เจน แม็คกอนิกัล: ทำให้โลกของเราดีขึ้นได้ด้วยการเล่นเกมส์

เกมส์เช่น World of Warcraft ทำให้ผู้เล่นรู้สึกได้ว่า พวกเขาสามารถช่วยกอบกู้โลกได้ และนั่นเป็นแรงจูงใจอย่างดีที่จะเรียนรู้ถึงการเป็นฮีโร่ มันคงจะดีไม่น้อยถ้าหากว่าเราสามารถใช้พลังจากการใช้ความสามารถในการผ่านด่านต่างๆในเกมส์ไปสู่การแก้ไขปัญหาในโลกแห่งความเป็นจริง เจน แม็คกอนิกัลเชื่อว่าพวกเราทำได้ และเธอได้อธิบายไว้อย่างน่าสนใจว่าเราจะสามารถทำให้สำเร็จได้อย่างไร

ดิฉัน เจน แม็คกอนิกัลค่ะ เป็นนักสร้างสรรค์เกม

ผ่านมากว่าสิบปีแล้วที่ฉันได้สร้างเกมส์ออนไลน์

เป้าหมายที่ฉันหวังไว้ในอีกสิบปีที่กำลังจะมาถึง

คือการที่จะให้มันง่าย

สำหรับการที่จะกอบกู้โลกแห่งความเป็นจริง

เท่ากับที่ง่ายสำหรับการจะกอบกู้โลกในเกมส์ออนไลน์

ดิฉันมีแผนสำหรับสิ่งนี้นะคะ

ซึ่งมันรวมไปถึงการโน้มน้าวคนอีกมาก

รวมถึงพวกคุณทุกคนด้วย ที่จะใช้เวลามากขึ้น

ในการเล่นเกมส์ที่ใหญ่ขึ้นและดีกว่าที่เป็นอยู่

ณ ปัจจุบัน เราใช้เวลาสามพันล้านชั่วโมงในหนึ่งอาทิตย์

กับการเล่นเกมส์ออนไลน์

พวกคุณบางคนอาจกำลังคิดว่า

"นั่นมันเยอะมากเลยนะ สำหรับเวลาที่ใช้ไปกับการเล่นเกมส์"

มันก็อาจจะมากไปค่ะ ถ้าเราคำนึงถึงว่า

เรามีปัญหาเร่งด่วนอยู่มากมายที่สมควรได้รับการแก้ไขในโลกแห่งความเป็นจริง

แต่จริงๆแล้ว ตามผลวิจัยที่ดิฉันศึกษามา

ที่ สถาบันแห่งอนาคต (The Institute For The Future)

สิ่งที่เป็นจริงกลับตรงกันข้ามจากที่เราเข้าใจ

สามพันล้านชั่วโมงในหนึ่งอาทิตย์นั้นแทบจะไม่เพียงพอ

ในการเล่นเกมเพื่อแก้ไขปัญหาในโลกแห่งความเป็นจริง

ตามความเป็นจริง ฉันเชื่อว่าถ้าเราต้องการที่จะอยู่รอด

ในอีกร้อยปีข้างหน้าบนดาวสีน้ำเงินดวงนี้

เราต้องเพิ่มชั่วโมงการเล่นเกมอย่างมากทีเดียวเลยค่ะ

ฉันได้คำนวนเอาไว้แล้วว่า จำนวนทั้งหมดที่เราต้องการ

อยู่ที่ 2.1 หมื่นล้านชั่วโมงในทุกๆอาทิตย์

นั่นคงจะเป็นความคิดที่ไม่ปกติสักเท่าไร

ดังนั้น ดิฉันจะขอกล่าวอีกครั้งนะคะ

ว่าถ้าเราต้องการแก้ไขปัญหาเช่น ความอดอยาก

ความยากจน การเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ ความขัดแย้งในโลก ปัญหาโรคอ้วน

ดิฉันเชื่อว่าเราต้องมีความมุ่งมั่น ทะเยอทะยาน

ที่จะเล่นเกมส์ออนไลน์

โดยอย่างน้อยที่สุดต้องเล่นให้ถึง 2.1 หมื่นล้านชั่วโมงต่ออาทิตย์นะคะ

ภายในสิบปีที่จะถึงนี้ (เสียงหัวเราะ)

โอไม่ค่ะ ไม่ ฉันจริงจังนะคะ

และนี่คือเหตุผลว่าทำไมค่ะ รูปนี้

ได้รวบรวมเอาสาระสำคัญ ว่าทำไมฉันถึงคิดว่าเกมส์นั้นเป็นสิ่งที่จำเป็น

สำหรับการอยู่รอดของเผ่าพันธุ์มนุษย์ (เสียงหัวเราะ) จริงๆค่ะ

นี่คือรูปที่ถ่ายโดยช่างภาพที่มีชื่อว่า ฟิล โทล์ดาโน่ (Phil Toledano)

เขาอยากจะเก็บภาพอารมณ์ของการเล่นเกม

ดังนั้นเขาจึงได้ติดตั้งกล้องเอาไว้ข้างหน้าของคนที่กำลังเล่นเกม

และนี่ก็คืออารมณ์ที่สุดจะคลาสสิคที่เกิดขึ้นในระหว่างการเล่มเกมส์ค่ะ

ที่นี้ ถ้าคุณไม่ใช่คนที่ชอบเล่นเกม

คุณอาจจะมองไม่เห็นความแตกต่างกระจ้อยร่อยในภาพนี้

คุณคงจะรู้สึกได้ถึงความรู้สึกของภาวะเร่งด่วน

ความกลัวเล็กน้อย แต่มีความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า

รวมไปถึงการมีสมาธิอย่างล้นหลามที่จะแก้ไขปัญหาที่ยากมากๆ

ถ้าคุณเป็นหนึงในนักเล่นเกม คุณจะสังเกตเห็นถึง

จุดต่างเล็กน้อยตรงนี้นะคะ รอยย่นเนื่องจากการเหลือกตาขึ้น และที่มุมปาก

เป็นสัญญานของการมองโลกในแง่ดี

และการเลิกคิ้วขึ้น สื่อได้ถึงอารมณ์ของความประหลาดใจ

นี่คือการแสดงออกทางสีหน้าของผู้เล่นเก่มที่จวนจะได้อะไรบางอย่างที่เรียกว่า

ชัยชนะขั้นมหากาพย์ (an epic win)

