การหลบหนีจากเกาหลีเหนือของฉัน
-
0:00 - 0:02ตอนที่ฉันเป็นเด็ก
-
0:02 - 0:05ฉันคิดว่าประเทศของฉันประเสริฐที่สุดในโลก
-
0:05 - 0:08ฉันโตมากับการร้องเพลงที่ชื่อว่า "ไม่มีอะไรต้องอิจฉา"
-
0:08 - 0:11และฉันก็ภูมิใจมากเลยทีเดียว
-
0:11 - 0:13เราใช้เวลาจำนวนมากที่โรงเรียน
-
0:13 - 0:15ไปกับการศึกษาประวัติของ คิม อิล-ซ็อง (Kim Il-Sung)
-
0:15 - 0:19แต่เราไม่เคยศึกษาเกี่ยวกับโลกภายนอกเลย
-
0:19 - 0:24นอกจากว่า อเมริกา เกาหลีใต้ และญี่ปุ่น เป็นศัตรูกับเรา
-
0:24 - 0:27ถึงแม้ฉันจะอยากรู้เรื่องโลกภายนอกบ้างเป็นครั้งคราว
-
0:27 - 0:31ฉันคิดตลอดว่า ฉันจะใช้เวลาทั้งชีวิตในเกาหลีเหนือนี้
-
0:31 - 0:35จนกระทั่งวันหนึ่ง
-
0:35 - 0:39ตอนอายุ 7 ขวบ ฉันเห็นการประหารชีวิต
ในที่สาธารณะเป็นครั้งแรก -
0:39 - 0:43แต่ฉันก็คิดว่านั่นคงเป็นเรื่องปกติของชีวิต
-
0:43 - 0:45ครอบครัวของฉันไม่ได้ยากจน
-
0:45 - 0:48และตัวฉันก็ไม่เคยต้องหิวโหยมาก่อน
-
0:48 - 0:53จนกระทั่งวันหนึ่ง ในปี 1995
แม่ฉันได้จดหมาย -
0:53 - 0:55จากน้องสาวของเพื่อนร่วมงานของแม่
-
0:55 - 1:00ซึ่งเขียนไว้ว่า "ในขณะที่เธออ่านจดหมายฉบับนี้
-
1:00 - 1:03ครอบครัวของเราทั้ง 5 คงตายไปแล้ว
-
1:03 - 1:07เพราะเราไม่ได้กินอะไรมา 2 อาทิตย์แล้ว
-
1:07 - 1:09เรานอนกองอยู่บนพื้นด้วยกัน
-
1:09 - 1:18ร่างกายของเราอ่อนล้ามาก ประหนึ่งรอเวลาตาย
-
1:18 - 1:21ฉันตกใจมาก
-
1:21 - 1:23นี่คือครั้งแรกที่ฉันได้ยิน
-
1:23 - 1:28ว่าผู้คนในประเทศของฉันกำลังทุกข์ทรมาน
-
1:28 - 1:31ไม่นานนัก ฉันเดินผ่านสถานีรถไฟแห่งหนึ่ง
-
1:31 - 1:32ฉันพบอะไรที่น่าหดหู่มาก
-
1:32 - 1:36เกินกว่าที่จบลบมันออกไปจากความทรงจำ
-
1:36 - 1:39ร่างไร้วิญญาณของผู้หญิงคนหนึ่ง กองอยู่บนพื้น
-
1:39 - 1:43มีเด็กที่ซูบผอมอยู่ในอ้อมอกของเธอ
-
1:43 - 1:47จ้องหน้าร่างของคุณแม่อย่างไร้ที่พึ่ง
-
1:47 - 1:51แต่ไม่มีใครช่วยเด็กคนนั้น เพราะทุกคนต่างจดจ้อง
-
1:51 - 1:56กับการหาเลี้ยงดูตัวเองและครอบครัวของพวกเขา
-
1:56 - 2:00ภาวะภัยแล้งโถมเข้าเกาหลีเหนือในช่วงกลางค.ศ. 1990
-
2:00 - 2:03ชาวเกาหลีเหนือกว่า 1 ล้านคน
-
2:03 - 2:06เสียชีวิตลงจากภัยแล้ง ในขณะที่ผู้คนมากมายรอดตาย
-
2:06 - 2:12ด้วยการกินหญ้า กินแมลง และเปลือกไม้
-
2:12 - 2:15ไฟฟ้าดับบ่อยขึ้นทุกวัน ๆ
-
2:15 - 2:19ทุกอย่างจะมืดสนิทในเวลากลางคืน
