Κεντ Λάρσον: Πανέξυπνα σχέδια για να χωρέσουν περισσότεροι άνθρωποι σε κάθε πόλη

Πώς μπορούμε να χωρέσουμε περισσότερους ανθρώπους στις πόλεις δίχως συνωστισμό; Ο Κεντ Λάρσον επιδεικνύει αναδιπλούμενα αμάξια, ταχύτατα μετατρεπόμενα διαμερίσματα και άλλες καινοτομίες που θα μπορούσαν να κάνουν την πόλη του μέλλοντος να λειτουργεί κατά πολύ σαν ένα μικρό χωριό του παρελθόντος.

Σκέφτηκα να ξεκινήσω με μια πολύ συνοπτική

ιστορία των πόλεων.

Οι οικισμοί συνήθως δημιουργούνταν

απ' ανθρώπους που μαζεύονταν γύρω απ' ένα πηγάδι και το μέγεθος

αυτού του οικισμού ήταν χονδρικά ίσο με την απόσταση που μπορούσε να περπατήσει κανείς

με μια κατσαρόλα νερό στο κεφάλι.

Στην πραγματικότητα, εάν πετάξετε πάνω απ' τη Γερμανία, για παράδειγμα,

και κοιτάξετε κάτω και δείτε αυτά τα εκατοντάδες

μικρά χωριά, όλα απέχουν το ένα από τ' άλλο περίπου 1,6 χιλιόμετρα.

Ήταν αναγκαία η εύκολη πρόσβαση στα χωράφια.

Για εκατοντάδες, ακόμη και χιλιάδες χρόνια,

το σπίτι ήταν ουσιαστικά το κέντρο της ζωής.

Η ζωή ήταν πολύ περιορισμένη για τους περισσότερους.

Ήταν το κέντρο της διασκέδασης, της παραγωγής ενέργειας,

της εργασίας, το κέντρο της ιατρικής περίθαλψης.

Εκεί γεννιούνταν τα μωρά κι οι άνθρωποι πέθαιναν.

Έπειτα, με τη βιομηχανοποίηση, όλα άρχισαν

να συγκεντρώνονται διοικητικά.

Υπήρχαν τα βρόμικα εργοστάσια που μεταφέρθηκαν

στα περίχωρα των πόλεων.

Η παραγωγή συγκεντρώθηκε σε μονάδες συναρμολόγησης.

Υπήρχε συγκεντρωποιημένη παραγωγή ενέργειας.

Η μάθηση γινόταν σε σχολεία. Η ιατρική περίθαλψη γινόταν

σε νοσοκομεία.

Έπειτα αναπτύχθηκαν δίκτυα.

Υπήρχαν τα δίκτυα ύδρευσης κι αποχέτευσης που επέτρεπαν αυτού

του είδους την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη.

Υπήρχαν οι λειτουργίες που διαχωρίζονταν όλο και περισσότερο.

Υπήρχαν τα σιδηροδρομικά δίκτυα που συνέδεαν κατοικημένες,

βιομηχανικές, εμπορικές περιοχές. Υπήρχαν τα οδικά δίκτυα.

Στην πραγματικότητα, το μοντέλο ήταν στην ουσία, δώστε σ' όλους ένα αμάξι,

χτίστε δρόμους προς όλες τις κατευθύνσεις και δώστε στον κόσμο έναν χώρο στάθμευσης

όταν φτάσουν εκεί. Δεν ήταν πολύ λειτουργικό μοντέλο.

Ακόμη ζούμε σ΄αυτόν τον κόσμο,

και καταλήγουμε σ' αυτό.

Υπάρχει λοιπόν η εξάπλωση του Λ.Α,

η εξάπλωση της Πόλης του Μεξικού.

Υπάρχουν αυτές οι απίθανες νέες πόλεις στην Κίνα

που μπορεί κανείς να τις αποκαλέσει πυργοειδή εξάπλωση.

