Jak uchronić szybko rozwijające się miasta przed upadkiem

W skali światowej przemoc zanika. Jednak w zatłoczonych miastach na Południu, takich jak Aleppo, Bamako czy Caracas, przemoc wzrasta, napędzana przez handel narkotykami, masowe bezrobocie oraz zamieszki.
Badacz bezpieczeństwa Robert Muggah zwraca naszą uwagę na "wrażliwe miasta", szybko rosnące, ze słabą infrastrukturą oraz niesprawnymi zarządami. Ukazuje nam cztery największe zagrożenia, z którymi mamy do czynienia, oraz jak zmienić ich bieg.

Można zmniejszyć ilość zgonów
z powodu przemocy na świecie

o 50% przez kolejne 30 lat.

Trzeba tylko zredukować morderstwa

o 2,3% każdego roku
i cel zostanie osiągnięty.

Nie wierzycie mi?

Czołowi epidemiolodzy
oraz kryminolodzy na świecie

uważają, że jest to możliwe
i ja też tak sądzę.

Pod warunkiem, że skupimy się na miastach,

zwłaszcza tych najbardziej niestabilnych.

Dużo rozmyślałem na ten temat.

Przez ostatnie 20 lat pracowałem
w państwach i miastach

zniszczonych przez konflikt,
przemoc, terroryzm

lub podstępną mieszankę
tego wszystkiego.

Śledziłem handlarzy bronią
od Rosji po Somalię.

Pracowałem z watażkami
w Afganistanie i Kongo.

Liczyłem zwłoki w Kolumbii, Haiti,
Sri Lance, Papui-Nowej Gwinei.

Nie trzeba być na pierwszej linii frontu,

żeby odczuć, że nasza planeta
wymyka się spod kontroli.

Mamy wrażenie, że międzynarodowa
niestabilność to nowa norma.

Ale chcę przeanalizować ten problem
bardziej szczegółowo.

Zauważycie, że geografia
przemocy się zmienia,

bo to nie państwa są owładnięte
przez konflikt i przestępstwa,

ale miasta: Aleppo, Bamako, Caracas,
Irbil, Mosul, Trypolis, Salvador.

Przemoc migruje do metropolii.

I może tego należy oczekiwać.

Ostatecznie większość ludzi dzisiaj
mieszka w miastach, nie na prowincji.

600 miast, włączając 30 megamiast,
odpowiada za 2/3 światowego PKB.

Jednak gdy chodzi o miasta,

temat zdominowany jest przez Północ,

Amerykę Północną, Zachodnią Europę,
Australię oraz Japonię.

Przemoc jest tam
na historycznie niskim poziomie.

W rezultacie entuzjaści miast mówią
o sukcesie miasta, klas twórczych

i o burmistrzach,
którzy będą rządzić światem.

Mam nadzieję, że burmistrzowie
będą kiedyś rządzić światem,

lecz problem w tym,
że nie słyszymy nic o tym,

co dzieje się na Południu;

w Ameryce Łacińskiej, Afryce, Azji,

gdzie przemoc czasem rośnie,

gdzie infrastruktura jest przeciążona

i gdzie o normalnym rządzie
w mieście można tylko pomarzyć.

Niektórzy dyplomaci,
eksperci rozwoju, specjaliści

mówią o 40 do 50 niestabilnych państwach,

które ukształtują
bezpieczeństwo w XXI wieku.

[Miasta niestabilne]

Myślę, że to niestabilne miasta zdefiniują

przyszły porządek i nieporządek.

To dlatego, iż działania
wojenne oraz humanitarne

będą skoncentrowane w miastach.

Walka o rozwój określana jako

likwidacja ubóstwa,
powszechna opieka zdrowotna,

walka ze zmianami klimatu,

rozegra się w ubogich dzielnicach,

slumsach i fawelach naszych miast.

Porozmawiajmy o czterech
największych ryzykach,

które prawdopodobnie zdefiniują
niestabilność naszych czasów.

Jeśli uda nam się z nimi uporać,

uda nam się też uporać z zabójstwami
spowodowanymi przemocą.

[Przemoc maleje i rusza na Południe]

Zacznę od dobrych wiadomości.

Żyjemy w najbardziej
spokojnych czasach w historii ludzkości.

