WEBVTT

00:00:00.785 --> 00:00:02.665
จะเป็นอะไรหรือ ถ้าฉันจะเล่าเรื่องให้ฟัง

00:00:02.689 --> 00:00:05.103
เรื่องที่คุณจำได้ โดยร่างกายทั้งตัวของคุณ

00:00:05.127 --> 00:00:07.284
ไม่ใช่เฉพาะแค่ปัญญาของคุณเท่านั้น

00:00:07.308 --> 00:00:09.983
ชีวิตนักหนังสือพิมพ์ ฉันถูกบังคับตลอดมา

00:00:10.007 --> 00:00:12.318
ให้เขียนเรื่อง ที่ทำให้เกิดสิ่งที่ดีขึ้น

00:00:12.342 --> 00:00:14.912
และเรื่องที่อาจดลใจผู้คน ให้ใส่ใจดูแล

00:00:14.936 --> 00:00:17.262
ฉันเคยทำงานด้านสิ่งพิมพ์ ด้านเอกสาร

00:00:17.286 --> 00:00:18.555
เคยทำด้านรายการออกอากาศ

00:00:18.579 --> 00:00:21.641
จนเข้าได้ไปเกี่ยวในเรื่อง ภาวะเสมือนจริง

00:00:21.665 --> 00:00:24.506
ซึ่งเริ่มทำให้เห็นสิ่งเหล่านี้ เข้มข้นขึ้น

00:00:24.530 --> 00:00:26.514
ปฏิกริยาแท้จริง จากผู้คน

00:00:26.538 --> 00:00:28.213
ที่ทำให้ฉันถึงกับอึ้ง

NOTE Paragraph

00:00:28.237 --> 00:00:32.910
ค่ะ เรื่องของวีอาร์หรือภาวะเสมือนจริง นั้น

00:00:32.934 --> 00:00:35.934
ฉันสามารถนำคุณไปอยู่ในเหตุการณ์ได้

00:00:35.958 --> 00:00:37.759
ในใจกลางเรื่องเลย

00:00:38.148 --> 00:00:41.632
โดยให้ใส่แว่น ที่จะแกะรอยสายตาคุณไปทุกที่

00:00:41.656 --> 00:00:44.584
คุณจะมีความรู้สึกไปทั่วร่างกาย

00:00:44.608 --> 00:00:46.815
เหมือนกับคุณได้ไปอยู่ที่นั่นจริง ๆ

00:00:47.209 --> 00:00:50.611
ราวห้าปีก่อน ฉันเริ่มนำมันมาใช้ อย่างสุด ๆ

00:00:50.635 --> 00:00:53.885
ภาวะเสมือนจริง กับการเขียนข่าวเข้าด้วยกัน

00:00:53.909 --> 00:00:56.457
ตอนนั้น ฉันอยากจะเขียน เกี่ยวกับความหิวโหย

00:00:56.481 --> 00:00:59.640
ครอบครัวในอเมริกากำลังหิวโหย

00:00:59.664 --> 00:01:01.719
โรงทานอาหาร ท่วมท้นไปด้วยผู้คน

00:01:02.330 --> 00:01:05.949
ฉันรู้ว่า ไม่สามารถทำให้คนรู้สึกหิวได้

00:01:05.973 --> 00:01:09.790
แต่อาจหาวิธีให้เขารู้สึกบางอย่างทางร่างกาย

NOTE Paragraph

00:01:10.726 --> 00:01:13.790
ค่ะ ขอยํ้า นี่เมื่อห้าปีที่แล้ว

00:01:13.814 --> 00:01:16.990
เขียนข่าวกับภาวะเสมือนจริง 
ทำไปพร้อม ๆ กัน

00:01:17.014 --> 00:01:19.997
จึงพิจารณาได้ว่า เป็นแนวคิดที่ แย่กว่าแย่

00:01:20.021 --> 00:01:21.376
และฉันก็ไม่มีเงินทุน

00:01:21.400 --> 00:01:23.899
เชื่อมั๊ย เพื่อนร่วมงานหลายคน หัวเราะเยาะ

00:01:23.923 --> 00:01:27.713
แต่ฉันก็ยังมี เด็กฝึกงานที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ

00:01:27.737 --> 00:01:29.975
ผู้หญิงชื่อ มิเคลล่า คอบซ่า-มาร์ค

00:01:29.999 --> 00:01:31.817
เราทั้งสองคน ไปที่โรงทานอาหาร

00:01:31.841 --> 00:01:34.913
และก็เริ่มบันทึกเสียงและภาพถ่าย

00:01:34.937 --> 00:01:36.857
จนกระทั่งวันหนึ่ง เธอกลับมาที่สำนักงาน

00:01:36.881 --> 00:01:39.276
และเธอตะโกนร้องเสียงดัง เธอร้องไห้

00:01:39.300 --> 00:01:41.902
เธอได้ไปอยู่ในสภาพการณ์ แถวที่ยาวเหยียด

00:01:41.926 --> 00:01:45.871
ผู้หญิงคนจัดแถว รู้สึกไม่ไหวแล้ว

00:01:45.895 --> 00:01:48.863
ตะโกนออกมาเสียงดังลั่น "คนมากเหลือเกิน!

00:01:48.887 --> 00:01:50.783
คนมากเหลือเกิน!"

00:01:50.807 --> 00:01:54.362
และชายคนนี้เป็นเบาหวานไม่ได้อาหารตรงเวลา

00:01:54.386 --> 00:01:57.941
นํ้าตาลในเลือดตํ่ามาก จนเขาล้ม อาการโคม่า

00:01:58.695 --> 00:02:00.227
เมื่อฉันได้ฟังเสียงที่บันทึกนั้น

00:02:00.251 --> 00:02:03.496
ก็รู้ว่าเรื่องนี้จะเป็นข่าวแบบปลุกเร้า

00:02:03.520 --> 00:02:06.624
ที่บรรยายได้จริง สิ่งที่กำลังเกิดที่โรงทาน

NOTE Paragraph

00:02:07.290 --> 00:02:10.906
นี่เป็นแถวจริง ๆ จะเห็นว่ามันยาวขนาดไหน

00:02:10.930 --> 00:02:13.557
ยํ้าอีกครั้ง อย่างที่บอก เราไม่มีทุนมาก

00:02:13.581 --> 00:02:17.331
จึงต้องสร้างขึ้นมาใหม่ คนที่ได้เข้ามาช่วย

00:02:17.355 --> 00:02:21.481
ไหว้วอน หยิบยืมคน มาช่วยสร้างแบบจำลองขึ้น

00:02:21.505 --> 00:02:23.664
และทำให้มันเที่ยงตรงถูกต้อง เท่าที่จะทำได้

00:02:23.688 --> 00:02:26.297
แล้วก็พยายามถ่ายทอด สิ่งที่เกิดขึ้นวันนั้น

00:02:26.321 --> 00:02:29.115
ให้เที่ยงตรงถูกต้อง เท่าที่จะทำได้

NOTE Paragraph

00:02:29.680 --> 00:02:33.878
(วีดีโอ) เสียง: คนมากเหลือเกิน

NOTE Paragraph

00:02:42.340 --> 00:02:45.061
เสียง: อ้าว เขากำลังชักอยู่นะ

NOTE Paragraph

00:02:59.023 --> 00:03:01.872
เสียง: ต้องขอรถพยาบาล

NOTE Paragraph

00:03:02.181 --> 00:03:04.198
นอนนี่: ค่ะ ผู้ชายทางขวามือ

00:03:04.222 --> 00:03:06.094
สำหรับเขาแล้ว กำลังเดินอยู่รอบ ๆ ร่างนั้น

00:03:06.118 --> 00:03:08.815
สำหรับเขาแล้ว เขาอยู่ในห้องกับร่างนั้น

