Neuroshkence, teoria e lojës, majmunët

Kur dy njerëz janë duke u përpjekur për të bërë një marrëveshje - qofte kur janë duke konkurruar apo duke bashkëpunuar - çfarë po ndodh në të vërtetë brenda trurit te tyre? Ekonomisti i sjelljes Colin Camerer tregon një hulumtim që tregon se sa pak jemi në gjendje të parashikojnë se çfarë të tjerët janë duke menduar. Dhe paraqet një studim të papritur që tregon se shimpanzetë mund të jenë me te mirë në të se sa jemi ne. (Filmuar në TEDxCalTech.)

Do të flas për organizimin e trurit.

Do të përdorim një kombinim jo të zakonshem të mjeteve

që nga teoria e lojës dhe neuroshkenca

për të kuptuar se si njerëzit bashkëveprojnë në marrëdhënie shoqërore kur janë në pyetje vlerat.

Pra, teoria e lojës është një degë, fillimisht, e matematikës së aplikuar,

më së shumti e përdorur në ekonomi dhe shkenca politike, e pak edhe në biologji

e cila na jep një taksonomi matematikore për jetën sociale

dhe parashikon se si ka gjasa të sillen njerëzit

dhe të besojnë se si te tjerët do të bëjnë

në rast se veprimet e gjithkujt do të ndikonin në gjithkënd tjetër.

Kjo do te thote shumë gjëra: gara, bashkëpunimi, tregtia

lojëra si hapa-dollapa, dhe poker.

Ja një lojë e thjesht sa për të filluar.

Secili duhet të zgjedhe një numër nga zero tek 100,

do të llogarisim mesataren e atyre numrave,

dhe kushdo që i afrohet dy të tretave të mesatares fiton një çmim të caktuar.

Pra ju doni të jeni pak nën mesataren

por jo edhe shumë poshtë, dhe, edhe gjithë të tjerët duan të jenë

pak nën numrin mesatar po ashtu.

Mendoni se çfarë do të zgjidhnit.

Siç mund ta mendoni, kjo është një lojë model i diçkaje

që po shitet në treg gjatë ngritjes së çmimeve, Apo jo ?

Nuk do të donit të shisnit shumë herët sepse mund të humbisnit fitimin

por edhe nuk doni të prisni shumë vonë

deri kur të gjithë të tjerët shesin, duke shkaktuar përplasje.

Doni të jeni pak përpara konkurrencës, por jo edhe shumë përpara.

Dakord, ja dy teori se si njerëzit mund të mendojnë për këtë,

dhe pastaj do të shohim disa të dhëna.

Disa nga to do të tingëllojnë të njohura sepse me siguri ju jeni

duke menduar ashtu. Do të përdor teorinë time të trurit për të parë këtë.

Shumë njerëz thonë : "Unë vërtet nuk dijë çfarë njerëzit do të zgjedhin,

prandaj mendoj që mesatarja do të jetë 50."

Ata nuk janë duke qenë strategjik aspak.

"Dhe unë do të zgjedh dy të tretat e 50.Që është 33." Ky është njëfarë fillimi.

Njerëz të tjerë, pak më të sofistikuar

duke përdorur më shumë kujtesën afat shkurtër

thonë: " Mendoj që njerëzit do të zgjedhin 33-ën sepse ata do të zgjedhin përgjigjeje kundrejt 50,

kështu që, unë do të zgjedh 22, i cili është dy e treta e 33."

Ata janë duke bërë një hap shtesë kundrejt të menduarit , .. dy hapa.

Kjo është më mirë. Dhe sigurisht, në princip,

ju mund të bëni tre, katër apo më shumë,

por fillon të bëhet shumë e vështirë.

Sikurse në gjuhë dhe ne fusha te tjera, siç e dimë, është e vështirë për njerëzit të bëjnë analizë gramatikore

të fjalive shumë komplekse me njëfarë strukture përsëritëse.

Meqë ra fjala, kjo quhet teoria e hierarkisë njohese.

