กุญแจสู่ความสำเร็จ? ความเพียร
-
0:01 - 0:03ตอนที่ดิฉันอายุ 27
-
0:03 - 0:06ดิฉันลาออกจากตำแหน่งที่ปรึกษาการบริหาร
ซึ่งเป็นงานหนักมาก -
0:06 - 0:11เพื่อไปทำงานที่ยากยิ่งกว่า คือการสอนหนังสือ
-
0:11 - 0:14ดิฉันสอนคณิตศาสตร์ให้เด็กเกรดเจ็ด
-
0:14 - 0:16ที่โรงเรียนเทศบาลเมืองนิวยอร์ค
-
0:16 - 0:19ซึ่งเหมือนครูคนอื่น ดิฉันสร้างแบบทดสอบและข้อสอบ
-
0:19 - 0:21ให้การบ้านและมอบหมายงาน
-
0:21 - 0:24เมื่อเด็กส่งงานมาก็ตรวจให้เกรด
-
0:24 - 0:29สิ่งที่ดิฉันแปลกใจคือ ไอคิว
ไม่ใช่สิ่งเดียวที่แตกต่างกัน -
0:29 - 0:33ระหว่างเด็กเรียนดีที่สุดและอ่อนที่สุดของดิฉัน
-
0:33 - 0:35เด็กที่ผลการเรียนดีที่สุดบางคน
-
0:35 - 0:38ไม่ได้มีคะแนนไอคิวสูงเทียมเมฆ
-
0:38 - 0:42แล้วเด็กที่ฉลาดที่สุดบางคนก็ไม่ได้มีผลการเรียนดีนัก
-
0:42 - 0:44นั่นทำให้ดิฉันได้ฉุกคิด
-
0:44 - 0:47สิ่งที่เด็กต้องเรียนในชั้นคณิตศาสตร์เกรดเจ็ดนั้น
-
0:47 - 0:51แน่นอน มันยาก อัตราส่วน ทศนิยม
-
0:51 - 0:52พื้นที่ของสี่เหลี่ยมด้านขนาน
-
0:52 - 0:55แต่ก็ไม่ถึงขนาดว่าจะเป็นไปไม่ได้
-
0:55 - 0:59และดิฉันก็มั่นใจมากทีเดียวว่าเด็กของดิฉันทุกคน
-
0:59 - 1:02สามารถเข้าใจสิ่งเหล่านี้ได้
-
1:02 - 1:05ถ้าพวกเขาพยายามให้หนักและนานพอ
-
1:05 - 1:07การสอนนี้ผ่านไปหลายปี
-
1:07 - 1:11ดิฉันเริ่มได้ข้อสรุปว่า
สิ่งที่เราต้องการในแวดวงการศึกษา -
1:11 - 1:14คือความเข้าใจที่มากกว่านี้
ในตัวนักเรียนและระบบการเรียนรู้ -
1:14 - 1:17ทั้งในแง่ของการสร้างแรงจูงใจ
-
1:17 - 1:20และในแง่ของจิตวิทยา
-
1:20 - 1:24ในด้านการศึกษา สิ่งหนึ่งเรารู้จักดีที่สุดในการวัด
-
1:24 - 1:30ก็คือไอคิว แต่ถ้าการจะไปได้สวยในโรงเรียนและในชีวิต
-
1:30 - 1:32กลับไปขึ้นอยู่กับสิ่งอื่น
-
1:32 - 1:36ที่ไม่ใช่ความสามารถในการเรียนรู้ได้เร็วและง่ายล่ะคะ
-
1:36 - 1:38ดังนั้น ดิฉันจึงออกมาจากห้องเรียน
-
1:38 - 1:42เพื่อต่อปริญญาโทเป็นนักจิตวิทยา
-
1:42 - 1:44ดิฉันศึกษาเด็กๆ และผู้ใหญ่
-
1:44 - 1:47ภายใต้โจทย์ที่สุดแสนท้าทายทุกประเภท
-
1:47 - 1:49และในทุกการศึกษาค้นคว้า
ดิฉันจะมีคำถามคือ -
1:49 - 1:52ใครประสบความสำเร็จและทำไม
-
1:52 - 1:56ดิฉันและทีมวิจัยไปที่วิทยาลัยทหารเวสท์พอยท์
-
1:56 - 1:58เราพยายามที่จะพยากรณ์ว่านายร้อยคนใด
-
1:58 - 2:02จะยังอยู่ฝึกต่อและใครจะลาออก
-
2:02 - 2:04เราไปเยือนการแข่งขันสะกดคำแห่งชาติ
-
2:04 - 2:07พยายามพยากรณ์ว่าเด็กคนไหนจะไปได้
-
2:07 - 2:10ไกลที่สุดในการแข่งขัน
-
2:10 - 2:11เราศึกษาคุณครูมือใหม่
-
2:11 - 2:15ที่ต้องทำงานในละแวกที่ยากลำบาก ด้วยคำถามว่า
-
2:15 - 2:17ครูคนใดจะยังคงสอนอยู่ต่อไป
-
2:17 - 2:19เมื่อปีการศึกษาจบลง
-
2:19 - 2:22และในกลุ่มนั้น ใครจะมีประสิทธิภาพที่สุด
-
2:22 - 2:25ในการยกระดับผลการศึกษาของเด็กที่สอน
-
2:25 - 2:28เราร่วมมือกับบริษัทเอกชน ด้วยการถามว่า
-
2:28 - 2:30เซลส์คนใดจะยังรักษางานไว้ได้
-
2:30 - 2:33และใครจะเป็นผู้ที่ทำรายได้สูงสุด
-
2:33 - 2:35จากบริบทที่แตกต่างกันทั้งหมดนี้
-
2:35 - 2:38มีคุณสมบัติหนึ่งโดดเด่นขึ้นมา
-
2:38 - 2:40ที่จะช่วยพยากรณ์ความสำเร็จได้ชัดเจนมาก
-
2:40 - 2:43และมันไม่ใช่ความฉลาดในการเข้าสังคม
-
2:43 - 2:48ไม่ใช่รูปลักษณ์ที่ดูดี ไม่ความแข็งแรงของสุขภาพ
และมันไม่ใช่ไอคิว -
2:48 - 2:50แต่คือ ความเพียร
-
2:50 - 2:55ความเพียร แปลว่าฝักใฝ่ใคร่รัก ทุ่มเท
และบากบั่นฟันฝ่า เพื่อเป้าหมายระยะยาว -
2:55 - 2:57ความเพียร คือความทรหดอดทน
-
2:57 - 3:01ความเพียรคือการมุ่งมั่นไปข้างหน้า วันแล้ว วันเล่า
-
3:01 - 3:05ไม่เพียงแค่สัปดาห์ ไม่เพียงแค่เดือน
-
3:05 - 3:08แต่เป็นปี และทำมันอย่างหนัก
-
3:08 - 3:11เพื่อให้อนาคตที่ฝันกลายเป็นจริง
-
3:11 - 3:16ความเพียร คือการใช้ชีวิตแบบวิ่งมาราธอน
ไม่ใช่วิ่งระยะสั้น -
3:16 - 3:19ไม่กี่ปีนี้เองที่ดิฉันเริ่มศึกษาความเพียร
-
3:19 - 3:21ในโรงเรียนเทศบาลชิคาโก
-
3:21 - 3:23ดิฉันขอให้เด็กจูเนียร์ไฮสคูลนับพันคน
-
3:23 - 3:25ทำแบบสอบถามความเพียร
-
3:25 - 3:27แล้วรอดูผลในอีกปีกว่าถัดมา
-
3:27 - 3:29เพื่อดูว่าใครจะเรียนจบ
-
3:29 - 3:32ผลคือเด็กที่มีความเพียรมากกว่า
-
3:32 - 3:35มีความเป็นไปได้อย่างชัดเจนยิ่งกว่า ที่จะเรียนจบ
-
3:35 - 3:39แม้ตอนที่ดิฉันเปรียบเทียบกับลักษณะอื่นที่สามารถวัดได้
-
3:39 - 3:41เช่นรายได้ครอบครัว
-
3:41 - 3:44คะแนนทดสอบความสำเร็จที่เป็นมาตรฐาน
-
3:44 - 3:47แม้กระทั่งความรู้สึกของเด็กว่าปลอดภัยแค่ไหนเวลาไปโรงเรียน
-
3:47 - 3:50ฉะนั้นจึงไม่ใช่แค่ที่เวสท์พอยท์หรือการแข่งสะกดคำแห่งชาติ
-
3:50 - 3:53ที่ความเพียรเป็นปัจจัย โรงเรียนก็ด้วย
-
3:53 - 3:57โดยเฉพาะกับเด็กที่มีความเสี่ยงที่จะลาออก
-
3:57 - 4:00สิ่งที่น่าตกใจที่สุดสำหรับดิฉันเกี่ยวกับความเพียร
-
4:00 - 4:02คือเรารู้จักมันน้อยมาก
-
4:02 - 4:05วิทยาศาสตร์รู้จักวิธีสร้างเสริมมันน้อยมาก
-
4:05 - 4:07ทุก ๆ วันมีผู้ปกครองและครูมาถามดิฉัน
-
4:07 - 4:09"เราสร้างบ่มเพาะความเพียรในเด็ก ๆ ได้อย่างไร
-
4:09 - 4:13เราต้องสอนอะไรให้เด็กมีจรรยาบรรณในการทำงาน
-
4:13 - 4:16เราจะคงแรงจูงใจในระยะยาวให้เด็ก ๆ ได้อย่างไร"
-
4:16 - 4:20ตอบอย่างจริงใจนะคะ ดิฉันไม่ทราบ (หัวเราะ)
-
4:20 - 4:23แต่ที่รู้แน่ ๆ คือ พรสวรรค์ ไม่ช่วยให้มีความเพียร
-
4:23 - 4:26ข้อมูลของเราแสดงไว้อย่างชัดเจน
-
4:26 - 4:28ว่ามีผู้มีพรสวรรค์มากมาย
-
4:28 - 4:32ที่ไม่ทำภาระผูกพันของตนให้บรรลุผล
-
4:32 - 4:36ที่จริงข้อมูลของเราชี้ว่า ความเพียรนั้นไม่มีความเกี่ยวข้อง
-
4:36 - 4:40หรือเกี่ยวข้องอย่างสวนทางกับพรสวรรค์ด้วยซ้ำไป
-
4:40 - 4:44จนวันนี้ ไอเดียดีที่สุดที่ดิฉันเคยได้ยิน
เกี่ยวกับการสร้างเสริมความเพียร -
4:44 - 4:47คือสิ่งที่เรียกว่า ความเชื่อในการเติบโต
-
