Η κόρη μου, η σύζυγός μου, το ρομπότ μας, και η αναζήτηση της αθανασίας

Η Μαρτίν Ρόθμπλατ, ιδρυτής του δορυφορικού ραδιοφωνικού σταθμού Sirius XM, διευθύνει τώρα μια φαρμακευτική εταιρεία που φτιάχνει σωτήρια φάρμακα για σπάνιες νόσους (μαζί κι ένα φάρμακο που έσωσε τη ζωή της κόρης της). Παράλληλα εργάζεται για τη διατήρηση της συνείδησης της γυναίκας που αγαπάει σε ένα ψηφιακό αρχείο... και ένα ρομπότ συνοδείας. Σε μια συζήτηση επί σκηνής με τον εκπρόσωπο του TED, τον Κρις Άντερσον, η Ρόθμπλατ μοιράζεται μαζί μας μια έντονη ιστορία αγάπης, ταυτότητας, δημιουργικότητας, και απέραντων δυνατοτήτων.

Κρις Άντερσον: Φαντάζομαι
ότι αυτό που θα κάνουμε

είναι να μιλήσουμε για τη ζωή σου

χρησιμοποιώντας κάποιες εικόνες
που μοιράστηκες μαζί μου.

Νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε
μ' αυτήν εδώ πέρα.

ΟΚ, ποιος είναι αυτός;

Μαρτίν Ρόθμπλατ: Αυτή είμαι εγώ,
με τον μεγαλύτερο γιο μας, τον Ιλάι.

Ήταν περίπου πέντε χρονών.

Τραβήχτηκε στη Νιγηρία

αμέσως μετά τις εξετάσεις μου
για άδεια δικηγορίας στην Ουάσινγκτον.

ΚΑ: Ωραία. Αλλά αυτή δεν μοιάζει πολύ
με την Μαρτίν που βλέπουμε.

ΜΡ: Σωστά. Αυτός ήμουν εγώ ως άνδρας,
έτσι όπως μεγάλωσα.

Πριν τη μετάβαση από άνδρας σε γυναίκα
και από Μάρτιν σε Μαρτίν.

ΚΑ: Μεγάλωσες ως Μάρτιν Ρόθμπλατ;

ΜΡ: Σωστά.

ΚΑ: Και περίπου έναν χρόνο μετά,
παντρεύτηκες μια όμορφη γυναίκα.

Από κεραυνοβόλο έρωτα; Πώς έγινε;

ΜΡ: Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας.

Είδα την Μπίνα
σε μια ντίσκο στο Λος Άντζελες

και αργότερα αρχίσαμε να συζούμε,

αλλά μόλις την είδα,
είδα μόνο μια αύρα ενέργειας γύρω της.

Της ζήτησα να χορέψουμε.

Μου είπε ότι είδε
μια αύρα ενέργειας γύρω από εμένα.

Ήμουν ανύπαντρος πατέρας.
Ήταν ανύπαντρη μητέρα.

Δείξαμε ο ένας στον άλλον
φωτογραφίες των παιδιών μας

και έχουμε έναν ευτυχισμένο γάμο
για ένα τρίτο του αιώνα πλέον.

(Χειροκρότημα)

ΚΑ: Και εκείνον τον καιρό
ήσουν ανερχόμενος επιχειρηματίας

στον χώρο των δορυφόρων.

Νομίζω είχες δύο επιτυχημένες εταιρείες

και μετά άρχισες να ψάχνεις
πώς θα μπορούσες

να χρησιμοποιήσεις τους δορυφόρους
για να φέρεις επανάσταση στη ραδιοφωνία.

Πες μας γι' αυτό.

ΜΡ: Σωστά. Πάντα λάτρευα
τη διαστημική τεχνολογία

και οι δορυφόροι είναι για μένα

όπως τα πρώτα κανό
που καθέλκυσαν οι πρόγονοί μας.

