Igrzyska Olimpiad Specjalnych pozwoliły mi być sobą - zwycięzcą

Jak dużo wiesz o niepełnosprawnościach intelektualnych? Ambasador i nagradzany uczestnik Igrzysk Olimpiad Specjalnych Matthew Williams jest dowodem na to, że zawody sportowe i związana z nimi atmosfera może zmienić życie, zarówno na zawodach, jak i poza nimi. Razem z kolegami-sportowcami zaprasza cię do uczestnictwa w kolejnym spotkaniu - i stawia ci wyzwanie, byś odszedł nie zmieniając swoich poglądów.

Cześć.

Nazywam się Matthew Williams

i jestem zwycięzcą.

Wygrałem medale
w trzech różnych dyscyplinach

i mistrzostwach Kanady,

grałem w koszykówkę
na międzynarodowym poziomie

i byłem dumnym reprezentantem Kanady

na świecie.

(Brawa)

Trenuje koszykówkę
i łyżwiarstwo pięć dni w tygodniu.

Pracuję z najlepszymi trenerami

i specjalistami do spraw
sprawności umysłowej,

aby być najlepszym w mojej dziedzinie.

Przy okazji, to wszystko przez Igrzyska.

Czy to zmienia sposób,
w jaki myślicie o mnie

i moich osiągnięciach?

Świat nie ma za zwycięzców
ludzi takich jak ja.

Nie tak dawno temu, tacy jak ja
byli odrzuceni i poukrywani przed światem.

Wiele się zmieniło kiedy rozpoczęto
Igrzyska Olimpiad Specjalnych w 1968 roku,

ale w zbyt wielu przypadkach

ludzie z niepełnosprawnością intelektualną

są niewidoczni dla szerszej publiczności.

Ludzie używają przy mnie różnych słów
i sądzą, że to nie ma znaczenia.

Te słowa to "niedorozwinięty", "opóźniony"

zawsze używane w uwłaczający sposób.

Nie myślą o tym jak bardzo
boli to mnie lub moich przyjaciół.

Nie chcę, byście sądzili,
że jestem tutaj z powodu pieniędzy.

Jestem tutaj, ponieważ wciąż
mamy duży problem z tym,

jak niektórzy ludzie widzą osoby
z niepełnosprawnością intelektualną,

lub, zbyt często,

czemu w ogóle ich nie widzą.

Wiecie, że w tym roku
odbyły się mistrzostwa świata?

Byłem jednym z ponad 6,5 tys. sportowców
z niepełnosprawnością intelektualną.

Sportowcy ze 165 krajów
walczyli w Los Angeles.

Na ceremonii otwarcia
było ponad 62 tys. widzów,

transmitowali ją na żywo w ESPN i TSN.

Wiedzieliście o tym?

Co sądzicie, gdy widzicie
kogoś takiego jak ja?

Jestem tutaj by rzucić wam wyzwanie,

byście patrzyli na siebie jako równi.

Igrzyska Olimpiad Specjalnych
zmieniły świadomość sportowców

z niepełnosprawnością intelektualną

oraz sposób myślenia widzów.

Dla tych, którzy nie wiedzą,

Igrzyska Olimpiad Specjalnych
są dla niepełnosprawnych sportowców.

Te igrzyska są oddzielone
od Paraolimpiady i Olimpiady.

Oferujemy całoroczne
programy sportowe wysokiej jakości

dla osób niepełnosprawnych intelektualnie,

które zmieniają życie i sposób myślenia.

Ten ruch zmienił życie moje

oraz życie wielu innych.

Zmienił też sposób,

w jaki świat postrzega ludzi
z niepełnosprawnością intelektualną.

Urodziłem się z epilepsją
i niepełnosprawnością intelektualną.

Gdy dorastałem, grałem w hokeja
do ukończenia 12 roku życia.

Im starszy byłem, tym bardziej czułem,

że nie mogę nadążyć za resztą.

Byłem zły i sfrustrowany.

Przez pewien czas nie uprawiałem niczego,

nie miałem zbyt wielu przyjaciół,

czułem się smutny i opuszczony.

W tym czasie ludzi z niepełnosprawnością

ukrywano przed społeczeństwem.

Nikt nie sądził, że mogą
uczestniczyć w zawodach sportowych,

być cennymi członkami społeczeństwa.

W latach 60-tych doktor Frank Hayden,

naukowiec na Uniwersytecie w Toronto,

badał wpływ regularnych ćwiczeń fizycznych

na kondycję dzieci
z niepełnosprawnością intelektualną.

Używając rygorystycznych badań naukowych

Dr. Hayden i inni badacze

doszli do wniosku,

że był to po prostu
brak możliwości uczestniczenia,

przez co cierpiała ich kondycja.

Wielu nie wierzyło, że ludzie
z niepełnosprawnością intelektualną

mogą czerpać korzyści
z aktywności fizycznej

oraz możliwości współzawodnictwa.

Pionierzy tacy jak Dr. Hayden
i Eunice Kennedy Shriver -

twórca Olimpiad Specjalnych -

wytrwali,

a sportowcy Olimpiad Specjalnych
udowodnili wyniki badań

ponad cztery i pół miliona razy.

(Brawa)

Przed Igrzyskami Olimpiad Specjalnych

byłem zdenerwowany,

ponieważ byłem młody, nieśmiały, niepewny

i nie miałem wielu przyjaciół.

Kiedy tam trafiłem,
każdy mnie zachęcał,

wspierał, pozwalał mi być sobą

i nigdy nie oceniał.

Teraz gram w koszykówkę
i uprawiam łyżwiarstwo szybkie.

Uczestniczyłem w zawodach
rejonowych i ogólnokrajowych,

a w tym roku dotarłem
na Letnie Igrzyska Olimpiad Specjalnych,

gdzie byłem członkiem pierwszej
kanadyjskiej reprezentacji narodowej,

która brała udział w Igrzyskach.

(Brawa)

Jestem jednym z ponad czterech
i pół miliona sportowców z całego świata,

słyszałem tak wiele podobnych opowieści.

Uczestnictwo w Olimpiadzie

przywraca naszą dumę i godność.

Igrzyska Olimpiad Specjalnych
pokazują też ważne potrzeby zdrowotne.

Badania wykazały, iż średnio

mężczyźni niepełnosprawni intelektualnie

umierają 13 lat wcześniej niż zdrowi,

a kobiety niepełnosprawne intelektualne

20 lat wcześniej niż zdrowe.

Igrzyska zachowują nas w zdrowiu,

utrzymując nas w ruchu,

pozwalając nam uczestniczyć w sporcie.

Nasi trenerzy także uczą nas
o zdrowiu i odżywianiu.

Igrzyska Olimpiad Specjalnych
zapewniają bezpłatne badania

dla sportowców mających trudności
z komunikacją ze swoim lekarzem

lub dostępem do opieki zdrowotnej.

Na Letnich Igrzyskach w 2015 roku

drużyna Kanady wraz ze mną
podejmowała drużynę koszykówki z Nigerii.

Dzień przed naszą grą

sportowcy z Nigerii udali się
na badania Zdrowego Sportowca.

Siedmiu z dziesięciu członków drużyny

otrzymało darmowe aparaty słuchowe

dzięki czemu po raz pierwszy
mogli wyraźnie słyszeć.

(Brawa)

To co zaszło, było niesamowite.

Byli bardziej podekscytowani,
szczęśliwi i pewni siebie,

ponieważ ich trener
mógł się z nimi komunikować.

Byli też bardzo emocjonali,

ponieważ mogli słyszeć
dźwięk piłki do koszykówki,

dźwięk gwizdka

i okrzyki fanów z trybun,

dźwięki, które my bierzemy za normalne.

Olimpiada Specjalna zmienia więcej,
niż tylko sportowca w jakiejś dziedzinie.

