ใช่อนาคตของข่าวไหม สภาวะเสมือนจริง

จะเป็นอย่างไรหรือ ถ้าคุณสามารถมีประสบการณ์กับเรื่องราวต่างๆด้วยทั้งร่างกายของคุณ ไม่เพียงแค่สติปัญญาเท่านั้น ดอนนี่ เดอ ลา ปีญ่า กำลังทำเกี่ยวกับรูปแบบใหม่ของการเสนอข่าว ซึ่งรวมเอาการรายงานข่าวแบบเดิม เข้ากับเทคโนโลยี่ VR ที่กำลังเกิดขึ้นใหม่ เพื่อนำผู้ชมเข้าไปอยู่ในเรื่องราว ผลลัพธ์ คือ ประสบการณ์ที่ก่อให้เกิดอารมณ์ขึ้นมา ซึ่ง เดอ ลา ปีญ่า หวังว่าจะช่วยให้ผู้คนเข้าใจข่าว ในแบบใหม่เอี่ยมอ่อง

จะเป็นอะไรหรือ ถ้าฉันจะเล่าเรื่องให้ฟัง

เรื่องที่คุณจำได้ โดยร่างกายทั้งตัวของคุณ

ไม่ใช่เฉพาะแค่ปัญญาของคุณเท่านั้น

ชีวิตนักหนังสือพิมพ์ ฉันถูกบังคับตลอดมา

ให้เขียนเรื่อง ที่ทำให้เกิดสิ่งที่ดีขึ้น

และเรื่องที่อาจดลใจผู้คน ให้ใส่ใจดูแล

ฉันเคยทำงานด้านสิ่งพิมพ์ ด้านเอกสาร

เคยทำด้านรายการออกอากาศ

จนเข้าได้ไปเกี่ยวในเรื่อง ภาวะเสมือนจริง

ซึ่งเริ่มทำให้เห็นสิ่งเหล่านี้ เข้มข้นขึ้น

ปฏิกริยาแท้จริง จากผู้คน

ที่ทำให้ฉันถึงกับอึ้ง

ค่ะ เรื่องของวีอาร์หรือภาวะเสมือนจริง นั้น

ฉันสามารถนำคุณไปอยู่ในเหตุการณ์ได้

ในใจกลางเรื่องเลย

โดยให้ใส่แว่น ที่จะแกะรอยสายตาคุณไปทุกที่

คุณจะมีความรู้สึกไปทั่วร่างกาย

เหมือนกับคุณได้ไปอยู่ที่นั่นจริง ๆ

ราวห้าปีก่อน ฉันเริ่มนำมันมาใช้ อย่างสุด ๆ

ภาวะเสมือนจริง กับการเขียนข่าวเข้าด้วยกัน

ตอนนั้น ฉันอยากจะเขียน เกี่ยวกับความหิวโหย

ครอบครัวในอเมริกากำลังหิวโหย

โรงทานอาหาร ท่วมท้นไปด้วยผู้คน

ฉันรู้ว่า ไม่สามารถทำให้คนรู้สึกหิวได้

แต่อาจหาวิธีให้เขารู้สึกบางอย่างทางร่างกาย

ค่ะ ขอยํ้า นี่เมื่อห้าปีที่แล้ว

เขียนข่าวกับภาวะเสมือนจริง
ทำไปพร้อม ๆ กัน

จึงพิจารณาได้ว่า เป็นแนวคิดที่ แย่กว่าแย่

และฉันก็ไม่มีเงินทุน

เชื่อมั๊ย เพื่อนร่วมงานหลายคน หัวเราะเยาะ

แต่ฉันก็ยังมี เด็กฝึกงานที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ

ผู้หญิงชื่อ มิเคลล่า คอบซ่า-มาร์ค

เราทั้งสองคน ไปที่โรงทานอาหาร

และก็เริ่มบันทึกเสียงและภาพถ่าย

จนกระทั่งวันหนึ่ง เธอกลับมาที่สำนักงาน

และเธอตะโกนร้องเสียงดัง เธอร้องไห้

เธอได้ไปอยู่ในสภาพการณ์ แถวที่ยาวเหยียด

ผู้หญิงคนจัดแถว รู้สึกไม่ไหวแล้ว

ตะโกนออกมาเสียงดังลั่น "คนมากเหลือเกิน!

