Co dzieje się z naszym ciałem po śmierci? - Farnaz Khatibi Jafari

Zobacz całą lekcję na: http://ed.ted.com/lessons/what-happens-to-our-bodies-after-we-die-farnaz-khatibi-jafari

Od początków istnienia ludzkości, na Ziemi żyło i umarło już około 100,8 miliarda ludzi - liczba, która rocznie wzrasta średnio o 0,8%. Co dzieje się z tymi wszystkimi ciałami po śmierci? Czy naszej planecie zabraknie w końcu miejsca na cmentarze? Farnaz Khatibi Jafari bada jak zmieniały się sposoby,
w jakie ludzkość traktowała zwłoki i miejsca pochówku.

Lekcja: Farnaz Khatibi Jafari, animacja: Ivana Bošnjak i Thomas Johnson.

Od początków ludzkości

żyło i umarło już
około 100,8 miliarda osób.

Liczba ta wzrasta co roku o 0,8%.

Co dzieje się z tymi wszystkimi
ciałami po śmierci?

Czy na naszej planecie zabraknie
miejsc na pochówki?

Gdy ludzkie serce przestaje bić,

ciało przechodzi przez kilka etapów,
zanim zacznie się rozkładać.

W przeciągu kilku minut od śmierci

krew zaczyna spływać
do najniższych partii ciała.

Zwykle po czasie od 8 do 12 godzin,

skóra na tych partiach jest naznaczona
przez plamy pośmiertne.

W chwili śmierci mięśnie całego ciała
kompletnie się rozluźniają,

w stanie wstępnego wiotczenia.

Jednak już po 2-6 godzinach drętwieją,
wchodząc w fazę stężenia pośmiertnego.

To tężenie rozchodzi się po mięśniach,

a jego szybkość zależy od wieku,
płci oraz otoczenia.

Ciało zmienia również temperaturę.

Zazwyczaj ochładza się
do temperatury otoczenia.

Następnie przychodzi gnicie,

czyli proces, podczas którego bakterie
i insekty rozkładają ciało.

Na szybkość rozkładu wpływa
wiele czynników.

Zazwyczaj jednak można zauważyć
pewne prawidłowości,

zwane prawami Caspera.

Jeżeli inne czynniki
mają taką samą wartość,

ciało wystawione na powietrze rozkłada się
2 razy szybciej niż w wodzie

i 8 razy szybciej niż ciało
pochowane w ziemi.

Kwasowość gleby również ma wpływ
na zachowanie szkieletu.

Silnie kwaśne gleby,
o pH mniejszym niż 5,3,

pozwolą na szybki rozkład kości,

zaś w obojętnych lub zasadowych,
z pH większym niż 7,

szkielet może zachować się w stosunkowo
dobrym stanie przez wieki.

Na przestrzeni lat różne kultury
wykształciły odmienne sposoby pochówku.

Pochówkom pierwszych Neandertalczyków

towarzyszyły rytuały,

takie jak układanie, malowanie
czy dekorowanie ciał.

Chrześcijanie ozdabiali ciała sukniami,

zaś w tradycyjnym Islamie

ciało zawijano w całun

i zwracano twarzą w kierunku Mekki.

Hindusi zazwyczaj palili ciała,

a zaratusztrianie, zwolennicy jednej
z najstarszych religii monoteistycznych,

umieszczali zwłoki na szczycie wieży,
by wystawić je na działanie słońca

i padlinożernych ptaków.

Przed rewolucją przemysłową
pogrzeby były skromne i tanie.

Teraz gdy w obszarach gęsto zaludnionych
jest coraz mniej miejsc na cmentarze,

nabycie własnego miejsca na cmentarzu
może być kosztowne,

a wielu nie może sobie pozwolić
nawet na skromny pochówek.

Nawet kremacja, drugi najczęstszy
sposób pochówku na świecie,

jest kosztowna.

Wracając do pytania
o brak miejsc do pochówku,

sprawa nie tyczy się powierzchni
ziem na całym globie,

lecz raczej dużych
skupisk populacji i miast.

Większość dużych miast na świecie

może zostać bez terenów na pochówki
w przeciągu wieku.

Londyn znacznie szybciej,

możliwe, że już w 2035 roku.

Czy są alternatywne sposoby pochówku,

które pomogłyby nam z brakiem miejsca?

W niektórych krajach istnieją
wielopiętrowe cmentarze.

Niektóre sposoby skupiają się
na relacji ciała z otoczeniem.

Na przykład promesja, polegająca na
liofilizacji ciała oraz jego granulacji.

Tworzy się proch, który może
zmienić się w kompost,

jeśli wymiesza się go z tlenem i wodą.

Istnieją też eko-cmentarze,
w których używa się materiałów,

takich jak biodegradowalne trumny,

urny, z których wyrastają drzewa,

oraz kombinezony obrastające grzybami.

Firma Wieczne Rafy sprowadza
ten obrzęd w odmęty oceanu,

gdzie przy złączeniu prochów z cementem
tworzy się morski habitat.

Śmierć jest nieodłączną częścią
ludzkiego istnienia,

ale sposoby, w jakie traktujemy nasze
ciała i pochówki, ciągle się zmieniają.

Każdy z nas może mieć inne duchowe,

religijne,

czy praktyczne podejście do umierania,

ale stale rosnące zapotrzebowanie
na miejsca pochówku

może nas zmusić do kreatywnego
wyboru miejsca,

gdzie nasze ciało spocznie po
ostatnim etapie życia.