เรื่องราว: ตำนานที่บอกว่าเราเป็นใคร - อะเวลี มากีบา
-
0:00 - 0:13(ดนตรี)
-
0:13 - 0:19ฉันชื่ออเวเล บุตรีของอลิซ หลานสาวของรูท
-
0:19 - 0:24เหลนสาวของบิ๊กมามาอลิซและมาเดียร์คอรีน
-
0:24 - 0:30ลูกของเหลนของแอนนาและซิททิ เบนเยน
-
0:30 - 0:32ความฝันของฉันคือ
-
0:32 - 0:37ค้นหาตัวเองโดยการช่วยเหลือผู้อื่น
-
0:37 - 0:41และคุณพ่อของฉัน ท่านชอบเล่าเรื่องต่างๆ ให้ฉันฟัง
-
0:41 - 0:43คุณพ่อ จะสอนว่า
-
0:43 - 0:46"พ่ออยากให้ลูกรู้ว่าตัวเองเป็นใครและมาจากไหน
-
0:46 - 0:51เพราะนั่นจะช่วยให้ลูกค้นเจอตัวตนจริงๆ ของตัวเอง
-
0:51 - 0:53ตั้งใจฟังเรื่องที่จะเล่าให้ฟังนะลูกรัก
-
0:53 - 0:55เรื่องนี้จะไม่มีในหนังสือเล่มไหนๆ
-
0:55 - 0:57คุณครูจะไม่สอนเรื่องนี้
-
0:57 - 1:00แต่ลูกจะต้องเข้าใจว่าตัวลูกเป็นใคร"
-
1:00 - 1:02เรื่องนี้เป็นวิถีนำทาง
-
1:02 - 1:05ในเรื่องที่ฉันต้องการจะเล่าให้ฟัง
-
1:05 - 1:09เรื่องราวเกี่ยวกับการค้นหาตัวตนของพวกเรา
-
1:09 - 1:13ฉันเคยได้ยินมาตลอดว่าเยาวชนคืออนาคตของสังคม
-
1:13 - 1:15แต่คำพูดนี้แท้จริงแล้วหมายความว่าอย่างไน
-
1:15 - 1:17และพวกเราจะเตรียมตัวเยาวชนเหล่านี้อย่างไร
-
1:17 - 1:20ดังนั้นฉันจึงค้นหาเรียนรู้เรื่องราวเกี่ยวกับเด็กๆ เหล่านี้ๆ
-
1:20 - 1:21และเรื่องราวสิ่งที่เค้าเหล่านั้นสร้างขึ้น
-
1:21 - 1:23เพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง
-
1:23 - 1:26พลังที่พวกคุณมีณ ตอนนี้
-
1:26 - 1:30วันนี้ เมื่อวันที่ 2 มีนาคม ปี 1955
-
1:30 - 1:33เรื่องราวที่ฉันอยากจะเล่าต่อให้พวกคุณฟัง
-
1:33 - 1:36มาจากวันเดียวกันเมื่อปี 1955 วันที่ 2 มีนาคม
-
1:36 - 1:39เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงอายุ 16 ที่มีความกล้าหาญ
-
1:39 - 1:42คลอเด็ต โคลวิน
-
1:42 - 1:43และวันนี้ก็เป็นวันครบรอบพอดี
-
1:43 - 1:46เพราะเมื่อหนึ่งสัปดาห์ก่อน ที่ซาน ฟรานซิสโก
-
1:46 - 1:47เด็กนักเรียนชั้นมัธยมต้นของฉัน
-
1:47 - 1:49พวกเขาจัดการแสดงเกี่ยวกับเรื่องที่ฉันแต่งขึ้น
-
1:49 - 1:52"ตัวแทนของการเปลี่ยนแปลง"
-
1:52 - 1:55เริ่มต้นเรื่องด้วยการเปลี่ยนแปลงของกฏหมายพลีสซี่และเฟอร์กูสัน
-
1:55 - 1:57ในปี 1892 ถึง 1896
-
1:57 - 2:00จนไปถึงกรณีบราวน์และบอร์ดและการประท้วงที่มีแกนนำเป็นนักรียน
-
2:00 - 2:02โดยบาบารา โรส จอห์นส์
-
2:02 - 2:06กลับมาที่เรื่องของคลอเด็ต โคลวิท
และการควำ่บาตรรถประจำทางมอนโกเมอรี่ -
