Τι είναι η λευχαιμία; - Ντανίλο Αλέγκρα και Ντάνια Πουτζιόνι

Δείτε όλο το μάθημα: http://ed.ted.com/lessons/what-is-leukemia-danilo-allegra-and-dania-puggioni

Τα βλαστοκύτταρα βρίσκονται στον μυελό των οστών και είναι ζωτικής σημασίας για την υγεία μας επειδή είναι απαραίτητα για να παραχθούν καινούργια κύτταρα του αίματος που συντηρούν και προστατεύουν τους οργανισμούς μας. Αλλά όταν πάει στραβά ο μετασχηματισμός τους, επιβλαβείς μεταλλάξεις μπορεί να προκαλέσουν μια ανεξέλεγκτη κυτταρική αντιγραφή -- ένα είδος καρκίνου γνωστό ως λευχαιμία. Ο Ντανίλο Αλέγκρα και η Ντάνια Πουτζιόνι εξηγούν πώς συμβαίνει αυτό και πώς κάποιες θεραπείες δίνουν ελπίδα σε αυτούς που υποφέρουν από τη νόσο.

Το μάθημα από τους Ντανίλο Αλέγκρα και Ντάνια Πουτζιόνι, ψηφιακή απεικόνιση από τον Ζέντεμ Μέντια.

Παρά τις εξελίξεις στην ιατρική,

ο καρκίνος παραμένει μία από τις πιο
τρομακτικές διαγνώσεις για έναν ασθενή.

Αυτό που τον κάνει δύσκολα αντιμετωπίσιμο
είναι ότι δεν πρόκειται για μία ασθένεια,

αλλά για μια οικογένεια από 100 ασθένειες
που προσβάλλουν άλλους τύπους κυττάρων.

Ένας τύπος καρκίνου έχει
το ατυχές χαρακτηριστικό

να προσβάλλει παιδιά περισσότερο
από κάθε άλλον τύπο καρκίνου.

Αυτή είναι η λευχαιμία,

ένας καρκίνος που ξεκινά στα βλαστοκύτταρα
που βρίσκονται στον μυελό των οστών.

Ένα βλαστοκύτταρο είναι
περίπου σαν ένα νεογέννητο,

δεν έχει αναπτυχθεί αλλά έχει
μεγάλες δυνατότητες.

Πολλά βλαστοκύτταρα εξειδικεύονται
και γίνονται κύτταρα οργάνων,

όπως το ήπαρ, ο εγκέφαλος και η καρδιά.

Αλλά σε κάποιους ιστούς,

μπορούν να συνεχίσουν να διαιρούνται
σε νέα βλαστοκύτταρα καθ' όλη την ανάπτυξη

και στην ενήλικη ζωή προκειμένου
να παράγουν συχνά νέα κύτταρα

ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες του σώματος.

Ένα παράδειγμα είναι ο μυελός των οστών,

όπου τα βλαστοκύτταρα διαφοροποιούνται
σε πολλούς τύπους κυττάρων του αίματος.

Συμπεριλαμβάνουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια,

που μεταφέρουν οξυγόνο από
τους πνεύμονες στους ιστούς,

τα αιμοπετάλια,

που βοηθούν να σταματήσει η αιμορραγία
προσκολλώντα στα αγγεία.

και λευκά αιμοσφαίρια,

που περιπολούν το σώμα, καταστρέφοντας
πιθανούς επικίνδυνους εισβολείς.

Κατά διαστήματα,

κάτι πάει στραβά στην διαδικασία
εξειδίκευσης ενός βλαστοκυττάρου

και επιβλαβείς μεταλλάξεις λαμβάνουν
χώρα στο DNA του κυττάρου.

Τα κύτταρα με το μεταλλαγμένο DNA
υποτίθεται ότι αυτοκαταστρέφονται,

αλλά κάποια μεταλλαγμένα κύτταρα
αγνοούν αυτή την εντολή,

και αντιγράφονται ανεξέλεγκτα,
ενώ χάνουν την αρχική τους λειτουργία.

Αυτά μας είναι γνωστά
ως καρκινικά κύτταρα.

Δεν είναι ξεκάθαρο ακόμα γιατί η λευχαιμία
είναι ο πιο κοινός παιδικός καρκίνος.

αλλά ένας παράγοντας ίσως είναι

ότι η λευχαιμία προκαλείται μόνο από
μία ή δύο τροποποιήσεις στο DNA,

ενώ οι περισσότερες μορφές
καρκίνου χρειάζονται πολλές,

επιτρέποντας στη λευχαιμία να εμφανιστεί
γρηγορότερα από άλλους τύπους καρκίνου.

