Karen Bass: Nooit vertoond filmmateriaal, ongerepte natuur

Op TED2012 toont filmmaker Karen Bass een gedeelte van het wonderbaarlijke natuurfilmmateriaal dat ze gemaakt heeft voor de BBC en National Geographic, inclusief splinternieuwe, nog niet vertoonde opnames van de kokerlippige nectarvleermuis, die zich op nogal ongebruikelijke wijze voedt...

Ik ben een heel gelukkig mens.

Ik kreeg de kans om zoveel te zien van onze prachtige aarde

en de mensen en dieren die erop leven.

Mijn passie werd gewekt toen ik zeven jaar was

en mijn ouders me voor het eerst meenamen naar Marokko,

naar de rand van de Sahara.

Stel je voor, een Brits kind ergens op een plek

waar het niet koud en mistig was, zoals thuis.

Wat een fantastische ervaring.

Het maakte dat ik nog meer wilde ontdekken.

Als filmmaker

heb ik alle uithoeken van de aarde gezien,

op zoek naar de perfecte opname

en naar diergedrag dat nooit eerder was vastgelegd.

Bovendien heb ik het grote geluk

dat ik dat mag delen met miljoenen mensen over de hele wereld.

De wetenschap dat ik in staat ben nieuwe perspectieven

op onze planeet daadwerkelijk te verspreiden,

doet me iedere dag weer uit bed springen..

Je zou misschien denken dat het heel moeilijk is

om nieuwe verhalen en onderwerpen te vinden,

maar door nieuwe technologie kunnen we anders filmen.

We kunnen frisse nieuwe beelden laten zien

en splinternieuwe verhalen vertellen.

In 'Nature's great events',

een BBC-serie, die ik deed met David Attenborough,

was dat precies ons plan.

Beelden van grizzlyberen zijn tamelijk bekend.

Je denkt dat je die al zo vaak gezien hebt,

maar een groot deel van hun leven blijft verborgen

en was nog nooit gefilmd.

Daarom gingen we naar Alaska,

naar hoge, bijna ontoegankelijke berghellingen,

die de grizzly's hebben uitgekozen

voor hun winterslaap.

Het kon enkel gefilmd worden vanuit de lucht.

(Video) David Attenborough: Door heel Alaska en Brits Columbia

worden duizenden berenfamilies wakker uit hun winterslaap.

Er is hierboven niets te eten,

maar de omstandigheden waren ideaal voor overwintering.

Veel sneeuw om een hol in te graven.

Om voedsel te vinden, moeten moeders en jongen bergafwaarts,

naar de kust waar de sneeuw al aan het smelten is.

Maar de afdaling kan voor de kleintjes riskant zijn.

Deze bergen zijn gevaarlijk,

maar het uiteindelijke lot van deze berenfamilies,

en trouwens van alle beren rond de noordelijke Stille Oceaan,

is afhankelijk van de zalm.

KB: Ik hou erg van deze opname.

Ik krijg kippenvel telkens ik ernaar kijk.

Dat werd gefilmd vanuit een helikopter

met een gyro-gestabiliseerde camera.

Het is een geweldig stuk apparatuur,

als het ware een vliegend statief, hijskraan en dolly in één.

Maar technologie alleen is niet genoeg.

Om de beste opnames te krijgen,

moet je op de juiste plek op het juiste moment zijn.

Die coördinatie was ontzettend lastig.

Het eerste jaar leverde niets op.

We moesten het jaar daarna terug,

helemaal terug naar de uithoeken van Alaska.

We cirkelden twee hele weken met een helikopter rond.

Uiteindelijk hadden we geluk.

De wolken trokken weg, de wind ging liggen

en zelfs de beer kwam tevoorschijn.

We konden dat magische moment vangen.

Voor een filmmaker

is nieuwe technologie een fantastisch hulpmiddel,

maar ik vind het ook heel erg opwindend,

als er nieuwe levensvormen worden ontdekt.

Toen ik hoorde van een bepaald dier,

moest ik die hebben voor mijn volgende serie:

'Untamed Americas', voor National Geographic.

In 2005 werd een nieuw soort vleermuis ontdekt

in de nevelwouden van Ecuador.

Deze geweldige ontdekking

loste ook het mysterie op

van de bestuiving van een unieke bloem.

Die is uitsluitend afhankelijk van de vleermuis.

De serie is nog niet eens uitgezonden,

dus jullie zijn de eersten die dit zien.

Kijk wat je ervan vindt.

(Video) Vertelstem: De kokerlippige nectarvleermuis.

Een poel van heerlijke nectar

ligt op de bodem van iedere langwerpige bloemkelk.

Maar hoe kun je erbij komen?

Noodzaak is de moeder van de evolutie.

(Muziek)

Deze vleermuis van ± 6 cm.

heeft een tong van ± 9 cm.

In verhouding tot de lichaamslengte, de langste

van alle zoogdieren ter wereld.

Als hij een mens was, zou hij een tong van 2.70 m hebben.

(Applaus)

KB: Wat een tong.

We filmden het door een minuscuul gaatje in de bloembodem

en met een camera die de actie 40 maal kan vertragen.

Stel je voor hoe snel dat ding in werkelijkheid is.

Mensen vragen me vaak: "Wat is je favoriete plek op de planeet?"

De waarheid is dat ik die niet heb.

Er zijn zoveel prachtige plekken,

maar naar sommige locaties ga je steeds weer terug.

Naar een van die afgelegen locaties

ging ik voor het eerst als rugzaktoerist.

Ik ben er herhaaldelijk teruggegaan om te filmen,

recentelijk nog voor 'Untamed Americas'.

Het is de Altiplano in de hoge Andes in Zuid-Amerika.

Het is de meest buitenaardse plek die ik ken.

Maar het is ruig, op 450.000 m hoogte.

Het is er ijskoud

en die ijle lucht werkt erg op je in.

Soms krijg je bijna geen adem,

vooral met die zware filmuitrusting op je rug.

Het gebonk in je hoofd voelt als een permanente kater.

Maar het voordeel van die prachtige ijle atmosfeer

is dat je een wonderbaarlijk helder zicht hebt

op de sterrenhemel.

Kijk maar eens.

(Video) Vertelstem: Op 1500 mijl ten zuiden van de tropen,

tussen Chili en Bolivia,

ondergaat de Andes een totale verandering.

Het heet de Altiplano, of 'hoge vlakten',

een plek van extremen

en extreme contrasten.

Waar woestijnen bevriezen

en wateren kokendheet zijn.

Het lijkt er meer op Mars dan op de aarde,

net zo vijandig tegenover het leven.

De sterren zelf...

op 3600 meter kun je door de droge, ijle lucht

perfect staren naar de sterren.

Sommige bekende astronomen hebben telescopen opgesteld,

maar als je met het blote oog omhoog kijkt,

heb je er eigenlijk geen nodig.

(Muziek)

(Applaus)

KB: Dankjewel

voor de kans om een aantal beelden

van onze fantastische, prachtige aarde met jullie te delen.

Bedankt dat ik dat met jullie mocht delen.

(Applaus)