Zapatos nuevos: Pachi Tamer at TEDxRosario

TEDxRosario se realiza en la ciudad de Rosario, Argentina
http://www.TEDxRosario.com.ar

Pachi Tamer estuvo disfrazado de indigente toda la mañana, cerca de la entrada a la conferencia, para luego, con mucho coraje, poder desnudar los prejuicios que marcan a nuestra sociedad.

Publicista, fotógrafo y trabajador social. Pachi es de esas personas que se mete en problemas constantemente, pero con la intención de resolverlos. La mayoría de las veces fracasa. Y eso, de alguna manera, es un éxito total. Entre sus fracasos más importantes se encuentran: no haber ganado nunca un león de Cannes, haber sido deportado de Inglaterra por trabajar ilegalmente, ser padre divorciado y estar bastante endeudado actualmente.

Advertiser, photographer and social worker. Pachi is someone who gets in trouble constantly, but with the only intention of solving problems. Most often fails. And that, somehow, is a total success. Among his most important failures are: never winning a Cannes lion, being deported from England for working illegally, being a divorced father and being deeply in debt these days.

About TEDx:
In the spirit of ideas worth spreading, TEDx is a program of local, self-organized events that bring people together to share a TED-like experience. At a TEDx event, TEDTalks video and live speakers combine to spark deep discussion and connection in a small group. These local, self-organized events are branded TEDx, where x = independently organized TED event. The TED Conference provides general guidance for the TEDx program, but individual TEDx events are self-organized.* (*Subject to certain rules and regulations)

yeni ayakkabilar aldim

Size de gostermek istiyorum. onlari bu adamdan aldim

adi Catalino, 20 yıldan daha uzun suredir burada Kuzey Rosario Istasyon'unda yasiyor.

İste Catalino'nun bana ayakkabılarini verdigi an.

Ayakkabılari özellikle söylediklerini dinledikten sonra aldım, cunku benim icin cok özel bir andı.

Buenos Aires'te reklamcilik okudum

Üniversitedeyken bazi gorevlere atanirdik. insanların tepkilerini izlemek icin

gidip, bir şeyleri değiştirmemiz gerekiyordu.

ben de Obelisco 'ya gittim, arabalar kirmizi isikta durduklarında,

para istemek yerine onlara 1 peso verdim. İnsanların ne kadar on yargili olduklarını farkettim

cunku arabalarına yaklastigimi gorur görmez, ya pencerelerini kapatıyorlar, ya da baska yone bakiyorlardi.

sanki orada kimse yokmuş gibi...Bir sureligine rahatsız oluyorlar,

ve bir sonraki trafik isiklarinda baska bir insani gormezden geldikleri icin kendilerini yine rahatsız hissedecekler,

kadınlar genelde cantalarini arka koltuga koyuyorlar.
gayet basariliydi aslinda, boylece Agulla y Bacceti'de ilk isime girebildim

oylece Agulla y Bacceti'de ilk isime girebildim.daha sonra Vega Olmos Ponce'a gittim ve 2001 de

ekonomik kriz yuzunden kacip,cebimde 1000 dolar ile Londra'ya gittim. Hic ilgilizce konusamiyordum ve elimde sadece turist vizesi vardi

bir yil bulasik yikayarak, isinma ve havalandirma sistemleri kurarak ve

inşaat islerinde calisarak yasamaya calistim. Izin verilenden 2 kat daha fazla calistigim icin

sınır dışı edildim. Hayatimin en guzel deneyimiydi diyebilirim

New York''ta ki bir reklam ajansindan teklif gelinceye kadar
iki yil boyunca tekrar reklamcilik isinde calistim

Ama du sefer Empire State binasinin yaninda bir apartimanda yasiyor ve yillik 60.000 $ kazaniyordum

Londra'dan tamamen farkli bir deneyim.

sonra kiz arkadasimla tanistim ve birlikte yasamaya basladik ve Austin, Texas'tan baska bir teklif aldim

ben de soyle dedim, ''bakin kiz arkadasimla daha yeni birlikte yasamaya basladik, kabul edemem'

Kiz arkadasim burda calisiyor'' . '' o zaman ona da bir is veririz '' dediler. Biz de Austin'e gittik. Sehri begendik.

