جزئیاتی که پلیس با دقت بالا درباره افراد ثبت و ردیابی می کند

وجود یک فناوری بسیار غیرجذاب: «پلاک خوان اتوماتیک» می تواند به معنای آن باشد که پلیس می داند شما با چه کسی، چه موقع و به کجا می روید. این دوربین های بی آزار برای دستگیری خلافکاران شناخته شده در سراسر شهرهای کوچک امریکا نصب شده اند. اما «کاترین کرامپ» به عنوان وکیل و عضو TED، نشان می دهد داده هایی که آنها جمع آوری می کنند می تواند عواقب وخیمی برای همه در سراسر جهان داشته باشد.

سرکوب تکان دهند تظاهرات توسط پلیس
در فرگوسن، میسوری،

در پی تظاهرات برای تیراندازی پلیس به مایکل بروان،

تاکیدی است بر اینکه چقدر تجهیزات نظامی پیشرفته

که برای جنگ طراحی شده اند،

راهشان را در

ادارات پلیس در شهرهای کوچک سراسر آمریکا باز کرده اند.

چیزهای بسیار زیادی هست که باید آنها را زیرنظر گرفت،

تجهیزات نظارتی نیز یکی از آنهاست.

سازمان امنیت ملی نظارت قادر است

از طریق ادارات پلیس های محلی

اطلاعات بسیار حساس زیادی را درباره هریک از ما

به شیوه ای که قبلا هرگز معمول نبود را جمع آوری کنند.

محل اطلاعات می تواند بسیار حساس باشند.

آنها می توانند فاش کنند شما در کجای آمریکا رانندگی می کنید،

اینکه نزد رواشناس می روید

و یا در جلسه الکلی های ناشناس شرکت می کنید،

اینکه به کلیسا می روید و یا اصلا نمی روید.

هنگامی که این نوع اطلاعات درباره شما

با اطلاعات دیگر افراد با یکدیگر جمع می شوند،

دولت می تواند پرتره مشروحی

از تعامل هر یک از شهروندان را داشته باشند.

این اطلاعات قبلا خصوصی بود.

به کمک فناوری های مدرن،

دولت درباره آنچه که پشت درهای بسته اتفاق می افتد
خیلی زیاد می داند.

اداره پلیس محلی بر پایه این اطلاعات

درباره آنچه فکر می کنند هستی، تصمیم می گیرند.

یکی از فناوری های کلیدی ردیابی انبوه پلاک خودروها است،

که بی سرو صدا و بی خطر بطور
خودکار پلاک خودروها را می خواند.

اگر کسی از ما آن را ندیده باشد،

به دلیل این است که از وجودش بی خبر هست--

آنها همه جا هستند.

بر روی سقف خودروهای پلیس،

پلاک خوانهای خودکار
تصویری از تمامی مسافران داخل خودروها را بر میدارند

و آنها را تبدیل به متن کرده و
به اطلاعات خودروها اضافه می کنند

و بنابراین میتوانند آنرا با لیست افراد خلافکار مطابقت دهند

خودروهایی که ممکن است برای کار خلاف از آن استفاده شود را کنترل کنند.

اما علاوه بر این، بطور فزاینده ای،

ادارات پلیس محلی اطلاعات مردم را ثبت می کنند.

نه تنها اطلاعات خلافکاران،

بلکه هر اتومبیلی که از کنارشان عبور می کند،

نتیجه جمع آوری مقادیر گسترده و انبوهی اطلاعات

درباره اینکه آمریکایی ها به کجا رفته اند است.

آیا می دانستید که این کار در حال انجام است؟

هنگامی که مایک کاتز- لاکب از
اداره پلیس محلی شان درباره

اطلاعات پلاک خوان های خودکار که با خود داشتند پرسید،

این پاسخی بود که دریافت کرد:

«علاوه برتاریخ،
زمان و مکان،

اداره پلیس محلی تصاویری را او گرفته بودند

از اینکه او به کجا می رفته
و اغلب با چه کسی بوده.

دومین عکس از بالا عکسی از مایک با دخترانش است

که جلو خانه شان سوار اتومبیل می شوند.

دولت صدها عکس مانند این

درباره رفت و آمد و زندگی روزمره مایک دارد.

اگر در ایالات متحده رانندگی می کنید،

شرط می بندم که آنها عکس هایی

مانند این، اززندگی روزانه شما دارند.

