Το Τεστ Τούρινγκ: Μπορεί ένας υπολογιστής να θεωρηθεί άνθρωπος; - Άλεξ Τζέντλερ

Δείτε όλο το μάθημα εδώ: http://ed.ted.com/lessons/the-turing-test-can-a-computer-pass-for-a-human-alex-gendler

Τι είναι συνείδηση; Μπορεί μια μηχανή να σκεφτεί πραγματικά; Για πολλούς αυτά είναι σημαντικά θέματα για το μέλλον της τεχνητής νοημοσύνης. Αλλά ο Βρετανός επιστήμονας των υπολογιστών Άλαν Τούρινγκ αποφάσισε να παραβλέψει όλες αυτές τις ερωτήσεις για μια πολύ πιο απλή: Μπορεί ένας υπολογιστής να μιλήσει σαν άνθρωπος; Ο Άλεξ Τζέντλερ μας περιγράφει το Τεστ Τούρινγκ και ας δείχνει κάποια από τα εκπληκτικά αποτελέσματά του.

Μάθημα από τον Άλεξ Τζέντλερ, κινούμενο σχέδιο από τον Πάτρικ Σμιθ

Τι είναι η συνείδηση;

Μπορεί ένα τεχνητό μηχάνημα
πράγματι να σκέφτεται;

Μήπως το μυαλό αποτελείται
μόνο από νευρώνες στον εγκέφαλο

ή μήπως υπάρχει
μια άυλη σπίθα στον πυρήνα του;

Για πολλούς, αυτά ήταν σημαντικά ζητήματα

για το μέλλον της τεχνητής νοημοσύνης.

Αλλά ο Βρετανός επιστήμονας υπολογιστών,
Αλαν Τούρινγκ,

αποφάσισε να αγνοήσει
όλες αυτές τις ερωτήσεις

για μια πολύ απλούστερη:

μπορεί ένας υπολογιστής
να μιλήσει σαν άνθρωπος;

Αυτή η ερώτηση οδήγησε στην ιδέα

της μέτρησης της τεχνητής νοημοσύνης

η οποία θα γίνει γνωστή
ως το τεστ Τούρινγκ.

Το 1950 στην εφημερίδα
«Μηχανήματα υπολογισμού και Ευφυΐα»,

ο Τούρινγκ πρότεινε το ακόλουθο παιχνίδι.

Ένας ανθρώπινος κριτής
έχει μια συνομιλία κειμένου

από αόρατους παίκτες

και αξιολογεί τις απαντήσεις τους.

Για να περάσει το τεστ,

ουπολογιστής πρέπει να μπορεί
να αντικαταστήσει έναν από τους παίκτες

χωρίς να αλλάζει ουσιαστικά
τα αποτελέσματα.

Με άλλα λόγια,

θα θεωρείται ευφυής

αν η συνομιλία του δεν θα μπορεί
να διακριθεί εύκολα από μια ανθρώπινη.

Ο Τούρινγκ προέβλεψε ότι μέχρι το 2000,

μηχανές με 100 megabytes μνήμη

θα μπορούν εύκολα να περάσουν το τεστ του.

Αλλά ίσως βιάστηκε στην πρόβλεψή του.

Ακόμη και αν σήμερα οι υπολογιστές

έχουν πολύ περισσότερη μνήμη από αυτή

λίγοι τα κατάφεραν,

και αυτοί που τα πήγαν καλά

επικεντρώθηκαν περισσότερο στο να βρουν
τρόπους εξαπάτησης των κριτών

αντί να χρησιμοποιήσουν
συντριπτική υπολογιστική ισχύ.

Αν και ποτέ δεν υποβλήθηκε
σε μια πραγματική δοκιμασία,

το πρώτο πρόγραμμα που είχε κάποια
επιτυχία ονομαζόταν ΕΛΙΖΑ.

Με μονάχα ένα αρκετά μικρό
και απλό προγραμματάκι,

κατάφερε να παραπλανήσει πολλούς ανθρώπους
μιμούμενο έναν ψυχολόγο,

ενθαρρύνοντας τους να μιλούν περισσότερο

και αντικατοπτρίζοντας τις δικές τους
ερωτήσεις πίσω σε αυτούς.