คนมากเหลือเกิน!"

และชายคนนี้เป็นเบาหวานไม่ได้อาหารตรงเวลา

นํ้าตาลในเลือดตํ่ามาก จนเขาล้ม อาการโคม่า

เมื่อฉันได้ฟังเสียงที่บันทึกนั้น

ก็รู้ว่าเรื่องนี้จะเป็นข่าวแบบปลุกเร้า

ที่บรรยายได้จริง สิ่งที่กำลังเกิดที่โรงทาน

นี่เป็นแถวจริง ๆ จะเห็นว่ามันยาวขนาดไหน

ยํ้าอีกครั้ง อย่างที่บอก เราไม่มีทุนมาก

จึงต้องสร้างขึ้นมาใหม่ คนที่ได้เข้ามาช่วย

ไหว้วอน หยิบยืมคน มาช่วยสร้างแบบจำลองขึ้น

และทำให้มันเที่ยงตรงถูกต้อง เท่าที่จะทำได้

แล้วก็พยายามถ่ายทอด สิ่งที่เกิดขึ้นวันนั้น

ให้เที่ยงตรงถูกต้อง เท่าที่จะทำได้

(วีดีโอ) เสียง: คนมากเหลือเกิน

เสียง: อ้าว เขากำลังชักอยู่นะ

เสียง: ต้องขอรถพยาบาล

นอนนี่: ค่ะ ผู้ชายทางขวามือ

สำหรับเขาแล้ว กำลังเดินอยู่รอบ ๆ ร่างนั้น

สำหรับเขาแล้ว เขาอยู่ในห้องกับร่างนั้น

เหมือนกับว่า ชายคนนั้นอยู่แทบเท้าเขา

และแม้ว่า จากการมองเห็นโดยรอบข้างของเขา

เขาเห็นได้ว่า อยู่ในพื้นที่ว่างห้องทดลอง

เขาน่าจะเห็นได้ว่า จริง ๆ ไม่ได้อยู่บนถนน

แต่รู้สึกราวกับว่า อยู่ที่นั่นกับคนพวกนั้น

เขาระวังอย่างยิ่ง ไม่ไปเหยียบชายคนนี้

ซึ่งจริง ๆ ไม่ได้อยู่ตรงนั้น ใช่มั๊ย

งานนี้จบลงที่ มหกรรมภาพยนต์ซันแด๊นซ์ 2012

น่าแปลกใจนะ เป็นภาพยนต์เสมือนจริงเรื่องแรก

ที่เคยสร้างกันมา โดยพื้นฐาน

เมื่อเราไปที่นั่น เรารู้สึกกลัวมาก ๆ

ไม่รู้จริง ๆ ว่า ผู้คนเขาจะมีปฏิกริยาอย่างไร

และอะไรจะเกิดขึ้น

เมื่อเราไปแสดงตน กับแว่นที่ติดเทปกาวนี้

(วีดีโอ) คุณกำลังร้องไห้ จีน่า คุณร้องไห้

ได้ยินนํ้าเสียงประหลาดใจของฉันได้ ใช่มั๊ย?

