Cześć. Nazywam się Matthew Williams i jestem zwycięzcą. Wygrałem medale w trzech różnych dyscyplinach i mistrzostwach Kanady, grałem w koszykówkę na międzynarodowym poziomie i byłem dumnym reprezentantem Kanady na świecie. (Brawa) Trenuje koszykówkę i łyżwiarstwo pięć dni w tygodniu. Pracuję z najlepszymi trenerami i specjalistami do spraw sprawności umysłowej, aby być najlepszym w mojej dziedzinie. Przy okazji, to wszystko przez Igrzyska. Czy to zmienia sposób, w jaki myślicie o mnie i moich osiągnięciach? Świat nie ma za zwycięzców ludzi takich jak ja. Nie tak dawno temu, tacy jak ja byli odrzuceni i poukrywani przed światem. Wiele się zmieniło kiedy rozpoczęto Igrzyska Olimpiad Specjalnych w 1968 roku, ale w zbyt wielu przypadkach ludzie z niepełnosprawnością intelektualną są niewidoczni dla szerszej publiczności. Ludzie używają przy mnie różnych słów i sądzą, że to nie ma znaczenia. Te słowa to "niedorozwinięty", "opóźniony" zawsze używane w uwłaczający sposób. Nie myślą o tym jak bardzo boli to mnie lub moich przyjaciół. Nie chcę, byście sądzili, że jestem tutaj z powodu pieniędzy. Jestem tutaj, ponieważ wciąż mamy duży problem z tym, jak niektórzy ludzie widzą osoby z niepełnosprawnością intelektualną, lub, zbyt często, czemu w ogóle ich nie widzą. Wiecie, że w tym roku odbyły się mistrzostwa świata? Byłem jednym z ponad 6,5 tys. sportowców z niepełnosprawnością intelektualną. Sportowcy ze 165 krajów walczyli w Los Angeles. Na ceremonii otwarcia było ponad 62 tys. widzów, transmitowali ją na żywo w ESPN i TSN. Wiedzieliście o tym? Co sądzicie, gdy widzicie kogoś takiego jak ja? Jestem tutaj by rzucić wam wyzwanie, byście patrzyli na siebie jako równi. Igrzyska Olimpiad Specjalnych zmieniły świadomość sportowców z niepełnosprawnością intelektualną oraz sposób myślenia widzów. Dla tych, którzy nie wiedzą, Igrzyska Olimpiad Specjalnych są dla niepełnosprawnych sportowców. Te igrzyska są oddzielone od Paraolimpiady i Olimpiady. Oferujemy całoroczne programy sportowe wysokiej jakości dla osób niepełnosprawnych intelektualnie, które zmieniają życie i sposób myślenia. Ten ruch zmienił życie moje oraz życie wielu innych. Zmienił też sposób, w jaki świat postrzega ludzi z niepełnosprawnością intelektualną. Urodziłem się z epilepsją i niepełnosprawnością intelektualną. Gdy dorastałem, grałem w hokeja do ukończenia 12 roku życia. Im starszy byłem, tym bardziej czułem, że nie mogę nadążyć za resztą. Byłem zły i sfrustrowany. Przez pewien czas nie uprawiałem niczego, nie miałem zbyt wielu przyjaciół, czułem się smutny i opuszczony. W tym czasie ludzi z niepełnosprawnością ukrywano przed społeczeństwem. Nikt nie sądził, że mogą uczestniczyć w zawodach sportowych, być cennymi członkami społeczeństwa. W latach 60-tych doktor Frank Hayden, naukowiec na Uniwersytecie w Toronto, badał wpływ regularnych ćwiczeń fizycznych na kondycję dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. Używając rygorystycznych badań naukowych Dr. Hayden i inni badacze doszli do wniosku, że był to po prostu brak możliwości uczestniczenia, przez co cierpiała ich kondycja. Wielu nie wierzyło, że ludzie z niepełnosprawnością intelektualną mogą czerpać korzyści z aktywności fizycznej oraz możliwości współzawodnictwa. Pionierzy tacy jak Dr. Hayden i Eunice Kennedy Shriver - twórca Olimpiad Specjalnych - wytrwali, a sportowcy Olimpiad Specjalnych udowodnili wyniki badań ponad cztery i pół miliona razy. (Brawa) Przed Igrzyskami Olimpiad Specjalnych byłem zdenerwowany, ponieważ byłem młody, nieśmiały, niepewny i nie miałem wielu przyjaciół. Kiedy tam trafiłem, każdy mnie zachęcał, wspierał, pozwalał mi być sobą i nigdy nie oceniał. Teraz gram w koszykówkę i uprawiam łyżwiarstwo szybkie. Uczestniczyłem w zawodach rejonowych i ogólnokrajowych, a w tym roku dotarłem na Letnie Igrzyska Olimpiad Specjalnych, gdzie byłem członkiem pierwszej kanadyjskiej reprezentacji narodowej, która brała udział w Igrzyskach. (Brawa) Jestem jednym z ponad czterech i pół miliona sportowców z całego świata, słyszałem tak wiele podobnych opowieści. Uczestnictwo w Olimpiadzie przywraca naszą dumę i godność. Igrzyska Olimpiad