(เสียงหัวเราะ)

โอ คุณเคยได้ยินมาเหรอคะ โอเค ดีเลยค่ะ

เรามีผู้ที่คุ้นเคยกับการเล่นเกมอยู่ตรงนี้ด้วยสินะคะ

ชัยชนะขั้นมหากาพย์คือ ผลลัพธ์

ที่เป็นบวกอย่างไม่ธรรมดา และเหนือความคาดหมาย

ผู้เล่นจะนึกไม่ถึงเลยว่าสิ่งนี้มันเป็นไปได้จนกระทั่งเล่นจนบรรลุผลสำเร็จ

มันเกือบจะอยู่เหนือขอบเขตของจิตนาการเลยล่ะค่ะ

และเมื่อคุณไปถึงจุดนั้น คุณจะรู้สึกประหลาดใจ

และค้นพบว่าจริงๆแล้วคุณสามารถทำได้ นั่นคือชัยชนะขั้นมหากาพย์ค่ะ

นี่คือผู้เล่นเกมที่กำลังจะได้ชัยชนะระดับมหากาพย์

และนี่คือการแสดงออกทางสีหน้าที่เราควรจะเห็น

จากนักแก้ไข้ปัญหาอีกนับล้านชีวิตที่อยู่ ณ ทั่วทุกมุมโลก

ในระหว่างที่เรากำลังพยายามหาวิธิฟันฝ่าอุปสรรคของศตวรรษหน้า

การแสดงออกทางสีหน้าซึ่งไม่ว่าจะเจอสิ่งระเกะระกะขวางทางในรูปแบบใด

เขาหรือเธอกำลังจะได้รับชัยชนะ

แต่น่าเสียดาย ทั้งๆที่เราควรจะได้เห็นสีหน้าแบบนี้

ในการดำเนินชีวิตประจำวันและพยายามที่จะจัดการกับปัญหาเร่งด่วนต่างๆ

นี่คือสีหน้าที่ฉันเรียกว่า "ฉันไม่รู้จะทำอย่างไรกับชีวิต" (I'm Not Good At Life)

และจริงๆแล้วนี่คือฉันเองค่ะ พวกคุณดูออกไหมคะ? ดูออกนะคะ ดีค่ะ

นี่ก็คือตัวฉันเอง ที่กำลังแสดงสีหน้า "ฉันไม่รู้จะทำอย่างไรกับชีวิต"

นี่เป็นภาพเขียนบนกำแพงชิ้นหนึ่งในถิ่นที่ฉันเคยอาศัยอยู่

ที่เบิร์คเล่ย์ แคลิฟอร์เนีย สถานที่ซึ่งฉันศึกษาระดับปริญญาเอก

ในหัวข้อวิจัย ทำไมเราถึงทำได้ดีกว่าเมื่อเล่นเกมส์ (แทนที่จะเป็นในชีวิตจริง)

และนี่คือปัญหาที่ผู้รักการเล่นเกมเผชิญอยู่

พวกเรารู้สึกว่าในชีวิตจริงนั้นเราไม่สามารถทำให้ได้ดีเท่ากับในเกมส์

ทั้งนี้ฉันไม่ได้หมายถึงในส่วนของความสำเร็จเท่านั้นนะคะ

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นส่วนหนึ่งก็ตาม

พวกเราเห็นความสำเร็จในเกมมากกว่าที่เห็นในชีวิตประจำวัน

แต่ฉันได้รวมเอาความหมายของความดีนี้ไปถึง

ความมุ่งมั่นที่จะทำอะไรที่มีความหมาย

ได้รับแรงกระตุ้นที่จะทำงานร่วมกับคนอื่น

และในเวลาที่เราอยู่ในโลกของเกมนั้น

ดิฉันเชื่อว่าหลายๆคนได้กลายเป็น

รูปแบบที่ดีที่สุดของตัวเอง พร้อมที่จะช่วยเหลือเมื่อเห็นความต้องการ

หร้อมที่จะไม่หนีไปจากปัญหาง่ายๆ

ไม่ว่าจะใช้เวลานานเพียงใด หรือแม้เมื่อล้ม ก็จะลุกขึ้นสู้ใหม่อีกครั้ง

ในชีวิตจริง เมื่อเราต้องเผชิญกับความล้มเหลว

เมื่อเวลาที่ต้องเจออุปสรรค พวกเราไม่ค่อยจะรู้สึกเช่นนั้นนัก

พวกเรารู้สึกหมดกำลัง

พวกเราถูกทำให้รู้สึกเหมือนพ่ายแพ้

พวกเรารู้สึกกระวนกระวาย อาจจะซึมเศร้า ท้อแท้ ผิดหวังหรือถูกเหยียดหยาม

เราไม่เคยต้องรู้สึกแบบนั้นเวลาเล่นเกมส์

มันเป็นสิ่งที่ไม่เกิดขึ้นในเกมส์

และนั่นก็คือ สิ่งที่ฉันต้องการศึกษา

เมื่อตอนเป็นนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา

ว่าอะไรกันในเกมส์ที่สามารถทำให้

รู้สึกว่าเราสามารถแก้ไขปัญหาทุกอย่างได้

แล้วเราจะสามารถนำเอาความรู้สึกเหล่านี้จากเกมส์

นำมาใช้กับชีวิตประจำวันของเราได้หรือไม่

ดังนั้นฉันจึงได้ลองศึกษาเกมส์เช่น โลกแห่งสงคราม (World of Warcraft)

