Γιατί πιστεύω ότι η κακομεταχείριση των γυναικών αποτελεί το νούμερο ένα στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Με τη δική του αποφασιστική υπογραφή, ο πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζίμι Κάρτερ, διερευνά τρεις απροσδόκητους λόγους που η κακομεταχείριση γυναικών και κοριτσιών ακόμα εκδηλώνεται σε διαφορετικές εκφάνσεις και μέρη του κόσμου, τόσο σε ανεπτυγμένες όσο και σε αναπτυσσόμενες χώρες. Και ο τελευταίος λόγος που δίνει;
«Γενικά, στους άνδρες δεν καίγεται καρφί».

Εδώ που τα λέμε,

προσπαθώντας να θυμηθώ
τα χρόνια μου μετά τον Λευκό Οίκο,

μου ήρθε στο μυαλό μια γελοιογραφία
του The New Yorker, κανά δυο χρόνια πριν.

΄Ένα αγοράκι κοίταζει τον πατέρα του,

και του λέει «Μπαμπά, όταν μεγαλώσω
θέλω να γίνω πρώην πρόεδρος».

(Γέλια)

Λοιπόν, είχα την τύχη ως πρώην πρόεδρος,

καθώς είχα επίπεδο πρόσβασης

που πολύ λίγοι είχαν ποτέ στον κόσμο,

να μπορέσω να γνωρίσω πάρα πολλά άτομα
από κάθε γωνιά του πλανήτη.

Όχι μόνο γνωρίζω
και τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ,

αλλά επίσης η σύζυγος μου και εγώ έχουμε
επισκεφθεί πάνω από 145 χώρες στον κόσμο.

Επίσης, το Ίδρυμα Κάρτερ οργάνωσε
προγράμματα σε 80 έθνη στη γη.

Πολλές φορές, όταν πηγαίνουμε σε μια χώρα,

δεν συναντάμε μόνο τον βασιλιά
ή τον πρόεδρο,

αλλά επίσης και χωρικούς που ζουν
σε απομακρυσμένες περιοχές της Αφρικής.

Επομένως, στο ίδρυμα Κάρτερ
πάνω απ' όλα δεσμευόμαστε

να προωθούμε τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Και γνωρίζοντας τόσο καλά τον κόσμο,
μπορώ να σας πω ότι αναμφίβολα

η νούμερο ένα καταπάτηση
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη γη,

που περιέργως δεν αναφέρεται τόσο συχνά,
είναι η κακοποίηση γυναικών και κοριτσιών.

(Χειροκρότημα)

Ξεκινώντας, υπάρχουν πολλοί λόγοι
γι' αυτή την καταπάτηση.

Αρχικά, έχουμε την παρερμήνευση
των θρησκευτικών γραφών, για παράδειγμα

της Βίβλου, της Παλαιάς Διαθήκης,
της Νέας Διαθήκης, του Κορανίου κτλ.

Και αυτές έχουν παρερμηνευθεί
από άντρες σε υψηλόβαθμες θέσεις,

σε συναγωγές, εκκλησίες και τζαμιά.

Ερμηνεύουν λοιπόν τις γραφές
έτσι ώστε να διασφαλίσουν

την υποβάθμιση των γυναικών
στην δεύτερη θέση,

σε σύγκριση με την πρωταρχική των αντρών,
στα μάτια του Θεού.

Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα
το οποίο συνήθως δεν αναφέρεται.

Πριν μερικά χρόνια, το 2000 -

ανήκω στη Σύναξη των Βαπτιστών
του Νότου εδώ και 70 χρόνια.

Θα σας πώ ότι ακόμη διδάσκω
στο κατηχητικό κάθε Κυριακή

-το ίδιο θα κάνω και αυτή την Κυριακή-

αλλά το 2000 η Σύναξη
των Βαπτιστών του Νότου αποφάσισε

ότι οι γυναίκες πρέπει να βρίσκονται
σε δευτερεύουσα θέση,

μια υποδεέστερη θέση έναντι των αντρών.