Specjalnych pokazują też ważne potrzeby zdrowotne. Badania wykazały, iż średnio mężczyźni niepełnosprawni intelektualnie umierają 13 lat wcześniej niż zdrowi, a kobiety niepełnosprawne intelektualne 20 lat wcześniej niż zdrowe. Igrzyska zachowują nas w zdrowiu, utrzymując nas w ruchu, pozwalając nam uczestniczyć w sporcie. Nasi trenerzy także uczą nas o zdrowiu i odżywianiu. Igrzyska Olimpiad Specjalnych zapewniają bezpłatne badania dla sportowców mających trudności z komunikacją ze swoim lekarzem lub dostępem do opieki zdrowotnej. Na Letnich Igrzyskach w 2015 roku drużyna Kanady wraz ze mną podejmowała drużynę koszykówki z Nigerii. Dzień przed naszą grą sportowcy z Nigerii udali się na badania Zdrowego Sportowca. Siedmiu z dziesięciu członków drużyny otrzymało darmowe aparaty słuchowe dzięki czemu po raz pierwszy mogli wyraźnie słyszeć. (Brawa) To co zaszło, było niesamowite. Byli bardziej podekscytowani, szczęśliwi i pewni siebie, ponieważ ich trener mógł się z nimi komunikować. Byli też bardzo emocjonali, ponieważ mogli słyszeć dźwięk piłki do koszykówki, dźwięk gwizdka i okrzyki fanów z trybun, dźwięki, które my bierzemy za normalne. Olimpiada Specjalna zmienia więcej, niż tylko sportowca w jakiejś dziedzinie. Olimpiada zmienia życie sportowca także poza areną zmagań. W tym roku badania pokazały, że prawie połowa dorosłych w USA nie zna ani jednej osoby z niepełnosprawnością intelektualną, a 44 procent Amerykanów, którzy nie mają kontaktu z taką niepełnosprawnością jest znacznie mniej pozytywna nastawiona i znacznie mniej akceptująca. Do tego dochodzą słowa, które pokazują, że ludzie z niepełnosprawnością intelektualną są wciąż niewidoczni dla zbyt wielu ludzi. Ludzie używają takich słów jako normalnego pojęcia lub obelgi. W zeszłym roku użyto ich na Twitterze ponad dziewięć milionów razy. To bardzo boli. Zarówno mnie, jak i cztery i pół miliona moich kolegów z całego świata. Ludzie nie sądzą, że to obraża, ale tak jest. Kolega, sportowiec i aktywista John Franklin Stephens napisał otwarty list do eksperta politycznego, który wykorzystał to słowo jako obelgę. "Przyjdź, dołącz do nas na Igrzyskach. Zobaczymy czy odejdziesz, nie zmieniając swoich poglądów". (Brawa) Na Igrzyskach w 2015 roku ludzie czekali w kolejce godzinami, aby dostać się na finałową noc zawodów w trójboju siłowym. Cała sala stała, gdy mój kolega Jackie Barrett, "Łoś z Nowej Fundlandii", poniósł 297 kilogramów w martwym ciągu i 277 kilogramów w przysiadzie, (Brawa) ustalając nowy rekord Igrzysk. Jackie posiada wiele rekordów dla całej Nowej Fundlandii, nie tylko uczestników Igrzysk, wszystkich ludzi stamtąd. Jackie był wielką gwiazdą w Los Angeles, ESPN na żywo podawała jego łamiące rekordy próby. Byli zafascynowani jego wydajnością. Pięćdziesiąt lat temu niewielu sądziło, że ludzie niepełnosprawni intelektualnie mogą robić coś takiego. W tym roku 6 tys. widzów wypełniło słynne LA Memorial Coliseum, aby obejrzeć ceremonię otwarcia i dopingować sportowców ze 165 krajów, z całego świata. Daleko od ukrycia, byliśmy dopingowani, byliśmy w świetle reflektorów. Igrzyska uczą sportowców, by byli pewni i dumni z siebie. Igrzyska nauczają świat, że ludzie niepełnosprawni intelektualnie zasługują na szacunek i włączenie do społeczeństwa. (Brawa) Teraz mam marzenia i osiągnięcia sportowe, świetnych trenerów, szacunek i godność, lepsze zdrowie. Rozwijam swoją karierę trenera osobistego. (Brawa) Nie jestem już ukryty, zastraszany, wygłaszam tą prelekcję TED. (Brawa) Świat jest innym miejscem z powodu Igrzysk Specjalnych, ale wciąż trzeba iść dalej. Jeśli następnym razem zobaczycie kogoś z niepełnosprawnością intelektualną, zauważcie jej pełnosprawność. Jeśli ktoś następnym razem powie przy was "niedorozwinięty", wytłumaczcie mu, jak bardzo to boli. Mam nadzieję, że pomyślicie o wzięciu udziału w Igrzyskach. (Brawa) Chciałbym zakończyć pewną myślą. Nelson Mandela powiedział: "Sport ma moc zmiany świata". Olimpiady Specjalne zmieniają świat nie tylko cztery i pół miliona sportowców. Dają nam możliwość bycia pewnymi, spotykania przyjaciół, bycia nieosądzanymi, czucia się i bycia zwycięzcami. Dziękuję bardzo. (Brawa)