Η χώρα μου σύντομα θα βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας - εκτός αν δουλέψουμε μαζί

Η κλιματική αλλαγή για τους ανθρώπους του Κιριμπάτι δεν είναι κάτι συζητήσιμο, αμφισβητήσιμο ή κάτι που μπορούν να νομοθετήσουν εναντίον του - είναι μια καθημερινή πραγματικότητα. Το νησιωτικό έθνος του νότιου Ειρηνικού μπορεί σύντομα να βρίσκεται κάτω από το νερό, εξαιτίας της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Σε μια προσωπική συζήτηση με τον Έφορο του TED Κρις Άντερσον, ο Πρόεδρος του Κιριμπάτι Ανότ Τονγκ μιλάει για την κλιματική καταστροφή στην χώρα του και το αβέβαιο μέλλον της. «Αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή πρέπει να κάνουμε κάποιες θυσίες. Πρέπει να υπάρξει δέσμευση» αναφέρει. «Πρέπει να πούμε στους ανθρώπους ότι ο κόσμος έχει αλλάξει».

Κρις Άντερσον: Μπορούμε να ξεκινήσουμε,
μιλώντας μας για τη χώρα σας.

Είναι τρεις τελείες πάνω στην υδρόγειο,
όμως αυτές οι τελείες είναι τεράστιες.

Νομίζω ότι κάθε μία έχει
το μέγεθος της Καλιφόρνια.

Μιλήστε μας για το Κιριμπάτι.

Ανότ Τονγκ: Πρώτα απ' όλα θα ήθελα
να πω πόσο ευγνώνων είμαι

για την ευκαιρία που έχω να μοιραστώ την
ιστορία μου με ανθρώπους που νοιάζονται.

Νομίζω ότι μοιράστηκα την ιστορία μου
με ανθρώπους που δεν νοιάστηκαν ιδιαίτερα.

Το Κιριμπάτι αποτελείται
από τρία νησιωτικά συμπλέγματα:

Τα νησιά Γκίλμπερτ δυτικά,

έχουμε τα νησιά του Φοίνικα στη μέση,

και στα ανατολικά τα νησιά
της Γραμμής του Ισημερινού.

Ειλικρινά, πιστεύω ότι το Κιριμπάτι
είναι ίσως η μόνη χώρα

που βρίσκεται στις τέσσερις
γωνιές του κόσμου,

επειδή βρισκόμαστε στο Βόρειο Ημισφαίριο,
στο Νότιο Ημισφαίριο,

καθώς και ανατολικά και δυτικά
της Διεθνούς Γραμμής Ημερομηνίας.

Αυτά τα νησιά είναι φτιαγμένα
εξολοκλήρου από κοραλλιογενείς ατόλες,

και κατά μέσο όρο βρίσκονται δύο μέτρα
πάνω από το επίπεδο της θάλασσας.

Αυτό έχουμε.

Συνήθως όχι παραπάνω
από δύο χιλιόμετρα πλάτος.

Έτσι, σε πολλές περιπτώσεις,
με ρωτάει ο κόσμος,

«Υποφέρετε, γιατί δεν υποχωρείτε;»

Δεν καταλαβαίνουν.

Δεν ξέρουν πόσο πολύπλοκο είναι αυτό.

Με την άνοδο της θάλασσας, λένε,
«Μπορείτε να υποχωρήσετε».

Λοιπόν, αυτό τους απαντάω.

Αν υποχωρήσουμε, θα πέσουμε
από στην άλλη πλευρά του ωκεανού. Εντάξει;

Όμως αυτά είναι προβλήματα
που δεν μπορεί να καταλάβει ο κόσμος.

ΚΑ: Έτσι αυτό σίγουρα αποτελεί
μια εικόνα αστάθειας εκεί.

Πότε καταλάβατε εσείς ο ίδιος

ότι μπορεί να υπάρχει ένας επικείμενος
κίνδυνος για τη χώρα σας;

ΑΤ: Λοιπόν, η ιστορία
της κλιματικής αλλαγής ακούγεται

εδώ και πολλές δεκαετίες.

Και όταν ανέλαβα καθήκοντα το 2003,

ξεκίνησα να μιλάω για την κλιματική αλλαγή
στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ,

όμως όχι με αρκετό πάθος,

επειδή υπήρχε ακόμη αυτή η διαμάχη
μεταξύ των επιστημόνων

σχετικά με το αν προκλήθηκε
από τον άνθρωπο, αν ήταν πραγματική ή όχι.

Όμως πιστεύω ότι αυτή η συζήτηση
έκλεισε ουσιαστικά το 2007

με την τέταρτη Έκθεση Αξιολόγησης
της Δ.Ε.Α.Κ.,

που έκανε μια κατηγορηματική δήλωση
ότι είναι αληθινή και ανθρωπογενής,

και προέβλεπε κάποια πολύ σοβαρά σενάρια

για χώρες σαν τη δική μου.

Και τότε ήταν που έγινα πολύ σοβαρός.

Κατά το παρελθόν, μιλούσα γι' αυτό.

Ανησυχούσαμε.

Όμως όταν αυτά τα σενάρια,
οι προβλέψεις βγήκανε το 2007,

έγινε ένα πραγματικό πρόβλημα για εμάς.

ΚΑ: Τώρα, αυτές οι προβλέψεις λένε,
νομίζω ότι το 2100,

η στάθμη της θάλασσας
θα ανέβει κατά ένα μέτρο.

Υπάρχουν σενάρια όπου είναι
ακόμη παραπάνω, σίγουρα,

όμως τι θα λέγατε
σε έναν δύσπιστο που λέει,

«Τι είναι ένα μέτρο;

Είστε κατά μέσο όρο
δύο μέτρα πάνω από τη θάλασσα.

Ποιο είναι το πρόβλημα;»

ΑΤ: Πιστεύω ότι πρέπει να γίνει κατανοητό

ότι μια οριακή άνοδος της θάλασσας

θα σήμαινε απώλεια μεγάλου μέρους της γης,

επειδή μεγάλο μέρος της γης
βρίσκεται χαμηλά.

Και εκτός από αυτό, νιώθουμε
τα κύματα αυτή τη στιγμή.

Άρα δεν έχει να κάνει με το ένα μέτρο.

Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι
δεν καταλαβαίνουν

επειδή πιστεύουν ότι η κλιματική αλλαγή
είναι κάτι που θα συμβεί στο μέλλον.

Λοιπόν, νομίζω ότι βρισκόμαστε
στο τέλος του δρόμου.

Είναι ήδη μαζί μας.

Έχουμε κοινότητες
που έχουν ήδη μετακινηθεί.

Έπρεπε να μετακινηθούν,
και σε κάθε συνεδρίαση του κοινοβουλίου,

δέχομαι διαμαρτυρίες
από διαφορετικές κοινότητες

που ζητάνε βοήθεια
για να χτίσουν κυματοθραύστες,

να δούμε τι θα κάνουμε
για τις πηγές φρέσκου νερού

επειδή καταστρέφονται,

κι έτσι στα ταξίδια μου στα διάφορα νησιά,

βλέπω αποδείξεις από τις κοινότητες

που τώρα πρέπει να αντιμετωπίσουν
την απώλεια των καλλιεργειών τροφίμων

τη μόλυνση των πηγών φρέσκου νερού,

και βλέπω αυτές τις κοινότητες πιθανόν
να πρέπει να μετεγκατασταθούν

μέσα στα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια.

ΚΑ: Και τότε, νομίζω η χώρα
αντιμετώπισε τον πρώτο της κυκλώνα,

και αυτό έχει σχέση, ναι;
Τι συνέβη τότε;

ΑΤ: Λοιπόν, βρισκόμαστε στον Ισημερινό,

και είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνετε
ότι όταν βρίσκεσαι στον ισημερινό,

υποτίθεται ότι έχεις ηρεμία.
Δεν πρέπει να έχουμε κυκλώνες.

Τους δημιουργούμε και μετά
τους στέλνουμε είτε βόρεια είτε νότια.

(Γέλια)

Αλλά δεν πρέπει να γυρίζουν πίσω.

Όμως για πρώτη φορά στις αρχές του χρόνου,

ο κυκλώνας Παμ, ο οποίος
κατέστρεψε το Βανουάτου,

και στην πορεία, οι άκρες του ακούμπησαν

τα δύο νοτιότερα νησιά μας,

και όλο το Τουβαλού ήταν κάτω από το νερό
όταν χτύπησε ο τυφώνας Παμ.

Όμως στα δύο νοτιότερα νησιά μας,

είχαμε κύματα που κάλυπταν το μισό νησί,

και αυτό δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ.

Είναι μια νέα εμπειρία.

Είχα μόλις γυρίσει από την περιφέρειά μου,

και είχα δει αυτά τα όμορφα δέντρα
που βρίσκονταν εκεί εδώ και δεκαετίες,

είχαν καταστραφεί εντελώς.

Αυτό συμβαίνει λοιπόν,

όμως όταν μιλάμε για την άνοδο
του επιπέδου της θάλασσας,

θεωρούμε ότι είναι κάτι
που θα συμβεί σταδιακά.

Έρχεται με τους ανέμους,
έρχεται με τα κύματα,

και έτσι μπορεί να μεγεθυνθεί,

όμως αυτό που αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε
είναι η αλλαγή στο καιρικό μοτίβο,

που ίσως είναι μια πιο επείγουσα πρόκληση

που ίσως θα αντιμετωπίσουμε νωρίτερα
από την άνοδο του επιπέδου της θάλασσας.

ΚΑ: Δηλαδή η χώρα αντιμετωπίζει
ήδη τις επιπτώσεις.

Βλέποντας το μέλλον,

ποιες είναι οι επιλογές σας
ως χώρα, ως έθνος;

ΑΤ: Λέω αυτή την ιστορία κάθε χρόνο.

Νομίζω ότι επισκέπτομαι -

Ταξιδεύω στον κόσμο και προσπαθώ
να κάνω τον κόσμο να καταλάβει.

Έχουμε ένα σχέδιο, νομίζουμε
ότι έχουμε ένα σχέδιο.

Και κάποια στιγμή,
νομίζω ότι μιλούσα στη Γενεύη

και ήταν ένας κύριος
που μου έπερνε συνέντευξη

για κάτι σχετικό με αυτό,

και είπα, «Σκεφτόμαστε πλωτά νησιά»,

και νόμιζε ότι ήταν αστείο,
όμως κάποιος είπε,

«Όχι, δεν είναι αστείο. Αυτοί
οι άνθρωποι ψάχνουν για λύσεις».

Και έτσι κοιτούσα τα πλωτά νησιά.

Οι Γιαπωνέζοι ενδιαφέρονται
να κατασκευάσουν πλωτά νησιά.

Όμως, σαν χώρα έχουμε δεσμευτεί

ότι και αν συμβεί, να προσπαθήσουμε
όσο περισσότερο μπορούμε

να μείνουμε και να συνεχίσουμε
να υπάρχουμε ως έθνος.

Αυτό που θα χρειαστεί γι' αυτό,

θα είναι κάτι σημαντικό,

κάτι πολύ, πολύ ουσιώδες.

Είτε θα ζούμε πάνω σε πλωτά νησιά,

είτε θα πρέπει να ενισχύσουμε τα νησιά
για να παραμείνουμε πάνω από το νερό

καθώς η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει
και οι καταιγίδες γίνονται πιο δυνατές.

Ακόμη κι έτσι όμως,
θα είναι πολύ, πολύ δύσκολο

να βρούμε τους πόρους που θα χρειαστούμε.

ΚΑ: Και τότε η μοναδική λύση θα είναι
κάποιας μορφής αναγκαστική μετανάστευση.

ΑΤ: Κοιτάζουμε και αυτή την περίπτωση

επειδή στο ενδεχόμενο
που δεν θα έρθει βοήθεια

από τη διεθνή κοινότητα,

προετοιμαζόμαστε,

δεν θέλουμε να μας πιάσουν
όπως συμβαίνει στην Ευρώπη.

Οκ; Δεν θέλουμε να μεταναστεύσουμε
μαζικά στο μέλλον.

Θέλουμε να μπορούμε να δώσουμε
στον κόσμο την επιλογή σήμερα,

αυτοί που θα το επιλέξουν, και θέλουν
να το κάνουν, να μεταναστεύσουν.

Δεν θέλουμε να συμβεί κάτι που
θα τους αναγκάσει να μεταναστεύσουν

χωρίς να είναι προετοιμασμένοι
για κάτι τέτοιο.

Φυσικά, ο πολιτισμός μας και η κοινωνία
μας είναι πολύ διαφορετικά,

και αν μεταναστεύσουμε σε ένα άλλο μέρος,

έναν άλλο πολιτισμό,

θα είναι απαραίτητη μεγάλη προσαρμογή.

ΚΑ: Λοιπόν, υπήρξε μαζική μετανάστευση
στη χώρα σας στο παρελθόν,

και νομίζω ότι αυτή την εβδομάδα,

μόλις χθές ή προχθές,

επισκεφθήκατε αυτούς τους ανθρώπους.

Τι συνέβει εκεί; Ποια είναι η ιστορία;

ΑΤ: Ναι, και λυπάμαι,
νομίζω ότι κάποιος ρώτησε

γιατί πήγαμε κρυφά
να επισκεφτούμε αυτή την περιοχή.

Είχα πολύ καλό λόγο, καθώς έχουμε μια
κοινότητα με ανθρώπους από το Κιριμπάτι

που ζουν σε αυτό το κομμάτι
των νησιών του Σολομώντα,

όμως αυτοί οι άνθρωποι μετεγκαταστάθηκαν
εδώ από τα νησιά του Φοίνικα,

τη δεκαετία του 1960.

Υπήρχε τρομερή ξηρασία, και ο κόσμος
δεν μπορούσε να μείνει άλλο στο νησί,

και έτσι μετανάστευσαν για να ζήσουν εδώ
στα νησιά του Σολομώντα.

Και έτσι χθες είχε ενδιαφέρον
η συνάντηση με αυτούς τους ανθρώπους

Δεν ήξεραν ποιος είμαι.
Δεν είχαν ακούσει για εμένα.

Κάποιοι από αυτούς αργότερα
με αναγνώρισαν,

και πιστεύω ότι χάρηκαν πολύ.

Μετά ήθελαν πραγματικά να έχουν
την ευκαιρία να με υποδεχθούν επίσημα.

Όμως νομίζω ότι αυτό που είδα
χθές είχε πολύ ενδιαφέρον

επειδή εδώ είδα τους ανθρώπους μας.

Μίλησα στη γλώσσα μας, και φυσικά
μίλησαν και αυτοί, απαντήσαν,

όμως η προφορά τους -- δεν μπορούν
να μιλήσουν τα Κιριμπάτι σωστά.

Τους είδα, εκεί ήταν
αυτή η κυρία με κόκκινα δόντια.

Μασούσε καρύδια

και αυτό δεν το κάνουμε στο Κιριμπάτι.

Δεν μασάμε καρύδια.

Συνάντησα επίσης μια οικογένεια
που έχει παντρευτεί με ντόπιους εδώ,

και λοιπόν αυτό συμβαίνει.

Από τη στιγμή που μπαίνεις
σε μια νέα κοινωνία, θα υπάρξουν αλλαγές.

Είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει
κάποια απώλεια της εθνικής ταυτότητας,

και αυτό πρέπει
να το προσέξουμε στο μέλλον

αν και όταν μεταναστεύσουμε.

ΚΑ: Πρέπει να ήταν
μια εξαιρετικά συναισθηματική μέρα

εξαιτίας των ερωτήσεων
σχετικά με την ταυτότητα,

της χαράς που σας είδανε και πιθανόν
της έντονης αίσθησης του τι έχασαν.

Είναι συναρπαστικό να σας ακούμε
να λέτε ότι θα πολεμήσετε μέχρι τέλους

προσπαθώντας να διατηρήσετε
το έθνος στη χώρα του.

ΑΤ: Αυτή είναι η ευχή μας.

Κανείς δεν θέλει ποτέ
να εγκαταλείψει το σπίτι του,

και έτσι, είναι μια πολύ
δύσκολη απόφαση για εμένα.

Ως ηγέτης, δεν κάνεις σχέδια να
εγκαταλείψεις το νησί σου, το σπίτι σου,

και έτσι ρωτήθηκα σε αρκετές περιπτώσεις,

«Πώς αισθάνεσαι;»

Και δεν αισθάνομαι καθόλου καλά.

Είναι κάτι συναισθηματικό,
και προσπαθώ να ζήσω με αυτό,

και γνωρίζω ότι σε κάποιες περιπτώσεις,
με κατηγορούν ότι δεν προσπαθώ

επειδή δεν μπορώ να λύσω το πρόβλημα.

είναι κάτι που πρέπει να γίνει συλλογικά.

Η κλιματική αλλαγή είναι ένα παγκόσμιο
φαινόμενο, όπως έχω πει πολλές φορές,

δυστυχώς, οι χώρες,
όταν ερχόμαστε στα Ηνωμένα Έθνη -

ήμουν σε μια συνάντηση με τις χώρες
του Φόρουμ των Νήσων του Ειρηνικού

όπου η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία
είναι επίσης μέλη,

και είχαμε μια διαφωνία.

Βγήκε και μια ιστορία στις ειδήσεις

επειδή διαφωνούσαμε
για το ότι η μείωση εκπομπών,

θα ήταν κάτι που δεν μπορούσαν να κάνουν

επειδή θα επηρέαζε τις βιομηχανίες.

Και εδώ εγώ έλεγα,

εντάξει, σας ακούω,

καταλαβαίνω αυτό που λέτε,

αλλά προσπαθήστε
να καταλάβετε αυτό που λέω

επειδή αν δεν μειώσετε της εκπομπές,

τότε κινδυνεύει η επιβίωσή μας.

Και αυτά τα ηθικά ζητήματα, είναι
κάτι που πρέπει να υπολογίσετε.

Είναι η βιομηχανία εναντίον
της επιβίωσης ενός λαού.

ΚΑ: Ξέρετε, σας ρώτησα και χθες
τι σας εκνεύρισε,

και είπατε, «Δεν εκνευρίζομαι».
Όμως μετά σταματήσατε.

Νομίζω ότι αυτό σας εκνευρίζει.

ΑΤ: Θα σας παραπέμψω στη ομιλία
που έκανα νωρίτερα στα Ηνωμένα Έθνη.

Ήμουνα πολύ εκνευρισμένος, πολύ
απογοητευμένος και στη συνέχεια πιεσμένος.

Υπήρχε μια αίσθηση ματαιότητας

ότι παλεύουμε έναν αγώνα
χωρίς καμία ελπίδα για νίκη.

Έπρεπε να αλλάξω την προσέγγισή μου.

Έπρεπε να γίνω πιο λογικός

επειδή πίστεψα ότι ο κόσμος
θα ακούσει κάποιον που είναι λογικός,

όμως παρέμεινα ριζικά λογικός
ό,τι και αν σημαίνει αυτό.

(Γέλια)

ΚΑ: Τώρα, το ψάρεμα αποτελεί
τον πυρήνα της εθνικής σας ταυτότητας.

Νομίζω πως είπατε ότι όλοι ασχολούνται
με κάποιον τρόπο με το ψάρεμα.

ΑΤ: Λοιπόν, τρώμε ψάρι
κάθε μέρα, κάθε μέρα,

και πιστεύω πως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι
το ποσοστό μας της κατανάλωσης ψαριού

είναι ίσως από τα υψηλότερα στον κόσμο.

Δεν έχουμε πολλά ζώα,

έτσι βασιζόμαστε στα ψάρια.

ΚΑ: Έτσι βασίζεστε στα ψάρια,
και σε τοπικό επίπεδο

και για τα έσοδα της χώρα σας

από τις παγκόσμιες
επιχειρήσεις αλιείας τόνου,

και παρόλα αυτά, πριν λίγα χρόνια
πήρατε μια ριζοσπαστική απόφαση.

Θα μας πείτε κάτι γι' αυτή;

Νομίζω ότι κάτι συνέβη εδώ,
στα νησιά του Φοίνικα.

ΑΤ: Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω
τι είναι τα ψάρια για εμάς.

Έχουμε μία από τις μεγαλύτερες
αλιείες τονοειδών που απομένει στον κόσμο.

Στον Ειρηνικό, νομίζω
ότι μας ανήκει περίπου το 60%

της αλιείας τονοειδών,

και παραμένει σχετικά υγιής
για κάποια είδη όχι όμως για όλα.

Και το Κιριμπάτι είναι ένας
από τους μεγαλύτερους ιδιοκτήτες πόρων,

ιδιοκτήτης πόρων τόνου.

Και για την ώρα, παίρνουμε

περίπου το 80% με 90% των εσόδων μας

από τέλη πρόσβασης, χορήγηση αδειών.

ΚΑ: Του εθνικού σας εισοδήματος.

ΑΤ: Του εθνικού μας εισοδήματος,

που κινεί ό,τι κάνουμε

τον δημόσιο τομέα, τα νοσοκομεία,
τα σχολεία και ό,τι άλλο έχουμε.

Όμως αποφασίσαμε να την κλείσουμε
και ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση.

Μπορώ να σας διαβεβαιώσω,
πολιτικά, τοπικά, δεν ήταν εύκολο.

Όμως ήμουν πεπεισμένος
ότι έπρεπε να το κάνουμε

για να εξασφαλίσουμε ότι η αλιεία
θα παραμείνει βιώσιμη.

Υπήρξαν κάποιες ενδείξεις ότι κάποια είδη,

συγκεκριμένα το μεγαλόφθαλμο,
κινδύνευε ιδιαίτερα.

Το κιτρινόπτερο ψαρεύεται πολύ επίσης.

Η παλαμίδα παραμένει υγιής.

Και έτσι έπρεπε να κάνουμε κάτι,
και γι' αυτό τον λόγο το έκανα.

Ένας άλλος λόγος που το έκανα,

ήταν επειδή έλεγα στη διεθνή κοινότητα

για να αντιμετωπίσουμε την κλιματική
αλλαγή, για να την πολεμήσουμε,

πρέπει να κάνουμε θυσίες,
πρέπει να υπάρχουν δεσμεύσεις.

Έτσι, ζητώντας από τη διεθνή κοινότητα
να κάνει μια θυσία,

θεώρησα ότι και εμείς
πρέπει να κάνουμε μια θυσία.

Και έτσι κάναμε τη θυσία.

Και η απόσυρση από την εμπορική αλιεία

στην προστατευμένη περιοχή
των νησιών του Φοίνικα

σημαίνει απώλεια εσόδων.

Ακόμη προσπαθούμε
να αξιολογήσουμε τη ζημία

επειδή στην πραγματικότητα
σταματήσαμε στις αρχές του χρόνου,

και έτσι θα δούμε στο τέλος της χρονιάς

τι σημαίνει σε γενικές γραμμές
η απώλεια εσόδων.

ΚΑ: Άρα εμπλέκονται
πολλά πράγματα σε αυτό.

Από την άλλη, από αυτό μπορεί
να προκύψουν πιο υγιείς αλιείες.

Εννοώ, πόσο μπορείτε να αυξήσετε τις τιμές

που χρεώνετε για τις υπόλοιπες περιοχές;

ΑΤ: Οι διαπραγματεύσεις
ήταν πολύ δύσκολες,

όμως καταφέραμε να αυξήσουμε
την τιμή της μέρας ανά σκάφος.

Για οποιοδήποτε σκάφος έρθει
να ψαρέψει για μια μέρα,

αυξήσαμε την προμήθεια από -
ήταν 6.000 δολάρια και 8.000 δολάρια,

και τώρα είναι 10.000, 12.000 δολάρια
ανά μέρα ανά σκάφος.

Και έτσι υπήρξε μια σημαντική αύξηση.

Όμως ταυτόχρονα, αυτό
που πρέπει να τονίσουμε είναι,

αν κατά το παρελθόν αυτές οι ψαρόβαρκες

μπορούσαν να ψαρεύουν σε μια μέρα
και να πιάνουν 10 τόνους,

και τώρα μπορεί να πιάνουν 100 τόνους
επειδή έχουν γίνει πιο αποδοτικές.

Άρα πρέπει να ανταποκριθούμε ανάλογα.

Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί
επειδή η τεχνολογία έχει εξελιχθεί.

Κάποτε ο Βραζιλιάνικος στόλος μετακινήθηκε
από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό.

Δεν τα κατάφεραν.

Ξεκίνησαν να πειραματίζονται
αν θα μπορούσαν, από μόνοι τους.

Όμως τώρα έχουν τρόπους να το κάνουν,
και έχουν γίνει πολύ αποδοτικοί.

ΚΑ: Μπορείτε να μας δώσετε μια εικόνα
αυτών των διαπραγματεύσεων;

Επειδή αντιμετωπίσατε εταιρίες

που έχουν εκατοντάδες εκατομμύρια
δολάρια διαθέσιμα, ουσιαστικά.

Πώς τις αντιμετωπίσατε;

Μπορείτε να δώσετε κάποια συμβουλή

σε άλλους ηγέτες που αντιμετωπίζουν
τις ίδιες εταιρίες,

σχετικά με το πώς να πάρουν
ό,τι παραπάνω μπορούν για τη χώρα τους,

να πάρουν ό,τι περισσότερο
μπορούν για τα ψάρια;

Τι συμβουλή θα τους δίνατε;

ΑΤ: Λοιπόν, νομίζω ότι εστιάζουμε
πολύ συχνά στην αδειοδότηση

έτσι ώστε να έχουμε το ποσοστό μας,

επειδή κερδίζουμε από τα τέλη αδειοδότησης

περίπου το 10%
της συνολικής αξίας των αλιευμάτων

στην αποβάθρα,
όχι στα εμπορικά καταστήματα.

Και πέρνουμε μόνο το 10%.

Αυτό που προσπαθούμε
να κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια

είναι να αυξήσουμε
τη συμμετοχή μας στη βιομηχανία,

στη συγκομιδή, στην επεξεργασία,

και τελικά, ελπίζουμε, στην αγορά.

Δεν είναι δύσκολο να εισχωρήσουμε,

όμως δουλεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση,

και ναι, η απάντηση είναι να βελτιωθούν.

Αν αυξήσουμε το ποσοστό επιστροφής μας,
θα πρέπει να εμπλακούμε παραπάνω.

Και έτσι ξεκινήσαμε να το κάνουμε,

και έπρεπε να αναδιαρθρώσουμε
τη βιομηχανία μας.

Έπρεπε να πούμε σε αυτούς
τους ανθρώπους ότι ο κόσμος άλλαξε.

Τώρα θέλουμε να παράγουμε
τα ψάρια οι ίδιοι.

ΚΑ: Και παράλληλα οι ντόπιοι ψαράδες,

μπορούν ακόμη να ψαρεύουν,

όμως πώς είναι η δουλειά γι' αυτούς;

Γίνεται πιο δύσκολη; Αδειάζουν τα νερά;

Ή αυτό γίνεται σε βιώσιμη βάση;

ΑΤ: Στην παράκτια αλιεία,

δεν συμμετέχουμε στην εμπορική
αλιευτική δραστηριότητα

εκτός μόνο από την προμήθεια
της εγχώριας αγοράς.

Η αλιεία τόνου πάει
ολόκληρη στις ξένες αγορές,

κυρίως εδώ στις ΗΠΑ,
την Ευρώπη και την Ιαπωνία.

Έτσι, είμαι ψαράς σε μεγάλο βαθμό,

και συνήθιζα να πιάνω κιτρινόπτερους.

Τώρα είναι πολύ σπάνιο
να πιάσεις κιτρινόπτερους

επειδή τους βγάζουν από το νερό
κατά εκατοντάδες τόνους

με αυτά τα γρι-γρι.

ΚΑ: Εδώ βλέπουμε
δύο όμορφα κορίτσια από τη χώρα σας.

Θέλω να πω, καθώς σκέφτεστε το μέλλον,

τι μήνυμα θα τους στέλνατε

και τι μήνυμα θα στέλνατε στον κόσμο;

ΑΤ: Λέω στον κόσμο ότι
πραγματικά πρέπει να κάνουμε κάτι

γι' αυτό που συμβαίνει με το κλίμα

επειδή για εμάς, είναι
το μέλλον των παιδιών μας

Έχω 12 εγγόνια, τουλάχιστον.

Νομίζω ότι έχω 12, η γυναίκα μου ξέρει.

(Γέλια)

Και νομίζω ότι έχω οκτώ παιδιά.

Είναι για το μέλλον τους.

Κάθε μέρα κοιτάζω τα εγγόνια μου,
περίπου στην ηλικία αυτών των κοριτσιών,

και αναρωτιέμαι,

και κάποιες φορές θυμώνω, αλήθεια.

Αναρωτιέμαι τι θα απογίνουν.

Και έτσι για αυτά

πρέπει να το πούμε σε όλους,

ότι δεν είναι για το εθνικό τους συμφέρον,

επειδή η κλιματική αλλαγή, δυστυχώς,

θεωρείται από πολλές χώρες
σαν ένα εθνικό πρόβλημα. Δεν είναι.

Και αυτή τη διαφωνία είχαμε
πρόσφατα με τους εταίρους μας,

τους Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς,

επειδή είπαν, «Δεν μπορούμε
να μειώσουμε άλλο».

Αυτό είπε ένας από τους ηγέτες,
ο Αυστραλός ηγέτης,

ότι κάναμε ό,τι μπορούσαμε,
κάναμε περικοπές.

Του είπα, τι θα γίνει με τα υπόλοιπα;
Γιατί δεν τα κρατάτε;

Αν μπορούσατε να κρατήσετε
τις υπόλοιπες εκπομπές σας

εντός των ορίων σας, εντός των συνόρων σας

δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα.

Μπορείτε να προχωρήσετε όσο θέλετε.

Όμως δυστυχώς, τα στέλνετε
προς το μέρος μας,

και επηρεάζει το μέλλον των παιδιών μας.

Και είμαι σίγουρος ότι αυτή είναι η καρδιά
του προβλήματος της κλιματικής αλλαγή.

Θα συναντηθούμε στο Παρίσι
στο τέλος της χρονιάς,

όμως μέχρι να το θεωρήσουμε
ένα παγκόσμιο φαινόμενο,

επειδή το δημιουργήσαμε ξεχωριστά ως έθνη,

όμως επηρεάζει όλους τους άλλους,

και μέχρι τώρα, αρνούμαστε
να κάνουμε κάτι γι' αυτό,

και το αντιμετωπίζουμε
ως ένα εθνικό πρόβλημα,

που δεν είναι, είναι
ένα παγκόσμιο πρόβλημα,

και πρέπει να αντιμετωπιστεί συλλογικά.

ΚΑ: Ο κόσμος είναι υπερβολικά κακός στο να
ανταποκρίνεται σε διαγράμματα και αριθμούς

και κλείνουμε το μυαλό μας σε αυτά.

Για κάποιο λόγο, για τον κόσμο, μερικές
φορές ανταποκρινόμαστε κάπως καλύτερα.

Και φαίνεται πολύ πιθανό ότι το έθνος σας

εξαιτίας των έντονων προβλημάτων
που αντιμετωπίζετε,

μπορεί να είστε η προειδοποιητική ένδειξη
που λάμπει πιο ξεκάθαρα στον κόσμο,

πιο δυνατά.

Θέλω απλά να σας ευχαριστήσω,
εκ μέρους όλων μας,

για την εξαιρετική σας ηγεσία
και που είσασταν εδώ.

Κύριε Πρόεδρε, σας ευχαριστώ.

ΑΤ: Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)