Η υγειονομική περίθαλψη πρέπει να είναι ένα ομαδικό άθλημα

Όταν ο Έρικ Ντίσμαν ήταν στο κολλέγιο, οι γιατροί τού είπαν ότι του απέμεναν 2 με 3 χρόνια ζωής. Αυτό συνέβη πολύ καιρό πριν. Μετά από μία διορθωμένη διάγνωση και μια μεταμόσχευση, ο Ντίσμαν συνδυάζει την προσωπική του εμπειρία και την γνωστική του αρτιότητα ως ένας ηγετικός ειδικός της ιατρικής τεχνολογίας, για να προτείνει κάποιες τολμηρές ιδέες για την επανεφεύρεση της υγειονομικής περίθαλψης -τοποθετώντας τον ασθενή στο επίκεντρο μιας θεραπευτικής ομάδας. (Γυρισμένο στο TED@Intel)

Θέλω να μοιραστώ μερικούς
προσωπικούς φίλους και ιστορίες

για τις οποίες δεν έχω ξαναμιλήσει δημόσια

για να βοηθήσω ν' απεικονίσουμε την ιδέα

και την ανάγκη και την ελπίδα

να επανεφεύρουμε το σύστημα υγείας μας
σε όλον τον κόσμο.

Πριν από 24 χρόνια,
ως δευτεροετής φοιτητής στο κολλέγιο,

είχα μια σειρά λιποθυμικών επεισοδίων.
Δεν εμπλέκονταν το αλκοόλ.

Κατέληξα στην υγειονομική περίθαλψη φοιτητών

όπου έκαναν κάποιους εργαστηριακούς ελέγχους
κι επέστρεψαν αμέσως

και είπαν «προβλήματα στα νεφρά».

Πριν το πάρω χαμπάρι, μπλέχτηκα μέσα

σε ένα εξάμηνο εξετάσεων,
δοκιμαστικών και δοκιμασιών

με έξι γιατρούς ανάμεσα σε δυο νοσοκομεία

σ' αυτήν τη σύγκρουση ιατρικών τιτάνων

για να καταλάβω ποιος απ' αυτούς είχε δίκιο

σχετικά με το τι μου συνέβαινε.

Κάθομαι σε ένα δωμάτιο αναμονής,
λίγο καιρό αργότερα, για υπέρηχο

κι εμφανίζονται και οι έξι γιατροί μαζί
μέσα στο δωμάτιο

και λέω στον εαυτό μου «Αυτά είναι άσχημα νέα».

Η διάγνωσή τους ήταν η εξής:

Μου είπαν: «Έχεις δυο σπάνιες ασθένειες στα νεφρά

οι οποίες πρόκειται να τα καταστρέψουν τελικά,

έχεις κύτταρα που μοιάζουν με καρκινικά
στο ανοσοποιητικό σύστημά σου

που πρέπει να ξεκινήσουμε να θεραπεύουμε αμέσως

και δε θα πληροίς ποτέ τις προϋποθέσεις
για μεταμόσχευση νεφρού

και είναι απίθανο να ζήσεις
πάνω από δύο ή τρία χρόνια».

Με τη βαρύτητα αυτής
της καταστροφολογικής διάγνωσης,

κατέρρευσα αμέσως,

σαν να ξεκινούσα να προετοιμάζομαι σαν ασθενής

για να πεθάνω σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα
που μου είχαν δώσει,

ώσπου συνάντησα μια ασθενή ονόματι Βέρνα
σ' ένα χώρο αναμονής,

με την οποία γίναμε στενοί φίλοι
και μια μέρα με πήρε

και με πήγε στην ιατρική βιβλιοθήκη

όπου κάναμε έρευνα
γι' αυτές τις διαγνώσεις και τις ασθένειες

και μου είπε: «Έρικ, αυτοί που το παθαίνουν αυτό

είναι συνήθως γύρω στα 70 και 80 κάτι τους.

Δεν γνωρίζουν τίποτα για εσένα. Ξύπνα.

Πάρε τον έλεγχο της υγείας σου
και συνέχισε τη ζωή σου.»

Κι έτσι έκανα.

Οι άνθρωποι που μου έκαναν αυτές τις ανακοινώσεις,

δεν ήταν κακοί άνθρωποι.

