อี โอ วิลสัน (E.O. Wilson): คำแนะนำสำหรับนักวิทยาศาสตร์รุ่นเยาว์

“โลกต้องการพวกคุณ เหลือเกิน,” เป็นประโยคที่ อี โอ วิลสัน นักชีววิทยาที่มีชื่อเสียง ใช้เริ่มต้นนำเสนอจดหมายถึงนักวิทยาศาสตร์รุ่นเยาว์ ซึ่งเป็นหนังสือของเขาที่กำลังจะพิมพ์เผยแพร่ออกมา เขาให้คำแนะนำที่เกิดจากประสบการณ์ที่ได้รวบรวมไว้ทั้งชีวิต -- ซึ่งเตือนให้เรานึกถึงความมหัศจรรย์และความคิดสร้างสรรค์ซึ่งเป็นศูนย์กลางของชีวิตวิทยาศาสตร์ (ถ่ายทำที่ TEDMED)

สิ่งที่ผมจะทำก็คือให้ข้อสังเกตสองสามข้อ

จากหนังสือเล่มที่ผมกำลังเขียน ชื่อว่า

"จดหมายถึงนักวิทยาศาสตร์รุ่นเยาว์"

ผมได้คิดแล้วว่าน่าจะเหมาะสม

ที่จะนำเสนอเรื่องนี้ บนพื้นฐานที่ว่าผมมีประสบการณ์ที่กว้างขวาง

ในการสอน การให้คำปรึกษา
แก่นักวิทยาศาสตร์โดยตลอดในสาขาต่างๆ

และคุณคงอยากจะฟังหลักเกณฑ์บางอย่าง
ที่ผมได้พัฒนาขึ้น

จากการสอนและการให้คำปรึกษานั้น

ผมจึงขอเริ่มต้นด้วยการกระตุ้นคุณ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งท่านที่ยังเยาว์วัยอยู่

บนวิถีทางที่คุณได้เลือกแล้วนี้

จงไปให้ก้าวไกลที่สุดเท่าที่คุณสามารถทำได้

โลกต้องการคุณ อย่างมากมายเหลือเกิน

ปัจจุบันมนุษยชาติอยู่ในยุคของ
วิทยาศาสตร์เทคโนโลยีอย่างเต็มที่

จะไม่มีการกลับไปเหมือนอย่างเก่าอีกแล้ว

แม้ว่าจะมีความแตกต่างกันระหว่างสาขาวิชาต่างๆ
เช่นสาขาวิชาดาราศาสตร์

พันธุศาสตร์ระดับโมเลกุล ภูมิคุ้มกันวิทยา จุลชีววิทยา

การสาธารณสุข จนถึงสาขาใหม่ของร่างกายคนคือ
การอยู่ร่วมกันของสิ่งมีชีวิต (symbiont)

จนถึงการสาธารณสุข วิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม

ความรู้ด้านวิทยาศาสตร์ทางการแพทย์ และวิทยาศาสตร์โดยรวม

เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าทุกๆ 15 ถึง 20 ปี

เทคโนโลยีก็กำลังเพิ่มขึ้นในอัตราที่ทัดเทียมกัน

ศาสตร์ทั้งสองนั้น

อย่างที่ท่านในที่นี้ส่วนมากก็ตระหนักดี

ได้เข้ามามีบทบาทในทุกๆมิติของชีวิตมนุษย์

การเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่ของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
เป็นไปอย่างฉับไวมาก

การเปลี่ยนในทิศทางของมันน่าตกใจมาก
จนไม่มีผู้ใดสามารถคาดเดาได้

ถึงผลของมันแม้แค่หนึ่งทศวรรษจากนี้ไป

แน่นอนมันจะถึงเวลา

ที่การค้นพบและความรู้ที่เพิ่มขึ้นๆอย่างรวดเร็วนี้

ซึ่งจริงๆได้เริ่มเกิดขึ้นแล้วในศตวรรษที่ 17

ต้องถึงจุดสูงสุดและหยุดอยู่ในระดับคงที่

แต่นั่นไม่ได้มีความสำคัญต่อคุณ

การเปลี่ยนแปลงนี้จะยังคงต่อเนื่องไป

อย่างน้อยที่สุดเป็นเวลาอีกหลายทศวรรต

มันจะช่วยให้สภาวะของมนุษยชาติ

แตกต่างไปอย่างมากทีเดียว จากที่เป็นอยู่ทุกวันนี้

สาขาวิชาต่างๆที่มีอยู่เดิมจะยังคงเติบโตต่อไป

และเมื่อเป็นเช่นนั้น นักวิทยาศาสตร์ก็จะพบ
และสร้างวิชาความรู้ใหม่ๆขึ้นมาอีกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เมื่อเวลาผ่านไประยะหนึ่ง วิทยาศาสตร์ทั้งหมดก็จะกลายเป็น