Όλοι χτίζουν πόλεις βάσει του μοντέλου που εφηύραμε

τις δεκαετίες του '50 και του '60, που είναι πράγματι ξεπερασμένο, θα υποστήριζα,

και υπάρχουν πολλές χιλιάδες νέων πόλεων

που σχεδιάζονται ανά τον κόσμο.

Μόνο στην Κίνα, 300 εκατομύρια άνθρωποι,

κάποιοι κάνουν λόγο για 400 εκατομύρια ανθρώπους,

θα μετακινηθούν στην πόλη τα επόμενα 15 χρόνια.

Αυτό σημαίνει τη δόμηση ολόκληρης, το αντίστοιχο

ολόκληρης της χτισμένης υποδομής των ΗΠΑ σε 15 χρόνια.

Φανταστείτε το.

Θα πρέπει να νοιαστούμε όλοι γι' αυτό

είτε μένουμε σε πόλεις είτε όχι.

Οι πόλεις θα αιτιολογήσουν το 90 τοις εκατό της πληθυσμιακής αύξησης,

80 τοις εκατό του παγκόσμιου CO2, 75 τοις εκατό της χρήσης ενέργειας,

αλλά την ίδια στιγμή είναι το μέρος όπου οι άνθρωποι θέλουν να βρίσκονται,

όλο και περισσότερο.

Περισσότερο απ' το μισό του πληθυσμού σήμερα στον κόσμο ζει σε πόλεις

και αυτό απλά θα συνεχίσει να κλιμακώνεται.

Οι πόλεις είναι μέρη γιορτής, προσωπικής έκφρασης.

Υπάρχουν οι μαξιλαροπόλεμοι των αιφνιδίων όχλων που —

έχω παρευρεθεί σε δύο. Έχουν πολλή πλάκα. (Γέλια)

Υπάρχουν — (Γέλια)

Οι πόλεις αποτελούν τα μέρη παραγωγής του περισσότερου πλούτου,

και ιδιαίτερα στον αναπτυσσόμενο κόσμο,

προσφέρουν ευκαιρίες για τις γυναίκες.

Αυτός είναι ένας σημαντικός λόγος που οι πόλεις αναπτύσσονται πολύ γρήγορα.

Υπάρχουν κάποιες τάσεις που θα επηρεάσουν τις πόλεις.

Κατ' αρχάς, η εργασία διαμοιράζεται και γίνεται κινητή.

Το κτήριο του γραφείου είναι βασικά ξεπερασμένο

για εργασία δίχως περισπασμό.

Το σπίτι, για ακόμα μια φορά εξαιτίας των παράλληλων και κατανεμημένων συστημάτων --

η επικοινωνία, γίνεται ένα κέντρο ζωής,

οπότε είναι ένα κέντρο παραγωγής και μάθησης κι αγορών

και ιατρικής περίθαλψης και όλων των πραγμάτων που συνηθίζαμε

να θεωρούμε ότι συμβαίνουν εκτός σπιτιού.

Όλο και περισσότερο, ό,τι αγοράζει ο κόσμος,

κάθε καταναλωτικό αγαθό, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο,

μπορεί να εξατομικευτεί.

Αυτή είναι μια πολύ σημαντική τάση που θα πρέπει να μας απασχολήσει.

Αυτή λοιπόν είναι η εικόνα που έχω για την πόλη του μέλλοντος.

(Γέλια)

Με την έννοια ότι αποτελεί ένα μέρος για ανθρώπους, καταλαβαίνετε.

Ίσως όχι ο τρόπος που οι άνθρωποι ντύνονται, αλλά --

Καταλαβαίνετε, το ερώτημα τώρα είναι, πώς μπορούμε να έχουμε όλα

τα καλά πράγματα που ταυτίζουμε με τις πόλεις

χωρίς όλα τ' άσχημα πράγματα;

Αυτή είναι η Μπανγκαλόρ. Μου πήρε δύο ώρες

να διασχίσω λίγα χιλιόμετρα στην Μπανγκαλόρ πέρυσι.