Αυτοί οι επαγγελματίες ήταν θαυματοποιοί,

αλλά δουλεύουν σε ένα ελαττωματικό,
ακριβό σύστημα που έχει συσταθεί λάθος.

Εξαρτάται από νοσοκομεία και κλινικές
για όλες τις ανάγκες υγείας μας.

Εξαρτάται από ειδικούς που κοιτάνε
μόνο κάποια μέρη μας.

Εξαρτάται από εικασίες για διαγνώσεις
και κοκτέιλ φαρμάκων

οπότε είτε κάτι λειτουργεί ή πεθαίνεις.

Εξαρτάται από παθητικούς ασθενείς

οι οποίοι απλά το δέχονται και δεν κάνουν ερωτήσεις.

Το πρόβλημα του μοντέλου αυτού

είναι πως δεν είναι βιώσιμο παγκοσμίως.

Είναι οικονομικά δυσβάσταχτο παγκοσμίως.

Πρέπει να εφεύρουμε αυτό που ονομάζω
προσωπικό σύστημα υγείας.

Πώς λοιπόν μοιάζει
αυτό το προσωπικό σύστημα υγείας

και ποιες καινούριες τεχνολογίες
και ρόλους θα συνεπάγεται;

Θα ξεκινήσω μοιράζοντας μαζί σας

μια καινούρια μου φίλη, τη Λίμπι,

με την οποία έχω δεθεί πολύ
κατά τους τελευταίους έξι μήνες.

Αυτή είναι η Λίμπι, ή μάλλον αυτή είναι
η απεικόνισή της σε υπέρηχο.

Αυτό είναι το εμφύτευμα νεφρού
που υποτίθεται ότι δεν θα έπαιρνα ποτέ.

Αυτήν τη φωτογραφία την τραβήξαμε
κάνα δυο βδομάδες πριν για σήμερα

και θα παρατηρήσετε ότι στην άκρη της εικόνας

υπάρχουν κάποιες σκούρες κηλίδες,
το οποίο μου ήταν ανησυχητικό.

Θα κάνουμε λοιπόν μια ζωντανή εξέταση

για να δούμε πώς είναι η Λίμπι.

Δεν είναι δυσλειτουργία της ενδυματολογίας.
Πρέπει να βγάλω τη ζώνη μου.

Μην μου ανησυχείτε εσείς στην μπροστινή σειρά.

(Γέλια)

Θα χρησιμοποιήσω μια συσκευή
μιας εταιρίας που λέγεται Mobisante.

Αυτό είναι ένας φορητός υπέρηχος.

Μπορεί να συνδεθεί με smartphone.
Μπορεί να συνδεθεί με tablet.

Η Mobisante βρίσκεται στο Ρέντμοντ της Ουάσινγκτον

και με καλοσύνη με εκπαίδευσαν
να το χρησιμοποιώ στον εαυτό μου.

Δεν έχουν έγκριση να το κάνουν αυτό.
Οι ασθενείς δεν έχουν έγκριση γι' αυτό.

Είναι μια επίδειξη,
οπότε θα ήθελα να το ξεκαθαρίσω.

Τώρα πρέπει να βάλω το ζελέ.

Οι άνθρωποι στην μπροστινή σειρά
είναι πολύ ανήσυχοι. (Γέλια)

Θα ήθελα να σας συστήσω τον Δρ. Μπατιούκ,

έναν ακόμη φίλο μου.

Βρίσκεται στο Νοσοκομείο Λέγκασι Γκουντ Σαμάριταν
στο Πόρτλαντ του Όρεγκον.

Επιτρέψτε μου να σιγουρευτώ.
Μπορείτε να με ακούσετε Δρ. Μπατιούκ;

Μπορείτε να δείτε τη Λίμπι;

Τόμας Μπατιούκ: Γεια σου Έρικ.

Φαίνεσαι απασχολημένος. Πώς είσαι;

Έρικ Ντίσμαν: Είμαι καλά. Αυτή τη στιγμή γδύνομαι

μπροστά σε λίγες εκατοντάδες κόσμο. Είναι υπέροχα.

Απλά, ήθελα να δω, αυτή είναι η εικόνα που χρειάζεσαι;

Ξέρω ότι θες να δεις
αν τα σημάδια αυτά είναι ακόμα εκεί.