ปฏิกริยาแบบนี้ ก็ไปจบลงที่ปฏิกริยาที่เห็น

ซํ้าแล้ว ซํ้าเล่า

คนก้มไปที่พื้น พยายามช่วยคนที่กำลังชัก

พยายามกระซิบบอกบางอย่าง ที่หูเขา

หรือพยายามจะช่วย แม้พวกเขาจะช่วยไม่ได้

มีคนจำนวนมาก ที่ออกมาและบอกว่า

"พระเจ้า รู้สึกโกรธจริง ๆ ที่ช่วยเขาไม่ได้"

และต้องเอาความรู้สึกนั้นกลับไปในชีวิต

หลังจากงานชิ้นนี้ถูกสร้างขึ้นมา

คณบดีของคณะภาพยนต์ ม. แคลิฟอร์เนียใต้

นำประธานสภาเศรษฐกิจโลกมาดู "ความหิว"

เขาถอดแว่นตาออก

และสั่งให้จัดทำ เรื่องซีเรีย ในตอนนั้นเลย

ฉันก็อยากทำมาก ๆ เรื่องเด็กซีเรียลี้ภัย

เพราะเด็ก ๆ ได้รับผลกระทบอย่างเลวร้าย
จากสงครามกลางเมืองซีเรีย

ฉันส่งทีมไปชายแดนอีรัคเก็บข้อมูลที่ค่ายอพยพ

ปกติฉันจะไม่ส่งใครไปที่บริเวณนั้น ในขณะนี้

เพราะเป็นที่ที่พวกไอซิส ปฏิบัติการอยู่จริง

แล้วเราก็สร้างฉากบนท้องถนนขึ้นมา

เด็กหญิงกำลังร้องเพลง ระเบิดก็ระเบิดขึ้น

ทีนี้ เมื่อคุณอยู่ในใจกลางฉากนั้น

และคุณก็ได้ยินเสียงเหล่านั้น

และได้เห็นคนบาดเจ็บอยู่รอบ ๆ ตัวคุณ

เป็นความรู้สึกจริง น่ากลัวอย่างไม่น่าเชื่อ

มีคนที่เกี่ยวข้องกับการระเบิดจริง บอกว่า

มันทำให้รู้สึกกลัว แบบเดียวกันเลย

(สงครามกลางเมืองในซีเรีย ดูจะไกลตัวเรา)

(จนกว่าเราจะประสบกับมัน ด้วยตัวเอง)

(เด็กผู้หญิงร้องเพลง)

(ระเบิด)

(โครงการซีเรีย)

(ประสบการณ์เสมือนจริงในสถานการณ์จริง)

นอนนี่: เราจึงได้รับเชิญให้นำงานชิ้นนี้

ที่พิพิธภัณฑ์วิคทอเรียแอนอัลเบิร์ต ลอนดอน

ไม่มีประกาศโฆษณาเรื่องนี้กัน

เราถูกนำไปอยู่ในห้องทีมีสิ่งทอประดับผนัง

ไม่มีข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้

ใคร ๆ ที่เผอิญเดินชมพิพิธภัณฑ์ ในวันนั้น

ก็จะเห็นเรา กับแสงพิลึกกึกกือเหล่านี้

พวกเขาอาจอยากดูเรื่องราวเก่า ๆ ของภาพก็ได้

เบื้องหน้าพวกเขา คือกล้องถ่ายภาพเสมือนจริง

คนจำนวนมากก็ลองเล่นดู ห้าวันที่เปิดให้ชม

ลงท้าย เราได้ความคิดเห็นยาว 54 หน้าในสมุด

ภัณฑ์รักษ์พิพิธภัณฑ์ที่นั่น บอกเราว่า

ไม่เคยเห็น การพูดที่พรั่งพรูออกมาอย่างนั้น

เช่น "เหมือนจริงจังเลย" "เชื่อได้แน่นอน"

หรือ แน่นอนค่ะ สิ่งที่ฉันตื่นเต้นก็คือ

"รู้สึกจริงจัง ราวกับอยู่ท่ามกลางสิ่งที่

โดยปกติแล้ว คุณเห็นในข่าวทีวี"

