Michael Green: Dlaczego powinniśmy budować drewniane drapacze chmur

Budujesz drapacz chmur? Architekt Michael Green twierdzi, że należy zapomnieć o stali i betonie i budować z... drewna. Jak opowiada w swojej intrygującej prelekcji, budowa bezpiecznych drewnianych konstrukcji o wysokości do 30 pięter (i ma nadzieję, że nawet wyższych) jest nie tylko możliwa, ale także konieczna.

To mój dziadek.

A to mój syn.

Dziadek nauczył mnie pracy z drewnem,

kiedy byłem mały.

Nauczył mnie też,

że ścinając drzewo na materiał

trzeba uhonorować jego życie,

tworząc najpiękniej jak się da.

Syn przypomniał mi,

że przy całej technice
i wszystkich zabawkach świata

czasami małe drewniane klocki

ustawione jeden na drugim

to niezwykła inspiracja.

To moje budynki.

Buduję na całym świecie

z naszego biura w Vancouver
i w Nowym Jorku.

Budujemy budynki o różnych
rozmiarach i w różnych stylach,

z różnych materiałów,
w zależności od tego, gdzie jesteśmy.

Ale drewno to materiał,
który kocham najbardziej,

i opowiem wam historię o drewnie.

Kocham je między innymi dlatego,
że przy każdej wizycie

w moich drewnianych budynkach,

ludzie reagują zupełnie inaczej.

Nie zdarzyło się, żeby ktoś

przytulił stalową lub betonową kolumnę,

ale działo się tak w budynkach z drewna.

Ludzie dotykali drewna

i uważam, że jest ku temu powód.

Tak jak w przypadku płatków śniegu,

nie ma dwóch takich samych
kawałków drewna.

To cudowne.

Lubię myśleć, że drewno

to odciski palców Matki Natury
w naszych budynkach.

Te odciski palców sprawiają,

że budynki łączą nas z naturą
w środowisku architektonicznym.

Mieszkam w Vancouver, blisko lasu,

który rośnie na wysokość 33 pięter.

Tutaj na wybrzeżu w Kalifornii
Park Narodowy Redwood

rośnie na wysokość 40 pięter.

Ale drewniane budynki

mają tylko 4 piętra
w większości miejsc na Ziemi.

Większość kodeksów budowlanych
zakazuje budowania

budynków wyższych niż cztery piętra,

tak właśnie jest w USA.

Istnieją wyjątki,

ale muszą być pewne wyjątki

i mam nadzieję, że to się zmieni.

Uważam tak dlatego,

że obecnie połowa z nas
mieszka w miastach.

Liczba ta wzrośnie do 75%.

Przez urbanizację i zagęszczenie

budynki będą nadal duże

i drewno w miastach
może odegrać ważną rolę.

Uważam tak, bo przez kolejne 20 lat

3 mld ludzi na świecie

będzie potrzebować nowego domu.

40% populacji będzie potrzebowało

nowych domów
w ciągu kolejnych 20 lat.

1 na 3 mieszkańców miast

mieszka w slumsach.

Miliard ludzi na świecie
mieszka w slumsach.

100 mln ludzi na świecie nie ma domu.

Skala wyzwania budowlanego

postawionego przed architektami
i społeczeństwem

polega na znalezieniu domu
dla tych ludzi.

Gdy przeprowadzamy się do miast,

miasta buduje się z dwóch materiałów:

stali i betonu. To świetne materiały.

To materiały zeszłego stulecia.

Ale to także materiały
o bardzo dużym zużyciu energii

i bardzo dużych
emisjach gazów cieplarnianych.

Stal stanowi około 3%

naszej emisji gazów cieplarnianych,

a beton - ponad 5%.

Obecnie zatem 8%

emisji gazów cieplarnianych

pochodzi tych tylko dwóch materiałów.

Nie myśli się o tym i niestety

nie myślimy nawet o budynkach

wystarczająco często.

Taka jest statystyka USA
co do wpływu gazów cieplarnianych.

Prawie połowa gazów cieplarnianych
wiąże się z przemysłem budowlanym.

Jeśli spojrzymy na energię,
sprawa przedstawia się tak samo.

Zauważycie, że transport
jest drugi na liście,

ale o tym często słyszymy.