Έτσι λοιπόν, εξέδωσαν ένα διάταγμα

που απαγορεύει στις γυναίκες να γίνονται
ιερείς, πάστορες ή διάκονοι στην εκκλησία,

ή εφημέριοι στο στρατό,

και αν μια γυναίκα γυναίκα κάνει μάθημα

σε ιεροδιδασκαλείο της Σύναξης
των Βαπτιστών του Νότου,

δεν θα μπορεί να διδάξει
αν είναι παρόν ένα αγόρι,

γιατί υπάρχουν εδάφια στη Βίβλο,

υπάρχουν πάνω
από 30 χιλιάδες στίχοι στη Βίβλο,

που λένε ότι μια γυναίκα
δεν μπορεί να διδάσκει έναν άντρα κλπ.

Ωστόσο, το βασικό θέμα είναι
ότι οι γραφές παρερμηνεύονται

ώστε να διατηρηθούν
οι άντρες σε κυρίαρχη θέση.

Αυτό το πρόβλημα
έχει πολλές προεκτάσεις

γιατί επιτρέπει στους άντρες
να ασκούν αυτού του είδους τη δύναμη,

και εάν ένας άντρας ή ένας εργοδότης
θέλει να αδικήσει μια γυναίκα,

προβάλλει ως δικαιολογία ότι, αφού
κατά τον Θεό οι γυναίκες δεν είναι ίσες,

γιατί πρέπει εγώ
να τις μεταχειριστώ ως ίσες;

Γιατί πρέπει να τους δίνω ίδιο μισθό,
ενώ κάνουν την ίδια δουλειά;

Άλλη μια πολύ σοβαρή συνέπεια

που προκαλείται από αυτό το πρόβλημα
είναι η υπερβολική χρήση της βίας

η οποία αυξάνεται τρομακτικά παγκοσμίως.

Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα,

είχαμε μια τεράστια αύξηση
κακοποίησης φτωχών ανθρώπων,

κυρίως με φυλάκιση
έγχρωμων ανθρώπων ή μειονοτήτων.

Όταν ήμουν κυβερνήτης
της πολιτείας της Τζόρτζια.

ένας στους 1.000 Αμερικάνους
ήταν στη φυλακή.

Τώρα 7,3 άνθρωποι στους 1.000
βρίσκονται στη φυλακή.

Αυτή είναι εφταπλάσια αύξηση.

Κι από τότε που άφησα το Λευκό Οίκο

υπήρξε μια αύξηση 800%

στον αριθμό των έγχρωμων γυναικών
που είναι φυλακισμένες.

Είμαστε επίσης από τις λίγες χώρες στη Γη

όπου ακόμα ισχύει η θανατική ποινή
σε ανεπτυγμένη χώρα.

Κατατασσόμαστε μεταξύ
των χωρών που καταπατούν

τις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
ενθαρρύνοντας τη θανατική ποινή.

Είμαστε στην Καλιφόρνια τώρα
και διαπίστωσα τις προάλλες

ότι η Καλιφόρνια ξόδεψε
4 δισεκατομμύρια δολάρια

καταδικάζοντας 13 ανθρώπους
σε θανατική ποινή.

Αν υπολογίσετε, κοστίζει στην Καλιφόρνια
307 εκατομμύρια δολάρια

κάθε άτομο που καταδικάζεται σε εκτέλεση.

Η Νεμπράσκα αυτή την εβδομάδα
κατάργησε με νόμο τη θανατική ποινή

γιατί κοστίζει πολλά λεφτά.
(Χειροκρότημα)

Οπότε η χρήση βίας και η κακοποίηση
φτωχών και ανήμπορων ανθρώπων

είναι μια επιπλέον αιτία
της αύξησης κακοποίησης των γυναικών.

Επιτρέψτε μου να σας αναφέρω κακοποιήσεις
γυναικών που με προβλημάτισαν πολύ

και θα είμαι αρκετά σύντομος γιατί,
όπως γνωρίζετε, έχω περιορισμένο χρόνο.