ΤΜ: Ωραία, ας σκανάρουμε λιγάκι εδώ,

κατατόπισέ με.

ΕΝ: Ωραία.
ΤΜ: Εντάξει, γύρνα το λίγο προς τα μέσα,

λιγάκι προς το κέντρο για μένα.

Εντάξει και τώρα λιγάκι προς τα πάνω.

Εντάξει, πάγωσε την εικόνα. Μου κάνει.

ΕΝ: Ωραία, την προηγούμενη βδομάδα
που το έκανα αυτό

με έβαλες να μετρήσω αυτό το σημάδι στα δεξιά.

Να το ξανακάνω;

ΤΜ: Ναι, κάν'΄το.

ΕΝ: Είναι λίγο δύσκολο να το κάνεις αυτό

με το ένα χέρι στην κοιλιά σου και το άλλο να μετράς,

αλλά το 'χω, νομίζω,

και θα σώσω αυτήν την εικόνα και θα στη στείλω.

Πές μου λοιπόν λίγο τι σημαίνει
αυτό το σκούρο σημάδι.

Δεν είναι κάτι για το οποίο
είμαι και πολύ χαρούμενος.

ΤΜ: Μετά τη μεταμόσχευση νεφρού, πολλοί

αναπτύσσουν μικρή συγκέντρωση υγρού
γύρω απ' το νεφρό.

Τις περισσότερες φορές,
δεν προκαλεί κανένα είδος ζημιάς,

αλλά χρειάζεται έλεγχο,

χαίρομαι λοιπόν που έχουμε την ευκαιρία
να το κοιτάξουμε σήμερα,

να σιγουρευτούμε ότι δεν μεγαλώνει
και δεν δημιουργεί προβλήματα.

Βασιζόμενοι στις άλλες εικόνες που έχουμε,

χαίρομαι με την τωρινή του όψη.

ΕΝ: Φαντάζομαι ότι θα το ξανα-ελέγξουμε όταν έρθω.

Έχω την εξαμηνιαία μου βιοψία
σε κάνα δυο εβδομάδες

και θα σε αφήσω να την κάνεις στην κλινική,

γιατί δεν νομίζω ότι μπορώ
να το κάνω μόνος μου αυτό.

ΤΜ: Σωστή επιλογή.
ΕΝ: Ευχαριστώ Δρ. Μπατιούκ.

Αυτό λοιπόν που βλέπετε εδώ πέρα

είναι ένα δείγμα επαναστατικών τεχνολογιών,

φορητών, κοινωνικών και αναλυτικών τεχνολογιών.

Αυτά είναι τα θεμέλια
που θα κάνουν δυνατή την προσωπική υγεία.

Υπάρχουν τρεις πυλώνες

αυτής της προσωπικής υγείας
για τους οποίους θέλω να σας πω και

είναι η φροντίδα οπουδήποτε, η δικτύωση
και η προσαρμογή της φροντίδας.

Μόλις είδατε μέρος των πρώτων δύο

από την αλληλεπίδρασή μου με τον Δρ. Μπάτιουκ.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τη φροντίδα οπουδήποτε.

Οι άνθρωποι εφηύραν
την ιδέα των νοσοκομείων και των κλινικών

στη δεκαετία του 1780.
Ήρθε η στιγμή να αναβαθμίσουμε τη σκέψη μας.

Πρέπει να αποδεσμεύσουμε γιατρούς κι ασθενείς

απ' την ιδέα της μετάβασης σε ένα ειδικό

μέρος από τούβλα και τσιμέντο
για όλη την φροντίδα μας,

γιατί αυτά τα μέρη είναι συχνά το λάθος εργαλείο

και το πιο ακριβό εργαλείο για τη δουλειά.

Αυτά είναι ενίοτε επισφαλή μέρη
για να στείλουμε τους πιο βαριά ασθενείς,

ειδικά στην εποχή των μικροβίων

και των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων.

Πολλές χώρες θα μείνουν άστεγες εξ' αρχής

επειδή δεν θα μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά

στα ιατρικά υπερκαταστήματα
που πολλοί απ' τον υπόλοιπο κόσμο έχουν χτίσει.

Προσωπικά έμαθα ότι τα νοσοκομεία

μπορεί να είναι επικίνδυνα μέρη σε νεαρή ηλικία.

