Պատմություններ. մեր ով լինելու ժառանգությունները- Ավելե Մակեբա

Storyteller and educator Awele Makeba combines performing arts and history to tell a powerful story from the American civil rights movement.
Պատմասաց ու մանկավարժ Ավելե Մակեբան միաձուլում է կատարողական արվեստն ու պատմությունը` պատմելու Ամերիկյան քաղաքացիական իրավունքների շարժման մի ազդեցիկ պատմություն:

(Երաժշտություն)

Ես Ավելեն եմ. Ալիսայի դուստրը, Ռուֆի թոռնուհին,

մեծ տատիկ Ալիսայի և Մադիր Քորինի ծոռնուհին,

Աննա և Զիտի Բենյընի կոռնուհին:

Իմ հույսն է`

գտնել իմ լավագույն եսը ուրիշներին ծառայելու մեջ:

Իմ հայրիկը...նա սովորություն ուներ ինձ պատմություններ պատմելու:

Հայրիկս, նա կասեր.

<<Ուզում եմ, որ իմանաս` ով ես դու ու որտեղից ես գալիս:

Այն կառաջնորդի քեզ, երբ դու հասկանաս, թե ով պետք է լինես:

Այժմ լսի'ր այս պատմությունը, դու ինձ լսու՞մ ես, փոքրի'կս:

Սա չկա գրքում գրված:

Քո ուսուցիչները սա քեզ չեն ասի,

բայց անհրաժեշտ է, որ հասկանաս, թե ով ես դու>>:

Դա դարձավ հիմնական սկզբունք

այն պատմություններում, որ ես ցանկանում էի պատմել:

Պատմություններ մեր ով լինելու ժառանգության մասին:

Ես անըդհատ լսում էի, որ երեխաները ապագան են,

բայց իրականում ի՞նչ է նշանակում այդ կլիշեն,

և ինչպե՞ս ենք մենք դրանք պատրաստում:

Այսպիսով, ես փնտրեցի պատմություններ երիտասարդների

և այն ժառանգության մասին, որ նրանք թողել են

որպես փոփոխությունների գործակալներ:

Այն ուժը, որ դուք այժմ ունեք:

Այսօր, 1955 թվականի մարտի 2-ը,

պատմությունը, որ ցանկանում եմ կիսվել ձեզ հետ,

սկսվում է 1955 թվականի մարտի 2-ից:

Դա տասնվեցամյա մի քաջ աղջկա`

Կլոդետ Կոլվինի մասին է:

Եվ այն այսօր իր ամբողջական պտույտն է կատարում,

քանի որ մի շաբաթ առաջ այս օրը Սան Ֆրանցիսկոյում

իմ միջին դասարանի աշակերտները,

նրանք բեմադրեցին մի ներկայացում, որ ես էի գրել`

<<Փոփոխության գործակալները>>`

սկսելով Պլեսսին ընդդեմ Ֆերգիսոնի հակամարտության վերականգնումից,

1892-1896,

ապա,անցում կատարելով Բռաունն ընդդեմ Բորդ հակամարտությանը և մի ուսանողական ցույցի,

որ Բարբառա Ռոզ Ջոնսն էր կազմակերպել,

թռիչք կատարելով Կլոդետ Կոլվինին և Մոնտգոմերի ավտոբուսային ցանցի բոյկոտին

և վերջացնելով 1960 թվականի նստացույցով`

մի խաղաղ ցույց, որն առաջնորդում էին ուսանողները:

Այսպիսով, ես կպատմեմ ձեզ այս պատմությունը,

ինչպես նաև կցանկանայի կիսվել ձեզ հետ այն աշխատանքով, որ ես կատարել եմ

որպես ուսումնասիրություն:

Ես վճարեցի տոմսի համար ավտոբուսի առջևում և այնուհետև վազեցի դեպի ետևի դուռը

մնացած սևամորթ երեխաների հետ, որպեսզի վարորդը չշարժվեր,

մինչև մենք կնստեինք:

Դե, սպիտակամորթները չեն ցանկանում, որ մենք կողք կողքի գտնվենք:

Երբ ես ավտոբուս բարձրացա, սևամորթների համար նախատեսված տեղերը զբաղված էին,

դրա համար էլ նստեցի մեջտեղի հատվածում:

Ես նստեցի վերջին շարքի ձախ մասում,

այն ուղիղ պատուհանի կողքին էր`

չմտածելով որևէ կոնկրետ բանի մասին:

<<Հեյ>>:

Ես անգամ կողքիս նստած աղջկան չէի ճանաչում, ինձնից ավելի մեծ աղջկան:

Դե, ես պարզապես պատուհանից դուրս էի նայում:

Ինչքան շատ կանգառներում էր կանգնում վարորդը, այնքան շատ մարդիկ էին բարձրանում`

սևամորթ ու սպիտակամորթ:

