Antony Gormley: Gebeeldhouwde ruimte, vanbinnen en vanbuiten
-
0:01 - 0:05Ik ga vertellen waarom ik beeldhouwer geworden ben.
-
0:05 - 0:07Misschien denk je dat beeldhouwers
-
0:07 - 0:12met materie bezig zijn,
met objecten, -
0:12 - 0:15met lichamen.
-
0:15 - 0:20Volgens mij geef ik het meest
-
0:20 - 0:24om ruimte maken.
Dat is de titel van mijn talk: -
0:24 - 0:26"Ruimte maken".
-
0:26 - 0:31Ruimte die in ons bestaat,
-
0:31 - 0:33en zonder ons.
-
0:33 - 0:37Toen ik kind was,
-
0:37 - 0:39in de jaren 50,
-
0:39 - 0:44werd je naar boven gestuurd
voor verplichte siësta. (Gelach) -
0:44 - 0:48Echt een slecht idee.
Na het eten wil je, -
0:48 - 0:51als je 6 bent, in een boom klimmen.
-
0:51 - 0:53Maar ik moest naar boven,
naar een piepklein kamertje -
0:53 - 0:54dat van een oud balkon was gemaakt.
-
0:54 - 1:00Het was er heel warm, klein en licht,
-
1:00 - 1:03en daar moest ik liggen.
Belachelijk. -
1:03 - 1:06Om één of andere reden beloofde ik mezelf
-
1:06 - 1:08dat ik niet zou bewegen,
-
1:08 - 1:10dat ik zou doen wat mama
-
1:10 - 1:12van mij wilde.
-
1:12 - 1:15Daar lag ik dan,
in die kleine ruimte, -
1:15 - 1:22warm, donker, claustrofobisch,
een luciferdoosje, achter mijn ogen. -
1:22 - 1:26Het was echt raar:
toen dat maar doorging, -
1:26 - 1:33dagen, weken, maanden,
werd de ruimte werd groter, -
1:33 - 1:36donkerder en koeler
-
1:36 - 1:41tot ik uitkeek naar dat halfuurtje
-
1:41 - 1:45van verplichte roerloosheid en rust.
-
1:45 - 1:50Ik keek er echt naar uit om naar die plek
-
1:50 - 1:52van duisternis te gaan.
-
1:52 - 1:55Vind je het erg als we iets heel anders doen?
-
1:55 - 1:57Kunnen we allemaal even de ogen sluiten?
-
1:57 - 1:59Dit wordt niet raar.
-
1:59 - 2:00Dit is geen sekte. (Gelach)
-
2:00 - 2:03Ik wil gewoon graag dat we allemaal daarheen gaan.
-
2:03 - 2:06Ik doe het ook. We zullen er samen zijn.
-
2:06 - 2:09Sluit je ogen een minuutje.
-
2:09 - 2:13We zijn hier, in een ruimte,
-
2:13 - 2:20de subjectieve, collectieve ruimte
van de duisternis van het lichaam. -
2:20 - 2:24Ik beschouw dit als de plaats van verbeelding,
-
2:24 - 2:27van potentieel,
-
2:27 - 2:30maar welke kenmerken heeft ze?
-
2:30 - 2:36Ze heeft geen voorwerp.
Er zitten geen dingen in. -
2:36 - 2:42Ze heeft geen dimensies.
Geen limieten. -
2:42 - 2:46Geen einde.
-
2:46 - 2:49Open je ogen maar.
-
2:49 - 2:53Dat is de plaats waar beeldhouwen --
-
2:53 - 2:56een beetje paradoxaal, want beeldhouwen gaat over
-
2:56 - 2:59materiële voorstellen doen --
-
2:59 - 3:01maar ik denk dat dit de plaats is
-
3:01 - 3:06waarmee beeldhouwen ons kan verbinden.
-
3:06 - 3:10Stel je voor dat we midden in Amerika zijn.