Αυτός ήμουν εγώ στην τρίτη.

Έσπασα τον αγκώνα μου άσχημα,
χρειαζόμουν εγχείρηση,

ανησυχώντας ότι επρόκειτο να χάσω το χέρι μου.

Κατά την ανάρρωσή μου στο νοσοκομείο,
αποκτάω εξελκώσεις.

Οι εξελκώσεις αυτές μολύνονται

και μου δίνουν ένα αντιβιωτικό
στο οποίο αποδεικνύομαι αλλεργικός,

και ολόκληρο το σώμα μου ξεσπά

και όλες τους μολύνονται.

Όσο πιο πολύ καθόμουν στο νοσοκομείο
τόσο πιο πολύ αρρώσταινα

και γινόταν όλο και πιο ακριβό

κι αυτό συμβαίνει σε εκατομμύρια ανθρώπους
σε όλον τον κόσμο κάθε χρόνο.

Το μέλλον της προσωπικής υγείας για το οποίο μιλάω

λέει ότι η φροντίδα πρέπει
να λαμβάνει χώρα εξ ορισμού στο σπίτι,

όχι σε νοσοκομείο ή κλινική.

Πρέπει να κερδίσεις τη θέση σου σ' αυτά τα μέρη

αρρωσταίνοντας τόσο
ώστε να χρησιμοποιήσεις αυτό το εργαλείο.

Τα smartphones που κουβαλάμε ήδη

μπορούν εύκολα να έχουν ενσωματωμένες
διαγνωστικές συσκευές όπως υπερήχους

και μια σειρά άλλων, σήμερα,

και καθώς οι αισθητήρες είναι ενσωματωμένοι,

θα μπορούμε να παρακολουθούμε ζωτικά σημεία

και συμπεριφορές, όπως ποτέ πριν.

Πολλοί θα έχουμε εμφυτεύσιμα που θα βλέπουν

σε πραγματικό χρόνο τι συμβαίνει
στη χημεία του αίματός μας

και στις πρωτεΐνες μας αυτήν τη στιγμή.

Το λογισμικό επίσης γίνεται όλο κι εξυπνότερο, έτσι;

Σκεφτείτε το σαν προπονητή,
έναν διαδικτυακό μεσολαβητή

που θα με βοηθήσει να κάνω ασφαλή αυτο-εξέταση.

Αυτή η ίδια αλληλεπίδραση
που κάναμε με τον υπέρηχο,

πιθανώς θα έχει μια επεξεργασία εικόνας
σε πραγματικό χρόνο

και η συσκευή θα λέει «Πάνω, κάτω, αριστερά, δεξιά,

α, Έρικ αυτό είναι το τέλειο σημείο
να στείλεις την εικόνα

στον γιατρό σου».

Εάν τώρα έχουμε όλες αυτές τις δικτυωμένες συσκευές

που μας βοηθούν στη φροντίδα από οπουδήποτε,

είναι εύλογο ότι χρειαζόμαστε επίσης μια ομάδα

που θα αλληλεπιδρά με όλα αυτά,

και θα οδηγεί στον δεύτερο πυλώνα
στον οποίο θέλω να αναφερθώ:

τη δικτύωση της φροντίδας.

Πρέπει να προχωρήσουμε
πέρα απ' αυτό το παράδειγμα

μεμονομένων ειδημόνων
που παρέχουν φροντίδα μελών

σε διεπιστημονικές ομάδες
που παρέχουν φροντίδα ατόμων.

Η ασυντόνιστη φροντίδα σήμερα είναι
ακριβή, στην καλύτερη περίπτωση,

και θανάσιμη, στη χειρότερη.

Το 80% των ιατρικών λαθών προκαλούνται

από προβλήματα επικοινωνίας και συντονισμού

μεταξύ των μελών των ιατρικών ομάδων.

Είχα τρομάρα με την καρδιά μου
πριν χρόνια στο μεταπτυχιακό μου,

όταν βρισκόμασταν σε θεραπεία για το νεφρό

και ξαφνικά μου πέταξαν
«Νομίζουμε πως έχετε πρόβλημα με την καρδιά».

Έχω αυτές τις ταχυπαλμίες που εμφανίζονται.