Steven Pinker i inni wykazali,
że intensywność i częstotliwość konfliktów

jest w zasadzie na rekordowo
niskim poziomie.

Gaza, Syria, Sudan, Ukraina,

choć są to miejsca makabrycznych
i przerażających konfliktów,

to jednak są przykładem
stosunkowo niewielkiego skoku

w trwającym 50 lat okresie spadku.

Co więcej widać radykalny spadek zabójstw.

Manuel Eisner i inni pokazali,

że od wieków widać
niesamowity spadek morderstw,

zwłaszcza na Zachodzie.

Większość północnych miast
jest dzisiaj 100 razy bezpieczniejsza

niż 100 lat temu.

Te dwa fakty,

spadek konfliktów zbrojnych
i spadek liczby morderstw,

należą do najbardziej niezwykłych,

choć przemilczanych
osiągnięć w historii ludzkości.

Powinniśmy się bardzo cieszyć!

Powinniśmy.

Jest tylko jeden problem.

Te dwie zmory nadal są z nami.

525 tysięcy ludzi,

mężczyźni, kobiety, chłopcy i dziewczęta,

giną gwałtowną śmiercią każdego roku.

Badania, które prowadziłem
wraz z Keithem Krause i innymi wykazały,

że od 50 tys. do 60 tys. osób

umiera brutalną śmiercią w strefach wojny.

Reszta, prawie 500 tys. osób,
umiera poza obszarami konfliktu.

10 razy więcej osób

umiera poza strefami wojny
niż wewnątrz strefy.

Co więcej, przemoc
przemieszcza się na Południe,

do Ameryki Łacińskiej i Karaibów,

miejsc w Centralnej
oraz Południowej Afryce

oraz do regionów na Bliskim
Wschodzie i w Azji Środkowej.

40 z 50 najniebezpieczniejszych
miast na świecie znajduje się

w Ameryce Łacińskiej, 13 w Brazylii.

Najbardziej niebezpiecznym
z nich jest San Pedro Sula,

drugie co do wielkości
miasto w Hondurasie,

z szokującą liczbą 187 zabójstw
na 100 tys. mieszkańców.

Jest to 23 razy więcej powyżej
średniej światowej.

Jeśli przemoc przemieści się
ponownie na mapie świata

to przystosuje się do nowej
topografii świata,

bo w przypadku miast
"świat nie jest płaski",

choć Thomas Friedman lubi go tak nazywać.

Jest spiczasty.

Miejski styl życia to jedna
z najbardziej niezwykłych

przemian demograficznych w historii,

która wydarzyła się bardzo szybko.

Znacie statystyki.

Obecnie jest na świecie
7,3 miliarda ludzi,

a do roku 2050 będzie 9,6 miliarda.

Jednak weźcie pod uwagę to,

że w XIX wieku jedna na 30 osób
mieszkała w mieście,

dzisiaj jedna na dwie,

a w przyszłości praktycznie każdy
będzie mieszkał w mieście.

Rozwój urbanizacji nie będzie
ani równomierny ani sprawiedliwy.

Zdecydowana większość, 90%,
odbędzie się na w miastach Południa.

Miejscy geografowie
i demografowie twierdzą,

że wielkość czy gęstość
zaludnienia w miastach

niekoniecznie prorokuje przemoc.

35-milionowe Tokio to jedna z największych

i podobno najbezpieczniejszych

metropolii na świecie.

To prędkość rozwoju urbanizacji się liczy.

Nazwę to "turbo-urbanizacją".

Jest to główny czynnik niestabilności.

[Zagrożenia "turbo-urbanizacji"]

Myśląc o niesamowitym rozwoju miast

oraz "turbo-urbanizacji",
weźmy pod uwagę Karaczi.

W 1947 roku Karaczi było tętniącym życiem,
500-tysięcznym miastem.

Dzisiaj jest to 21-milionowe miasto.

Stanowi 3/4 pakistańskiego PKB

a jest jednym z najbardziej
niebezpiecznych miast w Azji Południowej.

Dhaka, Lagos, Kinszasa miasta te są
obecnie 40 razy większe

niż były w latach 50.

A teraz przyjrzyjmy się Nowemu Jorkowi.

150 lat zajęło "Wielkiemu Jabłku",

aby osiągnąć 8 milionów mieszkańców.

San Paulo oraz Meksykowi
taki sam wzrost zajął 15 lat.