Ka diçka në të cilën unë dhe disa njerëz të tjerë kemi punuar

dhe tregon njëlloj hierarkie, së bashku me

disa supozime në lidhje me atë se si njerëzit ndalojnë në hapa të ndryshëm

dhe si hapat e të menduarit ndikohen

nga shumë variacone interesante dhe njerëz të ndryshëm, siç do ta shohim brenda një minute.

Një teori krejt tjetër, shumë më e njohur, por edhe e vjetër,

më së shumti për shkak të famës së John Nash nga "A Beautiful Mind",

është ajo e quajtur analiza e ekuilibrit.

Pra, nëse ndonjëherë keni frekuentuar një kurs të teorisë së lojës, të çfarëdo niveli,

ju duhet të keni mësuar pak për këtë (teori).

Ekuilibri (balancimi) është një gjendje matematikore në të cilën çdokush

ka kuptuar saktësisht si çdokush tjetër do të veprojë.

Është një koncept shumë i dobishëm, por persa i përket sjelljes,

mund të mos përshkruaj saktësisht si njerëzit do të veprojnë

herën e parë që ata luajnë këto lloj lojërash ekonomike

apo në situatat e përditshmërisë.

Në këtë rast, ekuilibri bënë një parashikim shumë të guximshëm,

i cili është: të gjithë duan të jenë më poshtë se gjithë tjerët,

prandaj, ata të gjithë do të luajnë zero.

Të shohim se çfarë ndodh. Ky eksperiment është bërë shumë e shumë herë.

Disa nga eksperimentet më të hershme janë bërë në vitet 90-te

nga Unë dhe Rosemarie Nagel dhe të tjerë.

Ky është një grumbull i bukur të dhënash të 9,000 njerëzve që u shkruan

tri gazetave dhe revistave të cilat kishin një garë.

Gara thoshte: dërgoni numrat tuaj

dhe kushdo që do të jetë afër dy të tretave të mesatares do të fitojë një çmim të madh.

Dhe, siç mund të shihni, ka aq shumë të dhëna këtu. Mund të shihni majat shumë qartë.

Ka një majë tek 33. Ata janë njerëzit që bënë një hap.

Ka një tjetër majë që duket tek 22.

Vëreni, meqë ra fjala, që shumica e njerëzve kanë zgjedhur numrat pikërisht këtu përreth.

Ata, jo domosdo zgjedhin pikërisht 33 apo 22.

Ka diçka që zhurmon pak përreth kësaj,

por ju mund të shihni majat, dhe ato janë atje.

Ka një grup tjetër njerëzish që duket të jenë

mbërthyer vendosmërisht në analizën e ekuilibrimit,

sepse ata kanë zgjedhur zero ose një.

Por ata humbasin, apo jo?

Sepse zgjedhja e një numri aq të ulët është zgjedhje e keqe

nëse edhe njerëzit e tjerë s'janë duke bërë analizë ekuilibrimi.

Pra, ata janë të mençur, por të varfër.

(Te Qeshura)

Ku janë duke ndodhur këto gjëra në tru?

Një studim i Coricelli dhe Nagel jep një përgjigje shumë të mprehtë dhe interesante.

Pra, ata i bënë njerëzit që të luajnë këtë lojë

përderisa po bënin skanimin në një fMRI,

dhe në të dy gjendjet: në disa prova,

atyre ju ishte thënë se janë duke luajtur kundrejt një personi tjetër

i cili është duke luajtur tani dhe ne do të krahasojmë

sjelljen tuaj në fund dhe të ju paguajmë,nëse fitoni.

Në provën tjetër,atyre ju ishte thënë që janë duke luajtur kundrejt një kompjuteri,

që zgjedhjet e tyre janë të rëndomta.

Ajo çfarë shihni këtu është një zbritje

e zonave në të cilat ka më shumë aktivitete truri

kur ata luajnë kundrejt njerëzve krahasuar me atë me kompjuter.

