Return to Video

ลีมาร์ โบวี: ปลดล๊อกปัญญา ความฝันและความยิ่งใหญ่ของหญิงสาว

  • 0:00 - 0:02
    หลายๆ ครั้ง
  • 0:02 - 0:05
    ชั้นเดินทางไปรอบโลกเพื่อบรรยาย
  • 0:05 - 0:07
    และหลายๆ คนถามคำถามชั้น
  • 0:07 - 0:09
    เกี่ยวกับความยากความท้าทาย
  • 0:09 - 0:12
    เกี่ยวกับช่วงเวลาของชั้น
  • 0:12 - 0:14
    กับสิ่งที่ชั้นทำพลาด เสียใจ
  • 0:14 - 0:17
    ปี ค.ศ. 1998
  • 0:17 - 0:19
    แม่ม่ายลูกสี่
  • 0:19 - 0:23
    สามเดือนหลังจากที่ชั้นคลอดลูกคนที่สี่
  • 0:23 - 0:26
    ชั้นไปทำงาน
  • 0:26 - 0:30
    เป็นผู้ช่วยนักวิจัย
  • 0:30 - 0:33
    ชั้นเดินทางไปทางตอนเหนือของไลบีเรีย
  • 0:33 - 0:36
    และเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของงาน
  • 0:36 - 0:39
    ทางหมู่บ้านได้ให้ที่อยู่อาศัยแก่พวกเรา
  • 0:39 - 0:42
    และพวกเขาให้ชั้นพักอยู่กับแม่ม่ายคนหนึ่ง
  • 0:42 - 0:44
    และลูกสาวของเธอ
  • 0:44 - 0:47
    เด็กผู้หญิงคนนี้บังเอิญเป็น
  • 0:47 - 0:49
    เด็กผู้หญิงคนเดียวในหมู่บ้าน
  • 0:49 - 0:51
    ที่ได้เรียนหนังสือ
  • 0:51 - 0:53
    จนถึงเกรด 9 (เทียบเท่า ม.3)
  • 0:53 - 0:56
    เธอเป็นที่ถูกหัวเราะเยาะจากสังคมคนในหมู่บ้าน
  • 0:56 - 0:59
    แม่ของเธอถูกต่อว่าโดยผู้หญิงคนอื่นในหมู่บ้านบ่อยๆ ว่า
  • 0:59 - 1:01
    "เธอและลูกของเธอ"
  • 1:01 - 1:04
    "จะต้องตายด้วยความอดอยาก"
  • 1:04 - 1:07
    ผ่านไป 2 สัปดาห์ ในหมู่บ้านแห่งนั้น
  • 1:07 - 1:09
    ถึงเวลาที่ชั้นจะต้องเดินทางกลับ
  • 1:09 - 1:13
    แม่ของเด็กสาวคนนั้นเดินมาหาชั้น คุกเข่าลง
  • 1:13 - 1:17
    แล้วบอกว่า "ลีมาร์ พาลูกสาวชั้นไปด้วย"
  • 1:17 - 1:19
    "ชั้นอยากให้ลูก"
  • 1:19 - 1:22
    "ได้เป็นพยาบาล"
  • 1:22 - 1:26
    ผู้หญิงยากจน ที่อาศัยอยู่กับพ่อแม่อย่างชั้น
  • 1:26 - 1:29
    ไม่สามารถจะทำได้
  • 1:29 - 1:31
    น้ำตาชั้นไหลพราก
  • 1:31 - 1:34
    แล้วบอกเธอว่า "ไม่ได้ค่ะ"
  • 1:34 - 1:36
    สองเดือนถัดไป
  • 1:36 - 1:38
    ชั้นเดินทางไปยังอีกหมู่บ้านหนึ่ง
  • 1:38 - 1:40
    เพื่องานแบบเดิม
  • 1:40 - 1:44
    และพวกเค้าขอให้ชั้นอยู่กับผู้ใหญ่บ้าน
  • 1:44 - 1:47
    ผู้ใหญ่บ้านคนนี้เลี้ยงเด็กสาวตัวเล็กๆ คนนึงไว้
  • 1:47 - 1:49
    เธอผิวคล้ำเช่นเดียวกับชั้น
  • 1:49 - 1:51
    ฝุ่นเปรอะไปทั้งตัว
  • 1:51 - 1:53
    และทั้งวัน เธอได้แต่เดินไปมา
  • 1:53 - 1:55
    ทั้งตัวสวมแค่กางเกงใน
  • 1:55 - 1:58
    เมื่อชั้นถามว่า "นั่นใคร"
  • 1:58 - 2:00
    เธอตอบว่า "เว่ยค่ะ"
  • 2:00 - 2:03
    "ชื่อของเธอแปลว่า หมู"
  • 2:03 - 2:06
    "แม่ของเธอเสียไปเพราะคลอดเธอ"
  • 2:06 - 2:09
    "และไม่มีใครรู้ว่าพ่อของเธอเป็นใคร"
  • 2:09 - 2:12
    ตลอดเวลา 2 สัปดาห์ที่นั่น เธอกลายเปนเพื่อนที่อยู่กับชั้นตลอดเวลา
  • 2:12 - 2:14
    นอนด้วยกันกับชั้น
  • 2:14 - 2:16
    ชั้นซื้อเสื้อผ้ามือสองให้เธอ
  • 2:16 - 2:18
    และซื้อตุ๊กตาตัวแรกของเธอมอบให้แก่เธอ
  • 2:18 - 2:21
    คืนก่อนที่ชั้นจะจากหมู่บ้าน
  • 2:21 - 2:23
    เธอมาที่ห้อง
  • 2:23 - 2:25
    แล้วบอกว่า "ลีมาร์ อย่าทิ้งหนูไว้ที่นี่"
  • 2:25 - 2:27
    "หนูอยากไปกับคุณ"
  • 2:27 - 2:29
    "หนูอยากไปโรงเรียน"
  • 2:29 - 2:32
    ด้วยความยากจน ไม่มีเงิน
  • 2:32 - 2:34
    และยังต้องอาศัยอยู่กับพ่อแม่
  • 2:34 - 2:36
    ชั้นต้องพูดคำเดิมว่า "ไม่ได้"
  • 2:36 - 2:38
    2 เดือนผ่านไป
  • 2:38 - 2:41
    เกิดสงครามขึ้นในทั้งสองหมู่บ้านนั้น
  • 2:41 - 2:45
    จนกระทั่งถึงวันนี้ ชั้นยังไม่รู้เลยว่า
  • 2:45 - 2:47
    เด็กผู้หญิงสองคนนั้นจะไปอยู่ที่ไหน
  • 2:47 - 2:51
    ข้ามไปถึงปี ค.ศ. 2004
  • 2:51 - 2:54
    ที่จุดสูงสุดของการรวมตัวของพวกเรา
  • 2:54 - 2:56
    ผู้ว่าการกระทรวงเกี่ยวกับเพศของไลบีเรียโทรมาหาชั้น
  • 2:56 - 2:59
    แล้วบอกว่า "ลีมาร์ ชั้นมีเด็กอายุ 9 ขวบจะให้เธอ"
  • 2:59 - 3:01
    "ชั้นอยากให้เธอมาพาเด็กคนนี้ไปอยู่ด้วย"
  • 3:01 - 3:03
    "เพราะเราไม่มีบ้านที่ปลอดภัยสำหรับเด็กที่นี่"
  • 3:03 - 3:05
    เรื่องราวของเด็กคนนี้มีอยู่ว่า
  • 3:05 - 3:07
    เธอถูกข่มขืน
  • 3:07 - 3:09
    โดยปู่ของเธอ
  • 3:09 - 3:11
    ทุกๆ วัน เป็นเวลา 6 เดือน
  • 3:11 - 3:14
    เธอมาหาชั้นช้ำไปทั้งตัว
  • 3:14 - 3:16
    ตัวซีดมาก
  • 3:16 - 3:19
    ทุกๆ คืนชั้นกลับมาจากที่ทำงาน และนอนบนพื้นบ้านที่เย็นเยือก
  • 3:19 - 3:21
    เธอจะมานอนข้างๆ ชั้น
  • 3:21 - 3:24
    และบอกว่า "คุณป้าคะ หนูอยากมีอนาคตที่ดี"
  • 3:24 - 3:27
    "หนูอยากไปโรงเรียน"
  • 3:27 - 3:29
    ปี ค.ศ. 2010
  • 3:29 - 3:32
    เด็กสาวคนหนึ่งยืนขึ้นต่อหน้าประธานาธิบดีเซอลีฟ
  • 3:32 - 3:34
    และเล่าให้ท่านฟัง
  • 3:34 - 3:37
    เกี่ยวกับเธอและพี่น้องซึ่งอยู่ด้วยกันของเธอ
  • 3:37 - 3:40
    พ่อแม่ของเธอจากไปในสงคราม
  • 3:40 - 3:43
    เธออายุ 19 ฝันอยากจะเข้ามหาวิทยาลัย
  • 3:43 - 3:45
    และสามารถเลี้ยงดูพี่น้องของเธอได้
  • 3:45 - 3:47
    เธอเป็นนักกีฬา
  • 3:47 - 3:49
    สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้น
  • 3:49 - 3:51
    คือเธอสมัครขอรับทุนการศึกษา
  • 3:51 - 3:53
    ทุนเต็มจำนวน และเธอก็ได้รับมัน
  • 3:53 - 3:55
    ความฝันที่จะได้ไปโรงเรียน
  • 3:55 - 3:57
    ความฝันที่จะได้รับการศึกษา
  • 3:57 - 3:59
    ในที่สุดก็มาถึง
  • 3:59 - 4:02
    เธอไปโรงเรียนวันแรก
  • 4:02 - 4:04
    ผู้จัดการฝ่ายกีฬา
  • 4:04 - 4:06
    ซึ่งเป็นคนพาเธอเข้ามาในหลักสูตร
  • 4:06 - 4:08
    เรียกเธอออกมาจากชั้นเรียน
  • 4:08 - 4:10
    และ 3 ปีต่อจากนี้
  • 4:10 - 4:12
    ชะตากรรมของเธอคือ
  • 4:12 - 4:15
    จะต้องมีเพศสัมพันธ์กับเขาทุกวัน
  • 4:15 - 4:18
    เพื่อเป็นการตอบแทนที่เขาให้เธอเข้ามาในโรงเรียน
  • 4:18 - 4:22
    ในโลก เรามีนโยบายหลายๆ อย่าง
  • 4:22 - 4:24
    เครื่องมือจากนานาชาติ
  • 4:24 - 4:26
    ผู้นำในด้านต่างๆ
  • 4:26 - 4:28
    ผู้ยิ่งใหญ่หลายๆ คนให้คำมั่นว่า
  • 4:28 - 4:31
    เราจะปกป้องดูแลเยาวชนของเรา
  • 4:31 - 4:33
    จากความต้องการและความกลัว
  • 4:33 - 4:37
    สหประชาชาติมีการประชุมเรื่องสิทธิเด็ก
  • 4:37 - 4:41
    ประเทศต่างๆเช่น สหรัฐอเมริกา พวกเราเคยได้ยินนโยบายว่าจะไม่มีเด็กคนไหนถูกทอดทิ้ง
  • 4:41 - 4:44
    ประเทศอื่นๆ มีนโยบายอื่นๆ
  • 4:44 - 4:46
    มีโครงการพัฒนาศตวรรษใหม่ ขั้นตอนที่สาม
  • 4:46 - 4:50
    ซึ่งเน้นย้ำในเรื่องเด็กผู้หญิง
  • 4:50 - 4:52
    เรื่องยิ่งใหญ่ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นโดยคนดีๆ
  • 4:52 - 4:54
    มีเป้าหมายที่จะพาเยาวชน
  • 4:54 - 4:57
    ไปยังที่ๆ พวกเราอยากให้เขาก้าวไป
  • 4:57 - 4:59
    ชั้นคิดว่า มันล้มเหลว
  • 4:59 - 5:02
    ตัวอย่างเช่น ในไลบีเรีย
  • 5:02 - 5:04
    อัตราการตั้งครรภ์ของเยาวชน
  • 5:04 - 5:08
    คือ 3 ต่อเด็กผู้หญิง 10 คน
  • 5:08 - 5:11
    ธุรกิจโสเภณีเด็กเข้าขั้นสูงสุด
  • 5:11 - 5:13
    ในหมู่บ้านนึง พวกเรารับรู้มาว่า
  • 5:13 - 5:15
    เมื่อคุณตื่นขึ้นมาตอนเช้า
  • 5:15 - 5:19
    คุณจะเห็นถุงยางอนามัยเกลื่อนกลาดเยี่ยงหมากฝรั่ง
  • 5:19 - 5:22
    เด็กผู้หญิงอายุเพียง 12 ต้องขายตัว
  • 5:22 - 5:26
    เพื่อเงินไม่ถึง 1 ดอลลาร์สหรัฐต่อคืน
  • 5:26 - 5:29
    เรื่องนี้ทำให้หดหู่ เศร้าใจ
  • 5:29 - 5:31
    และครั้งนึงมีคนถามชั้น
  • 5:31 - 5:33
    ก่อนที่จะมาพูดที่นี่ เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา
  • 5:33 - 5:35
    "แล้วความหวังอยู่ที่ไหน"
  • 5:35 - 5:38
    เมื่อหลายปีก่อน กลุ่มเพื่อนของชั้น
  • 5:38 - 5:40
    ตัดสินใจว่า พวกเราจะต้องเชื่อมต่อความขาดหาย
  • 5:40 - 5:42
    ระหว่างคนในรุ่นของพวกเรา
  • 5:42 - 5:44
    และรุ่นต่อๆไป
  • 5:44 - 5:46
    มันไม่เพียงพอหรอกที่จะบอกว่า
  • 5:46 - 5:49
    คุณมีเจ้าของรางวัลโนเบลสองคนในประเทศไลบีเรีย
  • 5:49 - 5:52
    เมื่อเด็กสาวที่น่าสงสารพวกนั้นยังมีอยู่
  • 5:52 - 5:55
    และอยู่อย่างไม่มีความหวัง หรือเหมือนไม่มีความหวังเลย
  • 5:55 - 5:57
    พวกเราสร้างพื้นที่
  • 5:57 - 6:00
    ที่เรียกว่าโครงการที่เปลี่ยนแปลงเด็กสาว
  • 6:00 - 6:03
    พวกเราเดินทางเข้าไปในชุมชนห่างไกล
  • 6:03 - 6:06
    และสิ่งที่เราทำก็เหมือนกับที่ทำในห้องนี้
  • 6:06 - 6:09
    คือสร้างพื้นที่
  • 6:09 - 6:11
    เมื่อเด็กผู้หญิงเหล่านั้นนั่งลง
  • 6:11 - 6:14
    คุณปลดล๊อกปัญญา
  • 6:14 - 6:17
    ปลดล๊อกความฝัน
  • 6:17 - 6:19
    ปลดล๊อกคำมั่นสัญญา
  • 6:19 - 6:21
    ปลดล๊อกความมุ่งมั่น
  • 6:21 - 6:23
    ปลดล๊อกผู้นำที่ยิ่งใหญ่
  • 6:23 - 6:26
    จนถึงทุกวันนี้ พวกเราทำงานร่วมกับเด็กสาวมากกว่า 300 คน
  • 6:26 - 6:28
    และเด็กผู้หญิงบางคนในกลุ่มนี้
  • 6:28 - 6:30
    ซึ่งเดินเข้ามาในห้องอย่างเขินอาย
  • 6:30 - 6:33
    ได้ทำอะไรที่ไม่น่าเชื่อ ในฐานะแม่วัยรุ่น
  • 6:33 - 6:36
    ที่ออกไปและสนับสนุน
  • 6:36 - 6:39
    เพื่อสิทธิของเด็กผู้หญิงคนอื่น
  • 6:39 - 6:41
    เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ชั้นได้พบ
  • 6:41 - 6:43
    คุณแม่วัยรุ่นลูกสี่
  • 6:43 - 6:45
    ที่ไม่เคยคิดว่าจะเรียนจบมัธยม
  • 6:45 - 6:48
    ได้จบการศึกษาแล้ว
  • 6:48 - 6:50
    ไม่เคยคิดว่าจะได้เข้ามหาวิทยาลัย
  • 6:50 - 6:52
    ก็เข้าไปเรียนได้
  • 6:52 - 6:54
    วันหนึ่งเธอบอกกับชั้นว่า
  • 6:54 - 6:56
    "หนูอยากจะเรียนจบมหาวิทยาลัย"
  • 6:56 - 6:58
    "อยากเลี้ยงดูลูกๆด้วยตนเอง"
  • 6:58 - 7:00
    ตอนนี้เธอไม่สามารถหาเงิน
  • 7:00 - 7:02
    เพื่อจะไปโรงเรียนได้
  • 7:02 - 7:05
    เธอขายน้ำ ขายน้ำอัดลม
  • 7:05 - 7:09
    ขายบัตรเติมเงินมือถือ
  • 7:09 - 7:11
    และพวกคุณคงจะคิดว่าเธอจะนำเงินนัั้น
  • 7:11 - 7:14
    ไปใช้สำหรับการศึกษาของเธอ
  • 7:14 - 7:16
    ชื่อของเธอคือ วานิต้า
  • 7:16 - 7:18
    ไม่ใช่เลย เธอนำเงินนั้นไปใช้อย่างอื่น
  • 7:18 - 7:21
    โดยเธอหาแม่ม่ายในหมู่บ้านของเธอ
  • 7:21 - 7:23
    เพื่อจะส่งผู้หญิงเหล่านั้นไปเข้าโรงเรียน
  • 7:23 - 7:25
    เธอบอกกับชั้นว่า "ลีมาร์ ความฝันของชั้น"
  • 7:25 - 7:27
    "คือการจะได้รับการศึกษา"
  • 7:27 - 7:29
    "และถ้าชั้นไม่ได้"
  • 7:29 - 7:32
    "เมื่อชั้นเห็นเด็กสาวประหนึ่งพี่น้องของชั้นได้ไปเรียน"
  • 7:32 - 7:34
    "ความฝันของชั้นก็ถูกเติมเต็ม"
  • 7:34 - 7:36
    "ชั้นอยากมีชีวิตที่ดีกว่าเดิม"
  • 7:36 - 7:38
    "ชั้นอยากให้ลูกๆ ของชั้นอิ่มท้อง"
  • 7:38 - 7:43
    "ชั้นอยากให้ การละเมิดทางเพศในโรงเรียนยุติลง"
  • 7:43 - 7:45
    "นี่คือความฝันของเด็กสาวชาวแอฟริกัน"
  • 7:45 - 7:47
    เมื่อหลายปีก่อน
  • 7:47 - 7:49
    มีเด็กสาวชาวแอฟริกันคนนึง
  • 7:49 - 7:51
    เด็กคนนี้มีบุตรชายหนึ่งคน
  • 7:51 - 7:54
    ที่อยากชิมโดนัทมาก
  • 7:54 - 7:57
    เพราะเด็กชายคนนั้นหิวมาก
  • 7:57 - 8:00
    เด็กสาวคนนั้นโกรธ ไม่พอใจ
  • 8:00 - 8:02
    และเสียใจมาก
  • 8:02 - 8:05
    กับฐานะทางสังคมของเธอ
  • 8:05 - 8:07
    และของลูกของเธอ
  • 8:07 - 8:09
    เด็กผู้หญิงคนนี้เริ่มการเคลื่อนไหว
  • 8:09 - 8:11
    เป็นการเคลื่อนไหวของผู้หญิงธรรมดาๆ
  • 8:11 - 8:13
    รวมกลุ่มกัน
  • 8:13 - 8:15
    เพื่อสร้างสันติ
  • 8:15 - 8:17
    ชั้นจะเติมเต็มความฝัน
  • 8:17 - 8:19
    นี่เป็นความฝันอีกฝันหนึ่งของเด็กสาวชาวแอฟริกัน
  • 8:19 - 8:21
    ชั้นเติมเต็มความฝั่นพวกเธอไม่สำเร็จ
  • 8:21 - 8:23
    ชั้นล้มเหลว
  • 8:23 - 8:26
    นี่คือสิ่งที่อยู่ในความคิดของเด็กสาวอีกคนหนึ่ง
  • 8:26 - 8:29
    ชั้นล้มเหลว ล้มเหลว และล้มเหลว
  • 8:29 - 8:33
    เพราะฉะนั้นชั้นจะทำสิ่งนี้
  • 8:33 - 8:35
    จะทำให้ผู้หญิงออกมา
  • 8:35 - 8:38
    เรียกร้องจากผู้นำที่ป่าเถื่อน
  • 8:38 - 8:41
    พูดอย่างไม่มีความกลัว
  • 8:41 - 8:45
    ไม่ใช่เพียงแค่ความฝันที่จะได้โดนัทชิ้นหนึ่งกลายเป็นจริง
  • 8:45 - 8:47
    ความฝันที่จะได้สันติภาพก็เป็นจริง
  • 8:47 - 8:49
    เด็กผู้หญิงคนนี้
  • 8:49 - 8:51
    ยังฝันว่าจะได้ไปโรงเรียน
  • 8:51 - 8:53
    เธอได้เรียนหนังสือ
  • 8:53 - 8:55
    เด็กผู้หญิงคนนี้ยังมีความฝันอื่นๆ อีก
  • 8:55 - 8:57
    ซึ่งมันเกิดขึ้นกับเธอ
  • 8:57 - 9:01
    วันนี้ เด็กผู้หญิงคนนั้นก็คือชั้น
  • 9:01 - 9:03
    เจ้าของรางวัลโนเบล
  • 9:03 - 9:05
    ตอนนี้ชั้นอยู่ระหว่างการเดินทาง
  • 9:05 - 9:07
    เพื่อเติมเต็มความฝัน
  • 9:07 - 9:09
    ด้วยความสามารถอันเล็กน้อยของชั้น
  • 9:09 - 9:11
    ของเด็กสาวชาวแอฟริกัน
  • 9:11 - 9:13
    ความฝันที่จะได้รับการศึกษา
  • 9:13 - 9:15
    พวกเราจัดตั้งมูลนิธิ
  • 9:15 - 9:17
    เราให้ทุนการศึกษาถึง 4 ปี
  • 9:17 - 9:20
    แก่เด็กสาวในหมู่บ้านที่เราเห็นถึงความสามารถ
  • 9:20 - 9:23
    ชั้นจะไม่ขออะไรจากพวกคุณมาก
  • 9:23 - 9:25
    ชั้นเคยไปหลายๆ ที่ในประเทศสหรัฐอเมริกา
  • 9:25 - 9:27
    และรู้ว่าเด็กสาวในประเทศนี้
  • 9:27 - 9:29
    ล้วนก็มีความฝัน
  • 9:29 - 9:32
    มีความฝันที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้นในบร๊องซ์
  • 9:32 - 9:34
    ความฝันที่จะมีชีวิตที่ดีกว่าเดิม
  • 9:34 - 9:36
    ในดาวน์ทาวน์ลอสแองเจลลิส
  • 9:36 - 9:39
    ความฝันที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้นในเท็กซัส
  • 9:39 - 9:42
    ความฝันที่จะมีชีวิตที่ดีกว่าเดิมในนิวยอร์ค
  • 9:42 - 9:44
    ความฝันที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้น
  • 9:44 - 9:46
    ในนิวเจอร์ซีย์
  • 9:46 - 9:48
    พวกคุณจะร่วมเดินทางไปกับชั้นไหม
  • 9:48 - 9:51
    เพื่อช่วยเด็กสาว
  • 9:51 - 9:54
    ทั้งเด็กสาวชาวแอฟริกันและอเมริกัน
  • 9:54 - 9:56
    หรือเด็กสาวชาวญี่ปุ่น
  • 9:56 - 9:58
    เติมเต็มความต้องการของเธอ
  • 9:58 - 10:00
    เติมเต็มความฝันของเธอ
  • 10:00 - 10:02
    ช่วยให้ฝันนั้นเป็นจริง
  • 10:02 - 10:04
    เพราะทั้งหมดนี้
  • 10:04 - 10:07
    ผู้ริเริ่มและผู้สร้างที่ยิ่งใหญ่
  • 10:07 - 10:09
    ที่พวกเราได้พูดคุยและพบปะ
  • 10:09 - 10:11
    ในช่วงหลายๆ วันที่ผ่านมา
  • 10:11 - 10:14
    ก็นั่งอยู่ในมุมเล็กๆ
  • 10:14 - 10:16
    ในหลายๆ มุมของโลก
  • 10:16 - 10:18
    และทุกอย่างที่พวกเขาขอให้พวกเราทำ
  • 10:18 - 10:20
    ก็คือสร้างพื้นที่นั้น
  • 10:20 - 10:22
    เพื่อจะปลดล๊อกปัญญา
  • 10:22 - 10:24
    ปลดล๊อกความฝัน
  • 10:24 - 10:26
    ปลดล๊อกสิ่งที่ยิ่งใหญ่ทั้งหมด
  • 10:26 - 10:29
    ที่ทุกคนมีอยู่กับตัว
  • 10:29 - 10:32
    เดินทางไปด้วยกันนะคะ เดินทางไปด้วยกัน
  • 10:32 - 10:34
    ขอบคุณค่ะ
  • 10:34 - 10:57
    (เสียงปรบมือ)
  • 10:57 - 10:59
    คริส แอนเดอร์สัน: ขอบคุณมากครับ
  • 10:59 - 11:01
    ตอนนี้ในไลบีเรีย
  • 11:01 - 11:03
    อะไรที่คุณเห็น
  • 11:03 - 11:06
    ที่ยังเป็นเรื่องสำคัญที่คุณไม่ชอบใจ
  • 11:06 - 11:08
    ลีมาร์: ชั้นถูกขอร้องให้ช่วยเป็นผู้นำ
  • 11:08 - 11:11
    ในแผนการปรองดองเริ่มต้นของไลบีเรีย
  • 11:11 - 11:13
    และเพื่อการทำงาน
  • 11:13 - 11:16
    ชั้นเดินทางไปยังหลายๆ ที่
  • 11:16 - 11:18
    หลายๆ หมู่บ้านและเมือง
  • 11:18 - 11:22
    13 ชม. 15 ชม. บนถนนลูกรัง
  • 11:22 - 11:25
    ไม่มีหมู่บ้านไหนที่ชั้นเดินทางไป
  • 11:25 - 11:29
    แล้วไม่พบเด็กสาวที่ฉลาดเฉลียว
  • 11:29 - 11:31
    แต่น่าเศร้าใจนัก
  • 11:31 - 11:34
    ที่วิสัยทัศน์ที่จะมีอนาคตที่ยิ่งใหญ่
  • 11:34 - 11:36
    หรือความฝันที่จะมีอนาคตที่ยิ่งใหญ่
  • 11:36 - 11:38
    เป็นได้แค่ความฝัน
  • 11:38 - 11:40
    เพราะเรายังมีหลายปัญหาที่ย่ำแย่
  • 11:40 - 11:43
    ปัญหาวัยรุ่นตั้งครรภ์ เหมือนอย่างที่ชั้นได้กล่าวไป เป็นปัญหาที่แพร่หลาย
  • 11:43 - 11:45
    ดังนั้นสิ่งที่ทำให้ชั้นกลัวที่สุด
  • 11:45 - 11:49
    คือชั้นอยู่ในจุดนั้น
  • 11:49 - 11:52
    แต่อย่างไรก็ตามตอนนี้ชั้นอยู่ที่นี่
  • 11:52 - 11:54
    และชั้นไม่อยากเป็นผู้หญิงคนเดียว
  • 11:54 - 11:56
    ที่อยู่ที่นี่
  • 11:56 - 11:58
    ชั้นกำลังมองหาทาง
  • 11:58 - 12:00
    สำหรับเด็กสาวคนอื่นที่จะมาอยู่ณ จุดนี้กับชั้น
  • 12:00 - 12:03
    ชั้นอยากมองไปในอนาคตอีก 20 ปีจากวันนี้
  • 12:03 - 12:05
    และเห็นว่ามีเด็กสาวไลบีเรียคนอื่น
  • 12:05 - 12:08
    เด็กสาวกานนา ไนจีเรียน เอธิโอเปียน
  • 12:08 - 12:11
    ที่มายืนอยู่บนเวที TED
  • 12:11 - 12:13
    และบางที แค่บางที บอกว่า
  • 12:13 - 12:15
    "เพราะเจ้าของรางวัลโนเบลคนนั้น"
  • 12:15 - 12:17
    "ทำให้ชั้นมาอยู่ที่นี่ในวันนี้"
  • 12:17 - 12:19
    ดังนั้นชั้นจึงยังไม่พอใจ
  • 12:19 - 12:22
    ที่จะมองไปที่เด็กเหล่านั้นอย่างไม่มีความหวัง
  • 12:22 - 12:25
    แต่ชั้นก็ไม่ได้ท้อใจซะทีเดียว
  • 12:25 - 12:27
    เพราะชั้นรู้ว่า ไม่ได้มีอะไรมาก
  • 12:27 - 12:29
    ที่จะทำให้เด็กสาวเหล่านั้นลุกขึ้นมา
  • 12:29 - 12:31
    คริส: และในปีที่ผ่านมา
  • 12:31 - 12:33
    ช่วยบอกพวกเราถึงสิ่งที่มีความหวัง
  • 12:33 - 12:35
    ที่คุณเห็นว่าเกิดขึ้น
  • 12:35 - 12:38
    ลีมาร์: มีหลายๆ อย่างที่ชั้นเห็นว่าเกิดขึ้น
  • 12:38 - 12:40
    แต่ในปีที่ผ่านมา
  • 12:40 - 12:42
    ที่หมู่บ้านของประธานาธิบดีเซอลีฟ
  • 12:42 - 12:44
    พวกเราเดินทางไปที่นั่นเพื่อจะพบกับเด็กสาวเหล่านั้น
  • 12:44 - 12:46
    และพวกเราไม่สามารถหาเด็กสาว 25 คนได้
  • 12:46 - 12:48
    ในโรงเรียนมัธยมปลาย
  • 12:48 - 12:51
    เด็กสาวเหล่านั้นไปอยู่ที่เหมืองทอง
  • 12:51 - 12:53
    และส่วนใหญ่เป็นโสเภณี
  • 12:53 - 12:55
    ทำงานอย่างอื่น
  • 12:55 - 12:57
    พวกเรานำเด็กสาว 50 คนเหล่านั้นมา
  • 12:57 - 12:59
    และเริ่มพูดคุยกับพวกเธอ
  • 12:59 - 13:02
    และนี่คือตอนช่วงเริ่มต้นของการเลือกตั้ง
  • 13:02 - 13:04
    นี่คือจุดที่ผู้หญิงไม่เคย
  • 13:04 - 13:06
    แม้กระทั่งผู้หญิงที่มีอายุมากกว่า
  • 13:06 - 13:09
    ไม่เคยได้นั่งในกลุ่มผู้ชาย
  • 13:09 - 13:12
    เด็กสาวเหล่านี้รวมกลุ่มกัน
  • 13:12 - 13:14
    และเริ่มต้นการรณรงค์
  • 13:14 - 13:16
    เรื่องการเลือกตั้ง
  • 13:16 - 13:18
    นี่คือเรื่องราวของหมู่บ้านจริงๆ
  • 13:18 - 13:20
    และคำที่พวกเธอใช้รณรงค์คือ
  • 13:20 - 13:22
    "แม้แต่เด็กสาวสวยๆ ยังไปเลือกตั้ง"
  • 13:22 - 13:24
    พวกเธอสามารถชักนำเด็กสาวคนอื่น
  • 13:24 - 13:27
    แต่ไม่ใช่เพียงแค่นั้น
  • 13:27 - 13:29
    พวกเธอยังไปหาคนที่ลงสมัครรับเลือกตั้ง
  • 13:29 - 13:31
    เพื่อจะถามพวกเขาว่า "อะไร"
  • 13:31 - 13:33
    "ที่คุณสามารถให้กับเด็กสาวในชุมชนแห่งนี้ได้"
  • 13:33 - 13:35
    "เมื่อคุณชนะ"
  • 13:35 - 13:37
    และชายคนหนึ่ง
  • 13:37 - 13:40
    ซึ่งมีที่นั่งในสภาอยู่แล้ว ...
  • 13:40 - 13:42
    เพราะว่าไลบีเรียเป็นหนึ่งในประเทศที่มีกฎหมายข่มขืนรุนแรงมาก
  • 13:42 - 13:45
    และเขาเป็นคนหนึ่งในสภา
  • 13:45 - 13:47
    ที่ต่อต้านกฎหมายนี้
  • 13:47 - 13:49
    เพราะเขาเรียกมันว่าเป็นกฎหมายที่ป่าเถื่อน
  • 13:49 - 13:53
    การข่มขืนไม่ใช่สิ่งป่าเถื่อน แต่เขาบอกว่ากฎข้อนั้นป่าเถื่อน
  • 13:53 - 13:55
    และเมื่อเด็กสาวเหล่านั้นเริ่มพูดคุยกับเขา
  • 13:55 - 13:57
    เขาตั้งตนเป็นศัตรูกับพวกเธออย่างมาก
  • 13:57 - 13:59
    เด็กสาวตัวเล็กๆ พวกนั้นเพียงแค่บอกกับเขาว่า
  • 13:59 - 14:01
    "พวกเราจะเลือกให้คุณออกจากสภา"
  • 14:01 - 14:03
    ตอนนี้เขาออกไปจากสภาแล้ว
  • 14:03 - 14:09
    (ปรบมือ)
  • 14:09 - 14:12
    คริส: ลีมาร์ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากที่มาที่ TED
  • 14:12 - 14:14
    ลีมาร์: ด้วยความยินดี (คริส: ขอบคุณครับ)
  • 14:14 - 14:18
    (ปรบมือ)
Title:
ลีมาร์ โบวี: ปลดล๊อกปัญญา ความฝันและความยิ่งใหญ่ของหญิงสาว
Speaker:
Leymah Gbowee
Description:

ลีมาร์ โบวี เจ้าของรางวัลโนเบลมีเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่สองเรื่องมาเล่าให้ฟัง เรื่องราวการเปลี่ยนแปลงในชีวิตของเธอ เรื่องราวของศักยภาพของเด็กผู้หญิงที่ไม่ได้รับโอกาสทั่วโลก พวกเราจะสามารถเปลี่ยนแปลงโลกโดยการปลดล๊อกความยิ่งใหญ่ของเด็กหญิงพวกนี้ได้หรือไม่?
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
14:19
Unnawut Leepaisalsuwanna commented on Thai subtitles for Unlock the intelligence, passion, greatness of girls
Pim Arkkarayut commented on Thai subtitles for Unlock the intelligence, passion, greatness of girls
Unnawut Leepaisalsuwanna approved Thai subtitles for Unlock the intelligence, passion, greatness of girls
Unnawut Leepaisalsuwanna accepted Thai subtitles for Unlock the intelligence, passion, greatness of girls
Unnawut Leepaisalsuwanna commented on Thai subtitles for Unlock the intelligence, passion, greatness of girls
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for Unlock the intelligence, passion, greatness of girls
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for Unlock the intelligence, passion, greatness of girls
Pim Arkkarayut added a translation

Thai subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.