[Nagły przyrost młodzieży zwiększa
ryzyko miast]

Jak wyglądają średniej wielkości,
duże, mega i super miasta?

Jaka jest ich charakterystyka?

Po pierwsze to młode miasta.

Widzimy nagły przyrost młodzieży.

Jest to akurat dobra wiadomość.

Jest to funkcja spadku
umieralności dzieci.

Jednak nad przyrostem młodzieży
trzeba czuwać.

Odsetek młodzieży w niestabilnych miastach

jest większy niż w miastach
zdrowych i zamożnych.

W niektórych niestabilnych miastach

75% populacji stanowią osoby
poniżej 30 roku życia.

3/4 osób ma mniej niż 30 lat.

To jak Palo Alto na sterydach.

Weźmy dla przykładu miasto Mogadiszu.

Średnia wieku wynosi tam 16 lat.

To samo w mieście Dhaka, Dili i Kabulu.

A w Tokio? Średnia wynosi 46 lat.

Ta sama średnia w większości
miast Europy Zachodniej.

Nie chodzi o to, że młodzież
sama w sobie zapowiada przemoc.

To tylko jeden z wielu czynników.

Gdy młodość połączymy
z bezrobociem, brakiem edukacji,

i, co interesujące, męskością,
robi się źle,

Te wszystkie czynniki ryzyka

są statystycznie współzależne
i przyczyniają się do wzrostu przemocy.

Jeśli słuchają mnie rodzice
nastoletnich synów,

wiedzą, o czym mówię.

Wyobraźcie sobie syna
bez żadnej moralnej podstawy,

z kolegami-awanturnikami,
włóczącego się po okolicy.

Odbierzmy mu rodziców i edukację.

Ograniczmy mu możliwość kształcenia się,

dorzućmy narkotyki, alkohol i broń.

Potem usiądźmy wygodnie
i zobaczmy, co się stanie.

Wnioski są niepokojące.

W Brazylii średnia długość życia
wynosi 73,6 lat.

Dla mieszkańców Rio - dwa lata krócej.

Młody, niewykształcony,

bezrobotny, czarny mężczyzna,

może liczyć na średnią
długość życia poniżej 60 lat.

Nie bez powodu młody wiek i przemoc

są tu zabójcą numerem jeden.

[Dobre i złe strony nowych technologii]

Jednak nasze miasta nie są
całkowicie stracone.

Ostatecznie miasta to centrum innowacji,

dynamizmu, dostatku, emocji, spójności.

Tu gromadzą się mądrzy ludzie.

Młodzież, o której wspomniałem,

ma teraz największą wiedzę cyfrową
i techniczną w historii.

Eksplozja internetu
oraz mobilnej technologii

powoduje, że cyfrowy podział
między Północą a Południem maleje.

Jak już słyszeliśmy wiele razy

nowe technologie mają swoje
dobre i złe strony.

Weźmy pod uwagę egzekwowanie prawa.

Policja na całym świecie zaczyna używać
teledetekcji oraz danych osobowych,

żeby zapobiegać przestępstwom.

Niektórzy policjanci potrafią przewidzieć
przestępstwo zanim się wydarzy.

Futurystyczne scenariusze
są już rzeczywistością,

ale trzeba uważać.

Musimy radzić sobie z problemami
bezpieczeństwa publicznego

równolegle z prawami
do indywidualnej prywatności.

Jednak nie tylko policja wprowadza zmiany.

Słyszeliśmy o niezwykłych akcjach
grup społeczeństwa obywatelskiego,

które działają lokalnie i globalnie,

co prowadzi do cyfrowego protestu
i prawdziwej rewolucji.

Jednak najbardziej niepokoją
gangi przestępców,

które też zaczynają
zasiedlać cyberprzestrzeń.

Tam, gdzie pracowałem,
w Ciudad Juarez w Meksyku,

grupy takie jak "Zetas" oraz "Sinaloa"
przejęły media społeczne.

Używają ich do rekrutacji,
sprzedaży, wymuszania,

zastraszania oraz zabijania.

Przemoc staje się wirtualna.

Jest to tylko zarys zmiennych,

dynamicznych i złożonych sytuacji.

Istnieje wiele innych mega zagrożeń,

które zdefiniują niestabilność
naszych czasów.

W szczególności nierówność dochodów,

bieda, zmiana klimatu, bezkarność.

