-
Diamante dhe Dashuri 48K (Official page)
-
Në rregull,ske para.
Ata të morën githçka kishe, e pranoj.
-
Por mund ta nisësh nga fillimi, gjysh!
Hajde me ne!
-
Në rregull, do të vij. Dhe pastaj do të hapim një dyqan të vogël dhe shesim shalqi. Si thua?
-
Gjatë verës do fitojmë, dhe gjatë dimrit do i shpenzojmë.
-
Shiko, mendoje me kujdes. Ti s'do kalbesh këtu i vetëm.
-
Ndoshta s'do e zevendësonte fëmijën tënd, por ti mund të kujdesesh për fëmijën tim si gjysh.
-
Ti flet shumë, Fatih! Bir, ti je njësoj si unë. Kur i sheh gjërat me emocion, harron veten tënde!
-
Nuk vij me ty, bir!
Nëse do, shko. Udhëtim të mbarë!
-
Do jetoj atë që është shkruar për mua. Ky është fundi!
-
Fundi i vrapimit! Fundi i notimit kundër rrymës!
-
Cfarëdo që të jetë shkruar për mua deri ditën e fundit të jetës, do e jetoj.
Ashtu siç e meritoj.
-
Mirë, gjysh, mos hajde. Por unë do dal që këtu!
-
Do marr gruan time,mamanë dhe do filloj një jetë re! Siç e meritoj.
-
Pelo, ku është Elifi?
-Se kam parë
-
Zoti. Vëllam (shoqëruesi i dhëndrit), ku po shkon?
Do kërcejmë akoma, vëlla.
-
Mirë, vëlla, gjallëroje pak, unë do vij shpejt dhe do kërcej me ty derisa të vdesim.
Mos u shqetëso.
-
Jo kështu vëlla. Këpucët e mia që tani kanë krijuar vrima nga kërcimi. Edhe ti do të kërcesh!
-
Mirë bir mirë!
Do gjej Elifin dhe do vij!
-
Shiko, nëse ikën, mbaje vet përgjegjësinë, ta dish!
-
Pelin, hajde!
-
Nënë, e ke parë Elifin?
-
Këtu ishte bir.
-
Por spo e shoh tani.
Ku shkoi?
-
Ah, shoku, e ke parë Elifin?
-
Këtu ishte. Le të pyesim Aslin.
S'është as këtu. Le të jetë për mirë!
-
Numri që po telefononi nuk është i arritshëm për momentin...
-
Numri që po telefononi nuk është i arritshëm për momentin...
Ju lutem, provoni përsëri më vonë.
-
Dashuria...është ndjenja më e fortë!
-
Por, flaka të djeg shumë shpejt!
Qymyri i saj del shumë shpejt!
-
Dashuria s'mund të kufizohet.
Ajo është e lirë.
-
S'mund të qëndrojë në një kornizë.
Ska limite.
-
Ajo e merr fuqinë nga distanca midis dy personave.
-
Nëse zemrat e tyre janë ndërthurur me njëri tjetrin, atëherë dashuria është e pafundme, dhe mund të mbajë peshën e një toni.
-
Por një shikim i egër mund ta kthejë në pluhur.
-
Dhe ti do të largohesh, edhe nga vetja jote!
-
Jo të lësh veten, por të qëndrosh me veten.
-
Për një grua, të largohesh është prova më e madhe, më e vështirë, të largohesh pa dashurinë.
-
E kam mësuar këtë me ty, dashuria ime! Ti je edhe dhimbja në zemrën time edhe shërimi.
-
Po të përgjërohem, të lutem, ndalo!
Mos më lër!
-
Elif, ku je?
-
Vëlla, e ke parë këtë grua? A u largua pak më parë?
-
A do e lije profesionin e dizanjerit që ke dhënë kaq shumë për të?
-
A do ja lije kompaninë motrave?
-
S'do e bëje, sigurisht!
-
Xhaxha, ku je?
Arda po të kërkon kudo.
Ke 2 orë që ke ikur. Hajde!
-
Në rregull po vijmë.
Motër Elif, hajde dhe ti!
-
Elif!
-
Elif, çfarë po bën? Cfarë ndodhi, Elif?
fol, thuaj diçka.
-
Cfarë ndodhi? U zive me Kolombon? U ndavët? Cfarë ndodhi?
Fol, Elif.
-
Asli, më fal.
-
Jo. Jo, stë fal.
Më thuaj çfarë ndodhi. Qetësohu. Merr frymë.
-
Pse të ka mërzitur Kolombo?
-
Se di. Ndoshta e kam mërzitur unë.
-
Gjëja e vetme që jam e sigurtë është se nuk e përballoj dot më, Asli.
-
Jam e paaftë të bëj gjë. S'mund të bëj asgjë.
Asgjë smë ndihmon.
-
Cfarë s'mund të përballosh?
-
Dua të shkoj/
-
Elif, ku po shkon?
-
Elif. Ndalo. Le të flasim. Elif, s'ka asgjë që s'mund të zgjidhet.
-
Të lutem, po flet pa kuptim. Do e zgjidhim.
Hajde flasim. Do pendohesh më vonë. Të lutem, Elif.
-
Asli, kam folur me veten time këto ditët e fundit.
-
Ka mbaruar.
-
Ka ardhur koha të largohem.
-
Elif!
-
Elif!
-
Cfarë ke bërë, Elif?
-
Cfarë ke bërë?
-
Cfarë ke bërë Elif? Si mund të na i bësh këtë?
-
Omer, dashuria ime
-
Sonte të kërkova të bësh diçka që ti s'munde.
-
Më vjen keq nëse të kam mërzitur, por më duhet ti jap fund këtij makthi!
-
S'dua të jetoj me frikën se do të humbas çdo sekond!
-
Ti ke të drejtë gjithashtu, sepse është puna jote që të plotëson.
-
Puna është jeta jote. Ndoshta do ndihesh i ofenduar prej meje, por se dua këtë jetë.
-
Mbi të gjitha kam të drejtë të ta kërkoj këtë sepse dashuria është baza e jetës.
-
Ti dhe unë jemi të aftë të ndërtojmë gjithçka prej fillimit në botën tonë.
-
Meqë se bëjmë dot këtë, unë po largohem.
-
Kjo s'është hera e parë që largohem, por do jetë e fundit.
-
Është e vështirë të thuash lamtumirë. Është shkatërruese, është dërrmuese.
Por, më duhet ta bëj.
-
Do të të fsheh në vendin më të bukur të memories sime. Lamtumirë, dashuria ime.
-
Urdhëro?
Asli, je në shtëpi?
-
Jam në breg, afër shtëpisë.
-
Di gjë çfarë ndodhi?
Po!
-
Ku shkoi Elifi? Pse s'më tha?
Omer u mundova ta ndaloj, por s'munda.
-
Më prit. Jam rrugës.
-
Asli, ku është Elifi?
Se di, Omer.
-
Si nuk e di? Ajo me siguri ta ta treguar.
Të betohem, s'më tha asgjë!
-
Më tha që do më kontaktonte kur të arrinte.
Sinqerisht mendoj se ajo se di ku po shkon.
-
Cfarë të tha?
-
Ajo tha që s'mund ta bënte Omer.
-
Më beso, u mundova ta ndaloja dhe i fola, por ajo s'dëgjonte dhe u largua.
-
Kaq thjesht iku? Si një fëmijë që merr topin e tij dhe larghet? Kaq?
-
Ti e di që s'është kështu. Mos ji i padrejtë me motrën time.
-
Po padrejtësia që mu bë mua? Po sjellja e saj e papërgjegjshme kundrejt meje?
-
Cfarë lloj padrejtësie është kjo kundrejt meje?
Cfarë lloj padrejtësie e tmerrshme është kjo? Po iki, kaq?
-
Si mundet Elifi thjesht të iki pa më thënë asgjë?
-
Nëse personi përballë saj mendon vetëm për vete, siç po bën ti, normal që do largohet, Omer.
-
Nëse kjo e ka lënduar, normal që do iki.
-
-Ti je jeta ime, mos e harro këtë!
-Ti je përjetësia!
-
Të dua kaq shumë! Gdhende këtë në një letër të madhe në trurin tënd, sepse unë e bëra!
-
Të lutem, mos u mërzit, dashuria ime, çdo gjë do të rregullohet!
-
Jam gati të vdes në krahët e tua.
S'do të largohesh, signorina!
-
-Harrove? Ne do udhëtojmë botën dhe do të bëjmë fëmijë!
-Të dua!
-
A nuk do të thotë dashuria besim? Të mos dorëzohesh?
Të luftosh për të pamundurën?
-
Dashuria është rezistencë, edhe kundra vetes.
-
Të mundohesh të kuptosh dhe pranosh.
Jo unë, por ne.
-
Dashuria nuk është për tu braktisur dhe arratisur kur diçka ndodh.
-
Sado e keqe të jetë, kur ke afër njëri tjetrin, është më mirë se kur je vetëm.
-
Sepse kur ajo ikën, sytë e tu nuk shikojnë të sajat.
-
Signorina, kur dikush largohet, ai nuk e merr të dashurin e zemrës me vete.
-
Ti s'ke lënë gjë mbrapa. Cdo zgjedhje do të thotë të dorëzohesh.
-
Më fal!
Më fal!
-
Është faji im, më fal!
Është pronari i pensionit brenda?
-
Ai po qëndron përballë teje! Përshëndetje, jam Ege.
Përshëndetje, Jam Elif!
-
Cfarë mund të bëj për ty?
Ke një dhomë?
-
Kam, sigurisht. Ti hyr brenda, shikoji dhomat, dhe nëse të pëlqejnë, do të akomodojmë në një prej tyre.
-
Mendoj se ti je një nga ata që kanë lënë qytetin mbrapa dhe janë larguar njësoj si unë.
