Γιατί οι απλοί άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν την εξουσία

Υπερβολικά πολλοί Αμερικάνοι δεν γνωρίζουν ούτε τα βασικά για την εξουσία - τι είναι, πώς λειτουργεί και γιατί κάποιοι την έχουν. Συνεπώς, εκείνοι οι λίγοι που καταλαβαίνουν την εξουσία ασκούν δυσανάλογη επιρροή πάνω σε όλους τους άλλους. «Πρέπει να ξανακάνουμε τα αστικά δικαιώματα ελκυστικά», λέει ο καθηγητής αστικού δικαίου Έρικ Λιού. «Τόσο ελκυστικά όσο ήταν κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης ή του Κινήματος για τα Δικαιώματα του Πολίτη».

Διδάσκω και εξασκώ

κοινωνικοπολιτική αγωγή στην Αμερική.

Θα παρακαλέσω ευγενικά
όσους μόλις αποκοιμήθηκαν

να ξυπνήσουν.
(Γέλια)

Γιατί ακόμα και η φράση «πολιτική αγωγή»

έχει μια τόσο υπνωτική,
ακόμη και ναρκοληπτική επίδραση

επάνω μας;

Νομίζω επειδή η ίδια η λέξη δηλώνει

κάτι υπερβολικά ενάρετο,
υπερβολικά σημαντικό,

και υπερβολικά βαρετό.

Νομίζω ότι είναι ευθύνη
των ανθρώπων όπως εμείς,

που συμμετέχουν
σε τέτοιες συγκεντρώσεις,

αυτοπροσώπως ή διαδικτυακά,
με οποιοδήποτε τρόπο,

να κάνουμε την πολιτική αγωγή
ελκυστική ξανά,

όσο ελκυστική ήταν
κατά την Αμερικανική Επανάσταση,

και την εποχή του Κινήματος
για τα Δικαιώματα του Πολίτη.

Και θα την κάνουμε ξανά ελκυστική

μιλώντας διεξοδικά
για τη διδασκαλία της εξουσίας.

Θεωρώ ότι ο τρόπος
που πρέπει να το κάνουμε

είναι στο επίπεδο της πόλης.

Γι' αυτό θέλω να σας μιλήσω σήμερα

και θα αρχίσω
δίνοντας τον ορισμό κάποιων όρων,

μετά θα περιγράψω

το μέγεθος του προβλήματος
που αντιμετωπίζουμε,

κατόπιν θα προτείνω τους λόγους
για τους οποίους θεωρώ

ότι οι πόλεις είναι η έδρα της λύσης.

Ας αρχίσω λοιπόν με μερικούς ορισμούς.

Ως Πολιτική Αγωγή εννοώ απλά

την πρακτική του να συνδράμεις
υπέρ της λύσης των κοινωνικών προβλημάτων

σε μια αυτοδιοικούμενη κοινότητα.

Η Πολιτική Αγωγή είναι
η τέχνη του να είσαι πολίτης,

αυτό που ο Μπιλ Γκέιτς απλά λέει

«να παρίστασαι υπέρ της ζωής»,

και περιλαμβάνει τρία πράγματα:

μια βάση αξιών,

μια κατανόηση των συστημάτων
σύμφωνα με τα οποία λειτουργεί ο κόσμος,

και μια ομάδα ικανοτήτων

που σου επιτρέπει να επιδιώκεις στόχους

και να προσκαλείς και άλλους
να συμμετέχουν στην επιδίωξη.

Αυτό με φέρνει στον ορισμό της εξουσίας

που είναι απλά η εξής:

η ικανότητα να κάνεις τους άλλους

να εκτελούν αυτό που εντέλλεις.

Ακούγεται απειλητικό, έτσι;

Δεν μας αρέσει να μιλάμε για εξουσία.

Τη βρίσκουμε τρομακτική.
Την θεωρούμε κάπως διαβολική.

Νιώθουμε άβολα να την αναφέρουμε.

Στην κουλτούρα και τη μυθολογία
της δημοκρατίας

η εξουσία διαμένει με τους ανθρώπους.

Τελεία.
Αυτό ήταν.

Οι εραιτέρω αναζητήσεις είναι περιττές
και όχι και τόσο ευπρόσδεκτες.

Η εξουσία έχει αρνητική ηθική φόρτιση.

Ηχεί εγγενώς Μακιαβελική.

Εμφανίζεται έμφυτα διαβολική.

Στην πραγματικότητα η εξουσία
δεν είναι περισσότερο καλή ή κακή

από τη φωτιά ή τη φυσική.

Απλά υπάρχει.

Και η εξουσία ορίζει

τη λειτουργία κάθε μορφής διακυβέρνησης,

είτε δημοκρατίας ή δικτατορίας.

Και το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε,
ειδικά στην Αμερική,

αλλά και σε όλο τον κόσμο,

είναι ότι υπερβολικά πολλοί άνθρωποι

αγνοούν ακόμα και τα βασικά
περί εξουσίας,

τι είναι,
ποιος την έχει,

πώς λειτουργεί,
πώς διαχέεται,

ποιό είναι το ορατό της μέρος,
ποιό δεν είναι,

γιατί κάποιοι την έχουν,
γιατί η ίδια γεννά εξουσία.

Και ως αποτέλεσμα αυτής της άγνοιας,

οι ολίγοι που κατανοούν

τη λειτουργία της εξουσίας
στο δημόσιο βίο,

αυτοί που καταλαβαίνουν

πώς ένα νομοσχέδιο γίνεται νόμος,
ναι,

αλλά και πώς μια φιλία
γίνεται επιχορήγηση,

ή πώς μια προκατάληψη
μεταμορφώνεται σε πολιτική τακτική,

ή πώς από ένα σλόγκαν
φτάνουμε σε κίνημα,

οι άνθρωποι που κατανοούν αυτά

ασκούν δυσανάλογη επιρροή,

και με μεγάλη χαρά διατίθενται

να καλύψουν το κενό που δημιουργείται

από την άγνοια της μεγάλης πλειοψηφίας.

Γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό
για εμάς τώρα

να αδράξουμε την ιδέα της εξουσίας

και να την εκδημοκρατίσουμε.

Ένα εξαιρετικά συναρπαστικό

και οδυνηρό γεγονός αυτή τη στιγμή

είναι ότι ως αποτέλεσμα
αυτής της άγνοιας περί εξουσίας

που είναι τόσο εκτεταμένη,

υπάρχει μια συγκέντρωση

γνώσης, κατανόησης, επιρροής.

Για σκεφτείτε το:

Πώς μια φιλία γίνεται επιχορήγηση;

Απροβλημάτιστα,

όταν ένας κυβερνητικός αξιωματούχος

αποφασίζει να φύγει από την κυβέρνηση
και να γίνει εκπρόσωπος συμφερόντων

για ιδιωτικό συμφέρον

και να μετατρέψει τις γνωριμίες του
σε κεφάλαιο

για τα νέα του αφεντικά.

Πώς μια προκατάληψη
μεταμορφώνεται σε πολιτική;

Ύπουλα,
ακριβώς όπως για παράδειγμα

ο ανέγκλητος επιτόπιος
αστυνομικός έλεγχος πολιτών

έγινε με τον καιρό
άτυπη γραφειοκρατική λοταρία.

Πώς από ένα σλόγκαν
φτάνουμε σε κίνημα;

Όπως και με τη μετάδοση ιού,
όπως το κίνημα Tea Party

ιδιοποιήθηκε τη σημαία ενάντια
στην καταπάτηση ατομικών δικαιωμάτων

από την Αμερικανική Επανάσταση,

ή από την άλλη πλευρά,

όπως μια ομάδα ακτιβιστών πήρε
μια επικεφαλίδα περιοδικού,

«Καταλάβετε την Γουώλ Στριτ»

και την έκανε παγκόσμιο μιμίδιο
και κίνημα.

Παρόλα αυτά το θέμα είναι
ότι οι περισσότεροι

δεν ψάχνουν και δεν θέλουν να δουν
αυτές τις πραγματικότητες.

Έτσι, μεγάλο μέρος
αυτού του πολιτικού αναλφαβητισμού

είναι εκούσιο.

Για παράδειγμα,
κάποιοι 20άρηδες

θεωρούν ότι όλα είναι άθλια και ανέντιμα.

Δεν θέλουν καμία σχέση με την πολιτική.

Θα προτιμούσαν να απαλλαγούν

και να ασχοληθούν με τον εθελοντισμό.

Κυκλοφορούν κάποιοι τεχνοκράτες

που πιστεύουν ότι πανάκεια

για κάθε ανισορροπία
ή κατάχρηση εξουσίας

είναι ακόμη περισσότερα δεδομένα,

μεγαλύτερη διαφάνεια.