-
3:10 - 3:13Je slaapt.
Je wordt wakker -
3:13 - 3:16en zonder je hoofd op te tillen van de aarde,
-
3:16 - 3:22op je slaapzak, zie je 100 km ver.
-
3:22 - 3:25Dit is een droge meerbodem.
-
3:25 - 3:29Ik was jong.
Net klaar met de kunstacademie. -
3:29 - 3:32Ik wilde iets doen
-
3:32 - 3:37in rechtstreeks contact met de wereld, met plaats.
-
3:37 - 3:40Dit was een heerlijke plek,
-
3:40 - 3:42waar je je kon inbeelden
-
3:42 - 3:44dat je de eerste mens was op die plek.
-
3:44 - 3:49Het was een plek waar niet veel was gebeurd.
-
3:49 - 3:52Sta me eventjes toe.
-
3:52 - 3:56Ik nam een steen ter grootte van een hand,
-
3:56 - 3:58gooide die zo ver mogelijk,
-
3:58 - 4:00ongeveer 22 meter.
-
4:00 - 4:07Ik raapte alle stenen in die straal op
-
4:07 - 4:11en maakte er een hoop van.
-
4:11 - 4:13Dat was de hoop.
-
4:13 - 4:16Toen ging ik op de hoop staan
-
4:16 - 4:20en gooide al die stenen weer weg.
-
4:20 - 4:26Hier is de heringerichte woestijn.
-
4:26 - 4:28Je zou kunnen zeggen dat het niet veel verschilt
-
4:28 - 4:30van voor ik begon.
-
4:30 - 4:31(Gelach)
-
4:31 - 4:32Waarom die drukte?
-
4:32 - 4:34Chris maakte zich zorgen en zei:
-
4:34 - 4:35"Toon ze die foto niet,
-
4:35 - 4:37want ze gaan denken dat je één van die
-
4:37 - 4:40maffe moderne kunstenaars bent
die niet veel doen. -
4:40 - 4:42(Gelach)
-
4:42 - 4:49Feit is dat dit bewijs is
-
4:49 - 4:52van een levend lichaam op andere lichamen,
-
4:52 - 4:58rotsen die voorwerp van geologische formatie waren,
-
4:58 - 5:03van erosie, de werking van de tijd op objecten.
-
5:03 - 5:06In zekere zin wil ik jullie gewoon
-
5:06 - 5:09anders naar deze plek laten kijken,
-
5:09 - 5:13omwille van de gebeurtenis die er plaatshad,
-
5:13 - 5:15een menselijke gebeurtenis.
-
5:15 - 5:19Het vraagt dat we opnieuw kijken
-
5:19 - 5:21naar deze wereld die zo verschillend is
-
5:21 - 5:24van de wereld die we met elkaar delen,
-
5:24 - 5:27de technologische wereld.
-
5:27 - 5:32Kijk opnieuw naar de wereld van de elementen.
-
5:32 - 5:37De wereld van de elementen waarin we allemaal leven
-
5:37 - 5:42is de plek die we samen bezochten,
de duisternis van het lichaam. -
5:42 - 5:45Ik begin opnieuw met die omgeving,
-
5:45 - 5:49van de intieme, subjectieve ruimte
-
5:49 - 5:53waar ieder van ons in leeft,
maar van de andere kant -
5:53 - 5:55van het voorkomen.
-
5:55 - 5:58Dit is dagelijkse activiteit in mijn atelier.
-
5:58 - 6:02Je ziet dat ik niet veel doe.
Ik sta daar maar wat, -
6:02 - 6:04met gesloten ogen.
Andere mensen -
6:04 - 6:09maken een afgietsel van me.
Een bewijs. -
6:09 - 6:12Dit is een indexregister van een beleefd moment
-
6:12 - 6:16van een lichaam in de tijd.
-
6:16 - 6:21Kunnen we die ruimte in kaart brengen
met de taal van neutrino's -
6:21 - 6:26of kosmische stralen,
met het lichaam -
6:26 - 6:32als grens, maar in zekere zin helemaal omgekeerd,
-
6:32 - 6:34de meest traditionele Griekse idee van het aanwijzen?
-
6:34 - 6:38Vroeger namen ze een blok Pentelisch marmer
-
6:38 - 6:43en hieuwen ervan af om de huid te vinden,
-
6:43 - 6:44het voorkomen,
-
6:44 - 6:47wat Aristoteles het onderscheid noemt
-
6:47 - 6:49tussen substantie en voorkomen.
-
6:49 - 6:52Dat wat dingen zichtbaar maakt.
-
6:52 - 6:56Maar hier werken we van de andere kant.
-
6:56 - 7:00Kunnen we het als een buitensluitend vlies doen?
-
7:00 - 7:06Dit is een loden omhulsel gemaakt rond de ruimte
-
7:06 - 7:09die mijn lichaam innam,
maar het is nu leeg. -
7:09 - 7:13Dit is een werk genaamd 'Leren zien'.
-
7:13 - 7:19Je zou het 'nacht' kunnen noemen.
-
7:19 - 7:24Je zou het de 96% van de zwaartekracht kunnen noemen
-
7:24 - 7:27waar we niets van weten: donkere materie.
-
7:27 - 7:31Hoe dan ook, een andere versie van de
-
7:31 - 7:34menselijke ruimte binnen de grote ruimte.
-
7:34 - 7:40De ogen zijn enkel aangegeven.
Ze zijn gesloten. -
7:40 - 7:43Het heet 'Leren zien' omdat het over een object gaat
-
7:43 - 7:47dat hopelijk tot nadenken stemt.
-
7:47 - 7:51Het gaat over de visie,
de verbondenheid met de duisternis van het lichaam -
7:51 - 7:56die ik als een ruimte van potentieel zie.
-
7:56 - 7:59Kunnen we het anders doen,
met de taal -
7:59 - 8:03van deeltjes rond een kern,
en het lichaam beschrijven -
8:03 - 8:04als een centrum van energie?
-
8:04 - 8:08Geen standbeelden meer,
weg met -
8:08 - 8:11de plicht tot staan,
het staan van het menselijk lichaam, -
8:11 - 8:14het staan van een een standbeeld.
Verlos het, -
8:14 - 8:18laat het een energieveld zijn,
een ruimte in de ruimte -
8:18 - 8:25die het heeft over menselijk leven,
dat een entropie wordt, -
8:25 - 8:30een soort concentratie van aandacht,
-
8:30 - 8:35een menselijke plek van mogelijkheid
in de ruimte. -
8:35 - 8:39Is er een andere manier?
-
8:39 - 8:45Donkere materie tegen een horizon afgezet.
-
8:45 - 8:49Als geesten in lichamen leven,
als lichamen in kleren leven, -
8:49 - 8:52en dan in kamers,
en dan in gebouwen, -
8:52 - 8:58en dan in steden,
hebben ze dan ook een ultieme huid -
8:58 - 9:00en kan je die huid waarnemen?
-
9:00 - 9:03De horizon.
-
9:03 - 9:05Gaat kunst over
-
9:05 - 9:11proberen voor te stellen wat verder ligt dan de horizon?
-
9:11 - 9:20Kunnen we een lichaam gebruiken
als een lege katalysator -
9:20 - 9:25van een soort empathie met de ervaring
-
9:25 - 9:30van ruimte-tijd zoals ze wordt beleefd,
zoals ik hier voor jullie sta -
9:30 - 9:35en een connectie probeer te voelen
-
9:35 - 9:39in deze ruimte-tijd die we delen?
-
9:39 - 9:42Kunnen we als het ware
de herinnering aan een lichaam gebruiken, -
9:42 - 9:45aan een menselijke ruimte in de ruimte,
-
9:45 - 9:49om een ervaring op gang te brengen,
uit eerste hand, -
9:49 - 9:52van de tijd der elementen?