ลำดับที่ต่อเนื่องของคำบรรยาย คำอธิบายของเครือข่าย
และของกฎระเบียบและกฎหมาย

และนั่นคือ ทำไมคุณจึงจำต้องไม่เพียงแค่ฝึกฝน

ให้มีความชำนาญพิเศษในเรื่องหนึ่ง
แต่ยังต้องเรียนรู้อย่างกว้างขวางในสาขาอื่นๆด้วย

ทั้งที่สัมพันธ์กัน และแม้จะห่างจากความชำนาญพิเศษ
อย่างแรกของคุณก็ตาม

เปิดตาของคุณไว้และเหลียวมองไปรอบๆตัวคุณไว้

การค้นหาความรู้อยู่ในยีนของพวกเรา

มันถูกใส่ไว้ในนั้นโดยบรรพบุรุษของเราเนิ่นนานมาแล้ว

บรรพบุรุษของเราซึ่งกระจายอยู่ทั่วโลก

และยีนก็จะไม่ถูกทำให้หมดไป

ดังนั้นเพื่อที่จะเข้าใจและใช้มันอย่างมีสติ

ให้เป็นส่วนหนึ่งของอารยธรรมที่ยังคงวิวัฒนาการอยู่

เราจำต้องมีประชากรที่ได้รับการฝึกฝนทางวิทยาศาสตร์
เหมือนอย่างท่านเพิ่มขึ้นมากๆ

ในทางการศึกษา การแพทย์ กฎหมาย และการทูต

รัฐบาล ธุรกิจและสื่อสารมวลชนที่มีอยู่ในปัจจุบันนี้

ผู้นำทางการเมืองของเรา อย่างน้อยที่สุดจำต้องมีระดับความรู้
ทางวิทยาศาสตร์อย่างพอเพียง

ซึ่งปัจจุบันยังขาดอยู่อย่างมากที่สุด

กรุณาอย่าเพิ่งปรบมือครับ

มันจะดียิ่งขึ้นสำหรับทุกคน

ถ้าพวกเขาเตรียมตัวไว้ให้พร้อมก่อนเข้ารับหน้าที่
แทนที่จะมาเรียนรู้เอาในช่วงที่เข้าไปทำงานแล้ว

ดังนั้นจะดีสำหรับคุณ ที่จะปฏิบัติงานรองควบคู่ไปกับงานหลัก

ไม่ว่าคุณจะปฏิบัติงานในห้องปฏิบัติการ
มานานแค่ไหน

คุณอาจออกไปทำงานในฐานะเป็นครู

ในระหว่างการประกอบอาชีพของคุณ

ตอนนี้ผมจะไปอย่างเร็วนะครับ

และก่อนที่จะพูดถึงสิ่งอื่น
ก็จะพูดถึงเรื่องที่เป็นทั้งสิ่งมีค่าที่ขาดเสียไม่ได้

และน่าจะเป็นอุปสรรคต่องานอาชีพด้านวิทยาศาสตร์

ถ้าคุณไม่ค่อยมีทักษะด้านคณิตศาสตร์

ก็ไม่ต้องกังวลหรอกครับ

นักวิทยาศาสตร์ที่ประสบความสำเร็จอย่างมากหลายคน

ที่ทำงานอยู่ในปัจจุบันนี้
เป็นคนที่มีความรู้คณิตศาสตร์ครึ่งๆกลางๆ

ตรงนี้อาจจะอุปมาได้ว่า

ขณะที่นักคณิตศาสตร์ นักสถิติและนักทฤษฎีชั้นยอด

ทำหน้าที่เป็นสถาปนิกในขอบเขตวิทยาศาสตร์
ที่กำลังขยายออกไป

นักวิทยาศาสตร์ประยุกต์ทั่วๆไปจำนวนมากที่เหลือ

ซึ่งเป็นส่วนใหญ่ ได้แก่คนจำนวนมาก

ที่ถูกกล่าวขานว่าเป็นคนระดับเลิศ
เป็นผู้ซึ่งเขียนแผนที่ในสายงานของเขา เป็นผู้ออกสำรวจ