Ένα άλλο πρόγραμμα, το «PARRY»,
ακολούθησε αντίθετη προσέγγιση

μιμούμενο έναν παρανοϊκό σχιζοφρενή

που καθοδηγούσε την συζήτηση πίσω
στις δικές του προγραμματισμένες εμμονές.

Η επιτυχία τους στην εξαπάτηση ατόμων

τόνισε μια αδυναμία του τεστ.

Οι άνθρωποι αποδίδουν την ευφυΐα τους
σε μια σειρά πραγμάτων

τα οποία στην πραγματικότητα
δεν είναι ευφυή.

Παρόλα αυτά, ετήσιοι διαγωνισμοί,
όπως τα βραβεία Loebner,

έχουν κάνει το τεστ πιο επίσημο

με τους κριτές να ξέρουν εκ των προτέρων

ότι μερικοί από τους συνομιλητές τους
είναι μηχανές.

Αλλά ενώ η ποιότητα έχει βελτιωθεί,

προγραμματιστές έχουν χρησιμοποιήσει
στρατηγικές όπως το ELIZA και το PARRY.

Η Catherine, η νικήτρια του 1997,

μπορούσε να διεξάγει μια απίστευτα
συγκεντρωμένη και ευφυή συζητήση,

αλλά κυρίως αν ο κριτής ήθελε
να συζητήσει για τον Μπιλ Κλίντον.

Και στον πιο πρόσφατο νικητή,
στον Eugene Goostman

είχε δοθεί ο χαρακτήρας ενός 13χρονου
αγοριού από την Ουκρανία,

έτσι οι κριτές ερμήνευαν τα λάθη του
και την περίεργη γραμματική

ως γλωσσικά και πολιτισμικά εμπόδια.

Στο μεταξύ άλλα προγράμματα
σαν το Cleverbot προσέγγισαν διαφορετικά

με την στατιστική ανάλυση τεράστιων
βάσεων δεδομένων πραγματικών συνομιλιών

για να εντοπίσουν
τις καλύτερες απαντήσεις.

Μερικά επίσης αποθηκεύουν
αναμνήσεις προηγούμενων συνομιλιών

ώστε να βελτιώνονται με το χρόνο.

Ενώ οι απαντήσεις του Cleverbot
μπορεί να ακούγονται απίστευτα ανθρώπινες,

η έλλειψη συγκροτημένης προσωπικότητας

και η ανικανότητα να έρθει αντιμέτωπο
με ολοκαίνουρια θέματα

τελικά το προδίδουν.

Ποιος στην εποχή του Τούρινγκ θα προέβλεπε

ότι οι σημερινοί υπολογιστές
θα μπορούσαν να πιλοτάρουν διαστημόπλοια,

να εκτελέσουν λεπτές
χειρουργικές επεμβάσεις,

και να λύσουν τεράστιες εξισώσεις,

αλλά ακόμα να δυσκολεύονται
με την ψιλοκουβέντα;

Η ανθρώπινη γλώσσα αποδεικνύεται
ένα εκπληκτικά περίπλοκο φαινόμενο

το οποίο δεν καταγράφεται
ακόμη και με το μεγαλύτερο λεξικό.

Τα Chatbots μπορεί να μπερδευτούν
από απλές παύσεις, όπως «Μμμ...»

ή ερωτήσεις χωρίς σωστή απάντηση.

Και μια απλή πρόταση συνομιλίας,

όπως «Έβγαλα από το ψυγείο
τον χυμό και του τον έδωσα,

αλλά ξέχασα να τσεκάρω
την ημερομηνία λήξης»,

απαιτεί έναν πλούτο προϋπάρχουσας γνώσης
και διαίσθησης για να το αναλύσει.

Φαίνεται ότι η προσομοίωση
μιας ανθρώπινης συνομιλίας

χρειάζεται περισσότερο από την αύξηση
της μνήμης και της επεξεργαστικής ισχύος,

και όσο πλησιάζουμε
στον στόχο του Τούρινγκ,

ίσως τελικά πρέπει να αντιμετωπίσουμε
όλα τα μεγάλα ερωτήματα για την συνείδηση.