Jednak musimy stawić czoło
ogromnemu dylematowi.

Niektóre miasta będą się rozwijać
i napędzać ogólnoświatowy rozwój.

Niektóre zaś będą się potykać i cofać.

Jeśli zamierzamy zmienić bieg,

musimy zacząć rozmawiać.

[Zacznijmy o tym rozmawiać]

Nie można ograniczać się
do sprawnych miast,

Singapurów, Kuala Lumpur,
Dubajów czy Szanghajów.

Musimy zacząć mówić
o miastach niestabilnych.

Jedna z metod to partnerstwo

miast niestabilnych z prosperującymi.

Rozpoczęcie procesu poznania i współpracy

i dzielenia się doświadczeniem,
co skutkuje, a co nie.

[Współpraca miast]

Wspaniałym tego przykładem jest
El Salvador oraz Los Angeles,

których burmistrzowie współpracują,

żeby zaangażować byłych gangsterów
do pracy z obecnymi,

oferując szkolenia, edukację.

czym wspomagają
zawieszenie broni i rozejm.

W San Salvador,
niegdyś jednym z najbardziej

niebezpiecznych miast na świecie,
morderstw jest mniej o 50%.

[Skupmy się na zagrożonych terenach]

Skupmy się na trudnych miejscach.

Miejsce oraz położenie mają
fundamentalne znaczenie

w występowaniu przemocy w miastach.

Czy wiecie, że w niestabilnym mieście,

na podstawie od 1 do 2% adresów,

można przewidzieć do 99%
przestępstw z użyciem przemocy?

Weźmy San Paulo, miejsce mojej pracy.

Z najbardziej niebezpiecznego
stało się najbezpieczniejsze.

Zdwojono wysiłki w zbieraniu informacji,

stworzono mapy problematycznych rejonów,
zreformowano policję,

w rezultacie zabójstwa spadły
o 70% w ciągu 10 lat.

Trzeba też skupić się
na potencjalnych przestępcach.

[Potencjalni przestępcy]

To straszne, lecz młodzi bezrobotni,
niewykształceni mężczyźni

zwiększają ilość morderców i ofiar.

Musimy przerwać ten krąg przemocy
i edukować dzieci od małego,

podnosić ich wartość, a nie piętnować.

Biorę udział we wspaniałych
projektach w Kingston, na Jamajce

oraz tutaj w Rio,

gdzie edukacja, zatrudnienie
oraz rekreacja staje się dostępna

dla grup wysokiego ryzyka.

W rezultacie miejscowa przemoc spada.

Nasze miasta
muszą też być bezpieczniejsze,

zintegrowane i przyjazne dla wszystkich.

Liczy się spójność społeczna.

Liczy się możliwość przemieszczania.

Musimy odejść od modelu segregacji,
wykluczania oraz miast otoczonych murem.

Mój ulubiony przykład
pochodzi z miasta Medellin.

W późnych latach 90.,
gdy mieszkałem w Kolumbii,

miasto to było światową stolicą
morderstw lecz zmieniło kierunek.

Dokonano tego przez umyślne inwestycje

w dzielnicach najbiedniejszych
i najbardziej niebezpiecznych.

Zintegrowano je z bogatszymi dzielnicami
przez sieć kolejek linowych,

transport publiczny
i pierwszorzędną infrastrukturę.

Zabójstwa spadły o 79%

w mniej niż dwadzieścia lat.

I wreszcie jest technika.

Technika jest obiecująca,
ale i niebezpieczna.

Widzieliśmy przykłady
nadzwyczajnej innowacji

i wiele pochodzi od was tutaj.

Policja angażuje się
w prognozujące analizy.

Mieszkańcy angażują się
w szukanie nowych rozwiązań.

Nawet moja własna grupa tworzy aplikacje

mające zwiększyć odpowiedzialność policji

i podnieść bezpieczeństwo obywateli.

Jednak musimy być ostrożni.

Mam jedną, ważną wiadomość:

zabójcza przemoc nie jest
tak nieunikniona, jak się wydaje

i możemy zwiększyć bezpieczeństwo miast.

Moi drodzy, jedyny raz w życiu

mamy możliwość zredukowania
morderczej przemocy o połowę.

Więc mam tylko jedno pytanie:

na co czekamy?

Dziękuję.

(Brawa)