เป็นแนวหน้า ผู้ตัดเส้นทาง

พวกเขาจัดสร้างอาคารตามเส้นทางนั้น

บางท่านอาจเห็นว่าผมเป็นคนชอบเสี่ยง

แต่มันได้เป็นอุปนิสัยของผมไปแล้ว
ที่จะปัดความกลัวคณิตศาสตร์ทิ้งไป

เมื่อได้คุยกับคนที่สมัครเข้ามาเป็นนักวิทยาศาสตร์

ตลอดเวลา 41 ปีของการสอนชีววิทยาที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด

ผมเฝ้าดูอย่างเศร้าๆเมื่อนักศึกษาที่ฉลาดหันหลัง

ให้กับโอกาสที่เป็นไปได้ของงานอาชีพด้านวิทยาศาสตร์

หรือไม่เลือกที่จะเรียนวิชาเลือกที่เป็นวิทยาศาสตร์

เพราะว่าพวกเขากลัวที่จะล้มเหลว

โรคกลัวคณิตศาสตร์กีดกั้นวิทยาศาสตร์และการแพทย์

จากคนที่มีพรสวรรค์จำนวนนับไม่ถ้วน
ที่เราต้องการอย่างเหลือเกิน

นี่เป็นวิธีผ่อนคลายความเครียดต่างๆของคุณ
ถ้าคุณเครียด

โปรดเข้าใจว่า คณิตศาสตร์เป็นภาษาอย่างหนึ่ง

ซึ่งมีกฎเกณฑ์เหมือนกับภาษาต่างๆที่ใช้พูดกัน

หรือโดยทั่วไปก็เหมือนกับภาษาพูด โดยหลักไวยากรณ์

และโดยระบบที่มีตรรกะ

ผู้ใดก็ตามที่มีความฉลาดในระดับปกติ

ผู้ที่เรียนอ่านและเขียนคณิตศาสตร์ได้

ในระดับประถมศึกษา ก็จะรู้สึกยากอยู่บ้างเล็กน้อย
เหมือนกับการเรียนภาษาพูด

ที่เราจะค่อยๆจดจำกฎเกณฑ์พื้นฐานส่วนมาก

ถ้าพวกเขาเลือกที่จะเรียนรู้วิธีการพูดคณิตศาสตร์ที่ชัดเจน
ในวิชาวิทยาศาสตร์ส่วนมาก

ยิ่งถ้ารอจนกลายเป็นคนรู้แค่ครึ่งๆกลางๆนานมากขึ้นเท่าใด

ก็จะยิ่งยากที่จะเรียนภาษาคณิตศาสตร์จนสามารถใช้การได้
เฉกเช่นนั้น ก็เหมือนกับภาษาพูด

แต่สามารถเรียนได้ไม่ว่าอายุจะเท่าใดก็ตาม

ผมพูดในฐานะเป็นผู้ชำนาญการในกรณีนั้น

เพราะว่าผมนี่อาการหนักสุด

ผมไม่ได้เรียนวิชาพีชคณิต จนกระทั่งมาอยู่ปีหนึ่ง

ที่มหาวิทยาลัยอลาบามา

ก่อนหน้านั้นเขาไม่ได้สอนวิชานี้กัน

ในที่สุดผมก็มาเรียนวิชาแคลคูลัส เมื่ออายุ 32 ปี
เป็นศาสตราจารย์ประจำฮาร์วาร์ด

ซึ่งผมนั่งเรียนอย่างไม่ค่อยสบายใจนัก
ในชั้นเรียนกับนักศึกษาปริญญาตรี

อายุมากกว่าครึ่งชีวิตผมหน่อยเดียว

สองคนในนั้นเป็นนักศึกษา

ในวิชาวิวัฒนาการที่ผมกำลังสอนเขาอยู่

ผมต้องกลํ้ากลืนความทนงของผมไว้
และเรียนวิชาแคลคูลัส

ผมพบว่าวิทยาศาสตร์และการนำไปใช้ทั้งหมดนั้น

สิ่งที่สำคัญมาก ไม่ใช่ความสามารถทางเทคนิค

แต่มันเป็นจินตนาการของการนำไปใช้

ความสามารถในการสร้างความคิดรวบยอด
ด้วยรูปลักษณ์และกระบวนการ

ถูกจินตนาการขึ้นด้วยสัญชาติญาณ

ผมพบว่าความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์นั้น
ยากที่จะมาจากผู้จัดสอนหรือบอกต่อ

