พูดความจริงและแสวงหามันในผู้อื่น
-
0:01 - 0:03ก็เหมือนๆกับพวกเราหลายๆคน
-
0:03 - 0:05ฉันมีเคยประกอบอาชีพหลายอย่างมาแล้ว
ในชีวิต -
0:05 - 0:07และถึงแม้อาชีพเหล่านั้นจะแตกต่างกันไป
-
0:07 - 0:11อาชีพแรกของฉัน
ถือเป็นฐานสำหรับอาชีพทั้งหลายนั้น -
0:11 - 0:15ในอดีตฉันเป็นหมอตำแย ทำคลอดให้ที่บ้าน
ตลอดช่วงอายุ 20-29 ปีของฉัน -
0:16 - 0:21การทำคลอดเด็กทารก สอนให้ฉันรู้
ถึงสิ่งที่มีค่า และบางครั้งน่าประหลาดใจ -
0:21 - 0:24อย่างเช่น จะสตารท์รถตอนเวลาตี 2 อย่างไร
-
0:24 - 0:25ขณะที่อุณหภูมิตํ่ากว่าศูนย์ 10 องศา
-
0:25 - 0:26(เสียงหัวเราะ)
-
0:26 - 0:31หรือ จะช่วยคุณพ่อที่เป็นลมไปแล้ว
ตอนเห็นเลือดได้อย่างไร -
0:31 - 0:32(เสียงหัวเราะ)
-
0:32 - 0:34หรือ จะตัดสายสะดืออย่างไร เพื่อที่จะ
-
0:34 - 0:37ทำให้สะดือออกมาสวย
-
0:37 - 0:40แต่สิ่งเหล่านั้นไม่ได้เป็นสิ่ง
ติดตัวฉันมา หรือนำทางฉันไป -
0:40 - 0:44ตอนที่ฉันเลิกเป็นหมอตำแย
และก็ไปเริ่มทำงานอื่นๆ -
0:44 - 0:48แต่สิ่งที่ติดตัวฉันมานั้น
เป็นความเชื่อพื้นฐานสำคัญ -
0:48 - 0:54ที่ว่า เราแต่ละคนนั้น มาสู่โลกนี้
พร้อมกับคุณค่าที่ไม่เหมือนใครๆ -
0:54 - 0:58เมื่อฉันมองดูหน้าของทารกเกิดใหม่
-
0:58 - 1:02ฉันมองเห็นแวบหนึ่ง ของคุณค่า
ที่ว่านั้น -
1:02 - 1:05ของความรู้สึกในความเป็นตัวบุคคล
ที่ไม่เห็นจะต้องเสียใจ -
1:05 - 1:07ประกายไฟที่วาบออกมา ที่ไม่มีใครเหมือนนั้น
-
1:09 - 1:12ฉันใช้คำว่า "จิตวิญญาณ (soul) "
เพื่อใช้อธิบายประกายไฟที่ว่านั้น -
1:12 - 1:17เพราะว่า มันเป็นคำเดียวในภาษาอังกฤษ
ที่เข้ามาได้ใกล้เคียงกับ การเรียก -
1:17 - 1:20สิ่งที่ทารกแต่ละคน ได้นำเข้ามาในห้องคลอด
-
1:21 - 1:25ทารกเกิดใหม่ทุกคนนั้น มีแตกต่างเป็นพิเศษ
เหมือนกับเกล็ดหิมะ -
1:25 - 1:29เป็นส่วนผสมของชีววิทยา
ที่หาที่เปรียบไม่ได้ -
1:29 - 1:31กับเทือกเถาเหล่ากอ และ ความลึกลับ
-
1:32 - 1:34และเมื่อทารกนั้นเติบโตขึ้น
-
1:34 - 1:36และเพื่อที่จะให้เข้ากับครอบครัวของตน
-
1:36 - 1:38ปรับตัวเข้ากับวัฒนธรรมของตน
-
1:38 - 1:41กับชุมชน กับเพศของตนได้
-
1:41 - 1:44เจ้าตัวน้อยก็เริ่มต้นที่จะ
ปกคลุมจิตวิญญาณของเขาไว้ -
1:44 - 1:46ทีละชั้น ทีละชั้น
-
1:46 - 1:48เราเกิดมาแบบนี้ค่ะ
-
1:48 - 1:50แต่ --
-
1:50 - 1:51(เสียงหัวเราะ)
-
1:51 - 1:54แต่เมื่อเราโตขึ้นมา
หลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นกับเรา -
1:55 - 1:56ซึ่งทำให้เรา ...
