Kent Larson: Şehirlerin daha fazla insan barındırması için zekice tasarımlar

Şehirlerde aşırı kalabalık bir ortam oluşturmadan nasıl daha fazla insanı barındırabiliriz? Kent Larson bize şehirlerin geleceğini, eski köylere benzer şekilde inşa edebilecek; katlanabilir araçları, hızlı bir şekilde yapısı değiştirilebilen apartmanları, ve diğer icatları anlatıyor.

Sanırım, çok kısaca şehirlerin

tarihinden bahsederek başlamalıyım.

Yerleşimler çoğunlukla bir kuyu etrafında

toplanmış insanlarla başladı ve bu yerleşimin

büyüklüğü yaklaşık olarak kafanızda bir çanakla

yürüyebileceğiniz mesafe kadardı.

Aslında, mesela Almanya'nın üzerinden uçarsanız

ve aşağıya bakarsanız, birbirlerinden bir mil uzaklıkta

yüzlerce köy görürsünüz.

Tarlalara kolay ulaşıma ihtiyaç duyardınız.

Yüzlerce, hatta binlerce yıl

ev hayatın gerçekten merkeziydi.

Hayat birçok insan için çok küçüktü.

Eğlencenin, enerji üretiminin,

işin ve sağlık hizmetlerinin merkeziydi.

Burası bebeklerin doğduğu ve insanların öldüğü yerdi.

Daha sonra, endüstrileşme ile birlikte,

her şey merkezileşmeye başladı.

Kirli fabrikalar şehirlerin

banliyölerine taşındı.

Üretim montaj fabrikalarında merkezileşti.

Enerji üretimi merkezileşti.

Eğitim okullarda gerçekleşti.

Sağlık hizmetleri hastanelerde verildi.

Ve daha sonra şebekeler gelişti.

Böyle bir denetimsiz büyümeye olanak veren

su ve kanalizasyon şebekeleri kuruldu.

Gitgide artan ayrık fonksiyonlar vardı.

Konut, endüstri ve ticari bölgelerini birbirine bağlayan

demiryolu hatları vardı. Ayrıca otomobil şebekeleri vardı.

Aslında, model basitçe, herkese birer araba ver,

her yere yol inşaa et ve herkese vardıkları yerde

park edecek bir yer ver şeklindeydi. Pek fonksiyonel bir model değildi.

Ve hala böyle bir dünyada yaşıyoruz

ve elimizdeki bu.

Yani Los Angeles'daki çarpık kentleşme,

Meksiko City'deki çarpık kentleşme.

Kule çarpık yapılaşması diyebileceğimiz Çin'deki

bu inanılmaz yeni şehirler var.

Tüm şehirler 50'li ve 60'lı yıllarda icat ettiğimiz,

gerçekten demode diyebileceğim modele dayanarak inşa ediliyor

ve tüm dünyada planlanmakta olan yüzlerce, yüzlerce

yeni şehir mevcut.

Sadece Çin'de, önümüzdeki 15 yıl içinde

300 milyon, kimine göre 400 milyon

insan şehirlere taşınacak.

Bu Amerika'nın inşa edilmiş

tüm altyapısını 15 yıl içinde inşa etmeye eşdeğer bir durum.

Bir düşünün.

Ve şehirlerde yaşayın ya da yaşamayın

hepimiz bunu önemsemeliyiz.

Şehirler nüfus artışının %90'ının,

küresel karbondioksidin %80'inin, enerji tüketiminin %75'inin sebebi olacak,

fakat aynı zamanda şehirler artan bir biçimde,

insanların olmak istedikleri yer.

Dünyadaki insanların yarısından fazlası günümüzde şehirlerde yaşıyor

ve bu oran artmaya devam edecek.

Şehirler kutlamanın, bireysel ifadenin mekanları.

Birden oluşan yastık savaşları var.

Birkaçına ben de katıldım. Oldukça eğlenceliler. (Gülüşme)

(Gülüşme)

Şehirler, servetin büyük çoğunluğunun yaratıldığı

ve özellikle gelişmekte olan dünyada,

kadınların fırsatları buldukları yerler.

Şehirlerin çok hızlı bir şekilde büyümelerinin en büyük nedeni bu.