Mund të shihni aktivitete në disa pjesë, të cilat i pamë sot;

medial prefrontal korteks,dorsomedial, kurse këtu lartë,

ventromedial prefrontal korteksi,

anterior cingulate, një zonë që është e përfshirë

në shumë lloje të zgjedhjes së konflikteve,sikur po të ishin duke luajtur "Simoni thotë,"

dhe po ashtu, kryqëzimi i djathtë dhe i majtë temporoparital.

Dhe këto të gjitha janë zona mjaft sigurt të njohura

të jenë pjesë e të ashtu quajturës rrethi i "teorisë së mendjes",

apo " rrethi i mentalizimit."

Kjo është ajo,një qark i përdorur për të imagjinuar si njerëzit mund të veprojnë.

Këto ishin studimet e para për të parë

atë të lidhur në teorinë e lojës.

Çfarë ndodhë me këto lloj një-dy hapash?

Pra ne klasifikojmë njerëzit në bazë të zgjedhjeve të tyre,

dhe pastaj shohim diferencën midis

lojës me njerëz kundrejt lojës me kompjuter,

cilat zona të trurit janë aktivizuar ndryshe.

Në krye mund të shihni lojtarët e një-hapëshit.

Pothuajse nuk ka diferencë.

Arsyeja është: ata janë duke trajtuar njerëzit e tjerë sikur një kompjuter, dhe truri është duke bërë të njëjtën po ashtu.

Lojtarët e fundit, mund të shihni aktivitetin në "dorsomedial PFC".

Pra ne e dimë se lojtarët dy-hapësh janë duke bërë diçka më ndryshe.

Tani nëse bëni një hap prapa dhe pyesni:" Çfarë mund të bëjmë me gjithë këto të dhëna?"

ju mund të shikoni aktivitetet e trurit dhe të thoni:

"Ky person do të jetë një lojtar i mirë pokeri,"

apo, "Ky person është naiv në marrëdhënie shoqërore,"

dhe po ashtu do të ishim në gjendje të studiojmë gjëra

si zhvillimi i trurit të adoleshentëve,

sapo të kemi një ide se ku ekziston ky qark.

Dakord. Bëhuni gati.

Po ju kursej pak aktivitet truri

sepse nuk keni nevojë të përdorni qelizat e detektimit të qimeve.

Ato qeliza duhet t'i përdorni për të menduar me kujdes për këtë lojë.

Kjo është një lojë pazarllëku.

Dy lojtar të cilët skanohen me elektroda EEG

do të bëjnë pazar rreth një deri në gjashte dollar.

Nëse arrijnë ta bëjnë atë për 10 sekonda, ata do t'i fitojnë ato para.

Nëse 10 sekonda kalojnë dhe ata nuk arrijnë marrëveshje, ata nuk fitojnë asgjë.

Kjo eshte disi gabim.

Sekreti qendron se nje nga lojtaret, ai ne te majte,

eshte ne dijeni se sa ka ne cdo prove.

Ato bejne disa prova me shume te ndryshme ne cdo prove.

Ne kete rast, ata e dine qe ka kater dollare.

Lojtari qe i painformuar nuk e ka kete informacion,

por e dine qe lojtari i informuar e ka informacionin.

Ndaj, sfida e lojtarit te painformuar eshte qe te thoje,

"a po tregohet i drejte ky djali

apo jane duke me dhene nje oferte te ulet

ne menyre qe te me bejne te mendoj se ka vetem nje ose dy dollare per tu ndare?"

Ne kete rast ato mund ta refuzojne dhe mos arrijne ne nje marreveshje.

Pra, ka nje fare tensioni ketu ne perpjekjen per te marre sa me shume para

duke e yshtur lojtarin tjeter qe te te jape me shume.

Dhe menyra e vetme per te bere pazar eshte qe te pikasin ne nje renditje numrash

qe nis nga zero dhe perfundon ne gjashte dollare,

dhe bejne pazar mbi shumen qe merr lojtari i painformuar,

nderkohe qe lojtari i informuar merr ate qe mbetet.

