Θέλετε να καινοτομήσετε; Γίνετε ένας «παροντιστής»

«Θυμάστε πριν από το Διαδίκτυο;» ρωτάει ο Τζόι Ίτο. «Θυμάστε όταν οι άνθρωποι συνήθιζαν να προσπαθήσουν να προβλέψουν το μέλλον;» Σε αυτή την ενδιαφέρουσα ομιλία ο επικεφαλής του Εργαστηρίου Μέσων του MIT παραλείπει τις προβλέψεις για το μέλλον και αντ' αυτού μοιράζεται μια νέα προσέγγιση για τη δημιουργία στη στιγμή: γρήγορη κατασκευή και συνεχής βελτίωση, χωρίς να περιμένετε άδεια ή απόδειξη ότι έχετε τη σωστή ιδέα. Αυτό το είδος της καινοτομίας από πάνω μέχρι κάτω φαίνεται στα πιο συναρπαστικά, φουτουριστικά έργα που αναδύονται σήμερα, και αρχίζει, λέει, με το να είστε ανοιχτοί και σε εγρήγορση σε ό,τι συμβαίνει γύρω σας αυτή τη στιγμή. Μην είστε μελλοντιστής, προτείνει: γίνετε ένας παροντιστής.

Στις 10 Μαρτίου του 2011,

ήμουν στο Κέιμπριτζ
στο Εργαστήριο Μέσων του ΜΙΤ

σε συνάντηση με καθηγητές,
φοιτητές και υπαλλήλους,

και προσπαθούσαμε να αποφασίσουμε

αν θα έπρεπε να είμαι
ο επόμενος διευθυντής.

Εκείνο το βράδυ, τα μεσάνυχτα,

ένας σεισμός μεγέθους 9 Ρίχτερ

χτύπησε την Ιαπωνία
από την ακτή του Ειρηνικού.

Η σύζυγός μου και η οικογένειά μου
ήταν στην Ιαπωνία,

και καθώς έρχονταν τα νέα,

πανικοβαλλόμουν.

Κοιτούσα τη ροή των ειδήσεων

και άκουγα τις συνεντεύξεις τύπου

των κυβερνητικών αξιωματούχων

και της Εταιρίας Ενέργειας του Τόκιο,

και άκουγα γι' αυτή την έκρηξη

στους πυρηνικούς αντιδραστήρες

και το ραδιενεργό νέφος

που κατευθυνόταν προς το σπίτι μας

που ήταν μόλις 200 χιλιόμετρα μακριά.

Οι άνθρωποι στην τηλεόραση
δεν μας έλεγαν

κάτι που θέλαμε να ακούσουμε.

Ήθελα να μάθω τι γινόταν
με τον αντιδραστήρα,

με τη ραδιενέργεια,

αν η οικογένειά μου βρισκόταν σε κίνδυνο.

Έτσι έκανα αυτό που ενστικτωδώς
ένιωθα ότι ήταν το σωστό,

δηλαδή να μπω στο Διαδίκτυο

και να προσπαθήσω να βρω

αν μπορώ να πάρω το θέμα στα χέρια μου.

Στο Διαδίκτυο, βρήκα πολλούς

σαν εμένα που προσπαθούσαν
να βρουν τι γίνεται,

και μαζί φτιάξαμε κάπως μια ομάδα,

την ονομάσαμε Safecast,

και αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε

να μετρήσουμε τη ραδιενέργεια

και να δημοσιεύσουμε σε όλους
τα δεδομένα

επειδή ήταν ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση

δεν θα το έκανε αυτό για μας.

Τρία χρόνια αργότερα,

έχουμε 16 εκατομμύρια σημεία δεδομένων,

σχεδιάσαμε τους δικούς μας
μετρητές Γκάιγκερ,

κατεβάζετε τα σχέδια

και το συνδέετε στο δίκτυο.

Έχουμε μια εφαρμογή που δείχνει

την περισσότερη ραδιενέργεια στην Ιαπωνία
και σε άλλα μέρη του κόσμου.