Υπάρχουν κάποιοι αριστεροί
που πιστεύουν ότι εξουσία

έχουν μόνο οι πολυεθνικές,

και κάποιοι δεξιοί που θεωρούν ότι

εξουσία έχει μόνο η κυβέρνηση,

κάθε πλευρά είναι τυφλωμένη
από τον επιλεκτικό της εξοργισμό.

Υπάρχουν και οι αφελείς
που πιστεύουν ότι

τα καλά πράγματα απλά συμβαίνουν,

και οι κυνικοί που πιστεύουν
ότι τα κακά απλά συμβαίνουν,

οι τυχεροί και οι άτυχοι ξεχωριστά

που νομίζουν
ότι έχουν ό,τι τους αξίζει

παρά το κατεξοχήν μεταβλητό αποτέλεσμα

μιας προηγούμενης διευθέτησης,
μιας κληρονομημένης κατανομής,

της εξουσίας.

Ως αποτέλεσμα αυτής της υφέρπουσας
μοιρολατρείας στο δημόσιο βίο,

ειδικά εδώ στην Αμερική του σήμερα,

έχουμε θλιβερά χαμηλά επίπεδα
στην αγωγή μας ως πολίτες

από πλευράς γνώσης,
εμπλοκής, συμμετοχής,

ευαισθητοποίησης.

Η όλη υπόθεση της πολιτικής

έχει αποτελεσματικά εκχωρηθεί
ως υπεργολαβία

σε ομάδα επαγγελματιών,
ανθρώπους που ασχολούνται

με τα χρήματα, την προβολή,
τα μηνύματα, την έρευνα.

Εμείς οι υπόλοιποι
θα πρέπει να αισθανόμαστε ερασιτέχνες

με την έννοια των κορόιδων.

Μας στερούνται τα κίνητρα
για να ενημερωθούμε

για το πώς δουλεύει το σύστημα.

Αρχίζουμε να παραιτούμαστε.

Όμως αυτό το πρόβλημα,
αυτή η πρόκληση,

είναι ένα θέμα
που πρέπει να αντιμετωπίσουμε,

και όταν έχετε φτάσει

σε αυτό το επίπεδο απεμπλοκής,
ηθελημένης άγνοιας,

γίνεται ταυτόχρονα σκοπός και συνέπεια

αυτής της συγκέντρωσης ευκαιριών,

πλούτου και επιρροής
που περιέγραφα πριν από λίγο,

αυτή η βαθιά πολιτική ανισότητα.

Γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό τώρα

να ξαναφανταστούμε την πολιτική αγωγή
ως τη διδασκαλία της εξουσίας.

Ίσως ποτέ δεν ήταν πιο σημαντικό

καμία στιγμή στη ζωή μας.

Αν οι άνθρωποι δεν γνωρίσουν την εξουσία,

αν δεν αφυπνιστούν,

αν δεν ξυπνήσουν,

θα μείνουν απ'έξω.

Μέρος της τέχνης
της εφαρμογής της εξουσίας

σημαίνει να είσαι ξύπνιος
και να έχεις φωνή,

αλλά πρέπει επίσης να υπάρχει μια αρένα

όπου να μπορείς προφανώς
να εξασκείσαι στο να αποφασίζεις.

Το κεντρικό νόημα της πολιτικής αγωγής
είναι η απλή ερώτηση

"ποιος αποφασίζει;",

και αυτό πρέπει να το κερδίσεις σε αγώνα

σε κάποιο μέρος, μια αρένα.

Αυτό με φέρνει στο τρίτο θέμα
που θέλω να παρουσιάσω σήμερα,

που είναι ότι στη εποχή μας
δεν υπάρχει καλύτερη αρένα

για να εξασκήσεις την εξουσία

από την πόλη.

Σκεφτείτε την πόλη που ζείτε,

απ' όπου κατάγεσται.

Σκεφτείτε ένα πρόβλημα
στην κοινή ζωή της πόλης σας.