Με περνούν από πέντε βδομάδες εξετάσεων

-πολύ ακριβό και τρομακτικό-
ώσπου η νοσοκόμα παρατηρεί τελικά

το κομμάτι χαρτιού, τη λίστα φαρμάκων μου

που έφερνα μαζί μου σε κάθε ραντεβού

και λέει «Θεέ μου».

Τρεις διαφορετικοί ειδικοί μου είχαν συνταγογραφήσει

τρεις διαφορετικές εκδοχές του ίδιου φαρμάκου.

Δεν είχα προβλήματα καρδιάς.
Είχα πρόβλημα υπερβολικης δόσης.

Είχα πρόβλημα συντονισμού της φροντίδας.

Αυτό συμβαίνει
σε εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο.

Θέλω να χρησιμοποιήσω τεχνολογία
την οποία όλοι μας χρησιμοποιούμε ήδη

για να κάνω την υγεία ένα ομαδικό άθλημα.

Αυτό είναι το πιο τρομακτικό πράγμα για μένα.

Από όλη τη φροντίδα που έχω λάβει
σε νοσοκομεία και κλινικές παγκοσμίως

η πρώτη μου πραγματική ομαδική εμπειρία φροντίδας

ήταν στο Λέγκασι Γκουντ Σαμ
εκείνους τους τελευταίους έξι μήνες

όπου και τη βρήκα.

Αυτή είναι μια φωτογραφία
της ομάδας αποφοίτησής μου απ' το Λέγκασι.

Εδώ είναι μερικοί απ΄αυτούς.
Θ' αναγνωρίσετε τον Δρ. Μπατιούκ.

Μόλις του μιλήσαμε.
Να η Τζένη, μια απ' τις νοσοκόμες,

η Άλισον, που βοήθησε
στη διαχείρηση της λίστας μοσχευμάτων

και πολλοί άλλοι που δεν βρίσκονται στη φωτογραφία,

ένας φαρμακοποιός, ψυχολόγος, διατροφολόγος,

ακόμη κι ένας οικονομικός σύμβουλος, η Λίζα

που μας βοήθησε
με όλες τις δυσκολίες των ασφαλιστικών.

Έκλαψα τη μέρα που αποφοίτησα.

Θα έπρεπε να χαιρόμουν, γιατί ήμουν τόσο καλά

ώστε να πάω πίσω στους κανονικούς μου γιατρούς,

αλλά έκλαψα γιατί είχα δεθεί πολύ μ' αυτήν την ομάδα.

Κι εδώ βρίσκεται το πιο σημαντικό μέρος.

Τα άλλα άτομα στη φωτογραφία είμαστε
εγώ και η γυναίκα μου η Άσλεϊ.

Το Λέγκασι μας εκπαίδευσε στη φροντίδα στο σπίτι

ώστε να αποσυμφορηθούν
τα νοσοκομεία και οι κλινικές.

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος
να δουλέψει αυτό το μοντέλο.

Η ομάδα μου εργάζεται στην Κίνα

σε ένα απ' αυτά τα μοντέλα προσωπικής φροντίδας

για ένα πρόγραμμα που λέγεται
Πόλεις Φιλικές προς το Γήρας.

Προσπαθούμε να βοηθήσουμε
στο χτίσιμο ενός κοινωνικού δικτύου

που μπορεί να βοηθήσει να εντοπίσουμε
και να εκπαιδεύσουμε ηλικιωμένους

που φροντίζουν τους εαυτούς τους

όπως και στη φροντίδα που παρέχεται
από τα μέλη των οικογενειών τους

ή από εθελοντές κοινωφελούς εργασίας στην υγεία,

καθώς κι ένα διαδικτυακό δίκτυο ανταλλαγών,
όπου

για παράδειγμα, θα μπορώ να προσφέρω
τρίωρη φροντίδα στη μητέρα σου την ημέρα,

εάν κάποιος άλλος μπορεί να με βοηθήσει
με τη μεταφορά σε γεύματα

και όλα αυτά τ' ανταλλάσουμε διαδικτυακά.

Η πιο σημαντική μου επισήμανση σχετικά μ' αυτό

είναι ότι η ιερή και υπερ-ρομαντικοποιημένη

προσωπική σχέση γιατρού-ασθενή ένας-προς-έναν

είναι κατάλοιπο του παρελθόντος.