Έτσι ήταν συναρπαστικό για μένα

να συμμετέχω στον διάπλου
των ουράνιων ωκεανών,

και αναπτύσσοντας διάφορους τύπους
συστημάτων δορυφορικής επικοινωνίας,

αυτό που βασικά έκανα ήταν να εκτοξεύω
μεγαλύτερους και ισχυρότερους δορυφόρους,

έχοντας ως αποτέλεσμα οι κεραίες λήψης

να μπορούν να είναι όλο και μικρότερες,

και αφού υλοποιήσαμε
την απευθείας τηλεοπτική μετάδοση,

είχα την ιδέα να φτιάξουμε
έναν πιο ισχυρό δορυφόρο,

ώστε το «πιάτο» λήψης να είναι τόσο μκρό

που θα ήταν μέρος ενός παραβολικού πιάτου,

ένα επίπεδο μικροσκοπικό πιάτο
ενσωματωμένο στον ουρανό του αυτοκινήτου

και θα ήταν δυνατόν να έχουμε
δορυφορικό ραδιόφωνο σε όλη τη χώρα,

και αυτό είναι ο Sirius XM σήμερα.

ΚΑ: Φοβερό! Ποιος από εσάς
έχει χρησιμοποιήσει τον Sirius;

(Χειροκρότημα)

ΜΡ: Σας ευχαριστώ
για τη μηνιαία συνδρομή σας.

(Γέλια)

ΚΑ: Έτσι αυτό πέτυχε
παρόλες τις τότε προβλέψεις.

Ήταν τρομερή εμπορική επιτυχία

αλλά αμέσως μετά,
στις αρχές της δεκαετίας του '90,

έγινε αυτή η μεγάλη αλλαγή στη ζωή σου
και έγινες η Μαρτίν.

ΜΡ: Σωστά.
ΚΑ: Πες μου, λοιπόν, πώς έγινε αυτό;

ΜΡ: Έγινε αφού μιλήσαμε με την Μπίνα
και τα τέσσερα πανέμορφα παιδιά μας

και το συζήτησα με καθέναν τους χωριστά

πως πάντα μέσα μου ένιωθα θηλυκή,
και ένιωθα ως γυναίκα,

αλλά φοβόμουν ότι οι άνθρωποι
θα με περιγελούσαν αν το εξέφραζα,

έτσι πάντα το κρατούσα κρυφό

και έδειχνα μόνο την αρσενική πλευρά μου.

Και καθένας τους
το αντιμετώπισε διαφορετικά.

Η Μπίνα είπε, «Αγαπώ την ψυχή σου,

και είτε η εξωτερική εμφάνισή σου
είναι Μάρτιν ή Μαρτίν,

δεν έχει σημασία για μένα,
εγώ αγαπώ την ψυχή σου».

Ο γιος μου είπε, «Εάν γίνεις γυναίκα,
θα είσαι ακόμη ο πατέρας μου;»

Κι εγώ είπα,
«Ναι, πάντα θα είμαι ο πατέρας σου»

και ακόμη είμαι ο πατέρας του σήμερα.

Η μικρότερη κόρη μου έκανε το αμίμητο
με τη σοφία του πεντάχρονου:

Έλεγε στον κόσμο, «Αγαπώ τον μπαμπά μου
και με αγαπάει κι αυτή».

Έτσι δεν είχε απολύτως κανένα πρόβλημα
με τα ανάμικτα γένη.

ΚΑ: Και λίγα χρόνια μετά απ' αυτό,
δημοσίευσες αυτό το βιβλίο:

«Το απαρτχάιντ των φύλων».

Τι ήθελες να πεις με αυτό το βιβλίο;

ΜΡ: Το μήνυμα του βιβλίου είναι
ότι υπάρχουν 7 δις άνθρωποι στον κόσμο

και πράγματι 7 δις διαφορετικοί τρόποι
να εκφράσεις το γένος σου.

Και παρόλο που μπορεί να έχουν
τα γεννητικά όργανα ανδρός ή γυναικός,

αυτά δεν καθορίζουν πραγματικά το φύλο σου

ή ακόμη και τη σεξουαλική σου ταυτότητα.

Είναι απλά ένα θέμα ανατομίας

και μεθόδων αναπαραγωγής,

και οι άνθρωποι θα μπορούσαν
να επιλέξουν όποιο γένος επιθυμούσαν

αν δεν στριμώχνονταν από την κοινωνία
στις κατηγορίες άνδρας ή γυναίκα,

όπως στη Νότιο Αφρική χώριζαν τον κόσμο
σε λευκούς και μαύρους.