Ίσως κάτι μικρό,

όπως η τοποθέτηση φωτισμού
στο δρόμο,

κάτι μεγαλύτερης σημασίας,

ποια βιβλιοθήκη χρειάζεται
επέκταση ή περικοπή ωραρίου,

ή κάτι ακόμα μεγαλύτερο,

όπως εάν μια ερειπωμένη παραλιακή οδός

πρέπει να γίνει λεωφόρος
ή χώρος πρασίνου,

ή εάν όλες οι επιχειρήσεις της πόλης

θα πρέπει να υποχρεωθούν
σε πληρωμή συγκεκριμένου βασικού μισθού.

Σκεφτείτε τις αλλαγές
που θέλετε για την πόλη σας

και μετά σκεφτείτε
πώς θα τις επιτύχετε,

πώς θα τις υλοποιήσετε.

Καταγράψτε όλες τις μορφές εξουσίας

που εμπλέκονται
στην κατάσταση της πόλης σας:

τα χρήματα, φυσικά,
οι άνθρωποι, ναι,

ιδέες, πληροφορίες, παραπληροφόρηση,

η απειλή του καταναγκασμού,
η εφαρμογή των ισχυόντων κανόνων.

Όλες είναι ενεργές μορφές εξουσίας.

Τώρα σκεφτείτε πώς θα ενεργοποιήσετε

ή ίσως θα εξουδετερώσετε
τις διάφορες μορφές εξουσίας.

Αυτές δεν είναι ερωτήσεις
αποκλειστικά κατάλληλες για

το Game of Thrones,
που αφορά αυτοκρατορίες.

Είναι ερωτήσεις που τίθενται συνεχώς

σε κάθε μέρος του πλανήτη.

Θα σας πω δύο ιστορίες στα σύντομα

από τις πρόσφατες ειδήσεις.

Στο Μπόλντερ του Κολοράντο

οι ψηφοφόροι πρόσφατα ενέκριναν
μια διαδικασία

αντικατάστασης της
ιδιωτικής εταιρείας ηλεκτρισμού,

της εταιρείας Εξέλ,

με μια δημοτική επιχείρηση

που θα απαρνηθεί το κέρδος,

και θα δώσει περισσότερη προσοχή
στην κλιματική αλλαγή.

Φυσικά η Εξέλ αντιπάλεψε

και αντιπρότεινε έναν κανονισμό

ικανό να υποσκάψει ή να ακυρώσει

αυτή τη δημοτικοποίηση.

Έτσι, οι ακτιβιστές πολίτες του Μπόλντερ
που το προωθούσαν

τώρα πρέπει κυριολεκτικά
να πολεμήσουν την εξουσία

στον αγώνα τους για την εξουσία.

Στην Τασκαλούσα,
στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα,

υπάρχει ένας οργανισμός
στην πανεπιστημιούπολη

που ονομάζεται, κάπως απειλητικά,
η Μηχανή,

και στελεχώνεται κυρίως από λευκούς

από αδελφότητες του πανεπιστημίου,

και για δεκαετίες
η Μηχανή κυριαρχεί

στις φοιτητικές εκλογές.

Όμως πρόσφατα

η Μηχανή άρχισε να εμπλέκεται

με την πραγματική δημοτική πολιτική

και χάλκευσαν την εκλογή

ενός πρώην μέλους της Μηχανής,

ενός νεαρού που
υποστηρίζει τις επιχειρήσεις,

στη δημοτική σχολική επιτροπή
της Τασκαλούσα.

Όπως είπα,
αυτά είναι απλά δύο παραδείγματα

που πάρθηκαν σχεδόν τυχαία
από τις ειδήσεις.

Καθημερινά υπάρχουν χιλιάδες σαν αυτά.

Μπορεί να εγκρίνετε ή όχι

τις προσπάθειες που περιγράφω εδώ

στο Μπόλντερ ή την Τασκαλούσα,

αλλά δεν μπορείτε πάρα να θαυμάσετε

την καλή γνώση της εξουσίας
των εμπλεκομένων παικτών,

τις ικανότητές τους.

Δεν μπορείς παρά να εκτιμήσεις
και να αναγνωρίσεις

τον πολύ καλή γνώση που έχουν

των στοιχειωδών ερωτήσεων

της πολιτικής εξουσίας,

ποιον αντικειμενικό σκοπό,
ποια στρατηγική, ποια τακτική,

ποια είναι η αρένα,
ποιοι είναι οι εχθροί,

ποιοι οι σύμμαχοι;

Τώρα θέλω να επανέλθετε

και να σκεφτείτε εκείνο το πρόβλημα
ή την ευκαιρία

ή την πρόκληση στην πόλη σας,

και αυτό που θέλατε να φτιάξετε

ή να δημιουργήσετε στην πόλη σας,

και να αναρωτηθείτε,

έχετε καλή γνώση αυτών
των στοιχειωδών ερωτημάτων της εξουσίας;

Μπορείτε να εφαρμόσετε αποτελεσματικά

αυτά που γνωρίζετε;

Αυτή είναι για εμάς
η ευκαιρία και η πρόκληση.