-
1:58 - 2:03ต้องการจะซ่อนความแปลกแยกและจริงแท้
ทางจิตวิญญาณ -
2:03 - 2:04เราทำแบบนี้กันทุกคน
-
2:04 - 2:07ทุกๆคนในห้องนี้ แต่ก่อนก็เป็นทารกกันมา --
-
2:07 - 2:08(เสียงหัวเราะ)
-
2:08 - 2:11พร้อมกับสิทธิแต่กำเนิด ที่แตกต่างกันไป
-
2:12 - 2:17แต่เมื่อเป็นผู้ใหญ่ เราใช้เวลาไปมากเกิน
กับความรู้สึกอึดอัดใจที่จะแสดงออกมาให้เห็น -
2:17 - 2:21เมือนกับเป็นโรค ADD ( authenticity deficit
deficit (ไม่กล้าแสดงตัวตนที่แท้จริง) -
2:21 - 2:23ไม่เหมือนกับพวกเด็กทารกเหล่านั้น
-
2:23 - 2:24-- ยังไม่เหมือนกันค่ะ
-
2:24 - 2:26สารจากพวกเขาที่ส่งมาถึงฉัน คือ
-
2:26 - 2:29เปิดเผยจิตวิญญาณของคุณออกมา
-
2:29 - 2:32และมองหาประกายไฟที่วาบออกมานั้น
-
2:32 - 2:33ในผู้อื่นทุกคน
-
2:33 - 2:34มันยังคงมีอยู่ตรงนั้น
-
2:35 - 2:38และนี่คือ สิ่งที่ฉันเรียนรู้มา
จากผู้หญิงที่กำลังจะคลอดลูก -
2:38 - 2:41สารของพวกเธอ คือ เปิดไว้อย่างนั้นก่อน
-
2:41 - 2:44แม้ว่าเมื่อสิ่งทั้งหลายจะเจ็บปวด
-
2:45 - 2:47ปากมดลูกของผู้หญิง โดยปกติจะเป็นอย่างนี้
-
2:47 - 2:49เป็นกล้ามเนื้อเล็ก ๆ ที่รัดตัวแน่น
-
2:49 - 2:51อยู่ที่ฐานของมดลูก
-
2:51 - 2:55และในช่วงเจ็บท้องคลอด
มันก็จะยืดตัวออกมาจากแบบนี้ -
2:56 - 2:57ถึงแบบนี้
-
2:57 - 2:58โอ๊ย!
-
2:58 - 3:01ถ้าคุณฝืนสู้กับความเจ็บปวดนั้น
-
3:01 - 3:03คุณก็ไปทำให้ความเจ็บปวดเพิ่มขึ้น
-
3:03 - 3:06และคุณก็ไปปิดกั้น สิ่งที่จะเกิดออกมา
-
3:06 - 3:10ฉันจะไม่เคยลืมเลย อำนาจวิเศษที่จะเกิดขึ้น
-
3:10 - 3:13เมื่อตอนที่ผู้หญิงหยุดฝืน
ความเจ็บปวดนั้น -
3:14 - 3:15และเปิดออก
-
3:15 - 3:19มันเป็นราวกับว่า พลังของจักรวาลมองเห็น
-
3:19 - 3:21และได้ส่งคลื่นความช่วยเหลือเข้ามา
-
3:22 - 3:24ฉันไม่เคยลืมเลย สารที่ว่านั้น
-
3:24 - 3:28และในปัจจุบัน เมื่อสิ่งที่ยากๆและเจ็บปวด
เกิดขึ้นกับฉัน -
3:28 - 3:30ในชีวิต หรือหน้าที่การงานของฉัน
-
3:30 - 3:33แน่นอนค่ะ ในตอนแรกฉันก็ฝืนต่อต้านมัน
-
3:33 - 3:36แต่แล้ว ฉันก็จดจำในสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้มา
จากพวกแม่ๆทั้งหลาย ตือ -
3:36 - 3:37ยังคงเปิดไว้ก่อน
-
3:38 - 3:39ยังคงอยากจะรู้อยากจะเห็น
-
3:39 - 3:42ถามความเจ็บปวดไปว่า มีอะไรจะออกมา
-
3:42 - 3:44บางสิ่งบางอย่างที่ใหม่ต้องการจะเกิดขึ้นมา
-
3:45 - 3:48และก็มีบทเรียนใหญ่ที่ดูดดื่ม
อีกบทเรียนหนึ่ง -
3:48 - 3:50และบทเรียนที่ว่านั้น ฉันเรียนรู้มาจาก
อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ -
3:51 - 3:53เขาไม่ได้อยู่ในห้องคลอดหรอก แต่ว่า --
-
3:53 - 3:54(เสียงหัวเราะ)
-