-
2:19 - 2:22ยกเว้นแสงไฟสว่างจ้าที่มาจากฝั่งประเทศจีน
-
2:22 - 2:24ที่อยู่เพียงแค่ฝั่งตรงข้ามของแม่น้ำ
-
2:24 - 2:30ฉันคิดเสมอว่าทำไมพวกเขามีไฟ แต่เราไม่มี
-
2:30 - 2:34นี่คือภาพถ่ายดาวเทียมของเกาหลีเหนือในเวลากลางคืน
-
2:34 - 2:37เปรียบเทียบกับประเทศเพื่อนบ้าน
-
2:37 - 2:39นี่คือแม่น้ำอัมร็อก (Amrok River)
-
2:39 - 2:42ชายแดนระหว่าง
-
2:42 - 2:44เกาหลีเหนือและจีน
-
2:44 - 2:47ดังที่คุณเห็น แม่น้ำตื้นและแคบมากในบางจุด
-
2:47 - 2:53กลายเป็นทางหลบหนีให้ชาวเกาหลีเหนือหลาย ๆ คน
-
2:53 - 2:55แต่หลายคนก็ตายที่นี่
-
2:55 - 3:02บางครั้งฉันจะเห็นศพคนลอยไปตามแม่น้ำ
-
3:02 - 3:07ฉันบอกคุณมากไม่ได้ว่าฉันหลบหนีออกมาได้อย่างไร
-
3:07 - 3:11ฉันบอกได้แค่ว่า ในช่วงภาวะขาดแคลนอย่างหนักนั้น
-
3:11 - 3:16ฉันถูกส่งไปที่จีน เพื่ออยู่อาศัยกับญาติที่ห่างไกลของฉัน
-
3:16 - 3:18ตอนนั้นฉันคิดว่า
-
3:18 - 3:22ฉันคงพรากจากครอบครัวของฉันไม่นาน
-
3:22 - 3:24ฉันไม่เคยคิดเลย
-
3:24 - 3:29ว่าจะต้องใช้เวลากว่า 14 ปี
ก่อนที่เราจะได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง -
3:29 - 3:33ในเมืองจีน การอยู่แบบเด็กหญิงที่ไม่มีครอบครัวนั้นลำบากมาก
-
3:33 - 3:36ฉันไม่รู้ว่าชีวิตของผู้ลี้ภัยชาวเกาหลีเหนือ
-
3:36 - 3:38อย่างฉันจะเป็นอย่างไร
-
3:38 - 3:42ไม่นานนักฉันก็รู้ว่า มันไม่ใช่แค่ลำบากมาก
-
3:42 - 3:44แต่มันอันตรายมากด้วย
-
3:44 - 3:49เพราะประเทศจีนถือว่า ผู้ลี้ภัยชาวเกาหลีเหนือ
-
3:49 - 3:52เป็นผู้อพยพผิดกฎหมาย
-
3:52 - 3:54ฉันต้องใช้ชีวิตภายใต้ความหวาดกลัว
-
3:54 - 3:57ว่าจะมีคนเปิดเผยตัวตนของฉัน
-
3:57 - 4:00และถูกส่งกลับเกาหลีเหนือ
-
4:00 - 4:03เพื่อเผชิญกับชะตากรรมที่น่าสยดสยอง
-
4:03 - 4:06วันหนึ่ง ฝันร้ายของฉันก็มาถึง
-
4:06 - 4:08ฉันถูกจับกุมตัวโดยตำรวจจีน
-
4:08 - 4:12และถูกส่งตัวมาที่โรงพักเพื่อสอบสวน
-
4:12 - 4:16มีคนไปฟ้องตำรวจว่าฉันมาจากเกาหลีเหนือ
-
4:16 - 4:20พวกตำรวจทดสอบว่าฉันพูดจีนได้หรือเปล่า
-
4:20 - 4:23ถามคำถามมากมาย
-
4:23 - 4:25ฉันตกใจกลัวมาก
-
4:25 - 4:28ประหนึ่งอกจะระเบิด
-
4:28 - 4:32ถ้าฉันทำตัวผิดสังเกตแม้แต่นิดเดียว ฉันอาจถูกขัง
-
4:32 - 4:34และส่งตัวกลับประเทศ
-
4:34 - 4:36ฉันคิดว่าชีวิตฉันคงจบแล้ว
-
4:36 - 4:40แต่ฉันก็สามารถควบคุมความรู้สึกทั้งหมดไว้ได้
