انقلاب صنعتی بعدی نزدیک است

رشد اقتصاد در ۵۰ سال اخیر افت کرده است، ولی ممکن است از جایی که انتظار نمی‌رود جبران شود.
نمای جدید از صنعت که نه آن چیزی است و نه جایی است که فکرش را می‌کردید. متفکر نظام صنعتی، الیویه اسکالابر توضیحاتی می‌دهد در مورد اینکه چگونه انقلاب صنعتی چهارم باعث یک تغییر عظیم اقتصادی و ترقی دادن کارگماری، رشد و بهره‌وری می‌شود.

دوستان، ما یک مسئلهای داریم.

(خنده)

پیشرفت داره متوقف میشه
و این یک مسئله خیلی مهمه.

رشد اقتصاد جهانی داره متوقف میشه.

و این اتفاق جدیدی نیست.

در واقع در ۵۰ سال گذشته
ما کاهش رشد رو شاهد بودیم.

اگر به همین شکل ادامه بدیم،
باید یاد بگیریم

چگونه یک دهه بعد در دنیای
بدون هیچ پیشرفتی زندگی کنیم.

این ترسناکه زیرا وقتی اقتصاد رشد نکنه،

بچههای ما زندگی بهتری نخواهند داشت.

چیزی که ترسناکتره اینه که
اگر یک کیک خوب پف نکنه،

به هرکدوم ما تیکه کوچکتری میرسه.

اونجاست که آمادهایم
برای تیکه بزرگتر بجنگیم

که باعث ایجاد تنش و کشمکش جدی میشه.

پیشرفت خیلی مهمه.

اگر ما به تاریخچه رشد نگاه کنیم،

پیشرفتهای بزرگ همیشه

با انقلابهای صنعتی عظیم همراه بوده.

این اتفاق سه بار و
هر ۶۰-۵۰ سال یک بار افتاده.

ماشین بخار
در اواسط قرن نوزدهم

تولید انبوه
در شروع قرن بیستم--

به لطف آقای فورد.

و اولین موج اتوماسیون
در دهه ۱۹۷۰.

چرا این انقلابهای صنعتی

باعث رشد عظیم اقتصاد ما شدن؟

زیرا آنها باعث بهبود بهرهوری شدن.

کار نسبتاً ساده ایه:

برای پیشرفت،
باید بیشتر تولیدکننده باشید،

به اقتصاد اضافه کنید.

یعنی کار بیشتر یا سرمایه بیشتر
یا سود بیشتر

هر بار، بهرهوری اهرم رشد بوده.

من امروز اینجام تا به شما بگم

که ما در شرف یک تغییر عظیم دیگر هستیم

و این تغییر،
که به اندازه کافی جای تعجب داره،

دوباره به دلیل انقلاب صنعتی خواهد بود.

این ما رو از رکود رشدمون نجات خواهد داد

و اساساً در مسیری که جهانی شدن
در یک قرن اخیر شکل گرفته

تغییر خواهد کرد.

من اینجام تا به شما درباره
چهارمین انقلاب صنعتی شگفت انگیز خبر بدم

که الآن در حال شکل گیریه.

این طور نیست که ما از انقلاب صنعتی اخیر
تا به الآن

با صنعت کاری نداشتهایم

در واقع، یکسری
تلاشهای بیهودهای کردهایم

تا قدرت تازهای به اون ببخشیم.

ولی هیچ کدوم عمل اساسی نبوده

ما نیاز داریم که دوباره پیشرفت کنیم.

برای مثال، تلاش کردیم کارخانهها رو
دور از ساحل بنا کنیم

برای کم کردن هزینهها
و بهره بردن از کارگر ارزان.

این نه تنها سود رو بیشتر نکرد،

بلکه فقط پول رو برای مدت کوتاهی ذخیره کرد،

زیرا کارگر ارزان
برای همیشه ارزان نمیمونه.

بعد سعی کردیم کارخانههامون رو
بزرگتر کنیم

و تولیدشون رو اختصاصی کردیم.

ایده این بود که بتوانیم تولید انبوه
از یک محصول داشته باشیم

و اونو ذخیره کنیم
تا با سفارش به فروش برسه.

این به بهرهوری مدتی کمک کرد.

ولی با انعطاف ناپذیری زیادی
در زنجیره تأمین روبرو شدیم.

بیاید به خردهفروشی مد بپردازیم.

کمپانیهای سنتی لباس

زنجیرههای تأمین خارجی انعطاف ناپذیر
و جهانی ساخته شد.

وقتی رقابت کنندههای مد مثل زارا

موجودیشون رو با سرعت بیشتری افزایش دادن

و از دو کلکسیون در سال
به یک کلکسیون در ماه رساندند،

هیچ کدوم موفق نشدند با
همون سرعت پیش بروند.

بیشتر آنها امروز با مشکلات زیادی درگیرند.

با این وجود، با همه کمبودهاشون،

تولیدکنندههایی هستند که امروزه میشناسیم

وقتی بهشون نگاه میکنید،

مثل ۵۰ سال قبلشون به چشم میان.