-
9:52 - 9:56Menselijke tijd, industriële tijd, getest
-
9:56 - 9:59tegen de tijd van de getijden,
waarin deze herinneringen -
9:59 - 10:04aan een bepaald lichaam
dat elk lichaam kan zijn, -
10:04 - 10:09vermenigvuldigd,
zoals in de tijd van mechanische reproductie, -
10:09 - 10:14vele malen, over 8 vierkante km geplaatst,
-
10:14 - 10:171,5 km de zee in,
-
10:17 - 10:22wegdeemsterend,
in verschillende toestanden van dag en nacht. -
10:22 - 10:25Je kan dit werk bekijken aan de monding van de Mersey,
-
10:25 - 10:28net buiten Liverpool.
-
10:28 - 10:31Hier zie je hoe de zee eruit ziet in Liverpool
-
10:31 - 10:34op een typische namiddag.
-
10:34 - 10:37De stukken verschijnen en verdwijnen,
-
10:37 - 10:39maar wat belangrijker is --
-
10:39 - 10:43hier kijk je noordwaarts
vanuit het midden van de installatie -- -
10:43 - 10:47ze creëren een veld
-
10:47 - 10:53met levende en surrogaatlichamen,
-
10:53 - 10:58in relatie met elkaar en met die grens,
-
10:58 - 11:02de rand, de horizon.
-
11:02 - 11:04We gaan verder.
Is het mogelijk -
11:04 - 11:09om die idee van geest - lichaam - gebouwen te nemen,
-
11:09 - 11:12om het eerste, biologische, lichaam te vervangen
-
11:12 - 11:14door het tweede,
-
11:14 - 11:17het lichaam van de architectuur
en de gebouwde omgeving? -
11:17 - 11:22Dit werk heet 'Ruimte voor de Grote Australische Woestijn'.
-
11:22 - 11:23Het is een onbepaalde plek
-
11:23 - 11:27en ik heb nooit bekendgemaakt waar het is.
-
11:27 - 11:28Het is een object voor de geest.
-
11:28 - 11:32Ik zie het als een Boeddha van de 21e eeuw.
-
11:32 - 11:34Opnieuw de duisternis van het lichaam,
-
11:34 - 11:37nu vastgehouden in de bunkervorm
-
11:37 - 11:40van de minimumruimte die een lichaam inneemt,
-
11:40 - 11:42een hurkend lichaam.
-
11:42 - 11:45Er zit een gat op anus/penisniveau.
-
11:45 - 11:48Er zijn gaten bij de oren.
Er zijn geen gaten bij de ogen. -
11:48 - 11:52Er is een opening voor de mond.
Ze is 7 cm dik, -
11:52 - 11:55beton met een leegte vanbinnen.
-
11:55 - 11:59Ook op deze lokatie een volkomen vlakke
-
11:59 - 12:04horizon van 360 graden.
-
12:04 - 12:08Hier vragen we opnieuw,
-
12:08 - 12:13alsof we pas aangekomen waren,
-
12:13 - 12:17wat de relatie is van het menselijke project
-
12:17 - 12:21met ruimte en tijd.
-
12:21 - 12:24Als je het idioom gebruikt, als het ware,
-
12:24 - 12:29van de duisternis van het lichaam
overgebracht naar de architectuur, -
12:29 - 12:33kan je dan architecturale ruimte gebruiken,
niet om te wonen -
12:33 - 12:35maar als beeldspraak,
-
12:35 - 12:38en haar systolische, diastolische,
-
12:38 - 12:43kleinere en grotere ruimtes gebruiken
-
12:43 - 12:49om een lichaamsverhaal uit eerste hand te vertellen
over een reis -
12:49 - 12:52door ruimte, licht en duisternis?