Γνωρίζουμε από την ανθρωπολογία
ότι η φυλή είναι ένας μύθος,

αν και οι φυλετικές διακρίσεις
είναι πάρα πολύ πραγματικές,

και ξέρουμε από πολιτισμικές μελέτες

ότι τα χωριστά γένη αρσενικού και θηλυκού
είναι κατασκευασμένος μύθος.

Η πραγματικότητα είναι
μια ρευστότητα γένους

που διατρέχει όλη την απόσταση
μεταξύ αρσενικού και θηλυκού.

ΚΑ: Εσύ η ίδια δεν νιώθεις
πάντα 100% θηλυκή.

ΜΡ: Σωστά. Θα έλεγα ότι κατά κάποιο τρόπο

αλλάζω το γένος μου σχεδόν
το ίδιο συχνά όσο το χτένισμά μου.

ΚΑ: (Γελάει) Εντάξει, αυτή είναι
η πανέμορφη κόρη σου, η Τζένεσις.

Νομίζω πως ήταν περίπου σ' αυτή την ηλικία
όταν κάτι τρομερό της συνέβει.

ΜΡ: Ναι, ανακάλυψε
ότι δεν μπορούσε να ανέβει τις σκάλες

για το υπνοδωμάτιο στο σπίτι μας,

και μετά από πολλούς μήνες σε γιατρούς,

διαγνώστηκε με μια σπάνια
και σχεδόν αδιάκριτα θανάσιμη νόσο

που ονομάζεται
πνευμονική αρτηριακή υπέρταση.

ΚΑ: Πώς το αντιμετωπίσατε αυτό;

ΜΡ: Αρχικά προσπαθήσαμε να την πάμε
στους καλύτερους γιατρούς.

Καταλήξαμε στο Εθνικό Ιατρικό Κέντρο
Παίδων στην Ουάσινγκτον.

Ο διευθυντής του τμήματος
παιδιατρικής καρδιολογίας

μας είπε ότι θα την πρότεινε
για μεταμόσχευση πνεύμονα

αλλά να μην έχουμε πολλές ελπίδες

επειδή υπήρχαν
πολύ λίγοι διαθέσιμοι πνεύμονες,

ειδικά για παιδιά.

Είπε ότι όλοι οι ασθενείς
με αυτή τη νόσο πέθαιναν,

και αν κάποιοι έχετε δει την ταινία
«Το Λάδι του Λορέντζο»,

υπάρχει μια σκηνή όπου ο πρωταγωνιστής

κυλάει αργά κάτω τη σκάλα
θρηνώντας για τη μοίρα του γιου του,

και έτσι ακριβώς νιώθαμε για την Τζένεσις.

ΚΑ: Αλλά δεν αποδέχθηκες ότι υπήρχε όριο
στο τι μπορούσες να κάνεις.

Άρχισες να ερευνάς αν μπορούσες
να βρεις θεραπεία με οποιονδήποτε τρόπο.

ΜΡ: Σωστά. Ήταν στην εντατική
για πολλές εβδομάδες

και η Μπίνα και εγώ μέναμε καθένας
με βάρδιες στο νοσοκομείο

ενώ ο άλλος πρόσεχε τα υπόλοιπα παιδιά,

και ενώ ήμουν στο νοσοκομείο
και αυτή κοιμόταν,

πήγα στη βιβλιοθήκη του νοσοκομείου.

Διάβασα κάθε άρθρο που υπήρχε
σχετικά με την πνευμονική υπέρταση.

Δεν είχα κάνει καθόλου βιολογία,
ούτε και στο κολέγιο,

έτσι έπρεπε να διαβάσω από αρχές βιολογίας
έως επίπεδο πανεπιστημίου

και μετά τα βιβλία της Ιατρικής
και άρθρα επιστημονικών περιοδικών,

ξανά και ξανά, και τελικά έμαθα αρκετά

ώστε να θεωρώ δυνατόν
πως κάποιος μπορεί να βρει μια θεραπεία.