-
Ky vend do të të përshtatet. Më beso. Flas nga eksperienca.
Te lutem hyr brenda.
-
Kontrolluam kamerat e rrugëve,ndoqëm makinën e Elifit jashtë qytetit.
-
Pyetëm doganën. Nëse ka ikur për Romë, do ta mësojmë së shpejti.
-
Unë po mendoj se duhet të kontaktojmë të gjitha hotelet e Stambollit derisa të marrim vesh nga dogana.
-
Mbase do të kthehet për ca ditë.
-
Atëherë, mos ta shqetësojmë signorinën!
Le ta lejmë të shijojë jetën!
-
Cfarë do të thotë kjo Omer?
Pse, vëlla, s'do shkosh ta marrësh?
-
Jo! Ajo e bëri zgjedhjen e vet!
Zgjedhjen në të cilën unë nuk bëj pjesë!
-
Dhe me një të larguar! Ajo më la para derës si një kotele.
-
S'do shkoj pas pas, s'do e kërkoj. Kështu do të bëni dhe ju.
Le ta lejmë të jetojë siç do.
-
Omer, je i inatosur, zemra jote është thyer, dhe krenaria të është lënduar. Por, do pendohesh më vonë.
-
-Ajo iku pa më dëgjuar deri në fund, Pelo. Iku.
-Omer, vëlla, shiko. Pelini ka të drejtë.
-
Do pendohesh. Nëse shkon nesër dhe e gjen s'do të jetë vonë.
-
Dikush mund të futet në jetën e saj.
-
Atëherë do të thotë se kam të drejtë.
Kjo është një përrallë dhe unë jam i vetmi që besova në këtë përrallë.
-
3 muaj më vonë...
-
Uluni poshtë! Uluni poshtë!
-
Ku është Rifki?
Vëlla, kush është Rifki?
-
E njëjta histori, e njëjta histori!
Merre këtë!
-
Kontrollo mirë, kontrollo shumë mirë!
-
Kush është ky Omer Demir? Vëlla Tajar ka ikur dhe tani është rradha ime?
-
Duhet ta vrasim para se ai të na vrasë ne. Vriteni. Vriteni.
-
Vëlla Rifki, Omer Demir do marrë një çmim nesër.
-
Le ta vrasim pavarësisht se do ketë polic. Do jetë mirë për reputacionin tonë.
-
Shumë mirë!
-
Ma sillni. Do e mbaroni këtë punë.
Në rregull?
-
Dikush duhet të ketë vërtet frikë prej teje, bir.
-
Ti e bëre policin e burgut të besojë se Neço është një avokat. Ti je mbreti i mashtrimit.
-
Gjysh, Nexho është rruga ime për të dalë!
-
Ai ka organizuar gjithçka. Rojet, burgun dhe mamaja ime shiti shtëpinë që ne të jemi të lirë.
-
Mjaft. Kemi folur për këtë. Vendi im është këtu.
-
Unë erdha sepse Nexho më thirri. S'do shkoj pa ty.
-
Djali im s'do rritesh duke pritur gjyshin të dali nga burgu.
-
Prit ta shikoj. Nilyferi ta solli?
-
Është rritut, bir! Dhe, falë teje i kuptoj këto gjëra mirë tani.
-
Shikoje, shikoje fytyrën! Duket si ty! Por ka flokë të zinj!
-
Gjysh, lëre këtë! Bëhu serioz!
-
Hajde, ta lejmë këtë vend sonte!
-
Do ta rregulloj unë këtë punë. Mos u shqetëso!
-
Ku ishe?
Na thirre dhe s'dukesh vet!
-
Avokat Nexhdet është duke kaluar kohën duke blerë këpucë për rojet dhe duke i dhënë para policëve.
-
Më duhet të kaloja 40 dyer që të vija këtu.
-
Cdo gjë është rregulluar, apo jo? Do iki sonte?
-
Pikërisht, vëlla. Ti do ikësh sonte, inshalla. Por erdha të të lajmëroj se ky Rifkiu...
-
Ky pas Tajarit...
-
Pas vdekes së Tajarit, Rifki është bërë shefi i ri. Ai ka gjithçka tani.
-
Ai po pretendon të marrë hakun e Tajarit që të ketë marrëdhënie të mira me njerëzit e Tajarit.
-
Vej bast se Fatihu dhe unë jemi në krye të listës së tij sepse kemi ndihmuar policinë.
-
Po, vëlla. Ti dhe Omer Demir jeni në krye të listës.
Dhe, ai po planifikon të të vrasë në burg.
-
Ne do largohemi sonte, kështu që ta lejmë të na gjejë që të na vrasë. E kam mirë gjysh?
-
Kur do iki ta vrasë Omerin ai? Ke dëgjuar gjë?
-
Omeri merr një çmim nesër që të futi ty në burg dhe që vrau bandën e Tajarit.
-
Kanë thënë se Rifki do jetë aty.
-
Punë të mbarë, shok!
-
Faleminderit, shef!
-
Eh, Komisar Omer, i fute në burg njerëzit e Rifkiut dhe ja prishe biznesin e tyre.
-
Dhe nesër do marrësh një çmim. S'ka si ty.
-
Nuk mendoj se e meritoj çmimin pa kapur Rifkiun.
-
Le të jetë hajmalia jonë me fat çmimi, Omer.
-
S'ke fjetur për mua. Ke punuar ditë dhe natë.
-
Ti meriton diçka më të mirë se ky çmim.
-
Natën e mirë, shef Omer!
-
Natën e mirë!
-
Po ikën, Omer?
-
Jo, shef. Ky Rifkiu po tregon gjithkund që do hakmerret ndaj meje.
-
Po mundohem ta njoh këtë djalë.
-
Po lexoj dëshmitë e vjetra.
-
Duhet të të japim badigarda, ose le të thërrasim shokët e tu-Arda dhe Pelin.
-
Mund të jetë kurth. Le të jemi vigjilent.
-
Oh, oh, zotëri. Nëse do frikësoheshim nga të gjithë që na kanë kërcënuar, s'do ishim këtu sot.
-
Mos u shqetëso. Qeni që leh nuk të ha
-
Punë të mbarë atëherë!
-
Faleminderit!
-
Po, kunatë?
-
Omer!
S'ke harruar që sot ata do vinë të kërkojnë dorën e vajzës sonë, apo jo? Shpresojmë mos të vish vonë.
-
Tani po dal! Po vij.
-
Elif!
-
Shiko, ti e humbe konkursin, por zemra ime smë la dhe vendosa të ndanim byrekun bashkë!
-
Të kam bërë lëng me fruta të ndryshme me duart e mia!
-
Faleminderit, por s'ishte nevoja, sjam e uritur.
-
Elif,shiko, ti nuk po han asgjë dhe çdo ditë po dobësohesh.
-
Nëse vazhdon kështu, do të të detyroj të hash!
-
Kur jam e uritur, unë ha, mos u shqetëso.
-
Po, por ti ske kërkuar asgjë. Se di pse.
-
Të paktën, pi pak si kjo.
-
E bëra me duart e mia për ty.
-
Fruti është nga kopshti i vëllait tim Ahmet.
-
I shikon lotët e byrekut? Pse s'me ha Elifi mua?
-
Po e kërkon vazhdimisht këtë dhe po qan.
-
Oh, ashtu!
-
Tani kafshata e dytë po pret.
-
Ti s'rri dot kur dikush të mohon një gjë, apo jo?
-
Përballë teje qëndron shitësi më i shpejtë i shekullit, vajzë e vogël. S'kam njohur njeri që të më ketë thënë jo.
-
Ege!
-
Prit pak, Kutlu, po vij!
-
Janë porositë e mia gati?
-
Janë gati!
-
Elif. Kur njerëzit shohin këto pjesë tradicionale do mrekullohen.
-
Aksesorët që dërguam në Stamboll u shitën si të ishin kek i ngrohtë.
-
Mbi të gjitha, kemi porosi të reja dhe do të shkojnë në Stamboll.
-
Jo në Stamboll!
-
Elif!
-
S'mund të jetë Stambolli. E pamundur. Kemi folur për këtë, dhe ti prapë i ke dërguar në Stamboll pa më treguar mua.
-
Këto do shkojnë në resortin turistik të mesdheut dhe detit Egje. Të lutem!
-
Do bësh më shumë para. Do pushosh pak. Ti po bën aq sa ke.
-
S'dua të bëj më shumë para . Jam e lumtur kështu. E di që po mendon për mua, por kështu duhet të jetë.
-
Si të duash.
-
Le ti ofrojmë Kutlut diçka për të ngrënë ose pirë.
-
S'ka nevojë. Do marr ndonjë gjë nga hoteli dhe do i jap ndonjë gjë atje.
-
Në rregull, shihemi më vonë!
-
Shihemi!
-
Kutlu, si je?
-
Mirë, vëlla. Ti si je?
-
Mirë, faleminderit.
-
Kutlu, kjo kutia do shkojë në Stamboll se s'bën, tek blerësi nga Bagdadi. Kuptove?
-
Mirë, vëlla, e kuptova.
-
Mirë, shko!
-
Më fal, e di që jam vonë, por ata do vijnë të kërkojnë dorën e mbesës sime sot, dhe duhet ti blej një dhuratë.
-
Mund të më japësh 5 minuta?
-
Patjetër, hajde brenda!
-
Cfarë mund të bëj për ty?
-
Mbesa ime pëlqen gjërat e thjeshta, ndoshta një byrzylyk ose varëse.
-
Sigurisht. kemi disa gjëra. Më lër ti tregoj.
-
Nuk është shumë e thjeshtë por kemi një varëse të lezetshme.
-
Kemi vathë të thjeshta dhe të bukura.
-
Por mesa duket pëlqen këtë.