Şehirleri etkileyecek bazı trendler mevcut.

Her şeyden önce, iş dağılmış ve mobil hale geliyor.

Ofis binası esasında

özel iş için demode.

Ev, bir kez daha, dağılmış hesap ve

iletişim nedeniyle, hayatın merkezi haline geliyor,

yani üretimin, eğitimin, alışverişin,

sağlık hizmetinin ve evin dışında gerçekleştiğini

düşündüğümüz tüm bunların merkezi.

Ve artan bir biçimde, insanların aldığı her şey,

tüm tüketici ürünü, öyle ya da böyle,

kişiselleştirilebilir.

Ve bu düşünülmesi gereken çok önemli bir trend.

İşte gelecekteki şehre dair kafamdaki görüntü bu.

(Gülüşme)

Yani insanlar için bir yer.

Belki insanların giyiniş biçimleri değil; ama

sorulacak soru şu: şehirleri tanımladığımız

tüm güzel şeylere

tüm kötü şeyler olmadan nasıl sahip olabiliriz?

Burası Bangalore. Geçen sene Bangalore'da

birkaç millik mesafeyi birkaç saatte aldım.

Kısaca şehirlerde sıkışıklık, kirlilik,

hastalık ve tüm bu olumsuz unsurlar mevcut.

İyi şeyleri kötü şeyler olmadan nasıl sağlarız?

Böylece, geriye gittik ve arabalar gelişmeden önceki

büyük şehirlere bakmaya başladık.

Paris biraraya gelmiş bu küçük köylerin bir dizisiydi

ve bu yapıyı bugun hala görebilirsiniz.

Paris'in 20 semti

bu küçük mahalleler.

İnsanların hayatta ihtiyaç duyabilecekleri birçok şey

5 ya da 10 dakika uzaklıkta olabilir.

Ve verilere bakacak olursanız, böyle bir yapıda,

Paris'te mağazaların,

doktorların, eczanelerin ve kafelerin

çok eşit bir dağılımını görebilirsiniz.

Otomobilden sonra gelişen şehirlere bakarsanız,

böyle bir modelde olmadıklarını görürsünüz.

Pittsburgh gibi yerlerin bir çok bölgesinde,

beş dakika yürüyüş mesafesinde olan çok az şey var.

Sadece Pittsburgh değil, Amerikan şehirlerinin

birçoğu bu şekilde gelişti.

Böylece dedik ki, tamam, yeni şehirlere bakalım,

ve Çin'deki birkaç yeni projenin içine girdik.

Dedik ki, işe mahalle ünitesi ile başlayalım.

Bunu sıkıştırılmış kentsel hücre olarak düşünüyoruz.

Yani insanların en çok istediklerini

20 dakikalık yürüyüş mesafesi içinde sağlıyoruz.

Aynı zamanda burada dayanıklı elektrikli mikro şebeke,

kamusal ısınma, enerji, iletişim ağları

vesaire toplanabilir.

Stewart Brand muhtemelen tam merkeze

bir micro-nükleer reaktör koyardı. (Gülüşme)

Ve haklı olabilir.

Ve daha sonra, doğrusu, örgüsel bir ağ biçimlendirebiliriz.

Bir çeşit internet tipoloji motifi gibi,

bu mahallelerden bir dizi oluşturulabilirsiniz.

Eğer Cambridge'se yoğunluğu

hücre başına 20.000'e, çıkarabilirsiniz.

Manhattansa 50.000'e kadar çıkarabilirsiniz.

Her şeyi birbirine toplu taşıma ile bağlayabilirsiniz ve

en fazla insanın en fazla ihtiyaç duyacağı şeyleri mahallede sağlayabilirsiniz.

Sokak peyzajının tipolojisini ve onların üzerinde giden

araçları geliştirerek başlayabilirsiniz. Hepsine değinmeyeceğim.

Sadece bir tanesini göstereceğim.

Bu Boulder. Bir çeşit mobilite geziyolunun harika bir örneği,

koşucuların ve bisikletçilerin karşıdan karşıya geçmeden,

şehrin bir ucundan öteki ucuna gidebileceği bir otoyol;

ayrıca burada birazdan değineceğim

bisiklet paylaşımı da mevcut.

