Dowolne dzieło sztuki - na wyciągnięcie ręki i do odnalezienia

Jak wygląda kulturowy Wielki Wybuch? Dla Amita Sooda - dyrektora Instytutu Kulturowego i Projektu Sztuki Google - jest to platforma internetowa, gdzie każdy może odkryć największą na świecie kolekcję sztuki i artefaktów w najdrobniejszych szczegółach. Dołącz do Sooda oraz do artysty Google Cyryla Diagnego w powodującym zawroty głowy eksperymencie Instytutu Kulturowego i zerknij na fantastyczną przyszłość udostępniania obiektów sztuki i kultury.

Świat jest pełen niesamowitych przedmiotów

oraz bogaty w dobra kulturowe.

A kiedy mamy do nich dostęp,

jesteśmy pod wrażeniem i zakochujemy się.

Jednak przez większość czasu

ludzkość żyje bez dostępu
do sztuki i kultury.

Jakie mogłyby być nasze relacje, gdybyśmy
zaczęli odkrywać nasze dziedzictwo,

piękne miejsca oraz światową sztukę?

Zanim zacznę tę prezentację,

chcę zwrócić uwagę
na kilka podstawowych punktów.

Po pierwsze: nie jestem ekspertem
w dziedzinie sztuki czy kultury.

Zacząłem się tym zajmować
przez przypadek, ale kocham to.

Po drugie: wszystko to, co wam pokażę,

jest własnością muzeów,
archiwów i fundacji,

których partnerami jesteśmy.

Żadne z nich nie należy do Google.

I w końcu to, co za mną widzicie,

jest dostępne w tym momencie
na waszych komórkach,

na waszych laptopach.

To nasza platforma, gdzie można odkrywać

bez trudu tysiące muzeów, eksponatów,

w wysokiej rozdzielczości.

Różnorodność tych zbiorów
jest niesamowita.

Gdybyśmy ograniczyli się
do malarstwa europejskiego

albo tylko do sztuki nowoczesnej,

to byłoby to pewnie zbyt nudne.

Na przykład, w tym miesiącu
udostępniliśmy zakładkę "Czarna historia"

zawierającą 82 wystawy,

które mówią o sztuce i kulturze
tej grupy społecznej.

Mamy również trochę
niesamowitych eksponatów z Japonii,

dotyczących rękodzieła
i nazwanych "Made in Japan".

Jedną z moich ulubionych wystaw,

od której wziął się pomysł tej prelekcji,

jest... nigdy nie myślałem,
że będę fanem japońskich lalek.

Ale jestem nim, dzięki tej wystawie,

która nauczyła mnie o rękodziele

stojącym za duszą japońskiej lalki.

Zaufajcie mi, to bardzo ekscytujące.

Uwierzcie mi na słowo.

Przejdźmy zatem dalej.

Za pomocą tej platformy chcę pokazać coś,

czym możecie dzielić z dziećmi
i przyjaciółmi już teraz,

możecie podróżować do tych
niesamowitych miejsc również wirtualnie.

Ostatni nasz pomysł
z Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku,

gdzie możecie naprawdę posmakować tego,

jak tam naprawdę jest.

Możecie pójść na parter

i pewnie większość z was już tam była.

Możecie zobaczyć
to arcydzieło architektury.

Wyobraźcie sobie tę dostępność
dla chłopaka w Bombaju,

który studiuje architekturę,

i na razie nie ma szans
na zobaczenie Guggenheima.

Można obejrzeć eksponaty
w Muzeum Guggenheima,

zobaczyć je z bliska.

Jest naprawdę wiele informacji.

Ale to nie cel mojej prelekcji.

To już istnieje.

Mamy podwaliny
pod cudowną wizję przyszłości,

dotyczącą sztuki i kultury,

dostępu do sztuki i kultury.

Dziś dołączy do mnie na scenie
mój dobry przyjaciel

i artysta uczący w Paryżu, Cyril Diagne,

Profesor twórczości interaktywnej

na Uniwersytecie ECAL
w szwajcarskiej Lozannie.

Cyril i pozostali członkowie zajmują się

próbą ustalenia połączeń
i zwizualizowaniem ich.