ما فقط مکان، اندازه
و عملکرد رو تغییر دادیم

آیا شما میتونید یک چیز دیگر رو نام ببرید
که مثل

۵۰ سال قبلش به نظر بیاد؟

مسخره است.

ما همه اصلاحاتی که می تونستیم رو
برای نمونهها انجام دادیم

و الآن با محدودیتهاش برخورد کردیم.

بعد از اینکه همه تلاش هامون برای درست کردن
نمونه شکست خورد،

فکر کردیم که پیشرفت میتونه از جای دیگه
نصیبمون شه.

ما به بخشی از تکنولوژی تبدیل شدیم..

نوآوریهای زیادی اونجا هست.

برای مثال: اینترنت

ما امیدوار بودیم که باعث پیشرفت بشه.

ولی در واقع زندگی ما رو عوض کرد.

تغییرات زیادی در رسانه، خدمات
و فضاهای سرگرمی به وجود آورد.

ولی سود زیادی نداشت.

در واقع، چیزی که عجیبه
اینه که بهرهوری در حال سقوط هست

بر خلاف تمام تلاشها در راستای نوآوری.

تصور کنید-- نشستن در محل کار،
گشتن در فیس بوک

و تماشای ویدیو در یوتیوب
بازده ما رو کم میکنه.

عجیبه.

(خنده)

دلیل اینکه ما پیشرفت نمیکنیم اینه.

ما در بازسازی فضای کارخانهها شکست خوردیم،

و نوآوریهای بزرگ تکنولوژی
دور از این قضایا اتفاق افتاده.

ولی اگر بتونیم این دونیرو رو
باهم ترکیب کنیم چی؟

چی میشه اگر کارخانههای موجود
و نوآوریهای بزرگ تکنولوژی

کنار هم بیان و باعث بازسازی عظیم
کارخانهها بشن.

همینه!

این انقلاب صنعتی چهارمه،

و همین الآن داره اتفاق میافته.

تکنولوژیهای مهم و بزرگ دارن وارد
فضای تولید میشن،

زمان مهمیه.

آنها بهرهوری صنعتی رو بیشتر از سه برابر
بالا بردن.

این خیلی عظیمه، و میتونه باعث پیشرفت
زیادی بشه.

بذارید در مورد چندتاشون براتون بگم.

تا حالا با رباتهای تولید کننده پیشرفته
روبرو شدید؟

اندازه انساناند،

در واقع با انسان همکاری میکنند،

و میتوانند برنامهریزی بشن

برای کارهای پیچیده و غیر تکراری.

امروزه در کارخانههای ما،
فقط ۸ درصد کارها به صورت خودکاره.

اونایی که پیچیدگیشون کمتره
و تکرار بیشتری دارند.

در ۱۰ سال آینده به ۲۵ درصد خواهد رسید.

یعنی در سال ۲۰۲۵،

رباتهای پیشرفته کارگرها رو کامل میکنند

تا با هم ۲۰ درصد بیشتر
بهره وری داشته باشند،

تا ۲۰ درصد بیشتر تولید کنند،

تا به ۲۰ درصد رشد بیشتر برسند.

این یک ایده خیالی برای آینده نیست.

این رباتها همین حالا هم
برای ما کار می کنند.

سال پیش در آمریکا، آن ها به آمازون
کمک کردند تا محصولاتش رو

برای روز دوشنبه سایبری آماده کنه و بفرسته،

روز اوج فروش آنلاین در سال.

سال پیش در آمریکا،

اون روز بزرگترین روز خرید آنلاین در سال
در تاریخ ثبت شد.

مصرف کنندهها اون روز ۳ میلیارد دلار
برای لوازم الکترونیکی خرج کردند.

این یک رشد اقتصادی واقعیه.

سپس یک تولید افزاینده به وجود اومد،
پرینت سه بعدی.

پرینت سه بعدی در حال حاضر تولید پلاستیک
رو بهبود داده

و داره به سمت تولید فلز میره.

این ها صنعتهای کوچکی نیست.

پلاستیک و فلز ۲۵ درصد

تولیدات جهانی رو تشکیل میدن.

به این مثال واقعی توجه کنید.

در صنعت هوافضا،

نازلهای سوخت از پیچیدهترین قسمتهای
تولید هستند،

به یک دلیل:

این نازلها از ۲۰ بخش مختلف ساخته شدهاند

که لازم است جدا جدا تولید شوند

و بعد دقیق و با زحمت مونتاژ بشن.

کمپانیهای هوافضا الآن از پرینت سه بعدی
استفاده می کنند،

که بهشون کمک میکنه تا اون ۲۰ بخش مختلف رو

به یکی تبدیل کنن.

نتیجه چیست؟

۴۰ درصد بهره وری بیشتر،

۴۰ درصد تولید بیشتر،
۴۰ درصد رشد بیشتر

برای همین صنعت خاص.

ولی در واقع، قسمت هیجان انگیزتر
این انقلاب صنعتی جدید

فرای بهرهوری است.