3:54 - 3:56มันเป็นบทเรียนเกี่ยวกับเรื่องเวลา
-
3:58 - 4:02ตอนบั้นปลายชีวิตของเขา อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์
ได้สรุปไว้ว่า -
4:02 - 4:06ประสบการณ์ชีวิตโดยปกติของเรา
แบบล้อหมุนหนูแฮมสเตอร์นั้น -
4:06 - 4:07เป็นสิ่งลวงตา
-
4:08 - 4:10เราวิ่งหมุนไปหมุนมา ยิ่งเร็วขึ้น เร็วขึ้น
-
4:10 - 4:12พยายามจะไปให้ถึง ที่ใดที่หนึ่ง
-
4:12 - 4:14และตลอดเวลาเหล่านั้น
-
4:15 - 4:19ภายใต้พื้นผิวของเวลา
กลับเป็นมิติอื่นที่ต่างไปสิ้นเชิง -
4:19 - 4:24เป็นที่ซึ่งอดีต ปัจจุบัน และอนาคต
ประสานกัน -
4:24 - 4:27และกลายมาเป็นห้วงเวลาอันดิ่งลึก
-
4:27 - 4:30ไม่มีที่ไหนเลยที่จะไปถึง
-
4:31 - 4:35อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ เรียกสภาวะที่ว่านี้
หรือมิตินี้ ว่า -
4:35 - 4:37"แค่สภาพที่เป็นอยู่ (only being)"
-
4:37 - 4:39เขากล่าวว่า ตอนที่เขาได้ประสบกับมันนั้น
-
4:39 - 4:41เขาจึงได้รู้ถึง
ความยำเกรงอันศักดิ์สิทธิ์ -
4:42 - 4:43ตอนที่ฉันทำคลอดเด็กทารกนั้น
-
4:43 - 4:45ฉันถูกบังคับให้ออกมาจากวงล้อหนู
-
4:45 - 4:49ในบางครั้ง ฉันต้องนั่งอยู่นานหลายวัน
ผ่านไปชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า -
4:49 - 4:52แค่เพียงหายใจเข้าออกไปกับ
คุณพ่อคุณแม่เหล่านั้น มันก็ -
4:52 - 4:53เป็นแค่เพียงสภาพที่เป็นอยู่
-
4:54 - 4:57ฉันจึงได้รับตัวยาขนานใหญ่ของ
ความยำเกรงอันศักดิ์สิทธิ์นี้ -
4:57 - 5:02เหล่านั้นจึงเป็นบทเรียนสามบทเรียน
ที่ฉันได้มาจากการเป็นหมดตำแย -
5:02 - 5:05หนึ่ง: เปิดจิตวิญญาณของคุณออกมา
-
5:05 - 5:12สอง: เมื่อสิ่งต่างๆยากขึ้นมา หรือเจ็บปวด
พยายามที่จะยังคงเปิดอยู่ -
5:12 - 5:16และสาม: บางครั้งบางคราวก็
ก้าวออกมาเสียจากวงล้อหนูแฮมสเตอร์ -
5:16 - 5:18และเข้าไปสู่ห้วงเวลาอันดิ่งลึก
-
5:19 - 5:22บทเรียนทั้งสามนั้นได้รับใช้ฉันมาตลอดชีวิต
-
5:23 - 5:25แต่เมื่อไม่นานมานี้
มันได้รับใช้ฉันอย่างแท้จริงจัง -
5:25 - 5:30เมื่อตอนที่ฉันไปทำงานที่สำคัญที่สุด
ในชีวิต จนถึงตอนนั้น -
5:31 - 5:35เมื่อสองปีก่อน น้องสาวของฉัน
ออกมาจากช่วงระยะที่โรคสงบ -
5:35 - 5:37จากโรคมะเร็งในเลือด ชนิดที่ไม่ค่อยจะพบกัน
-
5:38 - 5:42และการรักษาแบบเดียวที่เหลืออยู่สำหรับเธอ
คือ การปลูกถ่ายไขกระดูก -
5:43 - 5:46และแม้จะมีปัญหามากมาย
เราพบไขกระดูกที่เข้ากันได้สำหรับเธอ -
5:46 - 5:48ซึ่งกลายเป็นฉัน
-
5:49 - 5:52ฉันมาจากครอบครัวพี่น้องสี่สาว
-
5:52 - 5:58และเมื่อพี่น้องพบว่า ฉันเป็นคู่พันธุกรรม
ที่เข้ากันได้อย่างสมบูรณ์แบบกับของน้องสาว -
5:59 - 6:01ปฏิกริยาของพวกเขาก็คือ "จริงหรือนี่"
