Γκαμπριέλ Μπαρσία-Κολόμπο: Αιχμαλωτίζοντας αναμνήσεις σε βίντεο

Χρησιμοποιώντας βίντεο χαρτογράφηση και προβολή, ο καλλιτέχνης Γκαμπριέλ Μπαρσία-Κολόμπο αιχμαλωτίζει και μοιράζεται τις αναμνήσεις και τις φιλίες του. Στις ομιλίες TED Fellow, παρουσιάζει το γοητευτικό, ευγενικό του έργο- στο οποίο φαίνεται πως διατηρεί τους ανθρώπους της ζωής του σε βάζα, βαλίτσες, μπλέντερ...

Μου αρέσει να συλλέγω πράγματα.

Από παιδί είχα τεράστιες συλλογές

από διάφορα πράγματα, από περίεργες καυτερές σάλτσες

απ' όλο τον κόσμο, μέχρι έντομα

που έχω πιάσει και βάλει σε βάζα.

Eπειδή μου αρέσει να συλλέγω πράγματα είναι γνωστό

ότι λατρεύω το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας

και τις συλλογές ζώων

που βρίσκονται σε διοράματα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.

Αυτά, για μένα, είναι σαν ζωντανά γλυπτά

που μπορείς να πας να τα δεις

και διαιωνίζουν ένα συγκεκριμένο χρονικό σημείο

στη ζωή αυτού του ζώου.

Έτσι, σκεφτόμουν τη δική μου ζωή,

και πώς θα ήθελα να την διαιωνίσω, ξέρετε,

για το μέλλον και επίσης - (Γέλια) -

τις ζωές των φίλων μου, αλλά

το πρόβλημα είναι ότι δεν τους αρέσει ιδιαίτερα

η ιδέα να τους ταριχεύσω. (Γέλια)

Έτσι, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω το βίντεο

που είναι ο αμέσως επόμενος καλύτερος τρόπος να διατηρήσεις και να διαιωνίσεις

κάποιον και ν' απαθανατίσεις μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Αυτό που έκανα λοιπόν είναι να βιντεοσκοπήσω έξι φίλους μου

και στη συνέχεια χρησιμοποιώντας βίντεο-χαρτογράφηση και βίντεο-προβολή

δημιούργησα ένα βίντεο-γλυπτό, όπου αυτοί οι έξι φίλοι

προβάλλονταν μέσα σε βάζα. (Γέλια)

Έτσι, τώρα έχω αυτή τη συλλογή με τους φίλους μου

που μπορώ να πάρω μαζί μου παντού

και ονομάζεται Animalia Chordata,

από τον λατινικό όρο για τον άνθρωπο,

στο σύστημα ταξινόμησης.

Έτσι, αυτό το έργο διαιωνίζει τους φίλους μου σε αυτά τα βάζα

όπου πραγματικά κινούνται. (Γέλια)

Αυτό είναι ενδιαφέρον για μένα,

αλλά στερούταν ενός βασικού ανθρώπινου στοιχείου. (Γέλια)

Πρόκειται για ένα ψηφιακό γλυπτό κι έτσι ήθελα να προσθέσω

ένα σύστημα αλληλεπίδρασης. Αυτό που έκανα είναι

να προσθέσω έναν αισθητήρα κίνησης, κι έτσι όταν κάποιος πλησιάζει

τους ανθρώπους στα βάζα, αυτοί ν' αντιδρούν με διάφορους τρόπους.

Ξέρετε, όπως ακριβώς οι άνθρωποι στο δρόμο

όταν πηγαίνετε πολύ κοντά τους.

Μερικοί τρομοκρατήθηκαν. (Γέλια)

Άλλοι ζήτησαν τη βοήθειά σας,

και μερικοί κρύβονται.

Έτσι λοιπόν, ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα για μένα η ιδέα

να προσαρμόζω το βίντεο στην πραγματικότητα,

και επίσης να προσθέσω αλληλεπίδραση στα γλυπτά.

Έτσι, την επόμενη χρονιά, βιντεοσκόπησα 40 άλλους φίλους μου

και τους έκλεισα επίσης σε βάζα

και δημιούργησα ένα έργο με το όνομα Κήπος,

το οποίο είναι ουσιαστικά ένας κήπος της ανθρωπότητας.

Αλλά, κάτι από το πρώτο έργο,

το Animali Chordata, συνέχιζε να μ' απασχολεί,

αυτή η ιδέα της αλληλεπίδρασης με την τέχνη

και πραγματικά μου άρεσε η ιδέα να μπορούν οι άνθρωποι να αλληλεπιδρούν

αλλά και να προκαλούνται απ' την αλληλεπίδρασή τους με την τέχνη.

Έτσι, ήθελα να δημιουργήσω ένα καινούριο έργο που ουσιαστικά

ανάγκαζε τους ανθρώπους να αλληλεπιδράσουν με κάτι,

και το έκανα αυτό ουσιαστικά μέσω της προβολής

μιας συζύγου της δεκαετίας του 1950 σε ένα μπλέντερ. (Γέλια)

Αυτό το βίντεο ονομάζεται Μπλέντ και αυτό που κάνει

είναι να σας κάνει να συμμετέχετε στο έργο.

Ίσως ποτέ να μην ζήσετε αυτήν την εμπειρία οι ίδιοι.

Μπορείτε να φύγετε, μπορείτε απλώς να παρακολουθήσετε καθώς αυτός ο χαρακτήρας

στέκεται εκεί στο μπλέντερ και σας κοιτάζει

ή μπορείτε να επιλέξετε να αλληλεπιδράσετε με αυτό.

Αν πράγματι επιλέξετε να αλληλεπιδράσετε με το έργο,

και πιέσετε το κουμπί του μπλέντερ, αυτό ουσιαστικά

δημιουργεί ένα ζαλιστικό ταρακούνημα στον χαρακτήρα.

Με αυτόν τον τρόπο, γίνεστε μέρος του έργου μου.

Εσείς, όπως και τα άτομα που παγιδεύονται στο έργο μου

-(Θόρυβος από το μπλέντερ, γέλια)-

έχετε γίνει επίσης μέρος του έργου μου. (Γέλια)

(Γέλια)

(Χειροκρότημα)

Αλλά αυτό φαίνεται λίγο άδικο, ή μήπως όχι;

Έβαλα τους φίλους μου σε βάζα, έβαλα αυτόν τον χαρακτήρα,

αυτό το υπό εξαφάνιση είδος χαρακτήρα στο μπλέντερ.

Αλλά δεν είχα κάνει τίποτα για μένα.

Δεν είχα διαιωνίσει τον εαυτό μου.

Έτσι, αποφάσισα να δημιουργήσω ένα έργο, το οποίο είναι ένα πορτρέτο του εαυτού μου.

Είναι ένα είδος κάψουλας χρόνου ταρίχευσης του προσωπικού πορτρέτου μου

που λέγεται Μια Στιγμή Μόλις Πέρασε,

στο οποίο προβάλλω τον εαυτό μου στην κορυφή ενός ρολογιού για να χτυπάμε κάρτα στη δουλειά

και η συνέχεια εξαρτάται από εσάς.

Εάν επιλέξετε να χτυπήσετε αυτό το ρολόι,

ουσιαστικά μου προσθέτετε χρόνια.

Στη αρχή είμαι μωρό και αν χτυπήσετε το ρολόι,

με μετατρέπετε σε παιδί,

και μετά από παιδί γίνομαι έφηβος.

Από έφηβος φτάνω στην ηλικία που είμαι τώρα.

Από αυτήν την ηλικία γίνομαι μεσήλικας,

και έπειτα από μεσήλικας γίνομαι γέρος.

Κι εάν χτυπήσετε το ρολόι εκατό φορές

σε μια μέρα, το έργο μαυρίζει

και δεν μπορεί να ξεκινήσει ξανά μέχρι την επόμενη μέρα.

Έτσι, μ' αυτόν τον τρόπο διαγράφετε χρόνο.

Συμμετέχετε σ' αυτό το έργο

και διαγράφετε τη ζωή μου.

Αυτό που μ' αρέσει με το διαδραστικό βίντεο-γλυπτό,

είναι ό,τι μπορείτε πραγματικά ν' αλληλεπιδράσετε,

ότι όλοι εσείς μπορείτε πραγματικά ν' αγγίξετε ένα έργο τέχνης

και να είστε κι εσείς μέρος αυτού του έργου τέχνης,

και ίσως μια μέρα να έχω τον καθένα από εσάς

παγιδευμένο σε κάποιο από τα βάζα μου. (Γέλια)

Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)