-
Është e punuar me dore. E vetmja në këtë lloj. Vetëm mbesa jote do e ketë këtë në të gjithë botën.
-
Lëre! Do marr këtë byrzylykun.
-
Zgjedhje e mirë.
-
Sa kushton?
-
Kush iku e kush qëndroi?
-
A është personi që largohet gjithmonë fajtor?
-
Kur fillon ndarja? Kur mbaron miqësia?
-
Një pjesë e jona është shkëputur nga ne dhe ditët kalojnë.
-
Asgjë s'është njësoj siç ishte. Sikur të ndryshonte vet.
-
Duart tona ishin të pa lidhura. Zemrat tona ishin të ndara në dy.
-
Njëri nga ne duhet të fliste pa lënduar tjetrin.
-
Kush iku e kush qëndroi?
-
Në fakt, ai që qëndroi ishte ai që iku dhe jo ai që u iku me të vërtetë.
-
Prandaj personi qëu largua ka ikur.
-
Kush iku e kush qëndroi?
-
A është personi që largohet gjithmonë fajtor?
-
Kur fillon ndarja? Kur mbaron miqësia?
-
Ti je shumë e bukur!
-
Faleminderit!
-
Mbesa ime dashur! Hajde këtu!
-
Erdhën!
-
Uluni që mos të dukeni shumë të emocionuar!
-
Mirëmbrëma!
-
Mirësevini! Hajdeni brenda!
-
Mirëmbrëma!
-
Mirësevjen Asli, bijë!
-
Mirë se ju gjeta. E dashur Demet. Kush është kjo bukuri?
-
Faleminderit!
-
Mert, hajde!
-
Faleminderit!
-
Mirësevini, uluni!
-
Kur të pashë për herë të fundit, ishim tek shtëpia duke nxjerrë gjërat jashtë. Më vjen mirë që erdhe.
-
Jam e kënaqur. Motrat e mia dhe unë kemi qënë mirë që nga ajo ditë.
-
Si je Kolombo? Si shkon puna?
-
Jam shumë kureshtare. Je i lumtur në punë?
-
Mirë jam, Asli. Siç e di, po bëjmë punën tonë.
-
Mirë!
-
Mirë!
-
Solla Aslin sepse s'kam të afërm dhe Aslin e kam si motër.
-
Demet, hajde të shkojmë në kuzhinë, dhe të shohim nëse është bërë çaji.
-
Pse smë the që do vinte Asli?
-
Se dija, mama.
-
Do ketë tension sonte.
-
Do doja që ai të më kishte pyetur. Do i thoja mos ta sillte.
-
Dhe Asli po bën gjë tjetër. Ajo po i kujton Omerit se çfarë është munduar të bëjë për ta harruar këto muajt e fundit.
-
Cfarë do bëjmë?
-
Shpresoj që ta kalojmë shpejt këtë ditë.
-
Si je Mert?
-
Mirë jam, vëlla Omer, faleminderit.
-
U diplomova, dhe puna ime është rritur, siç ke dëgjuar.
-
Pozicioni im në kompani ka ndryshuar.
-
Kam dëgjuar, kam dëgjuar. Më bëhet qejfi për ty.
-
Vëlla Omer, në fakt, doja të vija më shpejt të të takoja.
-
Por doja ta lija të shkuarën pas dhe gjithçka që i ndodhi ty dhe familjes tënde.
-
Më fal.
-
Kjo ishte arsyea pse prita kaq gjatë.
-
Cështja mori shumë kohë.
-
S'quhem më Dundar. Mora mbiemrin e gjyshit nga mamaja. Dhe jam krenar për të.
-
Mbiemir Dundar s'është më në jetën time.
-
Të filloje nga fillimi ishte tepër e vështirë. Kisha asgjë dhe s'kisha shpresë.
-
Mendoja se sdo mund tja dilja por dashura ka hapur një rrugë për mua.
-
Dashuria për Demetin më ka dhënë forcë.
-
Mos e bëj! Po sillesh si fëmi i llastuar!
-
Ti po thua të jetë kështu dhe përfundimi siç do ti!
-
Cfarë mund të bëj? Në cilën punë mund të jem i suksesshëm?
-
Cfarë mund të bëj gjithë këtë kohë?
-
Fola shumë. Të fillosh nga fillimi ka qënë e vështirë.
-
Por kam përparuar disi, falë Aslit, sigurisht.
-
Jo. Kurrë. Se pranoj këtë. Ndodhi për shkak të Elifit dhe jo prej nesh.
-
Sepse motra ime është një njeri që çdo gjë që prek e bën të bukur.
-
Ajo preku jetën e Mertit, dhe ndryshoi për mirë!
-
Por ti ke qënë shumë i guximshëm Mert!
-
Elifi është si një ëngjëll.
-
Na mungon.
-
Dua që Demet ta mbarojë shkollën, vëlla Omer.
-
Nëse s'na lejon të martohemi, do të presim.
-
Do fejohemi tani. Nëse më lejon, unë do...
-
Djalë, pse jam këtu? ëh?
-
Do të kërkoj vajzën!
-
Le të pimë kafet në fillim.
-
Do i pijmë pastaj!
-
Pra, vizita jonë është e qartë.
-
Ne, me urdhërin e Zotit dhe parimin e Muhamedit, duam vajzën tënde Demet për djalin tonë Mert.
-
Mirë, si thua, Demet?
-
Cfarë të them xhaxha? Cfarë do që të thuash ti do ndodhë.
-
Të rinjtë e kanë marrë vendimin, ne na mbetet të themi "Po"!
-
Ngrihu vëlla!
-
Jam shumë i qetë përbrenda.
-
Do të jem përkrah gjithmonë, në çdo gjë që dëshiron të bësh.
-
Kam një kusht. Demeti duhet ta mbarojë shkollën.
-
Sigurisht, vëlla Omer. Do e lejmë Demetin të diplomohet në një degë inxhinjerie.
-
Bijë, hajde puth dorën e xhaxhait dhe më pas të gjyshes.
-
Faleminderit, bir!
-
Sa mirë që ekziston xhaxha!
-
Është koha?
-
Hajde të shohim!
-
Merti tha diçka shumë të vlefshme sot. Një burrë duhet ndonjëherë ta fillojë nga zero për dikë që dashuron.
-
Ai duhet të fillonte një jetë të re. Ti ke pasur sukses me këtë. Ndihem i lumtur dhe krenar për ty.
-
Siç thotë mamaja, "Mos lër gur të të pengojë këmbët".
-
Shikoni njëri tjetrin kështu deri në fund të jetës.
-
Amin!
-
Kush është ky? Pse po e puth motër Demetin?
-
Do ti gjuajmë? Jemi dy!
-
Të dua.
-
Demet, zemër, më dëgjo.
Familja jote priren të jenë frikacakë.
-
Mos i dëgjo këta nga ana jote mirë?
Sepse ky djalë do bëj gjithçka për ty.
-
Gjërat janë këtu. Bëhuni gati dhe prisni për mua. Do vij t'ju marr.
-
Natën e mirë!
-Natën e mirë! Shihemi së shpejti.
-
Bir, do të presim të na vizitosh përsëri së shpejti.
-
Natën e mirë! -Paçim-Paçim!
-
Si ecin këta njerëz këtu?
-Mjaft u ankove!
-
Le ti hedhim një gur atij që mos të vij më.
-
Jo tani, ata do të na shikojnë dhe do inatosen.
Më vonë.
-
Cfarë po bëni këtu ju hileqarë?
Jo gura! Futuni brenda! Hajdeni.
-
Vishi pizhamat dhe direkt në shtrat.
-
Xhaxha...faleminderit shumë.
-
Jam shumë e lumtur.
-
Të premtoj se do i mbaroj studimet.
Do jesh krenar për mua.
-
Jam krenar për ty tashmë.
-
Shpresoj që ti dhe Elifi të jeni akoma më të lumtur.
-
Shpresoj të ktheheni bashkë përsëri.
-
Demet, e dashur, Elifi ka ikur.
-
Demet, hajde! Djemtë duan të të thonë diçka ose nuk flejnë përndryshe.
-
Erdha.
-
Omer, jam si një motër e madhe për ty apo jo?
-
Po, kunatë.
-
Të kam parë të rritesh.
-Po kunatë. Cfarë ka?
-
Cfarë ka? Sje i vetëdijshëm për këtë por ti dukesh si një i vdekur që ecën.
-
Muajt e fundit, dukesh si fantazmë që shkon në punë dhe vjen në shtëpi.
-
Ti mendon se vendose që mos të shkosh me Elifin...
-
...por ti ike me të, Omer.
-
Unë e di sa i prekur ishe pak kohë më parë.
-
Kur po shihje Mertin dhe Demetin, po mendoje për Elifin, apo jo?
-
Kunatë, të lutem, mos!
-S'mund të largohesh nga unë Omer!
-
Jam motra jote e madhe, do më dëgjosh.
-
Ti kishe frikë të filloje një jetë të re, por Elifi jo.
-
Ajo mbase ka ndërtuar një jetë të re për vete pasi nuk u kthye.
-
Ti po humbet shancin për të qënë me të dhe të lumtur. Dhe, për çfarë?
-
Pse më la vëllai jot? Për para.
-
Pse e le ti atë? Për punën.
-
I dashur Omer, vëllai im...se mban mend?
-
Puna, gradat dhe paratë ikin.
-
Ti do të gjesh gjithmonë një kafshatë bukë për të ushqyer veten.
-
Mirë, kunatë...
-
...por Elif s'më la të zgjidhja.
Ajo thjesht iku...
-
Duhet të ikje pas saj.
Ja vlente ajo që bëre (që nuk e ndoqe)?
-
Ja vlejtën këto muaj pa të?