00:03:09.355 --> 00:03:11.172
เหมือนกับว่า ชายคนนั้นอยู่แทบเท้าเขา

00:03:11.601 --> 00:03:13.808
และแม้ว่า จากการมองเห็นโดยรอบข้างของเขา

00:03:13.832 --> 00:03:15.903
เขาเห็นได้ว่า อยู่ในพื้นที่ว่างห้องทดลอง

00:03:15.927 --> 00:03:20.140
เขาน่าจะเห็นได้ว่า จริง ๆ ไม่ได้อยู่บนถนน

00:03:20.164 --> 00:03:23.060
แต่รู้สึกราวกับว่า อยู่ที่นั่นกับคนพวกนั้น

00:03:23.084 --> 00:03:25.094
เขาระวังอย่างยิ่ง ไม่ไปเหยียบชายคนนี้

00:03:25.118 --> 00:03:26.784
ซึ่งจริง ๆ ไม่ได้อยู่ตรงนั้น ใช่มั๊ย

NOTE Paragraph

00:03:27.506 --> 00:03:30.609
งานนี้จบลงที่ มหกรรมภาพยนต์ซันแด๊นซ์ 2012

00:03:30.633 --> 00:03:34.554
น่าแปลกใจนะ เป็นภาพยนต์เสมือนจริงเรื่องแรก

00:03:34.578 --> 00:03:36.538
ที่เคยสร้างกันมา โดยพื้นฐาน

00:03:37.062 --> 00:03:39.023
เมื่อเราไปที่นั่น เรารู้สึกกลัวมาก ๆ

00:03:39.047 --> 00:03:41.484
ไม่รู้จริง ๆ ว่า ผู้คนเขาจะมีปฏิกริยาอย่างไร

00:03:41.508 --> 00:03:42.897
และอะไรจะเกิดขึ้น

00:03:42.921 --> 00:03:45.818
เมื่อเราไปแสดงตน กับแว่นที่ติดเทปกาวนี้

NOTE Paragraph

00:03:45.842 --> 00:03:49.827
(วีดีโอ) คุณกำลังร้องไห้ จีน่า คุณร้องไห้

NOTE Paragraph

00:03:49.851 --> 00:03:52.571
ได้ยินนํ้าเสียงประหลาดใจของฉันได้ ใช่มั๊ย?

00:03:52.595 --> 00:03:56.190
ปฏิกริยาแบบนี้ ก็ไปจบลงที่ปฏิกริยาที่เห็น

00:03:56.214 --> 00:03:58.984
ซํ้าแล้ว ซํ้าเล่า

00:03:59.008 --> 00:04:02.714
คนก้มไปที่พื้น พยายามช่วยคนที่กำลังชัก

00:04:02.738 --> 00:04:04.658
พยายามกระซิบบอกบางอย่าง ที่หูเขา

00:04:04.682 --> 00:04:08.640
หรือพยายามจะช่วย แม้พวกเขาจะช่วยไม่ได้

00:04:08.664 --> 00:04:11.348
มีคนจำนวนมาก ที่ออกมาและบอกว่า

00:04:11.372 --> 00:04:14.096
"พระเจ้า รู้สึกโกรธจริง ๆ ที่ช่วยเขาไม่ได้"

00:04:14.120 --> 00:04:15.841
และต้องเอาความรู้สึกนั้นกลับไปในชีวิต

NOTE Paragraph

00:04:16.999 --> 00:04:18.865
หลังจากงานชิ้นนี้ถูกสร้างขึ้นมา

00:04:20.198 --> 00:04:24.007
คณบดีของคณะภาพยนต์ ม. แคลิฟอร์เนียใต้

00:04:24.031 --> 00:04:28.238
นำประธานสภาเศรษฐกิจโลกมาดู "ความหิว"