ซึ่งมีสภาพแวดล้อมแบบในอุดมคติสำหรับการแก้ไขปัญหาร่วมกัน

แล้วฉันก็เริ่มเห็นอะไรบางอย่าง

ที่สามารถทำให้ชัยชนะ (epic wins) เป็นไปได้ในโลกออนไลน์

สิ่งแรกเลยก็คือ ทุกๆครั้งที่คุณเข้าไปเล่นเกมส์เหล่านั้น

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โลกแห่งสงคราม (World of Warcraft)

มันมีตัวแสดงมากมายเหลือเกินที่พร้อมให้คุณสวมบทบาท

และพร้อมที่จะเชื่อมั่นในตัวคุณในทันที

แล้วมันก็ไม่ใช่แค่ภารกิจอะไรก็ได้ แต่มันเป็นภารกิจพิเศษที่พอเหมาะพอดี

กับระดับความสามารถของคุณในเกม ณ ช่วงเวลานั้น ใช่ไหมคะ

นั่นทำให้คุณสามารถผ่านมันไปได้

จะไม่มีการท้าทายใดๆที่คุณไม่สามารถบรรลุผลสำเร็จ

แต่มันจะเป็นอะไรที่คุณต้องพยายามอย่างมากแม้จะอยู่ในขอบเขตความสามารถของคุณ

มันไม่มีการ ตกงาน ด้วยนะคะในเกมโลกเเห่งสงคราม (World of Warcraft)

มันไม่มีการนั่งเฉยๆโดยที่ไม่ทำอะไร

มันมีสิ่งสำคัญที่คุณจะต้องทำอยู่เสมอ

แล้วก็ยังมีผู้ร่วมอุดมการณ์อีกนับไม่ถ้วน

ไม่ว่าคุณจะหันไปทางไหน จะมีคนอีกนับร้อย นับพัน

พร้อมที่จะทำงานร่วมไปกับคุณ

เพื่อที่จะได้รับชัยชนะอันยิ่งใหญ่

มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะสามารถเห็นสิ่งเหล่าเกิดขึ้นจริงๆในชีวิตเรา

ในทำนองที่ว่า เพียงแค่มือเอื้อม

ก็จะสามารถหาผู้ที่พร้อมจะร่วมมือกับเราได้มากมาย

แล้วยังเป็นเพราะ ชัยชนะขั้นมหากาพย์ (epic win) นี้อีก

ที่กระตุ้นให้เราทำภารกิจต่างๆเหล่านั้น

แล้วเรายังได้ผลตอบรับที่เป็นบวก

พวกคุณคงเคยได้ยินการเพิ่มระดับ และการบวกเพิ่มขึ้นของพลังนะคะ

แล้วยังมีการบวกเพิ่มของระดับปัญญาอีก

เราไม่ได้รับการตอบกลับที่เป็นบวกจำพวกนี้ในชีวิตจริง

เมื่อฉันลงจากเวทีนี้ไป ฉันคงจะไม่ได้รับ

บวกเพิ่มคะแนนในการพูด เพิ่มคะแนนให้กับความคิดหลุดโลก

เพิ่มยี่สิบคะแนนสำหรับความคิดพิสดารนี้

ฉันไม่ได้รับการตอบรับ (feedback) นี้ในชีวิตจริง

ทีนี้ ปัญหาของสภาพแวดล้อมในการแก้ไขปัญหาร่วมกัน

เช่นในเกม โลกแห่งสงคราม (World of Warcraft)

คือมันสามารถสร้างความพอใจให้อย่างมาก

ที่จะเข้าใกล้การได้รับชัยชนะอยู่ตลอดเวลา

ซึ่งนั่นทำให้เราใช้เวลาทั้งหมดที่มีไปกับการเล่นเกม

มันก็เพียงแค่ดีกว่าโลกที่เราต้องเผชิญอยู่ทุกวัน

เท่าทีผ่านมา จนกระทั่งวันนี้ ผู้คนได้ใช้เวลาไปกับ โลกแห่งสงคราม (World of Warcraft)

ไปกว่า ห้าจุดเก้าสามล้าน ปี

เพื่อแก้ปัญหาของ Azeroth

มันไม่ได้แย่เสมอไปนะคะ

มันอาจจะฟังดูไม่เข้าท่าก็จริง

แต่ลองฟังเรื่องราวต่อไปนี้ดูนะคะ

ห้าจุดเก้าสิบสามล้านปีที่แล้ว

เป็นช่วงเวลาที่บรรพบุรุษของเราเริ่มยืนขึ้น เดินด้วยสองขา

ซึ่งนั่นก็เป็นครั้งแรกที่สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมยืนขึ้นค่ะ

ทีนี้เราพูดถึงเวลาที่ใช้ไปกับ

การเล่นเกมส์ วิธิเดียวที่จะทำให้ฟังดูมีเหตุผล

เพียงแค่เพื่อจะนึกถึงมัน คือเราต้องพูดถึงเวลาค่ะ

และจะต้องเป็นขนาดของเวลาระดับวิวัฒนาการของเผ่าพันธุ์มนุษย์เลยทีเดียว

ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดาเลยค่ะ

แต่มันก็เป็นไปได้ เนื่องจากปรากฏว่า

จากการที่คนใช้เวลาไปกับการเล่นเกมส์

พวกเรากำลังเปลี่ยนแปลงในสิ่งที่

คนอย่างเราสามารถทำได้

เรากำลังวิวัฒนาการไปสู่การเป็นสายพันธุ์ที่ใช้ความร่วมมือ มีความเป็นมิตร จริงใจต่อกันมากขึ้น

นี่เป็นเรื่องจริงที่ฉันเชื่อมั่นค่ะ

เรามาพิจารณาสถิติที่น่าสนใจนี้ดูนะคะ

ผลสถิตินี้ได้ถูกตีพิมพ์ขึ้นโดยนักวิจัยจากมหาวิทยาลัยคาร์เนกี้ เมลล่อน (Carnegie Mellon University)