"เธอน่ะหรือ" -
6:01 - 6:02(เสียงหัวเราะ)
-
6:02 - 6:04"คู่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับเธอหรือ"
-
6:04 - 6:07ซึ่งค่อนข้างจะเป็นแบบฉบับสำหรับพี่ๆน้องๆ
-
6:07 - 6:10ในสังคมของพี่ๆน้องๆ มีหลายสิ่งหลายอย่าง
-
6:10 - 6:14มีทั้งความรัก มีความเป็นมิตร
และก็มีการปกป้อง -
6:14 - 6:16แต่ก็ยังมีความอิจฉาริษยา
-
6:17 - 6:18การแข่งขันชิงดีชิงเด่นกัน
-
6:19 - 6:21การปฏิเสธทอดทิ้งกัน และการทำร้ายกัน
-
6:22 - 6:28ในความเป็นพี่น้อง ตรงนั้นแหละที่เราเริ่ม
รวบรวมสร้างชั้นพวกนั้นขึ้นมา เป็นจำนวนมาก -
6:28 - 6:29ชั้นที่ปกคลุมจิตวิญญาณของเรา
-
6:30 - 6:33เมื่อฉันพบว่า ฉันเป็นคู่พันธุกรรม
กับน้องสาวนั้น -
6:33 - 6:35ฉันเข้าไปดูรูปแบบการวิจัย
-
6:35 - 6:37และฉันก็พบว่า
-
6:38 - 6:41แนวคิดของทฤษฎีการปลูกถ่ายนั้น
ค่อนข้างตรงไปตรงมาทีเดียว -
6:41 - 6:44คุณทำลายไขกระดูกทั้งหมด ในคนป่วยมะเร็ง
-
6:44 - 6:47ด้วยการให้ยาเคมีบำบัดในปริมาณมาก
-
6:47 - 6:50แล้วคุณก็แทนที่ไขกระดูกที่ถูกทำลายไปนั้น
-
6:50 - 6:54ด้วยเซลล์ไขกระดูกที่แข็งแรงหลายล้านเซลล์
จากคนที่บริจาคให้ -
6:54 - 6:56แล้วคุณก็ทำทุกๆอย่างที่คุณสามารถทำได้
-
6:56 - 7:00เพื่อให้แน่ใจได้ว่า เซลล์ใหม่ๆเหล่านั้น
ฝังต่อเข้าไปได้อย่างถาวรในคนป่วย -
7:00 - 7:05ฉันยังเรียนรู้อีกด้วยว่า
การปลูกถ่ายไขกระดูกนั้น เต็มไปด้วยอันตราย -
7:05 - 7:10หากน้องสาวฉันผ่านพ้นเคมีบำบัด
ที่อาจทำให้ถึงตายได้ -
7:11 - 7:14เธอก็ยังคงต้องเผชิญกับปัญหาอื่นๆอีก
-
7:14 - 7:16เซลล์ของฉัน
-
7:17 - 7:19อาจจะไปทำร้ายร่างกายของเธอก็ได้
-
7:20 - 7:23และร่างกายของเธอก็อาจจะไม่ยอมรับ
เซลล์ของฉันก็ได้ -
7:23 - 7:25พวกเขาเรียกสิ่งนี้ว่า
การปฎิเสธ หรือการทำร้าย -
7:25 - 7:27และทั้งสองอย่างนี้อาจฆ่าเธอตายได้
-
7:28 - 7:30การปฏิเสธ การทำร้าย
-
7:30 - 7:32ทั้งสองคำนั้น มีเสียงกังวาลที่ฟังดูคุ้นเคย
-
7:32 - 7:35ในบริบท ของการเป็นพี่เป็นน้องกัน
-
7:36 - 7:39น้องสาวและฉัน มีประวัติของความรักที่ยาวนาน
-
7:39 - 7:42แต่เราก็มีประวัติที่ยาวนาน
ของการปฏิเสธและการทำร้ายกัน -
7:42 - 7:46จากความเข้าใจผิดในเรื่องเล็กๆน้อยๆ ไปจนถึง
การทรยศหักหลังกันซึ่งใหญ่กว่า -
7:47 - 7:49เราไม่ได้มีความสัมพันธ์
-
7:49 - 7:51แบบที่เรามาคุยกันเกี่ยวกับเรื่องที่ลึกซึ้ง
-
7:52 - 7:57แต่ก็เหมือนๆกับพี่ๆน้องๆหลายๆคน
และก็เหมือนกับความสัมพันธ์ในทุกๆรูปแบบ -
7:57 - 8:00เราลังเลรีรอ ที่จะบอกความจริงของเรา
-
8:00 - 8:03ที่จะเปิดเผยให้เห็นบาดแผลของเรา
-
8:03 - 8:05ที่จะยอมรับในสิ่งที่เราทำผิดไป
-