Tasindik, Pazar gunu tasindik ve pazartesi kiz arkadasimin hamile oldugunu ogrendik.

Bu yuzden evlendik, Arjantin'den ailemi getirdim, Puerto Rico da evlendik

Hamileyken evlendik, 2009 'da Elena dogdugunda cok mutluyduk

Bebegimiz benim hayatimin aski, gercekteden de oyle, Elena 1 yasindayken ,erkek kardesim aradi

Ogle yemegimi yiyordum, ''annemler araba kazasi gecirdi'' dedi

Sadece durumlarinin cok ciddi oldugunu biliyorum,, kaza Rafaela yakinlarinda Santiago del Estero'dan gelirken olmustu

hic bir seyden habersiz, ucaga bindim, Ezeiza'dan bi arkadasim, beni hastaneye goturdu.

Karsilatigim durum: Babam komada annemin vucudunda ki her kemik kirilmis

Babam olene kadar 10 ay komada kaldi annem ise 6 ay icinde 6 ameliyat gecirdi ve surekli yataktaydi

babamin elini tuttugum son andi, ilk baslarda dinliyordu ve elini kipirdatarak tepki veriyordu,

sonra hersey bitti.. Austin'e geri donduk, calismaya devam ettik,
babam oldukten 5 ay sonra

bir sabah esimle kavga ettik ve ben kapiyi çarparak ise gittim.

sonra ki gun, is yerine bir posta geldi, esim bosanma kagitlarini imzalamis. Herseyimi kaybetmistim, kizimi.. evimi..ailemi...

o durumda Arjantin'e geri dondum.Tamamen yalnizdim, bir arkadasin evine tasindim ve koltukta uyumaya basladim.

o zamanlar herkes gibi Instagram kullanarak kuslarin, gokyuzunun falan fotografini cekiyordim, bir gun bir adamla tanistim

Adama ''benim icin poz verir misin'' diye sordum. poz icin 1 dolar odedim, bana hikayesini anlattı

Adamin hikayesi ile karsilastirinca butun problemlerim cok kucuk gorunmeye basladi

sahip olduğum bir kac kucuk sey icin minnettarlık duydum, saglikliydim, kizim saglikliydi

yatacak bir yerim vardi, ki bu cok buyuk bir seydir, o zamandan berin sokaklardaki insanlarin fotograflarini cekiyorum

onlar arasında ihtiyacım olan aileyi, destegi, ve sahip olduklarim icin

sukretmemi sağlayan hikayeleri buldum. fotoğrafları isimleri ve hikayelerini internete yüklemeye basladım, takipçilerim

olmaya basladı. O insanlar arasında kaybettiğim aileyi buldum

Bir gün basla bir adama tanistim, konuştuk, fotografini çektim ve 1 dolar ödedim,

gitmeden önce bana dedi ki, ''biliyor musun, ölmeden önce ne yapmak isterdim? ''

''hayır bilmiyorum'' dedim, o da bana ''ekim festivali'' dedi,
(oktoberfest=ekim festivali: Bavyera'da her yıl ekim ayında kutlanan eski ve geleneksel bir festival)

Ekim Festivali mi? ''evet, Ekim festivali Almanya'da geleneksel bayram, ve oraya gitmek o adamın ruyasiydi

gulduk ve ben de gittim, yoldayken...Bu arada o zamanlar . Instagram da 5000 takipçim olmustu

ise giderken, aklıma bir fikir geldi, eger her takipçi 1 dolar bagislasa, ki ben zaten her portre icin 1 dolar oduyorum

Bu adamı Almanya'ya goturebilirim ve oradaki deneyimlerinizden kitap yazabilirim. Hayal kurmaya basladım bile...

cok dusunmeme gerek kalmadi.. fotografi yükledim ve altına '' kim bu adamı Ekim festivaline göndermek istiyor'' diye yazdim

Paypal hesabi acitim , ''1 dolarlik ruyalar'' diye bir web sayfasi hazirladim. Japonya'dan bir bayan bana 100 papel gondermis

Guney Afrika'dan bir adam 5 papel, digeri 2 papel, ve farkina vardim ki bayagi iyi fikirdi. buyuk bir fikir....

Babam o zamanlar olmustu, Kolombiya'da yasayan bir arkadasim vardi

dedi ki '' Gelip kalsana bir kac gun, problemlerden biraz uzaklaşabilirsin''

yola koyuldum ve Kolombiya'ya gittim, orda da fotograf cekmeye devam ettim, Arkadasim isteyken

ben de fotograf cekip, insanlarin hikayelerini dinliyor isimlerini yaziyordum. Amerika'dan cok daha

farkli bir gerceklikle karsilastim. Latin Amerika'da ki herhangi bir ulke de....

Sokakta yasayan insanlarin gerceklikleri bayagi degisik olabiliyor. Adam ayakkabi alabilmek icin para istedi.

Parayi bask bir sey icin harcayagini biliyordum, ben de onunla birlikte ayakkabi almaya gittim.

iste, ayakkabilarini deniyor, yeni ayakkabilari ile cok mutlu gorunuyor degil mi?

fotograf cekmeye devam ettim. Insanlar Kolombiya'da boyle uyuyor, Sehir mimarisinin bir parcasi gibi..

Farkina varmiyoruz, Insanlarin nasil yurudugune dikkat etmiyoruz. O da sadece baska bir cop kutusu...

gecen otobuse bir bakin.. Bu adamla karsilasincaya kadar.. Adi Alex..

Alex kucuk bir kasabadan Medellin'e otobuslerde gitar calmak icin gelmis. Metilamfetamin ve kokain bagimlisiydi

Bir uyusturucu almaya gittiginde soyulmus, bicaklamislar, uyusturucusu, gitarini ayakkabilarini, herseyini calmislar.

3 gundur sokaklardaydi, ayaklari sismisti, yuruyemiyordu. Elinde rehabilitasyon merkezinden bir kart vardi

Artik boyle devam edemecegini soyledi, Polislere ''beni rehabilitasyon merkezine goturebilir misiniz'' diye sormus
Gormezden gelmisler.

gercekten rehabilitasyona girmek isteyip istemedigini sordum , o da herseyden cok istedigini soyledi

taksi tuttum, rahabilitasyon merkezine gittik beraber. gozetimcisi bendim. Alex orda

is bulana kadar 10 ay kaldi, Ben de Austin'e geri dondum, sirket beni TV cekimi icin Meksika'ya gonderdi.

Haftasonu boyunca bir arkadasla orada kaldik , Meksika'da da fotograf cektim

ilk cektigim fotograf bu cocugun fotografiydi. cocuk palyaco gibi boyanmisti, para dileniyordu, ailesi ise

kosede sarap icip , para bekliyorlardi. Burasi Meksika, sokakta bir suru cocuk var

Hikayeleri dinlemeye devam ettim ve Instagram yolu ile canli yayin gibi anlattim. daha fazla insan beni cesaretlendirerek takip etmeye basladi,

bana da cok yardimi oldu yaptigim seyin. ve tabii ki her zaman reklamcillik sektorunde calismanin da faydasi oldu.

Fikirleri seviyorum, problem cozme ve yeni fikirler konusunda cok hevesliyim, ama uzerinde Monsanto yazan abur-cubur reklamlari konusunda hevesli degilim. Anliyor musunuz?

Bu yuzden bu proje gercekten benim hayatimi doldurdu.