สำหรับพ่อแม่ ความสุข ยังอยู่อีกไกล
-
0:01 - 0:02เมื่อตอนที่ฉันเกิด
-
0:02 - 0:04มีหนังสือเพียงเล่มเดียว
-
0:04 - 0:06ที่เขียนเกี่ยวกับการเลี้ยงดูเด็ก
-
0:06 - 0:09และเป็นหนังสือที่เขียนโดย ด๊อกเตอร์ สป๊อค (Dr. Spock)
-
0:09 - 0:11(เสียงหัวเราะ)
-
0:11 - 0:12ขอบคุณที่รับมุขนะคะ
-
0:12 - 0:16ฉันอยากที่จะทำแบบนั้นมาตลอด
-
0:16 - 0:18ไม่ใช่หรอกค่ะ จริง ๆ แล้วผู้แต่งคือ
เบนจามิน สป๊อค (Benjamin Spock) -
0:18 - 0:22และหนังสือเรื่องนี้ มีชื่อว่า
ธรรมชาติของเด็ก และการเลี้ยงดู (The Common Sense Book of Baby And Child Care) -
0:22 - 0:27หนังสือเล่มถูกพิมพ์ถึงเกือบ 50 ล้านเล่ม
ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต -
0:27 - 0:31วันนี้ ในฐานะของแม่ที่มีลูกอายุ หกขวบ
-
0:31 - 0:32เดินเข้าไปที่ บาร์น และ โนเบล (Barnes and Noble)
-
0:32 - 0:35และเห็นสิ่่งนี้
-
0:35 - 0:37และมันช่างแสนมหัศจรรย์
-
0:37 - 0:41ความหลากหลายที่คน คนหนึ่งค้นพบ
บนชั้นหนังสือเหล่านั้น -
0:41 - 0:45มีคำแนะนำ ในการเลี้ยงดู
ให้เด็ก ๆ รักษาสิ่งแวดล้อม -
0:45 - 0:47เด็กที่กินอาหารที่มีกลูเทนไม่ได้
-
0:47 - 0:50เด็กที่ต้องไม่มีโรคร้าย
-
0:50 - 0:54ซึ่งถ้าคุณถามฉัน ฉันว่ามันค่อนข้างประหลาด
-
0:54 - 0:56มีข้อแนะนำในการเลี้ยงดูเด็ก สองภาษา
-
0:56 - 0:59ถึงแม้ว่าคุณจะพูดภาษาเดียวที่บ้าน
-
0:59 - 1:03มีหนังสือแนะนำการเลี้ยงดูให้เด็กเติบโตขึ้น
เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการเงิน -
1:03 - 1:06และเด็กที่มีจิตใจฝักใฝ่วิทยาศาสตร์
-
1:06 - 1:09และเด็กที่จะเป็นสุดยอดนักโยคะ
-
1:09 - 1:12ขาดก็แต่วิธีสอนเด็กให้ถอดชนวน
-
1:12 - 1:13ระเบิดนิวเคลียร์ได้
-
1:13 - 1:20ก็คงมีคำแนะนำในทุก ๆ สิ่ง
-
1:20 - 1:22หนังสือดังกล่าวทั้งหมดล้วนมีเจตนาดี
-
1:22 - 1:27ฉันแน่ใจว่า มีหนังสือจำนวนมากในนั้นดีเยี่ยม
-
1:27 - 1:31แต่ เมื่อนำมันมารวมกันแล้ว ขอประทานโทษ
-
1:31 - 1:33ฉันไม่เห็นว่ามันจะช่วยอะไรได้
-
1:33 - 1:37เมื่อฉันมองขึ้นไปบนหิ้งนั้น
-
1:37 - 1:39ฉันเห็นแต่ความว้าวุ่นใจ
-
1:39 - 1:42ฉันเห็นแต่ อนุสาวรีย์สีลูกกวาดขนาดใหญ่
-
1:42 - 1:45สร้างขึ้นเพื่อความหวั่นวิตกที่เรามีร่วมกัน
-
1:45 - 1:48และมันทำให้ฉันอยากจะรู้ว่า
-
1:48 - 1:50ทำไมการเลี้ยงดูลูกของเรา
-
1:50 - 1:52ถึงเชื่อมโยงกับแต่ความทุกข์ทรมาน
-
1:52 - 1:54และความสับสนมากมาย
-
1:54 - 1:57ทำไมเราจึงตั้งข้อสงสัย
-
1:57 - 2:00ในสิ่งที่มนุษย์ทั้งหลาย
-
2:00 - 2:02ได้เคยทำสำเร็จมาแล้วในอดีต
-
2:02 - 2:04ก่อนหน้า คณะกรรมการผู้ปกครอง
-
2:04 - 2:07และ การศึกษาแบบทบทวนโดยผู้มีความรู้เท่าเทียมกัน
(peer-reviewed) เข้ามา -
2:07 - 2:10ทำไมจึงมีพ่อแม่จำนวนมาก
-
2:10 - 2:16รับบทพ่อแม่ เหมือนว่ามันเป็นวิกฤตการณ์ครั้งหนึ่ง
-
2:16 - 2:19วิกฤตการณ์ อาจเป็นคำที่รุนแรง
-
2:19 - 2:22แต่มีข้อมูลที่บอกว่า คำนี้ไม่รุนแรงเกินเหตุแน่นอน
-