To πρώτο είναι ο ακρωτηριασμός
των γεννητικών οργάνων

που είναι μια φρικτή και άγνωστη
δοκιμασία για τις αμερικανίδες

αλλά σε κάποιες χώρες, πολλές χώρες,

όταν γεννιέται ένα κορίτσι,
πολύ νωρίς στη ζωή της,

τα γεννητικά τους όργανα αποκόπτονται
ολοκληρωτικά από ένα λεγόμενο κόπτη,

ο οποίος, με λεπίδα ξυραφιού
και χωρίς καμία αποστείρωση,

απομακρύνει τα εξωτερικά μέρη
των γεννητικών οργάνων μιας γυναίκας.

Μερικές φορές, σε πιο ακραίες,
αλλά όχι σπάνιες περιπτώσεις,

ράβουν τη σχισμή τόσο, όσο να μπορεί
μόνο να ουρεί ή να έχει έμμηνη ρύση.

Αργότερα, όταν η γυναίκα παντρεύεται,
ο ίδιος πάλι κόπτης ανοίγει τη σχισμή

ώστε να μπορεί να κάνει έρωτα.

Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, αν και είναι
παράνομο στις περισσότερες χώρες.

Στην Αίγυπτο, για παράδειγμα,

91% όλων των γυναικών που ζουν σήμερα εκεί

έχουν ακρωτηριαστεί σεξουαλικά
με αυτόν τον τρόπο.

Σε κάποιες χώρες
πάνω από το 98% των γυναικών

ακρωτηριάζονται με αυτόν τον τρόπο
πριν την ενηλικίωσή τους.

Αυτό αποτελεί ένα φρικτό βασανιστήριο

για όλες τις γυναίκες
που ζουν σε αυτές τις χώρες.

Ένα επιπλέον σοβαρό θέμα
είναι τα εγκλήματα τιμής,

όπου μια οικογένεια παρερμηνεύοντας
πάλι τις αγίες γραφές

-δεν υπάρχουν τέτοιες εντολές στο Κοράνιο-

θανατώνει ένα κορίτσι της οικογένειας

αν αυτή βιαστεί,

ή αν παντρευτεί έναν άντρα
που ο πατέρας της δεν εγκρίνει,

ή κάποιες φορές ακόμα και αν φορέσει
ένα ακατάλληλο ρούχο.

Κι αυτό διαπράττεται
από μέλη της οικογένειάς της,

οπότε, η οικογένεια γίνεται δολοφόνος

όταν το κορίτσι φέρνει
τη λεγόμενη ντροπή στην οικογένεια.

Μια ανάλυση που έγινε από τα Ηνωμένα Έθνη
για την Αίγυπτο,όχι πολύ παλιά,

έδειξε ότι 75% αυτών των φόνων σε γυναίκες

διαπράχθηκαν από πατεράδες,
θείους ή αδερφούς,

ενώ το 25% των φόνων
έγιναν από άλλες γυναίκες.

Ένα άλλο πρόβλημα που έχουμε στον κόσμο

και έχει ιδιαίτερη σχέση με τις γυναίκες
είναι η δουλεία,

ή εμπόριο λευκής σαρκός,
όπως λέγεται σήμερα.

Περίπου 12,5 εκατομμύρια άνθρωποι
πωλήθηκαν ως δούλοι από την Αφρική

στον Νέο Κόσμο παλιά,
τον 19ο και 18ο αιώνα.

Υπάρχουν 30 εκατομμύρια άνθρωποι
που ζουν τώρα σε δουλεία.

Το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ
έχει εντολή από το κογκρέσο

να δίνει αναφορά κάθε χρόνο,

και αυτό αναφέρει ότι
800 χιλιάδες άνθρωποι πωλούνται

σε άλλο κράτος ως δούλοι κάθε χρόνο,

και ότι το 80% από αυτούς
που πωλούνται είναι γυναίκες

σε σεξουαλική δουλεία.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτή τη στιγμή

60 χιλιάδες άνθρωποι
ζουν δέσμιοι σε ανθρώπινη δουλεία.

Στη Τζόρτζια της Ατλάντα,
όπου βρίσκεται το Ίδρυμα Κάρτερ

και όπου διδάσκω στο πανεπιστήμιο Έμορυ,

περίπου 200 με 300 γυναίκες
πωλούνται ως σκλάβοι κάθε μήνα.

Είναι στη νούμερο ένα θέση στην χώρα
εξαιτίας αυτού.