00:04:28.262 --> 00:04:29.603
เขาถอดแว่นตาออก

00:04:30.974 --> 00:04:32.667
และสั่งให้จัดทำ เรื่องซีเรีย ในตอนนั้นเลย

00:04:32.691 --> 00:04:35.604
ฉันก็อยากทำมาก ๆ เรื่องเด็กซีเรียลี้ภัย

00:04:35.628 --> 00:04:39.920
เพราะเด็ก ๆ ได้รับผลกระทบอย่างเลวร้าย 
จากสงครามกลางเมืองซีเรีย

00:04:40.809 --> 00:04:44.767
ฉันส่งทีมไปชายแดนอีรัคเก็บข้อมูลที่ค่ายอพยพ

00:04:44.791 --> 00:04:47.942
ปกติฉันจะไม่ส่งใครไปที่บริเวณนั้น ในขณะนี้

00:04:47.966 --> 00:04:50.434
เพราะเป็นที่ที่พวกไอซิส ปฏิบัติการอยู่จริง

00:04:50.458 --> 00:04:53.164
แล้วเราก็สร้างฉากบนท้องถนนขึ้นมา

00:04:53.188 --> 00:04:56.711
เด็กหญิงกำลังร้องเพลง ระเบิดก็ระเบิดขึ้น

00:04:57.340 --> 00:04:59.419
ทีนี้ เมื่อคุณอยู่ในใจกลางฉากนั้น

00:04:59.443 --> 00:05:01.997
และคุณก็ได้ยินเสียงเหล่านั้น

00:05:02.021 --> 00:05:04.314
และได้เห็นคนบาดเจ็บอยู่รอบ ๆ ตัวคุณ

00:05:04.338 --> 00:05:07.338
เป็นความรู้สึกจริง น่ากลัวอย่างไม่น่าเชื่อ

00:05:07.362 --> 00:05:11.902
มีคนที่เกี่ยวข้องกับการระเบิดจริง บอกว่า

00:05:11.926 --> 00:05:15.401
มันทำให้รู้สึกกลัว แบบเดียวกันเลย

NOTE Paragraph

00:05:16.211 --> 00:05:20.730
(สงครามกลางเมืองในซีเรีย ดูจะไกลตัวเรา)

00:05:22.078 --> 00:05:28.344
(จนกว่าเราจะประสบกับมัน ด้วยตัวเอง)

NOTE Paragraph

00:05:29.062 --> 00:05:36.013
(เด็กผู้หญิงร้องเพลง)

NOTE Paragraph

00:05:36.037 --> 00:05:38.815
(ระเบิด)

NOTE Paragraph

00:05:38.839 --> 00:05:43.076
(โครงการซีเรีย)

00:05:43.988 --> 00:05:45.985
(ประสบการณ์เสมือนจริงในสถานการณ์จริง)

NOTE Paragraph

00:05:46.653 --> 00:05:48.721
นอนนี่: เราจึงได้รับเชิญให้นำงานชิ้นนี้

00:05:48.745 --> 00:05:50.799
ที่พิพิธภัณฑ์วิคทอเรียแอนอัลเบิร์ต ลอนดอน

00:05:50.823 --> 00:05:52.180
ไม่มีประกาศโฆษณาเรื่องนี้กัน

00:05:52.204 --> 00:05:54.528
เราถูกนำไปอยู่ในห้องทีมีสิ่งทอประดับผนัง

00:05:54.552 --> 00:05:55.894
ไม่มีข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้

