Γιατί δεν ήταν η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων εξαρχής στο Σύνταγμα των ΗΠΑ; - Τζέιμς Κολ

Δείτε όλο το μάθημα εδώ: http://ed.ted.com/lessons/why-wasn-t-the-bill-of-rights-originally-in-the-us-constitution-james-coll

Όταν σκέφτεστε το Σύνταγμα των ΗΠΑ, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό; Ελευθερία λόγου; Το δικαίωμα να φέρει κανείς όπλα; Αυτά τα εδάφια αναφέρονται τόσο συχνά που είναι δύσκολο να φανταστούμε το έγγραφο χωρίς αυτά. Όμως η λίστα των ελευθεριών γνωστή ως Διακήρυξη των Δικαιωμάτων δεν ήταν στο πρωταρχικό κείμενο και προστέθηκε μετά από τρία χρόνια. Γιατί δεν ήταν; Ο Τζέιμς Κολ μας το εξηγεί, εξιστορώντας μας τις απαρχές του Συντάγματος.

Μάθημα από τον Τζέιμς Κολ, ψηφιακή απεικόνιση από τα Augenblick Studios.

Σκεφτείτε για λίγο το Σύνταγμα των ΗΠΑ.

Ποιο είναι το πρώτο που σκέφτεστε;

Ελευθερία λόγου;

Προστασία από παράνομες έρευνες;

Το δικαίωμα να έχεις και να φέρεις όπλα;

Αυτά τα άρθρα αναφέρονται τόσο συχνά

που μετά βίας φανταζόμαστε
το Σύνταγμα χωρίς αυτά,

αλλά αυτό ακριβώς έκαναν
αυτοί που το συνέγραψαν.

Η λίστα με τις ατομικές ελευθερίες
γνωστή ως Διακήρυξη των Δικαιωμάτων

δεν ήταν στο αρχικό κείμενο

και προτέθηκε τρία χρόνια αργότερα.

Σημαίνει αυτό ότι οι ιδρυτές
δεν το σκέφτηκαν;

Η απάντηση βρίσκεται
στις ρίζες του Συντάγματος.

Πριν πέσουν οι πρώτες σφαίρες
της Αμερικανικής Επανάστασης,

οι Δεκατρείς Αποικίες συνεργάστηκαν
μέσω μιας προσωρινής κυβέρνησης,

που λεγόταν Ηπειρωτικό Κογκρέσο.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, το 1781,

τα Άρθρα της Συνομοσπονδίας επικυρώθηκαν

ως η πραγματικά πρώτη εθνική κυβέρνηση.

Η ίδρυση ενός νέου έθνους θα αποδεικνυόταν
ευκολότερη της διαχείρισής του.

Το Κογκρέσο δεν είχε τη δύναμη να επιβάλει
στις Πολιτείες τους νόμους του.

Όταν η εθνική κυβέρνηση αποδείχθηκε
ανίκανη να μαζέψει χρήματα,

να επιβάλει ξένες συμφωνίες,

ή να καταστείλει επαναστάσεις,

ήταν ξεκάθαρο πως χρειάζονταν
μεταρρυθμίσεις.

Έτσι τον Μάιο του 1787, όλες οι Πολιτείες
εκτός του Ρόουντ Άιλαντ

έστειλαν εκπροσώπους στη Φιλαδέλφεια
για ένα συνταγματικό συνέδριο.

Η πλειοψηφία των αντιπροσώπων
ήθελε ένα νέο εθνικό σύνταγμα

για να δημιουργηθεί μια ισχυρότερη
ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Λόγω των συμβιβασμών σε θέματα
όπως την αντιπροσώπευση των πολιτειών,

τη φορολόγηση,

και τη διαδικασία εκλογής προέδρου,

η πρότασή τους κέρδισε υποστηρικτές.

Αλλά το τελικό συνταχθέν
το Σεπτέμβρη κείμενο

έπρεπε επίσης να εγκριθεί
από τα συνέδρια των πολιτειών.

Τους επόμενους μήνες,

η επικύρωση θα ήταν υπό συζήτηση
σε όλο το νέο έθνος.

