Γιατί οι βραδύποδες είναι τόσο αργοί; - Κένι Κούγκαν

Δείτε ολόκληρο το μάθημα: http://ed.ted.com/lessons/why-are-sloths-so-slow-kenny-coogan

Οι βραδύποδες περνούν τον περισσότερο χρόνο τους με φαγητό, ανάπαυση και ύπνο. Για την ακρίβεια, κατεβαίνουν από τις κορυφές των δέντρων μόνο μια φορά την εβδομάδα για τουαλέτα. Γιατί αυτά τα πλάσματα έχουν τόσο χαμηλή ενέργεια; Ο Κένι Κούγκαν περιγράφει τις προσαρμογές των βραδυπόδων στο σώμα και τη συμπεριφορά που τους επιτρέπουν να είναι τόσο αργοί.

Μάθημα από τον Κένι Κούγκαν, κινούμενη απεικόνιση από τον Άντον Μπογκάτι.

Το 1796 ο Τόμας Τζέφερσον έλαβε ένα κουτί
με οστά που δεν μπορούσε να αναγνωρίσει.

Ένα μακρύ, κοφτερό νύχι ζώου
του θύμισε το λιοντάρι,

αλλά τα βραχιόνια οστά έδειχναν
ότι ήταν ένα μεγαλύτερο ζώο,

κάποιο με μήκος περίπου τρία μέτρα.

Θεωρώντας ότι ίσως ήταν ένα άγνωστο είδος
τεράστιου λιονταριού της Βόρειας Αμερικής,

ο Τζέφερσον προειδοποίησε
τους εξερευνητές Λιούις και Κλαρκ

να έχουν τον νου τους
για αυτό το μυστηριώδες αρπακτικό.

Όμως τα οστά στο κουτί του Τζέφερσον
δεν ήταν από λιοντάρι.

Ήταν από ένα είδος τεράστιου βραδύποδα
που είχε εξαφανιστεί.

Οι προϊστορικοί βραδύποδες του εδάφους
εμφανίστηκαν πριν από 35 εκατ. χρόνια.

Δεκάδες είδη ζούσαν σε όλη τη Βόρεια,
Κεντρική και Νότια Αμερική,

μαζί με άλλα αρχαία πλάσματα
όπως οι μαστόδοντες

και τα τεράστια αρμαντίλλο.

Μερικοί βραδύποδες του εδάφους,
όπως η μεγαλονυχίδες, είχαν μέγεθος γάτας,

αλλά πολλοί ήταν ογκώδεις.

Ο βραδύπους του Τζέφερσον,
ο Μεγαλόνυξ, ζύγιζε περίπου έναν τόνο,

κι όμως ήταν μικρός σε σύγκριση
με τον βραδύποδα Μεγαθήριο,

που έφτανε έως και τους έξι τόνους,
όσο και ο ελέφαντας.

Περπατούσαν νωχελικά στα δάση
και τις σαβάνες με τα δυνατά τους χέρια

και τα κοφτερά νύχια

για να ξεριζώσουν φυτά
και να σκαρφαλώσουν στα δέντρα

βοσκώντας χορτάρι, φύλλα
και προϊστορικά αβοκάντο.

Μάλιστα, χωρίς τους τεράστιους βραδύποδες
μπορεί να μην είχαμε αβοκάντο σήμερα.

Τα μικρότερα ζώα δεν μπορούσαν να
καταπιούν τον τεράστιο σπόρο του αβοκάντο,

αλλά οι βραδύποδες μπορούσαν,

και βοήθησαν την ευρύτατη εξάπλωση
των δέντρων αβοκάντο.

Οι βραδύποδες του εδάφους
ευημερούσαν για εκατομμύρια χρόνια,

αλλά άρχισαν να εξαφανίζονται
πριν από 10.000 χρόνια περίπου

μαζί με τα άλλα τεράστια θηλαστικά
του δυτικού ημισφαιρίου.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι βραδύποδες
του εδάφους μάλλον εκτοπίστηκαν

από μια επερχόμενη εποχή παγετώνων

ή από τον ανταγωνισμό με άλλα είδη,
πιθανότατα τους ανθρώπους,

που η άφιξή τους συμπίπτει με την
εξαφάνιση των περισσότερων βραδυπόδων.