-
4:40 - 4:41และตอบคำถามทั้งหมด
-
4:41 - 4:44หลังจากที่ตำรวจสอบสวนฉันเสร็จ
-
4:44 - 4:46เจ้าหน้าที่ตำรวจรายหนึ่งกล่าวว่า
-
4:46 - 4:48"นี่เป็นการแจ้งความเท็จ
-
4:48 - 4:50เธอไม่ใช่ชาวเกาหลีเหนือ"
-
4:50 - 4:54แล้วพวกเขาก็ปล่อยตัวฉัน มันมหัศจรรย์มาก
-
4:54 - 4:57ชาวเกาหลีเหนือในจีนหลายคน หวังที่จะลี้ภัย
-
4:57 - 4:59ตามสถานทูตประเทศต่าง ๆ
-
4:59 - 5:03แต่หลายคนก็ถูกจับกุมโดยตำรวจจีน
-
5:03 - 5:04และถูกส่งตัวกลับประเทศ
-
5:04 - 5:06เด็กเหล่านี้โชคดีมาก
-
5:06 - 5:08ถึงแม้พวกเขาจะโดนจับกุมตัว
-
5:08 - 5:09แต่สุดท้ายก็ถูกปล่อยตัว
-
5:09 - 5:12หลังจากการกดดันจากนานาประเทศ
-
5:12 - 5:16แต่ชาวเกาหลีเหนือเหล่านี้โชคไม่ดีนัก
-
5:16 - 5:20ทุก ๆ ปี มีชาวเกาหลีเหนือถูกจับกุมในจีน
-
5:20 - 5:22และส่งตัวกลับไปเกาหลีเหนือมากมาย
-
5:22 - 5:26ที่ที่เขาจะโดนทรมาน กักขัง
-
5:26 - 5:29หรือประหารชีวิตในที่สาธารณะ
-
5:29 - 5:32ถึงแม้ว่าฉันจะโชคดีที่หลบหนีออกมาได้
-
5:32 - 5:35ชาวเกาหลีเหนือมากมายไม่ได้โชคดีเช่นฉัน
-
5:35 - 5:39มันน่าสลดใจที่ชาวเกาหลีเหนือต้องคอยหลบซ่อน
-
5:39 - 5:43และดิ้นรนสุดชีวิต เพียงเพื่อที่จะอยู่รอด
-
5:43 - 5:46ถึงแม้จะเรียนภาษาใหม่แล้ว มีงานใหม่ทำแล้ว
-
5:46 - 5:50โลกทั้งใบก็มีสิทธิกลับด้านได้ในชั่วพริบตา
-
5:50 - 5:54นั่นคือเหตุผล ว่าทำไมหลังจากซ่อนตัวตนมา 10 ปี
-
5:54 - 5:58ฉันเลือกที่จะเสี่ยง ไปเกาหลีใต้
-
5:58 - 6:01และเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง
-
6:01 - 6:04การตั้งรกรากในเกาหลีใต้นั้น
-
6:04 - 6:06ยากกว่าที่ฉันคิดไว้มาก
-
6:06 - 6:10ที่เกาหลีใต้ ภาษาอังกฤษนั้นสำคัญมาก
-
6:10 - 6:13ฉันเลยต้องเรียนรู้ภาษาเพิ่มอีกภาษาหนึ่ง
-
6:13 - 6:16ฉันยังเห็นด้วยว่า มีช่องว่างแห่งความแตกต่างที่กว้างมาก
-
6:16 - 6:18ระหว่างเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้
-
6:18 - 6:20เราล้วนแล้วเป็นชาวเกาหลี แต่ลึก ๆ แล้ว
-
6:20 - 6:22เราต่างกันมาก
-
6:22 - 6:26เนื่องจากการแบ่งแยกที่นานกว่า 67 ปี
-
6:26 - 6:30ฉันเคยสงสัยตัวเองด้วยซ้ำ
-
6:30 - 6:33ว่าฉันเป็นชาวเกาหลีเหนือ หรือเกาหลีใต้
-
6:33 - 6:36ฉันมาจากที่ไหน ฉันเป็นใคร
-
6:36 - 6:38สุดท้ายฉันไม่มีประเทศใด
-
6:38 - 6:43ที่ฉันเรียกได้อย่างภูมิใจว่าเป็นประเทศของฉัน