Έτσι συστήσαμε
μια μη κερδοσκοπική εταιρεία.

Έγραψα μια περιγραφή
ζητώντας δωρεές από το κοινό

για τη χρηματοδότηση της ιατρικής έρευνας.

Απέκτησα τέλεια γνώση περί της νόσου -
οι γιατροί μου έλεγαν, Μαρτίν,

πραγματικά εκτιμούμε
τη χρηματοδότηση που μας παρέχεις

αλλά δεν θα μπορέσουμε
να βρούμε θεραπεία έγκαιρα

ώστε να σωθεί η κόρη σου.

Παρ' όλα αυτά, υπάρχει ένα φάρμακο

που ανέπτυξε η εταιρεία Burroughs Wellcome

που θα αναστείλει την πρόοδο της νόσου

αλλά η Burroughs Wellcome μόλις
εξαγοράστηκε από την Glaxo Wellcome.

Αποφάσισαν να μην εξελίξουν

κανένα φάρμακο για σπάνιες
και χωρίς οικονομικό ενδιαφέρον νόσους,

και ίσως οι γνώσεις σου
στις δορυφορικές επικοινωνίες βοηθούσαν

για να εξελίξεις τη θεραπεία
για την πνευμονική υπέρταση.

ΚΑ: Πώς τελικά απέκτησες πρόσβαση
σ' αυτό το φάρμακο;

ΜΡ: Πήγα στην Glaxo Wellcome

και αφού με έδιωξαν τρεις φορές
και μου έκλεισαν την πόρτα κατάμουτρα

γιατί δεν σκόπευαν να εκχωρήσουν
εξωτερικά την ανάπτυξη του φαρμάκου

σε κάποιον που εξειδικεύεται
στις δορυφορικές επικοινωνίες,

δεν θα ανέθεταν το φάρμακο
γενικά σε κανέναν,

και πίστευαν ότι δεν είχα την τεχνογνωσία,

τελικά μπόρεσα να πείσω
μια μικρή ομάδα να δουλέψουν μαζί μου

και απέκτησα αρκετή αξιοπιστία.

Έκαμψα την αντίστασή τους,

παρεμπιπτόντως δεν είχαν καμία ελπίδα
πως το φάρμακο θα λειτουργούσε,

και προσπάθησαν να μου πουν,
«Χάνεις άδικα το χρόνο σου.

Λυπούμαστε για την κόρη σου».

Αλλά τελικά, για ένα αντίτιμο 23.000 ευρώ

και μια συμφωνία για απόδοση
10% επί κάθε πιθανού κέρδους,

συμφώνησαν να μου δώσουν
τα παγκόσμια δικαιώματα επί του φαρμάκου.

ΚΑ: Έτσι έβγαλες το φάρμακο στην αγορά
με ένα πραγματικά έξυπνο τρόπο,

βασικά χρεώνοντας όσα χρειάζονται
για την κάλυψη του κόστους.

ΜΡ: Ναι, Κρις, αλλά αυτό
δεν είναι το φάρμακο που κατέληξα -

αφού έδωσα την επιταγή των 23.000 ευρώ

και είπα, «Ωραία. Πού είναι
το φάρμακο για την Τζένεσις;»

μου είπαν, «Μαρτίν,
δεν υπάρχει φάρμακο για την Τζένεσις.

Είναι απλώς κάτι
που δοκιμάσαμε σε ποντίκια».

Και μου έδωσαν κάτι που έμοιαζε
σαν ένα πλαστικό σακουλάκι

που περιείχε μικρή ποσότητα σκόνης.

Είπαν, «Μην το δώσεις σε άνθρωπο»

και μου έδωσαν ένα κομμάτι χαρτί
που έλεγε ότι είναι πατενταρισμένο,

και απ' αυτό έπρεπε να βρούμε τρόπο
να φτιάξουμε το φάρμακο.

Εκατό χημικοί
σε κορυφαία πανεπιστήμια των ΗΠΑ

όλοι ορκίστηκαν ότι μια πατέντα
δεν μπορεί ποτέ να γίνει φάρμακο.

Εάν τελικά γινόταν φάρμακο,
δεν θα μπορούσε να μπει σε διανομή

γιατί είχε χρόνο ημιζωής μόνο 45 λεπτών.