Επίσης, κάποιες αλλαγές στο DNA μπορεί
να συμβούν στα λευκά αιμοσφαίρια

κατά τη διάρκεια της εμβρυακής ανάπτυξης,

αυξάνοντας κι άλλο το ρίσκο
μιας πρόωρης λευχαιμίας.

Αν και επηρεάζει περισσότερο παιδιά
από οποιοδήποτε άλλο τύπο καρκίνου

οι ενήλικες αποτελούν την πλειοψηφία
των ασθενών με λευχαιμία.

Όταν εμφανιστεί η λευχαιμία,

τα καρκινικά κύτταρα αναπαράγονται
στο αίμα και στον μυελό των οστών

μέχρι να καταλάβουν όλο
τον διαθέσιμο χώρο και τους πόρους.

Όταν ο μυελός των οστών
δεν μπορεί πλέον να παράγει

τον απαιτούμενο αριθμό
λειτουργικών κυττάρων,

το αίμα εξαντλείται.

Η απουσία ερυθρών αιμοσφαιρίων

σημαίνει ότι οι μύες
δεν λαμβάνουν αρκετό οξυγόνο,

ο μειωμένος αριθμός αιμοπεταλίων
δεν φτάνει για να επιδιορθώσει τραύματα,

και ο θάνατος των λευκών αιμοσφαιρίων
βλάπτει το ανοσοποιητικό σύστημα

αυξάνοντας τον κίνδυνο μολύνσεων.

Για να αποκατασταθεί η ομαλή
λειτουργία του αίματος

τα λευχαιμικά κύτταρα
πρέπει να αφαιρεθούν.

Αλλά επειδή οι λευχαιμίες
δεν είναι συμπαγείς όγκοι,

δεν μπορούν να αφαιρεθούν χειρουργικά.

Αντίθετα, τα κύτταρα σκοτώνονται
μέσα στο σώμα με διάφορους τρόπους

που συμπεριλαμβάνουν χημειοθεραπεία,

ένα συνδυασμό φαρμάκων που καταστρέφει
γρήγορα τα πολλαπλασιαζόμενα κύτταρα.

Δυστυχώς, έχει την παρενέργεια ότι
σκοτώνει και τα υγιή κύτταρα,

σαν αυτά που βρίσκονται στα
τρυχοθυλάκια ή τα έντερα.

Σε κάποιες περιπτώσεις,
η απαιτούμενη δόση είναι τόσο υψηλή

που σκοτώνει όλα τα κύτταρα
στον μυελό των οστών

συμπεριλαμβανομένων
και των βλαστοκυττάρων.

Όταν αυτό συμβαίνει, το σώμα δεν μπορεί
να αυτοπαράγει νέα κύτταρα αίματος.

Ευτυχώς, η εξωτερική βοήθεια μπορεί
να έρθει με τη μορφή βλαστοκυττάρων

από τον μυελό των οστών ενός δότη.

Όταν μεταμοσχευτούν στον ασθενή,

αναπληρώνουν γρήγορα
τον μυελό των οστών και το αίμα.

Ωστόσο, οι μεταμοσχεύσεις μυελού
των οστών είναι μια περίπλοκη διαδικασία

και απαιτεί συμβατότητα αντιγόνων
μεταξύ του δότη και του δέκτη

ώστε να μην επιτεθούν τα μεταμοσχευμένα
κύτταρα στα κύτταρα του ασθενή

ως ξένα σώματα.

Σε αντίθεση με τις μεταγγίσεις αίματος

υπάρχουν χιλιάδες τύποι
του συστήματος HLA

όπου ακόμα αδέρφια και στενοί συγγενείς
μπορεί να μην έχουν συμβατό μυελό.

Αν υπάρχει αυτή η περίπτωση, η έρευνα
επεκτείνεται σε μια βάση δεδομένων

που περιλαμβάνει γενετικές πληροφορίες

εκατομμυρίων εθελοντών
δωρητών μυελού των οστών.

Όσο περισσότεροι δωρητές υπάρχουν,

τόσο περισσότεροι ασθενής μπορούν να
σωθούν μέσω επιτυχημένων μεταμοσχεύσεων.

Η λευχαιμία μπορεί να είναι
μια τρομακτική ασθένεια

αλλά υπάρχει δύναμη και ελπίδα
στους αριθμούς.