-
Cdokush ka vetëm një jetë dhe një mundësi për të qënë të lumtur.
-
Ti e le shancin të të ikte.
-
Ti shkatërrove veten tënde dhe atë vajzë.
-
Asgjë s'është më e rëndësishme se dashuria, Omer.
-
Unë se njihja dashurinë dhe afeksionin por fati na bashkoi mua dhe vëllain tënd.
-
Mendoje. Nëse do të isha ti, s'do e lija kurrë të ikte, Omer!
-
Omer, shko dhe gjeje Elifin!
-
Lutu të mos jetë vonë dhe vrapo tek e dashura jote!
-
Cdo minut që kalon është vonë.
-
Është koha për turnin tjetër.
Të gjithë po largohen.
-
Nga tani jeni vetëm.
-
Nëse ushtarët nuk ju kapin, do jeni të lirë.
-
Nëse ju kapin, jeni të vdekur? Kuptuat?Paçi fat!
-
Po vjen, vajza ime. Babai jot po vjen.
-
Ku është Fatihu?
_Po vjen, mos u shqetëso.
-
Hej, ti! Ndalo!
-
Dreq! Rri i qetë djalë!
-
Se pashë mirë kartën e identitetin tënden.
Mund ti hedh një sy edhe njëherë?
-
Ja, shikoje.
-
Të lutem, Zot, të lutem!
-
Merre. Natën e mirë.
-Faleminderit. Natën e mirë.
-
Hajde, djalë, do përqafoheni më vonë.
Jepi vajzë! Shkelja gazit.
-
Cfare po bën këtu Omer?
-
Ku është Elifi? A është mirë?
-
Pra tani u kujtove për të?
-
Më mungon shumë.
-
Mos të të mungojë fare Elifi. Harroje atë!
-
Asli, ku është Elifi? Më duhet ta shikoj.
-
Po pyet tani? Ajo të priti për muaj, qau për ty.
-
Tani, ajo ka ndërtuar një jetë të re vet.
Jo! S'do ta tregoj kurrë se ku është!
-
S'do të lejoj ta mërzisësh motrën time përsëri!
-
Asli, më duhet ta shoh Elifin.
-
ShkoIk nga këtu Omer! Elif të ka harruar.
-
Ti harroje gjithashtu. Ajo ka një jetë të re. Ti ke jetën tënde përpara, nise nga fillimi.
-
Mos guxo ta besdisësh më motrën time!
-
Alo? Ege?
-
Unë po largohem. Paçi fat!
-
Mos u bë idiot gjysh.
Ku po shkon?
-
Shiko, bir rrugët tona ndahen këtu.
-
Ti do ndërtosh një jetë të re dhe do krijosh familje.
-
Unë do jetoje ruah jetën që më është besuar.
-
Të ruash çfarë gjysh?
Ti u arratise nga burgu...
-
...dhe ti po shkon midis mijëra policëve.
-
Do të kapin.
Po ta them.
-
Bir ti mendon se është në dorën time.
-
Mund të jem i vjetër, dhe mund të jem sakat por mbahem në këmbë.
-
Vëlla...
-
Ah, Fatih, Akoma se kuptoj se si ai Tajar psikopati bëri një djalë si ty...
-
Mos, bir. Mos.
-
Shiko, atje është e dashura jote.
Ti ke një foto të fëmijës tënd.
-
Ata janë ajo që ti ke qënë gjithë jetën.
-
Mos u rrëzo përsëri.
-
Nëse më konsideron vëllain tënd të madh...
-
...nëse jam kujdesur sapopak për ty,më premto diçka.
-
Mos prek gjëra të ndaluara dhe mos ju dorëzo zemërimit. Mirë?
-
Fjalët e fundit e një burri të dënuar.
-
Jo, bir.
-
Këshillë për vëllain.
-
Mos harro fjalët e Nexhos.
-
Nëse Rifkiu po mendon për hakmarrje, do të të ndjekë.
-
Kujdesu për Nilyferin dhe veten.
-
Kujdesu për veten dhe ti gjysh.
-
Shko. Shihemi në jetën tjetër.
-
Do isha i nderuar.
-
Bir!
-
Ege!
-E di që është vonë por mund të flasim?
-
Mirë. Sigurisht, mund të flasim.
-
S'ka ndodhur asgjë e keqe, apo jo?
-
Epo, Asli telefonoi.
-
Cfarë? Cfarë ka ndodhur?
Ka ndonjë gjë të keqe?
-
Jo, asgjë e keqe.
-
Elif...ai burri nga i cili ti u largove,Omer...
-
Ai ka shkuar tek Asli sot dhe ka pyetur për ty.
-
Shiko, Elif.
-
Ti ke vuajtur shumë, ke bërë kaq shumë përpjekje për të nisur nga fillimi një jetë të re.
-
Ti s'do të përballesh me këtë burrë dhe t'ja fillosh nga fillimi përsëri, më beso.
-
Shiko, mund të largohemi, të dy.
-
Mirë vëlla. Do pres. Vetëm kontrollo.
-
Mirë. Jagiz më në fund e zuri gjumi.
Më lër ti hedh një sy.
-
Mirë.
-
Mirë.
-
Ajo se ka përdorur kartën e kreditit, dhe ska hapur llogari të re.
-
Cfarë? Pse po qesh?
-
Cfarë ka për të qeshur? Ne s'mund ta gjejmë nga karta e kreditit.
-
Vëlla, ne kemi pritur me muaj që të zgjohesh.
-
Për herë të parë po bën diçka si duhet. dhe ne jemi të kënaqur.
-
Shpresoj mos të jem vonë siç tha kunata.
-
Shpresojmë që jo. Pse jeni ju meshkujt kaq të ngathët?
-
Shoku, ti the Elifi dhe Asli flasin në telefon.
-
Po nëse pyesim operatorin e telefonit për një listë të bisedave të tyre?
-
Vëlla, Asli do të ma thoshte nëse do të donte. Ne do shkelim privacinë e saj.
-
Nuk është sikur po hetojmë një krim.
-
Është për hir të dashurisë, vëlla.
-
Do e gjej vet, vëlla.
-
Do e gjej vet. Ja bëra vetes,do e gjej vet.
-
Do kontrollojmë rrugët?
-
Ajo mbase ka shkelur ndonjë kundravajtje që është dokumentuar.
-
A mund ta gjejmë duke përdorur numrin e saj të regjistruar?
-
Vëlla, ti e le Elifin, por ne jo.
-
E kemi provuar këtë muaj më parë.
-
Ajo e shiti makinën e saj diku në Izmir por si futi paratë në bankë.
-
S'ka para të transferuara nga kompania e saj.
-
E di, vëlla.
-
Ajo i ka transferuar të gjitha aksionet tek Asli.
Merti më tha.
-
Ne jemi të sigurtë që ajo se ka lënë Turqinë.
Se ka kaluar kufirin.
-
Shokë, janë 81 rajone në këtë shtet. Si mund ta gjejmë atë?
-
Do e gjejmë, vëlla, do e gjejmë. Do e shikosh.
-
Faktikisht, ka një mënyrë.
-
Mirëmëngjes.
-Mirëmëngjes. Dukesh sikur urgjentisht të duhet një dhuratë tjetër.
-
Jo, këtë herë dua të të pyes për diçka.
-Sigurisht. Hajde flasim brenda.
-
Si mund të të ndihmoj?
-
Ku e ke marrë varësen me krahët e ëngjëllit? Mund të ma thuash?
-
Se di. E morëm nga një kompani me të cilën punojmë.
-
Ajo mbledh bizhuteri të bëra me dorë nga e gjithë Turqia dhe na i shet ne.
-
Varësja është shumë e bukur.
-
Ti e pëlqeve dje, nuk më shpëtoi.
-
Mund të ma japësh adresën e kompanisë?
-Sigurisht.
-
Do ti telefonoj, dhe ti mund ti pyesësh çfarë do.
-Faleminderit.
-
Alo?
-
Shef?
-Omer, i dëgjove lajmet?
-
Cfarë lajmesh?
-Hysein Demir dhe Fatih Dundar janë arratisur nga burgu dje.
-
Ata mungonin në mëngjes.
-
Të gjithë sektorët janë alarmuar. Ata po kërkojnë kudo.
-
Ata mund të kenë kaluar kufirin para shumë kohësh.
-
Kam frikë se po. Hajde ta diskutojmë.
-
Ceremonia e çmimeve po fillon.
Familja jote është këtu, dhe ti jo.
-
Mirë, jam duke ardhur.
-Shpejto, po të presim.
-
Mirë. Pafshim.
-
Fola me dikë nga kompania.
-
Ata blejnë mall nga disa tregtarë.
Ai po kontrollon për emrin...
-
e personit që i ka shitur varësen.
Ai do të më telefonojë kur ta gjejë.
-
Kjo është karta ime, nëse gjen ndonjë gjë, të lutem më telefono.
-
S'do të të shqetësoja nëse do ishte çështje jeta vdekje.
-
Të lutem. Jam i lumtur tju ndihmoj.
-Faleminderit.
-
Xhaxha Halil, kjo është qiraja e Elifit për këtë muaj.
-
Mirë, po si do tja bëj tani?
Si do gjej një tjetër qiramarrës?
-
Xhaxha Halil, shtëpia është shumë e mirë.
Do gjesh qiramarrë shpejt.
-
Mirë mirë. Do e pranoj për Elifin.
Të uroj gjithë të mirat!
-
Gjithë të mirat, xhaxha Halil!
-Ditë të mbarë!
-
Elif!
-
e vendosëm
-
Pra, ti dhe Asli vendosët për mua, dhe tani do largohemi?
-
Elif, mendova se kjo ishte ajo çfarë doje.
-
Isha gabim?
-
Do pak kafe?
-
Jo, më duhet diçka.
