-
به عنوان یک هنرمند مفهومی
-
من دائما به دنبال راههای خلاقانه
برای ایجاد مکالمات چالش برانگیز هستم.
-
من این کار را از طریق نقاشی، مجسمه سازی،
ویدیو و نمایش انجام میدهم.
-
اما بدون در نظر گرفتن نوع کار،
-
دو تا از مواد مورد علاقهی من
تاریخ و گفتگو هستند.
-
در سال ۲۰۰۷، من «لوتوس» را ساختم،
-
با دو متر و بیست سانتی متر قطر،
-
یک تصویر شیشهای
۳۰۰ کیلویی از شکوفه نیلوفر آبی.
-
در آیین بودایی، نیلوفر آبی نماد برتری
-
و خلوص ذهن و روح است.
-
اما با نگاهی دقیقتر به این نیلوفر آبی
-
مشخص میشود که هر گلبرگ
مقطعی از یک کشتی برده داری است.
-
نمودار نمادی از یک کتابچه راهنمای
برده داری بریتانیایی گرفته شده است
-
و بعدا از آن توسط طرفداران الغای برده داری
برای نشان دادن ستم برده داری استفاده شد.
-
در آمریکا، ما علاقهای به صحبت
درباره برده داری نداریم،
-
و همچنین به آن به عنوان
یک صنعت جهانی نگاه میکنیم.
-
اما با استفاده از این سمبل بودایی،
-
امیدوارم بتوانم تاریخ و
زخم عمیق آفریقای سیاه را
-
برجسته و جهانی کنم
-
و بحثهایی درباره
تاریخ مشترکمان را تشویق کنم.
-
برای ساختن «لوتوس،»
بیش از ۶٫۰۰۰ شکل را حکاکی کردیم.
-
و این کار بعدا به تشکیل کمیتهای
توسط شهر نیویورک منجر شد
-
تا نمونهای ۸.۵ متری از جنس فولاد
-
به عنوان نماد دائمی
آکادمی مردان جوان عقاب ساخته شود،
-
مدرسهای برای دانش آموزان سیاه و لاتین،
-
دو قشری که بیش از همه
از این تاریخ تاثیر پذیرفتند.
-
همین دو گروه هم تاثیر بسیاری
از یک پدیده جدیدتر گرفتهاند،
-
اما اجازه بدهید موضوع را عوض کنم.
-
من پیکرههای آفریقایی را
از فروشگاههای توریستی
-
یا بازارهای اجناس ارزان سراسر جهان
جمع آوری میکنم.
-
اعتبار و اصالت آنها کاملا قابل بحث است،
-
اما مردم باور دارند که
اینها به قدرت آغشته شدهاند،
-
یا حتی جادو.
-
اما تنها همین تازگی متوجه شدهام
چطور از آنها در کارم استفاده کنم.
-
(شلیک اسلحه)
-
از سال ۲۰۱۲، جهان شاهد
کشته شدن ترایوان مارتین،
-
مایکل براون، اریک گارنر،
ساندرا بلند، تمیر رایس
-
و در واقع عده بیشماری
شهروند سیاه پوست بی سلاح دیگر
-
به دست پلیس بوده است،
-
که بارها هم بدون هیچ مجازاتی
از کنار آن عبور کردهاند.
-
با توجه به این قربانیان
-
و دفعات متعددی که حتی خود من،
-
یک استاد دانشگاه تابع قانون،
-
هدف اسلحه پلیس و
مورد آزار و اذیت قرار گرفتهام.
-
من نام این اثر را به سادگی «بم» گذاشتم.
-
پاک کردن هویت هر کدام از این
پیکرهها از این جنبه اهمیت داشت،
-
که همه آنها یک شکل به نظر برسند
و نادیده گرفتن آنها سادهتر شود.
-
برای این کار، آنها را
در مومی غلیظ و قهوهای فرو بردم
-
قبل از اینکه آنها را
به محدوده تیراندازی ببرم
-
جایی که بوسیله گلوله
آنها را دوباره تراش دادم.
-
و سرگرم کننده هم بود،
-
بازی کردن با اسلحه و دوربینهای
تصویربرداری با سرعت بالا.
-
اما احترامی که برای این مجسمهها قائل بودم
در واقع مرا از کشیدن ماشه باز داشت،
-
چون از جهاتی احساس میکردم
که به خودم تیراندازی میکنم.
-
در نهایت، فیلمبردارم، رائول،
شلیکها را انجام داد.
-
بعد من تکههای آنها را برداشتم
-
و با آنها قالبهایی درست کردم،
و همانطور که در تصویر میبینید،
-
ابتدا آنها را با موم،
و در نهایت با برنز قالبگیری کردم
-
تا خشونت به کار رفته برای ساخت آنها را
-
مثل جراحت جنگی یا جای زخم نشان دهم.
-
زمانی که اخیرا این کار را
در میامی به نمایش گذاشتم،
-
زنی به من گفت که همه شلیکها را
به سمت روح خودش احساس میکند.
-
اما او همچنین فکر میکرد که این آثار
-
یادآور همه قربانیان این کشتار و همچنین
-
همه قربانیان خشونت نژادی
در طول تاریخ آمریکا است.
-
اما «لوتوس» و «بم» بزرگتر از
تاریخ ایالات متحده هستند.
-
در هنگام نمایش آثار در سال گذشته در برلین
-
یک دانشجوی فلسفه از من
درباره علت این کشتار پرسید.
-
من هم به او عکسی از یک کارت پستال
به دار آویختن بی محاکمه
-
از اوایل قرن بیستم نشان دادم
-
و به او یادآوری کردم که این کشتار
برای بیش ۵۰۰ سال رواج داشته است.
-
اما تنها از طریق سوالاتی مثل این
-
و گفتگوهای تفکر برانگیز بیشتر
درباره تاریخ و نژاد است
-
که میتوانیم به عنوان فرد
و جامعه تکامل پیدا کنیم.
-
امیدوار آثار هنری من فضایی امن
-
برای اینگونه تبادلات صادقانه فرآهم کند
-
و موقعیتی برای مردم به وجود بیاورد
تا یکدیگر را
-
در بحثهای واقعی و ضروری درگیر کنند.
-
متشکرم.
-
(تشویق)
closed TED