-
12:52 - 12:58Dit is een werk van enige omvang en gewicht
-
12:58 - 13:03waardoor het lichaam een stad wordt,
een verzameling cellen -
13:03 - 13:05die met elkaar verbonden zijn
-
13:05 - 13:10en een visuele toegang geven
-
13:10 - 13:13tot bepaalde plaatsen.
-
13:13 - 13:19Het laatste werk dat ik met jullie wil delen,
-
13:19 - 13:23is 'Blind licht', wellicht
-
13:23 - 13:26het meest open werk.
-
13:26 - 13:29Op een conferentie over radicale openheid
-
13:29 - 13:33is dit mijn meest radicale positie,
-
13:33 - 13:37waarbij ik licht en waterstoom als materiaal gebruik.
-
13:37 - 13:39Dit is een doos,
-
13:39 - 13:43gevuld, bij een druk van 1,5 atmosfeer,
-
13:43 - 13:47met een wolk en heel helder licht.
-
13:47 - 13:50Als je op de altijd geopende drempel afgaat,
-
13:50 - 13:58verdwijn je, voor jezelf en voor anderen.
-
13:58 - 14:00Als je je hand voor je houdt,
-
14:00 - 14:02kan je ze niet zien.
-
14:02 - 14:05Als je naar beneden kijkt,
zie je je voeten niet. -
14:05 - 14:12Je bent nu bewustzijn zonder voorwerp,
-
14:12 - 14:16vrij van de dimensie-volle
-
14:16 - 14:22en afgemeten manier waarop het leven ons vasthangt
-
14:22 - 14:25aan het obligate.
-
14:25 - 14:30Maar deze ruimte is gevuld met mensen,
-
14:30 - 14:32stemmen zonder lichaam,
-
14:32 - 14:36en vanuit die omhullende omgeving
-
14:36 - 14:40lijken mensen die je eigen lichaamszone
heel dicht naderen, -
14:40 - 14:44voor jou op weergaves.
-
14:44 - 14:47Als ze dicht bij de rand verschijnen,
-
14:47 - 14:51zijn het weergaves
-
14:51 - 14:55waarin de kijkers de bekeken mensen zijn geworden.
-
14:55 - 15:01Voor mij gaat kunst niet over voorwerpen
van grote geldwaarde -
15:01 - 15:06Het gaat erom dat we onze directe ervaring
-
15:06 - 15:09opnieuw laten gelden in het heden.
-
15:09 - 15:13John Cage zei het al:
-
15:13 - 15:18"We bewegen niet naar een soort doel toe,
-
15:18 - 15:22we zijn bij het doel, en het verandert samen met ons.
-
15:22 - 15:29Als kunst een doel heeft,
dan is het om onze ogen voor dat feit te openen." -
15:29 - 15:31Hartelijk dank.
-
15:31 - 15:35(Applaus)
- Title:
- Antony Gormley: Gebeeldhouwde ruimte, vanbinnen en vanbuiten
- Speaker:
- Antony Gormley
- Description:
-
De legendarische beeldhouwer Antony Gormley geeft een voorstelling over ruimte en de menselijke vorm. Zijn werk verkent de innerlijke ruimte die we in ons eigen lichaam voelen, en de uiterlijke ruimte die we om ons voelen, in het besef dat we slechts puntjes zijn in ruimte en tijd.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 15:56
Els De Keyser approved Dutch subtitles for Sculpted space, within and without | ||
Axel Saffran accepted Dutch subtitles for Sculpted space, within and without | ||
Axel Saffran edited Dutch subtitles for Sculpted space, within and without | ||
Axel Saffran edited Dutch subtitles for Sculpted space, within and without | ||
Axel Saffran edited Dutch subtitles for Sculpted space, within and without | ||
Axel Saffran edited Dutch subtitles for Sculpted space, within and without | ||
Axel Saffran edited Dutch subtitles for Sculpted space, within and without | ||
Axel Saffran edited Dutch subtitles for Sculpted space, within and without |