Η ιστορία των τατουάζ - Άντισον Άντερσον

Δείτε όλο το μάθημα εδώ: http://ed.ted.com/lessons/the-history-of-tattoos-addison-anderson

Εάν έχετε ένα τατουάζ είστε μέλος μιας πλούσιας πολιτιστικής ιστορίας που χρονολογείται τουλάχιστον στα 8.000 χρόνια. Από που προέρχεται αυτή η πρακτική τροποποίησης του σώματος και πώς η χρηστικότητά της έχει αλλάξει με το πέρασμα των χρόνων; Η Άντισον Άντερσον ακολουθεί την ιστορία της δημιουργίας του τατουάζ.

Μάθημα από την Άντισον Άντερσον, ψηφιακή κινούμενη απεικόνιση από τον Θινκ Μπλοτ.

Σκέφτεστε να κάνετε τατουάζ;

Διακοσμώντας το σώμα σας,
προσθέτετε άλλη μια προσωπική ιστορία

στην ιστορία των τατουάζ
που φτάνει σχεδόν 8.000 χρόνια πίσω.

Μούμιες με τατουάζ σε όλο τον κόσμο
μαρτυρούν την καθολικότητα

της τροποποίησης του σώματος
κατά τη διάρκεια των χιλιετιών

και το γεγονός ότι μένει
πάνω σου για πάντα,

εκτός εάν ο πολιτισμός σου
δεν είχε εφεύρει την αφαίρεση με λέιζερ.

Μια μούμια του πολιτισμού
των Τσιντσόρο στο προ-Ίνκας Περού

φέρει τατουάζ μουστάκι στο πάνω χείλος.

Ο Ότσι, μούμια που βρέθηκε
στους πάγους των Άλπεων

έχει σχέδια από κάρβουνο
στην σπονδυλική του στήλη,

πίσω από το γόνατο του και
γύρω από τους αστραγάλους του,

που μπορεί να είναι
κάποιο παλαιό είδος βελονισμού.

Η μούμια της Άμουνετ, μιας ιέρειας
στο Μέσο Βασίλειο της Αιγύπτου,

δείχνει πως τα τατουάζ ήταν σύμβολα
σεξουαλικότητας και γονιμότητας.

Ακόμα παλιότερα από τις μούμιες,

αγαλματίδια ανθρώπων
που φαίνονταν να έχουν τατουάζ

και εργαλεία που πιθανώς
χρησιμοποιούνταν για τατουάζ

φτάνουν δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν.

Δεν γνωρίζουμε την ιστορική προέλευση
των τατουάζ,

όμως γιατί εμείς οι αγγλόφωνοι ομιλητές
τα ονομάζουμε «tattoo»;

Η λέξη είναι μια αγγλόφωνη μετατροπή
του «tatao»,

μια Πολυνησιακή λέξη
που χρησιμοποιείται στην Ταϊτή,

όπου έφτασε ο Άγγλος καπετάνιος
Τζέιμς Κουκ το 1769

και συνάντησε άντρες και γυναίκες
με πολλά τατουάζ.

Οι ιστορίες των ανακαλύψεων του Κουκ
και τα τατουάζ του πληρώματος του

εδραίωσαν την χρήση της λέξης «tattoo»
αντί για προηγούμενες λέξεις

όπως «σημάδεμα», «ζωγράφισμα»
και «λέκιασμα»

και πυροδότησαν μια μανία στην Βικτωριανή
υψηλή κοινωνία της Αγγλίας.

Θα περιμέναμε από Βικτωριανούς
να έχουν επικριτική στάση

απέναντι σε κάτι τόσο προκλητικό,

και μπορείτε να βρείτε τέτοια αισθήματα,
ακόμα κι απαγορεύσεις,

κατά τη διάρκεια της ιστορίας.

Παρόλο που κάποιοι Βρετανοί δημοσίως
έβλεπαν υποτιμητικά τα τατουάζ,

πίσω από τις κλειστές τους πόρτες
και μακριά απ' τις μύτες τους

πολλοί άνθρωποι είχαν.

Σύμφωνα με φήμες, η βασίλισσα Βικτωρία
είχε έναν τίγρη που πάλευε με έναν πύθωνα

και τα τατουάζ έγιναν πολύ δημοφιλή
ανάμεσα στους συντρόφους του Κουκ,

με τα οποία σημείωναν τα ταξίδια τους.

Διέσχισες τον Ατλαντικό; Κάνε μια άγκυρα.

Βρέθηκες νότια του Ισημερινού;
Καιρός για μια χελώνα.

Όμως οι δυτικοί έκαναν τατουάζ
πολύ πριν συναντήσουν

τους Σαμόα και τους Μαορί
του νότιου Ειρηνικού.

Οι σταυροφόροι είχαν το σταυρό της
Ιερουσαλήμ ώστε αν πέθαιναν στη μάχη,

να θάβονταν χριστιανικά.