Daha da ilginç bir çözümse Seul, Kore'den.

Yükseltilmiş yolu bozup,

sokağın altındaki dereyi ıslah etmişler

ve burada araba yolunu geçmeden Seul'un bir başından

öteki ucuna ulaşabilirsiniz.

Manhattan'daki Highline da bunun çok benzeri.

Dünyanın her yanında hızla bisiklet

yolları gelişiyor. Ben Manhattan'da 15 yıl yaşadım.

Birkaç hafta önce geri gittiğimde, yeni düzenledikleri

bu harika bisiklet yollarının fotoğrafını çektim.

Hala şehiriçi yolculuğun %42'sinin

bisikletle yapıldığı Kopenhak'ın konumunda değiller.

Muhtemelen bunun en büyük nedeni

oradaki muhteşem altyapı.

Aslında Boston'da tam tersine, yanlış bir uygulama yaptık.

Big Dig (Gülüşme)

Yani otobanı bozduk; ama bir trafik adası yarattık

ve bu kesinlikle araba dışındaki hiçbir şeye uygun

bir mobilite geziyolu değil.

İstendiği anda mobilite üzerinde kafa yorduğumuz bir konu,

yani bizce ortak kullanımlı araçların

toplu taşımayla birleştirildiği bir ekosisteme ihtiyacımız var.

Bunlar üzerinde çalıştığımız araçların bazıları.

Fakat ortak kullanım gerçekten kilit konu. Eğer paylaşırsanız,

aracı bir kişi yerine en az

dört kişi kullanır.

Boston'da Hubway , Paris'te Vélib' sistemi mevcut.

Media Lab'de, şehirlerde ortak kullanımı en uygun hale getiren

bu küçük şehir arabasını geliştirmekteyiz.

Motor ve şanzıman gibi gereksiz her şeyi attık.

Her şeyi tekerleklere taşıdık,

yani tahrik motoru, direksiyon motoru,

fren, hepsi tekerlekte.

Bu şaseyi serbest hale getirdi, yani

bu aracı, çok küçük bir kullanma alanı

yaratmak için katlayabilirsiniz.

Avrupa televizyonunda geçen hafta gösterilen bu videoda

İspanyol Sanayi Bakanı bu küçük aracı sürmekte

ve araç katlandığında dönebiliyor.

Geri vitese ihtiyacınız yok. Paralel park etmek zorunda değilsiniz.

Sadece dönün ve direk içeri girin. (Gülüşme)

Bu aracı ticarete dökmek için

bir şirketle çalışma içindeyiz. İki yıl önce TEDx konferasında

PhD öğrencim Ryan Chin ilk fikirleri sunmuştu.

İlginç olan, araca otonomi gibi yeni özellikler eklediğinizde,

arabadan çıkıyorsunuz, varış yerine park ediyorsunuz,

sırtını sıvazlıyorsunuz,

gidiyor kendi kendine park ediyor, kendi kendini şarj ediyor

ve verilen alana, bildiğimiz arabaların

7 katı kadar araç sığabiliyor

ve bizce gelecek bu. Aslında bunu bugün yapabiliriz.

Gerçekten sorun değil.

Bu tip bir stratejiyle, ortak kullanımı,

katlanabilirliği ve otonomiyi birleştirip

28 kat fazla alan kullanımı sağlayabiliriz.

Sonra yüksek lisans öğrencilerimizden biri soruyor,

peki sürücüsüz bir araba yayalarla nasıl iletişim kuracak?

Göz temasında bulunabileceğiniz hiç kimse yok.

Sizi çiğner mi bilmiyorsunuz.

Bu yüzden aracın yayalarla iletişim kurabileceği

stratejiler geliştiriyor,--(Gülüşme)

Dolayısıyla farlar gözyuvarı, göz bebekleri büyüyebiliyor,

yön sinyali alan işitme duyusu var, insanlara

doğrudan seslenebiliyor.

Bu projenin en sevdiğim yanı, daha olmayan bir

sorunu çözmüş olması--(Gülüşme)

(Gülüşme) (Alkış)

Ayrıca bisiklet yollarına erişimi demokratikleştirebiliriz.

