büyük
demografik hareketliliğin tam ortasında.

Biz onlara resmi terimlerle
refakatçisi olmayan çocuklar diyoruz.

Bu yolculukta tek başına olma
nedenleri farklılık gösterebilir.

Birçoğu yolculuk sırasında
anne babasını kaybetmiştir.

Diğerleri savaştan, fakirlikten ya da
zulümden kaçmak üzere gönderilmişlerdir.

Hepsi daha iyi bir gelecek arayışındalar.

Tek başlarına ve korunmasız yolculuk
ederken her türlü tehlikeye,

çocuk istismarından, organ kaçakçılığına
ve cinsel istismara , maruz kalıyorlar.

Şuanda biz konuşurken,

Atina’nın merkezinde, yanı başımızda

çocuklar kendilerini seks için satıyorlar,
hayatlarını sürdürebilmek için.

Bu tehlike ve zorluklarla dolu yolculuğun
sonunda çocuk mültecileri bekleyen

Yunanistan’da kapalı sınır kapılarıdır

ve onlara ihtiyaçları duydukları

güvenlik, korunma ve barınmayı sağlayacak
ve temel ihtiyaçlarını karşılayacak

sosyal yardım olanaklarının
hizmet ve tesislerin kronik yetersizliği.

1,5 milyondan fazla insan

2015 yılının başlarından bu yana
Yunanistan'a ulaştı.

9000’den fazla insan, Akdeniz'i geçmeye
çalışırken hayatını kaybetti.

Bunların çoğu çocuktu ve bu çocukların
çoğu tek başına yolculuk ediyordu.

Göçmen ya da mülteci krizi terimi

bu olayın karmaşıklığını açıklamakta
kesinlikle yeterli olamaz.

Avrupaya ulaşan mültecilerin
%40' ı çocuktu .

Bu mültecilerin, ki tam sayılarını
kesin olarak bilmiyoruz

ve bu da problemin bir parçası,

binlercesi ülkelerinden kaçıp yalnız
başlarına Avrupa’ya ulaşan çocuklar.

Resmi rakamlara göre ,

100.000 refakatçisi olmayan çocuk

2015 yılında Avrupa Birliği ülkelerinde
sığınma talebinde bulundu.

Bu çocukların ise %13’ ü
14 yaşından küçük.

Hamid, Yunanistan’da resmi olarak
kayıtlı 6512

refakatçisi olmayan çocuktan
yalnızca biri.

Bu sayı geçen yılla kıyaslandığında
dört kat artmış görünüyor.

Buna dikkatinizi çekmek
isterim :

AB ve Türkiye
arasındaki anlaşmadan sonra,

gelen mülteci sayısındaki
genel düşüşe rağmen,

kimsesiz mülteci çocukların sayısı sürekli
olarak artış göstermektedir.

Olan şu ki,

sınırların kapatılmasıyla bu
çocuklar Yunanistan’da sıkışıp kalıyorlar

ve ilgili bütün barınma merkezleri
tam dolu.

Sonuç olarak, bugün
1000'den fazla çocuk evsiz

ve acilen korunmaya ve yardıma
ihtiyaçları var.

Tüm ülkeye yayılmış durumdalar,

Sokaklarda evsiz yaşıyorlar ya da kamplar
nezarethaneler ve karakollardalar.

Şiddetten mağdurlar

her türlü fiziksel, duygusal,
psikolojik ve cinsel şiddetten.

Bu çocuklar bir şiddet döngüsünün
kurbanları.

Şiddet ve zulümden kaçmak için
yola çıktılar ama

Avrupa sınırlarına ulaştıklarında
tekrar şiddete ve zulme maruz kaldılar.

Yaralı kahraman sendromundan
muzdaripler.

Sonunda vadedilmiş topraklar olduğunu
düşündükleri bu yere ulaşmışlardı

bütün acıları ve sıkıntıları
burada son bulacaktı

ama onları bekleyen daha fazla şiddet,
tehlike ve daha fazla istismardı.

Barınma merkezlerimize gelen çocuklar için
Avrupa'ya Yunanistan’ a ulaştıktan sonra

yaşadıkları bu kötü deneyimler
tehlikeli yolculukları sırasında ya da

ülkelerinde yaşadıkları acı ve zorluktan
daha fazla travmaya neden olmaktadır.

Farkındayım sizi adeta
bombardımana tuttum

bir sürü sayı ve üzücü bilgi verdim.

Şimdi birkaç saniye durup kendimize
şu soruyu soralım:

Çocuk mülteci nedir?

Acilen korunmaya ihtiyacı olan
bir çocuktur.

Acilen sığınacak bir yere bir yuvaya
ihtiyacı olan bir çocuk.

The Home Project olarak biz

göçmenlerle çalışmıyoruz

veya mültecilerle çalışmıyoruz ;

biz çocuklarla çalışıyoruz.

Kenara itilmiş, göz ardı edilmiş, yalnız
bırakılmış çocuklar, adeta görünmez olan

HOME un açılımı Yardım et, Üstesinden Gel,
Motive et ve Cesaret ver

Çalıştığımız herkese bu şekilde
yardımcı oluyoruz.

Misyonumuz, Yunanistan’a Avrupa’ya
refakatçisi olmadan gelen çocuklara

destek, koruma, eğitim

ve sosyal
entegrasyon hizmetleri sağlamak.

Şuanda faaliyetini desteklediğimiz
5 barınma merkezi var.

Bunlardan 4 tanesi erkek çocukları

1 tanesi kız çocukları ve küçük yaşta
anne olan kızlar ve bebekleri için.

Ayrıca yapım aşamasında olan
5 barınma merkezimiz

200 çocuğa destek sağlayacak

110 dan fazla kişiye istihdam yaratacak.

Kurucu sponsorumuz olan

Libra Group'a minnettarız

4 aydan kısa bir zamanda fikir aşamasından
kuruluş aşamasına

ve kuruluştan faaliyete geçmemize
olanak vererek

çözümlerin var olduğunu

ve çözümlerin mümkün olduğunu
göstermemizi sağladığı için.

The Home Project barınma modeli
3 sütuna dayanmaktadır.

Birincisi Yunanistan’daki ortaklarımız
vasıtasıyla

çocukların yiyecek ve barınak gibi

temel ihtiyaçlarını

tıbbi destek ve ilaç yardımı

ayrıca onlar için gerekli her türlü yasal,

psikolojik ve sosyal desteği

içeren kapsamlı bir sosyal hizmet ağı
sağlıyoruz.

Çocuklarımızın hepsi eğitime doğrudan
erişime sahip

ve Atina’da okula devam ediyorlar.

İkinci unsur ise biz iş olanakları
yaratıyoruz.

Sadece Yunanistanlılar için değil ayrıca
mülteciler için iş olanakları.

Herhangi bir toplumla bütünleşmek için
İnsanların sadece bir eve değil

işe de ihtiyaçları vardır.

Barınma merkezlerinde personelin %50'si
mültecilerden oluşmaktadır,

Bu personel barınaklarımızdaki
çocuklar için rol model olmaktadır.

Üçüncü unsur ise yerel ekonomiye
değer katıyoruz.

9 yıl süren ekonomik krizin ardından
çekilen sıkıntıları hepimiz biliyoruz.

tüm ülkede kullanılmayan ya da
kiralanmayan binaları buluyor,

onları yeniliyor,

barınma merkezlerine dönüştürüyor

sahiplerine kirayı ve ayrıca

aşırı yüksek olmasıyla gündemde olan
emlak vergisini de ENFIA -Yunanistanlılar

bilirler - ödüyoruz.

Böylece yaptığımız şey herkesin yarar
sağladığı bir durum yaratmak

herkes kazanıyor Yunanlar, mülteciler

ve en hassas taraf olan
bu korunmasız çocuklar.

Biz iyileşme ortamları yaratıyoruz ,

katılım platformları,

bütün katmanları aşağıdan yukarı
kapsayan daha doğal bir sosyal entegrasyon

modeli uygulayarak
toplumun katılımını sağlıyoruz

Yabancı düşmanlığı, ırkçılık

mültecilere yönelik şiddet hareketleriyle
mücadele edebilmenin tek yolu bu.

Çalışmalarımızda çok büyük öneme sahip
üç ana unsur var.

Birincisi empati.

Çalıştığımız çocuklarla ve yetişkinlerle

ayrıca Yunanistan’ da mülteci krizinin

ön saflarında yer alan ortaklarımızla
sürekli etkileşim halindeyiz.

Onlara yakın olmak zorundayız ,

Sürekli değişen ihtiyaçlarını anlamak

ve bu ihtiyaçları
en iyi şekilde karşılayabilmek için.

İkincisi bu çocuklar için olumlu bir

destek topluluğu oluşturmaktır,

bu gece burada yapmaya çalıştığımız gibi.

İlgili bütün kişiler ve gruplar arasında
etkin bir işbirliği kuruyor

ve koordinasyonu sağlıyoruz.

Sivil Toplum Kuruluşları, şirketler,
hayır severler,medya,

yetkili kamu kurumları,
ulusal ve uluslararası kurum ve kuruluşlar

Biz bir çözüm platformu olarak
hareket ediyoruz,

ve bir mecra

yardımlara bu çocukların en acil
ihtiyaçlarını karşılamak üzere yön veren.

Üçüncüsü ise faaliyetlerin
verimliliği ve hızı.

Dünyada dakikada 12 mülteci çocuk evinden
ülkesinden ayrılmak zorunda kalıyor.

Bu probleme sırtımızı dönerek geçirdiğimiz
her dakikanın

insan hayatları bakımından
ağır bedelleri var.

Burada kelimenin tam manasıyla sınırda
yaşayan çok hassas ve

savunmasız bir insan topluluğundan
bahsediyoruz.

The Home Project ile

sadece güvenli bir yuva sağlamıyoruz,
kendilerini

ifade etmelerini, var olduklarını, kabul
gördüklerini hissetmelerini sağlıyoruz.

200 çocuğa destek sağlamayı başarmış
olabiliriz,

ancak hala acilen yardıma ve desteğe
ihtiyacı olan 1000 çocuk var.

Peki siz olsaydınız ne yapardınız ?

Eğer çocuğunuzun hayatını kurtarmak
zorunda olsaydınız

ve her gün evinizin hemen yanına
bombalar düşüyor olsaydı

ya da IŞİD 10 yaşındaki oğlunuzu
militarize etmek isteseydi

veya Taliban 8 yaşındaki kızınızla
evlenmek isteseydi ?

Ne yapardınız ?

Bu gece burada olma amacım sizi şoke etmek

rahatsız etmek,

ya da üzmek değil .

Tek istediğim görmezden gelmemeniz.

Görmezden gelmeyin

ve yanı başımızda gerçekleşen bu şiddete
duyarsız kalmayın.

Bu çocuklar bizim çocuklarımız olabilirdi.

Bu çocuklar bizim geleceğimiz.

Onlara arkamızı dönmek,

umutlarımızdan vazgeçmek gibi,

sevgiden vazgeçmek,

daha güzel bir dünyadan vazgeçmek gibi.

Nasıl bir dünyada yaşamak istiyoruz ?

Çocuklarımızın nasıl bir dünyada
yaşamasını istiyoruz ?

Kaybedilecek daha fazla zaman yok .

Gerçekten tam o sınırdayız.

Bu çocukları desteklemek ve
cesaretlendirmek

şiddete karşı bir direniş eylemidir.

Bizim Hamid'e verdiğimiz söz bu.

Bizim her gün verdiğimiz söz bu

Omar,Taha, Osman, Ali,

Amadou, Mamadou, Diyar,

ve barınma merkezlerimizde yaşayan
bütün çocuklara söz verdik.

Hepiniz şimdi bir şeyler yapabilirsiniz

bu çocukların görünür olmaları için

ve aslında oldukları gibi,

tekrar çocuk olmaları için.

Teşekkürler.

(Alkış)