Pra, kjo eshte si nje negocim i manaxhimit te punes

ku punetoret nuk e dine se sa fitim

ka kompania private,

dhe ndoshta do te donin te kerkonin paga me te mira,

por kompania ndoshta do te krijoje pershtypjen

qe ka shume pak leke ne mes: "Po ju paguaj maksimumin e asaj cka mundem."

Si fillim disa sjellje. Nje tufe ciftesh, luajne balle per balle.

Kemi disa te dhena te tjera kur ato luajne nepermjet kompjuterave.

Kjo eshte nje diference shume e madhe sikunder dhe mund ta imagjinoni.

Por nje grup i cifteve qe luajne balle per balle

bien dakort per te ndare parat ne menyre te barabarte cdo here.

E merzitshme. Nuk eshte aspak interesante.

Eshte mire per to. Ato bejne goxha para.

Por ne jemi te interesuar ne ate, mund ta quajme

kur ka mosmarreveshje ne vend te mos paturit?

Pra, keto jane nje tjeter grup te cilet kane mosmarreveshje te shpeshta.

Pra, ata kanë një shans për të - ata grindem dhe nuk bien dakort

dhe perfundojne me me pak para.

Ata mund të jenë perfekt për të qenë në emisionin televiziv "Real Housewives".

Shikoni në të majtë,

kur shuma për të ndarë është një, dy ose tre dollarë,

ata nuk bien dakort rreth gjysmën e kohës,

dhe kur shuma është katër, pesë, gjashtë, ata bien me shpesh dakort.

Kjo rezulton të jetë diçka që është parashikuar

nga një lloj shumë e komplikuar teorie së lojës

ju duhet të vini për studime pas universitare në Caltech qe të mësoni rreth saj.

Kjo është pak më e komplikuar për tu shpjeguar tani,

por teoria ju tregon se kjo lloj forme duhet të ndodhë.

Intuita mund t'ju thotë të njejten gje.

Tani do ju tregojë rezultatet nga regjistrimi EEG.

Shumë e komplikuar. Skematiket e pjeses së djathtë te trurit

eshte lojtari i painformuar, dhe majtas eshte ai i informuari.

Mos harroni se ne kemi skanuar trurin e të dy lojtareve në të njëjtën kohë,

kështu që mund të kërkojme për aktivitet ore-sinkronueshem

në fusha të ngjashme ose të ndryshme në të njëjtën kohë,

ashtu si kur kërkoni të studioni një bisedë

dhe jeni duke skanuar dy njerëz që bisedojnë me njëri-tjetrin

dhe prisni aktivitet të përbashkët në rajonet gjuhësore

kur ata janë në fakt nje lloj të dëgjuari dhe të komunikuari.

Pra, shigjetat lidhin rajonet që janë aktive në të njëjtën kohë,

dhe drejtimi i shigjetave shkon

nga rajoni që është aktiv i pari,

dhe koka e shigjetes shkon te rajonit qe eshte aktiv më pas.

Në këtë rast, në qoftë se shikoni me kujdes,

shumica e shigjetave shkon nga e djathta në të majtë.

Duket sikur aktiviteti i painformuar i trurit

ndodh i pari,

dhe pastaj ndiqet nga aktiviteti në trurin e informuar.

Dhe me qe ra fjala, këto jane prova ku gjykimet e tyre janë bërë.

Kjo eshte nga dy sekondat e para.

Nuk kemi mbaruar ende se analizuari këto të dhëna,

kështu që ne jemi ende në pergjim, por shpresa është

që te mund të themi diçka në të sekondat e para

rreth berjes së një marrëveshje apo jo,

e cila mund të jetë shumë e dobishme tek mendon në lidhje me shmangien gjyqësore

a me divorce e gjera te ketij lloji.

Keto janë të gjitha rase në të cilat një shumë e vlerës është e humbur

nga vonesat dhe humbjet.

kështu që ne jemi ende në pergjim, por shpresa ështe

që mund të themi diçka në sekondat e para

nëse do të arrijnë një marrëveshje apo jo,

Ata janë raste në të cilat një shumë e vlerës është e humbur

nga vonesa dhe greva.