Ζούμε σε καιρούς

που παρόλη την παγκοσμιοποίηση

ή ίσως εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης,

υπάρχει όλο και πιο έντονη
δραστηριοποίηση των πολιτών

στα τοπικά θέματα.

Πραγματικά,
η εξουσία στην εποχή μας

ρέει όλο και πιο γρήγορα προς την πόλη.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες,

η εθνική κυβέρνηση έχει μπλεχτεί
στα δεσμά των ιδιωτικών συμφερόντων.

Η φαντασία, ο νεωτερισμός
και η δημιουργικότητα των πολιτών

πηγάζουν πλέον από τα τοπικά οικοσυστήματα

και ακτινοβολούν προς τα έξω,

και αυτή η μεγάλη καινοτομία,

αυτό το τεράστιο κύμα του τοπικισμού

που καταφθάνει άμεσα,

το βλέπετε στον τρόπο
που οι άνθρωποι τρώνε,

δουλεύουν, μοιράζονται,
αγοράζουν, κινούνται,

και ζουν καθημερινά τη ζωή τους,

δεν είναι κάποιος υπερεκτιμημένος
εσωστρεφής μικροτοπικισμός,

δεν είναι ανασύνταξη σε απομόνωση,
όχι.

Είναι κάτι που αναδύεται.

Ο τοπικισμός της εποχής μας
είναι ισχυρά δικτυωμένος.

Έτσι για παράδειγμα,

σκεφτείτε τους τρόπους που οι στρατηγικές

για να γίνουν οι πόλεις
πιο φιλικές στα ποδήλατα

εξαπλώθηκαν ταχύτατα από την Κοπεγχάγη

στη Νέα Υόρκη, στο Όστιν,
στη Βοστώνη, στο Σιάτλ.

Σκεφτείτε πώς τα πειράματα
στον συμμετοχικό προϋπολογισμό,

όπου καθημερινοί πολίτες
έχουν την ευκαιρία

να κατανέμουν και να αποφασίζουν

για την κατανομή των δημοτικών κονδυλίων.

Αυτά τα πειράματα εξαπλώθηκαν
από το Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας,

έως εδώ στην πόλη της Νέας Υόρκης,
έως τις περιφέρειες του Σικάγο.

Οι μετανάστες εργαζόμενοι
από τη Ρώμη ως το Λος Άντζελες

και πολλές πόλεις στο ενδιάμεσο

διοργανώνουν απεργίες

για να υπενθυμίσουν
στους κατοίκους των πόλεων

πώς θα ήταν μια μέρα χωρίς μετανάστες.

Σε όλη την έκταση της Κίνας,

μέλη του Κινήματος των Νέων Πολιτών

ενεργοποιούνται και οργανώνονται

για να πλήξουν την κρατική διαφθορά
και τον χρηματισμό,

και συγκεντρώνουν την οργή
των εκεί αξιωματούχων,

αλλά επίσης τραβούν την προσοχή

των ακτιβιστών κατά της διαφθοράς
σε όλο τον κόσμο.

Στο Σιάτλ, απ' όπου κατάγομαι,

συμμετέχουμε σε μια παγκόσμια
συστοιχία πόλεων

που τώρα συνεργάζονται

παρακάμπτοντας τελείως την κυβέρνηση,

συνολικά την εθνική κυβέρνηση,

προκειμένου να μειώσουμε
την ατμοσφαιρική ρύπανση

στους στόχους του Πρωτοκόλλου του Κιότο.

Όλοι αυτοί οι πολίτες,
ενωμένοι,

σχηματίζουν ένα δίκτυο,

ένα τεράστιο αρχιπέλαγος εξουσίας

που μας επιτρέπει να παρακάμψουμε

την ανικανότητα
και τα μονοπώλια του ελέγχου.

Καθήκον μας είναι η επιτάχυνση του έργου.

Καθήκον μας είναι να βάλουμε
όλο και περισσότερους

στην υλοποίηση αυτού του έργου.