โดยเฉลี่ยแล้ววัยรุ่น

ในประเทศที่มีค่านิยมการเล่นเกมส์สูง

จะมีการใช้เวลาไปทั้งหมด หนึ่งหมื่นชั่วโมง ในการเล่นเกมส์

เมื่อพวกเขาอายุยี่สิบเอ็ดปี

ที่นี้ หนึ่งหมื่นชั่วโมงมัน

เป็นตัวเลขที่น่าสนใจมาก เพราะ

อย่างแรกเลยก็คือ สำหรับเด็กๆในอเมริกา

หนึ่งหมื่นแปดสิบชั่วโมง เป็นระยะเวลา

ที่เด็กๆจะต้องใช้ไปในโรงเรียน

นับจากเกรดห้า เรื่อยไปจนจบมัธยมปลาย

นั่นหมายถึงว่าคุณต้องไม่ขาดเรียนเลยด้วยนะคะ

ดังนั้นในตอนนี้เรามี

การศึกษาคู่ขนาน

ที่ซึ่งเด็กๆเรียนรู้ที่จะ

เป็นนักเล่นเกมที่ดี มากพอๆกันกับที่

เรียนรู้เกี่ยวกับสิ่งอื่นๆในโรงเรียน

คุณอาจจะเคยเห็นผ่านตามาบ้างนะคะ

สำหรับหนังสือเล่มใหม่ของมัลคอม แกลดเวลล์ ที่มีชื่อว่า "แปลกอยู่นอกกรอบ" (Outliers)

คุณอาจจะเคยได้ยินเกี่ยวกับ ทฤษฎีแห่งความสำเร็จของเขา

ทฤษฏีที่ว่าด้วย หนึ่งหมื่นชั่วโมงไปสู่ความสำเร็จ

มันตั้งอยู่บนพื้นฐานของการวิจัยด้านวิทยาศาสตร์ของระบบกระบวนการความคิด

ว่าถ้าหากว่าเราสามารถใช้เวลา หนึ่งหมื่นชั่วโมง

ที่จะลงทุนลงแรงเรียนรู้ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม

เมื่อคุณอายุยี่สิบเอ็ดปี เราจะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญ

เราจะเก่ง และทำได้ดีในสิ่งนั้นๆ

เท่าๆกับที่ผู้ที่มีชื่อเสียงในโลกทำได้เลยทีเดียว

ในตอนนี้เรากำลังมองไปยัง

เด็กๆในยุคนี้ทั้งหมด

ที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเกมส์

ดังนั้นคำถามที่สำคัญจึงมีอยู่ว่า

"อะไรกันแน่ที่นักเล่นเกมทำได้ดี?"

เพราะถ้าเราสามารถตอบคำถามนั้นได้

เราจะมีทรัพยากรมนุษย์

ในแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน อยู่ในมือของเรา

นี่คือจำนวนของคนที่อยู่ในโลก ณ ตอนนี้

ผู้ซึ่งใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมง ไปกับการเล่นเกมส์ออนไลน์

และนี่คือผู้เชี่ยวชาญด้านเกมส์

คนจำนวน ห้าร้อยล้านคน ที่เก่งมากๆใน..บางสิ่ง

และในอีกสิบปี

เราก็จะมีนักเล่นเกมส์เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งพันล้านคน

ผู้ซึ่งเก่งอย่างมากในเรื่องของอะไรก็ตามที

ถ้าคุณยังไม่รู้ มันกำลังจะเกิดขึ้นแล้วค่ะ

อุตสาหกรรมเกมส์ได้พัฒนาเครื่องมือ เครื่องเล่น

ที่ใช้พลังงานน้อย และยังสามารถใช้งานได้กับเครือข่ายโทรศัพท์ไร้สายอีกด้วย

แทนที่จะเป็นการเชื่อมต่อทางอินเตอร์เน็ต

เพื่อที่ว่านักเล่นเกมส์จากทั่วทุกมุมโลก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอินเดีย จีน และบราซิล จะสามารถร่วมเล่นเกมได้

คาดการณ์เอาไว้ว่าจะมีผู้เล่นเกมส์มากขึ้นอีกหนึ่งพันล้านคนในอีกสิบปีข้างหน้าเลยทีเดียว

ซึ่งนั่นก็จะทำให้ตัวเลขยอดรวมของนักเล่นเกมส์เพิ่มขึ้นเป็น หนึ่งจุดห้าพันล้านคน

ดังนั้น ฉันก็เลยเริ่มคิดเกี่ยวกับว่าอะไร

ที่เกมส์จะทำให้เราเป็นผู้เชี่ยวชาญได้บ้าง

มีอยู่สี่อย่างที่ฉันนึกขึ้นมาได้ค่ะ อย่างแรกก็คือ การมองโลกในแง่ดีอย่างฉับพลัน

โอเคค่ะ ลองคิดถึงเรื่องนี้ว่าเป็นการเติมเเรงบัลดาลใจแบบสุดโต่งให้ตัวเอง

การมองโลกในแง่ดีอย่างฉับพลันนั้น คือความต้องการที่จะลงมือในทันที

ที่จะฟันฝ่าอุปสรรค

ร่วมด้วยกับความรู้สึกเชื่อมั่น

ที่เราเชื่อว่าจะสามารถทำให้สำเร็จลุล่วงไปได้

นักเล่นเกมส์ทั้งหลายเชื่อเสมอว่า ชัยชนะอย่างงดงามนั้นเป็นไปได้เสมอ

ซึ่งนั่นก็คือ มันมีค่าที่จะพยายามยาม และจะต้องทำในตอนนี้ เดี๋ยวนี้

ผู่ที่เล่นเกมส์จะไม่อยู่เฉยๆ

นักเล่นเกมส์มีความสามารถในการเชื่อมโยงกับคนอื่นๆอย่างแน่นแฟ้น

มีงานวิจัยอยู่หลายชิ้นที่แสดงให้เห็นว่า

เรามักจะชอบคนเหล่านั้นมากขึ้นหลังจากที่ได้เล่นเกมร่วมกัน

แม้ว่าพวกเขาจะทำให้เราแพ้ยับเยินก็ตามที

เนื่องจากว่า มันต้องใช้ความเชื่อใจกันอย่างมาก

ที่จะเล่นเกมกับใครสักคน

เราเชื่อว่าพวกเขาจะใช้เวลาไปกับเรา

เล่นในกฎกติกาเดียวกัน

มีเป้าหมายเดียวกัน และจะร่วมเล่นไปด้วยกันจนกว่าจะจบเกม

นอกเหนือไปจากนั้น การเล่นเกมด้วยกันยังช่วยสร้าง

ความไว้วางใจ และการ่วมมือกัน

แล้วในสุดเราก็จะสร้างความสัมพันธ์ในสังคมนี้อย่างแน่นแฟ้น

มีประสิทธิภาพอย่างเป็นสุข ฉันชอบมากๆเลยค่ะ

คุณรู้ไหมคะว่าเหตุผลที่นักเล่นเกม World of Warcraft ทั่วๆไป

ใช้เวลาเล่นไปถึง ยี่สิบสองชั่วโมง ต่อหนึ่งอาทิตย์

ราวกับว่านี่เป็นงานนอกเวลา

ก็เพราะว่าเรารู้ว่าเวลาที่เราเล่นเกม

เรามีความสุขกว่า

ที่จะทำงานอย่างหนัก แทนที่จะไปนั่งชิวๆ

เรารู้ว่าเราได้ใช้ศักยภาพอย่าเต็มที่

ในการทำงานที่มีความสำคัญ

ผู้ที่เล่นเกมพร้อมที่จะทำงานหนัก

อยู่ตลอดเวลา หากว่าได้รับงานที่เหมาะสม

ท้ายที่สุด ความหมายของ "มหากาพย์" (epic)

คนที่เล่นเกมรักที่จะจมอยู่กับปฏิบัติการณ์ที่เต็มไปด้วยแรงบันดาลใจ

เรื่องราวระดับมนุษยชาติ

ที่ผ่านมาก็คือเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่อยากจะเล่าให้ฟังนะคะ

ทุกคนคงจะรู้จัก วิกิพีเดียกันเป็นอย่างดี ซึ่งก็คือวิกิที่ใหญ่ที่สุดในโลก

วิกิที่ใหญ่รองลงมาเป็นอันดับสอง ซึ่งมีกว่าแปดหมื่นบทความ

คือ วิกิของเกมโลกแห่งสงคราม (World of Warcraft wiki)

ในทุกๆเดือน มีผู้ใช้กว่าห้าล้านคน

พวกเขาได้รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเกมนี้

บนอินเตอร์เน็ตมากกว่า

หัวข้อใดๆในโลกเลยทีเดียว

พวกเขากำลังสร้างมหากาพย์

พวกเรากำลังสร้างฐานความรู้

เกี่ยวกับเกมนี้ (World of Warcraft)

โอเคค่ะ ที่ผ่านมานั้นก็คือสี่อภิมหาอำนาจที่รวมเข้าด้วยกันเป็นหนึ่งเดียว

ผู้ที่เล่นเกมนั้นเป็นผู้ที่รับมอบหมายที่มีความหวัง

พวกเขาเหล่านั้นเป็นผู้ที่เชื่อมั่นว่าพวกเขาแต่ละคนนั้นสามารถ

ที่จะเปลี่ยนแปลงโลกนี้ได้

แต่มีอยู่ปัญหาเดียวซึ่งก็คือ

พวกเขาเพียงแค่เชื่อว่าสามารถเปลี่ยนแปลงโลกเสมือนจริงในเกมได้

แต่ไม่ใช่ในโลกแห่งความเป็นจริง

นั่นคือปัญหาที่ฉันพยายามแก้ไขค่ะ

มีนักเศรษฐศาสตร์คนนึงที่มีชื่อว่า เอ็ดวาร์ด คาสโทรโนว่า (Edward Castronova)

งานของเขานั้นยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ เขาศึกษาว่าทำไม

คนถึงได้ลงทุนลงแรง และใช้เวลาไปอย่างมาก

ในโลกออนไลน์

และเขาพูดเอาไว้ว่า "เรากำลังได้เห็น

การอพยพครั้งใหญ่

ไปสู่โลกเสมือนจริง และสภาพแวดล้อมของเกมออนไลน์"

เขาคือนักเศรษฐศาสตร์ ดังนั้น เขาใช้เหตุผลในการตัดสินนะคะ

และเขาบอกอีกว่า....(เสียงหัวเราะ)