مایک هیچ کار خطایی نکرده است.

چرا دولت باید این همه اطلاعات از او نگهدارد؟

این اتفاق به این دلیل می افتد که،

هزینه جمع آوری و نگهداری اطلاعات
کاهش یافته،

اداره پلیس به راحتی آنها ثبت و نگهداری میکند،

تنها به خاطر اینکه شاید روزی بکار آیند.

مشکل تنها این نیست که یک واحد پلیس

این اطلاعات را جمع آوری و نگهداری کنند

و یا حتی چند اداره پلیس آنها را جمع آوری کنند.

بلکه بطور همزمان، دولت فدرال هم

اقدام به جمع آوری این اطلاعات فردی مردم می کند

و آنها را در کنار هم در یک بانک اطلاعاتی بزرگ می گذارد،

با صدها میلیون از بازبینی،

که نشان می دهند مردم آمریکا به کجا سفر می کنند.

این مدرک از مدیریت اجرایی مواد مخدر دولت فدرال،

که یکی از سازمانهایی درجه اول
علاقمند به این اطلاعات است،

یکی از چندین مورد بازگو کننده وجود این پایگاه های اطلاعاتی است.

در حالی که در شهر نیویورک،

خودروهای پلیس نیویورکه مجهز به دستگاه پلاک خوان هستند

از کنار مساجد عبور می کنند تا
ببینند که چی کسانی به مسجد می روند.

این گونه استفاده و سوء استفاده از فناوری
محدود به ایالات متحده نیست.

در انگلستان، اداره پلیس

جان کین ۸۰ ساله را پس از اینکه در چندین تظاهرات قانونی شرکت کرد

در لیست خطرناک ها قرار داد.

برای اینکه او علاقه مند بود روی نیمکت بنشیند و حاضرین را طراحی کند.

پلاکخوانهای خودروها تنها فناوری ردیابی انبوه نیستند

که امروزه در اختیار نهادهای مجری قانون قرار دارند.

از طریق یک روش شناخته شده به نام تخلیه برج های تلفن،

نهادهای مجری قانون می توانند بگویند که چه کسی چند بار

در زمانی مشخص از برج های تلفن استفاده کرده.

یک فن آوری که برای افشای

محل استقرار صدها هزار از مردم، در هزاران هزار محل مورد استفاده قرار می گیرد.

همچنین، استفاده از دستگاه تلفن StingRay
(دستگاهی که تمام تلفنهای تحت پوشش ناحیه را حتی وقتی در حال استفاده نیستند، وادار به اتصال به یک برج مخابراتی می کند)

که نهادهای مجری قانونی
می توانند به وسیله آن با ارسال سیگنال های ردیابی

در خانه های مردم، مشخص کنند که
تلفن همراه آنها در کجاست.

و اگر ندانند که کدام خانه هدفشان است،

این دستگاه را حرکت میدهند و

در سراسر محله استفاده می کنند.

درست همانطور که پلیس شهر فرگوس
مجهز به اسلحه های ارتشی با فن آوری بالاست،

تمامی ادارات پلیس در سراسر ایالات متحده هم

این دستگاهای نظارتی با فن آوری بالا را در اختیار دارند.

تنها به دلیل اینکه شما نمی توانید آنها را ببینید،

به این معنا نیست که اینجا نیستند.

پرسش این است که ما باید با اینها چکار کنیم؟

من معقدم که این امر جدی
برای تهدید آزادی های مدنی است.

تاریخ نشان داده است هنگامی که پلیس اطلاعات
بسیار زیادی در اختیار داشته باشد،

و افراد بی گناه را ردیابی کنند،

می توانند از مردم سوء استفاده کنند، باج گیری کنند،
یا شاید (این اطلاعات را) برای منافع سیاسی

یا ارضا خواسته شخصی بکار گیرند.

خوشبختانه می توان گامهایی در این خصوص برداشت.

سازمانهای پلیس محلی می توانند
توسط شوراهای شهر مدیرت شوند،

شوراها می توانند قوانینی را تصویب کنند که از پلیس بخواهند

اطلاعات درباره مردم بیگناه را از بین ببرند

در حالی که اجازه دهند از فن آوری بطور محدود استفاده شود.

سپاسگزارم

( تشویق تماشاگران)