ΚΑ: Και όμως, ένα με δύο χρόνια αργότερα
βρέθηκες με το φάρμακο

που έκανε καλά την Τζένεσις.

ΜΡ: Κρις, το εκπληκτικό στην υπόθεση ήταν

ότι εκείνη η απολύτως άχρηστη σκόνη,

που ήταν μια αχνή λάμψη υπόσχεσης
πως υπήρχε ελπίδα για την Τζένεσις,

όχι μόνο κρατάει σήμερα ζωντανούς
την Τζένεσις και άλλους ανθρώπους,

αλλά αποφέρει έσοδα
περίπου 1,4 δις ευρώ τον χρόνο.

(Χειροκρότημα)

ΚΑ: Να 'σαι λοιπόν.

Έτσι έβγαλες μετοχές της εταιρείας, σωστά;

Και έβγαλες μια περιουσία.

Επ' ευκαιρίας, πόσα πλήρωσες στην Glaxo
μετά τα 23.000 ευρώ;

ΜΡ: Κάθε χρόνο τους πληρώνουμε 10%
επί του 1,4 δισεκατομμυρίου,

140 εκατομμύρια ευρώ,
πέρυσι 92 εκατομμύρια ευρώ.

Είναι η καλύτερη απόδοση επένδυσης
που έχουν ποτέ εισπράξει.

(Γέλια)

ΚΑ: Φαντάζομαι όμως,
ότι τα καλύτερα νέα είναι αυτά.

ΜΡ: Ναι. Η Τζένεσις είναι
μια πανέμορφη νεαρή κοπέλα.

Είναι ζωντανή και υγιής
σήμερα στην ηλικία των 30.

Εκεί βλέπετε εμένα,
την Μπίνα και την Τζένεσις.

Το πιο ωραίο σχετικά με την Τζένεσις

είναι ότι ενώ μπορούσε να κάνει
οτιδήποτε στη ζωή της,

και πίστεψέ με,
αν είχες περάσει όλη σου τη ζωή

με ανθρώπους που σου λένε ξεκάθαρα
ότι έχεις μια θανάσιμη αρρώστια,

εγώ τουλάχιστον θα έφευγα για την Ταϊτή
και δεν θα ήθελα να ξαναδώ ποτέ κανέναν.

Αντ' αυτού, αποφάσισε να δουλέψει
στη United Therapeutics.

Λέει πως θέλει να κάνει ό,τι μπορεί

για να βοηθήσει να βρουν θεραπεία
οι άλλοι άνθρωποιμε σπάνιες νόσους

και σήμερα είναι επικεφαλής έργου
για όλες τις δραστηριότητες τηλεπαρουσίας,

όπου βοηθάει στην ψηφιακή ένωση
ολόκληρης της εταιρείας

ώστε να συνεργαστεί και να βρει θεραπείες
για την πνευμονική υπέρταση.

ΚΑ: Δεν ήταν όμως τυχεροί
όλοι οι ασθενείς αυτής της νόσου;

Πολλοί πεθαίνουν ακόμη
και βρίσκετε λύση και γι' αυτό. Πώς;

ΜΡ: Ακριβώς, Κρις. Είναι περίπου
3.000 άτομα το χρόνο μόνο στις ΗΠΑ,

ίσως και δεκαπλάσιος αριθμός παγκοσμίως,

που ακόμη πεθαίνουν από αυτή τη νόσο

επειδή τα φάρμακα επιβραδύνουν
την εξέλιξη της νόσου

αλλά δεν την σταματούν τελείως.

Η μόνη θεραπεία για πνευμονική υπέρταση,
πνευμονική κυστική ίνωση,

βλεννογλοιοείδωση, εμφύσημα,

χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια,
από την οποία πέθανε ο Λέοναρντ Νίμοϊ,

είναι η μεταμόσχευση πνεύμονα,

αλλά δυστυχώς υπάρχουν πνεύμονες
διαθέσιμοι για μεταμόσχευση

μόνο για 2.000 άτομα στις ΗΠΑ τον χρόνο,

ενώ περίπου μισό εκατομμύριο
άνθρωποι το χρόνο

πεθαίνουν από πνευμονική ανεπάρκεια
τετάρτου σταδίου.