มันจึงใช้การได้ค่ะ งานนี้ใช้การได้

และไม่สำคัญว่า คุณมาจากไหน หรืออายุเท่าไร

มันทำให้รำลึกภาพของเหตุการณ์ได้จริง

ค่ะ ฉันไม่ได้บอกว่า ตอนคุณอยู่ในนั้น

คุณลืมไปว่า คุณอยู่ที่นี่

กลับเป็นรู้สึกได้ว่า อยู่ในสองที่พร้อมกัน

เราสามารถมีสิ่งที่ฉันเรียกว่า อยู่ในสองที่

คิดว่าทำให้เข้าถึง ความรู้สึกเห็นอกเห็นใจ

ใช่มั๊ยคะ

แน่นอนค่ะ มันจึงหมายความว่า

ฉันต้องระวังมาก ๆ ในการสร้างชิ้นงานพวกนี้

ต้องทำตามหลักนักข่าวที่ดีที่สุด อย่างยิ่ง

และต้องให้แน่ใจได้ว่า เรื่องที่ทรงพลังนี้

ถูกสร้างขึ้น โดยยึดหลักธรรมะ

ถ้าเราไม่ได้เนื้อหามา ด้วยตัวเอง

เราก็ต้องถูกต้องแม่นยำอย่างที่สุด

ต้องคิดให้ออกว่า ต้นตอของข่าวมาจากที่ไหน

และเป็นข่าวจริงไม่ใช่เท็จ

ขอยกตัวอย่าง

ในกรณีเทรวอน มาร์ติน เป็นเด็กผู้ชาย

อายุ 17 ไปซื้อโซดากับทอฟฟี่จากร้าน

ระหว่างกลับบ้าน ถูกยามในละแวกบ้าน

ชื่อ จอร์ด ซิมเมอร์แมน ติดตามแล้วยิงเขาตาย

เพื่อที่จะทำเรื่องนี้

เราได้แบบสถาปัตย์อาคารกลุ่มนั้นทั้งหมดมา

สร้างฉากขึ้นมา ทั้งข้างในและนอก ตามแบบนั้น

การแสดงทั้งหมดนั้น

เชือถือได้ ใช้บันทึกเสียง 911ถึงตำรวจจริง ๆ

น่าทึ่ง เราทำข่าวขึ้นมา จากเรื่องนี้

สำนักนิติเวช ที่ได้สร้างเสียงขึ้นมา

บอกว่า จะไปให้การเป็นพยาน

ว่า จอร์ด ซิมเมอร์แมน ตอนลงจากรถ

ง้างนกสับปืนพร้อมยิง ก่อนวิ่งไล่ตามมาร์ติน

จึงเห็นได้ว่าหลักการพื้นฐานของหนังสือพิมพ์

ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยตรงนี้ จริงมั๊ย

เรายังคงทำตามหลักการเดิม ที่ทำอยู่เสมอมา

ต่างไปก็คือ ความรู้สึกที่ไปอยู่ในเหตุการณ์

ที่ว่า กำลังดูชายล้มลง เพราะความหิว

หรือรู้สึกเหมือน อยู่ในเหตุการณ์ระเบิด

นี่คล้ายกับผลักฉันไปข้างหน้ากับงานเหล่านี้

คิดเกี่ยวกับว่า จะทำมันขึ้นมาอย่างไร

เรากำลังพยายามให้มีใช้กันได้ โดยไม่มีหูฟัง

กำลังสร้างงานเพื่อมือถือ เช่น เรื่องเทรวอน

สิ่งเหล่านี้ ได้ส่งผลให้เห็นแล้ว

มีคนอเมริกับบอกฉันว่า พวกเขาได้บริจาค

โดยหักเงินบัญชีธนาคาร ให้เด็กลี้ภัยซีเรีย

ค่ะ "ความหิวในแอลเอได้ช่วยให้เริ่มมี

รูปแบบใหม่ของการทำข่าว

ที่คิดว่าจะเข้าไปรวมอยู่กับเรื่องปกติอื่น ๆ

ในอนาคต

ขอบคุณค่ะ

เสียงปรบมือ)