-
6:43 - 6:47แม้ว่าการปรับตัวใช้ชีวิตในเกาหลีใต้นั้นไม่ง่ายเลย
-
6:47 - 6:48แต่ฉันก็วางแผนไว้
-
6:48 - 6:52ฉันเริ่มอ่านหนังสือเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย
-
6:52 - 6:56และในช่วงที่เริ่มปรับตัวเข้ากับชีวิตใหม่ได้แล้ว
-
6:56 - 6:58ฉันได้รับโทรศัพท์ แจ้งข่าวที่ทำให้ตกใจมาก
-
6:58 - 7:00หน่วยงานของเกาหลีเหนือ
-
7:00 - 7:03จับได้ว่าฉันส่งเงินกลับไปหาครอบครัว
-
7:03 - 7:05และครอบครัวฉันกำลังจะถูกลงโทษ
-
7:05 - 7:08โดยการถูกย้ายออก
-
7:08 - 7:11ไปยังพื้นที่ห่างไกลในชนบท
-
7:11 - 7:14พวกเขาต้องรีบหนีออกมาให้ได้
-
7:14 - 7:17ฉันเลยเริ่มวางแผนการหนีให้พวกเขา
-
7:17 - 7:21ชาวเกาหลีเหนือต้องเดินทางไกลมาก
-
7:21 - 7:24เพื่อค้นหาอิสรภาพ
-
7:24 - 7:26แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะข้ามชายแดน
-
7:26 - 7:29ระหว่างเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้
-
7:29 - 7:33ดังนั้น ฉันเลยต้องนั่งเครื่องบินกลับไปประเทศจีน
-
7:33 - 7:36แล้วมุ่งหน้าสู่ชายแดนเกาหลีเหนือ
-
7:36 - 7:39และเพราะครอบครัวฉันพูดจีนไม่ได้
-
7:39 - 7:41ฉันต้องคอยนำทางให้พวกเขา
-
7:41 - 7:45กว่า 2,000 ไมล์ข้ามประเทศจีน
-
7:45 - 7:48มายังเอเซียตะวันออกเฉียงใต้
-
7:48 - 7:51เราใช้เวลาบนรถบัส 1 อาทิตย์
-
7:51 - 7:54และเกือบถูกจับหลายครั้ง
-
7:54 - 7:57มีครั้งหนึ่ง รถบัสของเราถูกหยุด
-
7:57 - 8:01และตรวจค้นโดยตำรวจจีน
-
8:01 - 8:03เขาตรวจบัตรประชาชนของทุกคน
-
8:03 - 8:06และถามคำถาม
-
8:06 - 8:09และเพราะว่าครอบครัวฉันฟังภาษาจีนไม่ออก
-
8:09 - 8:14ฉันคิดว่าครอบครัวฉันจะถูกจับแล้ว
-
8:14 - 8:17เมื่อเจ้าหน้าที่เดินเข้ามาหาครอบครัวฉัน
-
8:17 - 8:19ฉันยืนขึ้น แล้วบอกเขาว่า
-
8:19 - 8:22คนพวกนี้หูหนวกและปัญญาอ่อน
-
8:22 - 8:24ที่ฉันคอยเลี้ยงดูอยู่
-
8:24 - 8:26เขาจ้องฉันอย่างสงสัย
-
8:26 - 8:30แต่สุดท้ายเขาก็เชื่อ
-
8:30 - 8:33เราเดินทางข้ามไปจนถึงฝั่งลาว
-
8:33 - 8:38แต่ฉันต้องใช้เงินเกือบทั้งหมด
-
8:38 - 8:40เพื่อให้สินบนแก่เจ้าหน้าที่ชายแดนลาว
-
8:40 - 8:43และเมื่อข้ามชายแดนมาแล้ว
-
8:43 - 8:46ครอบครัวฉันก็ถูกจับขัง
-
8:46 - 8:49ข้อหาหลบหนีเข้าเมืองผิดกฎหมาย
-
8:49 - 8:51หลังจากที่ฉันจ่ายสินบนแล้ว
-
8:51 - 8:55ครอบครัวฉันก็ถูกปล่อยตัวภายใน 1 เดือน