Είμαστε αναμφίβολα
ένα από τα πιο επιτυχημένα

επιστημονικά έργα πολιτών
στον κόσμο

και έχουμε δημιουργήσει

τη μεγαλύτερη ανοιχτή βάση δεδομένων
για μετρήσεις ραδιενέργειας.

Και το ενδιαφέρον εδώ

είναι πώς - (Χειροκρότημα)
- Σας ευχαριστώ.

Πώς μερικοί ερασιτέχνες

που δεν ξέραμε πραγματικά τι κάναμε

ενωθήκαμε με κάποιο τρόπο

και κάναμε αυτό που οι ΜΚΟ
και η κυβέρνηση

ήταν τελείως ανίκανοι να κάνουν;

Θα έλεγα ότι έχει κάποια σχέση
με το Διαδίκτυο.

Δεν είναι μια απροσδόκητη επιτυχία.

Δεν ήταν τύχη, και δεν ήταν
επειδή ήμασταν εμείς.

Βοήθησε ότι ήταν ένα γεγονός

που τους έφερε όλους κοντά,

αλλά ήταν κι ένας νέος τρόπος
για να γίνουν πράγματα

λόγω του Διαδικτύου

και πολλά από τα άλλα που γίνονταν,

και θέλω να μιλήσω λίγο

γι' αυτές τις νέες αρχές.

Θυμάστε πώς ήμασταν πριν το Διαδίκτυο;
(Γέλια)

Θα το λέω Π.Δ. Εντάξει;

Λοιπόν, στο Π.Δ., η ζωή ήταν απλή.

Τα πράγματα ήταν Ευκλείδεια, Νευτώνεια,

κάπως προβλέψιμα.

Ο κόσμος προσπαθούσε όντως
να προβλέψει το μέλλον,

ακόμη και οι οικονομολόγοι.

Και τότε συνέβη το Διαδίκτυο,

και ο κόσμος έγινε εξαιρετικά πολύπλοκος,

εξαιρετικά φθηνός,
εξαιρετικά γρήγορος,

και αυτοί οι Νευτώνειοι νόμοι

που τιμούσαμε με τόση ζέση

αποδείχθηκε ότι ήταν απλώς
τοπικές διατάξεις,

και αυτό που βρήκαμε ήταν ότι

σε αυτόν τον τελείως απρόβλεπτο κόσμο

οι περισσότεροι που επιβίωναν

δούλευαν με κάπως διαφορετικές αρχές,

και θέλω να μιλήσω λιγάκι γι' αυτό.

Πριν από το Διαδίκτυο, αν θυμάστε,

όταν προσπαθούσαμε
να δημιουργήσουμε υπηρεσίες,

φτιάχναμε

τα επίπεδα υλισμικού και δικτύου
και το λογισμικό

και θα κόστιζε εκατομμύρια δολάρια

για να γίνει οτιδήποτε ουσιαστικό.

Όταν κοστίζει τόσο
για να κάνουμε κάτι ουσιαστικό,

θα παίρνατε έναν κάτοχο MBA

που θα έγραφε ένα πλάνο

και θα έπαιρνε τα χρήματα

από επενδυτικά κεφάλαια
ή μεγάλες εταιρείες,

και μετά θα προσλαμβάνατε
τους σχεδιαστές και τους μηχανικούς,

και θα το έφτιαχναν.

Αυτό είναι το μοντέλο καινοτομίας Π.Δ.,
Προ Διαδικτύου.