ΚΑ: Πώς το αντιμετωπίζετε αυτό;

ΜΡ: Το σκεπτικό μου
βασίζεται στη δυνατότητα,

ακριβώς όπως κρατάμε
αυτοκίνητα, αεροπλάνα και κτήρια

σε διαρκή λειτουργία για χρόνια

με απεριόριστη παροχή δομικών υλικών
και μηχανικών ανταλλακτικών,

γιατί να μην μπορούμε να έχουμε
απεριόριστη παροχή μεταμοσχεύσιμων οργάνων

και να κρατάμε τους ανθρώπους
ζωντανούς στο διηνεκές,

και ειδικά τους ανθρώπους
με πνευμονικές νόσους;

Συνεργαστήκαμε λοιπόν με τον Κρεγκ Βέντερ,
που αποκωδικοποίησε το ανθρώπινο γονιδιώμα

και την εταιρεία που ίδρυσε

με τον Πίτερ Ντιαμάντις,
τον ιδρυτή της X Prize,

για να τροποποιήσουμε γενετικά

το γονιδίωμα του οικόσιτου χοίρου

ώστε τα όργανα του χοίρου
να μην απορρίπτονται από το ανθρώπινο σώμα

και έτσι να δημιουργήσουμε

μια απεριόριστη παροχή
μεταμοσχεύσιμων οργάνων.

Το κάνουμε αυτό μέσω της εταιρείας μας,
της United Therapeutics.

ΚΑ: Πιστεύεις λοιπόν ότι μέσα σε,
ας πούμε, μια δεκαετία

η έλλειψη σε μεταμοσχεύσιμα όργανα
θα καλυφθεί από αυτούς τους ανθρώπους;

ΜΡ: Απολύτως, Κρις.

Είμαι τόσο σίγουρη γι' αυτό
όσο και για την επιτυχία που είχαμε

με την απευθείας τηλεοπτική μετάδοση
στον Sirius XM.

Δεν είναι και τόσο δυσνόητο.

Είναι ξεκάθαρη γενετική παρέμβαση
στα δύο γονίδια.

Είμαστε τυχεροί που ζούμε σε εποχή

που η τροποποίηση αλληλουχίας γονιδιωμάτων
είναι διαδικασία ρουτίνας,

και οι λαμπροί επιστήμονες
της Synthetic Genomics

μπορούν να εστιάσουν
στο γονιδίωμα του χοίρου,

να βρουν επακριβώς τα προβληματικά γονίδια
και να τα διορθώσουν.

ΚΑ: Μα δεν είναι μόνο σώματα που -
αν και είναι εκπληκτικό.

(Χειροκρότημα)

Δεν σας ενδιαφέρουν μόνο
τα σώματα που θα διαρκούν πολύ καιρό,

αλλά και τα μυαλά που θα διαρκούν.

Και νομίζω αυτό το διάγραμμα
λέει κάτι αρκετά σημαντικό.

Τι σημαίνει;

ΜΡ: Αυτό που δείχνει το διάγραμμα,
Και προέρχεται από τον Ρέι Κουρτσβάιλ,

είναι ότι ο ρυθμός ανάπτυξης
σε υπολογιστική επεξεργασία,

υλικό, υλικολογισμικό και λογισμικό,

οδεύει σε μια τέτοια καμπύλη
ώστε έως τη δεκαετία του 2020,

όπως είδαμε σήμερα
σε προηγούμενες παρουσιάσεις,

θα υφίσταται τεχνολογία πληροφορικής

που θα επεξεργάζεται πληροφορίες
και τον κόσμο που μας περιβάλλει

με τον ρυθμό του ανθρώπινου μυαλού.