-
Do shkoj tek shtëpia pensionit.
Më telefono nëse të duhet gjë.
-
A s'do vijë ky njeri ta marrë çmimin?
-
Ja ku është, vëlla Rifki.
-
Ne mund ta vrasim që tani, këtu, nëse do.
-
Jo, mund të prishte shfaqjen për mua.
-
Por, do të ishte më lehtë këtu.
Ne mund ta bëjmë tani.
-
Mos u bë frikacak!
-
Nëse se bën dot, unë do të të vras ty dhe gjej dikë tjetër. E kuptove?
-
Jam shef komisar Omer Demir.
-Më duhet të të marr armën komisar.
-
S'mund ta jap armën, më vjen keq.
-Këto janë rregullat, komisar.
-
Drejtori është aty.
Më duhet ta marr.
-
Shiko, më kanë kërcënuar. Shpresoj që këto masa sigurie mos zbatohen vetëm për mua.
-
Mos u shqetëso, komisar Omer Demir. Asgjë e keqe s'mund të të ndodh ndërkohë që ne jemi këtu.
-
Mirë, të besoj.
-
Zoti Omer, është rradha jote.
-Mirë, po vij.
-
Tani, kam nderin të prezantoj një nga oficerët tanë më të mirë, Omer Demir.
-
Siç e dini, shef komisar Omer Demir, bashkë me grupin e tij...
-
...zbuloi një nga organizatat më të mëdha...
-
...të pastrimit të parave në vend.
-
Ai i prangosi të gjithë kriminelët dhe i solli para drejtësisë.
-
Të gjithë të përfshirë në krim janë në burg.
-
Ai dhe grupi i tij e arritën këtë përmes një pune të vështirë dhe me durim...
-
...dhe pa diskriminim social.
-
Kam nderin ti jap çmim për kontributin në profesionin tonë.
-
Të uroj suksese akoma më të mira, Omer! Merre!
-
Suksesi numër një. Duket sikur shpëtuam nga Omer Demir.
-
Duket, por njeriu jonë u vra nga policia.
-
Mos u shqetëso. Do lutem për të.
-
Ku janë të tjerët?
-
Hysein Demir ka ikur, faqeziu!
-
Por, unë gjeta njeriun që fsheh Fatih Dundarin.
-
Emri i tij është Nexhdet.
Do i kap të dy shumë shpejt.
-
I dua të vdekur. Cdokush duhet të marrë dënimin e tij, edhe nëse do të ishte djali im.
-
Kuptoj.
-
Ai ka një plumb në kokë.
-
Telefononi kirurgët dhe departamentin e radioskopisë.
-Dhoma e operacionit është gati!
-
Omer! Omer!
-
Menaxheri yt telefonoi. Rifki ishte tek hyrja. Ai po shikonte gjithçka.
-
Ata po kontrollojnë figurat nga kamerat e sigurimit tani.
-
Shkojmë.
-Hajde, shoku
-
Fatih, ku jemi?
-
Është vërtet Stambolli ky?
-
Ku është Nexhdeti?
-Po vjen. Mos u shqetëso bukuroshe.
-
Urime vëlla Fatih!
-Faleminderit Nexho.
-
Na ke ndihmuar shumë, faleminderit.
-Bëra aq sa munda, vëlla Fatih.
-
S'duhet të shfaqesh shumë.
-Ti the do të na gjeje një vend. Shkojmë.
-
Ky është, vëlla. Këtu ku po qëndron.
-
Është e përballueshme dhe askush sdo vijë të të kërkojë këtu.
-
Mirë ke menduar.
-
Do e hap derën, vëlla.
-
Fatih, me të vërtetë do jetojmë këtu?
Je i sigurtë?
-
Mos ju kaq mosbesuese. Do e bëj vendin më të rehatshëm për të jetuar. Hajde.
-
Hidhe armën.
-
Duart lart! Duart lart!
-
Ku po shkon, hë? Ku po shkon? Qeni Tajarit!
-
Sa njeri i paprekshëm je, Omer Demir!
-
Cfarë të bëj? Shumë njerëz luten për mua.
-
Tani më trego, kujt tjetër i je vënë pas?
-Askujt, vetëm ty.
-
Ashtu thua? Lëviz!
-
Hape derën!
-
Hajde, ne filluam të pastrojmë.
-
Fatih, si mund ta rrisim një fëmijë këtu?
-
Një fëmijë nuk pret luks dhe rehati, bukuroshe.
-
Do vetëm dashuri dhe vëmendje.
-
Ne të dy mund tja japim këtë, falë Zotit!
-
Më lër ti telefonoj motrave dhe tu kërkoj ndihmë.
-
Si kam parë me muaj, por ato s'do të më lejonin të jetoja këtu.
-
Vajzë, ne kemi marrë një udhë të re.
-
Nëse i thua motrave të tua, ato do të më dorëzojnë në polici.
-
Të premtoj...
-
Do shes limona ose do mbaj gura në shpinë...
-
...por s'do të të mbaj me para të pista.
-
Kjo është jeta jonë. Mos i përfshi motrat.
Më beso!
-
Të besoj. Do vdisja për ty Fatih!
-
Alo? Thuaj Rifkiut se e gjeta ku rrin Fatihu.
-
Po pres për urdhrin e tij.
-
Ah, Arda...çoje në dhomën e pyetjeve.
-Patjetër, komisar.
-
Je mirë Omer?
-Jam mirë, shef.
-
Fola me doktorët. Vëllai jot është në gjendje shumë të rëndë.
-
Ata do ta operojnë deri në mëngjes.
-
Do të qëndrosh këtu apo të shkosh tek familja në spital?
-
Hape...hape.
-Më fal.
-
Alo?
-
Përshëndetje Zoti Omer. Po telefonoj nga dyqani në rrugën Bagdad.
-
Po prisja për telefonatën tuaj.
-
E gjeta se kush e ka bërë varësen.
Ishte sekret.
-
Në fillim më thanë se nuk mund të ma thonin por sajova një histori dhe e zbulova.
-
Nëse e do adresën, po ta dërgoj me mesazh.
-
S'do e harroj kurrë çfarë bëtë për mua. Të kam borxh.
-
Shpresoj ta gjeni atë çfarë po kërkoni.
-Kjo është ëndrra ime.
-
Faleminderit.
-
Duhet të shkosh tek dhoma e marrjes në pyetjes. Është e drejta jote. Duhet ta bësh Rifkiun të flasë.
-
Duhet të gjejmë kush janë policat e korruptuar.
-
Pastaj, është edhe Fatih Dundar.
Ai është zhdukur.
-
Kamerat tregojnë Nilyfer Denizer duke e ndihmuar të arratiset.
-
Omer, vëllai jot...
-Shef, unë po e lë punën.
-
Se kuptoj.
-
Jam i sigurtë djemtë do e gjejnë atë. Po lej çdo gjë pas. Kam mbaruar.
-
Cfarë po lë, bir?
-Policinë.
-
Shef, e dua punën time, dhe gjithmonë e kam bërë i lumtur.
-
Kam luftuar për drejtësi që kur isha 17 vjeç.
-
Kam humbur shumë gjëra gjatë kësaj kohe.
-
Kam vetëm një shpresë për të qenë i lumtur.
S'dua ta humbas edhe këtë.
-
Më kupto dhe pranoje dorëheqjen time.
-
Omer, qetësohu.
-
Jam i qetë, shef, më i qetë sa s'kam qenë ndonjëherë.
-
Vendimi im është përfundimtar.
-
Faleminderit. Faleminderit për gjithçka.
-
Kunatë, po shkoj të gjej Elifin.
s'dua të jetë shumë vonë.
-
Ti besoj fëmijët ty, mamanë dhe vëllain.
-
Mos u shqetëso, unë gjithmonë do t'ju ndihmoj.
-
Do jem gjithmonë me ju në zemrën dhe mendjen time.
-
Omer, vëlla, mos u shqetëso.
-
Do kujdesem për të gjithë.
-
Mos sakrifiko më veten për ne.
-
Tani është koha që ti të jesh i lumtur.
Shko dhe kujdesu për personin që ti dashuron.
-
Faleminderit, motër. Faleminderit.
-
Zoti ju bekoftë!
-
Është një kamion që do vijë nesër në mesditë për të marrë gjërat për në magazinë.
-
Nesër ne do të nisemi për në Romë.
-
Faleminderit për gjithçka.
-Vetëm vazhdo të qeshësh, kaq dua.
-
Ditën tjetër...
-
Dashuria mund të përballoj çdo gjë.
Vetëm koha të jep fuqi.
-
E di pse njerëzit thonë që koha shëron gjithçka?
-
Sepse koha fshin gjithçka, dhimbjen por edhe dashurinë.
-
Nuk është dahuria që përballon gjithçka, por afeksioni.
-
Signorina, dashura është një gjë, afeksioni tjetër.
-
Ky është afeksioni i fundit për ne, më beso.
-
Mirëmëngjes. Xhaxha Mustafa.
Një gjevrek (simite) të lutem.
-
Xhaxha Mustafa, bëji dy!
-
Mirëmëngjes.
-Mirëmëngjes.
-
Pra, Elif, nesër do jemi në Romë.
Si ndihesh?
-
Do e ndryshoje vërtet jetën për mua?
-
Sigurisht Elif, ti je familja ime tani.
-
Hajde, mos rri më e ngrysur.
-
Shiko, do hapim një faqe të re.
-
Se kemi bërë më parë?
Mua më duket emocionuese!
-
Hajde të hajmë mëngjesin tek xhaxha Halil.
-Mirë.
-
Shohim kush do shkojë tek xhaxha Halili i pari!
-Hajde!
-
Hajde, dua të të tregoj diçka.
Mbylli sytë.
-
Po...
-
Ti e bëre?
-
Njoh një piktor që pikturon mirë por...
