Nasıl konuşalım ki insanlar bizi dinlemek istesin

Konuştuğunuzu fakat insanların sizi dinlemediğini hissetiğiniz oldu mu hiç? Julian Treasure size yardım etmek için burada. Bu yararlı konuşmada, ses uzmanı kuvvetli bir konuşmanın nasıl yapılacağını gösteriyor -- bazı pratik ses alıştırmalarını kullanarak nasıl empati ile konuşalacağını da. Belki de dünyanın kulağa daha hoş gelmesini yardım edebilecek bir konuşma.

İnsan sesi:

Hepimizin çaldığı bir enstrüman.

Muhtemelen dünyadaki en kuvvetli ses.

Aynı zamanda savaş başlatabilen

veya "Seni seviyorum" diyebilen tek ses.

Ama bir çok insan konuştukları zaman insanların

onları dinlemediğini tecrube etmiştir.

Peki bu neden?

Nasıl dünyayı değiştirecek

güçte konuşabiliriz?

Size önereceğim şey, değiştirmemiz gereken

birkaç alışkanlığın olduğu.

Sizin için, konuşmanın

yedi ölümcül günahını getirdim.

Ayrıntılı bir listeymiş gibi davranmayacağım

ama bu yedisi, bence hepimizin

içine düşebileceği alışkanlıklar.

İlk olarak, dedikodu,

orada olmayan biri hakkında kötü konuşmak.

İyi bir alışkanlık değil ve gayet iyi biliyoruz ki...

bizle dedikodu yapan kişi beş dakika sonra

bizim hakkımızda dedikodu yapacak.

İkincisi yargılamak.

Bu konuşmadaki gibi insanlar biliyoruz

ve eğer yargılandığınızı düşünüyorsanız

ve aynı anda suçlu bulunuyorsanız

birini dinlemek çok zordur.

Üçüncüsü, olumsuzluk.

Buna düşebilirsiniz.

Annem hayatının son 3 senesinde

çok ama çok olumsuz olmuştu ve dinlemesi çok zordu.

Bir gün ona şöyle dediğimi hatırlıyorum,

"Bugün 1 Kasım."

ve o da dedi ki, "Evet biliyorum, çok korkunç değil mi?"

(Gülüşmeler)

Birisi böylesine olumsuzsa onu dinlemek zordur.

Ve olumsuzluğun bir başka türü, şikayet etmek.

Pekala, bu Birleşik Krallığın ulusal sanatı.

Bizim ulusal sporumuz. Hava hakkında şikayet ederiz,

spor hakkında şikayet ederiz, politika hakkında, her şey hakkında.

aslında şikayet etmek bulaşıcı bir ızdırap.

Işık saçan bir güneş değil
ve dünyaya hafiflik vermiyor.

Mazeretler. Hepimiz bu arkadaşla tanışmışızdır.

Belki hepimiz bu adam olduk.

Bazı insanların alev saçan kuleleri var.

Onlar bunu diğer herkese paslarlar

ve hareketleri için sorumluluk almazlar

ve yine böyle insanları dinlemek zordur.

Sondan bir önceki, yedinin altıncısı,

uydurmak, abartma.

Aslında bunlar bazen dilimizin şeytanlarıdır.

Örneğin, eğer gerçekten

harika bir şey görürsem,

onu nasıl anlatırım?

(Gülüşmeler)

Sonra tabii ki de abartma yalana dönüşüyor

ve bize yalan söylediğini bildiğimiz

birini dinlemek istemeyiz.

Ve son olarak dogmalar,

fikirlerin gerçekler ile karıştırılması.

Bu iki taraf birleştiği zaman,

rüzgarın sesini dinliyorsunuz demektir.

Bilirsiniz biri sizi fikirleri ile bombalıyor, sanki onlar doğruymuş gibi.

Bunu dinlemek zordur.

İşte buradalar, konuşmanın yedi ölümcül günahı.

Bunlar sanırım uzak durmamız gereken şeyler.

Ama bunun hakkında olumlu düşünmenin bir yolu var mı?

Evet. var.

Size şu çok güçlü 4 köşe taşını,

temeli önermek istiyorum ki

eğer dünyayı değişterecek güçte bir

konuşma yapabilmek istiyorsak
bunların üzerinde durabiliiz.

Şansa bakın ki, bunlar şu kelime ile telafuz ediliyor.

Kelime "selam"(hail) ve tam olarak doğru tanımlama.