Շատ շուտով այլևս ազատ նստարան չկար:

-Ազատե'ք այդ նստարանները,-գոռաց վարորդը:

Սևամորթ ժողովուրդը պարզապես սկսեց ոտքի բարձրանալ:

Սպիտակամորթ մարդիկ սկսեցին զբաղեցնել նրանց տեղերը, բայց ես մնացի նստած:

Կողքիս աղջիկը ու դիմացիս երկուսը մնացին նստած:

Գիտեի` դա արգելված տարածք չէր:

-Արագացրե'ք:

Կողքիս աղջիկը անմիջապես ոտքի կանգնեց:

Նա կանգնեց, հետո կանգնեցին մյուս երկուսը:

Բայց ես ասացի ինքս ինձ, որ սա արգելված տարածք չէ:

Վարորդը, նա նայեց վերև,

նայեց պատուհանի հայելուն:

Նա արգելակեց: Մի հղի կին` տիկին Հեմիլթոնը, բարձրացավ ավտոբուս:

Նա գնաց հետև ու նստեց`

չիմանալով, որ վարորդը փորձում է ինձ իմ տեղից հանել:

Եվ նա նստեց հենց իմ կողքին:

-Դուք` երկուսդ, կանգնեք, որպեսզի ես շարունակեմ ճանապարհը:

-Պարո'ն, ես վճարել եմ, ես վճարել եմ տոմսի համար:

Դա իմ իրավունքն է, գիտեք, իմ սահմանադրական...

-Սահմանադրակա՞ն.. հա, հա, հա...սպասեք` ոստիկաններին կանչեմ:

Դե, նա իջավ ավտոբուսից ու կանչեց երկու մոտոցիկլետավարների,

և նրանք եկան:

Եվ այս մոտոցիկլետավարները բարձրացան ավտոբուս:

Նայելով տիկին Հեմիլթոնին` ասացին.

-Այժմ, երկուսդ էլ ոտքի կանգնեք, որպեսզի վարորդը շարունակի:

-Պարո'ն, ես վճարել եմ: Ես հղի եմ:

Եթե այժմ ոտքի կանգնեմ, շատ վատ կզգամ ինձ, պարո'ն:

-Պարո'ն, ես նույնպես վճարել եմ, գիտեք, և իմ իրավունքն է,

իմ սահմանադրական իրավունքը:

Ես Միացյալ նահանգների քաղաքացի եմ:

Դուք ուղղակի կարդացեք տասներեքերորդ ու տասնչորսերորդ բարեփոխումները..

այն նույնը կասի ձեզ:

Ես գիտեմ օրենքը: Ուսուցչուհիս դպրոցում սովորեցրել է այն:

Գիտեք, ուսուցչուհիս սովորեցնում էր Սահմանադրությունը,

օրենսգիրքը, Անկախության հռչակագիրը,

Պատրիք Հենրիի ելույթը, ես դա անգամ անգիր եմ սովորել:

Իմ ուսուցչուհին...նա կթափանցեր մեր մտքերի մեջ`

փորձելով տեսնել` ինչ ենք մենք մտածում:

Նա կասեր.-Ո՞վ ես դու: Հը՞ն:

Ո՞վ եք դուք այս պահին այստեղ նստած:

Այն անձը, որ մարդիկ կարծում են տեսնում են`

արտաքինից դատելով:

Իսկ ներսում ո՞վ եք դուք: Ի՞նչ եք մտածում:

Ի՞նչ եք զգում: Ինչի՞ն եք հավատում:

Կցանկանայի՞ք պայքարել այն բանի համար, ինչին հավատում եք,

նույնիսկ եթե ինչ-որ մեկը ցանկանար ձեզ ետ պահել,

այն բանի համար, որ դուք տարբեր եք:

Սիրու՞մ եք ձեր գեղեցիկ, մուգ մաշկը, երեխանե'ր: Հը՞ն:

Դուք ամերիկացի՞ եք:

Ի՞նչ է նշանակում լինել ամերիկացի: Ի՞նչ:

Այսօրվա տնային աշխատանքը` գրեք մի էսսե <<Ի՞նչ է նշանակում լինել ամերիկացի>> վերնագրով:

Դուք պետք է իմանաք` ով եք դուք, երեխանե'ր:

Ուսուցչուհիս, նա ուսուցանում էր մեզ պատմություն և պատմում ընթացիկ իրադարձությունների մասին:

Նա ասում էր, թե ինչպես մենք կարող ենք հասկանալ այն ամենն, ինչ կատարվում է մեր շուրջը,

և մենք կարող ենք ինչ-որ բան անել:

-Պարո'ն, ես մի բան գիտեմ, որ ատում եմ Ջիմ Քրոուին:

Ես նաև գիտեմ, որ եթե ապրելու համար արժանի ոչինչ չունեմ,

ապա չունեմ ոչինչ նաև մեռնելու համար:

Ուրեմն կամ ինձ տվե'ք ազատություն, կամ տվե'ք մահ:

Օ~հ, ինձ չի հետաքրքրում: Բանտարկեք ինձ:

Նրանք նրան ավտոբուսից քաշքշելով իջեցրին:

Այնուհետև Կլոդետ Կոլվինը մեքենայում էր`

ոստիկանական մեքենայի ետևի նստարանին`

ձեռնաշղթայված պատուհաններից:

Հաջորդ տարի` 1956 թվականի մայիսի 11-ին,

Կլոդետ Կոլվինը առանցքային վկա էր պետական դատական գործում`

Բրաուդերն ընդդեմ Գեյլի:

Նրա` տասնութամյա մի դեռահասի,

և երկու այլ կանանց, տիկին Բրաուդերի:

Նրանց գործը` Բրաուդերն ընդդեմ Գեյլի, հասավ գերագույն դատարան:

Բրաունի` կրթական խորհրդի հետ հակամարտությունից հետո տասնչորսերորդ բարեփոխումը

և այդ օրվա նրա ազդեցիկ վկայությունը, մնացած այլ բաները պատմություն է:

Այժմ, այդ ինչու՞ մենք չգիտենք այս պատմությունը:

Մոնտգոմերի ավտոբուսային ցանցի բոյկոտը..

մենք լսում ենք Ռոզա Պարկս, Մարտին Լյութեր Քինգ,

նրանք հավիտյան կմեծարվեն:

Բայց այդ շարժմանը մասնակցած կանանց դերը,

Կլոդետի դերը` որպես ընդվզող,

մեզ կարևոր դասեր է տալիս, որոնք այսօր մարտահրավեր են նետում մեզ:

Ի՞նչ է նշանակում ակտիվիստ լինել:

Ժողովրդավար երկրում պատասխանատու քաղաքացի՞:

Եվ քաջության ու հավատարմության դասե՞ր:

Այսպիսով, ես գտնում եմ ազատության համար շարժման պատմություն երիտասարդների մասնակցությամբ,

որպեսզի նրանք ուսումնասիրեն ինքնության այս մեծ գաղափարները,

ձեր ընտրած ինքնության

և հարկադրված ինքնության:

Ի՞նչ է նշանակում հասարակության մեջ անդամությունը:

Ո՞վ ունի դա: Ինչպե՞ս ենք մենք բարեփոխումներ անում:

Ռասան և բռնությունը Ամերիկայում,

ինչպես նաև քաղաքացիական ակտիվիստությունը:

Այսպիսով, այս պատմությունները ինձ թույլ են տալիս խոսել,

ասել անասելին, որ շատերը վախենում են անել:

Մի անգամ Օրեգոնա նահանգի Յուջին քաղաքում մի շիկահեր կապուտաչյա միջին տարիքի դպրոցական

ներկայացման վերջում երկխոսության մեջ ասաց.

-Բայց միս Ավելե, ռասիզմ այլևս չկա, այպես չէ՞:

Եվ չցանկանալով պատասխանել այդ հարցին` ես ասացի.

-Խոսի'ր կողքիդ նստողի հետ:

Տեսնենք` կարող եք հիշել նման դեպք:

Եվ ես նրանց զրուցելու համար չորս րոպե տվեցի:

Շուտով նրանք սկսեցին պատմություններ պատմել, պատմություններ իրենց համայնքում առկա ռասիզմի մասին:

Մի աղջիկ` Սան Ֆրանցիսկոյում ավագ դպրոցում մի աշակերտուհի գրեց ինձ.

<<Ես պատրաստվում էի փախչել դպրոցից, բայց հետո իմացա, որ հավաքույթ ունենք ու եկա:

Եվ աշակերտների խոսքերը լսելուց ու ձեր բեմադրությունը դիտելուց հետո

ես մտածեցի` պետք է հավաքեմ ընկերներիս,

և մենք պետք է գնանք խորհրդի նիստին

ու ասենք նրանց, որ ցանկանում ենք ունենալ խորացված դասընթացներ

A-G գնահատման սիստեմի պահանջներին համապատասխանելու համար>>:

Եվ այսպիսով, ես պատմում եմ այս պատմությունն այսօր

ի պատիվ նախկինում ապրած երիդասարդների թողած ժառանգության,

որպեսզի նրանք ունենան ուղեցույցներ ու ուղենիշներ

լինելու այն փոփոխությունը, որ նրանք ցանկանում են տեսնել,

ինչպես Կլոդետ Կոլվինն էր:

Քանի որ նա տապալեց խտրականության պատճառով առանձնացված նստարանների սահմանադրականությունը

Մոնտգոմերում (Ալաբամա):

Շնորհակալություն:

(Ծափահարություն)

Շնորհակալություն: