Πως να μειώσουμε τη φτώχεια; Φτιάχνοντας τα σπίτια

Το 1985, ο αρχιτέκτονας Πώλ Φόλερος δέχτηκε μια πρόκληση από τον διευθυντή ενός Αβοριγινού κέντρου υγείας για να "πάψουν να αρρωσταίνουν οι άνθρωποι" σε μια μικρή κοινωνία ντόπιων στη νότια Αυστραλία. Τα σημεία κλειδιά: σκεφτείτε πέραν των φαρμάκων και φτιάξτε το τοπικό περιβάλλον. Μ'αυτήν την ενθουσιώδη, διαδραστική ομιλία, ο Φόλερος περιγράφει τα έργα που έχει αναλάβει η Healthabitat, ο οργανισμός που διευθύνει στη προσπάθεια μείωσης της φτώχειας --χρησιμοποιώντας επισκευές πρακτικού σχεδιασμού--στην Αυστραλία και άλλα μέρη.

Η ιδέα της εξάλειψης της φτώχειας είναι σπουδαίος σκοπός.

Δεν πιστεύω οτι θα διαφωνούσε κανείς σ'αυτή την αίθουσα.

Αυτό που με ανησυχεί είναι όταν πολιτικοί με χρήματα

και χαρισματικοί αστέρες της ροκ σκηνής

χρησιμοποιούν τις λέξεις,

όλα ακούγονται τόσο, μα τόσο απλά.

Δεν έχω κανένα τσουβάλι με χρήματα σήμερα

και καμία πολιτική γραμμή να εξαγγείλω,

και σίγουρα δεν έχω κιθάρα.

Θα τ'αφήσω αυτά στους άλλους.

Έχω όμως μια ιδέα,

και αυτή η ιδέα ονομάζεται Στέγαση για την Υγεία.

Η Στέγαση για την Υγεία εφαρμόζεται σε φτωχούς ανθρώπους.

Υλοποιείται εκεί που ζουν,

και το εγχείρημα γίνεται για να βελτιωθεί η υγεία τους.

Τα τελευταία 28 χρόνια,

αυτή η δύσκολη, επίπονη, βρώμικη δουλειά

έχει γίνει κυριολεκτικά από χιλιάδες ανθρώπους

σε όλη την Αυστραλία, και πιο πρόσφατα στο εξωτερικό,

και η προσπάθειά τους έχει αποδείξει οτι η εστιασμένη σχεδίαση

μπορεί να βελτιώσει ακόμα και τα πιο φτωχά περιβάλλοντα διαβίωσης.

Μπορεί να βελτιώσει την υγεία, και να διαδραματίσει ρόλο

στη μείωση, αν όχι στην εξάλειψη, της φτώχειας.

Θα ξεκινήσω από το σημείο που αρχίζει η ιστορία αυτή, 1985,

στην κεντρική Αυστραλία.

Ένας άνθρωπος ονόματι Γιάμι Λέστερ, ένας Αβορίγινας,

λειτουργούσε ένα κέντρο υγείας.

Οδγόντα τοις εκατό των περιστατικών,

όσον αφορά αρρώστιες, ήταν μολυσματικές ασθένειες--

τριτοκοσμικών και υπο ανάπτυξη χωρών μολυσματικές ασθένειες,

που οφείλονταν στις άσχημες συνθήκες διαβίωσης.

Ο Γιάμι συγκέντρωσε μια ομάδα στο Άλις Σπρίνγκς.

Πήρε έναν γιατρό.

Πήρε έναν ειδικό στη περιβαλλοντική υγεία.

Και επιλέγοντας έναν - έναν, συγκρότησε μια ομάδα από ντόπιους Αβορίγινες

για να δουλέψουν σ'αυτό το εγχείρημα.

Ο Γιάμι μας είπε σ'αυτή τη πρώτη συγκέντρωση, δεν υπάρχουν χρήματα.

Δεν υπάρχουν χρήματα, καλό ξεκίνημα πάντα.

Έχετε έξι μήνες.

Και θέλω να ξεκινήσετε ένα έργο το οποίο μιλώντας στη γλώσσα του

το ονόμασε "uwankara palyanku kanyintjaku,"

που σε μετάφραση, είναι "ένα σχέδιο για να σταματήσουν να αρρωσταίνουν οι άνθρωποι,"

μια ενημέρωση με βάθος.

Αυτό μας ανατέθηκε.

Πρώτο βήμα, ο γιατρός αποσύρθηκε

για περίπου έξι μήνες

και δούλεψε πάνω σ'αυτά που έμελλαν να γίνουν

αυτοί οι εννέα στόχοι υγείας, αυτό στο οποίο σκοπεύαμε.

Μετά από έξι μήνες δουλειά, ήρθε στο γραφείο μου

και μου παρουσίασε αυτές τις εννέα λέξεις γραμμένες σ'ένα χαρτί.

[Οι 9 αρχές υγειούς διαβίωσης: Πλύσιμο, ρούχα, αποχέτευση, θρέψη, συναθροιση, ζώα+, σκόνη, θερμοκρασία, τραυματισμοί.]

Να σας πω, δεν εντυπωσιάστηκα και πολύ.

Ελάτε τώρα.

Οι μεγάλες ιδέες θέλουν και μεγάλα λόγια

και κατα προτίμηση πολλά.

Αυτό δεν κολλούσε.

Αυτό που δεν είδα και αυτό που και εσείς δεν βλέπετε

είναι πως είχε μαζέψει χιλιάδες σελίδες

από τοπικές, εθνικές και διεθνείς έρευνες υγείας

που ολοκλήρωναν την εικόνα ως προς το γιατί

αυτοί ήταν οι στόχοι υγείας.

Οι εικόνες που εμφανίστηκαν λίγο αργότερα

είχαν ένα πολύ απλό σκεπτικό.

Οι Αβορίγινες που ήταν τα αφεντικά μας

και οι ηλικιωμένοι ήταν κατά κύριο λόγο αναλφάβητοι,

άρα η ιστορία θα έπρεπε να αποδοθεί με εικόνες που θα έδειχναν

ποιοί ήταν αυτοί οι στόχοι.

Δουλεύουμε με τη τοπική κοινωνία,

χωρίς να τους πούμε τι επρόκειτο να γίνει

σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαιναν.

Είχαμε λοιπόν τους στόχους, και ο καθένας απ'αυτούς τους στόχους --

και δεν θα τους αναφέρω όλους --

επικεντρώνεται στο άτομο και το θέμα υγείας του,

και μετά τους συνδέει

με τα κομμάτια του φυσικού τους περιβάλλοντος

που κατ'ουσία χρειάζονται για να διατηρήσουν την υγεία τους σε καλή κατάσταση.

Και σε πρώτη προτεραιότητα, βλέπετε στην οθόνη,

οτι είναι να πλένονται οι άνθρωποι μια φορά τη μέρα, κυρίως τα παιδιά.

Ελπίζω τώρα οτι οι περισσότεροι από εσάς να σκέφτονται,

"Τι; Απλό ακούγεται αυτό."

Θα κάνω λοιπόν σε όλους σας, μια πολύ προσωπική ερώτηση.

Σήμερα το πρωί πρίν έλθετε,

ποιοί μπορούσατε να πλυθείτε κάνοντας ντούς;

Δεν θα σας ρωτήσω αν κάνατε ντούς,

γιατί είμαι πολύ ευγενικός. Αυτό είναι (Γέλια)

Μάλιστα. Εντάξει.

Θεωρώ οτι είναι σωστό αν πώ, πως οι περισσότεροι άνθρωποι εδώ

μπορούσαν να κάνουν ένα ντούς σήμερα το πρωί.

Θα σας ζητήσω να κάνετε κάτι ακόμα.

Θέλω όλοι να επιλέξετε ένα από τα

25 σπίτια που βλέπετε στην οθόνη.

Θέλω να επιλέξτε ένα απ'όλα και να σημειώστε

τη θέση αυτού του σπιτιού

και κρατήστε τη στο νου σας.

Έχετε όλοι ένα σπίτι; Θα σας ζητήσω

να ζήστε σ'αυτό για μερικούς μήνες, οπότε βεβαιωθείτε οτι είστε εντάξει.

Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της Δυτικής Αυστραλίας, ένα πολύ ευχάριστο μέρος.

