Γιατί θα πρέπει να κτίζουμε ξύλινους ουρανοξύστες

Κτίζεις ουρανοξύστη; Ξέχνα το ατσάλι και το σκυρόδεμα, λέει ο αρχιτέκτονας Μάικλ Γκρην, και κτισ' το με...ξύλο. Όπως εξηγεί λεπτομερώς σε αυτήν την σαγηνευτική ομιλία, όχι μόνο είναι δυνατόν να κτίσει κανείς ασφαλές κατασκευές από ξύλο σε ύψος μέχρι και 30 ορόφους (ελπίζει και ψηλότερες), αλλά είναι και απαραίτητο.

Αυτός είναι ο παππούς μου.

Aυτός είναι ο γιος μου.

Ο παππούς μου με δίδαξε να δουλεύω το ξύλο,

όταν ήμουν μικρός.

Μου δίδαξε επίσης ότι,

αν κόψεις ένα δέντρο για να του δώσεις άλλη μορφή,

πρέπει να τιμήσεις τη ζωή του και
να το μετατρέψεις σε κάτι όμορφο,

όσο το δυνατόν περισσότερο.

Ο μικρός μου γιος μου θύμισε,

ότι παρόλη την τεχνολογία και τα παιχνίδια
όλου του κόσμου,

μερικές φορές κάποια κομμάτια ξύλου,

αν το στοιβάσεις το ένα πάνω στο άλλο,

στην πραγματικότητα αποτελεί
μια απίστευτη έμπνευση.

Αυτά είναι τα κτίριά μου.

Χτίζω ανά τον κόσμο...

έξω από το γραφείο μας στο Βανκούβερ
και τη Νέα Υόρκη.

Χτίζουμε κτίρια διαφορετικού μεγέθους, τεχνοτροπίας...

και διαφορετικών υλικών,
ανάλογα με την τοποθεσία.

Το ξύλο, όμως, είναι το υλικό που λατρεύω περισσότερο.

Θα σας πω την ιστορία σχετικά με το ξύλο.

Ένας λόγος που το αγαπώ είναι ότι κάθε φορά...

που μπαίνει κόσμος στα ξύλινα κτίριά μου...

παρατηρώ ότι αντιδρούν εντελώς διαφορετικά.

Ποτέ δεν είδα κάποιον να μπαίνει σε κτίριό μου...

και να αγκαλιάζει μια κολώνα από ατσάλι ή σκυρόδεμα,

έχω δει όμως κόσμο να το κάνει σε κτίριο από ξύλο.

Έχω δει μάλιστα τον τρόπο
που οι άνθρωποι αγγίζουν το ξύλο...

και πιστεύω ότι υπάρχει συγκεκριμένος λόγος.

Όπως και οι νιφάδες χιονιού,

δύο κομμάτια ξύλου δεν μπορεί να είναι τα ίδια
πουθενά στη Γη.

Αυτό είναι κάτι το υπέροχο.

Θέλω να πιστεύω,

ότι το ξύλο δίνει στα κτίρια μας
τα αποτυπώματα της Μητέρας Γης.

Είναι τα αποτυπώματα της Μητέρας Γης που κάνουν...

τα κτίριά μας να έχουν επαφή με τη φύση
στο κτιστό περιβάλλον.

Εγώ ζω στο Βανκούβερ, κοντά σε δάσος...

που φυτρώνει σε ύψος 33 ορόφων.

Εδώ, στην ακτή της Καλιφόρνια,
το δάσος με σεκόγιες...

φτάνει σε ύψος ίσο με 40 ορόφους.

Τα κτίρια όμως από ξύλο που έχουμε κατά νου...

φτάνουν το ύψος μόνο τεσσάρων ορόφων
στα περισσότερα μέρη της Γης.

Ακόμη και οι κανόνες κτισίματος στην ουσία
περιορίζουν τη δυνατότητα να κτίσουμε...