2:22 - 2:24จริง ๆ แล้ว มีรายงานฉบับหนึ่งที่ใข้คำนี้
-
2:24 - 2:28ชื่อว่า วิกฤตการณ์แห่งการเป็นพ่อแม่ (Parenthood as Crisis)
ถูกตีพิมพ์ในปีค.ศ. 1957 -
2:28 - 2:31และอีกมากกว่า 50 ปี หลังจากนั้น
-
2:31 - 2:33มีการให้ทุนเพื่อศึกษาเรื่องนี้จำนวนมาก
-
2:33 - 2:35ที่ศึกษารูปแบบที่ค่อนข้างชัดเจน
-
2:35 - 2:37ในเรื่องความทุกข์ทรมานของผู้ปกครอง
-
2:37 - 2:41ผู้ปกครอง จะมีความเครียดสูงกว่า
ผู้ที่ไม่ใช่ผู้ปกครอง -
2:41 - 2:44ความพึงพอใจในชีวิตสมรสจะต่ำกว่า
-
2:44 - 2:45และยังมีการศึกษาจำนวนมาก
-
2:45 - 2:46ที่ศึกษาถึงความรู้สึกผู้ปกครอง
-
2:46 - 2:49เมื่อใช้เวลาร่วมกันกับลูก ๆ ของพวกเขา
-
2:49 - 2:53และคำตอบที่ได้รับส่วนใหญ่จะออกมาไม่ดีนัก
-
2:53 - 2:55ปีที่แล้ว ฉันพูดคุยกับนักวิจัย
-
2:55 - 2:56ชื่อคุณ แมททิว คิลลิ่งเวิร์ธ (Matthew Killingsworth)
-
2:56 - 3:00ผู้ที่ทำงานในโครงการที่่สร้างสรรค์มาก
-
3:00 - 3:02คือการตรวจวัดความสุขของผู้คน
-
3:02 - 3:05และนี่คือสิ่งที่เขาบอกกับฉันในสิ่งที่เขาค้นพบ
-
3:05 - 3:07การมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อน ๆ ของคุณ
-
3:07 - 3:10จะรู้สึกดีกว่า การมีปฏิสัมพันธ์กับคู่สมรสของคุณเอง
-
3:10 - 3:13ที่จะดีกว่า ปฏิสัมพันธ์กับญาติ ๆ ทั้งหลาย
-
3:13 - 3:17ที่จะดีกว่า ปฏิสัมพันธ์กับคนรู้จักอื่น ๆ
-
3:17 - 3:20ที่จะดีกว่า ปฏิสัมพันธ์กับพ่อแม่ผู้ปกครอง
-
3:20 - 3:23ที่จะดีกว่า ปฏิสัมพันธ์กับลูก ๆ ของตัวเอง
-
3:23 - 3:25ที่เราจะรู้สึกดีพอ ๆ กับคนแปลกหน้า
-
3:25 - 3:30(เสียงหัวเราะ)
-
3:30 - 3:32แต่นี่คือปัญหา
-
3:32 - 3:35ฉันมองดูข้อมูลที่สิ่งเหล่านี้กล่าวอ้าง
-
3:35 - 3:37เป็นเวลาสามปี
-
3:37 - 3:40และปัญหาไม่ได้อยู่ที่เด็ก
-
3:40 - 3:45บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับการเป็นผู้ปกครอง ในขณะนี้
ในตอนนี้ -
3:45 - 3:47คือปัญหา
-
3:47 - 3:50โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฉันไม่คิดว่าพวกเรารู้
-
3:50 - 3:52ว่าการเป็นผู้ปกครอง ควรจะเป็นอย่างไร
-
3:52 - 3:55ผู้ปกครอง ในฐานะที่เป็นคำกริยา
-
3:55 - 3:59เพิ่งถูกใช้กันอย่างแพร่หลายในภาษาอังกฤษเมื่อปีค.ศ. 1970
-
3:59 - 4:02บทบาทของพวกเราที่เป็นพ่อ เป็นแม่
ได้เปลี่ยนไป -
4:02 - 4:05บทบาทของลูก ๆ ของเราก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
-
4:05 - 4:07ตอนนี้พวกเราทุกคนกำลังสับสน
-
4:07 - 4:09ในการหาทางออกของสถานการณ์นี้
-
4:09 - 4:13ที่ไม่เคยมีต้นแบบมาก่อน
-
4:13 - 4:15และถ้าคุณคือนักดนตรีแจ๊สผู้น่าทึ่ง
-
4:15 - 4:17การเล่นโดยไม่มีแบบเป็นเรื่องที่ดี
-
4:17 - 4:20แต่สำหรับพวกเราที่เหลือ
-
4:20 - 4:23มันเหมือนเป็นวิกฤตการณ์ครั้งหนึ่ง
-
4:23 - 4:26งั้น เราจะทำอย่างไรกันต่อไป
-
4:26 - 4:28จะเป็นไปได้อย่างไรที่เราจะนำทาง
-
4:28 - 4:30ในการดูแลเด็ก ๆ
-
4:30 - 4:32โดยที่ไม่มีอะไรมานำทางเราก่อน
-
4:32 - 4:35เอาล่ะ เริ่มด้วยเรื่องที่ว่ามี
-