00:05:55.918 --> 00:05:59.655
ใคร ๆ ที่เผอิญเดินชมพิพิธภัณฑ์ ในวันนั้น

00:05:59.679 --> 00:06:01.442
ก็จะเห็นเรา กับแสงพิลึกกึกกือเหล่านี้

00:06:01.466 --> 00:06:05.141
พวกเขาอาจอยากดูเรื่องราวเก่า ๆ ของภาพก็ได้

00:06:05.165 --> 00:06:07.632
เบื้องหน้าพวกเขา คือกล้องถ่ายภาพเสมือนจริง

00:06:08.513 --> 00:06:11.640
คนจำนวนมากก็ลองเล่นดู ห้าวันที่เปิดให้ชม

00:06:11.664 --> 00:06:16.204
ลงท้าย เราได้ความคิดเห็นยาว 54 หน้าในสมุด

00:06:16.228 --> 00:06:18.564
ภัณฑ์รักษ์พิพิธภัณฑ์ที่นั่น บอกเราว่า

00:06:18.588 --> 00:06:21.177
ไม่เคยเห็น การพูดที่พรั่งพรูออกมาอย่างนั้น

00:06:21.201 --> 00:06:25.828
เช่น "เหมือนจริงจังเลย" "เชื่อได้แน่นอน"

00:06:25.852 --> 00:06:28.312
หรือ แน่นอนค่ะ สิ่งที่ฉันตื่นเต้นก็คือ

00:06:28.336 --> 00:06:31.185
"รู้สึกจริงจัง ราวกับอยู่ท่ามกลางสิ่งที่

00:06:31.209 --> 00:06:33.471
โดยปกติแล้ว คุณเห็นในข่าวทีวี"