πολύ ψηλότερα από τέσσερις ορόφους σε πολλά μέρη.

Αυτό ισχύει εδώ στις ΗΠΑ.

Υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις,

αλλά χρειάζεται να υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις.

Ελπίζω ότι τα πράγματα θα αλλάξουν.

Ο λόγος που το πιστεύω είναι,

ότι σήμερα μισοί από εμάς ζουν σε πόλεις...

και ο αριθμός πρόκεται να φτάσει το 75%.

Οι πόλεις και η πυκνοκατοίκησή τους δείχνουν,

ότι τα κτίρια μας πρόκειται
να εξακολουθήσουν να είναι μεγάλα...

και πιστεύω ότι το ξύλο έχει θέση στις πόλεις.

Το πιστεύω γιατί τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι
μέσα στον κόσμο σήμερα,

μέσα στα επόμενα 20 χρόνια,

θα χρειαστούν ένα καινούριο σπίτι.

Πρόκεται για το 40% των ανθρώπων παγκοσμίως
που θα χρειαστεί...

ένα νέο κτίριο να χτιστεί γι' αυτούς
τα επόμενα 20 χρόνια.

Ένας στους τρεις που ζουν στις πόλεις σήμερα...

στην ουσία ζει σε φτωχογειτονιές.

Αυτό σημαίνει ότι ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι
στον κόσμο ζουν σε φτωχογειτονιές.

Εκατό εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως
είναι άστεγοι.

Το μέγεθος της πρόκλησης για τους αρχιτέκτονες
και τη κοινωνία,

αναφορικά με
τις κατασκευές κτιρίων,

είναι να βρεθεί λύση για να στεγαστούν
αυτοί οι άνθρωποι.

Η πρόκληση, όμως, είναι,
όσο μετακομίζουμε στις πόλεις,

ότι οι πόλεις κτίζονται από αυτά τα δύο υλικά,

το ατσάλι και το σκυρόδεμα,
τα οποία είναι εκπληκτικά υλικά.

Είναι τα υλικά του τελευταίου αιώνα.

Είναι όμως και υψηλά ενεργειακά υλικά,.

με πολύ υψηλή έκλυση θερμοκηπιακών αερίων
κατά την επεξεργασία τους.

Το ατσάλι αντιπροσωπεύει το 3%...

των εκπομπών θερμοκηπιακών αερίων
λόγω ανθρώπινης παρέμβασης...

και το σκυρόδεμα αντιπροσωπεύει το 5%.

Αν το καλοσκεφτείτε, το 8% της συμβολής μας...

στα αέρια του θερμοκηπίου στις μέρες μας...

προέρχεται από τα δύο αυτά υλικά μόνο.

Δεν το πολυσκεφτόμαστε, και, δυστυχώς,

δεν ασχολούμαστε με τα κτίρια,

όσο θα έπρεπε.

Αυτή είναι μια αμερικάνικη στατιστική,
για τις επιπτώσεις των αερίων του θερμοκηπίου.

Σχεδόν τα μισά από τα θερμοκηπιακά αέρια
σχετίζονται με την κατασκευαστική βιομηχανία.

Το ίδιο ισχύει και για το θέμα της ενέργειας.

Το θέμα των συγκοινωνιών είναι δεύτερο στη λίστα,

αλλά αυτή τη συζήτηση ακούμε περισσότερο από όλα.

Παρότι το μεγαλύτερο μέρος της αφορά την ενέργεια,

μεγάλο μέρος της αφορά και τον άνθρακα.

Το πρόβλημα που βλέπω να υπάρχει είναι ότι, τελικά,

η διαφωνία σχετικά με την επίλυση
του προβλήματος...

που αφορά στην εύρεση κατοικίας στα
3 δισεκατομμύρια ανθρώπους που το χρειάζονται..

και στην κλιματική αλλαγή, αποτελεί
μετωπική σύγκρουση,

που επίκειται, αν δεν συμβαίνει ήδη.