Το μέλλον της περίθαλψης είναι οι έξυπνες ομάδες

και καλό θα ήταν να βρίσκεστε σε αυτήν την ομάδα
για εσάς τους ίδιους.

Το τελευταίο πράγμα για το οποίο
θα 'θελα να σας μιλήσω

είναι η προσαρμογή της φροντίδας,

γιατί αν έχεις φροντίδα παντού
και δικτύωση της φροντίδας.

η βελτίωση του συστήματος υγείας μας
θα προχωρήσει πολύ,

αλλά υπάρχουν ακόμη πολλές εικασίες.

Τυχαίες κλινικές δοκιμές εφευρέθηκαν το 1948

για να βοηθήσουν στην επινόηση
των φαρμάκων που θεράπευαν τη φυματίωση,

κι αυτά είναι σημαντικά πράγματα,
μη με παρεξηγήσετε.

Οι πληθυσμιακές μελέτες που έχουμε κάνει
έχουν δημιουργήσει

πολλά θαυματουργά φάρμακα
που έχουν σώσει εκατομμύρια ζωές,

αλλά το πρόβλημα είναι ότι η υγειονομική περίθαλψη

μάς φέρεται ως μέσους όρους
κι όχι ως ξεχωριστές μονάδες,

επειδή στο κάτω κάτω,

ο ασθενής δεν είναι το ίδιο με τον πληθυσμό

που ερευνάται.
Αυτό μας οδηγεί στις εικασίες.

Οι τεχνολογίες που έρχονται,

τα υπολογιστικά συστήματα υψηλής απόδοσης,
η ανάλυση στοιχείων,

τα μεγάλα δεδομένα για τα οποία όλοι μιλούν,

θα μας επιτρέψουν να δημιουργήσουμε
μοντέλα πρόβλεψης για τον καθένα μας

ως ξεχωριστό ασθενή.

Και η μαγεία αυτού είναι το πείραμα στο άβατάρ μου

με λογισμικό, όχι στο κορμί μου με πόνο.

Έχω τώρα δύο παραδείγματα
να μοιραστώ μαζί σας στα γρήγορα

γι' αυτού του είδους την προσαρμογή
της φροντίδας στο δικό μου ταξίδι.

Το πρώτο ήταν πολύ απλό.
Τελικά κατάλαβα πριν μερικά χρόνια ότι

όλες οι ιατρικές ομάδες μου βελτιστοποιούσαν
τη θεραπεία μου για μακροβιότητα.

Είναι σαν παράσημο τιμής να δουν
πόσο πολύ βοηθούν τον ασθενή να ζήσει.

Βελτιστοποιούσα τη ζωή μου για ποιότητα ζωής

κι αυτό για μένα μεταφράζεται ως χρόνος στο χιόνι.

Τους ανάγκασα λοιπόν να βάλουν στο διάγραμμά μου
«Στόχος ασθενη:

χαμηλές δόσεις φαρμάκων
για μεγαλύτερα διαστήματα,

παρενέργειες φιλικές προς το σκι».

Νομίζω, γι' αυτό το λόγο πέτυχα τη μακροβιότητα.

Νομίζω ότι η θεραπεία χρόνου στο χιόνι
ήταν τόσο σημαντική

όσο και τα φάρμακα που έπαιρνα.

Το δεύτερο παράδειγμα προσαρμογής
-και παρεμπιπτόντως,

δεν μπορείτε να προσαρμόσετε τη φροντίδα
αν δεν ξέρετε τους στόχους σας,

έτσι η υγειονομική περίθαλψη δεν μπορεί
να τους γνωρίζει αν δεν τους ξέρετε οι ίδιοι.

Αλλά το δεύτερο παράδειγμα που θέλω να σας δώσω είναι,

έτυχε να είμαι ένα πρώιμο πειραματόζωο

και στάθηκα τυχερός ώστε να αλληλουχηθεί
όλο το γονιδίωμά μου.

Αυτό πήρε περίπου δυο βδομάδες επεξεργασίας

στους καλύτερους διακομιστές της Intel για να γίνει

κι άλλους έξι μήνες ανθρώπινης
και υπολογιστικής εργασίας

για να γίνουν κατανοητά όλα αυτά τα δεδομένα.