NOTE Paragraph

00:06:34.463 --> 00:06:37.939
มันจึงใช้การได้ค่ะ งานนี้ใช้การได้

00:06:38.297 --> 00:06:42.092
และไม่สำคัญว่า คุณมาจากไหน หรืออายุเท่าไร

00:06:42.116 --> 00:06:44.319
มันทำให้รำลึกภาพของเหตุการณ์ได้จริง

NOTE Paragraph

00:06:44.343 --> 00:06:48.295
ค่ะ ฉันไม่ได้บอกว่า ตอนคุณอยู่ในนั้น

00:06:48.319 --> 00:06:51.199
คุณลืมไปว่า คุณอยู่ที่นี่

00:06:51.223 --> 00:06:54.398
กลับเป็นรู้สึกได้ว่า อยู่ในสองที่พร้อมกัน

00:06:54.422 --> 00:06:57.572
เราสามารถมีสิ่งที่ฉันเรียกว่า อยู่ในสองที่

00:06:57.596 --> 00:07:02.453
คิดว่าทำให้เข้าถึง ความรู้สึกเห็นอกเห็นใจ

00:07:02.477 --> 00:07:03.628
ใช่มั๊ยคะ

NOTE Paragraph

00:07:04.041 --> 00:07:07.232
แน่นอนค่ะ มันจึงหมายความว่า

00:07:07.256 --> 00:07:12.151
ฉันต้องระวังมาก ๆ ในการสร้างชิ้นงานพวกนี้

00:07:12.175 --> 00:07:16.437
ต้องทำตามหลักนักข่าวที่ดีที่สุด อย่างยิ่ง

00:07:16.461 --> 00:07:18.596
และต้องให้แน่ใจได้ว่า เรื่องที่ทรงพลังนี้

00:07:18.620 --> 00:07:20.206
ถูกสร้างขึ้น โดยยึดหลักธรรมะ

00:07:20.230 --> 00:07:22.603
ถ้าเราไม่ได้เนื้อหามา ด้วยตัวเอง

00:07:22.627 --> 00:07:27.595
เราก็ต้องถูกต้องแม่นยำอย่างที่สุด

00:07:27.619 --> 00:07:30.920
ต้องคิดให้ออกว่า ต้นตอของข่าวมาจากที่ไหน

00:07:30.944 --> 00:07:32.252
และเป็นข่าวจริงไม่ใช่เท็จ

NOTE Paragraph

00:07:32.276 --> 00:07:33.633
ขอยกตัวอย่าง

00:07:33.657 --> 00:07:36.594
ในกรณีเทรวอน มาร์ติน เป็นเด็กผู้ชาย

00:07:36.618 --> 00:07:40.721
อายุ 17 ไปซื้อโซดากับทอฟฟี่จากร้าน

00:07:40.745 --> 00:07:44.221
ระหว่างกลับบ้าน ถูกยามในละแวกบ้าน

00:07:44.245 --> 00:07:47.110
ชื่อ จอร์ด ซิมเมอร์แมน ติดตามแล้วยิงเขาตาย

00:07:47.657 --> 00:07:48.809
เพื่อที่จะทำเรื่องนี้

00:07:48.833 --> 00:07:52.435
เราได้แบบสถาปัตย์อาคารกลุ่มนั้นทั้งหมดมา

00:07:52.459 --> 00:07:57.228
สร้างฉากขึ้นมา ทั้งข้างในและนอก ตามแบบนั้น

00:07:57.252 --> 00:07:58.547
การแสดงทั้งหมดนั้น

00:07:58.571 --> 00:08:03.490
เชือถือได้ ใช้บันทึกเสียง 911ถึงตำรวจจริง ๆ

00:08:04.411 --> 00:08:07.188
น่าทึ่ง เราทำข่าวขึ้นมา จากเรื่องนี้

00:08:07.212 --> 00:08:11.187
สำนักนิติเวช ที่ได้สร้างเสียงขึ้นมา

00:08:11.211 --> 00:08:13.157
บอกว่า จะไปให้การเป็นพยาน

00:08:13.181 --> 00:08:15.856
ว่า จอร์ด ซิมเมอร์แมน ตอนลงจากรถ

00:08:15.880 --> 00:08:18.712
ง้างนกสับปืนพร้อมยิง ก่อนวิ่งไล่ตามมาร์ติน

NOTE Paragraph

00:08:20.013 --> 00:08:23.418
จึงเห็นได้ว่าหลักการพื้นฐานของหนังสือพิมพ์

00:08:23.442 --> 00:08:25.315
ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยตรงนี้ จริงมั๊ย

00:08:25.339 --> 00:08:28.743
เรายังคงทำตามหลักการเดิม ที่ทำอยู่เสมอมา

00:08:28.767 --> 00:08:32.070
ต่างไปก็คือ ความรู้สึกที่ไปอยู่ในเหตุการณ์

00:08:32.094 --> 00:08:34.435
ที่ว่า กำลังดูชายล้มลง เพราะความหิว

00:08:34.459 --> 00:08:36.944
หรือรู้สึกเหมือน อยู่ในเหตุการณ์ระเบิด

00:08:36.968 --> 00:08:41.916
นี่คล้ายกับผลักฉันไปข้างหน้ากับงานเหล่านี้

00:08:41.940 --> 00:08:43.663
คิดเกี่ยวกับว่า จะทำมันขึ้นมาอย่างไร

00:08:43.687 --> 00:08:47.882
เรากำลังพยายามให้มีใช้กันได้ โดยไม่มีหูฟัง

00:08:47.906 --> 00:08:50.833
กำลังสร้างงานเพื่อมือถือ เช่น เรื่องเทรวอน

00:08:50.857 --> 00:08:54.406
สิ่งเหล่านี้ ได้ส่งผลให้เห็นแล้ว

00:08:54.430 --> 00:08:57.002
มีคนอเมริกับบอกฉันว่า พวกเขาได้บริจาค

00:08:57.026 --> 00:09:01.420
โดยหักเงินบัญชีธนาคาร ให้เด็กลี้ภัยซีเรีย

00:09:01.444 --> 00:09:03.777
ค่ะ "ความหิวในแอลเอได้ช่วยให้เริ่มมี

00:09:03.801 --> 00:09:06.230
รูปแบบใหม่ของการทำข่าว

00:09:06.254 --> 00:09:09.350
ที่คิดว่าจะเข้าไปรวมอยู่กับเรื่องปกติอื่น ๆ

00:09:09.374 --> 00:09:10.525
ในอนาคต

NOTE Paragraph

00:09:10.549 --> 00:09:11.713
ขอบคุณค่ะ

NOTE Paragraph

00:09:11.737 --> 00:09:14.149
เสียงปรบมือ)