Η πρόκληση αυτή σημαίνει ότι πρέπει να αρχίσουμε
να σκεφτόμαστε με διαφορετικό τρόπο...

και πιστεύω ότι το ξύλο θα αποτελέσει
μέρος αυτής της λύσης.

Θα σας εξηγήσω τον λόγο που το πιστεύω.

Ως αρχιτέκτονας, το ξύλο είναι το μοναδικό υλικό,

το μοναδικό μεγάλο υλικό,
με το οποίο μπορώ να κτίσω,

το οποίο έχει ήδη αναπτυχθεί με τη δύναμη του ήλιου.

Οταν ένα δέντρο αναπτύσσεται στο δάσος
εκλύει οξυγόνο...

και απορροφά διοξείδιο του άνθρακα.

Όταν πεθαίνει και πέσει στο έδαφος του δάσους,

απελευθερώνει πάλι το διοξείδιο του άνθρακα
στην ατμόσφαιρα ή στο έδαφος.

Αν καεί σε φωτιά στο δάσος,
θα απελευθερώσει αυτό το διοξείδιο...

στην ατμόσφαιρα και σε αυτήν την περίπωση.

Αν όμως πάρουμε αυτό το ξύλο και
το χρησιμοποιήσουμε στην κατασκευή κτιρίων...

επίπλων ή ξύλινων παιχνδιών...

έχει πράγματι μια απίστευη ικανότητα.

Μπορεί να αποθηκεύει το διοξείδιο
και να το απομονώνει.

Ένα κυβικό μέτρο ξύλο αποθηκεύει...

έναν τόνο διοξειδίου του άνθρακα.

Οι δύο τωρινές λύσεις ως προς το κλίμα
είναι προφανώς...

να μειώσουμε τις εκπομπές αερίων και
να βρούμε αποθηκευτικό χώρο.

Το ξύλο είναι το μόνο ουσιώδες υλικό κτισίματος,

με το οποίο μπορώ να κτίσω το οποίο επιτελεί
και τις δύο αυτές λειτουργίες.

Πιστεύω λοιπόν ότι έχουμε...

τη δεοντολογία,
ότι η Γη μας προσφέρει φαγητό,

αλλά χρειάζεται να ακολουθήσουμε τη δεοντολογία
αυτού του αιώνα.,

ότι η Γη θα πρέπει να μας προσφέρει σπίτια.

Πώς θα το κάνουμε όμως αυτό,

αφού η αστικοποίηση γίνεται σε τέτοιο ρυθμό...

και τα ξύλινα κτίρια τα σκεφτόμαστε μόνο
σε ύψος τεσσάρων ορόφων;

Χρειάζεται να μειώσουμε το τσιμένο και το ατσάλι...

και να αυξήσουμε το μέγεθος.
Έχουμε βάλει στο πρόγραμμα...

να χτίσουμε ξύλινα κτίρια 30 ορόφους ψηλά.

Τα κατασκευάζουμε με έναν μηχανικό...

ονόματι Έρικ Καρς, με τον οποίο συνεργάζομαι
για το σκοπό αυτό.

Εκτελούμε αυτό το καινούργιο έργο,

γιατί κυκλοφορούν νέα προϊόντα από ξύλο
τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε...

τα οποία ονομάζονται πάνελ μαζικής ξυλείας.

Πρόκειται για πάνελ που φτιάχνονται από
νεαρά δέντρα...

δέντρα μικρής ανάπτυξης, μικρά κομμάτια ξύλου...

ενωμένα μαζί ώστε να δημιουργηθούν πάνελ
που θα είναι τεράστια:

περίπου 2,45μ. φάρδος, 19,51μ. μήκος, και με ποικίλο πάχος.

Έχω διαπιστώσει ότι ο καλύτερος τρόπος
για να το περιγράψω είναι να πω,

ότι είμαστε συνηθισμένοι σε 2x4 κατασκευές,

όταν φέρνουμε στο νου μας το ξύλο.