ไม่เหมือนฉันค่ะ -- ฉันเป็นนักออกแบบเกม ฉันก็แค่ต้องร่าเริง

แต่เขาได้พูดไว้ว่า

นี่มันมีเหตุผลมากที่เดียวค่ะ

เพราะนักเล่นเกมสามารถบรรลุเป้าหมายในโลกออนไลน์ได้มากว่าในโลกแห่งความเป็นจริง

พวกเขายังสามารถมีสังคมที่แน้นแฟ้นยิ่งกว่า

ที่เกิดขึ้นในเกมส์มากกว่าในโลกแห่งความเป็นจริง

พวกเราได้รับการตอบรับที่ดีกว่า ทั้งยังรู้สึกมีคุณค่า

เวลาเล่นเกมส์มากเสียยิ่งกว่าในชีวิตจริง

เขาจึงบอกว่า สำหรับตอนนี้ มันฟังดูเป็นเหตุเป็นผลมาก

ที่นักเล่นเกมจะใช้เวลาอันยาวนานในโลกเสมือนจริง มากเสียกว่าในโลกแห่งความเป็นจริง

ฉันเองก็เชื่อเช่นนั้นค่ะ สำหรับตอนนี้

แต่ว่ามันคงจะไม่ใช่ สถานภาพที่เหมาะเจาะที่สุด หรือว่าดีที่สุด

เราจะต้องทำให้โลกแห่งความเป็นจริงเหมือนกับในเกมให้มากกว่านี้ค่ะ

ฉันได้รับแรงบันดาลใจจากบางอย่างที่เกิดขึ้น

เมื่อสองพันห้าร้อยปีที่แล้ว

นี่คือลูกเต๋าโบราณ ที่ทำจากข้อนิ้วของแกะ ใช่ไหมคะ

ก่อนที่เราจะมีอุปกรณ์ควบคุมเกมแบบปัจุบัน

เรามีกระดูกข้อนิ้วของแกะ

และนี่ก็คือตัวแทนของเครื่องมือที่ใช้ในเกมชิ้นแรก

ออกแบบโดยมนุษย์

ถ้าคุณคุ้นเคยกับเรื่องราวทางประวิติศาสตร์ของกรีกโบราณ

ฮีโรโดธูส (Herodotus) คุณก็อาจจะรู้เรื่องราวนี้เเล้วก็เป็นได้

ซึ่งก็คือประวัติศาสตร์ในเรื่องของ

ใครเป็นผู้คิดค้นเกมและทำไม

ในฮีโดโรธูสกล่าวไว้ว่าเกมส์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เกมส์ลูกเต๋า

ได้ถูกคิดค้นขึ้นในราชอาณาจักรแห่งลิเดีย

ในช่วงของภาวะข้าวยากหมากแพง

จะเห็นได้อย่างชัดเจนว่า ในช่วงนั้นภาวะขัดสนรุนแรงมาก

ถึงกับที่กษัตริย์แห่งลิเดีย ได้ตัดสินพระทัยว่าพวกเขาต้องทำอะไรบางอย่างที่อาจดูหลุดโลกเสียเเล้ว

คนต้องทนทุกข์ทรมาน คนต้องต่อสู้

มันเป็นภาวะที่ร้ายแรงมากจริงๆค่ะ พวกเขาจึงต้องการ

วิธีการแก้ปัญหาที่ไม่ธรรมดา

ตามคำบอกเล่าของฮีโรโดธูส พวกเขาได้คิดค้นเกมส์ลูกเต๋าขึ้นมา

และก็มีกฏข้อบังคับใช้ทั่วราชอาณาจักรว่า

ในวันแรก ทุกๆคนจะได้กินอาหาร

และในวันถัดไป ทุกคนจะต้องเล่นเกมส์

แล้วพวกเขาก็หมกมุ่นอยู่กับการเล่นเกมส์เป็นอย่างมาก

เพราะว่ามันช่างดึงดูดใจเหลือเกิน

มันทำให้พวกเขาจดจ่ออยู่แต่กับการเล่นเกมส์เสียจน

ทำให้ลืมไปว่า พวกเขาไม่มีอาหารจะกิน

และในวันถัดไป พวกเขาก็จะเล่นเกมส์

วันถัดไปจากนั้น พวกเขาจะได้กินอาหาร

จากคำบอกเล่าของฮีโรโดธูส

พวกเขาสามารถผ่านสิบแปดปีที่ว่านั้นมาได้ด้วยการเล่นเกม

อยู่รอดจากภัยแล้ง และภาวะขัดสน

โดยการกินอาหารในวันหนึ่ง และเล่นเกมส์ในอีกวัน

ทีนี้ นี่คือสิ่งที่ฉันคิดเลยค่ะ

วิธีที่เราใช้เกมส์ในปัจจุบัน

เราเห็นเกมส์เป็นสิ่งที่พาเราหนีออกจากโลกแห่งความเป็นจริง

เราใช้เกมส์ที่จะหลีกหนีจากอะไรก็ตามที่ไม่สมบูรณ์

ในสภาวะแวดล้อมจริง จากทุกอย่างที่ไม่สามารถทำให้เราพอใจได้

และเราสามารถหาสิ่งเหล่านั้นได้จากเกมส์

แต่มันต้องไม่หยุดอยู่แค่ตรงจุดนี้ค่ะ

นี่มันน่าตื่นเต้นมากเลยทีเดียว

จากการบอกเล่าที่อยู่ในฮีโรโดธูส หลังจากสิบแปดปีนั้น

สภาวะความขัดสนไม่ได้ดีขึ้นเลย

ดังนั้นกษัตริย์จึงทรงตัดสินพระทัยว่า พวกเขาจะเล่นเกมเพื่อตัดสินชะตาชีวิต

พวกเขาแบ่งทั้งราชอาณาจักรออกเป็นสองส่วน

แล้วเล่นเกมส์ลูกเต๋า

ผู้ชนะจะได้ออกเดินทางไกล

พวกเขาจะได้ไปจากลิเดีย

และจะต้องไปค้นหาที่อยู่แห่งใหม่

ทิ้งเอาไว้แค่จำนวนคนที่เพียงพอ

สำหรับการอยู่รอด สอดคล้องกับปริมาณทรัพยากรที่มีในขณะนั้น

และหวังว่าจะสามารถสร้างความเป็นอารยธรรมขึ้นมา

ณ ที่ใดอีกแห่งหนึ่ง ที่พวกเขาจะอยู่รอดได้

นี่มันฟังดูบ้ามากเลยใช่ไหมคะ?

แต่เมื่อเร็วๆนี้ มีหลักฐานทางดีเอ็นเอ

บ่งชี้ว่าชาวอีทรูสแกนส์ (Etruscans)

ผู้ซึ่งเป็นผู้นำแห่งราชอาณาจักรโรมัน

จริงๆแล้วมีดีเอ็นเอที่เหมือนกันกับของชาวลีเดียโบราณ

ดังนั้นเมื่อเร็วๆนี้ นักวิทยาศาสตร์ได้เสนอว่า

เรื่องราวที่ฟังดูเหลือเชื่อของฮีโรโดธูสนั้นเป็นความจริง

และนักธรณีวิทยาก็ได้ค้นพบหลักฐาน

ซึ่งแสดงให้เห็นถึงปรากฏการณ์ภาวะโลกเย็นที่ยาวนาน

เกือบยี่สิบปีที่สามารถจะอธิบายภาวะขัดสนในครั้งนั้นได้

ดังนั้นเรื่องที่ฟังดูหลุดโลกนี้อาจจะเป็นความจริง

พวกเขาอาจจะ

อยู่รอดปลอดภัยมาได้ด้วยการเล่นเกมส์

ในสิบแปดปีที่ว่านั้น

พร้อมกับแรงบันดาลใจ

พวกเขารู้เรื่องของเกมส์เป็นอย่างดี

ซึ่งได้ช่วยให้อารยธรรมของพวกเขาอยู่รอดมาได้ด้วยวิธีนี้

โอเค เราก็ทำได้ค่ะ

เราเล่นเกมต่อสู้ (Warcraft) กันมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1994