Chociaż w większości
wiąże się to z energią,

w dużym stopniu ma też związek z węglem.

Według mnie problem polega

na konflikcie rozwiązania problemu

mieszkań dla 3 mld ludzi

ze zmianą klimatu,

nadchodzącego czy już obecnego.

Musimy zacząć myśleć na nowe sposoby.

Drewno będzie chyba częścią rozwiązania

i opowiem wam dlaczego.

Dla architekta
drewno to jedyny materiał,

duży materiał budowlany,

który urósł sam z pomocą słońca.

Rosnąc w lesie, drzewo wydziela tlen,

wchłania dwutlenek węgla,

umiera i spada na ściółkę,

oddając znów dwutlenek węgla
do atmosfery albo do gleby.

Podczas pożaru lasu także odda CO2

z powrotem do atmosfery.

Ale jeśli z drewna stworzy się budynek,

mebel albo drewnianą zabawkę,

ma ono niesamowitą zdolność

przechowywania i sekwestracji węgla.

Jeden metr sześcienny drewna
może przechować

tonę dwutlenku węgla.

Dwa rozwiązania problemu klimatu

to zmniejszenie emisji i magazynowanie.

Drewno to jedyny zasadniczy budulec,

który ma obie właściwości.

Uważam, że etyka dowodzi,

że Ziemia dostarcza nam jedzenie.

Musimy w tym stuleciu przyjąć,

że Ziemia zapewni nam także dom.

Jak to zrobimy,

jeżeli miasta rozwijają się
w takim tempie

a drewniane budynki mają tylko 4 piętra?

Musimy zmniejszyć użycie stali i betonu,

musimy się rozrastać.
Dlatego pracowaliśmy

nad 30-piętrowymi budynkami z drewna.

Pracuje ze mną nad tym

inżynier Eric Karsh.

Robimy to, bo można dziś korzystać

z nowych drewnianych produktów,

które nazywamy masowymi panelami z drewna.

Są to panele wykonane z młodych drzew,

małych drzew, małych kawałków drewna

sklejonych w ogromne panele

2,5 m na 19,5 m, o różnych grubościach.

Jesteśmy przyzwyczajeni

do desek 38 mm × 89 mm,

gdy mowa o drewnie.

To pierwsze skojarzenie.

Takie wymiary przypominają trochę

klocki Lego dla dzieci z 8 wypustkami.

Można stworzyć dużo fajnych rzeczy z Lego

i ze standardowych desek.

Ale gdy jako dzieci

znajdowaliście w stosie klocków

duży klocek z 24 wypustkami,

myśleliście sobie:

"Super, teraz mogę zbudować
coś naprawdę dużego

i będzie świetnie".

Na tym polega zmiana.

Masowe panele drewniane
to takie klocki z 24 wypustkami.

Zmieniają skalę naszych możliwości.

Opracowaliśmy coś, co nazywamy FFTT,

rozwiązanie typu Creative Commons,

do bardzo elastycznego systemu budowy

przy użyciu tych dużych paneli,

nawet na sześć pięter na raz.

Ta animacja pokazuje,
jak tworzy się budynek

w bardzo prosty sposób.
Z tych budynków

mogą korzystać architekci i inżynierowie,

dla różnych kultur na świecie,

różnych stylów i charakterów
architektonicznych.

Aby móc budować bezpiecznie,

przystosowaliśmy te budynki

do warunków w Vancouver,

czyli strefy zagrożenia sejsmicznego,

nawet przy wysokości 30 pięter.

Zawsze gdy o tym wspominam,

ludzie, nawet tutaj na konferencji, mówią:

"Serio? 30 pięter? Jak to możliwe?"

Pada wiele dobrych i ważnych pytań,

nad którymi spędzamy wiele czasu

sporządzając raporty

i koleżeńskie recenzje.

Skupię się na kilku z nich.

Zacznijmy od pożarów,

bo to zwykle przychodzi wszystkim na myśl.

W porządku.

Tak to opiszę.

Gdyby wziąć zapaloną zapałkę

i przyłożyć do kłody

wiadomo, że nie uda się jej podpalić.

Żeby rozpalić ogień,
należy zacząć od małych kawałków

do coraz większych,

i dopiero na końcu dorzucić kłodę.