หรือจากคนที่ความสามารถยืนสอนที่กระดานดำ

และเล่นกลวาดรูป พิสูจน์และคลี่คลายปัญหาคณิตศาสตร์

และสมการต่างๆ

แต่มันเป็นผลมาจากจินตนาการของผู้ที่เข้ามาหาศึกษาหาความรู้
ซึ่งจะนำไปสู่การทำงานอย่างแข็งขัน

ซึ่งในช่วงนั้น อาจจำเป็นต้องนำการใช้เหตุผลทางคณิตศาสตร์
มาใช้หรือไม่ก็ได้

ความคิดผุดออกมาเมื่อส่วนของโลกที่เป็นจริง
หรือที่จินตนาการไว้ถูกนำมาศึกษา

เพื่อคุณค่าของตัวมันเอง

ความสำคัญอย่างที่สุดก็คือ
ความรู้ที่ได้ถูกประมวลไว้แล้วอย่างดีและถี่ถ้วน

ในเรื่องทั้งหมดซึ่งรู้กันแล้วเกี่ยวกับกระบวนการและสิ่งต่างๆ

ที่อาจนำเข้ามาเกี่ยวข้องในสิ่งที่คุณตั้งใจจะเข้าไปศึกษา

เมื่อเรื่องใหม่ถูกค้นพบขึ้น

มันก็เป็นไปตามตรรกะที่ ขั้นตอนต่อไปก็คือ

หาวิธีการทางคณิตศาสตร์และสถิติ
เพื่อที่จะทำการวิเคราะห์ต่อไป

ถ้าปรากฎว่าขั้นตอนดังกล่าวนั้นยากเกินไป

สำหรับคนหรือทีมงานที่ค้นพบเรื่องนั้น

พวกเขาก็สามารถที่จะเอานักคณิตศาสตร์

เข้าไปเป็นผู้ร่วมงานเพิ่มได้

ลองมาพิจารณาหลักการต่อไปนี้

ที่ผมจะเรียกอย่างถ่อมตนว่า หลักการข้อที่หนึ่งของวิลสัน

เป็นเรื่องง่ายกว่าอย่างมากสำหรับนักวิทยาศาสตร์

รวมทั้งนักวิจัยทางการแพทย์ ที่จะได้ผู้ร่วมงาน

ด้านคณิตศาสตร์และสถิติที่เขาต้องการ

ง่ายกว่าการที่นักคณิตศาสตร์และนักสถิติ

จะพบนักวิทยาศาสตร์
ที่จะสามารถใช้สูตรสมการต่างๆของพวกเขาได้

ในเรื่องวิทยาศาสตร์นั่นการเลือกทิศทางที่จะไปเป็นสิ่งสำคัญใน

เพื่อให้พบหัวเรื่องที่คุณสนใจอย่างลํ้าลึก ในระดับความสามารถของคุณ

และมุ่งความสำคัญไปที่สิ่งนั้น

แล้วต้องคำนึงถึง หลักการข้อที่สองของวิลสัน

คือ นักวิทยาศาสตร์แต่ละคน ไม่ว่าจะเป็นนักวิจัย หรือช่างเทคนิค

ครู ผู้จัดการ หรือนักธุรกิจ

ทำงานในระดับความสามารถทางคณิตศาสตร์ใดๆก็ตาม

มันมีระเบียบทางวิทยาศาสตร์หรือทางการแพทย์อยู่ข้อหนึ่ง

ซึ่งบอกไว้ว่าที่ระดับนั้นแหละ
ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้บรรลุผลได้อย่างยอดเยี่ยม

เอาละ ตอนนี้ผมจะนำเสนอไปอย่างเร็ว

อีกหลายๆหลักการที่จะมีประโยชน์

ที่จะจัดระเบียบการศึกษาและงานอาชีพของคุณ

หรือ ถ้าคุณสอนหนังสือ คุณก็อาจจะ

พัฒนาการสอนของคุณและให้คำปรึกษา
แก่นักวิทยาศาสตร์รุ่นเยาว์ได้อย่างไร

ในการเลือกเรื่องที่จะทำการวิจัยเรื่องใหม่

หรือในการพัฒนาความเชี่ยวชาญระดับโลกนั้น

ให้เลือกทำในส่วนของเนื้อหาวิชาที่มีคนทำไม่มาก

พิจารณาโอกาสได้จาก
จำนวนนักศึกษาและนักวิจัยคนอื่นๆว่ามีน้อยแค่ไหน

ที่จะเข้ามาช่วยเราได้

ที่กล่าวมานี้ ไม่ได้ลดความสำคัญที่ขาดไม่ได้

ในเรื่องของการฝึกฝนอย่างกว้างขวาง
หรือคุณค่าของการฝึกฝนตนเอง

ในงานวิจัยที่กำลังดำเนินอยู่ในโครงการวิจัยที่มีคุณภาพสูง

สำคัญด้วยว่าต้องได้ที่ปรึกษาที่อาวุโสกว่าคุณ
จากโครงการที่ประสบความสำเร็จเหล่านี้