4:47 - 4:50เป็นไอเดียที่พัฒนาขึ้นที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด
-
4:50 - 4:53โดย แครอล ดเว็ก (Carol Dweck)
ซึ่งเป็นความเชื่อที่ว่า -
4:53 - 4:56ความสามารถในการเรียนรู้เป็นสิ่งที่ไม่ตายตัว
-
4:56 - 4:59และเปลี่ยนแปลงได้ด้วยความพยายามของคุณเอง
-
4:59 - 5:02ดร.ดเว็กได้แสดงว่าเมื่อเด็กอ่านและเรียนรู้
-
5:02 - 5:06เกี่ยวกับสมองและ การเปลี่ยนแปลงและเติบโตของสมอง
-
5:06 - 5:07ในการตอบสนองกับสิ่งท้าทาย
-
5:07 - 5:11พวกเขามีความเป็นไปได้สูงที่จะบากบั่นต่อไปเมื่อพวกเขาล้มเหลว
-
5:11 - 5:14เพราะพวกเขา ไม่เชื่อว่า ความล้มเหลว
-
5:14 - 5:17เป็นสภาวะที่ถาวร
-
5:17 - 5:21ดังนั้น ความเชื่อในการเติบโต เป็นไอเดียที่ยอดเยี่ยม
ในการบ่มเพาะความเพียร -
5:21 - 5:23แต่เราต้องการไอเดียมากกว่านี้
-
5:23 - 5:24และดิฉันขอจบการพูดของตัวเองลงตรงนี้
-
5:24 - 5:26เพราะนี่คือตำแหน่งที่เราอยู่
-
5:26 - 5:28เป็นสิ่งที่ต้องเผชิญและทำต่อไปในเบื้องหน้า
-
5:28 - 5:32เราจำเป็นต้องนำไอเดียที่ดีที่สุด
ความคิดริเริ่มที่ชัดเจนที่สุด -
5:32 - 5:34แล้วนำสิ่งเหล่านั้นมาทดสอบ
-
5:34 - 5:37เราต้องวัดผลว่าเราทำสำเร็จแล้วหรือยัง
-
5:37 - 5:41เราต้องเปิดใจที่จะล้มเหลว ผิดพลาด
-
5:41 - 5:44เพื่อจะได้เริ่มใหม่ ด้วยบทเรียนที่เรียนรู้มา
-
5:44 - 5:47ในอีกนัยหนึ่ง เราเองต้องฝ่าฟันด้วยความเพียร
-
5:47 - 5:50ในการสร้างให้เด็ก ๆ ของเรามีความพากเพียรยิ่งขั้น
-
5:50 - 5:51ขอบคุณค่ะ
-
5:51 - 5:56เสียงปรบมือ
- Title:
- กุญแจสู่ความสำเร็จ? ความเพียร
- Speaker:
- แอนเจล่า ลี ดั๊กเวิร์ธ (Angela Lee Duckworth)
- Description:
-
ยอมทิ้งงานตำแหน่งสูงในวงการที่ปรึกษา แอนเจล่า ลี ดั๊กเวิร์ธ ไปเป็นครูสอนคณิตศาสตร์ให้เด็กเกรดเจ็ดในโรงเรียนเทศบาลนิวยอร์ก เธอรู้ได้อย่างรวดเร็วว่า ไอคิว ไม่ใช่สิ่งที่จำแนกเด็กที่ประสบความสำเร็จ ออกจากเด็กที่มีปัญหา ที่นี่ เธออธิบายทฤษฎีของเธอที่ว่า "ความเพียร" คือตัวพยากรณ์ความสำเร็จ
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 06:12
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for The key to success? Grit | ||
Kelwalin Dhanasarnsombut commented on Thai subtitles for The key to success? Grit | ||
Piboon Awasda-ruharote commented on Thai subtitles for The key to success? Grit | ||
Kelwalin Dhanasarnsombut approved Thai subtitles for The key to success? Grit | ||
Kelwalin Dhanasarnsombut accepted Thai subtitles for The key to success? Grit | ||
Kelwalin Dhanasarnsombut commented on Thai subtitles for The key to success? Grit | ||
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for The key to success? Grit | ||
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for The key to success? Grit |