Αυτό που συνέβη μετά το Διαδίκτυο ήταν

ότι το κόστος της καινοτομίας
έπεσε τόσο πολύ

επειδή το κόστος της συνεργασίας,
της διανομής,

το κόστος της επικοινωνίας
και ο νόμος του Μουρ

έκαναν το κόστος της προσπάθειας
για κάτι καινούργιο

να γίνει σχεδόν μηδέν,

κι έτσι θα είχατε τη Google,
to Facebook, τη Yahoo,

φοιτητές που δεν είχαν άδεια -

καινοτομία χωρίς άδεια -

δεν είχαν άδεια,
δεν είχαν παρουσιάσεις,

απλώς το έφτιαξαν,

μετά μάζεψαν τα χρήματα,

και μετά σκέφτηκαν
ένα επιχειρηματικό σχέδιο

και ίσως αργότερα να προσέλαβαν
μερικούς κατόχους ΜΒΑ.

Έτσι το Διαδίκτυο δημιούργησε καινοτομία,

σε λογισμικό και υπηρεσίες,

που πήγαν από ένα μοντέλο καινοτομίας
οδηγούμενο από κατόχους ΜΒΑ

σε ένα μοντέλο καινοτομίας
οδηγούμενο από σχεδιαστές και μηχανικούς,

και έφερε την καινοτομία στα άκρα,

στους κοιτώνες,
στις νεοφυείς επιχειρήσεις,

μακριά από τους μεγάλους οργανισμούς,

τα δυσκίνητα παλιά όργανα
που είχαν τη δύναμη,

τα χρήματα και την εξουσία.

Όλοι το ξέρουμε αυτό. Ξέρουμε
ότι συνέβη στο Διαδίκτυο.

Φαίνεται ότι συμβαίνει
και σε άλλα πράγματα.

Ας σας δώσω μερικά παραδείγματα.

Στο Εργαστήριο Μέσων,
δεν ασχολούμαστε μόνο με το υλισμικό.

Κάνουμε διάφορα πράγματα.

Κάνουμε βιολογία, κάνουμε υλισμικό,

και ο Νίκολας Νεγκρεπόντε περίφημα
είπε, «Ντέμο ή πέθανε»,

σε αντίθεση με το
«Δημοσίευσε ή εξαφανίσου»,

που ήταν ο παραδοσιακός ακαδημαϊκός
τρόπος σκέψης.

Και συχνά έλεγε ότι το ντέμο
πρέπει να δουλέψει μόνο μια φορά,

επειδή ο πρωταρχικός τρόπος
που επιδρούμε στον κόσμο

ήταν μέσω μεγάλων εταιρειών

που εμπνέονται από εμάς

και δημιουργούν προϊόντα όπως
το Κίντλ ή τα Λέγκο Μάιντστορμς.

Αλλά σήμερα, με την ικανότητα

ν' αναπτύξουμε πράγματα
στον πραγματικό κόσμο με χαμηλό κόστος,

τώρα αλλάζω το τσιτάτο,

και αυτή είναι η επίσημη δημόσια δήλωση.

Λέω επίσημα,
«Ανέπτυξε ή πέθανε».

Πρέπει να τα βγάλετε
στον πραγματικό κόσμο

για να έχουν σημασία,

και μερικές φορές θα είναι
μεγάλες εταιρείες,

και ο Νίκολας μπορεί να μιλάει
για δορυφόρους.

(Χειροκρότημα)

Σας ευχαριστώ.

Αλλά θα πρέπει να βγαίνουμε έξω

και να μην στηριζόμαστε στους μεγάλους
οργανισμούς να το κάνουν για μας.

Πέρσι, στείλαμε μερικούς φοιτητές
στο Σενζέν,

και έκατσαν στο πάτωμα του εργοστασίου

μαζί με τους καινοτόμους στο Σενζέν,
και ήταν εκπληκτικό.

Αυτό που γινόταν εκεί

ήταν ότι είχατε αυτές
τις κατασκευαστικές συσκευές

και δεν έφτιαχναν πρωτότυπα
ή παρουσιάσεις.

Πείραζαν τον κατασκευαστικό εξοπλισμό

και καινοτομούσαν
πάνω στον ίδιο τον εξοπλισμό.

Το εργοστάσιο ήταν ο σχεδιαστής,

και ο σχεδιαστής ήταν κυριολεκτικά
στο εργοστάσιο.