และสร้างมิตรภาพกับเพื่อนและผู้ร่วมงานในวัยเดียวกับคุณ

เพื่อให้เกิดการสนับสนุนช่วยหลือกัน

แต่ระหว่างนั้น ให้มองหาวิธีที่จะแตกต่างออกไป

เพื่อให้พบสาขาและเนื้อหาที่ยังไม่มีคนรู้จักกันมากนัก

เราได้เห็นสิ่งนี้เกิดขึ้นเป็นตัวอย่างแล้ว
ในการบรรยายก่อนหน้าการบรรยายของผมนี้

มีวิธีที่รวดเร็วที่สุด ซึ่งความก้าวหน้าในการงานน่าจะเกิดขึ้น

ซึ่งวัดได้จาก การค้นพบที่เกิดขึ้นต่อผู้วิจัยต่อปี

คุณคงเคยได้ยิน

สุภาษิตทางการทหารในการรวบรวมกำลังพลกล่าวว่า

ให้รีบเดินไปสู่เสียงปืน

แต่ในทางวิทยาศาสตร์กลับทำตรงกันข้ามกับเรื่องนี้
นั่นคือ ให้เดินออกไปเสียจากเสียงปืน

ดังนั้นหลักการข้อที่สามของวิลสันคือ

ให้เดินออกไปจากเสียงปืน

ให้เฝ้าสังเกตดูจากที่ไกลๆ

แต่ไม่เข้าไปร่วมในการสู้รบ

ให้ทำการต่อสู้ของตนเอง

เมื่อใดก็ตามที่คุณเลือกความชำนาญพิเศษได้แล้ว

และวิชาชีพที่คุณรัก และเมื่อคุณได้ทำให้มันมั่นคงแล้ว

ศักยภาพในความสำเร็จของคุณก็จะเพิ่มพูนขึ้นได้อย่างมาก
เมื่อคุณศึกษามัน

อย่างเพียงพอที่จะทำให้คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญได้

มีวิชาการต่างๆมากมายหลายพันที่ไม่มีขีดจำกัดเชิงวิชาชีพ

ที่ประโปรยอยู่ทั่วไปในสาขาวิชาฟิสิกส์ วิชาเคมี

จนถึง สาขาชีววิทยาและแพทย์ศาสตร์

และแล้วก็เข้าไปถึงสังคมศาสตร์

ซึ่งมันเป็นไปได้ในช่วงเวลาสั้นๆที่จะไปให้ได้ถึง

สถานะของผู้ที่มีความเชี่ยวชาญ

เมื่อเรื่องนั้นยังคงมีคนทำอยู่น้อยมาก

ตัวคุณที่มาพร้อมกับความขยันหมั่นเพียร
และทำงานอย่างขันแข็งก็จะสามารถ

เป็นผู้ที่รอบรู้ระดับโลกได้

โลกต้องการผู้เชี่ยวชาญอย่างนี้มาก

และโลกก็ให้รางวัลคน

ประเภทที่เต็มใจที่จะเรียนรู้จนได้ความสามารถนี้ไว้

ข้อมูลที่มีอยู่และสิ่งที่คุณค้นพบเอง

ตอนแรกอาจจะดูเหมือนมีไม่มากพอ
และดูเหมือนยากที่จะเชื่อมต่อ

กับความรู้อื่นๆที่มีอยู่

เอาละ ถ้ามันเป็นกรณีนี้

ก็ดีแล้ว ทำไมจึงทำให้ยาก แทนที่จะทำให้ง่ายเล่า

คำตอบนี้เหมาะสมที่เอามาเป็น หลักการหมายเลขสี่

ในความพยายามที่จะค้นพบเรื่องใหม่ๆทางวิทยาศาสตร์

ทุกๆปัญหาเป็นโอกาส

และถ้าปัญหายิ่งยากเท่าใด

ความสำคัญของการแก้ปัญหาก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

เรื่องนี้นำเราเข้าไปถึงหมวดพื้นฐาน

ของวิธีค้นพบทางวิทยาศาสตรที่ทำกันมา

