คอมพิวเตอร์เขียนกลอนได้หรือไม่
-
0:01 - 0:02ผมมีคำถามครับ
-
0:03 - 0:05คอมพิวเตอร์เขียนกลอนได้หรือไม่
-
0:07 - 0:09มันเป็นคำถามที่น่าคิดมาก ๆ
-
0:10 - 0:11คุณลองคิดดูสักหนึ่งนาที
-
0:11 - 0:14จากนั้นก็จะมีคำถามตามมาอีกมากมาย เช่น
-
0:15 - 0:16คอมพิวเตอร์คืออะไร
-
0:17 - 0:18กลอนคืออะไร
-
0:19 - 0:20ความคิดสร้างสรรค์คืออะไร
-
0:22 - 0:23คำถามเหล่านี้
-
0:23 - 0:26เป็นคำถามที่ผู้คนพยายามหาคำตอบ
มาทั้งชีวิต -
0:26 - 0:28ไม่ใช่เพียงแค่ใน TED Talk เดียว
-
0:28 - 0:31ดังนั้น เราจะลองหาคำตอบด้วยวิธีอื่นดู
-
0:31 - 0:33ด้านบนนะครับ เรามีบทกลอนอยู่ 2 บท
-
0:34 - 0:36บทหนึ่งถูกเขียนขึ้นโดยมนุษย์
-
0:36 - 0:38ส่วนอีกบทเขียนขึ้นโดยคอมพิวเตอร์
-
0:39 - 0:41ผมจะถามพวกคุณว่าบทไหนเป็นบทไหน
-
0:42 - 0:43เริ่มเลยครับ
-
0:43 - 0:47กลอน 1: เจ้าแมลงวันหนา /
เจ้าเริงร่ายามหน้าร้อน / ฝ่ามือเราเลินเล่อ /
เผลอปัดถูกตัวเจ้า -
0:47 - 0:51หรือเรานั้นไม่ / ใช่แมลงเช่นเจ้า /
หรือแท้จริงเจ้า / ใช่มนุษย์อย่างเราไม่ -
0:51 - 0:54กลอน 2: เราสัมผัสได้ /
ผู้คนมากมายในชีวิต / ในยามเช้า -
0:54 - 0:57สังฆราชที่ฉันรังเกียจ / มิใช่ทุกค่ำคืน
ที่จะเริ่ม / ทำสิ่งอื่นอันยิ่งใหญ่ (...) -
0:57 - 0:59เอาล่ะ หมดเวลาครับ
-
1:00 - 1:04ยกมือขึ้นครับ หากคิดว่ากลอนบทแรก
เขียนขึ้นโดยมนุษย์ -
1:06 - 1:07โอเค ส่วนใหญ่นะครับ
-
1:07 - 1:10ยกมือครับ ถ้าคิดว่าบทที่สองต่างหาก
ที่เขียนขึ้นโดยมนุษย์ -
1:11 - 1:12ถือว่ากล้าหาญครับ
-
1:13 - 1:17เพราะว่ากลอนบทแรกนั้นเขียนขึ้นโดย
มนุษย์นักกวีที่ชื่อว่า วิลเลียม เบลค -
1:18 - 1:21ส่วนบทที่สองนั้นเขียนโดยอัลกอริธึม
-
1:21 - 1:24ที่ดึงภาษามาจากหน้าเฟซบุ๊คของผม
ในหนึ่งวัน -
1:24 - 1:27แล้วจึงนำมาเรียบเรียงใหม่
-
1:27 - 1:31ตามวิธีที่ผมจะอธิบายต่อไป
-
1:31 - 1:34แต่ก่อนอื่นลองเล่นกันอีกสักเกม
-
1:34 - 1:36เหมือนเดิมครับ คุณมีเวลาอ่านไม่มาก
-
1:36 - 1:38ดังนั้นขอให้เชื่อสัญชาตญาณนะครับ
-
1:38 - 1:42กลอน 1: สิงโตคำราม สุนัขเห่าหอน
ช่างน่าสนใจ / ทั้งน่าหลงใหล ที่นกบินไป -
1:42 - 1:47ใช่เห่าหอนคำราม
เรื่องราวตรึงตราของสัตว์น้อยใหญ่ / -
1:47 - 1:51ตรึงใจในฝัน จะร้องเพลงไปด้วยกัน /
หากยังเหลือเรี่ยวแรง -
1:51 - 1:55กลอน 2: โอ้ จิงโจ้ โลหะ ช็อคโกแลต
โซดา / หน้าตาเจ้าช่างสวยใส -
1:55 - 1:59ไข่มุก กล่องดนตรี ต้นพุทรา ยาแก้ไข้ /
พวกเจ้าไงที่พวกเขาพูดถึง (...) -
1:59 - 2:00หมดเวลาครับ
-
2:00 - 2:03ถ้าคิดว่ากลอนบทแรกเขียนขึ้นโดยมนุษย์
-
2:03 - 2:05ยกมือขึ้นครับ
-
2:06 - 2:07โอเค
-
2:07 - 2:10แล้วถ้าคิดว่ากลอนบทที่สอง
เขียนขึ้นโดยมนุษย์ -
2:10 - 2:11ยกมือขึ้นครับ
-
2:12 - 2:16ตอนนี้เรามีกันครึ่งต่อครึ่งเลยนะครับ
-
2:16 - 2:18อาจจะยากไปสักหน่อย
-
2:18 - 2:19คำตอบคือ
-
2:19 - 2:23กลอนบทแรกนั้นเรียบเรียง
โดยอัลกอริธึมที่ชื่อ Racter -
2:23 - 2:26ซึ่งถูกสร้างขึ้นราว ๆ ปี ค.ศ. 1970
-
2:26 - 2:29ส่วนกลอนบทที่สองนั้นเขียนขึ้น
โดยชายที่ชื่อ แฟรงค์ โอฮาร่า -
2:29 - 2:32หนึ่งในนักกวีชาวโลกคนโปรดของผมครับ
-
2:33 - 2:36(เสียงหัวเราะ)
-
2:36 - 2:39สิ่งที่เราเพิ่งทำกันไปคือ
ทัวริงเทสต์สำหรับบทกลอน -
2:40 - 2:45ทัวริงเทสต์ถูกสร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1950
โดยชายคนนี้ครับ อลัน ทัวริง -
2:45 - 2:46เพื่อจะตอบคำถามที่ว่า
-
2:46 - 2:48คอมพิวเตอร์คิดได้หรือไม่
-
2:48 - 2:51อลัน ทัวริงเชื่อว่าหากคอมพิวเตอร์
-
2:51 - 2:54สามารถพูดคุยโต้ตอบกับมนุษย์ผ่านตัวอักษร
-
2:54 - 2:57ช่ำชองจนมนุษย์ไม่สามารถบอกได้ว่า
-
2:57 - 3:00สิ่งที่ตนกำลังคุยด้วยนั้น
คือคอมพิวเตอร์หรือมนุษย์ -
3:00 - 3:03เท่ากับว่าคอมพิวเตอร์เครื่องนั้นมีปัญญา
-
3:03 - 3:07ดังนั้น ในปี ค.ศ. 2013
ผมกับเพื่อนชื่อ เบนจามิน เลด -
3:07 - 3:10เราได้สร้างทัวริงเทสต์
สำหรับบทกลอนแบบออนไลน์ขึ้นมา -
3:10 - 3:11ชื่อว่า บอทหรือไม่ (Bot or Not)
-
3:11 - 3:13คุณจะลองเข้าไปเล่นดูก็ได้นะครับ
-
3:13 - 3:15จริง ๆ แล้วมันก็คือเกมที่เราเพิ่งเล่นไป
-
3:15 - 3:17จะมีบทกลอนมาให้คุณ
-
3:17 - 3:19ซึ่งคุณไม่ทราบว่ามนุษย์หรือ
คอมพิวเตอร์เป็นผู้เขียน -
3:19 - 3:21แล้วคุณก็ต้องเดา
-
3:21 - 3:24มีคนหลายพันคนเข้าร่วมการทดสอบนี้
-
3:24 - 3:26แล้วเราก็ได้ผลออกมา
-
3:26 - 3:27ผลคืออะไรครับ
-
3:28 - 3:31ทัวริงกล่าวว่า
หากคอมพิวเตอร์สามารถหลอกมนุษย์ -
3:31 - 3:3430 เปอร์เซ็นต์ จากทั้งหมด
ให้เชื่อว่ามันคือมนุษย์ -
3:34 - 3:36มันก็จะผ่านการทดสอบ
-
3:37 - 3:39เรามีบทกลอนในฐานข้อมูลของบอทหรือไม่
-
3:39 - 3:42ที่สามารถหลอก 65 เปอร์เซ็นต์
ของผู้อ่านให้คิดว่า -
3:42 - 3:43กลอนบทนั้นเขียนขึ้นโดยมนุษย์
-
3:44 - 3:47ดังนั้น ผมคิดว่าเราได้คำตอบแล้วนะครับ
-
3:48 - 3:50ตามตรรกะของทัวริงเทสต์แล้ว
-
3:50 - 3:52คอมพิวเตอร์เขียนกลอนได้หรือไม่
-
3:52 - 3:54แน่นอนครับ มันทำได้
-
3:56 - 3:58แต่หากคุณยังรู้สึกไม่สบายใจกับคำตอบ
-
3:58 - 4:00ไม่เป็นไรครับ
-
4:00 - 4:02หากลึก ๆ ในใจของคุณยังรู้สึกต่อต้าน
-
4:02 - 4:06โอเคครับ เพราะเรายังไม่จบกันแค่นี้
-
4:07 - 4:09ลองเล่นชุดสุดท้ายกันดูครับ
-
4:10 - 4:12เหมือนเดิม คุณอ่านกลอน
-
4:12 - 4:14แล้วบอกผมว่าบทไหนเขียนโดยมนุษย์
-
4:14 - 4:17กลอน 1: ธงแดง เหตุแห่งธงงาม / และโบว์ /
-
4:17 - 4:22โบว์ของธง / ซึ่งเปี่ยมด้วยเนื้อหา /
เพื่อการเปี่ยมเนื้อหา (...) -
4:22 - 4:26กลอน 2: เจ้ากวางล้ากระโจนลิ่ว /
ฉันได้ยินเสียงของดอกแดฟโฟดีล -
4:26 - 4:29ฉันได้ยินเสียงของธงตระหง่าน /
ฉันได้ยินเสียงพูดของนายพราน -
4:29 - 4:33หาใช่ความปิติของการสิ้นใจ /
และทันใดกงล้อก็หยุดลง (...) -
4:33 - 4:35โอเค หมดเวลาครับ
-
4:35 - 4:38ยกมือขึ้นครับ ถ้าคิดว่ากลอนบทแรก
เขียนขึ้นโดยมนุษย์ -
4:40 - 4:43ยกมือครับ ถ้าคิดว่ากลอนบทที่สอง
เขียนขึ้นโดยมนุษย์ -
4:43 - 4:45ว้าว จำนวนมากเลยนะครับ
-
4:46 - 4:49คุณจะต้องตกใจแน่
ถ้าทราบว่ากลอนบทแรกนั้น -
4:49 - 4:53เขียนโดยนักกวีที่เป็นมนุษย์จริง ๆ
ที่ชื่อว่า เกอทรูด สไตน์ -
4:54 - 4:59ส่วนกลอนบทที่สองนั้นเรียบเรียง
โดยอัลกอริธึมที่ชื่อ RKCP -
4:59 - 5:02ก่อนจะไปต่อ ผมขออธิบายอย่างคร่าว ๆ ว่า
-
5:02 - 5:04เจ้า RKCP นี้ทำงานอย่างไร
-
5:05 - 5:09RKCP เป็นอัลกอริธึมที่ถูกออกแบบ
โดย เรย์ ครูซเวล -
5:09 - 5:11หัวหน้าแผนกวิศวกรรมของกูเกิล
-
5:11 - 5:13และยังเป็นผู้ที่เชื่อในปัญญาประดิษฐ์อีกด้วย
-
5:14 - 5:18คุณป้อนข้อความให้กับเจ้า RKCP
-
5:18 - 5:22มันก็จะวิเคราะห์
เพื่อหาวิธีใช้ข้อความนั้น ๆ ในภาษาของมัน -
5:22 - 5:24แล้วจึงเรียบเรียงภาษาใหม่
-
5:24 - 5:27โดยเลียนแบบจากข้อความแรก
-
5:27 - 5:29ดังนั้น กลอนที่เราเพิ่งอ่านกันไป
-
5:29 - 5:32กลอนที่สองครับ
ซึ่งพวกคุณคิดว่ามนุษย์เป็นผู้เขียน -
5:32 - 5:33บทกลอนจำนวนมากถูกป้อนเข้าไป
-
5:33 - 5:35โดยนักกวีที่ชื่อ เอมิลี่ ดิกคินสัน
-
5:35 - 5:37มันอ่านวิธีการใช้ภาษาของเธอ
-
5:37 - 5:39เรียนรู้รูปแบบ
-
5:39 - 5:43จากนั้นก็เรียบเรียงใหม่
ด้วยโครงสร้างประโยคเดียวกัน -
5:45 - 5:47สิ่งสำคัญที่ต้องรู้เกี่ยวกับเจ้า RKCP คือ
-
5:47 - 5:50มันไม่เข้าใจความหมายของคำที่มันใช้
-
5:50 - 5:53ภาษาเป็นเพียงวัตถุดิบ
-
5:53 - 5:55ซึ่งอาจจะเป็นภาษาจีน ภาษาสวีดิช
-
5:55 - 5:59หรือภาษาที่รวบรวมจากหน้า
เฟซบุ๊คของคุณในหนึ่งวันก็ได้ -
5:59 - 6:01เป็นเพียงวัตถุดิบเท่านั้นครับ
-
6:01 - 6:04อย่างไรก็ตาม มันสามารถเขียนกลอนได้
-
6:04 - 6:07เหมือนมนุษย์มากกว่าเกอทรูด สไตน์เสียอีก
-
6:07 - 6:10และ เกอทรูด สไตน์ ก็เป็นมนุษย์
-
6:11 - 6:15สิ่งที่เราเพิ่งทำกันไป มันเหมือน
การย้อนกลับของทัวริงเทสต์ -
6:16 - 6:21เกอทรูด สไตน์ ผู้เป็นมนุษย์
สามารถเขียนกลอนได้ -
6:21 - 6:25ซึ่งหลอกคนส่วนใหญ่ให้คิดว่า
-
6:25 - 6:27มันถูกเขียนโดยคอมพิวเตอร์
-
6:27 - 6:31หากเราย้อนกลับตรรกะของทัวริงเทสต์ดู
-
6:31 - 6:33เกอทรูด สไตน์เป็นคอมพิวเตอร์
-
6:33 - 6:35(เสียงหัวเราะ)
-
6:35 - 6:37ฟังดูสับสนไหมครับ
-
6:37 - 6:39แต่ผมว่ามันก็ยุติธรรมนะ
-
6:40 - 6:44เรามีมนุษย์ที่เขียนเหมือนมนุษย์
-
6:44 - 6:47เรามีคอมพิวเตอร์ที่เขียนเหมือนคอมพิวเตอร์
-
6:47 - 6:50เรามีคอมพิวเตอร์ที่เขียนเหมือนมนุษย์
-
6:50 - 6:53และด้วยความสับสนอย่างไรก็ไม่ทราบ
-
6:53 - 6:56เรามีมนุษย์ที่เขียนเหมือนคอมพิวเตอร์
-
6:57 - 6:59แล้วเราได้อะไรจากสิ่งเหล่านี้ครับ
-
7:00 - 7:03เราทราบว่า วิลเลียม เบลคเป็นมนุษย์
-
7:03 - 7:04มากกว่า เกอทรูด สไตน์
-
7:04 - 7:07หรือ เกอทรูด สไตน์ เป็นคอมพิวเตอร์
มากกว่า วิลเลียม เบลค -
7:07 - 7:09(เสียงหัวเราะ)
-
7:09 - 7:11ผมเฝ้าถามตัวเองด้วยคำถามเหล่านี้
-
7:11 - 7:13มาตลอดสองปี
-
7:13 - 7:15และผมก็ยังไม่ได้คำตอบ
-
7:15 - 7:17สิ่งที่ผมได้คือความเข้าใจลึกซึ้งส่วนหนึ่ง
-
7:17 - 7:20เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรากับเทคโนโลยี
-
7:21 - 7:25ความเข้าใจแรกคือ ด้วยเหตุผลบางอย่าง
-
7:25 - 7:28เราเชื่อมโยงความเป็นมนุษย์เข้ากับบทกลอน
-
7:28 - 7:32ดังนั้น เมื่อเราถามว่า
“คอมพิวเตอร์เขียนกลอนได้หรือไม่” -
7:32 - 7:33เราก็ต้องถามด้วยว่า
-
7:33 - 7:35“การเป็นมนุษย์หมายความว่าอย่างไร"
-
7:35 - 7:38"เราจำกัดขอบเขตของมันเอาไว้แค่ไหน"
-
7:38 - 7:42"เราถือว่าอะไรหรือใคร
เป็นส่วนหนึ่งในขอบเขตนี้ได้อย่างไร” -
7:42 - 7:46ผมเชื่อว่ามันเป็นคำถามพื้นฐานทางปรัชญา
-
7:46 - 7:48และไม่สามารถหาคำตอบได้
ด้วยการตอบว่าใช่หรือไม่ -
7:48 - 7:49เช่นเดียวกับทัวริงเทสต์
-
7:50 - 7:53ผมเชื่อว่า อลัน ทัวริง เองก็เข้าใจประเด็นนี้
-
7:53 - 7:56เมื่อเขาสร้างการทดสอบนี้ขึ้นในปี ค.ศ. 1950
-
7:56 - 7:59เขาก็ทำเสมือนว่าเป็นการฉุกคิดทางปรัชญา
-
8:01 - 8:07ความเข้าใจที่สองของผมคือ
เมื่อเราทำทัวริงเทสต์กับบทกลอน -
8:07 - 8:10จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่การทดสอบ
ความสามารถของคอมพิวเตอร์ -
8:10 - 8:13เพราะการเรียบเรียงบทกลอนใหม่นี้
-
8:13 - 8:18มันเป็นเรื่องง่าย ๆ ที่มีมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1950
-
8:19 - 8:22การที่เราทำทัวริงเทสต์กับบทกลอน
-
8:22 - 8:27จริง ๆ แล้วมันคือการรวบรวมความคิดเห็น
ว่าอะไรเป็นส่วนประกอบสร้างความเป็นมนุษย์ -
8:28 - 8:31ผมค้นพบว่า
-
8:31 - 8:34สิ่งที่เราเห็นกันไปในวันนี้
-
8:34 - 8:36การที่เราบอกว่า วิลเลียม เบลค เป็นมนุษย์
-
8:36 - 8:38มากกว่า เกอทรูด สไตน์
-
8:38 - 8:41แน่นอน มันไม่ได้หมายความว่า วิลเลียม เบลค
-
8:41 - 8:42เป็นมนุษย์มากกว่าจริง ๆ
-
8:42 - 8:45หรือ เกอทรูด สไตน์ เป็นคอมพิวเตอร์มากกว่า
-
8:46 - 8:50มันหมายความว่า
ขอบเขตของการเป็นมนุษย์นั้น มันยืดหยุ่นได้ -
8:51 - 8:54มันทำให้ผมเข้าใจว่า
-
8:54 - 8:56มนุษย์ไม่ใช่ข้อเท็จจริงที่แน่นอน
-
8:57 - 9:00แต่มนุษย์คือร่างประกอบของความนึกคิด
-
9:00 - 9:03และอะไรบางอย่าง
ที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา -
9:05 - 9:09ความเข้าใจอย่างสุดท้ายของผม
คือคอมพิวเตอร์นั้น -
9:09 - 9:13ทำหน้าที่เสมือนกระจกเงา
ที่สะท้อนความคิดของมนุษย์ -
9:13 - 9:15ที่เราแสดงให้มันดู
-
9:15 - 9:17เราให้มันดู เอมิลี่ ดิกคินสัน
-
9:17 - 9:19มันก็ให้ เอมิลี่ ดิกคินสัน กลับมา
-
9:20 - 9:22เราให้มันดู วิลเลียม เบลค
-
9:22 - 9:24นั่นก็คือสิ่งที่มันสะท้อนกลับมา
-
9:24 - 9:26หรือให้มันดู เกอทรูด สไตน์
-
9:26 - 9:28สิ่งที่เราได้กลับมาก็คือ เกอทรูด สไตน์
-
9:29 - 9:31ในแง่มุมที่เหนือกว่าการเป็นเทคโนโลยี