-
...doja të tregoja historinë e dashurisë sonë, kjo më ka frymëzuar.
-
Faleminderit shumë. Kjo është dhoma më e bukur e fëmijëve që kam parë.
-
Ti je dielli që je shfaqur në jetën time.
Ti dhe vajza jonë.
-
Do të të bëj të lumtur. Do të të bëj të lumtur deri në fund të jetës.
-
Po bëj kafet.
-Prit, i paketova gotat. Do merrem unë.
-
Merrem unë. Ti merru me gjërat e tua.
-
Ke të drejtë. Si gjeta gotat.
-
Prit, të të ndihmoj.
Jo, jo...e mbaj. E mbaj.
-
Ti je kaq kokëfortë.! S'besoj se është hera e parë që e dëgjon këtë.
-
Bëre çdo gjë vet.
Smë le të të ndihmoja.
-
Elif...
-
Nëse do të qash...qaj. Unë të kuptoj.
-
Ke marrë një vendim të vështirë për jetën tënde.
-
Por mos harro që mua do të më kesh gjithmonë pranë.
-
Ndihesh më mirë?
-
Atëherë më thuaj ku janë gotat.
-
Pijmë pak kafe pastaj vazhdojmë me paketimin.
-
Ide e mirë. Ide e mirë.
-Hajde.
-
Ja ku janë.
-
Do bëja gjithçka që të ktheja buzëqeshjen.
-
E hap unë.
-
Mund të flas me Elifin. Jam Omer Demir.
-
Elif?
-
Përshëndetje.
-Përshëndetje.
-
Mund të flasim nëse je e lirë?
-
Elif.
-
S'mendoj se është ide e mirë, Omer.
-Unë këmbëngul.
-
Të lutem, s'të marr shumë kohë.
-
Shiko, ajo s'do të flasë me ty.
Se dëgjove? Të lutem do largohesh?
-
Shiko, nuk të njoh dhe nuk dua të të njoh. E kuptove?
-
Hajde. 5 minuta s'do të vrasin.
-
Prit, prit, çfarë po bën?
-
S'bën dot një gjë siç duhet, apo jo?
-
Do e bëja, por ti s'më dëgjove. Hajde.
-
Elif...
-
Dukesh mirë.
-
Ti mbase po mendon pse jam këtu pas kaq shumë muajsh...
-
Ke të drejtë. Mu desh shumë kohë.
-
Por, jo sepse s'të dashuroja.
-
Dua të them, isha i humbur.
-S'më intereson Omer.
-
Nëse do më dashuroje ashtu siç po thua, s'do kishe humbur.
-
Ke të drejtë.
-
S'ke gjë tjetër për të thënë?
-S'kam.
-
Duket sikur është shumë vonë për të të thënë gjë.
-
Pra, gjithë kj...ishte për asgjë?
-
Kaq ishte?
-Ti s'më le zgjidhje.
-
Ke të drejtë. Je lodhur duke pritur.
-
Je lodhur nga dhimbja.
-
Jeta pa ty është kot.
-
Nëse thua kështu, kështu le të jetë.
-
Elif...
-
Pse erdhi ai?
-
Ai erdhi, por s'tha gjë...
-
...që të më lëndonte.
-
Mirë, mirë...mos qaj...s'ja vlen për të.
-
Shiko, Elif, ti more një vendim.
Ne do largohemi. Duhet të jesh e fortë.
-
Ege, kur unë shoh atë, s'mund të mendoj.
-
Mendja ime është e heshtur dhe zemra ime flet.
-
Dhe vazhdon të flasë! S'do të pushojë.
Është plot ndjenja, dashuri, zemërim...
-
...por prapë flet, e shikon?
-
Vetëm Omer nuk flet.
Vetëm Omer nuk flet.
-
Elif, mjaft. Harroje atë njeri...harroje që erdhi këtu.
-
Mos e lër të të lendojë, të lutem!
-
Mos qaj.
-
Faleminderit, por më mirë të qëndroj vetëm.
-Mirë. Mirë.
-
Ndalo, ndalo, ndalo!
-
Dil nga makina.
-
Dil nga makina.
-
Hapu nga rruga, mirë?
-Mirë, por dua të të them diçka në fillim.
-
Largohu dhe mos hajde më! Dhe lëre të qetë atë vajzë. E kuptove?
-
Po më jep urdhëra? E di shumë mirë se çfarë është mirë për Elifin.
-
Vërtet? S'duket.
Ti vetëm e mërzit!
-
Cfarë? Po më gjykon?
Cfarë di ti për ne?
-
Elifi më ka treguar gjithçka, mirë?
-
Vërtet? Atëherë të ka treguar sa nevrik jam. Hapu nga rruga.
-
Cfarë nëse nuk e bëj?
-Hapu, ose do të hap unë.
-
E njoh tipin tënd. Burrat si ty vetëm flasin.
-
Tani, ik!
-
Më kuptove tani?
-Omer çfarë po bën? Cfarë po bën, Omer?
-
Nëse Elifi do të thotë kaq shumë për ty, rri larg nga unë!
-
S'kam qëndruar me Elifin për 3 ditë. Ne jemi familje.
-
Je martuar me këtë burrë?
-
Jo unë, Omer.
-
Asli është martuar. Se dije?
-
Asli?
-Po.
-
Lidhja jonë filloi kur ajo erdhi të shikonte Elifin. U martuam 1 muaj më parë.
-
Më fal, vëlla.
-Të fal, por më dhemb goja.
-
Kur ju pashë që po përqafoheshit...
-
Komisar, asgjë s'duket siç është në të vërtetë.
-
Zonjë, doktori e shpjegoi situatën e tij.
-
Ai është qëlluar në një vend shumë të keq.
Kjo do të thotë se është paralizuar.
-
Ai s'do jetë në gjendje të flasë apo lëviz.
-
Disa besojnë se ai mund të përmirësohet, por për mendimin tim ai zëre se është i vdekur.
-
Doktori tashmë e ka shpjeguar këtë.
-
Të lutem mos vazhdoni sepse mamaja po vuan.
-
E rëndësishme është që...
-
...ai mund të qëndrojë në spital për disa javë.
-
Më vonë do e nxjerrim.
-
Cfarë do të ndodhë?
-Mund ta merrni në shtëpi nëse doni.
-
Ata thonë se ai nuk mund të përmirësohet.
-
Ai duhet të vuajë dënimin në burg.
-
Nëse nuk e doni, ai mund të qëndrojë këtu.
-
Ai do jetojë aq sa është e thënë më pas do vdesë.
-
Mirë atëherë, prokuror...ne...ta lejmë familjen të mendojë për këtë.
-
Do të themi për vendimin e tyre.
-
Patjetër, mendoni.
-
Kështu është, fatkeqësisht.
Është e vështirë të marrësh një vendim.
-
Tani po shkoj të ankohem tek gruaja ime për ty, komisar.
-
Do i them që Kolombo më gjuajti për shkak të saj.
-
Shoku, më vjen vërtet keq.
-
E kam parë Aslin së fundi, s'më ka thënë gjë.
-
Normal, ajo është e inatosur me ty.
Dhe ti e di pse.
-
Elif, po iki. Shihemi më vonë.
-
Elif, prit. Le të flasim.
Elif! Më dëgjo!
-
Elif,
-
Elif, më dëgjo!
-
Ej, çfarë po bën? Vëlla lëre biçikletën!
-Do të të blej akullore.
-
Vëlla, s'mund ta marrësh.
-
Edhe personi i dënuar me vdekje ka një dëshirë të fundit, signorina!
-
Ditë të mbarë, xhaxha Jashar!
Më jep gjysëm kile pjeshka.
-
Mirë, vajzë.
-
Dola dhe për domate, më jep dhe gjysëm kile domate.
-
Mirë. S'janë shumë të mira.
Do të sjell të mira.
-
Po më kërkon mua? S'largohem pa më dëgjuar. S'do iki gjëkundi.
-
Ndaji mënjanë ato për mua, xhaxha Jashar.
Do vij ti marr në darkë.
-
Elif, e di që je e zemëruar me mua.
-
Ti mendon se nëse do doja të vija, do kisha ardhur muaj më parë.
-
Ndalova së folur me ty kohë më parë, komisar.
-
Por shiko...erdha. Jam këtu. Le të flasim.
-
Pse tani?
-Më ke munguar.
-
Edhe ti më ke munguar.
Unë të kam pritur.
-
Por kalon, mos u merakos.
-
Nuk kalon, Elif, jo.
-
Ti më ke mësuar mësimin më të rëndësishëm të jetës, Elif Denizer.
-
Kur të kisha ty, e nisa jetën time nga fillimi.
Elif, kuptova që s'mund të heq dorë nga ty.
-
Për muaj jam munduar të jetoj vetëm...pa ty...
U mundova të jetoja, por është e pamundur.
-
Dielli perëndoi. Isha pa frymë. Zgjohesha çdo mëngjes me një boshllëk brenda.
-
Elif, unë s'hoqa dorë nga ty, por hoqa dorë nga profesioni im.
-
S'jam më polic.
-
E di pse u inatose dhe pse ike.
-
Vdekja Tajarit hyri mes nesh.
-
Elif, ai njeri s'duhet të kishte jetuar. Nëse gjykata do vendoste ndryshe, s'do e kisha bërë kurrë.
-
Nëse do kisha pasur mundësi tjetër për ta kapur, s'do e bëja atë, Elif.
-
Ti kishe të drejtë. Një baba si ai nuk do i përqafonte kurrë fëmijët i qetë.
-
Elif, nëse dashuria është njollosur me baltë, nuk lulëzon.
-
Gjithashtu e di se fati na bashkoi që të jemi bashkë.
-
Ti njëherë më pyete se sa herë mund të thyhet një zemër dhe sa herë mund të bashkohet.