Gökten düşüp kafanıza çarpan şeylerden

bahsetmiyorum. (hail dolu anlamına da gelir)

Ben sıcak coşkulu heyecanlı

bir selamlamadan bahsediyorum ki

eğer bu dört temel üzerinde durursanız

söylediğimiz sözcükler anlaşılacaktır.

Pekala neye dayanıyorlar?

Tahmin edip edemeyeceğinizi görelim.

H, Honesty - dürüstlük, tabi ki,

dediklerinizin doğru, açık ve net olması.

A, Authenticity - özgünlük, sadece kendiniz olmak.

Bir arkadaşım bunu kendi doğrularına

dayanmak olarak tarif ediyor,

ki bence oldukça hoş bir tanım.

I, Integrity - doğruluk, sözünün eri olmak,

dediğini yapmak,

ve insanların güvenebileceği bir insan olmak.

Ve L, Love - sevgi.

romantik sevgiyi, aşkı kast etmiyorum

insanların iyi olmalarını temenni eden sevgiden bahsediyorum. İki sebeple...

İlk olarak, sanırım dürüstlük

tam olarak istediğimiz şey olmayabilir.

Demek istediğim, Tanrım, bu sabah çok çirkin güzüküyorsun.

Belki bu gerekli değildir.

Sevgi ile karışan dürüstlük tabi ki harika bir şey.

Ama tabi ki, birinin gerçekten iyi olmasını istiyorsanız,

onu yargılamak da o kadar zorlaşır.

Bu ikisini aynı anda yapabileceğinizden

emin değilim.

Öyleyse, selam (hail).

Şimdi söyledğiniz şey de bu,

ve eski bir şarkı gibi, bu hem söylediğiniz şey,

aynı zamanda söyleme şekliniz.

Harika bir alet çantanız var.

Bu enstrüman inanılmaz

ama alet çantasını şimdiye kadar
çok az insan açtı.

Burada sizinle beraber ufak bir araştırma

yapmak istiyorum, bir kaç aleti çantadan çıkarırsak

belki onlarla oynayarak

konuşmanızın gücünü artırabilirsiniz.

Ses perdesi, örneğin.

Şimdi falseto (tiz erkek sesi)
çoğu zaman pek kullanışlı olmayabilir,

ama aralarında bir ses perdesi var.

Sizin gibi ses koçlarına işin

bu kadar tekniğine girmeyeceğim.

Ancak sesinizi yönetebilirsiniz.

Eğer buradan burnumdan konuşursam
farkı duyabilirsiniz.

gırtlağıma doğru inersem,

ki çoğu zaman çoğumuz
böyle konuşuruz.

Ama eğer ağırlık istiyorsanız,

Aşağı göğsünüze inmeniz gerek.

Farkı duydunuz mu?

Biz düşük sesli politikacılara oy atarız, bu doğru,

çünkü derinliği güç ve otorite

ile bağdaştırırız.

Ses perdesi bu.

Sonra tını var.

Bu, sesinizin nasıl hissetiği demek.

Tekrardan araştırmalar gösteriyor ki

bizler zengin, yumuşak, sıcak çikolata gibi
olan sesleri tercih ederiz.

Eğer bu sizde yoksa, dünyanın sonu değil,

çünkü kendinizi eğitebilirsiniz.

Gidin ve bir ses koçu edinin.

Ve sesinizle tavırlarınızla ve egzersizlerle

ses tınınızı geliştirmek için inanılmaz

sesler yapabilirsiniz.

Sonra ölçü. Ölçüyü severim.

Bu sefer ki şarkı söylemek,

anlam vermek amacıyla kullandığımız meta-dil.

Konuşmalarda anlamanın köküdür.

Hep tek notada konuşan insanları

dinlemek gerçekten oldukça zordur

hele bir de ölçüler-vezinleri yoksa.

Bu dünyanın monotonluğuna sebebiyet veren şey,

veya sıradanlık, tekdüzelik.

Aynı zamanda sonunda soru varmış gibi biten

fakat soru olmayan cümleler

tekrarlayan ölçünün geldiği yerler.

(Gülüşmeler)

Eğer aynı şeyi tekrar ve tekrar söylüyorsanız

aslında iletişim kurma yeteneğinizi

ölçü kaybı sebebiyle sınırlıyorsunuz

ki bence bu utanç verici,

öyle ise hadi bu alışkanlığı kıralım.

Hız. Böyle gerçekten gerçekten hızlı bir şey söyleyerek

çok çok heyecanlanıyorum.

veya yavaş yavaş altlarını çizip vurgulayıp

ve sonunda bu eski dostumuzla da sonlandırabilirim

sessizlik.