Γι' αυτό ο οργανισμός μου,
το Πανεπιστήμιο των Πολιτών,

έχει τώρα αναλάβει το έργο

της δημιουργίας πρόγραμματος σπουδών
περί πολιτικής εξουσίας

για κάθε ενδιαφερόμενο.

Και αυτό το πρόγραμμα σπουδών

ξεκινά με την παραπάνω τριάδα

αξιών, συστημάτων και ικανοτήτων.

Και θα ήθελα να σας προσκαλέσω όλους

να βοηθήσετε στη δημιουργία
του προγράμματος σπουδών

με τις ιστορίες, τις εμπειρίες
και τις προκλήσεις

που καθένας σας ζει και αντιμετωπίζει,

ώστε να δημιουργήσουμε
κάτι ισχυρά συλλογικό.

Και θέλω ειδικά να σας προσκαλέσω

να δοκιμάσετε μια απλή άσκηση

παρμένη από τα προσχέδια
του προγράμματος σπουδών.

Θέλω να γράψετε μια αφήγηση

παρμένη από το μέλλον της πόλης σας,

και να βάλετε ημερομηνία
ενός έτους από σήμερα,

πέντε χρόνια μετά,
μια δεκαετία μετά,

μια γενιά μετά,

γράψτε τη ως περιπτωσιολογική μελέτη,

αναθυμούμενοι την αλλαγή

που επιθυμούσατε για την πόλη σας,

επανεξετάζοντας τον σκοπό
για τον οποίο αγωνιζόσασταν

και περιγράφοντας τους τρόπους

που η αλλαγή αυτή και ο στόχος σας
στέφθηκαν τελικά με επιτυχία.

Περιγράψτε τις αξίες

των συμπολιτών που ενεργοποιήσατε,

και το αίσθημα του ηθικού σκοπού
που μπορέσατε να εμπνεύσετε.

Αναλογιστείτε
όλους τους διαφορετικούς τρόπους

που εμπλέξατε τα συστήματα της κυβέρνησης,

της αγοράς,

των κοινωνικών θεσμών,
των θρησκευτικών οργανώσεων,

των μέσων μαζικής επικοινωνίας.

Καταγράψτε όλες τις ικανότητες
που χρειάστηκε να χρησιμοποιήσετε,

πώς να διαπραγματευόσαστε,
πώς να υπερασπιστείτε,

πως να διατυπώνετε τα προβλήματα,

πώς να διαχειρίζεστε
την ασυμφωνία στις διενέξεις,

όλες τις ικανότητες που σας βοήθησαν

να πάρετε κόσμο με το μέρος σας

και να υπερβείτε την αντίσταση.

Αυτό που θα κάνετε
γράφοντας την αφήγηση

είναι ότι θα ανακαλύψετε
πώς να διαβάζετε την εξουσία,

και στην πορεία,
πώς να γράφετε την εξουσία.

Έτσι,
μοιραστείτε όσα γράψατε,

κάντε όσα γράψατε,

και μετά μοιραστείτε όσα κάνετε.

Σας προσκαλώ κυριολεκτικά να μοιραστείτε

τις αφηγήσεις που θα δημιουργήσετε

στη σελίδα του Πανεπιστημίου των Πολιτών
στο Facebook.

Αλλά και πέρα από αυτό,
η ουσία είναι στις συζητήσεις

που κάνουμε σήμερα

σε όλο τον κόσμο
σε ταυτόχρονες συγκεντρώσεις

που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή
με αυτό το θέμα,

το να σκεφτείτε πώς μπορούμε να γίνουμε

μαθητές και δάσκαλοι ο ένας του άλλου
στο θέμα της εξουσίας.

Αν το καταφέρουμε αυτό,

τότε μαζί θα κάνουμε την πολιτική αγωγή
ελκυστική και πάλι.

Μαζί μπορούμε
να εκδημοκρατίσουμε τη δημοκρατία

και να την κάνουμε πάλι ασφαλή
για τους ερασιτέχνες.

Μαζί μπορούμε να δημιουργήσουμε
ένα τεράστιο δίκτυο πόλεων

που θα είναι το πιο ισχυρό
συλλογικό εργαστήριο αυτοδιοίκησης

που έχει δει ποτέ ο πλανήτης.

Έχουμε τη δύναμη να το κάνουμε.

Σας ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκρότημα)