Μπορούμε να δημιουργήσουμε νέες ανθρώπινες αισθήσεις;

Ως άνθρωποι, μπορούμε ν' αντιληφθούμε λιγότερο από δέκα τρισεκατομμυριοστά όλων των κυμάτων φωτός. «Η εμπειρία της πραγματικότητας», λέει ο νευροεπιστήμονας Ντέιβιντ Ίγκλμαν, «περιορίζεται από τη βιολογία μας». Θέλει να το αλλάξει αυτό. Η έρευνά του σχετικά με τις διεργασίες του εγκεφάλου μας, τον οδήγησε να δημιουργήσει νέες διασυνδέσεις -όπως ένα αισθητηριακό γιλέκο- ώστε να μπορέσουμε να λάβουμε
αθέατες προηγουμένως πληροφορίες, για τον κόσμο γύρω μας.

Είμαστε φτιαγμένοι από πολύ μικρά υλικά,

κι έχουμε ενσωματωθεί
σε ένα πολύ μεγάλο σύμπαν,

και είναι γεγονός πως δεν κατανοούμε
την πραγματικότητα πολύ καλά

σε καμία απ' αυτές τις κλίμακες,

κι αυτό, επειδή ο εγκέφαλός μας

δεν έχει εξελιχθεί να κατανοεί
τον κόσμο, σε αυτήν την κλίμακα.

Αντ' αυτού, είμαστε παγιδευμένοι σ' αυτή
την πολύ λεπτή φέτα της αντίληψης

ακριβώς στη μέση.

Περιέργως όμως. ακόμη και σε αυτήν
τη λεπτή φέτα πραγματικότητας

που αποκαλούμε σπίτι,

δεν βλέπουμε αρκετή
από τη δράση που εκτυλίσσεται.

Πάρτε τα χρώματα του κόσμου μας.

Φωτεινά κύματα,
ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία

που ανακλάται από τ' αντικείμενα

και πέφτει στους ειδικούς υποδοχείς
στο πίσω μέρος των ματιών μας.

Δεν βλέπουμε όμως
όλα τα κύματα που υπάρχουν εκεί έξω.

Αυτό που βλέπουμε στην ουσία

είναι λιγότερο από 10 τρισεκατομμυριοστά
όσων υπάρχουν εκεί έξω.

Έτσι, υπάρχουν ραδιοκύματα και μικροκύματα

ακτίνες Χ και ακτίνες Γ
που διαπερνούν το σώμα σας αυτή τη στιγμή

και τις αγνοείτε εντελώς,

επειδή δεν έχετε τους κατάλληλους
βιολογικούς υποδοχείς

για να τις αντιληφθείτε.

Χιλιάδες τηλεφωνικές συνομιλίες κινητών

σας διαπερνούν αυτήν τη στιγμή

και είστε παντελώς τυφλοί μπροστά τους.

Δεν είναι ότι αυτά τα πράγματα
είναι εγγενώς αόρατα.

Η πραγματικότητα των φιδιών
περιλαμβάνει κάποιες υπέρυθρες

κι ο κόσμος των μελισσών
ενέχει υπεριώδεις

φυσικά φτιάχνουμε μηχανήματα
στα ταμπλό των αυτοκινήτων μας

που πιάνουν σήματα
στο εύρος των ραδιοσυχνοτήτων,

κι άλλα μηχανήματα στα νοσοκομεία,
για το εύρος των ακτίνων Χ.

Δεν μπορείτε όμως ν' αντιληφθείτε
τίποτα απ' αυτά από μόνοι σας,

τουλάχιστον όχι ακόμα,

επειδή δεν είστε εξοπλισμένοι
με τους κατάλληλους αισθητήρες.

Αυτό σημαίνει πως η εμπειρία της
της πραγματικότητας

περιορίζεται από τη βιολογία μας,

κι αυτό είναι αντίθετο
με την κοινή λογική έννοια

πως τα μάτια μας, τ' αυτιά μας,
τα δάχτυλά μας,

συλλαμβάνουν την αντικειμενική
πραγματικότητα γύρω μας.

Απεναντίας, ο εγκέφαλός μας αντιλαμβάνεται
ένα μικρό κομμάτι του κόσμου.

Σε όλο το ζωικό βασίλειο,

διαφορετικά ζώα αντιλαμβάνονται
διαφορετικά μέρη της πραγματικότητας.

Έτσι στον τυφλό και κουφό κόσμο
του τσιμπουριού,

οι σημαντικές ενδείξεις είναι
η θερμοκρασία και το βουτυρικό οξύ·

στον κόσμο του μαύρου φαντάσματος
μαχαιρόψαρου,

οι αισθήσεις του είναι πλούσια
χρωματισμένες από ηλεκτρικά πεδία·

και για την ηχοεντοπιστική νυχτερίδα,

η πραγματικότητα είναι κατασκευασμένη
από τα κύματα συμπίεσης του αέρα.

Αυτή είναι η φέτα του οικοσυστήματος
που αντιλαμβάνονται,

κι έχουμε μια λέξη γι' αυτό
στην επιστήμη.

Λέγεται ούμβελτ,

που είναι η γερμανική λέξη
για τον περιβάλλοντα κόσμο.

Τώρα, προφανώς, κάθε ζώο υποθέτει

πως το ούμβελτ του είναι
ολόκληρος ο αντικειμενικός κόσμος,

διότι για ποιο λόγο να φανταζόσασταν

πως υπάρχει κάτι πέρα
από τις αισθήσεις σας;

Αυτό που κάνουμε όλοι, είναι
να δεχόμαστε την πραγματικότητα

όπως μας παρουσιάζεται.

Ας αυξήσουμε τη συνειδητότητά μας σε αυτό.

Φανταστείτε ότι είστε ένα λαγωνικό.

Όλος σας ο κόσμος αφορά τις μυρωδιές.

Έχετε μια μακριά μουσούδα που διαθέτει
200 εκατομμύρια υποδοχείς οσμής,

και έχετε υγρά ρουθούνια που προσελκύουν
και παγιδεύουν τα μόρια των οσμών,

κι έχουν σχισμές ώστε να μπορείτε
να εισπνεύσετε μεγάλες ποσότητες αέρα.

Τα πάντα για εσάς, αφορούν την οσμή.

Έτσι μια μέρα μένετε άναυδοι
από μια αποκάλυψη.

Κοιτάτε το αφεντικό σας
και σκέφτεστε:

«Πώς είναι να έχεις τη θλιβερή,
φτωχή, ανθρώπινη μύτη;»

(Γέλια)

«Πώς είναι να ρουφάς
μια ελάχιστη ποσότητα αέρα;

Πώς μπορείς ν' αγνοείς πως υπάρχει
μια γάτα 90 μέτρα μακριά,

ή ότι ο γείτονάς σου στεκόταν
ακριβώς εδώ, 6 ώρες νωρίτερα;»

(Γέλια)

Επειδή είμαστε άνθρωποι,

δεν έχουμε βιώσει ποτέ
αυτόν τον κόσμο των οσμών,

και δεν μας λείπει,

επειδή είμαστε ισχυρά
προσκολλημένοι στο ούμβελτ μας.

Το ερώτημα όμως είναι:
Είναι ανάγκη να είμαστε κολλημένοι εκεί;

Ως νευροεπιστήμονας, ενδιαφέρομαι
για τον τρόπο που η τεχνολογία

θα μπορέσει να διευρύνει το ούμβελτ μας,

και πώς αυτό θ' αλλάξει
την ανθρώπινη εμπειρία.

Ξέρουμε ήδη ότι μπορούμε να παντρέψουμε
την τεχνολογία με τη βιολογία,

επειδή υπάρχουν εκατοντάδες
χιλιάδες άνθρωποι γύρω μας

με τεχνητή ακοή και τεχνητή όραση.

Αυτό λειτουργεί με ένα μικρόφωνο
και την ψηφιοποίηση του σήματος,

και την τοποθέτηση ταινίας ηλεκτροδίων
απευθείας μέσα στο εσωτερικό αυτί.

Ή, με εμφύτευμα αμφιβληστροειδούς,
παίρνετε μια κάμερα

ψηφιοποιείτε το σήμα
και συνδέετε ένα πλέγμα ηλεκτροδίων

απευθείας στο οπτικό νεύρο.

Μόλις 15 χρόνια πριν,

πολλοί επιστήμονες πίστευαν πως αυτές
οι τεχνολογίες δεν θα λειτουργούσαν.

Γιατί; Επειδή αυτές οι τεχνολογίες
μιλούν τη γλώσσα της Σίλικον Βάλεϊ,

και δεν είναι η διάλεκτος των βιολογικών
αισθητηριακών μας οργάνων.

Αλλά το θέμα είναι ότι δουλεύει·

ο εγκέφαλος καταφέρνει μια χαρά
να χρησιμοποιήσει τα σήματα.

Πώς το καταλαβαίνουμε αυτό;

Ιδού το μεγάλο μυστικό:

Ο εγκέφαλος δεν βλέπει,
ούτε ακούει τίποτα απ' αυτά.

Eίναι κλεισμένος σε ένα σιωπηλό
και σκοτεινό θάλαμο μες στο κρανίο σας.

Το μόνο που βλέπει είναι
ηλεκτροχημικά σήματα

που εισέρχονται από διαφορετικά
καλώδια δεδομένων,

αυτά έχει για να δουλέψει
και τίποτε άλλο.

Είναι εκπληκτικό το

πόσο δεκτικός είναι ο εγκέφαλος
στο να λαμβάνει αυτά τα σήματα,

να εξάγει πρότυπα
και να τους αντιστοιχεί έννοιες

που παίρνει αυτό το εσωτερικό σύμπαν
και φτιάχνει μια ιστορία

γι' αυτόν, τον υποκειμενικό μας κόσμο.

Αλλά εδώ είναι η ουσία:

Ο εγκέφαλός σας δεν ξέρει
και δεν ενδιαφέρεται

από πού παίρνει τις πληροφορίες.

Όποια πληροφορία δέχεται,
βρίσκει τι να την κάνει.

Είναι μια πολύ αποτελεσματική μηχανή.

Είναι στην ουσία ένας
υπολογιστής γενικού σκοπού,

απορροφά τα πάντα

και βρίσκει τι να τα κάνει

και αυτό νομίζω πως απελευθερώνει
τη Μητέρα Φύση

ώστε να χειριστεί
διαφορετικά κανάλια εισόδου.

Το ονομάζω «Το μοντέλο ΒΠ της εξέλιξης»

και δεν θέλω να μπω
σε τεχνικές λεπτομέρειες,

αλλά ΒΠ σημαίνει Βαβουροπατάτας,

και χρησιμοποιώ την ονομασία για να τονίσω
πως όλοι αυτοί οι αισθητήρες

που γνωρίζουμε και αγαπάμε, τα μάτια
τ' αυτιά και τα δάχτυλά μας,

είναι ουσιαστικά περιφερειακές συσκευές
έτοιμες προς χρήση:

Τις συνδέετε και λειτουργούν.

Ο εγκέφαλος βρίσκει τι πρέπει να κάνει
με τις πληροφορίες που εισέρχονται.

Αν παρατηρήσετε στο ζωικό βασίλειο,

θα δείτε πολλές περιφερειακές συσκευές.

Τα φίδια έχουν θερμικές κοιλότητες
με τις οποίες ανιχνεύουν τις υπέρυθρες,

το μαχαιρόψαρο έχει ηλεκτροαισθητήρες,

και o τυφλοπόντικας έχει αυτό το εξάρτημα

με τα 22 δάχτυλα

με τα οποία νιώθει και κατασκευάζει
ένα τρισδιάστατο μοντέλο του κόσμου,

και πολλά πουλιά έχουν μαγνητίτη
για να προσανατολίζονται

με το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη.

Αυτό σημαίνει πως η φύση
δεν χρειάζεται να επανασχεδιάζει

τον εγκέφαλο συνεχώς.

Αντίθετα, έχοντας θεσπίσει
τις βασικές αρχές λειτουργίας,

η φύση έχει μόνο να σχεδιάσει
νέα περιφερειακά.

Τι σημαίνει λοιπόν αυτό;

Το μάθημα που εξάγεται

είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα
πραγματικά ξεχωριστό και θεμελιώδες

στην ανθρώπινη βιολογία.

Είναι απλά όσα κληρονομήσαμε

από την περίπλοκη πορεία της εξέλιξης.

Δεν χρειάζεται να παραμείνουμε σε αυτά,

και η καλύτερη απόδειξη για αυτο

έρχεται από κάτι που ονομάζεται
αισθητηριακή υποκατάσταση

Αυτό αφορά την τροφοδότηση
του εγκεφάλου με πληροφορίες

μέσω ασυνήθιστων αισθητηριακών καναλιών,

και ο εγκέφαλος απλά καταλαβαίνει
τι πρέπει να κάνει με αυτά.

Αυτό μπορεί ν' ακούγεται υποθετικό,

Αλλά η πρώτη εργασία που το παρουσίαζε
δημοσιεύτηκε στο Νέιτσουρ, το 1969.

Ένας επιστήμονας με τ' όνομα
Πολ Μπακ-ι-ρίτα

έβαλε τυφλούς σε μια
τροποποιημένη οδοντιατρική καρέκλα,

έστησε μια προβολή βίντεο,

κι έβαλε κάτι
μπροστά στην κάμερα

και οι τυφλοί ένιωθαν

να τους σκουντά στην πλάτη
ένα πλέγμα πηνίων.

Αν ένα φλιτζάνι καφέ κουνιόταν
μπροστά στην κάμερα,

το ένιωθαν στην πλάτη τους,

και οι τυφλοί κατάφερναν θαυμάσια

να προσδιορίζουν
τι υπήρχε μπροστά στην κάμερα

μόνο με την αίσθηση στην πλάτη τους.

Έχουν γίνει πολλές σύγχρονες
αναβιώσεις αυτού του πειράματος.

Τα ηχητικά γυαλιά τραβούν βίντεο
από μπροστά σας

και το μετατρέπουν σε ένα ηχητικό τοπίο,

και καθώς μετακινούνται,
πλησιάζουν ή απομακρύνονται,

ακούγεται ένα «Μπζζ, μπζζ, μπζζ».

Είναι σαν κακοφωνία,

αλλά μετά από αρκετές εβδομάδες,
οι τυφλοί γίνονται πολύ καλοί

στην κατανόηση όσων υπάρχουν μπροστά τους

μόνο από όσα ακούν.

Και δεν χρειάζεται ν' ακούν με τ' αυτιά:

Το σύστημα χρησιμοποιεί ένα
ηλεκτρικό πλέγμα αφής στο μέτωπο,

έτσι ό,τι υπάρχει μπροστά στην κάμερα,
το νιώθετε στο μέτωπό σας.

Γιατί στο μέτωπο; Επειδή
δεν χρησιμοποιείται για κάτι άλλο.

Η πιο σύγχρονη ενσάρκωση
ονομάζεται brainport,

και είναι ένα μικρό ηλεκτρικό πλέγμα,
που κάθεται στη γλώσσα σας,

και το σήμα μετατρέπεται σε μικρά
απτικά ηλεκτρικά σήματα

και οι τυφλοί το μαθαίνουν τόσο καλά
που μπορούν να βάλουν καλάθι,

ή μπορούν να πλοηγηθούν
σε πολύπλοκες πορείες μετ' εμποδίων.

Μπορούν να δουν μέσω της γλώσσας τους.

Αυτό ακούγεται εντελώς παρανοϊκό, σωστά;

Αλλά θυμηθείτε, η όραση δεν είναι

παρά ηλεκτροχημικά σήματα
που κυλούν μέσα στο μυαλό σας.

Ο εγκέφαλος δεν ξέρει
από πού έρχονται τα σήματα.

Απλά βρίσκει τι να τα κάνει.

Το ενδιαφέρον μου στο εργαστήριο είναι
η αισθητηριακή υποκατάσταση για κωφούς,

κι έχω αναλάβει αυτό το έργο

στο εργαστήριό μου, με έναν
μεταπτυχιακό φοιτητή, τον Σκοτ Νόβικ,

ο οποίος ηγείται του έργου,
για τη διατριβή του.

Να τι θέλαμε να κάνουμε:

Θέλαμε να το φτιάξουμε με τρόπο ώστε
οι ήχοι να μετατρέπονται

με κάποιο τρόπο, ώστε το κωφό άτομο
να καταλαβαίνει τι λέγεται.

Και, δεδομένης της ισχύος
και της πληθώρας των φορητών υπολογιστών,

θέλαμε να βεβαιωθούμε ότι θα τρέχει
σε κινητά και τάμπλετ,

θέλαμε επίσης να μπορεί να φορεθεί,

να μπορεί κανείς να το φορά
κάτω από τα ρούχα του.

Αυτή είναι η ιδέα.

Καθώς μιλάω, ο ήχος μου
συλλέγεται από το τάμπλετ

κι έπειτα χαρτογραφείται στο γιλέκο
που καλύπτεται από δονούμενα στοιχεία,

ακριβώς όπως η δόνηση στο κινητό σας.

Έτσι, καθώς μιλώ,

ο ήχος μετατρέπεται σ' ένα
μοτίβο δονήσεων στο γιλέκο.

Αυτό δεν είναι μόνο νοητικό:

Αυτό το τάμπλετ μεταδίδει Bluetooth
κι εγώ φοράω το γιλέκο τώρα.

Έτσι καθώς μιλώ -- (Χειροκρότημα) --

ο ήχος μεταφράζεται
σε δυναμικά μοτίβα δόνησης.

Αισθάνομαι τον ηχητικό κόσμο γύρω μου.

Το έχουμε δοκιμάσει σε κωφούς τώρα,

και φαίνεται πως μετά
από μικρό χρονικό διάστημα,

αρχίζουν να αισθάνονται
και να καταλαβαίνουν

τη γλώσσα του γιλέκου.

Αυτός είναι ο Τζόναθαν. Είναι 37 ετών.
Έχει μεταπτυχιακό τίτλο.

Γεννήθηκε με βαριά κώφωση,

που σημαίνει ότι ένα μέρος
του ούμβελτ του δεν του είναι διαθέσιμο.

Ο Τζόναθαν εκπαιδεύτηκε με το γιλέκο
επί τέσσερις ημέρες, δύο ώρες τη μέρα,

κι εδώ είναι την πέμπτη ημέρα.

Σκοτ Νόβικ: Εσύ.

Ντέιβ Ίγκλμαν: Ο Σκοτ λέει μια λέξη
κι ο Τζόναθαν τη νιώθει στο γιλέκο

και τη γράφει στον πίνακα.

ΣΝ: Όπου. Όπου.

ΝΙ: Ο Τζόναθαν μπορεί να μεταφράζει
αυτό το περίπλοκο μοτίβο δονήσεων

ώστε να κατανοεί τι λέγεται.

ΣΝ: Αφή. Αφή.

ΝΙ: Δεν το κάνει αυτό τώρα --

(Χειροκρότημα) --

ο Τζόναθαν δεν το κάνει αυτό συνειδητά,
επειδή τα μοτίβα είναι περίπλοκα,

αλλά ο εγκέφαλός του αρχίζει
να ξεκλειδώνει το μοτίβο κατανόησης

των πληροφοριών,

και περιμένουμε πως μετά
από τρεις μήνες χρήσης,

θα έχει άμεση αντιληπτική
εμπειρία ακρόασης

με τον ίδιο τρόπο που ένας τυφλός
περνά τα δάχτυλά του από το Μπράιγ,

και το νόημα έρχεται απευθείας από
τη σελίδα χωρίς καμία συνειδητή παρέμβαση.

Αυτή η τεχνολογία έχει τη δυνατότητα
ν' αλλάξει το παιχνίδι,

επειδή η μόνη εναλλακτική για
την κώφωση είναι το κοχλιακό εμφύτευμα,

κι αυτό απαιτεί επεμβατική χειρουργική.

Το γιλέκο μπορεί να κοστίζει
40 φορές φτηνότερα από το εμφύτευμα,

η τεχνολογία γίνεται προσιτή παγκοσμίως
ακόμη και για τις πιο φτωχές χώρες.

Μας έχουν ενθαρρύνει τα αποτελέσματα
της αισθητηριακής υποκατάστασης,

αλλά αυτό που μας απασχολεί τώρα,
είναι η αισθητηριακή προσθήκη.

Πώς να χρησιμοποιήσουμε
αυτήν την τεχνολογία

για να προσθέσουμε μια νέα αίσθηση,

ώστε να επεκτείνουμε το ανθρώπινο ούμβελτ;

Ας πούμε, θα μπορούσαμε να τροφοδοτούμε
δεδομένα σε αληθινό χρόνο από το διαδίκτυο

απευθείας στον εγκέφαλο κάποιου,

και να δημιουργήσουμε έτσι άμεση
αντιληπτική εμπειρία;

Να ένα πείραμα που κάνουμε στο εργαστήριο.

Το υποκείμενο αισθάνεται σε αληθινό χρόνο

την τροφοδοσία συνεχούς ροής

δεδομένων απ' το Δίκτυο

επί πέντε δευτερόλεπτα.

Έπειτα εμφανίζονται δύο κουμπιά
και πρέπει να κάνει μια επιλογή.

Δεν ξέρει τι συμβαίνει.

Κάνει μια επιλογή
και λαμβάνει ανατροφοδότηση

μετά από ένα δευτερόλεπτο.

Εδώ είναι το θέμα:

Το υποκείμενο δεν έχει ιδέα
τι σημαίνουν όλα τα μοτίβα,

αλλά παρατηρούμε αν βελτιώνεται
στην επιλογή του κουμπιού που πατά.

Δεν γνωρίζει πως αυτά που τροφοδοτούμε

είναι δεδομένα σε πραγματικό χρόνο
από τη χρηματιστηριακή αγορά,

και παίρνει αποφάσεις
για αγορές και πωλήσεις.

(Γέλια)

Η ανατροφοδότηση του λέει
αν το έκανε σωστά ή όχι.

Τελικά, μπορούμε να διευρύνουμε
το ανθρώπινο ούμβελτ

έτσι ώστε μετά από αρκετές εβδομάδες
να φτάσει να έχει

άμεση αντιληπτική εμπειρία
των οικονομικών κινήσεων του πλανήτη;

Θα σας ενημερώσουμε αργότερα
για το πόσο καλά πάει.

(Γέλια)

Να και κάτι άλλο που κάνουμε:

Κατά τη διάρκεια των ομιλιών το πρωί,
αναζητούσαμε αυτόματα

το #TED2015 στο Τουίτερ,

και κάναμε μια αυτόματη
ανάλυση συναισθήματος,

δηλαδή, αν επιλέγουν οι χρήστες
θετικές, αρνητικές ή ουδέτερες λέξεις.

Κι ενόσω συνέβαινε αυτό,

εγώ το ένιωθα,

καθώς είμαι καλωδιωμένος
με το συνολικό συναίσθημα

χιλιάδων ανθρώπων, σε πραγματικό χρόνο,

κι αυτό είναι ένα νέο είδος ανθρώπινης
εμπειρίας επειδή τώρα μπορώ να ξέρω

πώς νιώθει ο καθένας
και πόσο σας αρέσει αυτό.

(Γέλια)
(Χειροκρότημα)

Είναι μεγαλύτερη από κάθε εμπειρία που
θα μπορούσε να έχει ποτέ ένας άνθρωπος.

Επεκτείνουμε ακόμη το ούμβελτ των πιλότων.

Σε αυτήν την περίπτωση, το γιλέκο μεταδίδει
εννέα διαφορετικές μετρήσεις

από αυτό το τετρακόπτερο,

οριζόντια και κάθετη κλίση, κύλιση
προσανατολισμό και κατεύθυνση,

κι αυτό βελτιώνει την ικανότητα
του πιλότου να το χειρίζεται.

Είναι ουσιαστικά σαν να επεκτείνει
το δέρμα του εκεί επάνω, μακριά.

Και αυτό είναι μόνο η αρχή.

Αυτό που οραματιζόμαστε είναι να πάρουμε
ένα μοντέρνο πιλοτήριο με όργανα μέτρησης

και αντί να πρέπει να διαβάσεις τα πάντα,
να μπορείς να τα νιώσεις.

Ζούμε στον κόσμο της πληροφορίας τώρα,

και είναι διαφορετικό το να έχεις
πρόσβαση σε πολλά δεδομένα,

από το να τα βιώνεις.

Γι' αυτό πιστεύω ότι
οι δυνατότητες είναι ατελείωτες

στον ορίζοντα της ανθρώπινης επέκτασης.

Φανταστείτε έναν αστροναύτη
να μπορεί να νιώθει

τη γενική κατάσταση υγείας
του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού,

ή εσάς να νιώθετε την αόρατη
κατάσταση της υγείας σας,

όπως το ζάχαρό σας, και την κατάσταση
του μικροβιώματος σας,

να διαθέτετε όραση 360 μοιρών, ή
να βλέπετε το υπέρυθρο και το υπεριώδες.

Το κλειδί λοιπόν είναι αυτό:
Καθώς κινούμαστε προς το μέλλον,

θα είμαστε σε θέση να επιλέξουμε
τις δικές μας περιφερειακές συσκευές.

Δεν θα χρειάζεται να περιμένουμε πια
τα αισθητηριακά δώρα της Μητέρας Φύσης

στον δικό της ρυθμό

αντίθετα, όπως κάθε καλός γονέας,
μας έχει δώσει τα απαραίτητα εργαλεία

για να βγούμε έξω και να χαράξουμε
τη δική μας πορεία.