8:05 - 8:10แต่เมื่อฉันได้เรียนรู้ เกี่ยวกับอันตราย
ของการปฏิเสธและการทำร้ายกัน -
8:10 - 8:12ฉันคิดได้ว่า
ถึงเวลาแล้วที่จะเปลึ่ยนแปลงสิ่งนี้ -
8:13 - 8:18จะเป็นไปได้หรือไม่ว่า หากเราปล่อยให้แพทย์
เป็นผู้จัดการเรื่องการปลูกถ่ายไขกระดูกไป -
8:18 - 8:24แต่มาทำบางสิ่งบางอย่าง ที่ต่อมาเราเรียกว่า
"การปลูกถ่ายไขจิตวิญญาณ" -
8:24 - 8:28จะเป็นไปได้หรือไม่ หากเรามาเผชิญกับ
ความเจ็บปวดใดๆที่เราเป็นคนก่อให้กันและกัน -
8:28 - 8:31และแทนที่จะปฏิเสธ หรือทำร้ายกัน
-
8:31 - 8:33เราจะมาฟังกัน ได้หรือไม่
-
8:33 - 8:35เราจะอภัยให้กัน ได้หรือไม่
-
8:35 - 8:37เราจะมาหลอมรวมกัน ได้หรือไม่
-
8:37 - 8:40สิ่งที่ว่านั้น จะสอนเซลล์ของเรา
ให้ทำเหมือนกันนั้น หรือไม่ -
8:41 - 8:46เพื่อปลอบประโลมน้องที่ยังสงสัย ฉันจึง
ไปหาถ้อยคำในหนังสือศักดิ์สิทธิ์ของพ่อแม่ -
8:46 - 8:48นิตยสารนิวยอร์คเกอร์
-
8:48 - 8:50(เสียงหัวเราะ)
-
8:50 - 8:53ฉันส่งภาพการ์ตูนในหน้าของนิตยสารนั้น
-
8:53 - 8:57เพื่อเป็นวิธีอธิบายว่า
ทำไมเราจึงควรจะไปพบนักจิตบำบัด -
8:57 - 9:02ก่อนที่จะทำการปลูกถ่ายไขกระดูกของฉัน
เข้าไปในร่างกายของเธอ -
9:02 - 9:04นี่คือภาพการ์ตูนนั้นค่ะ
-
9:04 - 9:08"ฉันไม่เคยยกโทษให้เขาเลย
ในสิ่งที่ฉันสร้างขึ้นมาในสมองของฉัน" -
9:08 - 9:10(เสียงหัวเราะ)
-
9:10 - 9:12ฉันบอกน้องสาวว่า
-
9:13 - 9:16บางที เราน่าจะทำเรื่องแบบเดียวกันนี้มาแล้ว
-
9:16 - 9:22เข็นเรื่องที่เราสร้างขึ้นเองไปทั่ว
ในหัวสมองของเรา ที่ทำให้เราต้องแยกจากกัน -
9:22 - 9:25และฉันก็บอกเธอไปว่า หลังการปลูกถ่าย
-
9:25 - 9:28เลือดที่ไหลเวียนอยู่ในเส้นเลือดของเธอ
ทั้งหมดนั้น -
9:28 - 9:29ก็จะเป็นเลือดของฉัน
-
9:29 - 9:32ที่สร้างขึ้นมาจากเซลล์ไขกระดูกของฉัน
-
9:32 - 9:37และสิ่งที่อยู่ภายในนิวเคลียส
ของเซลล์เหล่านั้น -
9:37 - 9:39ก็คือ ดีเอ็นเอทั้งชุดของฉัน
-
9:39 - 9:43"ฉันก็จะเวียนว่ายไปทั่วในเธอ
ในช่วงตลอดชีวิตที่เหลือของเธอ" -
9:43 - 9:46ฉันบอกน้องสาวที่ตกใจกลัวอยู่บ้างไป
-
9:46 - 9:48(เสียงหัวเราะ)
-
9:48 - 9:51"ฉันคิดว่า เราควรจะทำความสะอาด
ความสัมพันธ์ของเราเสียที" -
9:52 - 9:55ภาวะวิกฤติด้านสุขภาพ
ทำให้คนทำเรื่องที่เสี่ยงได้ในทุกรูปแบบ -
9:56 - 9:59อย่างเช่น ออกจากงาน หรือ
กระโดดออกมาจากเครื่องบิน -
10:00 - 10:02และ ในกรณีของน้องสาวฉัน
-
10:02 - 10:05พูดว่า "ตกลง" ที่จะไปคุยกับจิตแพทย์
หลายๆครั้ง -
10:06 - 10:09ระหว่างนั้น เราลงไปถึงไขกระดูก
-
10:12 - 10:16เราดูเรื่องราวต่างๆ ของหลายๆปีที่ผ่านมา
และปล่อยมันออกมา -
10:16 - 10:18การนึกคิดไปเองเกี่ยวกับแต่ละคน