Teraz szybko to omówię.

Te przedmioty za mną...
małe wyjaśnienie:

prawdziwe rzeczy są zawsze lepsze.

Na wypadek, gdyby ktoś myślał,
że chcę kopiować oryginały.

Mówiąc dalej.

Figurka za mną to Wenus z Berechat Ram.

Jeden z najstarszych
eksponatów na świecie,

sprzed 233 tysięcy lat,
odkryty na Wzgórzach Golan,

obecnie znajdujący się
w Muzeum Izraela w Jerozolimie.

Jest to jeden z najstarszych
eksponatów na naszej platformie.

Przybliżmy trochę.

Zaczynamy od tego eksponatu.

A gdyby odsunąć się i spróbować

doświadczyć własnego kulturowego wybuchu?

Jak by to wyglądało?

Z tym mierzymy się codziennie
w Instytucie Kultury.

Ponad 6 milionów eksponatów,
wybranych i oddanych nam przez instytucje

w celu stworzenia tych połączeń.

Możecie podróżować w czasie,

możecie zrozumieć własne społeczeństwo
przez ten pryzmat.

Możecie spojrzeć na to
z perspektywy naszej planety,

postarać się zobaczyć,
jak by to wyglądało bez granic,

gdybyśmy tylko określili
rodzaj sztuki i kultury.

Możemy nakreślić to w czasie,

co dla takiego kujona, jak ja,
jest fascynujące.

Można patrzeć godzinami na każdą dekadę,

cały wkład tych dekad

w sztukę, historię i kulturę.

Chętnie pokazywalibyśmy
każdą z dekad godzinami,

ale nie mamy czasu.

Możecie zrobić to sami na swoim telefonie.

(Brawa)

Wstrzymajcie się z brawami do końca.

Nie chcę, żeby skończył mi się czas,

chcę wam pokazać
wiele ciekawych rzeczy.

Tak szybko:

możecie przejść z tego punktu
do innego interesującego zagadnienia.

Poza pięknym obrazkiem,

poza fajną wizualizacją,

jaki jest cel, jak to może się przydać?

Kolejny pomysł pochodzi
z dyskusji z kuratorami sztuki,

których mamy w muzeach,

w których swoją drogą się zakochałem,

bo poświęcają całe życie
próbie opowiedzenia tych historii.

Jeden z kuratorów powiedział:
"Amit, jak by to było,

gdybyś mógł stworzyć
wirtualną bazę kuratorską,

w której te 6 milionów eksponatów

byłyby wyświetlane tak,
aby znaleźć powiązania między nimi?".

Można spędzić wiele czasu,
patrząc na różne przedmioty

i rozumiejąc, skąd pochodzą.

To jak jakiś Matrix.

(Śmiech)

Idąc dalej,

weźmy znanego na całym świecie
Vincenta Van Gogha,

bardzo dobrze reprezentowanego
na tej platformie.

Dzięki różnorodności naszych instytucji,

mamy ponad 211 obrazów
tego artysty w wysokiej rozdzielczości.

Ułożonych w jedną przejrzystą całość.

Jeśli zaczniecie to analizować,
Cyril się w to zagłębi,

można zobaczyć wszystkie autoportrety,

czy martwą naturę.

Podkreślę jeden mały przykład,

bardzo aktualny:

"Pokój van Gogha w Arles".

Istnieją trzy wersje tego dzieła:

jedna w Muzeum Van Gogha w Amsterdamie,

jedna w Muzeum Orsay w Paryżu,

jedna w Muzeum Sztuk Pięknych w Chicago,

które obecnie jest w posiadaniu

wszystkich trzech eksponatów.

Chyba po raz drugi w historii.

Zostały zestawione razem
wirtualnie dla każdego,

by zobaczyć je na wiele sposobów

bez przepychania się przez tłum.

Wyruszmy w podróż przez "Pokój",

byście mogli zobaczyć,
co robimy z każdym obiektem.

Chcemy, by obraz mówił sam za siebie

na platformie cyfrowej.

Potrzeba tylko Internetu i komputera.

(Brawa)

Cyril, czy mógłbyś zagłębić się szybciej.

Przepraszam, ale to dzieje się na żywo,

więc musicie dać Cyrylowi trochę...

to możliwe dla każdego przedmiotu:

sztuka nowoczesna, współczesna, Renesans,

nawet rzeźby.

Czasami sami nie wiecie,
co może was zainteresować

w dziele sztuki, w muzeum,
czy w odkryciu kulturalnym.

Dla mnie to wyzwanie,

bo kiedy postanowiłem robić to
na pełen etat w Google,

mama mnie nie popierała.

Kocham swoją mamę,

ale myślała, że marnuję
życie wśród eksponatów.

Dla niej muzeum to miejsce,
do którego idzie się w wakacje,

zwiedza i z głowy, racja?

Zajęło mi 4,5 roku,

żeby przekonać swoją
kochaną hinduską matkę,

że jest to warte zachodu.

Udało mi się, bo zrozumiałem,
że ona kocha złoto.

Pokazałem jej przedmioty,
które zawierają złoto.

Pierwsze, o co zapytała to:

"Jak możemy je kupić?".

(Śmiech)

Moja pensja nie jest tak wysoka,

odparłem: "Właściwie to nie możemy, mamo.

Ale możesz je odkrywać wirtualnie".

Teraz mama przy każdej wizycie pyta:

"Jakieś nowe złoto albo srebro
w twoim projekcie? Pokażesz mi?".

Tę kwestię próbuję przedstawić.

Nie ważne, w jak się zaangażujesz,

byle tylko się zaangażować.

Raz wpadniesz i już po tobie.

Przechodząc bardzo szybko

do bardzo zabawnego pomysłu,

przedstawienia kwestii dostępu.

Przejdę przez to bardzo szybko.

Wszyscy wiemy, że oglądanie dzieła
na własne oczy jest niezwykłe.

Wiemy też, że większość z nas
nie może tego zrobić,

a nawet dla tych, którzy mogą, nie jest to proste.

Cyril, czy mógłbyś załadować naszą
podróż sztuki, jak to nazywamy?

Nie mamy dobrej nazwy.

Mamy około 1 000 instytucji,

68 państw.

Zacznijmy od Rembrandta.

Będziemy mieli czas
tylko na jeden przykład.

Dzięki różnorodności

mamy około 500
niezwykłych dzieł Rembrandta

z 46 instytucji i 17 państw.

Powiedzmy, że w następne wakacje

chcecie zobaczyć je wszystkie.

Taki jest wasz plan.

Pokonacie pewnie
53 000 kilometrów,

odwiedzicie 46 instytucji,

uwolnicie 10 ton dwutlenku węgla.

(Śmiech)

Pamiętajcie, to sztuka,

więc możecie czuć się usprawiedliwieni.

Przechodząc szybko,

jest coś bardziej technicznego
i bardziej interesującego.

Wszystko, co wam pokazaliśmy
używa metadanych do szukania powiązań.

W dzisiejszych czasach mamy coś świetnego,

o czym każdy z nas lubi mówić,
uczenie maszynowe.

Pomyśleliśmy, zapomnijmy o metadanych

skupmy się na tym, czego może
dokonać uczenie maszynowe,

oparte na rozpoznawaniu wizualnym.

Otrzymaliśmy bardzo interesującą mapę.

Zbiory z nieznanym punktem odniesienia,

połączone za pomocą informacji wizualnych.

Każda grupa jest dla nas
sztuką samą w sobie.

Chcielibyśmy szybko pokazać

grupę portretów,

znalezionych w muzeach całego świata.

Mógłbyś trochę przybliżyć, Cyril?

Można podróżować przez portrety.

Można wyszukać naturę, konie

i całą masę grup.

Na widok tych portretów pomyśleliśmy:

"Może da się zrobić
coś fajnego dla dzieci

albo coś zabawnego,

żeby ludzi zainteresować portretami?".

Ponieważ nigdy nie spotkałem

małych dzieci podekscytowanych
chodzeniem do galerii.

Chciałem spróbować coś stworzyć.

Stworzyliśmy coś nazwanego
Portrait Matcher.

To łatwo zrozumiałe,

niech Cyril pokaże swoją piękną buźkę.

Polega to na tym,
że zależnie od ruchów jego głowy,

dopasowujemy różne portrety
z muzeów z całego świata.

(Brawa)

Nie wiem jak u was,

ale pokazałem siostrzeńcowi i innym

i reakcja była fenomenalna.

Pytali tylko: "Gdzie możn to zobaczyć?".

A swoją drogą...

Cyryl, mógłbyś się uśmiechnąć
i znaleźć jakiś wesoły?

O tak, idealnie.

Nie planowaliśmy tego.

Gratuluję, Cyryl. Świetna robota.

Przejdźmy dalej; inaczej
zajmie nam to cały czas.

(Brawa)

Sztuka i kultura mogą być zabawne, tak?

Nasz ostatni eksperyment,

wszystkie nazywamy "eksperymentami",

nasz ostatni szybki eksperyment
wraca do mechanicznego uczenia się.

Widzieliście wizualne grupy.

A gdyby poprosić komputer
o nazwanie tych grup?

Gdyby mógł je automatycznie oznaczyć,
nie używając żadnych metadanych?

Mamy taki właśnie rodzaj programu,

gdzie udało nam się
oznaczyć około 4 000 tagów.

Tak naprawdę nie zrobiliśmy
niczego szczególnego,

załadowaliśmy tylko kolekcję.

Znaleźliśmy interesujące kategorie.

Możemy zacząć od koni,
bardzo łatwa kategoria.

Oczekujecie, że maszyna pokaże konie.

Owszem, ale w tym miejscu

jest też bardzo abstrakcyjny obraz,

który nadal został rozpoznany
i wcielony do kategorii "konie".

Mamy też niezwykłe końskie łby.

Wszystkie mają tagi,
według których zostały skatalogowane.

Przejdźmy do innej kategorii,

moim zdaniem śmiesznej i interesującej,

bo nie rozumiem, jak powstała.

Nazywa się "Dama dworu".

Gdyby Cyryl trochę przyspieszył,

to zauważycie, że są tutaj obrazy
przedstawiające kobiety,

w pozie wyczekiwania, jak sądzę.

Nie do końca rozumiem.

Ale spróbuję popytać
wśród znajomych z muzeum:

"Co to jest? O co tutaj chodzi?".

To jest fascynujące.

Wracając szybko do złota,

chciałem wyszukać pojęcie "złoto"

i zobaczyć, jak maszyna je taguje.

Ale wcale nie zostało
oznaczone jako "złoto".

Żyjemy w nieformalnych czasach.

Zostało oznaczone jako "błyskotki".

(Śmiech)

Sprawiam Cyrylowi kłopot,
bo mówię za szybko.

Tutaj macie wszystkie błyskotki

z wszystkich muzeów, zebrane dla was.

Na koniec prelekcji i eksperymentów

chciałbym, żebyście poczuli
szczęście i emocje.

A co byśmy zobaczyli,
gdybyśmy poszukali szczęścia?

Gdybyśmy przejrzeli wszystkie przedmioty

oznaczone jako "szczęście",

oczekiwalibyście pewnie szczęścia.

Ale wyszło też coś szczególnie
fascynującego i interesującego,

a było to dzieło Douglasa Couplanda,

przyjaciela i wykładowcy sztuki,

nazwane "Tęsknię za swoim
umysłem sprzed Internetu".

Nie wiem, dlaczego komputer
tęskni za umysłem sprzed Internetu

i tak to tutaj oznaczył,

ale jest to bardzo interesująca myśl.

Też czasem tęsknię
za umysłem sprzed Internetu,

ale nie jeśli chodzi o odkrywanie
sztuki i kultury online.

Wyjmijcie telefony, komputery

i odwiedźcie muzea.

Oddaję cześć wszystkim
wspaniałym archiwistom,

historykom oraz kuratorom,

którzy siedzą w muzeach i dbają o kulturę.

Możemy dostarczyć nam i naszym dzieciom

dzienną dawkę sztuki i kultury.

Dziękuję.

(Brawa)