Οι Ρωμαίοι στρατιώτες στο Τείχος
του Αδριανού είχαν στρατιωτικά τατουάζ

κι αποκαλούσαν τις φυλές
πέρα από το τείχος "Πίκτες"

λόγω των ζωγραφιών που είχαν.

Υπάρχει μεγάλη παράδοση ανθρώπων
που έκαναν τατουάζ χωρίς τη θέληση τους.

Έλληνες και Ρωμαίοι έκαναν τατουάζ
σε σκλάβους και μισθοφόρους

για να τους αποθαρρύνουν
από τη διαφυγή και τη λιποταξία.

Στους εγκληματίες στην Ιαπωνία
έκαναν τατουάζ ήδη από τον 7ο αιώνα.

Πιο διαβόητα είναι τα τατουάζ που έκαναν
οι Ναζί με αριθμούς στο στήθος ή τα χέρια

Εβραίων και άλλων φυλακισμένων
στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς

ώστε να αναγνωρίζουν τα γυμνά πτώματα.

Αλλά τα εξαναγκαστικά τατουάζ σε
φυλακισμένους σε παρίες επανακαθορίζονται

όταν οι άνθρωποι γίνονται κυρίαρχοι
της κατάστασης και της ιστορίας.

Ο Πρίμο Λεβάι επιβίωσε του Άουσβιτς

και φορούσε κοντά μανίκια
στη Γερμανία μετά τον πόλεμο,

ώστε να θυμίζει στους ανθρώπους το έγκλημα
που αντιπροσώπευε ο αριθμός του.

Σήμερα, απόγονοι των επιζησάντων
του Ολοκαυτώματος

έχουν τατουάζ στο μπράτσο
τον αριθμό των συγγενών τους.

Η Τορά έχει κανόνες εναντίον των τατουάζ,

αλλά αν θες να κάνεις ανεξίτηλο αυτό
που νιώθεις πως δεν πρέπει να ξεχαστεί;

Οι εγκληματίες και παρίες της Ιαπωνίας,
όπου το τατουάζ έγινε τελικά παράνομο

από τα μέσα του 19ου αιώνα
ως και λίγο μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο,

διακόσμησαν τα ποινικά τους τατουάζ

με σχέδια δανεισμένα από τη χαρακτική
τυπογραφία, τη λαϊκή λογοτεχνία

και τη μυθική πνευματική εικονογραφία.

Τα μέλη της Γιακούζα θεωρούσαν
τα παρείσακτα τατουάζ τους

ως σημάδια αιώνιας αφοσίωσης
και γενναιότητας.

Εξάλλου, κρατούσαν για πάντα και
πονούσαν πολύ για να τα αποκτήσουν.

Για τους Μαορί, αυτά τα τατουάζ
ήταν μια αποδεκτή δημοφιλής παράδοση.

Αν δεν άντεχες το σφοδρό πόνο
του εργαλείου που σου χτυπούσε

το μόκο τατουάζ σου,

το ατελές τατουάζ συμβόλιζε τη δειλία σου.

Σήμερα, εκτός αν επιλέξεις
τον παραδοσιακό τρόπο,

ο τατουατζής λογικά θα χρησιμοποιήσει
μια μηχανή για τατουάζ

βασισμένη σε αυτή που εφηύρε
ο Σάμιουελ Ο'Ράλεϊ το 1891,

η οποία βασίστηκε στη μηχανή στένσιλ
του Τόμας Έντισον το 1876.

Αλλά, με όλη αυτήν την απίστευτα
ευρεία ιστορία των τατουάζ

η οποία σου δίνει τόσες πολλές επιλογές,

εσύ τι θα διαλέξεις;

Είναι μια ξεκάθαρη έκφραση του ποιος είσαι

ή του τι θέλεις να φαίνεται πως είσαι.

Όπως είπε ο φυσιοδίφης στο πλοίο του Κουκ
για τα τατουάζ των κατοίκων της Ταϊτής,

«Όλοι είναι σημαδεμένοι,
σε διαφορετικά σημεία του σώματος,

ανάλογα με τη διάθεση τους ή τις
διαφορετικές συνθήκες της ζωής τους».

Ίσως η προσωπική σου διάθεση
και οι συνθήκες

συνιστούν να κάνεις
ένα σύμβολο πολιτιστικής κληρονομιάς,

ένα σημάδι πνευματικότητας,
μια σεξουαλική ενέργεια

ή κλασικά μια αβάν-γκαρντ αντίδραση.

Μια υπενθύμιση ενός επιτεύγματος,

ή του πόσο κουλ πιστεύεις πως θα ήταν
ο Χαλκ Χόγκαν καβάλα σε ένα ρινόκερο.

Είναι η έκφραση σου, το σώμα σου,
άρα εσύ αποφασίζεις.

Μόνο δύο κανόνες:

Πρέπει να βρεις έναν τατουατζή που δεν
θα ντραπεί να σχεδιάσει την ιδέα σου

κι αν δεν είσαι σίγουρος,
το «Μαμά» είναι πάντα μια καλή επιλογή.