-
E imja është copëtuar në mijëra pjesë.
S'mund ta bëj këtë.
-
Usta e ke parë Egen?
-Jo, se kam parë, vajzë.
-
Mirë, Elif! S'të kam kuptuar më parë por tani jam këtu. Të lutem mos ma kthe shpinën.
-
Elif! Elif, dëgjo!
-
Omer, lidhja jonë s'mund të fillojë nga këtu.
Unë kurrë s'do të jem siç isha.
-
S'dua të jetë si më parë.
Cfarë ne kemi kaluar, na solli këtu.
-
S'dua të të humbas përsëri.
-
Ku do fillojmë përsëri pra?
-Aty ku e lamë.
-
Ku do shkosh të jetosh?
-Këtu! Se di, ku të duash ti.
-
Cfarë do punosh?
-Se di, Elif. Do e vendosim bashkë.
-
Familja jote, shokët e tu...Ti s'mund të ndahesh nga ata. S'mund ta përballosh, Omer!
-
Elif, jam këtu.
Jam pranë teje.
-
Ti do mërzitesh.
-Ne kurrë s'do ta dijmë derisa ta jetojmë.
-
Pas njëfarë kohe ti do mërzitesh me mua dhe do më thuash se të kam detyruar që të hiqje dorë nga jeta jote.
-
Mbase do të them, por mbase dhe ti do ma thuash.
Do më thuash - Cfarë ndodhi me lirinë tonë...
-
Ne s'do jemi të lumtur me kaq shumë "mbase" që na vijnë në mend...
-
Omer, Omer, të lutem...
-
Elif Denizer, dashuria jonë ishte kaq e pamundur sa të gjithë hoqën dorë nga ne.
-
E kupton, sa herë që jemi ndarë dashuria jonë është forcuar.
-
Po, mbase do të lëndoj përsëri. Por këtë herë jam i vendosur se ne nuk do të themi: "Sikur..."
-
Elif, se di çfarë do të na sjellë fati, por e di që do jetoja kudo që ti do të doje.
-
Nëse duhet, do të shisja limona, por s'do të zhgënjeja kurrë.
-
Do ti fshij lotët e tua me dashurinë time, edhe pse nuk do jem arsyea pse do qash.
-
Mendimi im i vetëm është të zgjohem me ty dhe të më zë gjumi me ty.
-
Të zgjohem nga zhurma e këmbëve të fëmijëve tanë.
-
E di që mes ditëve tona të lumtura do ketë edhe ditë që do ndihemi të mërzitur.
-
Edhe pse nuk i shohim, mund të ketë pengesa në dashurinë tonë.
-
Kur ti the "dashuri e pakushtëzuar", unë kuptova se s'ka rëndësi çfarë ndodh ne gjithmonë do ta duam njëri tjetrin.
-
Por dashuri e pakushtëzuar do të thotë të duash pavarësisht çfarë ndodh. Ti ma ke mësuar.
-
Elif, nëse do bëhesh gruaja ime, do të të dua pa kushte pavarësisht sa ti ndryshon.
-
Unë s'do të ta lëshoj kurrë dorën.
-
Nëse jam akoma në zemrën tënde...
Thuaj: "Po"
-
Thuaj "Po" dhe më jep arsye të jetoj.
-
Unë thashë "Po" që kur ti erdhe këtu.
-
Doja vetëm të të torturoja pak.
-
2 ditë më vonë...
-
A pranon ti, Elif Denizer, vajza e Ahmet dhe Zerina Denizer, të marrësh Omer Demir për burrë?
-
Po
-
A pranon ti Omer Demir, djali i Burhan dhe Elvan Demir, të marrësh Elif Denizer për grua?
-
Jam shumë i emocionuar.
-
PO përgjithmonë!!
-
Pranoni?
-Po!
-
Këtu...
-
Me fuqinë e dhënë nga shteti, ju shpall burrë dhe grua.
-
Ti, Signorina dhe Komisar, do më dëgjoni mua tani.
-
Unë, shumë të tjerë këtu kemi mësuar shumë nga ju.
-
Cfarë do të thotë fjala "miqësi"...
Si mund të qëndrojnë bashkë 2 zemra...
-
Si të jesh motër e mirë.
Këto kam mësuar.
-
Deri në këto momente ju keni vënë lumturinë e të tjerëve në fillim, por mjaft.
-
Ka mbaruar. Ne s'jemi më këtu. Na harroni. Po, harroni gjithçka.
-
Po bëj shaka, mos na harroni.
-
Dashuroni njëri tjetrin dhe mbahuni fort tek njëri tjetri.
-
Unë s'do qaj.
Mirë? Të dua.
-
Fillimisht dua ti sugjeroj një dolli burrit tim.
Më pas, të gjithëve.
-
Një njeri s'mund ta zgjedhë familjen...por mund të krijojë të tijën.
-
Faleminderit të gjithëve që keni qënë familja ime.
Ishte mirë t'ju kisha.
-
Dhëndër, është rradha jote tani.
-
Unë...
-
S'ka mbetur gjë për të thënë.
Gjithçka u tha.
-
Tani, nëse më falni.
Dua të kërcej me gruan time.
-
Omer, se kishim menduar këtë. Ne s'kemi muzikë.
-Mirë, ne jemi kujdesur për këtë.
-
Kam zgjedhur një këngë për ty. Shoku...
-
Pra, tani je burri im?
-Kështu thotë letra.
-
Por mos u arratis. Vetëm sepse u martuam s'do të thotë se i zgjidhëm problemet.
-
Secili nga ne duhet të ketë hapësirën e tij.
-
Unë mendoj se dy njerëz të dashuruar duhet gjithmonë të jenë siç ishin në fillim.
-
Gjithashtu...
-
Kur e bëre këtë?
-Kur të thashë se po shkoja të laja duart.
-
Do bëja gjithçka për ta bërë të lumtur gruan time.
-
Jam e lumtur. Dua vetëm të kem një jetë të qetë me ty.
-
Ajo jetë ka filluar.
Jetët tona janë ndërthurur, signorina...
-
Ku po shkon, Ilmaz?
Ne po vijmë të të takojmë!
-
E kam mbyllur.
-Hape.
-
Omer, Omer! Të lutem qëndro jashtë kësaj.
-
Kush janë ata njerëz?
-
Mund të të them se janë një bandë dhe mendoje vet tjetrën...
-
Punë të mbarë, usta!
-Faleminderit, edhe ti.
-
20 minuta pushim për të ngrënë.
-
Mbase mund të hapim një dyqan tortash në vend të një dyqani librash. Duket më bukur.
-
Nëse e bëni këtë unë do jem klient i rregullt.
-
Shumë për të qeshur.
Kjo do jetë dyqan librash.
-
Prit ti shoh!
-
Unë e mora pjesën time dhe tani po shkoj tek pensioni. Do vij më vonë.
-
Punë të mbarë.
-Faleminderit.
-
S'gjete përsëri?
-
S'ka punë për mua në këtë shtet.
Më duhet të shkoj jashtë shtetit.
-
Por, më duhet pashaportë false, dhe pashaportat false janë të shtrenjta. Se di çfarë të bëj.
-
Shiko çfarë po thotë vajza jote, Gynesh thotë: "Je baba i mirë, babi!"
Mos u shqetëso çdo gjë do shkojë mirë.
-
Hysein Demir më ka thënë diçka: "Një burrë që i shkakton të tjerëve vuajtje, përfundon duke vuajtur më keq."
-
Gjithçka do shkojë mirë.
-
-Ti je shpresa ime.
-
Po shkoj për një shëtitje.
Po shkoj për një shëtitje.
-
Vëlla, Rifki duhet të më jepte urdhër. Se kam kapur akoma. Po pres komandën e tij.
-
Ai ka qënë në dhomën e marrjes në pyetje me ditë.
Vështirë se e takoj sot.
-
Ai ka urdhëruar se Fatih Dundar duhet të vritet sot.
-
E kuptoj.
-
Bëra mobilimin dhe ndërsa flije.
-
Ti e vizatove? Signorina, a s'do hapim dyqan librash?
-
Do thërras zejtarin, dhe ai do vijë do vejë raftet.
S'do jetë aq e lehtë.
-
Do ketë një karrige për të lexuar, kafe për ata që duan, dhe mendova se duhet të ketë...
-
...dy tavolina të modës së vjetër...si mendon?
-
Si thua? Do të largojë bebi Masal nga librat ty?
-
Ku i dihet?
Ne e dimë, signorina, ne e dimë.
-
Mirë, kemi marrë një vendim. S'ka kohë për të pushuar derisa bebi Masal të vijë në këtë botë.
-
Ne kemi qënë duke ndjekur këtë burrë përditë dhe ai akoma s'është takuar me Fatihun.
-
Mbase do e takojë tani, mbase do e kapim Fatihun.
-
Shpresoj.
-
Arda, kam dashur të të them diçka, por ti ishe në punë dje.
-
Ma thuaj tani. S'dua ta humbas këtë djalë nga shikimi. S'dua ta humbas.
-
Jam shtatëzënë.
-
Cfarë?
-Arda, çfarë bëre? E humbëm burrin!
-Seriozisht?
-
Është herët, apo jo? Ne s'pritëm, plus kemi dhe Jagizin, dhe ai do inatoset...
-
Cfarë do të ndodhë?
Ai do jetë vëllai i madh.
-
Pelo, ky është lajmi më i mirë në jetën time.
-
Po, Tolga!
-
Shoku, kam lajme bomb për ty!
-
Do ishte mirë të jetë bomb atomike, ndryshe do jetë keq për ty.
Fatih Dundar është tek varri i Tajar Dundarit.
-
Mirë, ti shikoje atë, ne po vijmë.
-
Mirë shoku.