Këtu është rasti ku ndodhin mosmarrëveshjet.

Si mund ta shihni ajo duket e ndryshme nga e para.

Ka shumë më tepër shigjeta.

Kjo do të thotë se trute janë sinkronizuar me njeri-tjetrin,

më ngushtë në aspektin e aktivitetit të njëkohshem,

dhe shigjetat shkojne në mënyrë të qartë nga e majta në të djathtë.

Truri informuar duket të jetë duke vendosur,

"Ndoshta nuk do të bëjmë një marrëveshje këtu."

Dhe më vonë ka aktivitet në trurin e painformuar.

Tani do ju prezantoj me disa të afërm.

Ata janë leshtorë, me erë të keqe, të shpejtë dhe të fortë.

Mund të jeni duke menduar për festen e fundit të Falenderimeve.

Ndoshta, nëse keni pasur një shimpanze me vete.

Charles Darwin, unë dhe ju jemi ndërprere nga pema familjare

nga shimpanzetë rreth pesë milion vjet më parë.

Ata mbeten të afërmit tonë me te afërt gjenetik.

Ne ndajmë 98.8 përqind te gjeneve.

Ne ndajmë më shumë gjene me ta sesa zebrat ndajnë me kuajt.

Ne jemi gjithashtu edhe kushëriri i tyre i afërt.

Ata kanë më shumë lidhje gjenetike me ne sesa me gorillat.

Pra, se si njerëzit dhe shimpanzete sillen ndryshe

mund të na tregojë shumë rreth evolucionit të trurit.

Pra, kjo është një provë e mahnitshme memorje

nga Instituti kerkimor i primateve ne Nagoya, Japoni,

ku ata kanë bërë shumë prej këtij hulumtimi.

Kjo shkon prapa ne mjaft mënyra. Ata janë të interesuar në kujtesën aktive.

Shimpazete do të shohin, do shikojnë me kujdes,

ata do të shohin ekspozim prej 200 milisekondash

- Që është i shpejtë, që është film me tetë korniza -

e numrave një, dy, tre, katër, pesë.

Me pas ata zhduken dhe zëvendësohen nga katrore,

dhe ato duhet te shtypin katroret

që korrespondojnë me numrat nga me të ulët ne me të lartë

për të marrë një molle si shpërblim.

Le të shohim se si mund ta bëjnë këtë.

Kjo është një shimpaze i ri. Të rinjtë,

ashtu si njerëzit, janë më të mire se ato të vjetrit.

Ata kanë shumë eksperience, kështu që ata e kanë bërë këtë

me mijëra e mijëra herë.

Natyrisht ka një efekt të madh trajnimi, sikunder mund ta imagjinoni.

(Te qeshura)

Ju mund të shihni se atyre i vjen shumë natyrshem.

Jo vetëm qe mund ta bëjnë atë shumë mirë, ata e bëjnë atë në një mënyrë disi dembele.

E drejte? Kush mendon se mund të mundë shimpazetë?

Gabim. (Te qeshura)

Ne mund të përpiqemi. Ne do të përpiqemi. Ndoshta do të përpiqemi.

Mirë, kështu që pjesa tjetër e këtij studimi

tek e cila do te ndalem shkurtazi,

është bazuar në një ide të Tetsuro Matsuzawa.

Ai kishte një ide të guximshme- atë që ai e quajti hipoteza njohëse e tregetimit.

Ne e dimë qe shimpazetë janë më të shpejtë dhe më të fortë.

Ata janë gjithashtu shumë te obsesionuar me statusin.

Mendimi i tij ishte, se ndoshta ata kanë ruajtur aktivitetet e trurit

dhe i praktikojnë ato në zhvillim

që janë me të vërtetë, me të vërtetë e rëndësishme për ta

për të negociuar statusin dhe për të fituar,

e cila është e ngjashme me të menduarit strategjik gjatë konkurrencës.

Pra, ne do ta kontrollojme kete

duke pasur shimpazetë që luajnë lojën

duke prekur dy ekranet e prekshme.