Bilirsiniz, bisiklet yolları çoğunlukla

dar pantolon giyen gençler tarafından kullanılıyor --(Gülüşme)

Bizce yaşlılar, engelliler,

etekli kadınlar ve iş adamlarına uygun

bisiklet yollarında çalışan bir araç geliştirebilir

ve aynı zamanda enerji yoğunluğu, mobilite,yaşlanma ve obezite

gibi konulara değinebiliriz. Bizim zorlu görevimiz bu.

Bu küçük üç tekerleklinin erken bir tasarımı,

elektronik bir bisiklet. Bisiklet yolunda sürmek için

pedal çevirmeniz gerek, ancak eğer yaşlı biriyseniz,

bu değiştirme düğmesi. Eğer sağlıklı biriyseniz,

hızlı gitmek için gerçekten çaba sarfetmeniz gerekebilir.

İşe gitmek için 40 kalori,

eve gitmek için 500 kalori harcayabilir, sonra da duş alabilirsiniz.

Bu aracı bu sonbahar kurmuş olmayı umuyoruz.

Barınma geliştirebileceğimiz başka bir konu.

Boston Belediye Başkanı Menino'ya göre şehrin en

büyük sorunlarından biri gençler için uygun fiyatlı

konutun olmaması.

Müteahhitler, tamam o zaman, minicik apartmanlar inşa edelim diyor.

İnsanlarsa, bildiğimiz minik apartmanlarda

yaşamak istemiyoruz diyor.

Biz de arabamıza çok benzer, standart bir şase

oluşturalım diyoruz. Gelişmiş teknolojiyi apartmanımıza getirelim,

teknolojinin etkinleştirildiği bir dolgu,

bu açık çatılı şase kapsamında insanlara

gereksinimlerini, değerlerini ve aktivitelerini belirleyecekleri

bir süreçten geçmeleri için gerekli araçları verelim

ve sonra da kişiye özel entegre iç dolgu bileşenlerinin,

mobilyanın, tezgahların emsalsiz bir montajını sağlayacak bir

algoritma oluşturalım, yapılandırma süreci ve

düzeltmeler için gerekli araçları verelim

ve bu bir mimarla çalışır gibi ,

birine tepki vereceği bir alternatif sunduğunuzda başlayan

bir diyalog gibi bir şey olsun.

Şimdi, bizim için uygulamanın en ilginçleşeceği an

robotik duvarların devreye girmesiyle başlıyor,

böylece eğer sanal bir şirket yönetiyorsanız,

mekanınız egzersiz alanından çalışma yerine dönüşebilir.

Misafirleriniz için geliştirilmiş

iki misafir odası mevcut.

Gerektiğinde konvansiyonel tek odalı

bir düzenleme mümkün. Bu muhtemelen çoğunluk olacaktır.

Diyelim ki akşam yemeği partiniz var. Normalde konvansiyonel tek odalı mekanda

16 kişiyi ağırlayabilecek bir masa açılır

ya da belki bir dans stüdyosu istersiniz.

Demek istediğim, mimarlar bu fikirler üzerinde

uzun zamandır kafa yoruyor. Şimdi yapmamız gereken,

bunları şehirde çok rahat bir şekilde yaşamak isteyen

300 milyon Çinli için

ölçeklendirip geliştirmek.

Bu stratejileri değerlendirerek, kendisinden iki kat büyük mekan

işlevi gören çok küçük bir apartman dairesi

yapabileceğimizi düşünüyoruz. Akıllı evlere inanmıyorum.

Bu düzmece bir tema.

Bence budala evler inşa edip

içlerine akıllı şeyler koymalısınız. (Gülüşme)

Biz de duvarın kendisinin şasesi üzerinde çalışmaktayız.

Bilirsiniz, çalıştırmak için standart

motor ve pil, yerinde kenetleyecek ve

düşük voltajlı güç alacak minik solenoidler.

Bizce bunların hepsi standardize edilebilir

ve sonra insanlar duvara gidecek şeyleri kişiselleştirebilirler

ve tıpkı araba gibi, insan aktivitesinden haberdar olmak için

her türlü duyuyu dahil edebiliriz, mesela ayak altında

bir bebek ya da yavru bir köpek varsa, herhangi bir sorun yaşamazsınız. (Gülüşme)

Müteahhitler diyor ki, bu harika bir şey. Tamam,

eğer konvansiyonel bir binamız varsa,

sabit bir zarfımız var demek, belki 14 daire yerleştirebiliriz.