นั่นเป็นครั้งแรกของการเล่นเกมแบบเรียลไทม์เลยทีเดียว

จากเกมโลกแห่งสงครามนี่ (World of Warcraft) นี่ก็ผ่านมาสิบหกปีแล้ว

พวกเขาเล่นเกมส์ลูกเต๋ากันสิบแปดปี

เราเล่นเกมส์สงครามนี้มาสิบหกปี

ฉันอยากจะเสนอว่า เราพร้อมแล้วสำหรับชัยชนะที่เป็นของพวกเราเอง

พวกเขามีอารยธรรมและความศิวิไลซ์

ออกไปค้นหาโลกใหม่

นั่นก็คือที่ที่ฉันได้หาเหตุผลของการเล่นเกมส์ยี่สิบเอ็ดล้านชั่วโมงมาค่ะ

มาทำให้สักครึ่งนึงของพวกเราเห็นด้วยกันกับฉันนะคะ

ที่จะใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงในการเล่นเกมในหนึ่งวัน

จนกว่าเราจะสามารถแก้ไข้ปัญหาในโลกแห่งความเป็นจริงได้

ที่นี้ ฉันทราบดีค่ะว่าคุณคงกำลังตั้งคำถาม "แล้วเราจะไปแก้ปัญหาในชีวิตจริงได้อย่างไร

จากการเล่นเกมส์?" นั่นคืองานที่ฉันทุ่มเทให้เลยล่ะค่ะ

หลายปีที่ผ่านมา

ณ สถาบัณแห่งอนาคต

เรามีป้ายแขวนเอาไว้ในห้องทำงานค่ะว่า

เราจะสามารถเชื่อมโยงกับอนาคตได้อย่างไร

เราไม่อยากที่จะคาดคะเนอนาคต

สิ่งที่เราอยากทำคือ สร้างอนาคตขึ้นมา

เราอยากนึกถึงผลลัพธ์ที่ดีที่สุด

และในเวลาที่เราต้องการมอบหมายอะไรก็ตามให้แก่ทุกคน

เพื่อที่จะทำให้มันเป็นจริงขึ้นมา

เราอยากสร้างจินตภาพของชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่ขึ้นมา

แล้วมองเครื่องมือที่จะทำให้ก้าวไปสู้การสัมฤทธิผลถึงชัยชนะนั้น

ฉันจะแสดงให้คุณดูอย่างคร่าวๆว่าฉันได้ออกแบบเกมส์อะไรมาบ้างนะคะ

แน่นอนว่าเกมส์เหล่านี้พยายามที่จะให้เครื่องมือแก่ผู้เล่น

ที่จะทำให้เกิดชัยชนะครั้งใหญ่ขึ้นมาได้ในอนาคตของเขาหล่านั้นค่ะ

และนี่ก็คือ "โลกซึ่งไร้น้ำมัน"

เราได้สร้างเกมนี้ขึ้นมาในปี ค.ศ. 2007

นี่คือเกมออนไลน์ที่คุณจะต้องพยายามเอาตัวรอด

ในภาวะที่น้ำมันขัดสน

การขัดสนของน้ำมันนั้นเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมา

แต่เราได้ใส่ข้อมูลลงไปมากพอ

ที่จะทำให้คุณรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องจริง

ราวกับว่าน้ำมันได้หมดลงไปแล้วจริงๆ เมื่อคุณเข้ามาเล่นเกม

คุณต้องลงชื่อ แล้วบอกเราว่าคุณอาศัยอยู่ที่ไหน

แล้วเราก็จะป้อนข้อมูลข่าวตามเวลาจริงให้กับคุณ

กระแสข้อมูลที่คุณได้รับ

จะแสดงให้เห็นราคาของน้ำมัน

อะไรบ้างที่ไม่มีเหลืออยู่อีก จำนวนอาหารที่ถูกผลกระทบ

การคมนาคมขนส่งได้รับผลกระทบอย่างไร

มีโรงเรียนที่ถูกสั่งปิดบ้างไหม แล้วมีกระประท้วงเกิดขึ้นหรือไม่

แล้วคุณต้องหาทางให้ได้ว่าจะอยู่รอดไปได้อย่างไร

ราวกับว่ามันเป็นเรื่องจริง เเล้วเราก็จะขอให้คุณเขียนเกี่ยวกับมัน

โพสวีดีโอ หรือรูปถ่าย

เราได้เริ่มเกมนี้ในปี ค.ศ. 2007 พร้อมด้วยผู้เล่น 1,700 คน

แล้วเราก็ได้คอยติดตามดูผลนับตังแต่นั้นเป็นต้นมา

และฉันบอกได้เลยค่ะว่ามันเป็นประสบการณ์ที่รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงเลยทีเดียว

ไม่มีใครอยากเปลี่ยนวิถีชีวิตหรอกค่ะ

ไม่ว่าจะเป็นเพราะว่านั้นจะทำให้โลกนี้ดีขึ้น หรือเพราะเราต้องเปลี่ยน

แต่หากคุณได้มอบประสบการณ์การผจญภัยที่น่าตื่นเต้น

แล้วบอกพวกเขาว่า "เราไม่มีน้ำมันเหลืออีกแล้ว"