4:35 - 4:36การเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์ครั้งใหญ่
-
4:36 - 4:39จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้
-
4:39 - 4:42เด็ก ๆ ทำงานในฟาร์มเป็นหลัก
-
4:42 - 4:45แต่ก็มีทำงานในโรงงาน โรงนา เหมืองแร่ด้วย
-
4:45 - 4:48เด็ก ๆ เคยเป็นสินทรัพย์ทางเศรษฐกิจ
-
4:48 - 4:50ช่วงหนึ่งในยุคพัฒนาทางสังคม (Progressive Era)
-
4:50 - 4:52เราทำให้ระบบต่าง ๆ เหล่านี้สิ้นสุดลง
-
4:52 - 4:54เรายอมรับว่าเด็ก ๆ มีสิทธิ
-
4:54 - 4:56เราต่อต้านการใช้แรงงานเด็ก
-
4:56 - 4:58เราหันมามุ่งเป้าที่การศึกษาแทน
-
4:58 - 5:02และ โรงเรียนก็กลายมาเป็นงานใหม่ของเด็ก
-
5:02 - 5:03และ ขอบคุณพระเจ้าสำหรับเรื่องนั้น
-
5:03 - 5:06แต่นั่นเป็นเพียงการทำให้บทบาทของผู้ปกครอง
-
5:06 - 5:07ดูสับสนมากยิ่งขึ้น
-
5:07 - 5:09การจัดการในแบบเก่าอาจจะไม่
-
5:09 - 5:12ถูกต้องทางจริยธรรมนัก แต่มันมีผลตอบแทน
-
5:12 - 5:14เราให้อาหาร เสื้อผ้า ที่พักอาศัย
-
5:14 - 5:17และคำแนะนำทางศีลธรรมแก่ลูก ๆ ของเรา
-
5:17 - 5:22และพวกเขาก็ตอบแทนเป็นรายได้กลับคืน
-
5:22 - 5:24เมื่อเด็ก ๆ หยุดทำงาน
-
5:24 - 5:27เศรษฐกิจของผู้ปกครองก็เปลี่ยนไป
-
5:27 - 5:30ลูก ๆ ของเรากลายเป็นสิ่งที่ในความหมาย
-
5:30 - 5:33ของนักสังคมวิทยาที่ล้ำเลิศแต่ไร้ความปราณีคนหนึ่งกล่าวว่า
-
5:33 - 5:38"ไม่มีคุณค่าทางเศรษฐกิจ แต่ประเมินค่าไม่ได้ทางอารมณ์"
-
5:38 - 5:41แทนที่เด็ก ๆ จะทำงานให้ผู้ปกครอง
-
5:41 - 5:43เราเริ่มทำงานเพื่อพวกเขา
-
5:43 - 5:44เพราะเพียงไม่กี่ทศวรรษ
-
5:44 - 5:46มันก็แจ่มชัดแล้วว่า
-
5:46 - 5:48ถ้าเราต้องการให้ลูก ๆ ประสบความสำเร็จ
-
5:48 - 5:51แค่โรงเรียนยังไม่เพียงพอ
-
5:51 - 5:56ทุกวันนี้ กิจกรรมนอกหลักสูตรทั้งหลาย
คืองานใหม่ของเด็ก ๆ -
5:56 - 5:58แต่มันก็กลายเป็นงานของพวกเราด้วย
-
5:58 - 6:01เพราะพวกเราคือคนที่
ขับรถไปส่งเด็ก ๆ ที่สนามฟุตบอล -
6:01 - 6:04การบ้านจำนวนมากมายมหาศาลกองพะเนิน
คืองานใหม่ของเด็ก ๆ -
6:04 - 6:05แต่นั่นมันก็เป็นงานของเราด้วย
-
6:05 - 6:07เพราะว่าพวกเราต้องตรวจมัน
-
6:07 - 6:10ประมาณสามปีที่แล้ว มีหญิงชาวเท็กซัสคนหนึ่ง
-
6:10 - 6:11บอกบางอย่างกับฉัน
-
6:11 - 6:14ซึ่งมันทำให้หัวใจฉันสลาย
-
6:14 - 6:18เธอบอกอย่างเกือบสบายใจว่า
-
6:18 - 6:23"การบ้านกลายมาเป็นอาหารเย็นชนิดใหม่"
-
6:23 - 6:25ในปัจจุบันชนชั้นกลาง ได้ทุ่มเททั้งเวลา
-
6:25 - 6:29พลังงาน และทรัพยากรทั้งหมดยัดเยียดเข้าเด็ก
-
6:29 - 6:30ถึงแม้ว่าชนชั้นกลาง
-
6:30 - 6:34จะมีสิ่งที่ว่านั้นน้อยเต็มที
-
6:34 - 6:37บรรดาคุณแม่ทั้งหลาย ใช้เวลากับลูก ๆ มากขึ้น
-
6:37 - 6:39มากกว่าที่เคยทำในปีค.ศ. 1965
-
6:39 - 6:45ในยุคที่ผู้หญิงทั้งหลายยังไม่ได้ทำงานด้วยซ้ำ
-
6:45 - 6:47มันอาจจะง่ายขึ้นสำหรับผู้ปกครอง
-
6:47 - 6:48ที่จะทำบทบาทของพวกเขา
-
6:48 - 6:52ถ้าพวกเขารู้ว่าพวกเขาต้องเตรียมอะไรให้ลูก ๆ ของพวกเขาบ้าง
-
6:52 - 6:54และนี่คือสิ่งที่ทำให้การกลายเป็นผู้ปกครองสมัยใหม่
-
6:54 - 6:56เป็นเรื่องที่เหนื่อยมาก
-
6:56 - 7:00เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าความฉลาดของเรา ถ้ามีนะ
-
7:00 - 7:02จะใช้กับลูก ๆ ของเราได้ยังไง
-
7:02 - 7:03โลกเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
-
7:03 - 7:05จนไม่สามารถแน่ใจได้
-
7:05 - 7:07มันเป็นเรื่องจริง แม้กระทั่งตอนฉันเป็นเด็ก
-
7:07 - 7:10เมื่อตอนฉันเป็นเด็ก โดยเฉพาะตอนอยู่โรงเรียนมัธยม
-
7:10 - 7:12มีคนเคยบอกฉันว่าฉันไม่มีทางอยู่รอด
-
7:12 - 7:14ในเศรษฐกิจของโลกใบใหม่
-
7:14 - 7:19ถ้าฉันไม่รู้ภาษาญี่ปุ่น
-
7:19 - 7:21และด้วยความเคารพต่อคนญี่ปุ่น
-
7:21 - 7:24มันไม่เป็นแบบนั้น
-
7:24 - 7:26ตอนนี้ มีผู้ปกครองในชนชั้นกลางบางคน
-
7:26 - 7:29ที่หมกมุ่นให้ลูก ๆ พวกเขาเรียนภาษาจีนกลาง
-
7:29 - 7:31มันอาจจะมีความหมายอะไรบางอย่าง
-
7:31 - 7:34แต่เรายังไม่สามารถรู้ได้แน่ชัด
-
7:34 - 7:37ดังนั้นเราจึงไม่ควรทำนายอนาคต
-
7:37 - 7:39สิ่งที่เราทั้งหมดควรทำในฐานะผู้ปกครองที่ดี
-
7:39 - 7:41คือการพยายามเตรียมพร้อมให้ลูก ๆ ของเรา
-
7:41 - 7:44สำหรับทุก ๆ อย่างที่เกิดขึ้นได้ในอนาคต
-
7:44 - 7:48และหวังว่าคงมีสิ่งที่เราสอนสักอย่าง
ที่เป็นประโยชน์กับเขา -
7:48 - 7:50เราสอนพวกเขาเล่นหมากรุก
-
7:50 - 7:53โดยคิดว่าบางทีพวกเขาอาจต้องการ
ทักษะการคิดวิเคราะห์ -
7:53 - 7:55เราสมัครทีมกีฬาต่าง ๆ ให้พวกเขา
-
7:55 - 7:59คิดว่าบางทีพวกเขาอาจจะต้องการ
ทักษะการอยู่ร่วมกัน -
7:59 - 8:01ตอนที่พวกเขาไปเรียนที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด
(Harvard Business School) -
8:01 - 8:04เราพยายามสอนพวกเขาให้เป็นนักการเงิน
-
8:04 - 8:08และยังมีหัวใจนักวิทยาศาสตร์ และรักสิ่งแวดล้อม
-
8:08 - 8:11และปลอดกลูเทน
-
8:11 - 8:13และตอนนี้ ก็เป็นช่วงเวลาที่ดีที่จะบอกกับพวกคุณว่่า
-
8:13 - 8:18เมื่อตอนเป็นเด็ก ตัวฉันเองนั้นไม่ได้เป็นคนรักสิ่งแวดล้อม และ ปลอดกลูเตน
-
8:18 - 8:23ฉันกินมักกะโรนีเพียว ๆ เป็นชาม ๆ พร้อมเนื้อวัว
-
8:23 - 8:25แล้วคุณรู้อะไรไหมฉันสบายดี
-
8:25 - 8:28ฉันจ่ายภาษี
-
8:28 - 8:31ฉันมีงานประจำทำมาตลอด
-
8:31 - 8:35ฉันเคยแม้กระทั่งถูกเชิญมาพูดที่ TED
-
8:35 - 8:37แต่สิ่งที่จะบอกตอนนี้ก็คือ
-
8:37 - 8:40สิ่งที่ดีพอสำหรับฉัน
และสำหรับเพื่อน ๆ ของฉันนั้น -
8:40 - 8:42ไม่ดีพออีกต่อไปแล้ว
-
8:42 - 8:45ดังนี้นเราจึงได้วิ่งเข้าหาหิ้งหนังสือนั้น
-
8:45 - 8:49เพราะพวกเรารู้สึกว่า ถ้าพวกเราไม่พยายามทำในทุก ๆ สิ่ง
-
8:49 - 8:51มันก็เท่ากับว่าเราไม่ได้ทำอะไรเลย
-
8:51 - 8:56และ เราได้ส่งผ่านความต้องการไปสู่ลูก ๆ
-
8:56 - 8:59มันจึงยากมากที่จะหาหนทางในการรับบทบาทใหม่
-
8:59 - 9:00ในการเป็นพ่อแม่
-
9:00 - 9:03ตอนนี้มีปัญหาเพิ่มเติมเข้าไปอีก
-
9:03 - 9:05พวกเรากำลังเป็นผู้นำบทบาทใหม่
-
9:05 - 9:06ในฐานะที่เป็นสามี เป็นภรรยา
-
9:06 - 9:10เนื่องจากผู้หญิงส่วนใหญ่ในปัจจุบันทำงาน