-
8:55 - 8:58แต่ไม่นาน ครอบครัวฉันก็ถูกจับขังอีกครั้ง
-
8:58 - 9:01ในเมืองหลวงของลาว
-
9:01 - 9:05ช่วงนี้เป็นจุดต่ำสุดของชีวิตฉันเลย
-
9:05 - 9:11ฉันพยายามทุกอย่างเพื่อพาครอบครัวของฉันสู่อิสรภาพ
-
9:11 - 9:13และเราก็ใกล้ถึงจุดหมายมาก ๆ แล้ว
-
9:13 - 9:15แต่สุดท้ายครอบครัวฉันก็ถูกจับ
-
9:15 - 9:19ไม่ไกลจากสถานทูตเกาหลีใต้
-
9:19 - 9:22ฉันต้องเดินทางไปกลับระหว่างสำนักงานตรวจคนเข้าเมือง
-
9:22 - 9:24และสถานีตำรวจ
-
9:24 - 9:27อย่างเอาเป็นเอาตาย เพื่อนำครอบครัวฉันออกจากคุก
-
9:27 - 9:28แต่ฉันมีเงินไม่มากพอ
-
9:28 - 9:31ที่จะจ่ายสินบนอีกแล้ว
-
9:31 - 9:33ฉันสูญเสียความหวังทั้งหมดไป
-
9:33 - 9:36ณ เวลานั้น มีชายคนหนึ่งถามฉัน
-
9:36 - 9:38"เกิดอะไรขึ้นหรือ"
-
9:38 - 9:39ฉันประหลาดใจมาก
-
9:39 - 9:43ที่มีคนแปลกหน้ามีน้ำใจพอที่จะถาม
-
9:43 - 9:46ด้วยภาษาอังกฤษงู ๆ ปลา ๆ และพจนานุกรมของฉัน
-
9:46 - 9:50ฉันเล่าเหตุการณ์ให้เขาฟัง
-
9:50 - 9:52ผู้ชายคนนั้นตรงไปที่ตู้เอทีเอ็มทันที
-
9:52 - 9:55และจ่ายเงิน เพื่อให้ครอบครัวของฉัน
-
9:55 - 9:59และชาวเกาหลีเหนืออีกสองคน ได้ออกจากคุก
-
9:59 - 10:02ฉันขอบคุณเขาด้วยใจจริง และถามเขาว่า
-
10:02 - 10:05"ทำไมคุณถึงช่วยฉันล่ะ"
-
10:05 - 10:07"ผมไม่ได้ช่วยคุณ" เขากล่าว
-
10:07 - 10:10"ผมกำลังช่วยชาวเกาหลีเหนือ"
-
10:10 - 10:15นี่เป็นช่วงเวลาที่ตรึงใจฉัน
-
10:15 - 10:18ชายแปลกหน้าที่เป็นสัญลักษณ์ของความหวัง
-
10:18 - 10:22ให้กับฉันและชาวเกาหลีเหนือ ในเวลาที่เราต้องการที่สุด
-
10:22 - 10:25เขาแสดงให้เห็นถึงน้ำใจของคนแปลกหน้า
-
10:25 - 10:28และแรงสนับสนุนของสังคมนานาชาติ
-
10:28 - 10:33และแสงแห่งความหวังที่เราชาวเกาหลีเหนือต้องการ
-
10:33 - 10:35ในที่สุด หลังการเดินทางที่ยาวนาน
-
10:35 - 10:39ครอบครัวของฉันและฉันก็ได้อยู่ด้วยกันอีกในเกาหลีใต้
-
10:39 - 10:42แต่การไปถึงอิสรภาพได้ก็เป็นเพียงแค่ครึ่งทางของการต่อสู้เท่านั้น
-
10:42 - 10:46ยังมีชาวเกาหลีเหนืออีกมากมายที่ถูกตัดขาดจากครอบครัว
-
10:46 - 10:49และเมื่อเขามาเหยียบแผ่นดินใหม่
-
10:49 - 10:52เขาเริ่มต้นจากการไม่มีอะไรเลย
-
10:52 - 10:55สังคมนานาชาติสามารถช่วยเราได้
-
10:55 - 10:58ด้วยการศึกษา การสอนภาษาอังกฤษ
-
10:58 - 11:01การสอนงาน และอื่น ๆ
-
11:01 - 11:03เรายังสามารถเป็นสะพาน