2:06 - 2:09และการจบลงในปี 1960 ด้วยการเคลื่อนไหวอย่างสงบ
-
2:09 - 2:13การเคลื่อนไหวที่ไม่มีความรุนแรงนำโดยนักเรียน
-
2:13 - 2:16ฉันจะเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง
-
2:16 - 2:19และฉันอยากจะขอเล่าถึงงานของฉันที่เกี่ยวข้องไปด้วย
-
2:19 - 2:22ถือว่าเป็นกรณีศึกษา
-
2:22 - 2:28ฉันจ่ายเงินค่าโดยสารที่ทางขึ้นรถประจำทาง
และวิ่งไปทางประตูหลัง -
2:28 - 2:31รวมกับเด็กสีผิวคนอื่นๆ เพื่อไม่ให้คนขับรถออกรถ
-
2:31 - 2:32ก่อนที่พวกเราจะได้ขึ้นรถกัน
-
2:32 - 2:37และพวกคนขาวไม่ชอบให้พวกเราเดิน
อยู่บริเวณทางเดินข้างๆ พวกเขา -
2:37 - 2:40เมื่อฉันขึ้นไปบนรถ ส่วนที่จำกัดให้คนสีผิวก็เต็มหมดแล้ว
-
2:40 - 2:43ฉันจึงต้องนั่งในส่วนตรงกลาง
-
2:43 - 2:44ฉันเลือกนั่งแถวสุดท้าย ทางซ้ายมือ
-
2:44 - 2:46ซึ่งอยู่ข้างๆ หน้าต่าง
-
2:46 - 2:49ไม่ได้คิดถึงเรื่องอะไรเลย
-
2:49 - 2:52"นี่"
-
2:52 - 2:55ฉันไม่รู้จักเด็กผู้หญิงข้างๆ ฉันเลย
เด็กผู้หญิงที่ดูอายุมากกว่า -
2:55 - 2:57ฉันก็เลยมองออกไปทางหน้าต่าง
-
2:57 - 3:00คนขับขับรถออกไปเรื่อยๆ
และจอดตามป้ายเพื่อรับผู้โดยสารที่มีมากขึ้นๆ -
3:00 - 3:01ทั้งคนสีผิวและคนขาว
-
3:01 - 3:04ไม่นาน ที่นั่งก็ถูกจับจองจนเต็มหมด
-
3:04 - 3:07"ขอที่นั่งด้วย" คนขับตะโกนมา
-
3:07 - 3:08คนสีผิวหลายๆ คนเริ่มลุกขึ้นยืน
-
3:08 - 3:11คนขาวเริ่มจับจองที่นั่งเหล่านั้นแทน แต่ฉันก็ยังคงนั่งอยู่
-
3:11 - 3:15เด็กผู้หญิงข้างๆ ฉัน และอีกสองคนข้างๆ
ในแถวเดียวกันก็ยังคงนั่งอยู่ -
3:15 - 3:17ฉันรู้ว่าที่นั่งบริเวณนี้ไม่ได้เป็นที่นั่งสงวน
-
3:17 - 3:21"ขยับตัวเร็วๆ เข้า"
-
3:21 - 3:22เด็กผู้หญิงข้างๆ ฉันลุกขึ้นทันที
-
3:22 - 3:24เธอยืนขึ้นตรงทางเดิน
และหลังจากนั้นเด็กผู้หญิงอีกสองคนก็ยืนขึ้น -
3:24 - 3:27แต่ฉันบอกกับตัวเองว่า ที่ตรงนี้ไม่ใช่ที่สงวน
-
3:27 - 3:29คนขับรถเงยหน้าขึ้น
-
3:29 - 3:33มองที่หน้าต่าง ที่กระจก
-
3:33 - 3:37เขาจอดรถ ผู้หญิงท้องคนหนึ่ง
นางฮามิลตัน เดินขึ้นมาบนรถ -
3:37 - 3:39เธอเดินมาทางข้างหลังรถ
-
3:39 - 3:42โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนขับกำลังพยายามจะให้ฉันลุกขึ้นจากที่นั่ง
-
3:42 - 3:44และเธอก็นั่งลงมาข้างๆ ฉัน
-
3:44 - 3:47"เธอทั้งสองคนลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ ฉันจะได้ขับรถไปต่อได้"
-
3:47 - 3:51"คุณคะ ฉันจ่ายเงินค่าโดยสารแล้ว
-
3:51 - 3:53นี่เป็นสิทธิของฉัน สิทธิตามรัฐธรรมนูญ..."