-
9:10 - 9:11และฉันคิดว่าเป็นอีกเหตุผลหนึ่ง
-
9:11 - 9:14ที่การเป็นผู้ปกครองมาถึงขั้นวิกฤต
-
9:14 - 9:16พวกเราไม่มีกฎ ไม่มีแบบ ไม่มีวิถีทาง
-
9:16 - 9:19สำหรับสิ่งที่ควรทำเมื่อมีลูก ๆ อยู่ด้วย
-
9:19 - 9:22เวลาที่ทั้งแม่และพ่อต่างทำมาหาเลี้ยงชีพ
-
9:22 - 9:25นักเขียนท่านหนึ่ง คุณไมเคิล ลิวอิส (Michael Lewis)
ได้เขียนถึงสิ่งนี้ -
9:25 - 9:26ได้ดีมาก ๆ
-
9:26 - 9:28เขาบอกว่า มีหนทางที่แน่นอนทีสุด
-
9:28 - 9:30สำหรับคู่สมรสที่จะเริ่มทะเลาะเบาะแว้งกัน
-
9:30 - 9:33เมื่อพวกเขาไปร่วมรับประทานอาหารเย็นกับคู่สมรสคู่อื่น
-
9:33 - 9:34ที่มีการแบ่งปันแรงงาน
-
9:34 - 9:38ที่แตกต่างไปจากของพวกเขา
-
9:38 - 9:42เพราะบทสนทนาในรถระหว่างทางกลับบ้าน
-
9:42 - 9:44มักจะเป็นแบบนี้
-
9:45 - 9:49เห็นไหมล่ะ เดฟเขาเป็นคนที่
-
9:49 - 9:53เดินไปส่งลูก ๆ ที่โรงเรียนทุกเช้า
-
9:53 - 9:57(เสียงหัวเราะ)
-
9:58 - 10:00เมื่อไม่มีบทบอกให้เรารู้ว่าใครควรทำอะไร
-
10:00 - 10:03ในโลกสมัยใหม่อันกล้าหาญนี้ คู่สมรสจะถกเถียงกัน
-
10:03 - 10:07และทั้งฝ่ายพ่อ และฝ่ายแม่ต่างก็จะมี
-
10:07 - 10:08วิถีทางของตัวเอง
-
10:08 - 10:10บรรดาคุณแม่ก็มักจะเป็นแบบนี้
-
10:10 - 10:12กลายเป็นคนมีทักษะหลากหลายที่บ้าน
-
10:12 - 10:15และบรรดาคุณพ่อ เมื่อพวกเขาอยู่บ้าน
-
10:15 - 10:18ส่วนมากก็จะมีทักษะเพียงอย่างเดียว
-
10:18 - 10:20ลองไปพบบรรดาคุณพ่อที่บ้าน คุณจะเห็น
-
10:20 - 10:24ว่าพวกเขาทำงานเพียงอย่างเดียว
-
10:24 - 10:27จริง ๆ แล้ว มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิส (UCLA)
ได้ทำการศึกษา -
10:27 - 10:29เฝ้าสังเกตุสิ่งที่เห็นเป็นเรื่องธรรมดาที่สุด
-
10:29 - 10:32สำหรับสมาชิกครอบครัวในบ้านของชนชั้นกลาง
-
10:32 - 10:34เดาสิคะว่าคืออะไร
-
10:34 - 10:37คุณพ่อจะอยู่ในห้องคนเดียว
-
10:37 - 10:39จากการสำรวจ การใช้เวลาของชาวอเมริกัน
-
10:39 - 10:42บรรดาคุณแม่ ยังคงทำงานเป็นสองเท่าของคุณพ่อในการเลี้ยงลูก
-
10:42 - 10:46ซึ่งดีกว่าในสมัยของ เออร์มา บอมเบค (Erma Bombeck)
-
10:46 - 10:48แต่ฉันยังคงคิดว่า สมัยของเออร์มา นั้น
-
10:48 - 10:51ยังคงมีความเกี่ยวข้องอย่างสูง
-
10:51 - 10:55"ฉันไม่เคยอยู่ในห้องน้ำคนเดียวเลยตั้งแต่เดือนตุลาคม"
-
10:55 - 10:59(เสียงหัวเราะ)
-
10:59 - 11:04แต่นี่คือสิ่งที่ฉันจะบอก ผู้ชายทำงานหลายอย่าง
-
11:04 - 11:06พวกเขาใช้เวลากับลูก ๆ มากขึ้น
-
11:06 - 11:09มากกว่าเมื่อตอนคุณพ่อของเขาทำกับเขา
-
11:09 - 11:11พวกเขาทำงานมากขึ้น โดยเฉลี่ย
-
11:11 - 11:13มากกว่าบรรดาภรรยา
-
11:13 - 11:15และโดยส่วนมากพวกเขาต้องการเป็นคนดี
-
11:15 - 11:16ต้องการเป็นพ่อที่ดี
-
11:16 - 11:20ทุกวันนี้ เป็นบรรดาคุณพ่อมากกว่าบรรดาคุณแม่
-
11:20 - 11:24ที่เราได้รับรายงานว่ามีปัญหาในชีวิตการทำงานมากกว่า
-
11:24 - 11:26อย่างไรก็ตาม
-
11:26 - 11:28ถ้าพวกคุณคิดว่ามันเป็นการยากที่ครอบครัวแบบเก่า
-