Wtedy oczywiście

kłoda się pali, ale powoli.

Masowe panele drewniane,
te nowe produkty,

których używamy, są jak kłoda.

Trudno je podpalić, a jeśli już

to palą się w przewidywalny sposób

i dzięki temu możemy przewidywać

i zabezpieczać budynki,
tak jak te z betonu

i jak te ze stali.

Kolejna ważna sprawa to wylesianie.

18% emisji gazu cieplarnianego

na świecie

jest skutkiem wylesiania.

Nie chcemy zatem ścinać drzew.

A raczej nie chcemy
ścinać niewłaściwych drzew.

Modele zrównoważonej gospodarki leśnej

pozwalają nam odpowiednio ścinać drzewa

i tylko tych drzew

można używać do tych systemów.

Uważam, że te idee

zmienią aspekty gospodarcze wylesiania.

W krajach, gdzie
wylesianie stanowi problem,

trzeba jakoś zapewnić

lepszą wartość lasów

i zachęcić ludzi do zarabiania

poprzez bardzo szybkie cykle wzrostu.

10-, 12-, 15-letnie drzewa,
z których tworzy się te produkty

pozwalają nam
budować na taką skalę.

Dla 20-piętrowego budynku

wystarczająca ilość drewna
wyrasta w Ameryce Płn. co 13 minut.

Tylko tyle trzeba.

Kwestia węgla też się dobrze przedstawia.

Do budowy 20-piętrowego budynku
z cementu i betonu,

trzeba wyprodukować cement

i 1200 ton dwutlenku węgla.

Jeśli wykorzystamy drewno,

dojdzie do sekwestracji około 3100 ton,

przy różnicy netto wynoszącej 4300 ton.

To ekwiwalent około 900 samochodów

usuniętych z dróg w ciągu roku.

Pomyślcie znowu o tych 3 mld ludzi

potrzebujących nowego domu,

może to przyczynia się do redukcji.

Chyba zaczyna się rewolucja budownictwa,

ponieważ to pierwsza innowacja w budowie

drapaczy chmur w ciągu ostatnich 100 lat.

Wyzwaniem jest zmiana
społecznego postrzegania możliwości.

Jest to ogromne wyzwanie.

Prace inżynierskie to łatwa część.

I tak to opisuję.

Pierwszy drapacz chmur,

czyli budynek 10-piętrowy,

to ten w Chicago,

ludzie bali się koło niego przechodzić.

Ale ledwie 4 lata po jego budowie

Gustave Eiffel budował Wieżę Eiffela

i gdy ją budował,

zmienił wygląd miast na świecie,

zmienił i stworzył konkurencję

między miastami jak Nowy Jork i Chicago,

gdzie budowano coraz wyższe budynki,

wciąż podnosząc poprzeczkę

dzięki coraz lepszej inżynierii.

Zbudowaliśmy ten model w Nowym Jorku

jako teoretyczny model

na kampusie politechniki.

Wybraliśmy to miejsce, by pokazać,

jak te budynki mogą wyglądać,

bo wygląd zewnętrzny może ulec zmianie.

Chodzi nam tak naprawdę o konstrukcję.

Wybraliśmy właśnie politechnikę

i wierzę, że drewno to dziś materiał

najbardziej zaawansowany technologicznie

Patent należy do Matki Natury

i nie czujemy się z tym zbyt komfortowo.

Ale tak powinno być,

odciski palców natury
w środowisku architektonicznym.

Szukam możliwości

stworzenia czegoś, co nazywamy
momentem Wieży Eiffela.

Budynki są coraz wyższe
na całym świecie.

W Londynie powstał 9-piętrowiec,

a w Australii właśnie ukończono budynek

wysoki na 10 czy 11 pięter.

Rośnie ilość pięter drewnianych budynków

i mam nadzieję,

że mój rodzinny Vancouver

ogłosi najwyższy na świecie
budynek 20-piętrowy

w niedalekiej przyszłości.

Moment Wieży Eiffela zniesie

umowne bariery wysokości

i pozwoli drewnianym budynkom
włączyć się do rywalizacji.

Uważam, że wyścig w końcu się rozpoczął.

Dziękuję.

(Brawa)