-
3:53 - 3:57"รัฐธรรมนูญเหรอ? ฮ่า ฮ่าๆ
รอฉันเรียกตำรวจมาก่อนแล้วกัน" -
3:57 - 3:59คนขึบรถลงจากรถไป
และไปเรียกคนขับมอเตอร์ไซค์สองคน -
3:59 - 4:00และพวกเขาก็กลับมา
-
4:00 - 4:04คนขับรถมอเตอร์ไซค์สองคนนั้นขึ้นมาบนรถ
-
4:04 - 4:06และมองไปทางนางฮามิลตัน
-
4:06 - 4:09"เธอทั้งสองลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ คนขับรถจะได้ขับไปต่อ"
-
4:09 - 4:12"คุณคะ ฉันจ่ายเงินค่าโดยสารแล้ว และฉันท้องอยู่
-
4:12 - 4:15ถ้าต้องขยับตัวตอนนี้ ฉันอาจจะอาเจียนได้"
-
4:15 - 4:18คุณคะ ฉันก็จ่ายค่าโดยสารแล้วเหมือนกัน นี่เป็นสิทธิของฉัน
-
4:18 - 4:20สิทธิตามรัฐธรรมนูญ
-
4:20 - 4:21ฉันเป็นประชากรของประเทศสหรัฐอเมริกาคนนึง
-
4:21 - 4:23คุณแค่ลองอ่านข้อกฏหมายข้อที่ 13 และ 14
-
4:23 - 4:25กฏหมายจะบอกตามนี้
-
4:25 - 4:27ฉันรู้กฏหมาย คุณครูสอนที่โรงเรียน
-
4:27 - 4:30คุณครูสอนเกี่ยวกับรัฐธรรมนูญ
-
4:30 - 4:32สิทธิข้อต่างๆ การประกาศอิสรภาพ
-
4:32 - 4:35คำกล่าวของแพทริค เฮนรี่ ฉันยังจำได้
-
4:35 - 4:38คุณครูพร่ำสอนตลอด
-
4:38 - 4:40พยายามจะดูว่าพวกเราคิดอะไรอยู่
-
4:40 - 4:43คุณครูจะถามว่า "พวกเธอเป็นใคร
-
4:43 - 4:46พวกเธอที่นั่งอยู่ที่นี่ตอนนี้เป็นใคร
-
4:46 - 4:48คนที่คนอื่นคิดว่าพวกเขาเห็นๆ
-
4:48 - 4:49จากตัวเธอ
-
4:49 - 4:51แล้วพวกเธอเป็นใครจากภายใน พวกเธอคิดอย่างไร
-
4:51 - 4:53พวกเธอรู้สึกอย่างไร พวกเธอเชื่อว่าอะไรบ้าง
-
4:53 - 4:56พวกเธอจะยืนหยัดเพื่อสิ่งที่พวกเธอเชื่อ
-
4:56 - 4:58ทั้งๆ ที่บางคนห้ามเธอไว้
-
4:58 - 5:00เพราะเธอไม่เหมือนพวกเขาหรือ
-
5:00 - 5:04พวกคุณรักเด็กๆ สีผิวที่สวยงามพวกนี้มั๊ย
-
5:04 - 5:07พวกคุณเป็นคนอเมริกันหรือเปล่า
-
5:07 - 5:09การเป็นคนอเมริกันหมายความว่าอย่างไร
-
5:09 - 5:13การบ้านคืนนี้นะ เขียนรายงานส่ให้ฉัน
หัวข้อ การเป็นคนอเมริกันหมายความว่าอย่างไร -
5:13 - 5:15เด็กๆ พวกเธอจะต้องรู้ว่าเธอเป็นใคร!"