Eğer iki kat büyükmüş gibi işlev görüyorlarsa,

28 adet dairemiz olmuş olur.

Bu da iki katı park yeri demek.

Park yeri çok pahalı. Bir binanın içine

konvansiyel bir park yeri inşa etmenin

maliyeti mekan başına yaklaşık 70.000 dolar.

Yani katlanma ve otonomi özelliğiniz varsa,

bunu mekanın yedide biri kadarına yapabilirsiniz.

Bu sadece park yeri maliyetini

araba başına 10.000 dolara geriletir.

Ortak kullanımı eklerseniz, daha da masrafı daha da düşürebilirsiniz.

Bu süreç içine ayrıca her çeşit

gelişmiş teknolojiyi de entegre edebilirsiniz. Pazarda,

yenilikçi şirketlerin teknolojiyi eve getirmeleri için bir rota var.

Siemens ile yaptığımız bir projede,

tüm mobilyalarda, tüm iç dolguda, insanların nerede olduklarını

ve ne yaptıklarını anlayan sensörler var.

Mavi ışık çok verimli, bu yüzden bu 24 bit LED

aydınlatma ayarlanabilir aydınlatma aksesuarları var.

İnsanın nerede olduğunu, ne yaptığını fark edebilir,

full spektrum beyaz ışık gerektiğinde ışığı artırabilir

ve en gelişmiş konvansiyonel aydınlatma sistemlerine

oranla enerji tüketiminde

%30-40 tasarruf sağlayabilir.

Bu sadece mobilyaya iliştirilmiş

sensörlerden alınan veriler.

Evlerde kameraların bir şey yaptıklarına pek inanmıyoruz.

Bizde bu minik kablosuz sensörler daha etkili.

Güneş ışığını da kişiselleştirebileceğimizi düşünüyoruz.

Bu bazı yollardan temel kişiselleştirme bir çeşidi.

Sonuç olarak, mekandaki her yere güneş ışınları ulaşsın diye

dış cephede aynaları birleştirmeyi düşündük,

böylece bugün gibi sıcak bir günde

size camın büyük kısmının gölgede kalmasını sağlar.

Bu durumda, kişi telefonu alır, gün ışığının konumunu

yiyecek hazırlığını yaptığı tezgaha göre konumlayabilir.

Kişi bu işle meşgul olduğu sürece

algoritma ışığı bu konumda tutar.

Bu LED aydınlatma ile de kombine edilebilir.

Bizce çalışma mekanları paylaşılmalı.

Yani bence bu gerçekten geleceğin çalışma mekanı.

Biliyorsunuz, burası Starbucks. (Gülüşme)

Belki bir üçüncü - Ve görüyorsunuz, herkesin sırtı duvara dayalı

yiyecek yiyip kahve içiyorlar

ve kendi bireysel balonları içindeler.

Etkileşim ve işbirliği için ortak mekanlara ihtiyacımız var.

Bunu pek beceremiyoruz.

Cambridge İnovasyon Merkezi'nde,

ortak masalar var.

Finlandiya'daki Aalto Üniversitesi'nin

ortak dükkan ve ortak Fablabı,

ortak sessiz mekanları,

elektronik mekanları,

teneffüs yerleri olan tasarım fabrikasında epey zaman geçirdim.

Bizce temelde mobilite için yeni bir model,

barınma için yeni bir model,

nasıl yaşadığımıza ve çalıştığımıza dair yeni bir model,

gelişmiş teknoloji pazarına bir yol, hepsi bir araya gelebilir,

ama sonuçta odaklanmamız gereken temel şey

insan. Şehirler insanlarla ilgili.

Şehirler insanların mekanı.

Melbourne'da hem şeritli yollar yapıp

hem de karbondioksit ve enerjiyi çarpıcı bir biçimde

düşürdükleri gibi, şehirlerdeki yaşanabilirliği ve yaratıcılığı

önemli ölçüde geliştirememiz için hiç bir neden yok.

Bu küresel bir mecburiyet. Bunu doğru yapmak zorundayız.

Teşekkürler. (Alkış)