Konuşmada bir parça sesliğin olmasında bir

sıkıntı yok, değil mi?

Hımm ve ummlarla bu boşlukları doldurmak zorunda değiliz.

Gerçekten güçlü olabilir.

Tabi ki, derecelendirme çoğunlukla
uyarılmayı belirtmek için

hızla birlikte gider ama bunu sadece derecelendirme ile yapabilirsiniz.

Anahtarlarımı nereye bıraktın?

Anahtarlarımı nereye bıraktın?

Bu iki söyleyiş

birbirinden biraz farklı algılanır.

Ve son olarak, ses.

Sesin şiddetiyle gerçekten heyecanlanabilirim.

Eğer şaşırttıysam affedersiniz.

Veya, sessizleşerek

gerçekten dikkatinizi çekebilirim.

Bazı insanlar her zaman bangır bangır.

Bunu yapmamaya çalışsın.

Buna hoparlörden yayın deniyor,

sesinizi düşüncesizce ve dikkatsizce çevredeki

insanlara empoze etmek. Hoş değil.

Tabi ki, çoğunlukla bunları uygulamaya koyacağımız zamanlar

gerçekten önemli bir şeyler olduğu zamanlardır.

Belki bunun gibi sahneye çıkmak

ve insanlara konuşma yapmak olabilir.

Belki evlilik teklifi,

zam istemek, düğün konuşması.

Her ne olursa olsun, eğer gerçekten önemli ise

sahip olduğunuz bu alet çantasına bakmalısınız

ve üzerinde çalışacağı motora,

ancak hiç bir motor ısınmadan verimli bir şekilde çalışamaz.

Sesinizi ısıtın.

Aslına bakarsanız, hadi size bunun nasıl olduğunu göstereyim.

Bir dakika için ayağa kalkar mısınız?

Size her konuşmamadan önce yaptığım

altı ses egzersizi göstereceğim.

Ne zaman önemli biriyle konuşacak olursanız bunları yapın.

Önce, kollar yukarı, derin nefes alın

ve dışarı bırakın, ahhhh, işte böyle.

Bir kez daha.

Ahhhh, çok güzel.

Şimdi dudaklarımızı ısındıracağız

ve ba, ba, ba, ba, ba diyeceğiz,

ba, ba, ba, ba. Çok güzel.

Ve şimdi, brrrrrrrr,

aynı çocukken yaptığınız gibi.

Brrr. Şimdi dudaklarımız canlanıyor olmalı.

Sırada dilimizi abartılı bir şekilde

la, la, la, la, la, la, la, la, la.

Güzel. Bunda gerçekten iyi gidiyorsunuz.

Ve sonra, yuvarlayarak R. Rrrrr.

Bu diliniz için bir şampanya gibi.

Son olarak eğer bir tane yapabilirsem,

profesyoneller buna siren diyor.

Oldukça yararlıdır. "Vi" sesiyle başlıyor ve "av" ile devam ediyor.

Yükselirken "vi" ve inişte "av".

Öyle ise yapıyoruz, viiiiiiaavvvvv, viiiiiiaavvv.

Harika. Kendinize bir alkış yapın.

Teşekkür ederim, oturun. (Alkışlar)

Bir dahaki sefere konuşacağınız zaman, önce bunları yapın.

Şimdi bu konuda biraz daha derinleşmeme izin verin.

Burası ciddi bir nokta.

Şu an geldiğimiz nokta bu değil mi?

Kötü akustiğe sahip ve gürültülü yerlerde

bizi özünde dinlemeyen insanlarla

iyi konuşamayız.

Bunun hakkında bu sahnede değişik dönemlerde

konuştum.

Amacına gerçekten uygun ortamlarda,

bizi bilinçli bir şekilde dinleyen insanlara

etkin bir biçimde konuşuyor olsaydık

dünya nasıl bir yer olurdu?

Veya bunu biraz daha büyütelim,

Eğer sesi bilinçli bir şekilde yaratıyor

ve yine sesi bilinçli bir şekilde tüketiyor olsaydık

ve çevreyi tümüyle ses için

bilinçli bir şekilde tasarlasaydık dünya

nasıl bir yer olurdu?

Bu, kulağa hoş gelen ve

anlayışın bir ilke olduğu

bir dünya olurdu.

ve işte bu yaymaya değer bir fikir.

Teşekkürler.

Teşekkürler. (Alkışlar)