11:28 - 11:30จะเปลี่ยนบทบาทใหม่
-
11:30 - 11:32ลองจินตนาการดู
-
11:32 - 11:34สำหรับครอบครัวสมัยใหม่
-
11:34 - 11:36ครอบครัวที่มี คุณพ่อสองคน ครอบครัวที่มีคุณแม่สองคน
-
11:36 - 11:38ครอบครัวที่มีพ่อ หรือแม่เพียงคนเดียว
-
11:38 - 11:42พวกเขาต้องด้นสดไปเรื่อย
-
11:42 - 11:46ตอนนี้ ในบางประเทศที่หัวสมัยใหม่มากๆ
-
11:46 - 11:49และ ให้อภัยฉันด้วย สำหรับการกล่าวพาดพิง
-
11:49 - 11:52ใช่แล้วถึงสวีเดน
-
11:52 - 11:55ผู้ปกครอง สามารถพึ่งพิงรัฐได้
-
11:55 - 11:57ในการสนับสนุน
-
11:57 - 11:59มีอีกหลายประเทศที่รับรู้
-
11:59 - 12:01ความกังวล และการเปลี่ยนแปลงบทบาท
-
12:01 - 12:03ของเหล่าบรรดาคุณพ่อ และคุณแม่
-
12:03 - 12:06น่าเสียดายที่สหรัฐอเมริกาไม่ได้เป็นหนึ่งในนั้น
-
12:06 - 12:08และถ้าคุณสงสัย ว่าสหรัฐอเมริกาเหมือนกับ
-
12:08 - 12:14ประเทศปาปัวนิวกินี และไลบีเรียอย่างไร
-
12:14 - 12:17มันคือนี่
-
12:17 - 12:20เราไม่มีนโยบายการลาคลอดแบบได้รับผลตอบแทน
-
12:20 - 12:28พวกเราเป็นหนึ่งในแปดประเทศที่ไม่มี
-
12:28 - 12:31ในยุคสมัยที่วุ่นวายสับสน
-
12:31 - 12:35มีเพียงจุดหมายเดียว
-
12:35 - 12:37ที่บรรดาผู้ปกครองทั้งหลาย จะสามารถเห็นดีงามด้วย
-
12:37 - 12:38และ นั่นคือไม่ว่าพวกเขา
-
12:38 - 12:43จะเป็นคุณแม่เสือสาว หรือ คุณแม่ฮิปปี้ คุณแม่น่าเบื่อ หรือ คุณแม่ขี้บ่น
-
12:43 - 12:47ความสุขของลูก ๆ ของพวกเราคือสิ่งที่สำคัญที่สุด
-
12:47 - 12:49นั่นคือความหมายที่แท้จริง
-
12:49 - 12:51ในการเลี้ยงดูลูกในยุคสมัยนี้
-
12:51 - 12:53เมื่อพวกเขากลายมีคุณค่าทางเศรษฐกิจต่ำ
-
12:53 - 12:55แต่ไม่อาจประเมินค่าได้ทางอารมณ์นี้
-
12:55 - 12:59พวกเราทุกคนควรที่จะทำให้ลูก ๆ ภาคภูมิใจในตัวเอง
-
12:59 - 13:03มีอยู่คำพูดหนึ่งที่ผู้ปกครองไม่เคยสงสัยเลย
-
13:03 - 13:08สิ่งที่ฉันต้องการที่สุด คือ ความสุขของลูก ๆ
-
13:08 - 13:10และ อย่าบอกว่าฉันทำผิด
-
13:10 - 13:15ฉันคิดว่าความสุข คือเป้าหมายที่แสนวิเศษ สำหรับเด็ก
-
13:15 - 13:19แต่มันก็เป็นสิ่งที่เป็นไปได้ยาก
-
13:19 - 13:23ความสุข และ ความเชื่อมั่นในตัวเอง
-
13:23 - 13:25การสอนเด็ก ๆ ที่ไม่เหมือนกับการสอนให้พวกเขา
-
13:25 - 13:26รู้จักวิธีการทำนา
-
13:26 - 13:29มันไม่เหมือนกับการสอนให้พวกเขารู้วิธีการปั่นจักรยาน
-
13:29 - 13:31ไม่มีหลักสูตร
-
13:31 - 13:35ความสุข และ ความเชื่อมั่นในตัวเอง
สามารถส่งผลมาจากสิ่งอื่นๆ ได้ -
13:35 - 13:38แต่มันไม่สามารถเป็นเป้าหมาย โดยตัวของมันเองได้
-
13:38 - 13:40ความสุขของเด็ก ๆ
-
13:40 - 13:44มันเป็นภาระที่ไม่ยุติธรรมเลยสำหรับผู้ปกครอง
-
13:44 - 13:46และความสุขก็ยิ่งเป็นภาระที่ไม่ยุติธรรมที่จะบังคับให้
-
13:46 - 13:49กับเด็กๆ
-
13:49 - 13:51และ ฉันอยากจะบอกพวกคุณว่า
-
13:51 - 13:55ฉันคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่จะทำในสิ่งแปลกใหม่
-
13:55 - 13:58พวกเรากำลังลำบากลำบน
-
13:58 - 14:01ในการปกป้องลูก ๆ ของเราจากความน่าเกลียดของโลกใบนี้