Αυτό το συμπέρασμα βγάζουν οι άνθρωποι.

Οι κατασκευές 2x4 είναι σαν τα μικρά τουβλάκια λέγκο,

με τις οκτώ κουκίδες
που παίξαμε όταν ήμαστε παιδιά.

Μπορείς να κάνεις πολλά ωραία πράγματα
με τα λέγκο...

σε αυτό το μέγεθος,
όπως και με τα ξύλα διαστάσεων 2x4.

Θυμάστε, όμως, όταν ήσαστε παιδιά...

και ψαχουλεύατε το σωρό με τα παιχνίδια
στο υπόγειο,

που βρίσκατε εκείνα τα μεγάλα τουβλάκια λέγκο
με τις 24 κουκίδες;

Είχατε το ακόλουθο ύφος:

«Τέλεια, αυτό είναι υπέροχο.
Μπορώ να κτίσω κάτι πολύ μεγάλο...

και θα είναι τέλειο.»

Αυτή είναι η αλλαγή.

Τα πάνελ μαζικής ξυλείας είναι εκείνα
τα τουβλάκια με τις 24 κουκίδες.

Αλλάζουν το μέγεθος των δυνατοτήτων μας.

Αυτό που φτιάξαμε το ονομάζουμε FFTT
(Το Δάσος για τα Δέντρα)...

και αποτελεί λύση που πρότεινε
ο οργανισμός Creative Commons...

για την κατασκευή ενός ευέλικτου συστήματος κτισίματος,

με αυτά τα μεγάλα πάνελ
όπου κτίζουμε τον έναν πάνω στον άλλον...

έξι ορόφους τη φορά αν θελήσουμε.

Η απεικόνιση αυτή σας δείχνει
πώς συναρμολογείται το κτίριο...

με πολύ απλό τρόπο,
αυτά τα κτίρια όμως είναι διαθέσιμα...

στους αρχιτέκτονες και τους μηχανικούς
για να κτίσουν...

για διαφορετικές κουλτούρες ανά τον κόσμο,

διαφορετικά αρχιτεκτονικές τεχνοτροπίες
και χαρακτήρες.

Προκειμένου να κτίσουμε ασφαλή κτίρια....

έχουμε κατασκευάσει αυτά τα κτίρια, συγκεκριμένα,

για να δοκιμαστούν στο περιβάλλον του Βανκούβερ,

το οποίο έχει υψηλή σεισμική δραστηριότητα...

ακόμα και σε κτίρια ύψους 30 ορόφων.

Είναι προφανές, τώρα, ότι κάθε φορά που
θα κάνω αναφορά σε αυτό...

οι άνθρωποι, ακόμα και εδώ στο συνέδριο, λένε:

«Είσαι σοβαρός; 30 όροφοι; Πώς μπορεί να γίνει αυτό;»

Και υπάρχουν πολλές σωστές ερωτήσεις,
οι οποίες διατυπώνονται...

και σημαντικές ερωτήσεις
στις οποίες αφιερώσαμε πολύ χρόνο,

για να βρούμε απαντήσεις,
καθώς οργανώνουμε...

την έκθεσή μας και την έκθεση αξιολόγησης από ομοτίμους.

Θα επικεντρωθώ σε μερικές από αυτές.

Ας αρχίσουμε με τη φωτιά,

καθώς αυτό είναι το πρώτο πράγμα
που όλοι σκέφτεστε αυτή τη στιγμή.

Δεν έχετε κι άδικο.

Θα κάνω την ακόλουθη περιγραφή.

Αν σας ζητούσα να ανάψετε ένα σπίρτο...

και να κρατήσετε ένα κούτσουρο και
να προσπαθήσετε να του βάλετε φωτιά...

δεν θα συμβεί, σωστά; Όλοι το ξέρουμε αυτό.

Για να δημιουργήσεις όμως μια φωτιά,
ξεκινάς με μικρά κομμάτια ξύλου...