Κάποιοι μικρότεροι βραδύποδες επιβίωσαν
μετακομίζοντας στις κορυφές των δένδρων.

Σήμερα έχουν απομείνει έξι είδη
που ζουν στα φυλλώματα των τροπικών δασών

της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής.

Ζώντας πάνω στα δένδρα
εύκολα αποφεύγουν τα αρπακτικά,

και έχουν άφθονα φύλλα για φαγητό.

Αυτή η διατροφή όμως
έχει και μειονεκτήματα.

Τα ζώα παίρνουν ενέργεια από το φαγητό
και τη χρησιμοποιούν για να μετακινούνται,

για να διατηρούν τη θερμοκρασία τους,

τα όργανά τους σε λειτουργία,

και όλες τις απαραίτητες
δραστηριότητες για την επιβίωση.

Αλλά τα φύλλα
δεν περιέχουν πολλή ενέργεια,

και όση έχουν εξάγεται δύσκολα.

Τα φυτοφάγα εμπλουτίζουν τη διατροφή τους
με τροφές υψηλότερης ενέργειας,

όπως φρούτα και σπόρους.

Αλλά ειδικά οι τριδάκτυλοι βραδύποδες
βασίζονται σχεδόν αποκλειστικά στα φύλλα.

Ανέπτυξαν πολύ εξελιγμένες στρατηγικές
για να καλύψουν την περιορισμένη διατροφή.

Πρώτον, εξάγουν όσο το δυνατόν περισσότερη
ενέργεια μπορούν από την τροφή τους.

Έχουν στομάχι με πολλούς θαλάμους
που καλύπτει το 1/3 του σώματός τους,

και ανάλογα με το είδος

η χώνευση ενός γεύματος μπορεί να διαρκεί
πέντε με επτά μέρες, ακόμη και εβδομάδες.

Το επόμενο ζητούμενο είναι η κατανάλωση
της ελάχιστης δυνατής ενέργειας.

Φυσικά, οι βραδύποδες το επιτυγχάνουν
προσπαθώντας να μην μετακινούνται πολύ.

Περνούν τον περισσότερο χρόνο τους
ασχολούνται με φαγητό, ξεκούραση ή ύπνο.

Κατεβαίνουν από τον θόλο των δέντρων
μόνο μια φορά την εβδομάδα για τουαλέτα.

Όταν οι βραδύποδες μετακινούνται,
το κάνουν πάρα πολύ αργά.

Κάνουν σχεδόν πέντε λεπτά να διασχίσουν
έναν συνηθισμένο δρόμο της γειτονιάς.

Αυτή η αβίαστη προσέγγιση της ζωής
σημαίνει ότι δεν χρειάζονται πολλούς μύες.

Για την ακρίβεια, έχουν 30% λιγότερη
μυική μάζα από άλλα ζώα ίδιου μεγέθους.

Επίσης, χρησιμοποιούν
λιγότερη ενέργεια για να ζεσταθούν

καθώς η θερμοκρασία του σώματός τους
κυμαίνεται κατά πέντε βαθμούς Κελσίου,

λιγότερο κι από τα ψυχρόαιμα ερπετά, αλλά
περισσότερο από τα περισσότερα θηλαστικά.

Οι προσαρμογές στο σώμα και τη συμπεριφορά
ελαχιστοποιούν την κατανάλωση ενέργειας

ή τον μεταβολισμό τους.

Ο τριδάκτυλος βραδύπους έχει τον αργότερο
μεταβολισμό από κάθε θηλαστικό.

Το γιγάντιο πάντα είναι δεύτερο πιο αργό,

και ο διδάκτυλος βραδύπους έρχεται τρίτος.

Η αργή κίνηση τους επέτρεψε να ευδοκιμούν
στον βιότοπό τους στον θόλο των δέντρων.

Αλλά έκανε και τους ίδιους τους βραδύποδες
υπέροχο βιότοπο για άλλους οργανισμούς,

που περιλαμβάνουν τα φύκη, αποκτώντας έτσι
απόκρυψη και ίσως και κάποιο μεζεδάκι.

Οι βραδύποδες μπορεί
να μην είναι πλέον γιγάντιοι,

αλλά αυτό δεν τους κάνει
λιγότερο αξιοθαύμαστους.