-
5:15 - 5:18คุณครูของฉันจะสอนทั้งประวัติศาสตร์
และสถานการณ์ปัจจุบัน -
5:18 - 5:21คุณครูบอกว่านั่นจะเป็นการสอน
ให้พวกเราเข้าใจทุกอย่างที่เกิดขึ้น -
5:21 - 5:24และพวกเราสามารถทำอะไรซักอย่างกับมัน
-
5:24 - 5:27"คุณครูคะ แต่สิ่งเดียวที่ฉันรู้คือ ฉันไม่ชอบจิม โครว
-
5:27 - 5:29แล้วฉันก็รู้ว่าฉันไม่มีค่าพอที่จะมีชีวิตอยู่
-
5:29 - 5:31ฉันไม่มีค่าพอจะที่ตายไป
-
5:31 - 5:32เพราะฉะนั้นโปรดให้อิสรภาพหรือไม่ก็ความตายกับฉัน
-
5:32 - 5:35โอ็ย ฉันไม่สนใจหรอก จับฉันเข้าคุกไปเลยสิ"
-
5:35 - 5:38แล้วพวกเขาก็ลากเธอลงจากรถประจำทาง
-
5:38 - 5:41หลังจากนั้น คลอเด็ต โคลวินก็นั่งอยู่ในรถ
-
5:41 - 5:43ส่วนหลังของรถตำรวจ
-
5:43 - 5:48มือถูกใส่กุญแจมือไว้
-
5:48 - 5:53หนึ่งปีหลังจากนั้น วันที่ 11 พฤษภาคม 1956
-
5:53 - 5:57คลอเด็ต โคลวินเป็นพยานคนสำคัญของคดีในศาลสูงสุด
-
5:57 - 5:59กรณีโบรวเดอร์และเกล
-
5:59 - 6:02เธอ เด็กผู้หญิงอายุ 18
-
6:02 - 6:08และผู้หญิงอีกสองคน นางโบรวเดอร์
-
6:08 - 6:13คดีนี้ได้ขึ้นไปถึงศาลสูงสุดของประเทศ
-
6:13 - 6:17จากกรณีระหว่างบราวน์และคณะกรรมการการศึกษา
การแก้ไขรัฐธรรมนูญครั้งที่ 14 -
6:17 - 6:24และคำให้การของเธอในวันนั้น
สุดท้ายก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ -
6:24 - 6:27แล้วทำไมพวกเราจีงไม่ทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้
-
6:27 - 6:28การคว่ำบาตรรถประจำทางมอนโกเมอรี่
-
6:28 - 6:30พวกเราได้ยินเรื่องของโรซ่า ปาร์คและมาร์ติน ลูเธอร์ คิง
-
6:30 - 6:33พวกท่านจะถูกยกย่องตลอดไป
-
6:33 - 6:36แต่ความสำคัญของผู้หญิง
ที่มีบทบาทในการเคลื่อนไหวนี้ -
6:36 - 6:40อย่างเช่น บทบาทของคลอเด็ตในฐานะผู้ที่ยืนหยัดสู้
-
6:40 - 6:44สิ่งนี้ให้บทเรียนที่สำคัญซึ่งท้าทายพวกเราในทุกวันนี้
-
6:44 - 6:48อะไรคือความหมายของการเป็นผู้มีส่วนร่วม
-
6:48 - 6:52ประชาชนที่มีส่วนร่วมในระบอบประชาธิปไตย
-
6:52 - 6:56และบทเรียนของความกล้าหาญและความเชื่อ
-
6:56 - 6:59ดังนั้นฉันจีงรวบรวมประวัติการเคลื่อนไหว
ทางอิสรภาพซึ่งรวมถึงเยาวชนด้วย -
6:59 - 7:02เพื่อจะได้ให้พวกเขาเข้าถึงความคิดที่ยิ่งใหญ่
-
7:02 - 7:05ของการมีตัวตน ตัวตนที่พวกคุณเป็นผู้เลือกเอง
-
7:05 - 7:07ตัวตนที่ได้รับการยอมรับ
-
7:07 - 7:09การเป็นสมาชิกในสังคมหมายความว่าอย่างไร
-
7:09 - 7:13คือใคร แล้วพวกเราจะสามารถมีส่วนร่วมได้อย่างไร
-
7:13 - 7:17การเหยียดสีผิวและความรุนแรงในสหรัฐอเมริกา
-
7:17 - 7:20รวมไปถึงการเป็นประชาชนที่มีส่วนร่วม
-
7:20 - 7:24เรื่องราวเหล่านี้ทำให้ฉันสามารถเข้าไปพูดคุย
-
7:24 - 7:29สนทนากับหลายๆ คนที่ไม่เคยกล้าที่จะพูดมาก่อน
-
7:29 - 7:34ครั้งหนึ่งในยูจีน รัฐโอเรกอน
เด็กนักเรียนชายผมบลอนด์ ตาสีฟ้า -
7:34 - 7:36พูดขึ้นกลางการแสดงของฉันว่า
-
7:36 - 7:39"แต่คุณอเวเลครับ การเหยียดสีผิวจบลงแล้วใช่มั๊ยครับ"
-
7:39 - 7:41และฉันตอบไป โดยที่ไม่อยากตอบไปว่า