Οπότε στις πόλεις, υπάρχει επίσης συμφόρηση και μόλυνση

και ασθένειες και όλα αυτά τ' αρνητικά πράγματα.

Πώς μπορούμε να έχουμε τα καλά πράγματα δίχως τ' άσχημα;

Οπότε πήγαμε πίσω στο χρόνο κι αρχίσαμε να παρατηρούμε τις σπουδαίες πόλεις

που αναπτύχθηκαν πριν τ' αμάξια.

Το Παρίσι ήταν αυτή η σειρά από μικρά χωριά

που ενώθηκαν και αυτή η δομή είναι ακόμη ορατή σήμερα.

Τα 20 διαμερίσματα του Παρισιού

είναι αυτές οι μικρές γειτονιές.

Τα περισσότερα απ' όσα χρειάζονται οι άνθρωποι στη ζωή μπορούν να βρίσκονται

σ' απόσταση πέντε ή 10 λεπτών με τα πόδια.

Αν δείτε τα στοιχεία, όταν υπάρχει αυτού του τύπου

η δομή, υπάρχει επίσης μια πολύ άρτια κατανομή

των μαγαζιών και των γιατρών και των φαρμακείων

και των καφετεριών στο Παρίσι.

Έπειτα βλέπετε πόλεις που αναπτύχθηκαν μετά

τ' αμάξι, κι όπου δεν υπάρχει αυτού του τύπου η διάταξη.

Υπάρχουν πολύ λίγα πράγματα σε απόσταση πέντε λεπτών με τα πόδια

στις περισσότερες περιοχές σε μέρη όπως το Πίτσμπεργκ.

Όχι μόνο το Πίτσμπεργκ, αλλά οι περισσότερες αμερικανικές πόλεις

έχουν πράγματι αναπτυχθεί έτσι.

Είπαμε λοιπόν, ας παρατηρήσουμε νέες πόλεις και ασχολούμαστε

με δύο νέα αστικά πρότζεκτ στην Κίνα.

Είπαμε λοιπόν, ας αρχίσουμε μ' αυτόν το γειτονικό πυρήνα.

Τον αντιλαμβανόμαστε ως έναν μικρό αστικό πυρήνα.

Οπότε παρέχουμε τα περισσότερα απ' όσα θέλουν οι περισσότεροι

εντός αυτής της εικοσάλεπτης διαδρομής με τα πόδια.

Αυτό μπορεί επίσης να είναι ένα ελαστικό ηλεκτρικό μικροδίκτυο,

η κοινοτική θέρμανση, η ενέργεια, τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών,

κλπ., μπορούν να συγκεντρωθούν εκεί.

Ο Στιούαρτ Μπραντ θα έβαζε έναν μικροπυρηνικό αντιδραστήρα

ακριβώς στο κέντρο, πιθανότατα. (Γέλια)

Μπορεί να είχε δίκιο.

Έπειτα μπορούμε να φτιάξουμε, στην πραγματικότητα, ένα πλεκτό δίκτυο.

Πρόκειται για μια διάταξη διαδικτυακής κατηγοριοποίησης,

οπότε μπορείτε να έχετε μια σειρά απ' αυτές τις γειτονιές.

Μπορείτε να συνδέσετε την πυκνότητα -- περίπου 20000 άτομα ανά πυρήνα

αν πρόκειται για το Κέμπριτζ. Ανεβαίνουμε στα 50.000

αν πρόκειται για την πυκνότητα του Μανχάταν. Συνδέετε τα πάντα

μ' ένα σύστημα μαζικής μεταφοράς και παρέχετε τα περισσότερα απ' όσα οι περισσότεροι

χρειάζονται εντός αυτής της γειτονιάς.

Μπορείτε ν' αρχίσετε να αναπτύσσετε μια ολόκληρη κατηγοριοποίηση των τοπίων δρόμων

και των οχημάτων που μπορούν να τοποθετηθούν σ' αυτά. Δε θα ασχοληθώ αναλυτικά

μ' όλα αυτά. Θα δείξω απλώς ένα.

Αυτό είναι το Μπούλντερ. Αποτελεί σπουδαίο παράδειγμα ενός είδους αυτοκινητόδρομου κινητικότητας,

μιας υπερλεωφόρου για άτομα που κάνουν τζόγκινγκ και ποδήλατο

όπου μπορείτε να πάτε απ' την μια άκρη της πόλης στην άλλη

χωρίς να διασχίσετε τον δρόμο, και διαθέτουν επίσης σύστημα αυτόματης μίσθωσης ποδηλάτων,

στο οποίο θ' αναφερθώ σ' ένα λεπτό.

Αυτή είναι μια ακόμη πιο ενδιαφέρουσα λύση στην Σεούλ της Κορέας.

Πήραν την υπερυψωμένη λεωφόρο, την ξεφορτώθηκαν,

αξιοποίησαν τον δρόμο, το ποτάμι από κάτω,

κάτω απ' τον δρόμο και μπορείτε να πάτε απ' την μια άκρη της Σεούλ

στην άλλη χωρίς να διασχίσετε μια δίοδο αμαξιών.

Η Υπερυψωμένη Διάβαση Πεζών στο Μανχάταν είναι παρόμοια.

Υπάρχουν αυτές οι λωρίδες ποδηλάτων που ξεπροβάλλουν ταχύτατα

σ' όλο τον κόσμο. Ζούσα στο Μανχάταν για 15 χρόνια.

Επέστρεψα πριν δυο βδομάδες, έβγαλα αυτή τη φωτογραφία

αυτών των απίθανων νέων λωρίδων ποδηλάτων που έχουν εγκαταστήσει.

Δεν έχουν φτάσει ακόμη το επίπεδο της Κοπεγχάγης, όπου περίπου

42 τοις εκατό των διαδρομών εντός της πόλης

γίνονται με ποδήλατο. Κυρίως επειδή απλώς έχουν

υπέροχες υποδομές εκεί.

Για την ακρίβεια κάναμε ακριβώς το λάθος πράγμα στην Βοστώνη.

Εμείς -- το Μεγάλο Φτυάρι -- (Γέλια)

Οπότε ξεφορτωθήκαμε τη λεωφόρο αλλά φτιάξαμε μια νησίδα

και σίγουρα δεν είναι τίποτε άλλο από μια δίοδο

αμαξιών.

Η κινητικότητα κατόπιν ζήτησης είναι κάτι που μας έχει απασχολήσει,

οπότε θεωρούμε ότι χρειαζόμαστε ένα οικοσύστημα

αποτελούμενο απ' αυτά τα οχήματα κοινής χρήσης που να συνδέονται μ' ένα σύστημα μαζικής μεταφοράς.

Αυτά είναι μερικά απ' τα οχήματα πάνω στα οποία δουλεύουμε.

Αλλά η κοινή χρήση είναι πράγματι η λύση. Αν μοιράζεστε ένα όχημα,

μπορούν τουλάχιστον τέσσερα άτομα να χρησιμοποιούν ένα όχημα,

αντί για ένα άτομο.

Υπάρχουν τα συστήματα αυτόματης μίσθωσης ποδηλάτων «Hubway» στη Βοστώνη και «Vélib» στο Παρίσι.

Στο εργαστήριο των Μέσων έχουμε αναπτύξει αυτό το μικρό

αμάξι πόλης που έχει βελτιστοποιηθεί για κοινή χρήση στις πόλεις.

Ξεφορτωθήκαμε όλα τ' άχρηστα πράγματα όπως τις μηχανές

και τα κιβώτια ταχυτήτων. Μεταφέραμε τα πάντα στους τροχούς,

οπότε υπάρχουν o κινητήρας, η κρεμαγιέρα,

τα φρένα όλα στο τιμόνι.

Αυτό άφησε το σασί ανέπαφο, οπότε μπορείτε να κάνετε πράγματα

όπως η αναδίπλωση, οπότε μπορείτε να αναδιπλώσετε αυτό το μικρό όχημα

ώστε να καταλαμβάνει ένα μικροσκοπικό ίχνος.

Αυτό ήταν ένα βίντεο που προβλήθηκε στην ευρωπαϊκή τηλεόραση την περασμένη βδομάδα

που δείχνει τον ισπανό υπουργό βιομηχανίας να οδηγεί

αυτό το μικρό όχημα, και όταν αναδιπλώνεται, μπορεί να περιστραφεί.

Δεν χρειάζεται ούτε να κάνετε αναστροφή ούτε να παρκάρετε παράλληλα.

Απλώς το περιστρέφετε και παρκάρετε κατευθείαν. (Γέλια)

Συνεργαζόμστε λοιπόν με μια εταιρία ώστε να

το εμπορευματοποιήσουμε. Ο διδακτορικός μου φοιτητής, Ράιαν Τσιν παρουσίασε

αυτές τις αρχικές ιδέες πριν δυο χρόνια σ' ένα συνέδριο TEDx.

Αυτό λοιπόν που έχει ενδιαφέρον είναι, αν αρχίσετε να του προσθέτετε

νέα πράγματα, όπως αυτονομία, βγαίνετε απ' τ' αμάξι,

σταματάτε στον προορισμό σας, του ρίχνετε μια στα πισινά,

πάει και παρκάρει μόνο του, φορτίζεται μόνο του,

και μπορείτε να έχετε περίπου επτά φορές

περισσότερα οχήματα σε μια ορισμένη περιοχή σε σχέση με τα συμβατικά οχήματα,

και πιστεύουμε ότι αυτό είναι το μέλλον. Στην πραγματικότητα αυτό μπορούμε να το κάνουμε σήμερα.

Δεν αποτελεί πρόβλημα στην ουσία.

Μπορούμε να συνδυάσουμε την κοινή χρήση με την αναδίπλωση και την αυτονομία

και να καταφέρουμε περίπου 28 φορές την αξιοποίηση γης

μ' αυτού του είδους τη στρατηγική.

Ένας απ' τους αποφοίτους μας λέει τότε, καλά,

πώς ένα αμάξι χωρίς οδηγό επικοινωνεί με τους πεζούς;

Δεν υπάρχει κανείς να κοιτάξετε στα μάτια.

Δεν ξέρετε αν θα σας χτυπήσει.

Γι' αυτό αναπτύσσει στρατηγικές ώστε τ' όχημα να μπορεί

να επικοινωνεί με τους πεζούς, οπότε -- (Γέλια)

Οπότε οι προβολείς είναι οι βόλβοι του ματιού, οι κόρες μπορούν να διασταλλούν,

υπάρχει ο κατευθυντικός ήχος, μπορούμε να μεταδώσουμε ήχο

κατευθείαν στον κόσμο.

Αυτό που λατρεύω σ' αυτό το πρότζεκτ είναι ότι έλυσε ένα πρόβλημα

που δεν, που δεν έχει προκύψει ακόμη, οπότε -- (Γέλια)

(Γέλια) (Χειροκρότημα)

Πιστεύουμε επίσης ότι μπορούμε να δημοκρατικοποιήσουμε την πρόσβαση στις λωρίδες ποδηλάτων.

Ξέρετε, οι λωρίδες ποδηλάτων χρησιμοποιούνται κυρίως από νέους

μ' ελαστικά παντελόνια, ξέρετε. Οπότε -- (Γέλια)

Πιστεύουμε ότι μπορούμε ν' αναπτύξουμε ένα όχημα που να λειτουργεί

στις λωρίδες ποδηλάτων, προσβάσιμο στους ηλικιωμένους και στα άτομα μ' ειδικές ανάγκες,

γυναίκες με φούστες, επιχειρηματίες, και να θίξουμε τα ζητήματα

της ενεργειακής συμφόρησης, της κινητικότητας, της γήρανσης και της παχυσαρκίας

ταυτοχρόνως. Αυτή είναι η πρόκλησή μας.

Αυτό είναι ένα αρχικό σχέδιο γι' αυτό το μικρό τρίτροχο,

είναι ένα ηλεκτρονικό ποδήλατο. Πρέπει να κάνετε πετάλι

για να κυκλοφορήσετε σε λωρίδα ποδηλάτων, αλλά αν είστε σε μεγαλύτερη ηλικία,

υπάρχει διακόπτης. Αν είστε υγιής,

ίσως θα χρειαστεί να προσπάθήσετε πολύ σκληρά για να πάτε γρήγορα.

Μπορείτε να κάψετε 40 θερμίδες πηγαίνοντας στη δουλειά

και 500 επιστρέφοντας στο σπίτι, όταν μπορείτε να κάνετε ντους.

Ελπίζουμε να είναι έτοιμο αυτό το φθινόπωρο.

Η στέγαση είναι ένας ακόμη τομέας που μπορούμε να βελτιώσουμε πραγματικά.

Ο δήμαρχος Μενίνιο στη Βοστώνη λέει ότι η έλλειψη προσιτής στέγασης

για τους νέους είναι ένα απ' τα μεγαλύτερα προβλήματα

που αντιμετωπίζει η πόλη.

Οι παράγοντες ανάπτυξης λένε, εντάξει, θα χτίσουμε μικροσκοπικά διαμερίσματα.

Ο κόσμος λέει, στην πραγματικότητα δεν θέλουμε να μένουμε σ' ένα μικροσκοπικό

συμβατικό διαμέρισμα.

Οπότε λέμε ας φτιάξουμε ένα τυποποιημένο σασί,

όπως τ' αμάξι μας περίπου. Ας φέρουμε την υψηλή τεχνολογία

εντός του διαμερίσματος, αξιοποιώντας τον διαθέσιμο χώρο με την υποστήριξη της τεχνολογίας

ας δώσουμε στον κόσμο τα εργαλεία εντός αυτού του σασί που μοιάζει με σοφίτα δίχως διαχωριστικά

ώστε να μπουν στη διαδικασία να ορίσουν ποιες είναι οι ανάγκες

και οι αξίες κι οι δραστηριότητες τους, και έπειτα

ένας κατάλληλος αλγόριθμος θα συνδυαστεί με μια μοναδική γραμμή παραγωγής

με ενσωματωμένα τα συστατικά αξιοποίησης του διαθέσιμου χώρου, έπιπλα και αντικείμενα επίπλωσης,

που είναι εξατομικευμένα για εκείνο το άτομο, και παρέχουν

τα εργαλεία ώστε να μπουν σ' αυτή τη διαδικασία και να την τελειοποιήσουν,

και είναι κάτι που θυμίζει συνεργασία μ' αρχιτέκτονα,

όπου ο διάλογος αρχίζει όταν δίνετε μια εναλλακτική επιλογή

σε κάποιον για να προκαλέσετε κάποια αντίδραση.

Τώρα, η πιο ενδιαφέρουσα εφαρμογή αυτού για μας

είναι όταν μπορείτε ν' αρχίσετε να έχετε ρομποτικούς τοίχους, ώστε

ο χώρος σας να μπορεί να μετατραπεί από χώρο άσκησης σε χώρο εργασίας,

αν διευθύνετε μια εικονική εταιρεία.

Αν έχετε καλεσμένους, έχετε δύο ξενώνες

που ξεδιπλώνονται.

Έχετε μια συμβατική διάταξη μονόκλινης κρεβατοκάμαρας

όταν τη χρειάζεστε. Ίσως αυτό συμβαίνει τις περισσότερες φορές.

Έχετε καλέσει κόσμο για δείπνο. Το τραπέζι ξεδιπλώνεται

για να χωρέσει 16 άτομα σε μια κατά τ' άλλα συμβατική μονόκλινη κρεβατοκάμαρα

ή ίσως να θέλετε ένα στούντιο χορού.

Εννοώ, οι αρχιτέκτονες σκέφτονται αυτές τις ιδέες

εδώ και πολύ καιρό. Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε τώρα,

ν' αναπτύξουμε πράγματα που να επαρκούν για εκείνους του 300 εκατομύρια Κινέζους

πολίτες που θα ήθελαν να μένουν στην πόλη

και με μεγάλη άνεση.

Πιστεύουμε ότι μπορούμε να φτιάξουμε ένα πολύ μικρό διαμέρισμα

που να λειτουργεί σα να ήταν δύο φορές εξίσου μεγάλο

αξιοποιώντας αυτές τις στρατηγικές. Δεν πιστεύω στα έξυπνα σπίτια.

Πρόκειται για μια πλαστή ιδέα.

Πιστεύω ότι πρέπει να χτίσετε χαζά σπίτια

και να βάλετε έξυπνα πράγματα μέσα σ' αυτά. (Γέλια)

Έτσι δουλεύουμε πάνω σ' ένα σασί εντός του ίδιου του τοίχου.

Ξέρετε, η τυποποιημένη πλατφόρμα με τους τροχούς

και την μπαταρία όταν λειτουργεί, μικρά πηνία

που θα το κλειδώνουν επί τόπου και θα δίνουν ισχύ χαμηλής τάσης.

Πιστεύουμε ότι όλο αυτό μπορεί να τυποποιηθεί, και τότε οι άνθρωποι

μπορούν να εξατομικεύσουν ό,τι μπαίνει στον τοίχο,

και όπως τ' αμάξι, μπορούμε να ενσωματώσουμε όλων των ειδών τους αισθητήρες

ώστε να γίνεται αντιληπτή η ανθρώπινη δραστηριότητα, οπότε αν υπάρχει ένα μωρό ή

ένα κουτάβι στη μέση, να μην υπάρχει πρόβλημα. (Γέλια)

Οπότε οι παράγοντες ανάπτυξης λένε, αυτό λοιπόν είναι σπουδαίο. Εντάξει,

οπότε αν έχουμε ένα συμβατικό κτήριο,

έχουμε σταθερό περίβλημα, ίσως μπορούμε να του βάλουμε 14 διαμερίσματα.

Αν λειτουργούν σαν να είχαν το διπλάσιο μέγεθος,

μπορούμε να του βάλουμε 28 διαμερίσματα.

Αυτό σημαίνει όμως διπλάσιο μέγεθος στάθμευσης.

Η στάθμευση είναι πραγματικά ακριβή. Είναι περίπου 70000 δολάρια

ανά χώρο για να χτιστεί ένας συμβατικό σημείο στάθμευσης

εντός ενός κτηρίου.

Οπότε αν μπορείτε να έχετε αναδίπλωση κι αυτονομία,

μπορείτε να το κάνετε αυτό στο ένα έβδομο του χώρου.

Αυτό πέφτει στα 10.000 δολάρια ανά αμάξι,

μόνο για το κόστος της στάθμευσης.

Προσθέτετε κοινή χρήση και μπορείτε να πάτε ακόμη πιο μακριά.

Μπορούμε επίσης να ενσωματώσουμε όλα τα είδη υψηλής τεχνολογίας

μέσω αυτής της διαδικασίας. Υπάρχει μια οδός στην αγορά

για καινοτόμες εταιρείες ώστε να φέρουν την τεχνολογία στο σπίτι.

Σ' αυτή την περίπτωση, ένα πρότζεκτ που κάνουμε με τη Siemens,

έχουμε αισθητήρες σ' όλα τα έπιπλα, σ' όλα τ' αντικείμενα αξιοποιήσης του διαθέσιμου χώρου,

που αντιλαμβάνονται που βρίσκονται οι άνθρωποι και τι κάνουν.

Το μπλε φως είναι πολύ αποτελεσματικό, οπότε υπάρχουν αυτές οι ρυθμιζόμενες

εγκατεστημένες λάμπες LED 24-bit.

Αναγνωρίζει που βρίσκεται το άτομο, τι κάνει,

δυναμώνει το φως όταν είναι αναγκαίο σε πλήρες λευκό φάσμα

και εξοικονομεί ίσως 30, 40 τοις εκατό σε κατανάλωση ενέργειας,

πιστεύουμε, περισσότερο από συμβατικά συστήματα

φωτισμού τελευταίας τεχνολογίας.

Αυτό απλώς σας δείχνει τα στοιχεία που προκύπτουν απ' τους αισθητήρες

που είναι ενσωματωμένοι στα έπιπλα.

Δεν πιστεύουμε ουσιαστικά στη λειτουργικότητα των καμερών στα σπίτια.

Πιστεύουμε ότι αυτοί οι μικροί ασύρματοι αισθητήρες είναι πιο αποτελεσματικοί.

Πιστέυουμε ότι μπορούμε επίσης να εξατομικεύσουμε το ηλιακό φως.

Αυτή είναι η υπέρτατη εξατομίκευση κατά κάποιον τρόπο.

Συνεπώς, είδαμε διαδραστικούς καθρέφτες πρόσοψης

που μπορούν να ρίξουν ηλιακές ακτίνες οπουδήποτε μέσα στο χώρο,

επιτρέποντάς σας έτσι να διατηρήσετε το γυαλί σκιερό

μια ζεστή μέρα σαν τη σημερινή.

Σ' αυτή την περίπτωση, σηκώνει το τηλέφωνό της, μπορεί να εστιάσει

την προετοιμασία του φαγητού στην κουζίνα σε μια συγκεκριμένη

τοποθεσία ηλιακού φωτούς. Ένας αλγόριθμος θα το κρατήσει σ' αυτή την τοποθεσία

για όσο διαρκεί η προετοιμασία του φαγητού.

Αυτό μπορεί εμπίσης να συνδυαστεί με λάμπες LED.

Πιστεύουμε ότι οι χώροι εργασίας θα πρέπει να είναι κοινοί.

Εννοώ, αυτός είναι πράγματι ο χώρος εργασίας του μέλλοντος, πιστεύω.

Αυτά είναι τα Starbucks, ξέρετε. (Γέλια)

Ίσως ένα τρίτο — Βλέπετε όλους να έχουν την πλάτη τους

στον τοίχο και να έχουν φαγητό και καφέ μπροστά τους

και βρίσκονται στη δική τους μικρή προσωπική φούσκα.

Χρειαζόμαστε κοινούς χώρους για αλληλεπίδραση και συνεργασία.

Δεν τα πάμε και πολύ καλά μ' αυτό.

Στο Κέντρο Καινοτομίας στο Κέμπριτζ, υπάρχουν

κοινά θρανία. Πέρασα πολύ καιρό στην Φινλανδία

στο εργοστάσιο σχεδίου στο πανεπιστήμιο Aalto,

όπου υπάρχει ένα κοινό κατάστημα κι ένα κοινό εργαστήριο,

κοινοί χώροι ησυχίας,

χώροι ηλεκτρονικών,

χώροι αναψυχής.

Πιστεύουμε ότι τελικά όλα αυτά μπορούν να ενωθούν,

ένα νέο μοντέλο κινητικότητας, ένα νέο μοντέλο στέγασης,

ένα νεό μοντέλο για τον τρόπο που ζούμε και δουλεύουμε,

ένα μονοπάτι στην αγορά για τις υψηλές τεχνολογίες,

αλλά στο τέλος εκεί που πρέπει να εστιάσουμε κυρίως

είναι στους ανθρώπους. Οι πόλεις σχετίζονται με τους ανθρώπους.

Είναι μέρη για ανθρώπους.

Δεν υπάρχει λόγος να μην μπορέσουμε να βελτιώσουμε δραματικά

τη βιωσιμότητα και τη δημιοργικότητα των πόλεων όπως έχουν κάνει

στην Μελβούρνη με τα σοκάκια

μειώνοντας την ίδια στιγμή δραματικά το CO2 και την ενέργεια.

Είναι μια παγκόσμια επιταγή. Πρέπει να πράξουμε ορθά.

Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)