-
14:01 - 14:06และ เราก็สามารถปกป้องลูก ๆ ได้ แล้วจากเซซามี สตรีท (Sesame Street)
-
14:06 - 14:08ฉันอยากจะบอกว่าฉันแค่ล้อเล่น
-
14:08 - 14:10แต่ถ้าคุณไปซื้อมันมา
-
14:10 - 14:13หนังดีวีดี ช่วงแรก ๆ ของเซซามี สตรีท
-
14:13 - 14:16อย่างที่ฉันทำ
-
14:16 - 14:20คุณจะพบข้อความเตือนในตอนเริ่มต้น
-
14:20 - 14:22ว่าเนื้อหามันไม่เหมาะสม
-
14:22 - 14:24สำหรับเด็ก
-
14:24 - 14:26(เสียงหัวเราะ)
-
14:26 - 14:27ฉันขออีกครั้งได้ไหมคะ
-
14:27 - 14:30เนื้อหาต้นฉบับของเซซามี สตรีท
-
14:30 - 14:33ไม่เหมาะสมกับเด็ก ๆ
-
14:33 - 14:37พอไปถามหนังสือพิมพ์เดอะนิวยอร์กไทมส์
(The New York Times)
เกี่ยวกับเรื่องนี้ -
14:37 - 14:40ผู้ผลิตรายการก็อธิบายไปต่าง ๆ นา ๆ
-
14:40 - 14:43หนึ่งในนั้นคือ เจ้าสัตว์ประหลาดคุ๊กกี้สูบบุหรี่ไปป์
-
14:43 - 14:45ในเรื่องสั้นตอนหนึ่ง และกลืนลงไป
-
14:45 - 14:46ตัวอย่างที่ไม่ดี ฉันไม่รู้นะ
-
14:46 - 14:49แต่สิ่งที่ทำให้ฉันคิด
-
14:49 - 14:52คือเธอพูดว่า เธอไม่รู้ว่า
-
14:52 - 14:56ออสการ์ขี้บ่นจะถูกสร้างขึ้นในปัจจุบันได้หรือไม่
-
14:56 - 15:01เพราะเขาซึมเศร้ามากเกินไป
-
15:01 - 15:03ฉันไม่สามารถบอกคุณได้ว่า ฉันทุกข์ใจมากแค่ไหน
-
15:03 - 15:05(เสียงหัวเราะ)
-
15:05 - 15:07คุณกำลังมองดูหญิงคนหนึ่ง
-
15:07 - 15:10ที่มีตารางการออกอากาศรายการของมัพเพท (Muppets)
-
15:10 - 15:13แขวนไว้ที่ผนังห้อง
-
15:13 - 15:17เจ้ามัพเพทอารมณ์บูดอยู่ตรงนั้น
-
15:18 - 15:23นั่นคือลูกชายของฉันในวันที่เขาเกิด
-
15:23 - 15:25ฉันอยู่ในอาการมึนงงเนื่องจากมอร์ฟีน
-
15:25 - 15:29ฉันได้รับการผ่าตัดคลอดโดยไม่คาดฝัน
-
15:29 - 15:33แต่ถึงแม้ว่าฉันจะมึนแค่ไหนก็ตาม
-
15:33 - 15:36ฉันก็ฉุกคิดได้อย่างหนึ่ง
-
15:36 - 15:38ครั้งแรกที่ฉันได้อุ้มลูกชาย
-
15:38 - 15:40ฉันได้กระซิบข้าง ๆ หู ลูกว่า
-
15:40 - 15:49"แม่จะพยายามอย่างหนักที่จะไม่ทำร้ายลูก"
-
15:49 - 15:51มันคือคำปฏิญาณของฮิปโปเครติส (Hippocratic Oath)
-
15:51 - 15:54ฉันแทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าได้พูดออกไป
-
15:54 - 15:57แต่ตอนนี้ฉันเกิดความรู้สึกว่า
-
15:57 - 15:59คำปฏิญาณของฮิปโปเครติส
-
15:59 - 16:03เป็นจุดมุ่งหมายที่ดีกว่าความสุข
-
16:03 - 16:07ความจริงเหมือนกับผู้ปกครองทั้งหลายที่จะบอกคุณ
-
16:07 - 16:10มันเป็นเรื่องยากมาก
-
16:10 - 16:14พวกเราทุกคนพูดและทำในสิ่งที่สร้างแต่ความเจ็บปวด
-
16:14 - 16:20ซึ่งเราภาวนาถึงพระเจ้าให้ย้อนนำมันกลับไป
-
16:20 - 16:23ฉันคิดว่าในยุคต่อไป
-
16:23 - 16:27เราคงไม่คาดหวังมากนักจากตัวพวกเราเอง
-
16:27 - 16:31และมันสำคัญมากที่เราทั้งหมดจะจำไว้
-
16:31 - 16:35ว่าครั้งต่อไปที่เราจ้องมอง
-
16:35 - 16:39ไปที่ชั้นหนังสือพวกนั้นด้วยหัวใจที่เต้นแรง
-
16:40 - 16:44ฉันไม่ค่อยแน่ใจจริง ๆ ว่า จะสร้างบรรทัดฐานใหม่อย่างไร
-
16:44 - 16:45สำหรับโลกนี้
-