και σιγά σιγά φουντώνεις τη φωτιά.

Στο τέλος μπορείς να προσθέσεις
και το κούτσουρο στη φωτιά...

και αφού το κάνεις, είναι σίγουρο,

ότι θα καεί, αν και θα καεί αργά.

Τα πάνελ μαζικής ξυλείας, λοιπόν,
αυτά τα νέα προϊόντα,

που χρησιμοποιούμε, είναι σαν αυτό το κούτσουρο.

Είναι δύσκολο να τους βάλεις φωτιά,
όταν όμως πάρουν φωτιά,

καίγονται με εξαιρετικά προβλέψιμο τρόπο.

Μπορούμε να εφαρμόσουμε την επιστήμη
της φωτιάς για να προβλέψουμε...

και να κάνουμε τα κτίρια αυτά τόσο ασφαλή
όσο είναι το σκυρόδεμα...

και όσο είναι το ατσάλι.

Το επόμενο μεγάλο θέμα είναι η αποψίλωση.

Το 18% της συμβολής μας...

στις εκπομπές θερμοκηπιακών αερίων παγκοσμίως...

είναι το αποτέλεσμα της αποψίλωσης.

Το τελευταίο που θέλουμε είναι να κόβουμε δέντρα.

Ή, το τελευταίο που θέλουμε είναι να κόβουμε
τα λάθος δέντρα.

Υπάρχουν πρότυπα βιώσιμης δασοκαλλιέργειας,

τα οποία μας επιτρέπουν να κόβουμε δέντρα
με τον σωστό τρόπο.

Εκείνα είναι τα μόνα δέντρα κατάλληλα,

για να χρησιμοποιήσουμε
για τέτοια συστήματα.

Πιστεύω πραγματικά οτι αυτές οι ιδέες...

θα αλλάξουν τα πράγματα στην αποψίλωση
ως προς την οικονομία.

Σε χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα
με την αποψίλωση...

χρειάζεται να βρούμε τρόπο να παρέχουμε...

μεγαλυτέρη ωφελιμότητα των δασών...

και να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους
να βγάζουν χρήματα...

μέσω τάχιστων κύκλων ανάπτυξης -

δέντρα 10, 12, 15 χρόνων που παράγουν
αυτά τα προϊόντα...

και μας επιτρέπουν να κτίσουμε σε αυτήν την κλίμακα.

Έχουμε υπολογίσει ένα κτίριο 20 ορόφων:

Θα καλλιεργούμε αρκετό ξύλο στη Βόρεια Αμερική
κάθε δεκατρία λεπτά.

Τόσο χρόνο χρειάζεται.

Η ιστορία για τον άνθρακα είναι πολύ καλή.

Αν κτίσουμε ένα κτίριο 20 ορόφων
με τσιμέντο και σκυρόδεμα...

η διαδικασία θα συντελούσε στην κατασκευή
του τσιμέντου αυτού...

και σε 1.200 τόνους
διοξειδίου του άνθρακα.

Αν το κτίσιμο γινόταν με ξύλο,
στην περίπτωση αυτή,

θα απομονώναμε περίπου 3.100 τόνους...

σε μια καθαρή διαφορά 4.300 τόνων.

Αυτό ισοδυναμεί με περίπου 900 αμάξια,

που έχουν αποσυρθεί από τους δρόμους
μέσα σε έναν χρόνο.

Θυμηθείτε εκείνα τα τρία εκατομμύρια ανθρώπους,

που χρειάζονται ένα καινούριο σπίτι.

Ίσως αυτό συμβάλλει στη μείωση του αριθμού.

Είμαστε στην αρχή μιας δραστικής μεταβολής,
στον τρόπο που κτίζουμε,

καθώς είναι ο πρώτος καινούριος τρόπος,

για να κτίζουμε ουρανοξύστες εδώ και 100 χρόνια
ή περισσότερο.