-
10:18 - 10:20การกล่าวโทษและความอับอาย
-
10:20 - 10:24จวบจนกระทั่ง ที่เหลืออยู่ทั้งหมดนั้น
คือ ความรัก -
10:26 - 10:30ผู้คนบอกว่า ฉันกล้า
ที่จะทำการปลูกถ่ายไขกระดูก -
10:30 - 10:32แต่ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้น
-
10:32 - 10:34สิ่งที่ฉันรู้สึกว่ากล้า
-
10:34 - 10:37คือ การปลูกถ่ายอีกแบบหนึ่ง
-
10:37 - 10:39การปลูกถ่ายไขจิตวิญญาณ
-
10:40 - 10:44การปลดเปลือยความรู้สึกออกมา
กับมนุษย์อีกคนหนึ่ง -
10:44 - 10:47หยุดความทะนงตนและการปกป้องตน
-
10:47 - 10:49ยกชั้นต่างๆที่ขวางกั้นอยู่ออกไป
-
10:50 - 10:54แล้วพูดคุยแบ่งปันจิตวิญญาณที่เปราะบาง
ของเราแก่กันและกัน -
10:54 - 10:57ฉันนำบทเรียนจากการเป็นหมอตำแยนั้นมาใช้
-
10:57 - 10:59เปิดเผยจิตวิญญาณของคุณออกมา
-
11:00 - 11:03เปิดกว้างให้กับ สิ่งที่น่ากลัวและเจ็บปวด
-
11:03 - 11:04มองหาความยำเกรงอันศักดิ์สิทธิ์
-
11:06 - 11:09ฉันอยู่ตรงนี้ กับเซลล์ไขกระดูกของฉัน
หลังการเก็บเกี่ยวไขกระดูกนั้น -
11:09 - 11:11เขาเรียกมันว่า "เก็บเกี่ยว"
-
11:11 - 11:14เหมือนกับมันเป็นการส่งตรง
จากฟาร์มสู่โต๊ะอาหาร -
11:14 - 11:15(เสียงหัวเราะ)
-
11:15 - 11:18ซึ่งฉันบอกคุณให้แน่ใจได้ว่า มันไม่ใช่
-
11:20 - 11:23และนี่คือ น้องสาวที่กล้าหาญมากของฉัน
-
11:23 - 11:25ซึ่งรับเซลล์ของฉันไป
-
11:26 - 11:30หลังการปลูกถ่าย เราเริ่มใช้เวลาด้วยกัน
มากขึ้น มากขึ้น -
11:30 - 11:33เหมือนกับว่า เราเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ
อีกครั้ง -
11:34 - 11:37อดีตและปัจจุบันหลอมรวมเข้าด้วยกัน
-
11:37 - 11:39เราได้เข้าไปสู่ห้วงเวลาอันดิ่งลึก
-
11:39 - 11:44ฉันทิ้งวงล้อหนูแฮมเตอร์ของงานและชีวิต
ไปเสีย -
11:44 - 11:45เพื่อไปร่วมกับน้องสาว
-
11:46 - 11:48บนเกาะที่เดียวดาย
-
11:48 - 11:50ของความเจ็บป่วยและการเยียวยา
-
11:51 - 11:53เราใช้เวลาหลายต่อหลายเดือนด้วยกัน --
-
11:53 - 11:55ในห้องคนไข้ที่แยกเดี่ยว
-
11:55 - 11:57ในโรงพยาบาล และในบ้านของเธอ
-
11:58 - 12:00สังคมที่ก้าวไปอย่างรวดเร็วของเรา
-
12:00 - 12:05ไม่ได้สนับสนุน หรือแม้แต่เห็นคุณค่า
ในงานประเภทนี้ -
12:05 - 12:09เราเห็นมันเป็นเรื่องการขัดขวางชีวิตจริง
และงานที่สำคัญ -
12:09 - 12:14เรากังวลกับเรื่อง ความเหนื่อยอ่อนทางใจ
และค่าใช้จ่ายทางการเงิน -- -
12:14 - 12:17และ ใช่ค่ะ มีค่าใช้จ่ายทางการเงิน
-
12:17 - 12:19แต่ฉันได้รับการจ่ายให้
-
12:20 - 12:24ในรูปแบบของเงินตรา ที่วัฒนธรรมของเรา
ดูเหมือนจะลืมไปโดยสิ้นเชิงแล้ว -
12:25 - 12:27ฉันได้รับการจ่าย ในเรื่องความรัก
-