Και στο τέλος όλων είπαν «Ναι,

οι διαγνώσεις
σ' αυτήν τη σύγκρουση ιατρικών τιτάνων

πριν από όλα αυτά τα χρόνια ήταν λάθος

και μας ανοίγεται ένα καλύτερο μονοπάτι.»

Το μέλλον στο οποίο δουλεύει η Intel τώρα
είναι να βρει

πώς να κάνει την πληροφορική
για προσωποποιημένη ιατρική

να φτάσει από μήνες και βδομάδες ακόμη και σε ώρες

και να διαθέσει αυτό το εργαλείο,

όχι μόνο στις πρωτοβάθμιες κεντρικές μονάδες
ερευνητικών νοσοκομείων στον κόσμο,

αλλά και στο κοινό -κάθε ασθενής και κλινική

με πρόσβαση στην αλληλουχία όλου του γονιδιώματος.

Σας λέω, αυτού του είδους
η προσαρμογή φροντίδας

από τους στόχους μέχρι και τη γενετική σας

θα είναι η πιο ριζική μεταμόρφωση

που θα βιώσουμε στον χώρο της περίθαλψης υγείας
σε όλη μας τη ζωή.

Οι τρεις αυτοί πυλώνες προσωπικής υγείας,

η φροντίδα παντού, η δικτύωση και
η προσαρμογή της φροντίδας,

συμβαίνουν σε κομμάτια τώρα,

αλλά το όραμα αυτό θα αποτύχει παταγωδώς
αν δεν σπεύσουμε

ως φροντιστές κι αν ως ασθενείς
δεν αναλάβουμε νέους ρόλους.

Είναι αυτό που είπε η φίλη μου η Βέρνα:

Ξύπνα και πάρε τον έλεγχο της υγείας σου.

Επειδή στο κάτω κάτω αυτές οι τεχνολογίες

αφορούν απλά ανθρώπους που φροντίζουν άλλους

και τους εαυτούς μας με κάποιους
ισχυρούς νέους τρόπους.

Και σ' αυτό το πνεύμα θέλω να σας συστήσω

μια τελευταία φίλη, στα γρήγορα.

Η Τρέισι Γκάμλεϊ έκανε το μεγάλο βήμα
να μου δώσει το απίθανο νεφρό

που δε θα έπρεπε να έχω ποτέ.

(Χειροκρότημα)

Πες μας στα γρήγορα Τρέισι
πώς ήταν για σένα η εμπειρία της δωρεάς.

Τρέισι Γκάμλεϊ: Μου ήταν πολύ εύκολο.

Χρειάστηκε μόνο μια νύχτα στο νοσοκομείο.

Η εγχείρηση έγινε λαπαροσκοπικά,

οπότε έχω πέντε μικρές ουλές στην κοιλιά μου

κι έλειψα τέσσερις βδομάδες απ' τη δουλειά

κι επέστρεψα για να κάνω ό,τι έκανα και πριν

χωρίς καμία αλλαγή.

ΕΝ..: Μάλλον ποτέ δε θα βρω
την ευκαιρία να σου το πω

μπροστά σε τόσο μεγάλο κοινό ξανά.

Το «ευχαριστώ» μοιάζει τόσο κοινότοπη λέξη,

αλλά σε ευχαριστώ απ' τα βάθη της ψυχής μου
που μου έσωσες τη ζωή.

(Χειροκρότημα)

Αυτή και όλες οι σκηνές του TED

είναι συχνά μια γιορτή καινοτομίας

και νέων τεχνολογιών

κι αυτό έκανα εδώ σήμερα,

κι έχω δει εκπληκτικά πράγματα
από ομιλητές του TED,

εννοώ, θεέ μου, τεχνητά νεφρά,
ακόμα κι εκτυπώσιμα νεφρά έρχονται.

Αλλά μέχρι αυτές οι εκπληκτικές τεχνολογίες

να είναι διαθέσιμες σε όλους μας
κι ακόμη και όταν θα είναι,

εξαρτάται από εμάς να φροντίσουμε
κι ακόμη να σώσουμε ο ένας τον άλλον.

Ελπίζω να βγείτε εκεί έξω
και να πραγματοποιήσετε την προσωπική υγεία

για τους εαυτούς σας και για όλους.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.

(Χειροκρότημα)