16:45 - 16:48แต่ฉันคิดว่า
-
16:48 - 16:52ในการสร้างความสุขให้กับลูก ๆ ของเรา
-
16:52 - 16:55เราอาจจินตนาการผิด ๆ ไปบ้าง
-
16:55 - 16:56ฉันว่าเป้าหมายที่ดีกว่า
-
16:56 - 16:59และฉันกล้าพูดว่ามันถูกศีลธรรมมากกว่า
-
16:59 - 17:01ที่จะเน้นสร้างเด็กที่มีประโยชน์
-
17:01 - 17:03เด็กที่มีคุณธรรม
-
17:03 - 17:05และหวังว่าความสุขจะเกิดขึ้นด้วยตัวพวกเขาเอง
-
17:05 - 17:08ด้วยคุณงามความดีที่พวกเขาทำ
-
17:08 - 17:10และความสำเร็จของพวกเขา
-
17:10 - 17:13และความรักที่พวกเขารับรู้ได้จากเรา
-
17:13 - 17:18จริง ๆ แล้ว นี่เป็นแค่แนวทางหนึ่ง
-
17:18 - 17:22เมื่อไม่มีคำชี้นำใหม่ๆ
-
17:22 - 17:25เราเพียงแต่เดินตามแนวทางเก่าแก่ที่สุด
-
17:25 - 17:31ความดีงาม คุณธรรมในการทำงาน ความรัก
-
17:31 - 17:35และปล่อยให้ความสุข และการเห็นคุณค่าในตัวเอง
ดูแลพวกเขา -
17:35 - 17:37ฉันคิดว่าหากพวกเราทำอย่างนั้น
-
17:37 - 17:41ลูก ๆ ของเราน่าจะไปได้ดี
-
17:41 - 17:44และเหล่าบรรดาผู้ปกครองก็เช่นกัน
-
17:44 - 17:48ถ้าเป็นไปได้ก็ขอให้มีความสุขกันทั้งสองฝ่ายก็จะดีมาก
-
17:48 - 17:49ขอบคุณค่ะ
-
17:49 - 17:53(เสียงปรบมือ)
- Title:
- สำหรับพ่อแม่ ความสุข ยังอยู่อีกไกล
- Speaker:
- เจนิเฟอร์ ซีเนียร์ (Jennifer Senior)
- Description:
-
more » « less
หนังสือสำหรับพ่อแม่ผู้ปกครองในร้านหนังสือมีอยู่มากมาย มันเหมือนกับ "อนุสาวรีย์สีลูกกวาดขนาดใหญ่สร้างขึ้นเพื่อความหวั่นวิตกที่เรามีร่วมกัน" อย่างที่นักเขียนอย่าง เจนิเฟอร์ ซีเนียร์ บอกไว้ว่า ทำไมการเป็นพ่อแม่ผู้ปกครองจึงเต็มไปด้วยความว้าวุ่นใจ เพราะว่าจุดหมายสำหรับ พ่อแม่ผู้ปกครองของชนชั้นกลางสมัยใหม่เพื่อเลี้ยงดูลูกหลานให้เติบโตขึ้นอย่างมีความสุข ช่างทำได้ยากเหลือเกิน ในการพูดที่แสนจริงใจนี้ เธอได้เสนอวิธีที่ ดีกว่า และได้ผลมากกว่า เพื่อบรรลุเป้าหมาย
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 18:11
|
TED Translators admin approved Thai subtitles for For parents, happiness is a very high bar | |
|
Pattapon Kasemtanakul accepted Thai subtitles for For parents, happiness is a very high bar | |
|
|
Pattapon Kasemtanakul commented on Thai subtitles for For parents, happiness is a very high bar | |
|
|
Pattapon Kasemtanakul edited Thai subtitles for For parents, happiness is a very high bar | |
|
|
Pattapon Kasemtanakul edited Thai subtitles for For parents, happiness is a very high bar | |
|
|
Pattapon Kasemtanakul edited Thai subtitles for For parents, happiness is a very high bar | |
|
|
Pattapon Kasemtanakul edited Thai subtitles for For parents, happiness is a very high bar | |
|
|
Pattapon Kasemtanakul edited Thai subtitles for For parents, happiness is a very high bar |
Pattapon Kasemtanakul
ถือว่าแปลได้ดีพอสมควร
ถึงจะแปลผิดอยู่บ้าง และไม่ตรงกับสิ่งที่คนพูดจะสื่อ