12:28 - 12:29ฉันได้รับการจ่าย ในเรื่องจิตวิญญาณ
-
12:29 - 12:32ฉันได้รับการจ่าย ในเรื่องน้องสาวของฉัน
-
12:33 - 12:38น้องสาวฉันบอกว่า ปีหลังจากการปลูกถ่าย
เป็นปีที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอ -
12:38 - 12:39ซึ่งก็น่าแปลกใจ
-
12:39 - 12:42เธอทุกข์ทรมานมากเหลือเกิน
-
12:42 - 12:46เธอบอกว่า ชีวิตไม่เคยหวานชื่นแบบนี้มาก่อน
-
12:46 - 12:49และก็บอกว่า เพราะว่าการเปิดเผยจิตวิญญาณ
-
12:49 - 12:51และการบอกความจริง ที่เราได้ปฏิบัติต่อกัน
-
12:52 - 12:56ตัวเธอเองกลายเป็นคนที่ไม่ต้องรู้สึกผิด
-
12:56 - 12:57กับใคร ๆ
-
12:57 - 13:00เธอพูดถึงสิ่งต่างๆ
ที่เธอต้องการพูดได้เสมอ -
13:00 - 13:03เธอกระทำสิ่งต่างๆ
ที่เธอต้องการจะทำเสมอ -
13:03 - 13:05สิ่งแบบเดียวกัน ก็เกิดขึ้นกับฉัน
-
13:05 - 13:11ฉันกล้าขึ้นที่จะแสดงออกอย่างแท้จริง
กับผู้คนทั้งหลายในชีวิตของฉัน -
13:12 - 13:14ฉันพูดความจริงของฉัน
-
13:14 - 13:18แต่ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น คือ
ฉันแสวงหาความจริงจากคนอื่นๆ -
13:20 - 13:23มันไม่ใช่ว่า
จนกว่าจะถึงบทสุดท้ายของเรื่องนี้ -
13:23 - 13:27ที่ฉันจะตระหนักได้ว่า การเป็นหมอตำแย
ได้ฝึกฝนฉันมาอย่างดีขนาดไหน -
13:27 - 13:30หลังจากปีที่ดีที่สุดในชีวิตของน้องสาวฉัน
-
13:30 - 13:32มะเร็งก็ขู่คำรามกลับมาอีก
-
13:33 - 13:36และเวลานั้น ไม่มีอะไรมากกว่านี้
ที่แพทย์สามารถจะทำได้ -
13:36 - 13:39แพทย์ให้เวลาเธอเพียงแค่สองเดือน
ที่จะมีชีวิตอยู่ -
13:40 - 13:43ในคืนก่อนที่น้องสาวฉันจะตาย
-
13:43 - 13:46ฉันนั่งอยู่ข้างเตียงเธอ
-
13:46 - 13:48ตัวเธอเล็กและผอมบางมากเหลือเกิน
-
13:49 - 13:51ฉันมองเห็นเส้นเลือดเต้นที่คอเธอ
-
13:52 - 13:55มันเป็นเลือดของฉัน เลือดของเธอ เลือดของเรา
-
13:56 - 13:59เมื่อเธอตายไป ส่วนหนึ่งของฉันก็จะตายไปด้วย
-
14:01 - 14:05ฉันพยายามทำความเข้าใจ กับเรื่องทั้งหมดนี้
-
14:05 - 14:08การมาเป็นหนึ่งเดียของกันและกัน
-
14:08 - 14:10ได้ทำให้เราเป็นตัวเราเองยิ่งขึ้น
-
14:10 - 14:12เป็นจิตวิญญาณของเราเอง
-
14:12 - 14:17และการเผชิญหน้า และเปิดใจ
ถึงความเจ็บปวด ในอดีตของเรา -
14:17 - 14:20ท้ายที่สุด เราก็ได้ทำคลอดให้แก่กันและกัน
-
14:21 - 14:23และการที่ก้าวออกมาจากเวลา
-
14:23 - 14:25เราก็จะได้เชื่อมต่อถึงกัน
ตลอดกาล -
14:27 - 14:30น้องสาวของฉันทิ้งหลายสิ่งหลายอย่าง
ไว้ให้ฉัน -
14:30 - 14:33และฉันก็อยากจะจากคุณไปตรงนี้
แค่เพียงอย่างหนึ่งในนั้น -
14:34 - 14:38คุณไม่ต้องคอยจนถึง
สถานการณ์แห่งความเป็นความตาย -
14:38 - 14:42เพื่อที่จะทำความสัมพันธ์ที่สำคัญของคุณ