Shimpazetë, në të vërtetë janë duke ndërvepruar me njëri-tjetrin nëpërmjet kompjuterave.

Ata do shtypin majtas ose djathtas.

Një shimpaze e kemi quajtur perkates.

Ata fitojnë nëse shtypin majtas, majtas,

si një kërkues qe gjen dike tek luajne hapa dollapa, ose djathtas, djathtas.

Ngatarrestari do te ngaterroj.

Ata duan të shtypin ekranin e kundërt të shimpazeve.

Dhe shpërblimet janë ne formen e kubikeve molle.

Pra, ja se si teoricienë loje interpretojnë këto të dhëna.

Ky është një grafik i përqindjes së kohës,

ku kapet e djathta në boshtin x,

dhe përqindja e kohëve qe ata parashikuan te djathten

nga ngatarrestari mbi boshtin-y.

Pra, një cështje këtu është sjellja nga një cift lojtarësh,

një qe përpiqet të perputhet, tjetri që të mospërputhjet.

Katrori i NE në mes - në fakt NE, CH dhe QRE -

janë tri teori të ndryshme të ekuilibrit Nash, dhe të tjerët,

ju tregon se çfarë parashikon teoria,

sepse duhet të përputhen 50-50,

sepse në qoftë se luani majtas shumë, për shembull,

unë mund të shfrytëzojë, se në qoftë se jam ngatarrestari qe deri me atëherë kam luajtur djathtas.

Dhe sikunder mund të shihni, shimpazetë, secili prej tyre ,

Dhe sikunder mund të shihni, shimpazetë, secili prej tyre

Tani lëvizim shperblimin.

Ne të vërtetë do të bëjmë qe e majta te kete nje fitim pak me te larte per lojtarin.

Tani ata marrin tre kubike molle.

Loja teorikisht, duhet ta bëjë sjelljen e ngatarrestarit të zhvendoset,

sepse ajo që ndodh është, se ngatarrestari do të mendojë,

oh, ky djalë mesa duket do të shkojë për shpërblimin e madh,

dhe kështu unë po shkoj në të djathtë, sigurohuni që ai nuk e merr atë.

Dhe sikunder mund të shihni, sjellja e tyre lëviz lart

në drejtim të këtij ndryshimi në ekuilibrin Nash.

Së fundmi, kemi ndryshuar menyrat e pagesave edhe një herë.

Tani jane katër kubike molle,

dhe sjellja e tyre përsëri lëviz drejt ekuilibrit Nash.

Është spërkatur rreth e rrotull, por në qoftë se merrni mesataren e shimpazeve,

ata janë me të vërtetë, me të vërtetë afër, brenda 0,01.

Ata janë në fakt më afër se çdo specie qe kemi vërejtur.

Po njerëzit? Ju mendoni se jeni më të zgjuar se një shimpanze?

Këtu ka dy grupe njerezish në të gjelbër dhe blu.

Ata janë më afër 50-50. Ata nuk i përgjigjen te paguarit kaq nga afër,

dhe gjithashtu nqs ju studioni mësimin e tyre në lojë,

ata nuk janë aq të ndjeshëm ndaj shpërblimeve të mëparshme.

Shimpazetë janë duke luajtur më mirë se njerëzit,

më mirë në kuptimin e respektimi të teorisë së lojës.

Këto janë dy grupe të ndryshme njerëzish

nga Japonia dhe Afrika. Ata replikohen mjaft mire.

Asnjë prej tyre nuk i afrove me atë ku janë Shimpazete.

Pra, këto janë disa gjëra kemi mësuar sot.

Njerëzit duket se bëjnë një sasi të kufizuar të menduarit strategjik

duke perdorur teorine e mendjes.

Ne kemi disa prova paraprake nga negociatat

se shenjat e hershme paralajmëruese në tru mund të përdoren për të parashikuar

nëse do të ketë një mosmarrëveshje te keqe që kushton para,

dhe shimpazete janë konkurrentë më të mirë se njerëzit,

sikunder gjykuar nga teoria e lojës.

Faleminderit.

(Duartrokitje)