Olimpiada zmienia życie sportowca
także poza areną zmagań.

W tym roku badania pokazały,

że prawie połowa dorosłych w USA

nie zna ani jednej osoby
z niepełnosprawnością intelektualną,

a 44 procent Amerykanów,

którzy nie mają kontaktu
z taką niepełnosprawnością

jest znacznie mniej pozytywna nastawiona
i znacznie mniej akceptująca.

Do tego dochodzą słowa,

które pokazują, że ludzie
z niepełnosprawnością intelektualną

są wciąż niewidoczni

dla zbyt wielu ludzi.

Ludzie używają takich słów
jako normalnego pojęcia lub obelgi.

W zeszłym roku użyto ich na Twitterze
ponad dziewięć milionów razy.

To bardzo boli.

Zarówno mnie, jak i cztery i pół miliona
moich kolegów z całego świata.

Ludzie nie sądzą, że to obraża,

ale tak jest.

Kolega, sportowiec i aktywista
John Franklin Stephens

napisał otwarty list
do eksperta politycznego,

który wykorzystał to słowo jako obelgę.

"Przyjdź, dołącz do nas na Igrzyskach.

Zobaczymy czy odejdziesz,
nie zmieniając swoich poglądów".

(Brawa)

Na Igrzyskach w 2015 roku

ludzie czekali w kolejce godzinami,

aby dostać się na finałową noc
zawodów w trójboju siłowym.

Cała sala stała,
gdy mój kolega Jackie Barrett,

"Łoś z Nowej Fundlandii",

poniósł 297 kilogramów w martwym ciągu

i 277 kilogramów w przysiadzie,

(Brawa)

ustalając nowy rekord Igrzysk.

Jackie posiada wiele rekordów
dla całej Nowej Fundlandii,

nie tylko uczestników Igrzysk,
wszystkich ludzi stamtąd.

Jackie był wielką gwiazdą w Los Angeles,

ESPN na żywo podawała
jego łamiące rekordy próby.

Byli zafascynowani jego wydajnością.

Pięćdziesiąt lat temu niewielu sądziło,
że ludzie niepełnosprawni intelektualnie

mogą robić coś takiego.

W tym roku 6 tys. widzów
wypełniło słynne LA Memorial Coliseum,

aby obejrzeć ceremonię otwarcia

i dopingować sportowców ze 165 krajów,

z całego świata.

Daleko od ukrycia,

byliśmy dopingowani,
byliśmy w świetle reflektorów.

Igrzyska uczą sportowców,

by byli pewni i dumni z siebie.

Igrzyska nauczają świat,

że ludzie niepełnosprawni intelektualnie

zasługują na szacunek
i włączenie do społeczeństwa.

(Brawa)

Teraz mam marzenia i osiągnięcia sportowe,

świetnych trenerów,

szacunek i godność,

lepsze zdrowie.

Rozwijam swoją karierę
trenera osobistego.

(Brawa)

Nie jestem już ukryty, zastraszany,

wygłaszam tą prelekcję TED.

(Brawa)

Świat jest innym miejscem
z powodu Igrzysk Specjalnych,

ale wciąż trzeba iść dalej.

Jeśli następnym razem zobaczycie
kogoś z niepełnosprawnością intelektualną,

zauważcie jej pełnosprawność.

Jeśli ktoś następnym razem
powie przy was "niedorozwinięty",

wytłumaczcie mu,
jak bardzo to boli.

Mam nadzieję, że pomyślicie
o wzięciu udziału w Igrzyskach.

(Brawa)

Chciałbym zakończyć pewną myślą.

Nelson Mandela powiedział:

"Sport ma moc zmiany świata".

Olimpiady Specjalne zmieniają świat

nie tylko cztery i pół miliona sportowców.

Dają nam możliwość bycia pewnymi,

spotykania przyjaciół,

bycia nieosądzanymi,

czucia się i bycia zwycięzcami.

Dziękuję bardzo.

(Brawa)