-
7:41 - 7:43"ลองหันไปคุยกับคนที่นั่งอยู่ข้างๆ หนูนะครับ
-
7:43 - 7:45ลองถามดูว่า มีหลักฐานเรื่องราวที่จะมายีนยันมั้ย"
-
7:45 - 7:47และฉันให้เวลาพวกเขาคุยกัน 4 นาที
-
7:47 - 7:54ไม่นานนักพวกเขาก็เริ่มเล่าเรื่องราวให้กันฟัง
หลักฐานเรื่องการเหยียดสีผิวในชุมชนของพวกเขา -
7:54 - 7:57เด็กผู้หญิงคนหนึ่งในโรงเรียนมัธยมปลาย
ในซาน ฟรานซิสโกเขียนมาหาฉันว่า -
7:57 - 8:02"หนูเกือบจะโดดไม่มาโรงเรียนวันนี้
แต่ได้ยินว่าพวกเราจะมีกิจกรรมพิเศษก็เลยมา -
8:02 - 8:06และหลังจากที่ได้ยินนักเรียนพูดคุยกัน
และได้ชมการแสดงของคุณ -
8:06 - 8:08หนูคิดว่า หนูน่าจะเริ่มชักชวนเพื่อนๆ
-
8:08 - 8:11และไปเจอผู้บริหารโรงเรียน
-
8:11 - 8:13และบอกพวกเขาว่าพวกเราต้องการวิชาเรียนในระดับสูงเพิ่มขึ้น
-
8:13 - 8:17ตั้งแต่ระดับพื้นฐาน ก ถึง ฉ
-
8:17 - 8:21และวันนี้ฉันมาเล่าเรื่องนี้ให้พวกคุณฟังในวันนี้
-
8:21 - 8:24เพื่อความยินดีและยกย่องเยาวชนที่เคยผ่านมาก่อน
-
8:24 - 8:27เพื่อที่พวกเขาจะได้มีสิ่งชี้นำแนะนำทาง
-
8:27 - 8:31เพื่อจะได้เปลี่ยนแปลงไปเป็นสิ่งที่เขาอยากจะเห็นในโลก
-
8:31 - 8:33เหมือนกันคลอเด็ต โคลวิน
-
8:33 - 8:37เพราะเธออดทนนั่งอยู่บนที่นั่งในที่ๆ
ที่เธอมีสิทธิตามรัฐธรรมนูญ -
8:37 - 8:40ในมอนโกเมอรี่ รัฐอะลาบามา
-
8:40 - 8:42ขอบคุณค่ะ
-
8:42 - 8:45(เสียงปรบมือ)
-
8:47 - 8:49ขอบคุณค่ะ
- Title:
- เรื่องราว: ตำนานที่บอกว่าเราเป็นใคร - อะเวลี มากีบา
- Description:
-
more » « less
นักเล่าเรื่องและนักการศึกษา อะเวลี มากีบา ได้ผสมผสานระหว่างศิลปะและประวัติศาสตร์เข้าด้วยกัน เพื่อเล่าเรื่องราวที่ทรงพลังจากการเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิของพลเมืองอเมริกันเมื่อครั้นแต่ก่อน
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TED-Ed
- Duration:
- 09:02
|
TED Translators admin edited Thai subtitles for Stories: Legacies of Who We Are - Awele Makeba | |
|
Unnawut Leepaisalsuwanna commented on Thai subtitles for Stories: Legacies of Who We Are - Awele Makeba | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna approved Thai subtitles for Stories: Legacies of Who We Are - Awele Makeba | |
|
Pim Arkkarayut commented on Thai subtitles for Stories: Legacies of Who We Are - Awele Makeba | |
|
|
Pim Arkkarayut accepted Thai subtitles for Stories: Legacies of Who We Are - Awele Makeba | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna declined Thai subtitles for Stories: Legacies of Who We Are - Awele Makeba | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna commented on Thai subtitles for Stories: Legacies of Who We Are - Awele Makeba | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for Stories: Legacies of Who We Are - Awele Makeba |