Αυτό που θα κάνατε ήταν,

να πάτε στους πάγκους

και θα βλέπατε αυτά τα κινητά τηλέφωνα.

Αντί να ξεκινούσατε ιστοσελιδούλες

όπως κάνουν τα παιδιά στο Πάλο Άλτο,

τα παιδιά στο Σενζέν
φτιάχνουν νέα κινητά τηλέφωνα.

Φτιάχουν νέα κινητά
όπως τα παιδιά στο Πάλο Άλτο

φτιάχνουν ιστοσελίδες,

έτσι υπάρχει ένα τροπικό δάσος καινοτομίας

που συμβαίνει στα κινητά.

Φτιάχνουν ένα κινητό τηλέφωνο,

πάνε στον πάγκο, πουλάνε μερικά,

κοιτάζουν τα πράγματα των άλλων παιδιών,
πάνε πάνω,

φτιάχνουν μερικές χιλιάδες ακόμη,
πάνε κάτω.

Δεν σας ακούγεται ως λογισμικό;

Σαν ευκίνητη ανάπτυξη λογισμικού,

έλεγχος Α/Β και επανάληψη,

και αυτό που πιστεύαμε ότι
γίνεται μόνο με λογισμικό

τα παιδιά στο Σενζέν το κάνουν με υλισμικό.

Ο νέος μου υπότροφος, ελπίζω,
θα είναι

ένας από αυτούς τους καινοτόμους
από το Σενζέν.

Αυτό που βλέπετε

σπρώχνει την καινοτομία στα άκρα.

Μιλάμε για τρισδιάστους εκτυπωτές
και τέτοια πράγματα,

και είναι υπέροχα,
αλλά αυτή είναι η Λιμόρ.

Είναι μία από τις αγαπημένες μας
απόφοιτους,

και στέκεται μπροστά από μια μηχανή

Samsunch Techwin
Πιασίματος και Τοποθέτησης.

Αυτό το πράγμα μπορεί να βάλει
23.000 κομμάτια την ώρα

σε μια ηλεκτρονική πλακέτα.

Είναι ένα εργοστάσιο σε ένα κουτί.

Αυτό που χρειαζόταν ένα εργοστάσιο
γεμάτο με εργάτες

να δουλεύουν χειροκίνητα,

σε αυτό το κουτάκι στη Νέα Υόρκη,

μπορεί να έχει ουσιαστικά -

Δεν χρειάζεται να πάει στο Σενζέν

για να κάνει αυτήν την κατασκευή.

Μπορεί ν' αγοράσει το κουτί
και να το κατασκευάσει.

Η κατασκευή, το κόστος της καινοτομίας,

το κόστος της προτυποποίησης,
διανομής, κατασκευής, υλικού,

πέφτει τόσο πολύ

ώστε η καινοτομία σπρώχνεται στα άκρα

και μπορούν να την κατασκευάσουν
φοιτητές και νεοφυείς επιχειρήσεις.

Είναι κάτι πρόσφατο, αλλά θα συμβεί

και θα αλλάξει

όπως και με το λογισμικό.

Το Σορόνα είναι μια διαδικασία της DuPont

που χρησιμοποιεί
ένα γενετικά τροποποιημένο μικρόβιο

για να μετατρέψει
τη ζάχαρη καλαμποκιού σε πολυεστέρα.

Είναι κατά 30% πιο αποδοτικό
από τη μέθοδο ορυκτών καυσίμων,

και πολύ καλύτερο για το περιβάλλον.

Η γενετική μηχανική και η εμβιομηχανική
δημιουργούν ένα σωρό νέες ευκαιρίες

για τη χημεία, για την υπολογιστική,
για τη μνήμη.

Μάλλον θα κάνουμε πολλά,
προφανώς για την υγεία,

αλλά μάλλον θα μεγαλώνουμε καρέκλες

και κτίρια σύντομα.

Το πρόβλημα είναι ότι το Σορόνα
κοστίζει περίπου 400 εκατομμύρια δολάρια

και η κατασκευή του
χρειάστηκε επτά χρόνια.