Η Ατλάντα έχει το πιο πολυσύχναστο
αεροδρόμιο στον κόσμο

και επίσης έχει πολλούς επιβάτες
που φτάνουν από το Νότιο Ημισφαίριο.

Αν ένας ιδιοκτήτης οίκου ανοχής

θέλει να αγοράσει ένα κορίτσι,
που έχει καστανό ή μαύρο δέρμα,

μπορεί να το κάνει για 1.000 δολάρια.

Η απόκτηση ενός κοριτσιού με λευκό
δέρμα απαιτεί πολύ περισσότερα χρήματα

και ο μέσος ιδιοκτήτης οίκου ανοχής
στην Ατλάντα και τις ΗΠΑ

κερδίζει περίπου 35.000 δολάρια
από κάθε σκλάβο.

Ο αγοραίος έρωτας σε Ατλάντα και Τζόρτζια
ξεπερνάει το εμπόριο ναρκωτικών.

Είναι λοιπόν ένα ακόμα σοβαρό πρόβλημα
και το βασικό πρόβλημα είναι η πορνεία

καθώς δεν υπάρχει πορνείο στην Αμερική

που δεν είναι γνωστό
στους τοπικούς αξιωματούχους,

τοπικούς αστυνομικούς, τον αρχηγό
της αστυνομίας ή το δήμαρχο και λοιπά.

Και αυτό οδηγεί σε ένα
από τα χειρότερα προβλήματα

και αυτό είναι ότι γυναίκες
αγοράζονται όλο και περισσότερο

και εξωθούνται σε σεξουαλική εκμετάλλευση
σε όλες τις χώρες του κόσμου.

Η Σουηδία έχει υιοθετήσει
μια καλή προσέγγιση.

Πριν από 15 με 20 χρόνια,
αποφάσισε να αλλάξει το νόμο

ώστε πλέον οι γυναίκες να μην διώκονται

αν ζουν υπό καθεστώς σεξουαλικής δουλείας

αλλά αντίθετα οι ιδιοκτήτες οίκων ανοχής,
μαστροποί και οι πελάτες διώκονται,

και έτσι - (Χειροκρότημα) -
τα ποσοστά πορνείας μειώθηκαν

στις Ηνωμένες Πολιτείες
είμαστε στην αντίθετη θέση.

Για κάθε άντρα που συλλαμβάνεται
για παράνομο αγοραίο έρωτα,

άλλες 25 γυναίκες
συλλαμβάνονται στις ΗΠΑ.

Ο Καναδάς, η Ιρλανδία,
έχω ήδη πει τη Σουηδία,

η Γαλλία και άλλες χώρες στρέφονται
προς το λεγόμενο Σουηδικό μοντέλο.

Υπάρχει ένα επιπλέον πράγμα
που μπορεί να γίνει.

Έχουμε στη χώρα μας δυο σπουδαίους
θεσμούς που όλοι μας θαυμάζουμε:

τον στρατό μας και το σπουδαίο
πανεπιστημιακό σύστημα.

Στον στρατό αναλύουν τώρα πόσες
σεξουαλικές επιθέσεις έχουν λάβει χώρα.

Στην τελευταία αναφορά που πήρα
υπήρχαν 26.000 σεξουαλικές επιθέσεις

που συνέβησαν μέσα στο στρατό,

26 χιλιάδες.

Μόνο 3.000, όχι πολύ παραπάνω από 1%,
διώχθηκαν πραγματικά,

και ο λόγος είναι ότι
ο διοικητής οποιουδήποτε οργανισμού

-ενός πληρώματος υποβρυχίου,
ή ενός τάγματος στρατού,

ή μιας διμοιρίας πεζοναυτών-

έχει το δικαίωμα βάσει νόμου να αποφασίσει

αν ένας βιαστής θα διωχθεί ή όχι,

και φυσικά, το τελευταίο πράγμα
που επιθυμούν είναι να μαθευτεί

ότι υπό την εποπτεία τους
μια σεξουαλική επίθεση έλαβε χώρα,

οπότε δεν προχωρούν σε δίωξη.

Αυτός ο νόμος χρειάζεται να αλλαχθεί.

