Οι πόλεμοι που ενέπνευσαν το Παιχνίδι του Στέμματος - Άλεξ Τζέντλερ

Δείτε το πλήρες μάθημα στο http://ed.ted.com/lessons/the-wars-that-inspired-game-of-thrones-alex-gendler
Ξεκινώντας από το 1377, η μεσαιωνική Αγγλία κλονίστηκε από μια πάλη για την εξουσία μεταξύ δύο οικογενειών ευγενών, που διήρκεσε γενιές και ενέπλεξε ένα τεράστιο καστ χαρακτήρων, περίπλοκα κίνητρα και μια πίστη στο στέμμα που εναλλασσόταν. Ακούγεται οικείο; Ο Άλεξ Τζέντλερ δείχνει πώς η ιστορική σύγκρουση που είναι γνωστή ως ο Πόλεμος των Ρόδων έγινε η βάση για το μεγαλύτερο κομμάτι της υπόθεσης του Παιχνιδιού του Στέμματος.

Απ' όσο ξέρουμε,

η μεσαιωνική Αγγλία δεν αντιμετώπισε
εισβολές από ζόμπι πάγου,

ούτε την τρομοκράτησαν δράκοι,

αλλά κλονίστηκε από μια σύγκρουση εξουσίας
ανάμεσα σε δυο οικογένειες ευγενών

που εκτεινόταν για γενιές

και ενέπλεκε ένα τεράστιο
καστ από χαρακτήρες

με περίπλοκα κίνητρα
και εναλλαγές αφοσίωσης.

Αν αυτό ακούγεται οικείο,

είναι επειδή η ιστορική σύγκρουση
γνωστή ως ο Πόλεμος των Ρόδων

χρησίμευσε ως βάση για το μεγαλύτερο τμήμα
της υπόθεσης του Παιχνιδιού του Στέμματος.

Οι ρίζες του αληθινού πολέμου βρίσκονται
στον θάνατο του Εδουάρδου Γ' το 1377.

Ο μεγαλύτερος γιος του Εδουάρδου
είχε πεθάνει πριν τον πατέρα του,

αλλά ο δεκάχρονος γιος του, ο Ριχάρδος Β΄,

τον διαδέχτηκε στον θρόνο αντί των
τριών μεγαλύτερων γιων του Εδουάρδου.

Η παράκαμψη αυτή μιας ολόκληρης γενιάς

άφησε μακροχρόνιες αξιώσεις για τον θρόνο
μεταξύ των διαφόρων απογόνων,

ειδικά των Λάνκαστερ, που κατάγονται
από τον τρίτο γιο του Εδουάρδου,

και των Γιόρκ, που κατάγονται
από τον τέταρτο γιο του.

Το όνομα των πολέμων που ακολούθησαν

προέρχεται από τα σύμβολα
που είχαν οι δύο οίκοι,

το λευκό ρόδο της Υόρκης και
το κόκκινο ρόδο του Λάνκαστερ.

Οι Λάνκαστερ κέρδισαν πρώτοι τον θρόνο

όταν ο Ριχάρδος Β΄ εκθρονίστηκε
από τον εξάδελφό του Ερρίκο Δ΄ το 1399.

Παρά τις σποραδικές αναταραχές,

η βασιλεία τους παρέμεινε
εξασφαλισμένη ως το 1422,

όταν ο θάνατος του Ερρίκου Ε'
σε μια στρατιωτική εκστρατεία

άφησε το βρέφος Ερρίκο Στ' στον θρόνο.

Άβουλος και υποτελής στους συμβούλους του,

ο Ερρίκος τελικά πείστηκε να παντρευτεί
τη Μαργαρίτα του Ανζού

για να κερδίσει τη Γαλλική στήριξη.

Η Μαργαρίτα ήταν όμορφη, φιλόδοξη,

και ανελέητη στην καταδίωξη
οποιασδήποτε απειλής για την εξουσία της,

και πάνω από όλα, δεν εμπιστευόταν
τον Ριχάρδο της Υόρκης.

Ο Ριχάρδος ήταν στενός σύμβουλος
και πιστός στρατηγός του βασιλιά,

αλλά περιθωριοποιούνταν όλο
και περισσότερο από την βασίλισσα,

που προωθούσε ευνοούμενους υποστηρικτές
όπως τους Κόμηδες του Σάφολκ και Σόμερσετ.

Η κριτική του Ριχάρδου για τους αδέξιους
χειρισμούς τους στον πόλεμο με τη Γαλλία

οδήγησε στην απομάκρυνσή του από την
αυλή και την εξορία του στην Ιρλανδία.

Στο μεταξύ, συσσωρευμένες
στρατιωτικές αποτυχίες,

και η διεφθαρμένη κυβέρνηση
της Μαργαρίτας και των συμμάχων της

προκάλεσαν γενικευμένη δυσαρέσκεια,

και εν μέσω του χάους,
ο Ριχάρδος της Υόρκης

επέστρεψε με στρατό για να συλλάβει
τον Σόμερσετ και να αναμορφώσει την αυλή.