Σας θυμίζει κάπως
τον παλιό καιρό των κεντρικών υπολογιστών.

Το θέμα είναι
ότι πέφτει και το κόστος

της καινοτομίας στην εμβιομηχανική.

Αυτός είναι αλληλουχητής γονιδίου
προσωπικού υπολογιστή.

Παλιότερα κόστιζε εκατομμύρια δολάρια
για την αλληλούχηση γονιδίου.

Τώρα μπορείτε να το κάνετε
σε έναν υπολογιστή σαν αυτόν,

και τα παιδιά μπορούν να το κάνουν
στους κοιτώνες.

Αυτός είναι ο συναρμολογητής
γονιδίου Gen9,

και τώρα όταν προσπαθείτε
να τυπώσετε ένα γονίδιο,

κάποιος σ' ένα εργοστάσιο

με σταγονόμετρα
το συναρμολογεί χειροκίνητα,

και έχετε ένα λάθος
ανά 100 ζεύγη βάσης,

και χρειάζεται πολύ χρόνο
και κοστίζει πολλά χρήματα.

Αυτή η νέα συσκευή

συναρμολογεί γονίδια σε ένα τσιπ,

και αντί για ένα λάθος
ανά 100 ζεύγη βάσης,

κάνει ένα λάθος
ανά 10.000 ζεύγη βάσης.

Σε αυτό το εργαστήριο
θα έχουμε τη παγκόσμια ικανότητα

εκτύπωσης γονιδίου
μέσα σε ένα έτος,

200 εκατομμύρια ζεύγη βάσης ετησίως.

Είναι περίπου όπως όταν πήγαμε

από τα χειροποίητα
ραδιόφωνα τρανζίστορ

στον Πέντιουμ.

Αυτό θα γίνει το Πέντιουμ
της εμβιομηχανικής,

σπρώχνοντας την εμβιομηχανική στα χέρια

των κοιτώνων
και των νεωφυών επιχειρήσεων.

Συμβαίνει στο λογισμικό και στο υλισμικό

και στην εμβιομηχανική,

κι είναι ένας θεμελιώδης νέος
τρόπος σκέψης για την καινοτομία.

Είναι καινοτομία από πάνω μέχρι κάτω,
είναι δημοκρατικό,

είναι χαοτικό, είναι δύσκολο να ελεγχθεί.

Δεν είναι κακό,
αλλά είναι πολύ διαφορετικό,

και νομίζω ότι οι παραδοσιακοί κανόνες

για τους οργανισμούς
δεν λειτουργούν πια,

και οι περισσότεροι από εμάς εδώ

λειτουργούν
με ένα διαφορετικό σύνολο αρχών.

Μία από τις αγαπημένες μου αρχές
είναι η δύναμη της έλξης,

η οποία είναι η ιδέα της έλξης πόρων

από δίκτυα όταν τις χρειάζεστε

αντί να τις στοκάρετε στο κέντρο

και να ελέγχετε τα πάντα.

Έτσι στην περίπτωση
της ιστορίας του Safecast,

δεν ήξερα τίποτα όταν συνέβει ο σεισμός,

αλλά μπόρεσα να βρω τον Σων

που ήταν ο διοργανωτής
της κοινότητας των χάκερ,

και τον Πίτερ, τον χάκερ
του αναλογικού υλισμικού

που έφτιαξε τον πρώτο μας
μετρητή Γκάιγκερ,

και τον Νταν, που έχτισε
το σύστημα παρακολούθησης

του νησιού των Τριών Μιλίων,
μετά την τήξη του αντιδραστήρα.

Δεν θα μπορούσα να βρω αυτά τα άτομα

νωρίτερα και πιθανόν ήταν καλύτερα

που τους βρήκα από το δίκτυο
όταν τους χρειαζόμουν.