-
U preftë në paqe, vëlla! Do ujë ta derdhësh në varrin e tij? Është bekim.
-
Po mbledh para për shkollë, vëlla!
Më jep sa mundesh.
-
Ja merri.
-
-Lëre shishen këtu, dhe do ta marr kur të kthehem?
-
Mirë.
-
S'vlen asnjë cent në këtë botë.
Shkatërrove gjithçka rreth teje.
-
Ike ashtu! Pa asnjë pikë dashurie. Cfarë do të thuash?
-
Ti vdiqe, por mallkimi jot qëndroi me mua.
-
A ka njeri tjetër më të padrejtë se ti në këtë botë Tajar Dundar?
-
Ti shkatërrove jetën time. Unë s'mund të jem kurrë i lumur, çfarëdo që të bëj ose kudo që të shkoj.
-
S'mund ta bëj të lumtur gruan time.
-
Për shkakun tënd!
-
Shpresoj të digjesh në ferr!
-
Elif, zgjidh një ngjyrë që ta lyejmë disa herë derisa të dali ngjyrë e bukur.
-
Por, do jetë kaq bukur.
-
-Po, do jetë, do jetë kaq bukur.
-
Jo, mos më qëllo! Më lër!
-
Të lutem! Më lër!
-
Diçka po ndodh...
-
Xhaxha Jilmaz...
Xhaxha Jilmaz, më dëgjon?
-
-Vëlla Jilmaz?
Xhaxha Jilmaz...Omer...
-
Xhaxha Jilmaz...
-Është pa ndjenja.
-
Xhaxha Jilmaz...
Xhaxha Jilmaz, më dëgjon?
-
-Vëlla Jilmaz, je mirë?
-
Ata janë këtu.
-
Shko brenda pa vrapuar.
Ki kujdes.
-
Teze Melike, kemi etje!
Mirë, të dashur, do ju sjell ujë.
-
Shkoni brenda dhe luani pa zhurmë.
-
Mama, mendoj se është më mirë mos ti çoj në park.
Është e vështirë.
-
Cfarë të bëjmë, vajzë? S'kemi vendosur lodra në bahçe ndryshe të luajnë këtu.
-
Gjithçka do jetë mirë. Hajrie filloi punë dhe ne do kujdesemi për fëmijët e saj.
-
Ki durim. Do e kthej bahçen me lodra për fëmijët.
-
Do të sjell ujë. Ti luaj
-
Cfarë po ndodh?
-
Manjaku po ulëret tek varri për 1 orë.
-
Le ta arrestojmë.
-
Fatih!
-
Fatih, ndalo!
-
Ndalo!
-
Pelo, mos vrapo. Shiko nga këtu. Mos e lër Pelon vetëm.
-
Hajde këtu dhe ulu.
-
Të dhemb koka?
-
Do të sjell një gotë ujë.
-
Cfarë duan ata burra nga ty?
Para! Kanë 1 muaj ose 2...
-
...që kur erdhën, dhe nëse si jap para, më gjuajnë.
-
Duan dyqanin tim.
-
Ata më thonë se duhet të shkoj që ata ta marrin.
-
Mirë, ku mund ti gjej ata?
-
Ky është fundi, Fatih Dundar.
Po luteshe për babanë tënd.
-
Tani, thuaj lutjen tënde të fundit.
Të fala nga Rifkiu.
-
Ule armën, policia!
-
Shko dhe më lër të qetë, mos më bëj ta thyej premtimin.
-
Hidhe armën, Fatih.
-
Hidhe, Fatih.
-
Duart lart dhe ulu poshtë.
-
Arda, të lutem lëre.
-
Po, sigurisht...Do të arrestoj çdo javë.
Shko, Fatih, jam i sigurtë se shokët e qelisë po të presin.
-
Ti e pe vet! Nëse nuk më vrasin mua, do vrasin gruan dhe fëmijën tim Arda!
-
-Ec!
Arda të lutem mos e bëj këtë!
-
-Cfarë po bën këtu?
U shqetësova për ty.
-
-Mirë bëre.
-
Ti do vish me ne.
Ti e di çfarë ke bërë.
Na lër Arda.
-
Për një burrë që është arratisur nga burgu, jeta është burg gjithashtu.
-
Mos e lodh veten Nilyfer.
-
Ka mbaruar.
-
Ne kemi vuajtur mjaft dhe po vuajmë akoma.
-
Shiko, ne s'kemi një shtëpi ose mjaftueshëm për të ngrënë.
-
Gjithçka kemi janë ëndrrat tona dhe një nga këto është ta rrisim vajzën tonë bashkë.
-
Të lutem ,mos e lër vajzën time pa baba.
-
S'duam të ndodh gjë e keqe.
Duam vetëm të fillojmë një jetë të re.
-
Ne po e vuajmë dënimin në një mënyrë tjetër.
Lëre Nilyferin, Arda. Jeta e saj s'do të jetë e lehtë.
-
Ti s'je akoma baba prandaj s'më kupton - por ti je njeri i mirë.
-
Bëj një vepër të mirë për ne.
-
Mos e humb kohën.
-
Ti gjithmonë ke bërë për ne.
Do t'ju jem borxh ty dhe Omerit.
-
Është në rregull për mua nëse nuk bën më gjëra të këqija. Shko. Zhduku.
-
Faleminderit shumë,
-
Ata nuk janë në anën tjetër.
-Ku janë? Mezi po pres. Po shkoj.
-
Arda, ku është Fatih?
-
Ai u largua, Siç e dini ai ka këmbë të gjata.
-
Si ka mundësi? Nëse doje ndihmë të na kishe thirrur.
-
Lëre...
-
Shiko Jagizin.
-
Ai do bëhet vëlla i madh, xhaxha.
-Arda!
-
Prandaj se le Pelinin të vraponte?
-
S'ka më vrapime për gruan time.
Vëlla ky është lajm i mirë.
-
Urime, shoku!
-Faleminderit!
-
Urime!
-Faleminderit!
-
Hajde, mami!
-
Fëmijë, nxitoni!
-Ju kam bërë pasta!
-
Sjanë pikante mama Melike? Mua më pëlqen pikante.
-
Mama, e dëgjove?
I do pikante, gomari vogël.
-
Ai është fiks si xhaxhai i tij Omeri, ai i frynte faqet në moshën e këtij...
-
Merre...
-
Tani ke etje për ujë, po shkoj ta marr.
-
Omer, nëse vë këtë ngjyrë, bluja do bëhet ndryshe?
-
Ku ishe?
-
-Ja ku jam!
-
Shkove në polici apo jo? Për shkak të vëlla Jilmazit?
-
I more ngjyrat? Mirë!
-
Ku do e vendosim këtë nuancën e blusë?
-
Më detyrohesh një shpjegim, Omer.
Pse shkove në polici?
-
Sepse doja të isha i sigurtë.
-Për çfarë?
-
Doja të shihja nëse i kanë mbledhur deklarata siç duhet dhe nëse i kanë fshehur.
-
Doja ti tregoja si dukeshin burrat por nuk kishin artist që ti vizatonte.
-
Mendova që ti mund ta bëje.
-Unë s'do e bëj.
-
Pse?
Cfarë do të thuash me pse?
-
Omer ne po fillojmë një jetë të re këtu. A s'thamë që do jetojmë një jetë të lumtur dhe në paqe?
-
A ramë dakord se s'do ndërhyjmë në jetët e të tjerëve nëse s'kanë punë me ne?
-
Mirë, nuk rezistova dot.
Cfarë të bëj?
-
Ne bëmë atë që duhet të bënim. Telefonuam policinë. Kërkuam për njerëz, gjetëm një ankues.
-
Nga tani, lëre policinë të kujdeset për të.
-
Unë shkova si një qytetar dhe u ankova.
-
Omeri i vjetër do kishte vrapuar pas tyre.
Por shiko, ku jam.
-
E di çfarë do të ndodhë më vonë. Do e bësh këtë problemin tënd dhe më pas ata njerëzit do vinë pas teje.
-
Ke të drejtë. Hajde, le të mbarojmë lyerjen.
Ka shumë punë për të bërë.
-
Ti më kupton, apo jo?
Të kuptoj, sepse jam në anën tënde.
-
Mirë, Le ta mbarojmë lyerjen sot Omer Demir.
-
Mirë, Elif Denizer Demir
-Elif Denizer Demir
-
Jemi bërë shumë modern, shumë feminist.
-
Mirë, le të jetë Elif Denizer Demir.
-
Shikoje! Policia duhet të vinte dhe ti arrestonte, dhe ata akoma po bëjnë çfarë duan.
-
Për kë punojnë ata?
-
Ata do marrin xhaxha Hilal.
Omer, Omer hajde dhe shikoje këtë.
-
Po e fusin xhaxha Halil në makinë, Omer!
-Cfarë po ndodh?
-
Ku është policia? Ata po rrëmbejnë një njeri! Ku është policia?
-
Omer, nipi i tij është atje.
-E di, Elif...e di.
-
Signorina, pranoje se shpirti jot e pëlqen rrezikun.
-
Por, çfarë të bëjmë?
Duhet të shikojmë padrejtësitë?
-
Ti dhe unë jemi njësoj, dashuria ime. Ne s'rrimë dot të qetë kur njerëzit lëndohen.
-
Le mos të jemi të qetë, dashuria ime. Ne jemi të fortë. Ne s'do e lejojmë të pafuqishmin të vuajë.
-
Për aq kohë sa jemi bashkë, s'do dorëzohemi.
-
Behu gati, komisar.
Kjo s'mbaron këtu.
-
Nuk duhet të mbarojë, signorina.
Jam me ty çfarëdo që vendos ti.
Përktheu: Stela
Kënga në sfond: Toygar Işıklı - Bırak Sende Kaybolayım