Το ερώτημα λοιπόν είναι,

Πώς θέλετε να βγείτε εκεί έξω
και να βιώσετε το σύμπαν;

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

Κ. Άντερσον: Το νιώθεις;
Ν. Ίγκλμαν: Ναι.

Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα
χειροκρότημα στο γιλέκο.

Ωραίο είναι, σαν μασάζ. (Γέλια)

Κ.Α: Το Τουίτερ έχει τρελαθεί.

Για το πείραμα στο χρηματιστήριο.

Θα μπορούσε να είναι το πρώτο πείραμα που
εξασφαλίζει τη χρηματοδότησή του για πάντα

αν πετύχει, σωστά;

Ν.Ι: Ναι, δεν θα χρειαζόταν
να γράφω στο NIH πια.

Κ.Α: Για να κάνω το δικηγόρο
του Διαβόλου για ένα λεπτό,

αυτό είναι καταπληκτικό, όμως τα στοιχεία
μέχρι στιγμής συνάδουν,

ότι η αισθητηριακή υποκατάσταση
λειτουργεί,

όχι όμως απαραίτητα
και η αισθητηριακή προσθήκη.

Εννοώ, είναι πιθανό πως ένα τυφλό άτομο
βλέπει μέσω της γλώσσας του

επειδή ο οπτικός φλοιός είναι ακόμα εκεί,
έτοιμος να επεξεργαστεί,

και είναι απαραίτητο
για τη λειτουργία αυτή;

Ν.Ι: Αυτή είναι σπουδαία ερώτηση.
Δεν έχουμε ιδέα

για τα θεωρητικά όρια του είδους των
δεδομένων που ο εγκέφαλος μπορεί να λάβει.

Σε γενικές γραμμές πάντως
είναι εξαιρετικά ευέλικτος.

Όταν κάποιος τυφλώνεται,
αυτό που ονομάζαμε οπτικό φλοιό

καταλαμβάνεται από άλλα πράγματα,
από την αφή, την ακοή, το λεξιλόγιο.

Αυτό μας λέει πως ο φλοιός
δεν είναι ευέλικτος.

Κάνει μόνο συγκεκριμένα πράγματα
και υπολογισμούς.

Και όταν εξετάζουμε πράγματα όπως
η γραφή μπράιγ, για παράδειγμα,

οι άνθρωποι παίρνουν πληροφορίες
μέσω ανάγλυφων στιγμάτων.

Δεν νομίζω λοιπόν πως υπάρχει λόγος
να πιστεύουμε σ' ένα θεωρητικό περιορισμό

σε συγεκριμένα όρια.

Κ.Α: Αν αυτό επιβεβαιωθεί
θα κατακλυστείς από προτάσεις.

Υπάρχουν τόσες πολλές
πιθανές εφαρμογές γι' αυτό.

Είσαι έτοιμος γι' αυτό; Τι σε συναρπάζει
πιο πολύ, για την κατεύθυνση που θα πάρει;

Ν.Ι: Υπάρχουν πολλές εφαρμογές εδώ.

Πέρα από την αισθητηριακή υποκατάσταση,
όσα άρχισα ν' αναφέρω

για τους αστροναύτες στο διαστημικό σταθμό
που περνούν πολλές ώρες

επιβλέποντας, ενώ θα μπορούσαν
να νιώθουν τι συμβαίνει,

επειδή αυτό είναι καλό
για πολυδιάστατες πληροφορίες.

Το σημαντικό είναι ότι τα οπτικά συστήματα
είναι καλά στον εντοπισμό μαζών και ακμών,

αλλά είναι ανεπαρκή στην
εξέλιξη του κόσμου μας,

με τις οθόνες που παρέχουν
πολλές πληροφορίες.

Στο να τα εκλαμβάνουμε με
τα συστήματα προσοχής μας.

Αυτός είναι λοιπόν
ένας τρόπος να νιώθεις κάτι,

όπως ξέρεις την κατάσταση του σώματός σου
καθώς στέκεσαι όρθιος.

Τα βαρέα μηχανήματα, η ασφάλεια
το να νιώθεις το εργοστάσιό σου,

τον εξοπλισμό σου, αυτό είναι κάτι
που θα εφαρμοστεί αμέσως.

Κ.Α.: Ντέιβιντ Ίγκλμαν, αυτή ήταν
μια εκπληκτική ομιλία. Ευχαριστώ πολύ.

Ν.Ι: Ευχαριστώ Κρις.
(Χειροκρότημα)