Έχω παρατήσει το κολλέγιο τρεις φορές,

έτσι το να μαθαίνω
πέρα από την εκπαίδευση

μου είναι πολύ αγαπητό,

αλλά για μένα, η εκπαίδευση
είναι τι σας κάνουν οι άνθρωποι

και η μάθηση είναι αυτό
που κάνετε στον εαυτό σας.

(Χειροκρότημα)

Είμαι προκατελειμμένος,

αλλά φαίνεται λες και προσπαθούν
να σας κάνουν να αποστηθήσετε

ολόκληρη την εγκυκλοπαίδεια
πριν σας αφήσουν να βγείτε να παίξετε,

κι εγώ, έχω τη Βικιπαίδεια
στο κινητό μου,

και έχω την εντύπωση ότι υποθέτουν

ότι θα είστε στην κορυφή ενός βουνού

ολομόναχος με ένα μολύβι νούμερο 2

προσπαθώντας να βρείτε τι θα κάνετε

όταν στην πραγματικότητα,
θα είστε πάντα συνδεδεμένοι,

πάντα θα έχετε φίλους,

και μπορείτε να ψάξετε στη Βικιπαίδεια
όποτε έχετε ανάγκη,

και αυτό που πρέπει να μάθετε,
είναι πώς να μαθαίνετε.

Στην περίπτωση του Safecast,
μερικοί ερασιτέχνες

όταν ξεκινήσαμε πριν από τρία χρόνια,

θα υποστήριζα ότι σαν ομάδα,
γνωρίζουμε πιθανόν

περισσότερα
από κάθε άλλον οργανισμό

σχετικά με τη συλλογή
και τη δημοσίευση δεδομένων

και πώς γίνεται επιστήμη των πολιτών.

Πυξίδα πάνω σε χάρτες.

Αυτό, η ιδέα είναι ότι
το κόστος του να γράψετε ένα πλάνο

ή να χαρτογραφήσετε κάτι
γίνεται τόσο ακριβό

και δεν είναι πολύ αρκιβές ή χρήσιμο.

Στην ιστορία του Safecast,
ξέραμε ότι έπρεπε να συλλέξουμε δεδομένα

ξέραμε ότι θέλαμε
να δημοσιεύσουμε τα δεδομένα,

και αντί να προσπαθούμε
να βρούμε το ακριβές σχέδιο,

είπαμε πρώτα,
ας πάρουμε μετρητές Γκάιγκερ.

Ω, έχουν τελειώσει.

Ας τους φτιάξουμε.
Δεν υπάρχουν αρκετοί αισθητήρες.

ΟΚ, τότε ας φτιάξουμε
έναν κινητό μετρητή Γκάιγκερ.

Μπορούμε να οδηγήσουμε,
να βρούμε εθελοντές.

Τα λεφτά δεν φτάνουν.
Ας το βάλουμε στο Kickstarter.

Δεν θα μπορούσαμε
να το έχουμε σχεδιάσει,

αλλά με μια πολύ δυνατή πυξίδα,

τελικά φτάσαμε στον προορισμό μας,

και για μένα είναι παρόμοιο
με την ευέλικτη ανάπτυξη λογισμικού,

αλλά αυτή η ιδέα της πυξίδας
είναι πολύ σημαντική.

Νομίζω ότι τα καλά νέα είναι

ότι αν και ο κόσμος
είναι εξαιρετικά πολύπλοκος,

αυτό που πρέπει να κάνετε
είναι πολύ εύκολο.

Νομίζω αφορά την αντίληψη

ότι πρέπει να σχεδιάζετε τα πάντα,

ν' αποθηκεύετε τα πάντα,

και να είστε τόσο προετοιμασμένοι,

και εστιασμένοι στη διασύνδεση,

πάντα να μαθαίνετε,

με πλήρη επίγνωση,

και ιδιαίτερη εγρήγορση.

Δεν μου αρέσει η λέξη «μελλοντιστής».

Νομίζω ότι πρέπει να είμαστε παροντιστές,

όπως είμαστε αυτή τη στιγμή.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)