-
11:03 - 11:05ระหว่างคนในเกาหลีเหนือ
-
11:05 - 11:07และโลกภายนอกได้
-
11:07 - 11:10เพราะเราจำนวนมากยังติดต่อสื่อสาร
-
11:10 - 11:12กับครอบครัวที่ยังอยู่ข้างใน
-
11:12 - 11:15เราส่งข้อมูล และเงินทอง
-
11:15 - 11:19เพื่อช่วยเปลี่ยนเกาหลีเหนือจากด้านใน
-
11:19 - 11:22ฉันโชคดีมาก ที่ได้รับการช่วยเหลือ
-
11:22 - 11:24และแรงบันดาลใจมากมายในชีวิต
-
11:24 - 11:28ฉันจึงอยากช่วยชาวเกาหลีเหนือที่ยังไม่หมดหวัง
-
11:28 - 11:31ให้มีโอกาสได้เบ่งบาน
-
11:31 - 11:34ด้วยแรงสนับสนุนจากนานาชาติ
-
11:34 - 11:36ฉันเชื่อมั่นว่าคุณจะเห็นชาวเกาหลีเหนือ
-
11:36 - 11:39ที่ประสบความสำเร็จทั่วโลกมากขึ้นเรื่อย ๆ
-
11:39 - 11:41รวมถึงบนเวที TED แห่งนี้
-
11:41 - 11:44ขอบคุณค่ะ
-
11:44 - 11:53(เสียงปรบมือ)
- Title:
- การหลบหนีจากเกาหลีเหนือของฉัน
- Speaker:
- อี ฮยอนซอ (Hyeonseo Lee)
- Description:
-
more » « less
อี ฮยอนซอ เคยใช้ชีวิตวัยเด็กเติบโตมาในเกาหลีเหนือ เธอคิดว่าประเทศของเธอนั้น "ดีที่สุดในโลก" จนกระทั่งภาวะข้าวยากหมากแพงในช่วงทศวรรษที่ 90 ที่ทำให้เธอเริ่มสงสัยในความเชื่อนั้น เธอหลบหนีออกมาจากเกาหลีเหนือตอนอายุ 14 เพื่ออยู่อย่างหลบๆซ่อนๆในประเทศจีน เรื่องราวการเอาชีวิตรอดและความหวังที่น่าเจ็บปวดของเธอ เป็นเครื่องย้ำเตือนใจว่ายังมีผู้คนอีกมากมายที่ต้องเผชิญกับอันตรายและความหวาดกลัว ทั้งๆที่ได้หลบรอดออกมาจากพรมแดนของเกาหลีเหนือแล้วก็ตาม
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 12:15
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for My escape from North Korea | |
|
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for My escape from North Korea | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for My escape from North Korea | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for My escape from North Korea | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for My escape from North Korea | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for My escape from North Korea | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for My escape from North Korea | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for My escape from North Korea |