Περίπου ένα στα τέσσερα κορίτσια
που μπαίνουν σε αμερικάνικο πανεπιστήμιο

θα δεχθεί σεξουαλική κακοποίηση
πριν αποφοιτήσει

και αυτό χαίρει τώρα μεγάλης δημοσιότητας,

μερικώς εξαιτίας του βιβλίου μου,
και άλλων πραγμάτων,

κι έτσι 89 πανεπιστήμια
της Αμερικής καταδικάζονται

από το υπουργείο εκπαίδευσης
υπό του τίτλου ΙΧ

επειδή οι υπάλληλοι των πανεπιστημίων
δεν φρόντισαν τις γυναίκες

και δεν τις προστάτευσαν
από σεξουαλικές επιθέσεις.

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης αναφέρει
ότι παραπάνω από τους μισούς βιασμούς

εντός μιας πανεπιστημιούπολης,
τελούνται από κατά συρροήν βιαστές

επειδή αν διαπραχθεί βιασμός
εκτός πανεπιστημιακού ιδρύματος,

ο δράστης θα διωχθεί,

ενώ αν μπεί μέσα στην πανεπιστημιούπολη,
μπορεί να βιάσει με ατιμωρησία.

Δεν διώκονται.

Αυτά τα πράγματα
συμβαίνουν στην κοινωνία μας.

Ένα άλλο πολύ σοβαρό θέμα σχετικά
με την κακοποίηση γυναικών και κοριτσιών,

είναι η έλλειψη ίσης αμοιβής
για ισότιμη εργασία,

όπως γνωρίζετε.
(Χειροκρότημα)

Και αυτό κάποιες φορές παρερμηνεύεται,
αλλά για πλήρους απασχόλησης εργασία

μια γυναίκα στις ΗΠΑ τώρα λαμβάνει
23% λιγότερο από έναν άντρα.

Όταν έγινα Πρόεδρος η διαφορά ήταν 39%,

συνεπώς έχουμε κάνει κάποια πρόοδο,
μερικώς επειδή έγινα πρόεδρος.

(Χειροκρότημα)
(Γέλια)

Αλλά τα τελευταία 15 χρόνια
δεν έχει γίνει καμία πρόοδος

οπότε υπάρχει 23% ή 24% διαφορά

στα τελευταία 15 χρόνια.

Τέτοια πράγματα συμβαίνουν.

Αν δείτε τη λίστα
του περιοδικού Fortune 500,

23 εταιρίες έχουν γυναίκες
ως Διευθύνοντες Συμβούλους

από 500 εταιρείες συνολικά,

και είναι περιττό να σας πω
ότι αυτοί οι Διευθύνοντες Σύμβουλοι,

έχουν χαμηλότερο μισθό κατά μέσο όρο

από τους άλλους Διευθύνοντες Συμβούλους.

Λοιπόν, αυτό ισχύει στη χώρα μας.

Άλλο ένα πρόβλημα με τις ΗΠΑ

είναι ότι είμαστε
το πιο φιλοπόλεμο έθνος στη Γη.

Έχουμε εμπλακεί σε πόλεμο
με περίπου 25 διαφορετικές χώρες

από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κάποιες φορές στέλνουμε στρατό επιτόπου,

άλλες φορές πετάμε πάνω από το κεφάλι τους

ρίχνοντας βόμβες στον κόσμο.

Άλλες φορές φυσικά, πλέον πολεμάμε
με μη επανδρωμένα αεροσκάφη κτλ.

Έχουμε μπει σε πόλεμο
με 25 διαφορετικές χώρες

ή περισσότερες
από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Υπήρξε μια τετραετία, δεν θα σας πω ποια,

κατά την οποία δεν -
(Χειροκρότημα)

δεν δεν ρίξαμε ούτε μια βόμβα,
δεν εκτοξεύσαμε ούτε ένα πύραυλο,

δεν ρίξαμε ούτε μια σφαίρα.

Αλλά τέλος πάντων, αυτά τα πράγματα,
η προσφυγή στη βία

η παρερμήνευση των αγίων γραφών

είναι η κύρια αιτία καποίησης
των γυναικών και κοριτσιών.