ΚΑ: Και εφόσον προς εκεί πηγαίνουμε,
προετοιμάζεστε γι' αυτόν τον κόσμο

πιστεύοντας ότι σύντομα θα μπορούμε,
παραδείγματος χάριν,

να πάρουμε τα περιεχόμενα του εγκεφάλου
και να τα διατηρήσουμε για πάντα;

Πώς το περιγράφετε αυτό;

ΜΡ: Λοιπόν Κρις, αυτό που δουλεύουμε
είναι να δημιουργήσουμε τις συνθήκες

να μπορούμε να δημιουργήσουμε
ένα αρχείο του μυαλού μας,

και ένα αρχείο μυαλού είναι μια συλλογή
από ιδιομορφίες, προσωπικότητα,

αναμνήσεις, συναισθήματα,

ιδεώδη, στάσεις και αξίες,

όλα όσα σήμερα διοχετεύουμε
στα Google, Amazon, και Facebook,

και όλες οι αποθηκευμένες πληροφορίες
θα μπορούν στις επόμενες δεκαετίες

-όταν κάποιο λογισμικό
θα μπορεί να ανασυστήσει την συνείδηση-

θα μπορεί τελικά να αναβιώσει τη συνείδηση
που περιέχεται στο αρχείο του μυαλού μας.

ΚΑ: Δεν κάνετε πλάκα με αυτό;

Είστε σοβαροί. Ποιος είναι τελικά αυτός;

ΜΡ: Αυτή είναι μια ρομποτική έκδοση
της πολυαγαπημένης μου συζύγου, Μπίνα.

Και την φωνάζουμε Μπίνα 48.

Έχει προγραμματιστεί
από τη Hanson Robotics από το Τέξας.

Εδώ είναι η κεντρική σελίδα
του περιοδικού National Geographic

με έναν από τους φροντιστές της,

και σερφάρει στο Διαδίκτυο
και περιέχει εκατοντάδες ώρες

από τις ιδιομορφίες
και την προσωπικότητα της Μπίνα.

Είναι σαν ένα παιδί δύο ετών

αλλά λέει πράγματα που εκπλήσσουν,

πράγμα που μάλλον εκφράζεται καλύτερα
από την Έιμι Χάρμον,

δημοσιογράφο των Τάιμς της Νέας Υόρκης,
βραβευμένη με Πούλιτζερ,

που λέει πως οι απαντήσεις της
είναι συχνά απογοητευτικές,

αλλά άλλες φορές το ίδιο επιβλητικές όσο
κάθε ζωντανού ανθρώπου που έχει μιλήσει.

ΚΑ: Και το σκεπτικό σου εδώ
είναι ίσως μια ελπίδα

ότι αυτή η έκδοση της Μπίνα
ή κάποια μελλοντική της αναβάθμιση

θα μπορεί κατά κάποια έννοια
να ζήσει για πάντα;

ΜΡ: Ναι. Και όχι μόνο η Μπίνα, αλλά όλοι.

Είναι σχεδόν μηδενικό
το κόστος αποθήκευσης των αρχείων μυαλού

στο Facebook, στο Instagram,
και ό,τι άλλο παρόμοιο.

Τα κοινωνικά μέσα νομίζω ότι είναι
η πιο εκπληκτική εφεύρεση της εποχής μας

και καθώς διατίθενται εφαρμογές

με μεγαλύτερες δυνατότητες
από τη Σίρι του iPhone

θα εξελίξουμε
λειτουργικά συστήματα συνείδησης,

και όλοι στον κόσμο,
δισεκατομμύρια άνθρωποι,

θα μπορούν να εξελίξουν
πνευματικούς κλώνους του εαυτού τους

που θα έχουν αυτόνομη ζωή στο διαδίκτυο.

ΚΑ: Το θέμα είναι λοιπόν, Μαρτίν,

ότι σε κάθε κανονική συζήτηση
αυτό θα ακουγόταν σαφέστατα εξωφρενικό

αλλά μέσα στη δική σου ζωή,
σε όσα έχεις κάνει,

κάποια από όσα ακούσαμε
αυτή την εβδομάδα,

οι δομημένες πραγματικότητες
που το μυαλό μας παράγει,

δεν θα τις θεωρούσες και τελείως απίθανες.

ΜΡ: Να σου πω,
δεν νομίζω ότι εγώ τα έκανα.

Αν κάτι μπορείς να μου αποδώσεις,
είναι ότι εγώ διακινώ τις ιδέες

που τις αναλαμβάνουν τεράστιες εταιρείες

σε Κίνα, Ιαπωνία, Ινδία, ΗΠΑ και Ευρώπη.

Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι
γράφουν κώδικα

που εκφράζει όλο και περισσότερες απόψεις
της ανθρώπινης συνείδησης,

και δεν χρειάζεται να είσαι ιδιοφυΐα
για να δεις ότι όλα αυτά τα νήματα

θα ενωθούν και τελικά θα δημιουργήσουν
ανθρώπινη συνείδηση,

κι είναι κάτι που όλοι θεωρούμε σημαντικό.

Υπάρχουν τόσα να κάνεις σε αυτή τη ζωή

και αν μπορούσαμε να έχουμε ένα ομοίωμα,
έναν ψηφιακό σωσία μας,

που θα βοηθάει να επιμεληθούμε βιβλία,
να κάνουμε ψώνια,

να είναι οι καλύτεροι φίλοι μας,

νομίζω ότι οι πνευματικοί μας κλώνοι,
οι ψηφιακές μας εκδόσεις,

τελικά θα γίνουν οι καλύτεροι φίλοι μας,

και προσωπικά για μένα και την Μπίνα,

αγαπιόμαστε σαν τρελοί.

Κάθε μέρα λέμε,

«Σ' αγαπώ ακόμα περισσότερο
από όσο πριν από 30 χρόνια».

Κι έτσι για εμάς
η προοπτική των ψηφιακών κλώνων

και των αναγεννημένων σωμάτων

σημαίνει ότι ο έρωτάς μας, Κρις,
θα ζήσει για πάντα.

Και ποτέ δεν βαριόμαστε ο ένα τον άλλον.
Σίγουρα δεν θα βαρεθούμε ποτέ.

ΚΑ: Νομίζω η Μπίνα είναι εδώ, σωστά;
ΜΡ: Ναι, είναι.

ΚΑ: Θα ήταν υπερβολικό
να ζητήσουμε ένα φορητό μικρόφωνο;

Μπίνα, να σε προσκαλέσουμε στη σκηνή;
Θέλω να σου κάνω μόνο μια ερώτηση.

Εκτός αυτού, θέλουμε να σε δούμε.

(Χειροκρότημα)

Σε ευχαριστώ.

Έλα μαζί με τη Μαρτίν εδώ.

Θέλω να πώ, όταν παντρεύτηκες,

αν κάποιος σου έλεγε
ότι μέσα σε λίγα χρόνια,

ο άνδρας που παντρεύτηκες
θα γινόταν γυναίκα,

και λίγα χρόνια πιο μετά
θα γινόσουν ρομπότ -

(Γέλια)

πώς το έζησες; Πώς ήταν;

Μπίνα Ρόθμπλατ: Ήταν ένα πραγματικά
συναρπαστικό ταξίδι

και δεν θα μου είχε περάσει
από το μυαλό τότε,

αλλά αρχίσαμε να βάζουμε στόχους
και να τους επιδιώκουμε

και να κατορθώνουμε πράγματα,

και χωρίς να το καταλάβουμε
αρχίσαμε να ανεβαίνουμε

και ακόμα δεν έχουμε σταματήσει,
έτσι είναι υπέροχο.

ΚΑ: Η Μαρτίν μου είπε
κάτι πραγματικά όμορφο,

όταν μιλούσαμε στο Skype
πριν τη συνέντευξη,

ότι θέλει να ζήσει εκατό χρόνια

ως αρχείο μυαλού,

αλλά όχι χωρίς εσένα.

ΜΡ: Σωστά, θέλουμε να το κάνουμε μαζί.

Επίσης θα μας καταψύξουν μετά θάνατον
και θέλουμε να ξυπνήσουμε μαζί.

ΚΑ: Για να σου πω τη γνώμη μου,

δεν είναι μόνο από τις πιο απίστευτες ζωές
που έχω ποτέ ακούσει,

είναι από τις πιο εκπληκτικές
ιστορίες αγάπης που έχω ποτέ ακούσει.

Είναι μεγάλη μου χαρά
που σας έχουμε εδώ στο TED.

Σας ευχαριστώ πολύ.

ΜΡ: Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)