Ανάμεσα στους υποστηρικτές
του νέου κειμένου

ήταν κορυφαίοι πολιτικοί
όπως ο Αλεξάντερ Χάμιλτον,

ο Τζέιμς Μάντισον,

και ο Τζον Τζέι.

Μαζί έθεσαν εξεζητημένα
φιλοσοφικά επιχειρήματα

για τις θέσεις τους
σε μια σειρά 85 εκθέσεων,

γνωστά σήμερα ως Ομοσπονδιακά Έγγραφα.

Άλλοι όμως αισθάνονταν
ότι το Σύνταγμα ήταν υπερβολικό

και ότι η ισχυρότερη κεντρική εξουσία

θα οδηγούσε τις πολιτείες στην τυραννία
από την οποία είχαν μόλις ξεφύγει.

Αυτοί οι Αντι-Ομοσπονδιακοί
ανησυχούσαν ιδιαίτερα

για την έλλειψη της προστασίας
των ατομικών ελευθεριών στο κείμενο.

Καθώς προχωρούσαν τα συνέδρια,

πολλοί από τους επικριτές άρχισαν,
από το να αντιτίθενται σε όλο το Σύνταγμα,

να επιμένουν στην προσθήκη
μιας λεπτομερούς διακήρυξης δικαιωμάτων.

Ποιο ήταν το πρόβλημα των Ομοσπονδιακών
με αυτή την ιδέα;

Ενώ οι αντίπαλοι
τους κατηγορούσαν για δεσποτισμό,

και ότι ήθελαν την απόλυτη εξουσία
στην κεντρική κυβέρνηση,

τα πραγματικά τους κίνητρα
ήταν πιο πρακτικά.

Η αλλαγή του Συντάγματος, όταν είχε μόλις
επικυρωθεί από κάποιες πολιτείες,

θα δημιουργούσε προβλήματα
σε όλη τη διαδικασία.

Ο Μάντισον συγκεκριμένα πίστευε ότι
τα δικαιώματα των πολιτών ήταν εγγυημένα

μέσω της δημοκρατικής διαδικασίας,

ενώ η προσθήκη επιπλέον άρθρων
πιθανόν να προκαλούσε παρερμηνείες.

Κάποιοι φοβούνταν ότι η δημιουργία λίστας
με όσα δεν μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση,

θα σήμαινε ότι μπορούσε
να κάνει οτιδήποτε άλλο.

Αφού οι πέντε πρώτες πολιτείες
επικύρωσαν γρήγορα το Σύνταγμα,

η συζήτηση εντάθηκε.

Η Μασαχουσέτη και κάποιες άλλες πολιτείες

θα το επικύρωναν μόνο αν μπορούσαν
να προτείνουν τα δικά τους άρθρα.

Οι Ομοσπονδιακοί κατάλαβαν γρήγορα
ότι έπρεπε να συμβιβαστούν

και υποσχέθηκαν να τους λάβουν υπόψη.

Όταν η επικύρωση από εννέα πολιτείες
έδωσε νομική ισχύ στο Σύνταγμα,

εκπλήρωσαν την υπόσχεσή τους.

Σε μια συνεδρίαση
του πρώτου Κογκρέσου των ΗΠΑ,

ο εκπρόσωπος Τζέιμς Μάντισον

στάθηκε στο βήμα
και πρότεινε τις ίδιες τις τροπολογίες

που προηγουμένως θεωρούσε μη απαραίτητες.

Μετά από συζητήσεις και αναθεωρήσεις

πρώτα στο Κογκρέσο,

και μετά στις πολιτείες,

οι δέκα τροπολογίες επικυρώθηκαν
στις 15 Δεκεμβρίου του 1791,

περισσότερα από τρία χρόνια
αφού το Σύνταγμα είχε νομική ισχύ.

Σήμερα, κάθε πρόταση, λέξη
και σημείο στίξης στη Διακήρυξη

θεωρούνται θεμελιώδη για τις ελευθερίες
που απολαμβάνουν οι Αμερικανοί,

ακόμη και αν οι αρχικοί νομοθέτες
τις άφησαν απ' έξω.