Αν και αρχικά απέτυχε,
βρήκε γρήγορα την ευκαιρία του

όταν διορίστηκε Προστάτης του Βασιλείου

αφού ο Ερρίκος κατέρρευσε διανοητικά.

Όμως, λιγότερο από έναν χρόνο αργότερα,

ο Ερρίκος ανέκαμψε ξαφνικά

και η Βασίλισσα τον έπεισε να ανακαλέσει
τις μεταρρυθμίσεις του Ριχάρδου.

Ο Ριχάρδος έφυγε
και συγκέντρωσε εκ νέου στρατό.

Αν και δεν μπόρεσε να πάρει τον θρόνο,

κατάφερε να αποκατασταθεί
ως Προστάτης του Βασιλείου

και να οριστεί ο ίδιος και οι κληρονόμοι
του ως διάδοχοι του Ερρίκου.

Αλλά αντί για ένα στέμμα,

το κεφάλι του Ριχάρδου κέρδισε ένα παλούκι

μετά τον θάνατό του σε μια μάχη
με τους υποστηρικτές της Βασίλισσας.

Ο νεαρός γιος του διεκδίκησε
και στέφθηκε Εδουάρδος Δ΄.

Ο Εδουάρδος είχε μεγάλες στρατιωτικές
επιτυχίες εναντίον των Λάνκαστερ.

Ο Ερρίκος συνελήφθη,

ενώ η Μαργαρίτα έφυγε στην εξορία

με τον άσπλαχνο γιο τους,
Εδουάρδο του Γουέστμινστερ.

Αλλά ο μόλις εστεμμένος βασιλιάς
έκανε ένα τραγικό πολιτικό λάθος

όταν αποχώρησε από ένα συνοικέσιο
με μια Γαλλίδα πριγκίπισσα

για να παντρευτεί κρυφά τη χήρα
ενός ευγενούς ήσσονος σημασίας.

Αυτό τον αποξένωσε από τον ισχυρότερο
σύμμαχό του, τον Κόμη του Γουόργκουικ.

Ο Γουόργουικ συμμάχησε με τους Λάνκαστερ,

έστρεψε τον ζηλιάρη μικρότερο αδερφό
του Εδουάρδου, Γεώργιο εναντίον του,

και κατάφερε ακόμα να επαναφέρει
για λίγο τον Ερρίκο ως Βασιλιά,

αλλά δεν κράτησε.

Ο Εδουάρδος ξανακέρδισε το θρόνο,

ο πρίγκιπας των Λάνκαστερ
σκοτώθηκε στη μάχη,

και ο Ερρίκος πέθανε
στην αιχμαλωσία λίγο αργότερα.

Η υπόλοιπη βασιλεία του
Εδουάρδου Δ΄ ήταν ειρηνική,

αλλά με τον θάνατό του το 1483,
η αιματοχυσία ξαναξεκίνησε.

Παρόλο που θα τον διαδεχόταν
ο δωδεκάχρονος γιος του,

ο μικρότερος αδερφός του Εδουάρδου,
Ριχάρδος Γ' ανακήρυξε τα ανίψια του νόθους

εξαιτίας του μυστικού γάμου
του πατέρα τους.

Πήρε την αντιβασιλεία και
έριξε τα παιδιά στη φυλακή.

Αν και κανείς δεν ξέρει
τι απέγιναν τελικά,

λίγο μετά, οι πρίγκιπες εξαφανίστηκαν

και η εξουσία του Ριχάρδου
φαινόταν εξασφαλισμένη.

Αλλά η πτώση του θα ερχόταν
μόλις δύο χρόνια αργότερα

από την άλλη πλευρά της
στενής θάλασσας της Μάγχης.

Ο Ερρίκος Τύδωρ ήταν απόγονος
του πρώτου Δούκα του Λάνκαστερ,

που μεγάλωσε στην εξορία μετά τον θάνατο
του πατέρα του στην προηγούμενη επανάσταση

Με την αρπαγή της εξουσίας από τον
Ριχάρδο Γ' να διχάζει τον οίκο της Υόρκης,

ο Ερρίκος κέρδισε υποστήριξη
για τις βασιλικές του αξιώσεις.

Συγκέντρωσε ένα στρατό στην Γαλλία,
πέρασε τη Μάγχη το 1485

και νίκησε γρήγορα
τις δυνάμεις του Ριχάρδου.

Με τον γάμο του
με την Ελισάβετ της Υόρκης,

τη μεγαλύτερη αδερφή
των εξαφανισμένων πριγκίπων,

ο νεοεστεμμένος Ερρίκος Η'
ένωσε τα δύο ρόδα,

δίνοντας τέλος σε ένα πόλεμο
που κράτησε σχεδόν έναν αιώνα.

Συχνά βλέπουμε τους πολέμους της ιστορίας
ως αποφασιστικές συγκρούσεις

με ξεκάθαρους νικητές και ηττημένους.

Αλλά ο Πόλεμος των Ρόδων, όπως
και το μυθιστόρημα που ενέπνευσε,

μας δείχνει ότι οι νίκες
μπορεί να είναι αβέβαιες,

οι συμμαχίες ασταθείς,

και ακόμα και η δύναμη των Βασιλέων
εφήμερη όπως οι εποχές.