นักวิทยาศาสตร์ ซึ่งก็มีนักคณิตศาสตร์บริสุทธ์ิรวมอยู่ด้วย

ให้ปฏิบัติตามแนวทางใดทางหนึ่งในสองทางนี้

แนวทางแรก จากสิ่งที่ได้ค้นพบมาก่อน

ด้วยการระบุปัญหา

แล้วก็หาวิธีการแก้ปัญหา

ปัญหานั้นอาจจะค่อนข้างเล็ก

ตัวอย่างเช่น เมื่อใดแน่ที่เชื้อโนโรไวรัส
เริ่มแพร่กระจายในเรือสำราญ

หรือปัญหาที่ใหญ่ เช่น บทบาทของสสารมืด
ในการขยายตัวของจักรวาลคืออะไร

ขณะที่หาคำตอบนั้นอยู่
ปรากฏการณ์อื่นๆก็จะถูกค้นพบขึ้นได้ตามปกติ

และคำถามอื่นๆก็จะเกิดขึ้น

กลยุุทธ์อย่างแรกในสองกลยุธ์นี้ ก็เหมือนกับนายพราน

ที่ออกป่าเพื่อตามหาสัตว์ที่กำลังล่าตัวหนึ่ง

แล้วนายพรานก็พบสัตว์ตัวอื่นๆในระหว่างทาง

กลยุทธ์ที่สองของการวิจัย

คือศึกษาเรื่องหนึ่งอย่างกว้างๆ

เพื่อหาปรากฏการณ์ที่ยังไม่เป็นที่รู้จัก
หรือหารูปแบบของปรากฏการณ์ที่รู้กันอยู่แล้ว

เช่นเรื่องของนายพรานที่อยู่ในสภาวะที่เรียกว่า
"สภาวะงงงันของนักธรรมชาตินิยม (the naturalist's trance)"

ในสภาวะนั้นจิตใจของนักวิจัย
จะเปิดอยู่ตลอดเวลาสำหรับทุกอย่างที่น่าสนใจ

สัตว์ตัวไหนก็ได้ที่สมควรจะล่า

การค้นหาไม่ใช่เพื่อหาวิธีแก้ปัญหานั้น

แต่เพื่อตัวปัญหาที่เกิดขึ้นเอง ที่ควรค่าแก่การได้รับคำตอบ

กลยุทธ์ทั้งสองของการวิจัยนี้

สำหรับการวิจัยใหม่ สามารถกล่าวได้ดังนี้

หลักการข้อสุดท้าย ผมจะเสนอคุณว่า

ทุกๆปัญหาในสาขาวิทยาศาสตร์ที่เราทำงานอยู่

มีสปีซีส์ต่างๆ หรือไม่ก็สรรพสิ่ง หรือปรากฏการณ์

ที่เหมาะอย่างยิ่งที่จะแสวงหาคำตอบ

และในทางกลับกัน ทุกๆสปีซีส์ หรือสรรพสิ่งอื่น

หรือปรากฏการณ์ ก็จะมีปัญหาที่สำคัญอยู่

เพื่อรอการให้คำตอบ
ซึ่งเหมาะสมอย่างยิ่งที่จะนำสิ่งเหล่านั้นมาวิจัย

จงหาให้พบว่า เรื่องเหล่านั้นคืออะไร

แล้วคุณจะพบวิธีการของตนเองเพื่อที่จะค้นพบ

เพื่อเรียนรู้ เพื่อสอน

อีกหลายๆทศวรรษข้างหน้า
เราจะเห็นความก้าวหน้าอย่างมากมาย

ในการป้องกันเชื้อโรค สุขภาพโดยทั่วไป คุณภาพชีวิต

มนุษยชาติทั้งมวลต้องพึ่งพาความรู้
และวิธีปฏิบัติทางการแพทย์และวิทยาศาสตร์

ที่อยู่เบื้องหลังความรู้ซึ่งคุณจะเป็นผู้เชี่ยวชาญ

คุณได้ตามเสียงเรียกของใจ ซึ่งมันจะนำ

ความพึงพอใจเข้ามาให้คุณอย่างเป็นขั้นตอน
เพื่อเป็นบทสรุปของชีวิตที่ดี

และขอขอบคุณท่านทั้งหลายที่ให้ผมมาที่นี่ในคืนนี้

(เสียงปรบมือ)

ขอบคุณครับ

ขอบคุณมากครับ

ด้วยความเคารพครับ