Υπάρχει ένας επιπλέον βασικός λόγος,
που δεν χρειάζεται να αναφέρω

και είναι ότι γενικά
οι άντρες δεν δίνουν δεκάρα.

(Γέλια)
Αυτή είναι η αλήθεια.

Ο μέσος άντρας ίσως λέει ότι αντιτίθεται
στην κακοποίηση γυναικών και κοριτσιών,

σιωπηρά δέχεται την προνομιακή
θέση που κατέχουμε

και αυτό είναι πολύ κοντά σε αυτό
που ήξερα όταν ήμουν παιδί,

όταν είμασταν ξεχωριστά αλλά ίσοι.

H φυλετική διάκριση
νομίμως υπήρξε για 100 χρόνια,

από το 1865 στο τέλος του εμφυλίου πολέμου
μεταξύ των Πολιτειών,

μέχρι τη δεκαετία του 1960

όταν ο Λύντον Τζονσον πέρασε νόμους

για ίσα δικαιώματα.

Αλλά κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου,
υπήρχαν πολλοί λευκοί

που δεν πίστευαν ότι η φυλετική
διάκριση ήταν εντάξει

αλλά παρέμεναν σιωπηλοί

γιατί απολάμβαναν τα προνόμια
καλύτερων δουλειών,

μοναδική πρόσβαση σε καθήκοντα ενόρκων,

καλύτερα σχολεία και πολλά άλλα,

και το ίδιο γίνεται και σήμερα,

γιατί ο μέσος άντρας
πραγματικά δεν ενδιαφέρεται.

Ακόμα και αν λένε: «Διαφωνώ
με τις διακρίσεις εναντίον των γυναικών»,

απολαμβάνουν μια προνομιακή θέση,

και είναι πολύ δύσκολο να πάρεις
την πλειοψηφία των αντρών

που ελέγχουν το εκπαιδευτικό σύστημα,

την πλειοψηφία των αντρών
που ελέγχουν τον στρατό,

την πλειοψηφία των αντρών που ελέγχουν
τις κυβερνήσεις σε όλον τον κόσμο

και την πλειοψηφία των αντρών
που ελέγχουν τις μεγάλες θρησκείες.

Οπότε, ποιο είναι το βασικό πράγμα
που πρέπει να γίνει σήμερα;

Το καλύτερο που θα μπορούσαμε
να κάνουμε σήμερα

είναι, για τις γυναίκες στα ισχυρά έθνη

σαν αυτό από το οποίο προέρχεστε,

από Ευρώπη κλπ, που έχετε επιρροή
και ελευθερία να μιλήσετε και να δράσετε,

πρέπει να πάρετε την ευθύνη
για τους εαυτούς σας,

να είστε πιο δυναμικές στις απαιτήσεις

για να μπει ένα τέλος στις φυλετικές
διακρίσεις εναντίον κοριτσιών και γυναικών

σε όλο τον κόσμο.

Η μέση γυναίκα της Αιγύπτου

δεν έχει πολλά να πεί για τις κόρες της

που υποβάλλονται σε ακρωτηριασμό
των γεννητικών οργάνων,

δεν θα μπώ καν σε λεπτομέρειες.

Αλλά ελπίζω μέσα από αυτή τη συνάντηση,

κάθε γυναίκα εδώ θα κάνει
το σύζυγό τους να καταλάβει

ότι αυτές οι κακοποιήσεις στις
πανεπιστημιούπολεις, στο στρατό κλπ.

και στη μελλοντική αγορά εργασίας,

πρέπει να προστατεύει τις κόρες
και τις εγγονές του.

Έχω 12 εγγόνια, 4 παιδιά και 10 δισέγγονα

και τα σκέφτομαι συχνά

για την επικίνδυνη κατάσταση
που θα αντιμετωπίσουν στην Αμερική

όχι μόνο αν ζούσαν στην Αίγυπτο
ή άλλη ξένη χώρα

έχοντας ίσα δικαιώματα

και ελπίζω ότι όλοι σας θα με στηρίξετε

στο να γίνουμε προασπιστές
των γυναικών και κοριτσιών όλου του κόσμου

και να προστατεύσουμε τα δικαιώματά τους.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

(Χειροκρότημα)