นี่มันเป็นเรื่องราวที่น่าทึ่งและการผจญภัยจะดำเนินต่อไป

ท้าทายตัวเองแล้วดูว่าคุณจะสามารถอยู่รอดไปได้อย่างไร

ผู้เล่นส่วนมากของเราจะคงไว้ซึ่่งกิจวัตร

ที่พวกเขาได้เรียนรู้ไปจากเกมนี้ค่ะ

ดังนั้นในเกมการพิทักษ์โลกเกมถัดมา

เราตั้งเป้าไว้สูงกว่าเดิมค่ะ ปัญหาที่ใหญ่กว่านั้น ไม่ใช่เพียงเรื่องของน้ำมัน

เราคิดเกมที่มีชื่อว่า ซูเปอร์สะตรั๊ก (Superstruct) ขึ้นมา

ที่สถาบันแห่งอนาคตนี่เอง

ข้อเสนอสมมติฐานของเราก็คือ ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ได้คำนวนไว้ว่า

มนุษย์เราจะเหลือเวลาอีกเพียงแค่ยี่สิบสามปีบนโลกนี้

ซึ่งมันเรียกว่า การสูญพันธุ์ของโลก (Global Extinction)

แน่นอนว่าเป็นระบบที่ว่าด้วยความตระหนักรู้

เราได้ขอให้คนมาร่วมเล่น

เกือบๆจะเหมือนกับหนังของ เจอร์รี่ บรั๊คเฮย์เม่อร์ (Jerry Bruckheimer)

คุณรู้จักใช่ไหมคะ คุณต้องรวบรวมและจัดตั้งทีมของคุณขึ้นมา

คุณมีนักบินอวกาศ นักวิทยาศาสตร์ คนที่เคยถูกกว่าหาว่ากระทำผิด

และพวกเขาทั้งหมดต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อรักษาโลกนี้เอาไว้

(เสียงหัวเราะ)

แต่ในเกมของเรา แทนที่จะมีคนเพียงห้าคน

ในทีมสุดวิเศษนี้ เราตัดสินใจว่าทุกคนคือทีมเดียวกัน

มันเป็นงานของคุณที่จะสร้างสรรค์พลังงานทางเลือก

อาหารสำหรับอนาคต สุขภาพในอนาคต

ความปลอดภัย และ หลักประกันทางสังคมในอนาคต

เรามีผู้ร่วมเล่นเกมนี้กว่าแปดพันคนในแปดอาทิตย์

พวกเขาได้เสนอมากกว่าห้าร้อยทางออกที่สร้างสรรค์อย่างมาก และดูหลุดโลกในเวลาเดียวกัน

คุณสามารถไปค้นหาจากทางอินเตอร์เน็ตดูได้นะคะ แค่พิมพ์คำว่า "Superstruct" คุณก็จะได้เห็นค่ะ

ท้ายที่สุด เกมสุดท้ายนี้

เราได้เริ่มเปิดตัวเกมนี้ในวันที่สาม เดือนมีนาคม เกมนี้ทางสถาบันธนาคารโลก (World Bank Institute)มีส่วนร่วมด้วยนะคะ

ถ้าคุณสามารถเล่นจนจบเกม คุณจะได้การรับรอง

จากธนาคารโลก (World Bank Institute)

ว่าเป็นนักนวัตกรรมสังคม รุ่นปี 2010

เราทำงานร่วมกันกับมหาวิทยาลัยต่างๆในอัฟริกา

และเราได้เชิญชวนให้พวกเขาเรียนรู้เกี่ยวกับความสามารถในการสร้างนวัตกรรมแห่งสังคม

เรามีเรื่องราวในรูปแบบที่เป็นกราฟฟิก

เรามีการเพิ่มระดับความสามารถในด้านต่างๆ

การพัฒนาอย่างยั่งยืน วิสัยทัศน์ และทรัพยากรต่างๆ

ดิฉันอยากเชิญชวนทุกคน

มาแบ่งปันเกมนี้ให้แก่เด็กๆ

ไม่ว่าจะเป็นที่ใดในโลก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ที่กำลังพัฒนา

ที่อาจจะได้รับประโยชน์จากการ

ที่ได้ลองใช้จิตนาการในการสร้าง

องค์กรพัฒนาสังคงของตัวเอง

ฉันขอสรุปสั้นๆตรงนี้โดย

การตั้งคำถามค่ะ

คุณคิดว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปคืออะไร?

เรามีทรัพยากรมนุษย์ (นักเล่นเกม) ที่น่าทึ่งอยู่นี่

เรามีเกมส์เหล่านี้ที่อาจเป็นจุดตั้งต้น

แต่ยังไม่มีใครแก้ไขปัญหาในโลกแห่งความจริง

ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะเห็นด้วย

ที่ว่านักเล่นเกมส์เหล่านี้เป็นทรัพยากรมนุษย์

ที่เราสามารถให้พวกเขามาทำงานได้ในโลกแห่งความเป็นจริง

และที่ว่าเกมส์นั้นเป็นเวทีสำคัญที่จะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลง

เราทุกคนมีความเป็นอภิมหาอำนาจ

ผลิตภาพ และความสามารถ

ที่จะถักทอสายใยแห่งสังคมให้แน่นแฟ้น

อารมณ์ที่เป็นบวก และความกระหายที่จะคว้ามาให้ได้ซึ่งชัยชนะ

ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพวกเราจะสามารถมารวมตัวกัน

เพื่อเล่นเกมส์ที่มีความหมายต่อการอยู่รอดของโลกใบนี้ในอีกร้อยปีที่จะมาถึง

นั่นคือความหวังของฉันค่ะ ที่จะเห็นคุณมาร่วมเล่นด้วย

ในการสร้างและเล่นเกมส์แบบนี้

เมื่อฉันมองไปยังอีกสิบปีข้างหน้า

ฉันมั่นใจในสองสิ่ง

คือหนึ่ง เราสามารถสร้างอนาคตในแบบที่เราอยากให้เป็นได้

และเราสามารถเล่นเกมส์ที่เราต้องการได้

ถ้าเช่นนั้น เรามาเริ่มเกมส์ที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงนี้กันเถอะค่ะ

ขอบคุณค่ะ

(เสียงปรบมือ)