Η πρόκληση όμως είναι να αλλάξουμε
την αντίληψη της κοινωνίας...

σχετικά με τις πιθανότητες
και αυτό είναι τεράστια πρόκληση.

Η μηχανολογία είναι, πράγματι, ο εύκολος τρόπος
να το πετύχουμε.

Και το περιγράφω ως εξής.

Ο πρώτος ουρανοξύστης, τεχνικά -

και ο ορισμός του ουρανοξύστη είναι 10 όροφοι,
είτε το πιστεύετε είτε όχι -

ο πρώτος όμως ουρανοξύστης ήταν αυτός εδώ
στο Σικάγο.

Οι άνθρωποι ένιωθαν τρόμο να περπατάνε
κάτω από αυτό το κτίριο.

Μόλις όμως τέσσερα χρόνια μετά το κτίσιμό του...

ο Γκούσταβ Άιφελ έκτιζε τον Πύργο του Άιφελ.

Καθώς έκτιζε τον Πύργο,

άλλαξε το όριο γραμμής του ορίζοντα
στις πόλεις ανά τον κόσμο...

και δημιούργησε έναν διαγωνισμό...

μεταξύ πόλεων όπως η Νέα Υόρκη και το Σικάγο,

όπου κατασκευαστές άρχισαν να κτίζουν
όλο και ψηλότερα κτίρια...

και ανέβαζαν τον πήχυ όλο και ψηλότερα...

με όλο και πιο προηγμένη επιστήμη
της μηχανολογίας.

Κτίσαμε αυτό το μοντέλο στη Νέα Υόρκη,

ως θεωρητικό μοντέλο στον χώρο,

όπου σύντομα θα κτιστεί τεχνολογικό πανεπιστήμιο.

Ο λόγος που επιλέξαμε τον συγκεκριμένο χώρο...

ήταν για να δείξουμε την πιθανή όψη αυτών των κτιρίων,

γιατί το εξωτερικό μπορεί να αλλάξει.

Εδώ μιλάμε μόνο για το οικοδόμημα.

Ο λόγος που το επιλέξαμε είναι γιατί πρόκειται για
τεχνολογικό πανεπιστήμιο...

και πιστεύω ότι το ξύλο είναι...

το πιο τεχνολογικά προηγμένο υλικό
με το οποίο μπορώ να κτίσω.

Απλά συμβαίνει η πατέντα να ανήκει στη Μητέρα Φύση,

γεγονός που μας προκαλεί αμηχανία.

Έτσι όμως θα έπρεπε να είναι,

η φύση να αφήνει τα αποτυπώματά της
στο κτιστό περιβάλλον.

Αναζητώ την ευκαιρία...

να αναβιώσω μια στιγμή αντίστοιχη με εκείνη
του Πύργου του Άιφελ, έτσι την ονομάζουμε.

Τα κτίρια αρχίζουν να αυξάνονται σε ύψος
σε όλον τον κόσμο.

Υπάρχει κτίριο στο Λονδίνο εννέα ορόφων,

ένα καινούριο κτίριο που μόλις ολοκληρώθηκε
στην Αυστραλία,

το οποίο νομίζω ότι έχει 10 ή 12 ορόφους.

Αρχίζουμε να αυξάνουμε το ύψος αυτών
των ξύλινων κτιρίων...

και ελπίζουμε, εγώ ελπίζω,

ότι η γενέτειρά μου, το Βανκούβερ, όντως ενδέχεται...

να ανακοινώσει το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο
με περίπου είκοσι ορόφους...

στο πολύ κοντινό μέλλον.

Εκείνη η «Πύργος του Άιφελ» στιγμή
θα σπάσει το ανώτατο όριο,

αυτά τα αυθαίρετα ανώτατα όρια ύψους...

και θα επιτρέψει στα ξύλινα κτίρια
να κερδίσουν τον διαγωνισμό.

Πιστεύω ότι ο αγώνας τελικά θα ξεκινήσει.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)