ให้สะอาด -
14:42 - 14:44เพื่อเสนอไขกระดูกของจิตวิญญาณ
-
14:45 - 14:47และเพื่อค้นหามันในคนอื่น
-
14:48 - 14:50เราทุกคนสามารถทำสิ่งนี้ได้
-
14:50 - 14:55เราสามารถเป็นเหมือนกับเป็น รูปแบบใหม่
ของผู้ตอบสนองเป็นคนแรก -
14:55 - 14:59เหมือนกับคนที่ก้าวอย่างกล้าหาญออกไป
เป็นคนแรก -
15:00 - 15:02เข้าไปหาอีกคนหนึ่ง
-
15:02 - 15:05และเพื่อทำบางสิ่งบางอย่าง หรือ
พยายามจะทำบางสิ่งบางอย่าง -
15:05 - 15:08นอกเหนือจากการปฏิเสธ หรือ การทำร้าย
-
15:09 - 15:11เราทำสิ่งนี้ได้กับพี่น้องของเรา
-
15:11 - 15:12และคู่ครองของเรา
-
15:12 - 15:14และเพื่อนๆ และเพื่อนร่วมงานของเรา
-
15:14 - 15:17เราสามารถทำสิ่งนี้ได้กับเรื่องของ
การตัดขาดจากกัน -
15:17 - 15:20และการบาดหมางกัน ที่อยู่รอบๆตัวเรา
-
15:20 - 15:24เราสามารถทำสิ่งนี้ได้ เพื่อจิตวิญญาณของโลก
-
15:25 - 15:26ขอบคุณค่ะ
-
15:26 - 15:32(เสียงปรบมือ)
- Title:
- พูดความจริงและแสวงหามันในผู้อื่น
- Speaker:
- อลิซาเบธ เลสเซอร์
- Description:
-
more » « less
ในการพูดที่มีท่วงทำนองและตลกอย่างคาดไม่ถึง เกี่ยวกับเรื่องที่หนักอึ้ง เช่น ความสัมพันธ์ที่บุบสลายและการตายของคนที่เรารัก อลิซาเบธ เลสเซอร์ อธิบายกระบวนการของการเยียวยารักษา ที่หยุดพักความเยื่อหยิ่งจองหองและการปกป้องตนเอง เพื่อให้โอกาสกับการปลดเปลือยจิตวิญญาณ และการพูดความจริง เธอบอกว่า"คุณไม่ต้องคอยจนถึงสถานการณ์แห่งความเป็นความตายเพื่อที่จะชะล้างความสัมพันธ์ที่สำคัญของคุณให้สะอาด" เธอกล่าวว่า "ให้เป็นเหมือนกับ ผู้ที่ตอบรับก่อนในรูปแบบใหม่ ... คือผู้ที่ก้าวอย่างกล้าหาญออกมาหาผู้อื่นเป็นคนแรก"
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 15:44
|
TED Translators admin approved Thai subtitles for Say your truths and seek them in others | |
|
Sakunphat Jirawuthitanant accepted Thai subtitles for Say your truths and seek them in others | |
|
|
Sakunphat Jirawuthitanant edited Thai subtitles for Say your truths and seek them in others | |
|
yamela areesamarn edited Thai subtitles for Say your truths and seek them in others | |
|
|
yamela areesamarn edited Thai subtitles for Say your truths and seek them in others | |
|
|
yamela areesamarn edited Thai subtitles for Say your truths and seek them in others | |
|
|
yamela areesamarn edited Thai subtitles for Say your truths and seek them in others | |
|
|
yamela areesamarn edited Thai subtitles for Say your truths and seek them in others |