Εντάξει. Ας δούμε αν το ντούς στο σπίτι δουλεύει.

Ακούω μερικά "ωχ" και ακούω και κάποια "αα."

Αν έχετε ένα πράσινο τσεκάρισμα, το ντούς σας δουλεύει.

Εσείς και τα παιδιά σας είστε εντάξει.

Αν έχετε ένα κόκκινο σταυρό,

λοιπόν, κοίταξα προσεκτικά γύρω μου στην αίθουσα

και δεν θα κάνει καμμιά φοβερή διαφορά σ'αυτούς τους ανθρώπους.

Γιατί; Διότι είστε όλοι πολύ ηλικιωμένοι.

Και γνωρίζω οτι θα ξαφνιάσει μερικούς από σας

αλλά όντως είστε μεγάλοι.

Πριν πάντως θιχτείτε και φύγετε,

πρέπει να πω ότι το να είσαι πολύ ηλικιωμένος σ'αυτή τη περίπτωση

σημαίνει πως λίγο-πολύ όλοι σ'αυτή την αίθουσα, θεωρώ,

οτι είναι άνω των πέντε ετών.

Ανησυχούμε πραγματικά για τα παιδιά από μηδέν έως πέντε.

Και γιατί; Το πλύσιμο είναι το αντίδοτο για το είδος των μικροβίων,

των κοινών μολυσματικών ασθενειών των ματιών, των αυτιών,

του θώρακα και του δέρματος

που, αν εμφανισθούν στα πέντε πρώτα χρόνια ζωής

προκαλούν μόνιμη βλάβη σ'αυτά τα όργανα.

Αφήνουν υπολείμματα εφ'όρου ζωής.

Αυτό σημαίνει, πως ήδη στην ηλικία των πέντε

δεν βλέπετε τόσο καλά για το υπόλοιπο της ζωής σας.

Δεν ακούτε τόσο καλά για το υπόλοιπό της ζωής σας.

Δεν μπορείτε να αναπνεύσετε τόσο καλά. Έχετε χάσει το ένα τρίτο

της χωρητικότητας των πνευμόνων σας ως την ηλικία των πέντε.

Ακόμα και η μόλυνση του δέρματος, που αρχικά πιστεύαμε

οτι δεν ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα,

ήπιες μολύνσεις του δέρματος από ηλικία μηδέν έως πέντε επιφέρουν

μεγαλύτερες πιθανότητες για νεφρική ανεπάρκεια

με ανάγκη για αιμοκάθαρση στην ηλικία των 40.

Αυτό είναι σημαντικό ζήτημα, άρα τα τσεκαρίσματα και τα Χ στην οθόνη

είναι πραγματικά ζωτικά για νέα παιδιά.

Αυτά τα τσεκαρίσματα και τα Χ αντιπροσωπεύουν τα 7,800 σπίτια

που έχουμε ελέγξει σε εθνικό επίπεδο σ'όλη την Αυστραλία,

η ίδια αναλογία.

Απ'αυτά που βλέπετε στην οθόνη -- 35 τοις εκατό από τα

όχι και τόσο δημοφιλή σπίτια που κατοικήθηκαν από 50,000 ντόπιους ανθρώπους

35 τοις εκατό είχαν ντούς που λειτουργούσε.

Δέκα τοις εκατό από τα ίδια 7,800 σπίτια

είχαν ασφαλή ηλεκτρική εγκατάσταση,

και 58 τοις εκατό από αυτα τα σπίτια

είχαν τουαλέτα που λειτουργούσε.

Αποτελέσματα απλών, τυποποιημένων δοκιμών:

Στη περίπτωση του ντούς, διαθέτει ζεστό και κρύο νερό,

δύο βρύσες που να λειτουργούν,

ένα τηλέφωνο για να πλυθεί το κεφάλι

ή το σώμα, και μια αποχέτευση που να απομακρύνει το νερό;

Όχι τέλεια σχεδιασμένα, όχι όμορφα, όχι κομψά --

απλά να λειτουργούν

Και παρόμοιες δοκιμές για την ηλεκτρική εγκατάσταση και τις τουαλέτες.

Τα εγχειρήματα Στέγασης για την Υγεία δεν έχουν σκοπό τη μέτρηση βλαβών.

Στη πραγματικότητα πρόκειται για τη βελτίωση των σπιτιών.

Ξεκινάμε την πρώτη ημέρα κάθε έργου -- έχουμε αποκτήσει εμπειρία,

δεν δίνουμε υποσχέσεις, δεν συντάσσουμε αναφορές.

Ερχόμαστε το πρωί με εργαλεία, τόνους από εξοπλισμό,

με διάφορες ειδικότητες, και εκπαιδεύουμε μια τοπική ομάδα τη πρώτη μέρα

για να ξεκινήσει δουλειά.

Ώς το βράδυ της πρώτης μέρας, μερικά σπίτια

στη συγκεκριμένη κοινότητα έχουν βελτιωθεί

σε σχέση με το πως ήταν όταν ξεκινήσαμε το πρωί.

Αυτή η δουλειά συνεχίζεται για έξι έως 12 μήνες

μέχρι όλα τα σπίτια να βελτιωθούν

και εμείς να έχουμε ξοδέψει το ποσό του προϋπολογισμού μας των 7.500

δολλαρίων συνολικά ανά σπίτι.

Αυτός είναι ο μέσος προϋπολογισμός μας.

Μετά το πέρας έξι με δώδεκα μηνών, ελέγχουμε κάθε σπίτι ξανά.

Είναι πανεύκολο να ξοδεύεις χρήματα.

Είναι πολύ δύσκολο να βελτιώσεις τη λειτουργία

όλων αυτών των εξαρτημάτων σ'ένα σπίτι

και για ένα ολόκληρο σπίτι, για τις εννέα πρακτικές υγιούς διαβίωσης,

ελέγχουμε, δοκιμάζουμε και επισκευάζουμε 250 σημεία σε κάθε σπίτι.

Και αυτά είναι τα αποτελέσματα

που μπορούμε να επιτύχουμε με τα 7.500 δολλάριά μας.

Να λειτουργούν τα ντούς έως 86 τοις εκατό,

να λειτουργούν οι ηλεκτρικές εγκαταστάσεις έως 77 τοις εκατό,

και 90 τοις εκατό των τουαλετών να λειτουργούν

σ'αυτά τα 7.500 σπίτια.

Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)

Οι ομάδες κάνουν σπουδαία δουλειά, και αυτό είναι δικό τους έργο.

Πιστεύω οτι υπάρχει μια προφανής ερώτηση

που ελπίζω όλοι να αναρωτιέστε.

Γιατί πρέπει να κάνουμε αυτή τη δουλειά;

Γιατί τα σπίτια βρίσκονται σε τόσο άσχημη κατάσταση;

Εβδομήντα τοις εκατό της δουλειάς που κάνουμε

οφείλεται στην έλλειψη περιοδικής συντήρησης,

αυτά που γίνονται και στα δικά μας σπίτια.

Τα αντικείμενα φθείρονται.

Θα έπρεπε να έχουν γίνει από τη κυβέρνηση ή τη τοπική αυτοδιοίκηση.

Αν απλά δεν γίνει, το σπίτι δεν λειτουργεί.

Είκοσι ένα τοις εκατό των πραγμάτων που επιδιορθώνουμε

οφείλονται σε λανθασμένη κατασκευή,

στη κυριολεξία πράγματα που έχουν κατασκευαστεί ανάποδα και αντίστροφα.

Δεν λειτουργούν. Πρέπει να τα φτιάξουμε.

Και αν έχετε ζήσει στην Αυστραλία τα τελευταία 30 χρόνια,

η τελική αιτία -- Θα έχετε ακούσει επανειλλημένα

οτι οι ντόπιοι χαλάνε τα σπίτια.

Είναι μια από τις σχεδόν αδιάσειστες αποδείξεις,

για τις οποίες δεν έχω όμως δεί ποτέ αποδείξεις,

που πάντα αποκλείεται ότι εκεί έγκειται το πρόβλημα με τη στέγαση των ντόπιων.

Λοιπόν, εννέα τοις εκατό απ'ότι ξοδεύουμε οφείλεται σε ζημιές,

κακή χρήση ή γενικώς κακοποίηση.

Επιμένουμε οτι ο άνθρωποι που ζούν στο σπίτι

απλά δεν αποτελούν το πρόβλημα.

Και θα δώσουμε έμφαση σ'αυτό.

Οι άνθρωποι που ζούν στο σπίτι είναι στη πραγματικότητα

ένα σημαντικό κομμάτι της λύσης.

Εβδομήντα πέντε τοις εκατό της ομάδας που δουλεύει εθνικά σ'όλη την Αυστραλία,

πάνω από 75 αυτή τη στιγμή,

είναι στη πραγματικότητα ντόπιοι

απ'τις τοπικές κοινωνίες στην οποίες δουλεύουμε.

Εργάζονται σ'όλα τα τμήματα του έργου.

(Χειροκρότημα)

Το 2010, για παράδειγμα, υπήρχαν 831,

σε όλη την Αυστραλία, και τα νησιά του Πορθμού Τόρες,

σε όλες τις πολιτείες, που δούλευαν για να βελτιώσουν τα σπίτια

που ζούσαν εκείνοι και οι οικογένειές τους,

και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Η δουλειά μας εστίαζε πάντα στην υγεία. Εκεί βρίσκεται το κλειδί της υπόθεσης.

Το τράχωμα, μια μόλυνση του υπο ανάπτυξη κόσμου που προκαλεί τύφλωση.

Είναι μια ασθένεια του υπο ανάπτυξη κόσμου,

κι'όμως, η εικόνα που βλέπετε

δείχνει μια κοινότητα Αβοριγινών στα τέλη του 1990

όπου 95 τοις εκατό των παιδιών σχολικής ηλικίας είχαν ενεργό τράχωμα

στα μάτια τους προκαλώντας τους ζημιά.

Εντάξει, τι θα κάνουμε;

Λοιπόν, το πρώτο που κάνουμε, να φροντίσουμε να δουλεύουν τα ντούς.

Γιατί; Διότι με το ντούς ξεπλένεται το βακτήριο απ'τα μάτια.

Επίσης τοποθετούμε εγκαταστάσεις πλυσίματος στο σχολείο,

ώστε τα παιδιά να μπορούν να πλένουν το πρόσωπό τους πολλές φορές μέσα στη μέρα.

Ξεπλένουμε το βακτήριο.

Δεύτερο, οι οφθαλμίατροι μας ενημερώνουν οτι η σκόνη προκαλεί αμυχές στο μάτι

και επιτρέπει στο βακτήριο να εισέλθει πιο γρήγορα. Άρα τι κάνουμε;

Καλούμε το γιατρό της σκόνης, και ναι, υπάρχει τέτοιος άνθρωπος.

Μας τον δάνεισε μια εταιρία εξόρυξης.

Ελέγχει τη στάθμη της σκόνης στα εργοτάξια των εταιριών αυτών,

και πήγε εκεί, και εντός της ημέρας φάνηκε

οτι η μεγαλύτερη ποσότητα σκόνης στη κοινότητα ήταν

σε ύψος το πολύ ενός μέτρου από το έδαφος, η σκόνη που φέρνει ο αέρας,

έτσι πρότεινε τη δημιουργία αναχωμάτων για να εγκλωβιστεί η σκόνη

προτού φτάσει στο σπίτι

και επηρεάσει τα μάτια των παιδιών.

Έτσι χρησιμοποιήσαμε χώμα ενάντια στη σκόνη.

Το καταφέραμε. Μας έδωσε μετρητές σκόνης.

Ελέγξαμε και μειώσαμε τη σκόνη.

Μετά θέλαμε να ξεφορτωθούμε το βακτήριο γενικώς.

Και πως το κάνουμε αυτό;

Καλέσαμε λοιπόν, το γιατρό των μυγών,

και ναι υπάρχει γιατρός των μυγών.

Όπως λέει και ο Αβορίγινας φίλος μας,

"Εσείς οι λευκοί έχετε ανάγκη από διασκέδαση."

(Γέλια)

Και ο γιατρός των μυγών βρήκε πολύ γρήγορα

ότι υπήρχε μια μύγα που ήταν φορέας του βακτηρίου.

Μπορούσε να δώσει στα παιδιά του σχολείου σ'αυτή τη κοινότητα

αυτή την πολύ ωραία μυγοπαγίδα που βλέπετε στη διαφάνεια.

Μπορούσαν να πιάσουν τις μύγες, να του τις στείλουν στο Πέρθ.

Άν υπήρχε το βακτήριο στη μύγα, τους έστελνε

με ταχυδρομείο μερικά σκαθάρια που τρέφονται με περιττώματα.

Τα σκαθάρια έτρωγαν τα περιττώματα από τις καμήλες,

οι μύγες ψοφούσαν λόγω έλλειψης τροφής,

και τα ποσοστά τραχώματος μειώθηκαν.

Και σ'όλη τη διάρκεια του έτους, το τράχωμα μειώθηκε

δραματικά σ'αυτό το μέρος, και παρέμεινε χαμηλό.

Αλλάξαμε το περιβάλλον, δεν θεραπεύσαμε απλά τα μάτια.

Και στο τέλος, έχεις ένα υγιές μάτι.

Όλα αυτά τα μικρά οφέλη υγείας

και μικρά κομμάτια του πάζλ κάνουν τη μεγάλη διαφορά.

Το Υπουργείο Υγείας της Νέας Νότιας Ουαλίας,

αυτός ο πρωτοποριακός οργανισμός,

έκανε μια ανεξάρτητη έρευνα σε διάστημα 3 ετών

για να αξιολογήσει 10 χρόνια δικής μας δουλειάς

σε τέτοιου είδους εγχειρήματα στη Νέα Νότια Ουαλία,

και βρήκαν μια μείωση 40 τοις εκατό

σε εισαγωγές νοσοκομείων για ασθένειες

που θα μπορούσαν να αποδοθούν σε άσχημες περιβαλλοντικές συνθήκες.

Μια μείωση 40 τοις εκατό.

(Χειροκρότημα)

Απλά για να σας δείξω οτι οι αρχές που έχουμε χρησιμοποιήσει

στην Αυστραλία μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε άλλα μέρη,

θα πάω σ'ένα άλλο μέρος, και αυτό είναι το Νεπάλ,

ένα πολύ όμορφο μέρος να πας.

Μας ζητήθηκε από ένα μικρό χωριό 600 κατοίκων

να πάμε και να φτιάξουμε τουαλέτες διότι δεν υπήρχαν καθόλου.

Οι συνθήκες υγείας ήταν φτωχές.

Πήγαμε εκεί, χωρίς κανένα μεγαλόπνοο σχέδιο, χωρίς μεγάλες υποσχέσεις

κάποιου σπουδαίου εγχειρήματος, απλά με την προσφορά να φτιάξουμε

δύο τουαλέτες για δύο οικογένειες.

Όταν σχεδιάζαμε τη πρώτη τουαλέτα

πήγα για μεσημεριανό, μετά από πρόσκληση από την οικογένεια

στον κυρίως χώρο του σπιτιού.

Ήταν πνιγμένο στον καπνό.

Οι άνθρωποι μαγείρευαν χρησιμοποιώντας το μόνο τους καύσιμο, τη πράσινη ξυλεία.

Ο καπνός που παράγεται από αυτή τη ξυλεία είναι αποπνικτικός,

και σ'ένα κλειστό σπίτι, απλά δεν μπορείς να αναπνεύσεις.

Μετά μάθαμε ότι η κυριότερη αιτία ασθενειών και θανάτου

σ'αυτή τη συγκεκριμένη περιοχή είναι η βλάβη του αναπνευστικού.

Έτσι ξαφνικά, είχαμε δύο προβλήματα.

Αρχικά είμασταν εκεί για τις τουαλέτες

και να απομακρύνουμε τα ανθρώπινα περιττώματα απ'το έδαφος. Εντάξει μ'αυτό.

Ξαφνικά όμως υπήρχε και δεύτερο πρόβλημα.

Πως θα καταφέρουμε να μειώσουμε τον καπνό; Δύο λοιπόν προβλήματα,

και ο σχεδιασμός θα πρέπει να γίνει για περισσότερα από ένα.

Λύση: Παίρνουμε τα ανθρώπινα περιττώματα και τα περιττώματα των ζώων,

τα τοποθετούμε σ'ένα θάλαμο, εξάγουμε απ'αυτά βιοκάυσιμο αέριο,

μεθάνιο.

Το αέριο αυτό δίνει τρείς με τέσσερις ώρες μαγειρέματος τη μέρα --

καθαρό, χωρίς καπνό και δωρεάν για την οικογένεια.

(Χειροκρότημα)

Σας θέτω το ερώτημα, εξαλείφουμε τη φτώχεια μ'αυτόν τον τρόπο;

Και η απάντηση απ'την ομάδα του Νεπάλ που δουλεύει

αυτή τη στιγμή θα ήταν, μη λέτε αστεία,

έχουμε ακόμα τρία εκατομμύρια τουαλέτες να φτιάξουμε

πρίν καν ξεκινήσουμε να πούμε κάτι τέτοιο.

Και προσωπικά, δεν θα υποστηρίξω κάτι διαφορετικό.

Αλλά την ίδια ώρα που καθόμαστε εμείς εδώ,

έχουν χτιστεί πάνω από 100 τουαλέτες

σ'αυτό το χωριό και σε άλλα δύο γειτονικά.

Λοιπόν πάνω από 1.000 άτομα χρησιμοποιούν αυτές τις τουαλέτες.

Ο Γιάμι Λάμα, είναι ένα νεαρό αγόρι.

Παθαίνει αρκετά λιγότερες φορές εντερικές μολύνσεις

γιατί χρησιμοποιεί τουαλέτα τώρα,

και δεν υπάρχουν ανθρώπινα περιττώματα στο έδαφος.

Η Κάντζι Μάγια, μια περήφανη μητέρα.

Το πιο πιθανό είναι αυτή τη στιγμή να μαγειρεύει μεσημεριανό για την οικογένειά της

με βιοαέριο, άκαπνο καύσιμο.

Οι πνεύμονές της έχουν καλυτερέψει, και θα συνεχίσουν να βελτιώνονται

με τον καιρό, γιατί δεν μαγειρεύει στον ίδιο καπνό.

Ο Σουρίγια μαζεύει τα περιττώματα από το χώρο επεξεργασίας

όταν έχουν αποδώσει το αέριο, και τα βάζει στα χωράφια του.

Έχει τριπλασιάσει το αγροτικό του εισόδημα,

περισσότερο φαγητό για την οικογένεια και περισσότερα χρήματα για την οικογένεια.

Και τέλος ο Βίσνου,

ο αρχηγός της ομάδας, κατάλαβε τώρα

ότι δεν φτιάξαμε απλά τουαλέτες,

αλλά και μια ομάδα,

και αυτή η ομάδα δουλεύει αυτή τη στιγμή σε δύο χωριά

όπου εκπαιδεύουν τα επόμενα δύο χωριά

για να επεκταθεί το έργο.

Και για μένα, αυτό είναι το κλειδί.

(Χειροκρότημα)

Δεν είναι οι άνθρωποι το πρόβλημα.

Ποτέ δεν το αντιμετωπίσαμε αυτό.

Το πρόβλημα: άσχημες συνθήκες διαβίωσης,

ελλειπής στέγαση, και τα βακτήρια που βλάπτουν τους ανθρώπους.

Κανένα απ'αυτά δεν περιορίζεται γεωγραφικά,

φυλετικά ή ανάλογα με τη θρησκεία. Κανένα Απ'αυτά.

Ο συνδετικός κρίκος σ'όλη τη δουλειά που έπρεπε να κάνουμε

είναι ένας, η φτώχεια.

Ο Νέλσον Μαντέλα είχε πει, στα μέσα του 2000,

όχι πολύ μακριά από εδώ, είχε πει ότι

όπως η δουλεία και το Απαρτχάιντ, «Η φτώχεια δεν είναι κάτι φυσικό.

Είναι ανθρώπινο δημιούργημα και μπορεί να ξεπεραστεί και να εξαλειφθεί

με τις πράξεις των ανθρώπων.»

Θέλω να τελειώσω λέγοντας οτι οι πράξεις

χιλιάδων απλών ανθρώπων

που έκαναν, πιστεύω, εκπληκτική δουλειά,

είναι αυτές που στη πραγματικότητα βελτίωσαν την υγεία,

και, ίσως μόνο σ'ένα μικρό ποσοστό, μείωσαν τη φτώχεια.

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.

(Χειροκροτήματα)