انقلاب صنعتی در مورد تولید بهتر
و محصولات هوشمندتره.

در مورد سفارشی سازی مقیاس هست.

دنیایی رو تصور کنید که میتوانید در اون
دقیقا محصول مورد نیازتونو بخرید

با همون کارایی ای که نیاز دارید،

با طرحی که دوست دارید،

با هزینه و زمان ساخت برابر

با محصولی که تولید انبوه میشه،

مثل ماشین، لباس یا تلفن همراهنتون.

انقلابی صنعتی جدید این رو ممکن میکنه.

رباتهای پیشرفته میتوانند برنامه ریزی بشن

تا هر شکلی از محصول رو ایجاد کنن

بدون هیچ زمانی برای راه اندازی یا ساخت.

پرینت سه بعدی بلافاصله هر طرح سفارش شدهای
رو میسازه.

ما الآن میتوانیم یک دسته از یک محصول رو
تولید کنیم، محصول خودتون رو،

با همون هزینه و زمانی که برای تولید
انبوه صرف میشه.

اینها فقط تعداد کمی از مثالهایی هست
که انقلاب صنعتی به دنبال داره.

نه تنها تولید سود بیشتری خواهد داشت،

بلکه انعطافپذیرتر هم خواهد شد،

و اینها دقیقا عاملهای پیشرفتی هستند
که ما داریم از دست میدیم.

ولی در واقع، پیامدهای بزرگ تری هم برای
همه ما وجود داره

وقتی تولید مورد توجه قرار میگیره.

این میتواند باعث یک تغییر اقتصادی عظیم بشه.

اول، کارخانههای ما به فروشگاه های محل
زندگیمون منتقل میشن.

در دنیای سفارشیسازی مقیاس،

نزدیکی به مصرف کننده
یک هنجار جدیده.

پس، کارخانههای ما کوچک تر و چابکتر
خواهند شد.

مقیاس دیگه خیلی مهم نیست،
انعطافپذیری مهمه.

آنها در راستای تولید چند محصول
و بر پایه دستور داده شده عمل میکنند.

تغییر شدید خواهد بود.

جهانی شدن وارد یک عصر جدید میشه.

جریانهای تجاری شرق به غرب

با جریانهای تجاری اصلی جایگزین میشن.

شرق برای شرق. غرب برای غرب.

وقتی بهش فکر میکنید،

روش قدیمی خیلی احمقانه به نظر میاد.

انباشتن سهام، تولید محصولاتی که
کل دنیا رو طی میکنه

قبل از اینکه به مصرف کننده نهایی برسه.

روش جدید، تولید درست نزدیک فروشگاه
مصرف کننده،

خیلی تمیزتره،
خیلی برای محیط زیستمون بهتره.

در اقتصادهای بالغ،
تولید در خانه اتفاق میافته،

استخدام بیشتر میشه،

سود و رشد افزایش پیدا میکنه.

خبر خوبیه، اینطور نیست؟

ولی یک مسئله در مورد رشد هست--

که خود به خود اتفاق نمیافته.

اقتصادهای بالغ باید اونو تصاحب کنن.

ما باید به طور انبوه به نیروی کارمون
آموزش مجدد بدیم.

در بیشتر کشورها، مثل کشور من، فرانسه،

ما به بچههامون یاد دادیم
که تولید هیچ آیندهای نداشته.

که این اتفاق برای خیلی قبل هست.

ما باید این رو برعکس کنیم

و تولیدکنندگی رو دوباره
در دانشگاه درس بدیم.

فقط کشورهایی که خیلی واضح
این تغییر رو انجام میدن

میتونن رشد رو تصاحب کنن.

این همچنین یک شانسه برای گسترش اقتصاد.

البته که چین و بقیه اقتصادهای در حال ظهور

دیگه تولید کنندههای جهانی نخواهند بود.

در واقع، این مدل در طولانی مدت
پایدار نیست،

وقتی که این کشورها در حال ثروتمندتر
شدن هستند.

سال گذشته، تولید در برزیل به اندازه
تولید در فرانسه

هزینه داشت.

در سال ۲۰۱۸، هزینههای تولید در چین
با آمریکا برابری خواهد کرد.

این انقلاب صنعتی جدید

به تحول اقتصادهای در حال ظهور به سمت تولید
برای مصرف داخلی

سرعت میبخشه.

و این اتفاق خوبیه،

چون اینجاست که رشد اتفاق میافته.

در پنج سال آینده،

یک میلیارد مصرف کننده بعدی در چین،
نسبت به ۵ فروشگاه برتر اروپا با هم

باعث پیشرفت بیشتری در اقتصادمون میشن.

این چهارمین انقلاب صنعتی
شانسی برای همه ماست.

اگر ازش درست استفاده کنیم،

یک رشد پایدار در اقتصادمون
شاهد خواهیم بود.

که ارزش هرکدوممون رو بالا میبره

و آینده بهتری برای فرزندانمون فراهم میکنه.

متشکرم.

(تشویق)