-
9:31 - 9:37คอมพิวเตอร์เป็นกระจกสะท้อนอะไรก็ตาม
ที่เราสอนมัน -
9:38 - 9:40ในช่วงที่ผ่านมา คุณอาจจะเคยได้ยินมาเยอะ
-
9:40 - 9:43เกี่ยวกับปัญญาประดิษฐ์
-
9:45 - 9:48เรื่องที่คุยกันส่วนใหญ่ก็อย่างเช่น
-
9:48 - 9:49เราสร้างมันได้ไหม
-
9:50 - 9:53เราสร้างคอมพิวเตอร์ที่มีปัญญาได้ไหม
-
9:53 - 9:56เราสร้างคอมพิวเตอร์
ที่มีความคิดสร้างสรรค์ได้ไหม -
9:56 - 9:58และสิ่งที่เราเฝ้าถามอยู่ตลอดมาก็คือ
-
9:58 - 10:01เราสร้างคอมพิวเตอร์ที่เหมือนมนุษย์ได้ไหม
-
10:02 - 10:04แต่สิ่งที่เราเพิ่งเห็นกันไป
-
10:04 - 10:07ก็ชัดเจนแล้วว่ามนุษย์ไม่ใช่
ข้อเท็จจริงทางวิทยาศาสตร์ -
10:07 - 10:10มันคือกลุ่มความนึกคิดที่เชื่อมโยงกัน
-
10:10 - 10:13และแปรเปลี่ยนไปตลอดเวลา
-
10:13 - 10:16ดังนั้น หากเราเริ่มหยิบยกประเด็น
-
10:16 - 10:18ที่เกี่ยวกับปัญญาประดิษฐ์ขึ้นมาพูดในอนาคต
-
10:18 - 10:20เราไม่ควรเอาแต่ถามว่า
-
10:20 - 10:22"เราสร้างมันได้หรือไม่"
-
10:22 - 10:23แต่เราควรถามตัวเราเองว่า
-
10:23 - 10:27"ความนึกคิดของมนุษย์แบบไหน
ที่เราต้องการให้มันสะท้อนกลับมา" -
10:28 - 10:31สิ่งนี้คือความคิดพื้นฐานทางปรัชญา
-
10:31 - 10:34ซึ่งไม่สามารถหาคำตอบได้
ด้วยซอฟต์แวร์เพียงอย่างเดียว -
10:34 - 10:38แต่ผมขอให้นึกถึงภาพของเผ่าพันธุ์อันยิ่งใหญ่
ที่จะสะท้อนกลับมาด้วย -
10:39 - 10:40ขอบคุณครับ
-
10:40 - 10:43(เสียงปรบมือ)
- Title:
- คอมพิวเตอร์เขียนกลอนได้หรือไม่
- Speaker:
- ออสการ์ สจ๊วตซ์ (Oscar Schwartz)
- Description:
-
more » « less
เมื่อคุณอ่านกลอน แล้วรู้สึกเคลิบเคลิ้มไปกับมัน แต่หลังจากนั้น คุณถึงทราบว่ามันถูกเขียนขึ้นโดยคอมพิวเตอร์ คุณจะรู้สึกแตกต่างกับตอนแรกหรือไม่ คุณเคยคิดไหมว่าคอมพิวเตอร์สามารถแสดงอารมณ์ มีความคิดสร้างสรรค์ หรือเคยรู้สึกตกหลุมพรางของกลวิธีง่ายๆ ในบางครั้ง สำหรับ Talk นี้ ออสการ์ สจ๊วตซ์ (Oscar Schwartz) นักเขียน จะมาอธิบายให้เราฟังว่าทำไมเราจึงมีการตอบสนองอย่างรุนแรงต่อคอมพิวเตอร์ที่เขียนกลอนได้ และการตอบสนองนี้ช่วยให้เราเข้าใจความหมายของการเป็นมนุษย์ได้อย่างไร
--
บททดสอบ #1
[กลอน 1]
เจ้าแมลงวันหนา
เจ้าเริงร่ายามหน้าร้อน
ฝ่ามือเราเลินเล่อ
เผลอปัดถูกตัวเจ้า
หรือเรานั้นไม่
ใช่แมลงเช่นเจ้า
หรือแท้จริงเจ้า
ใช่มนุษย์อย่างเราไม่[กลอน 2]
เราสัมผัสได้
ผู้คนมากมายในชีวิต
ในยามเช้า
สังฆราชที่ฉันรังเกียจ
มิใช่ทุกค่ำคืนที่จะเริ่ม
ทำสิ่งอื่นอันยิ่งใหญ่
ฉันขดตัวราวกับงู
การคาดเดาอันยิ่งใหญ่
แท้จริง เจ้าหนูทางจิต หากฉัน
รู้ตัวอยู่ในปีที่สำคัญ
อย่างแน่นอน--
บททดสอบ #2
[กลอน 1]
สิงโตคำราม สุนัขเห่าหอน ช่างน่าสนใจ
ทั้งน่าหลงใหล ที่นกบินไป
ใช่เห่าหอนคำราม เรื่องราวตรึงตราของสัตว์น้อยใหญ่
ตรึงใจในฝัน จะร้องเพลงไปด้วยกัน
หากยังเหลือเรี่ยวแรง[กลอน 2]
โอ้ จิงโจ้ โลหะ ช็อคโกแลต โซดา
หน้าตาเจ้าช่างสวยใส
ไข่มุก กล่องดนตรี ต้นพุทรา ยาแก้ไข้
พวกเจ้าไงที่พวกเขาพูดถึง
ยังคำนึงรำพึงกลอนอันประหลาด
สิ่งเหล่านี้ล้วนอยู่กับเราทุกเช้าค่ำ
แม้ชายหาด หลุมศพอันมืดดำ
สิ่งเหล่านั้นมีความหมายแกร่งกล้าดังผาหิน--
บททดสอบ #3
[กลอน 1]
ธงแดง เหตุแห่งธงงาม
และโบว์
โบว์ของธง
ซึ่งเปี่ยมด้วยเนื้อหา
เพื่อการเปี่ยมเนื้อหา
มอบความยินดี
ให้ฉันมีศาสนา
ศาสนาและแผ่นพสุธา
ศาสนาและวังวน
วังวนอันบริสุทธิ์ใส
กระตือรือร้นสนใจ[กลอน 2]
เจ้ากวางล้ากระโจนลิ่ว
ฉันได้ยินเสียงของดอกแดฟโฟดีล
ฉันได้ยินเสียงของธงตระหง่าน
ฉันได้ยินเสียงพูดของนายพราน
หาใช่ความปิติของการสิ้นใจ
และทันใดกงล้อก็หยุดลง
รุ่งอรุณย่างเยือนเขยื้อนใกล้
รุ่งอรุณโผล่เหนือฟ้าอีกไม่ไกล
สิ่งที่ใกล้สัมผัสได้คือสิ้นหวัง
ปรารถนาอันคลุ้มคลั่งดังผ่านมา - Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 10:56
|
Kelwalin Dhanasarnsombut approved Thai subtitles for Can a computer write poetry? | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut accepted Thai subtitles for Can a computer write poetry? | |
|
Monsicha Suajorn edited Thai subtitles for Can a computer write poetry? | |
|
|
Monsicha Suajorn edited Thai subtitles for Can a computer write poetry? | |
|
|
Monsicha Suajorn edited Thai subtitles for Can a computer write poetry? | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut declined Thai subtitles for Can a computer write poetry? | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Can a computer write poetry? | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Can a computer write poetry? |