Bahia Shehab: Nje mije here jo

Historiane arti Bahia Shehab ka qene gjithmone e magjepsur nga fjala arabe JO. Kur filloi revolucioni ne Egypt ne 2011, ajo filloi te sperkaste imazhin neper rruge per te thene jo diktatures, jo qeverisjes ushtarake dhe jo violences.

Dy vjet me pare, isha e ftuar si artiste

per te mare pjese ne nje ekspozite perkushtuar

100 vjetorit te artit Islamik ne Europe.

Kuratori kishte vetem nje kondite:

duhet te perdorja doreshkrimin arab ne artin tim.

Pra, si artiste, si grua, si arabe,

apo si njeri qe jeton ne kete bote ne 2010,

kisha vetem nje gje per te thene:

doja te thoja jo.

Dhe ne arabisht per te thene "jo", ne themi "jo

dhe njemije here tjera jo".

Keshtu vendosa te kerkoja njemije Jo te ndryshme.

ne çdo gje te prodhuar ndonjehere

nen patronazhin islamik gjate 1.400 viteve te kaluara

nga Spanja deri ne kufirin me Kinen.

I mblodha rezultatet ne nje liber,

i vendosa kronologjikisht, specifikova emrin,

pronarin, menyren dhe daten.

Tani libri eshte vendosur ne nje raft i vogel afer instalimit

me dimensione 3 me 7 metra, ne Munich, Gjermani,

ne shtatorin 2010

Ne janar, 2011, filloi revolucioni

dhe jeta ndaloi per 18 dite,

dhe me 12 shkurt,

ne festuam ne menyre naive ne rruget e Kairos,

duke menduar se revolucioni ishte me sukses.

Pas 9 muajsh gjej vetem time duke shperndare mesazhe

ne sheshin Tahrir. Arsyeja e ketij veprimi

ishte imazhi qe pashe ne newsfeedin tim.

Nuk mund te jetoja ne nje qytet

kur njerezit vriteshin

dhe hidheshin si plehra ne rruge.

Pra mora nje "jo" nga nje gur varri nga

museumi islamic i Kairos, dhe i shtova nje mesazh;

"jo rregullave ushtarake"

Dhe fillva ta shperndaj neper rruget e qytetit.

Por ajo ishe fillim i nje seri Jo-sh, qe dilnin nga libri

si municione, duke i shtuar mesazhe atyre,

dhe fillova t'i shperndaj neper mure.

Do te ndaj disa nga keto jo me ju.

Jo nje Faraoni te ri, sepse kush do qe te jete i ardhshmi

duhet ta kuptoje qe ne nuk do te qeverisemi me kurre nga nje diktator tjeter.

Jo violences: Ramy Essam erdhi ne Tahrir

ne diten e dyte te revolucionit,

dhe u ul aty me kitaren e tij, duke kenduar.

Nje muaj pasi Mubarak dha doreheqjen, ky ishte shperblimi i tij.

Jo heronjve te verber. Ahmed Harara humbi syrin e djathte

me 28 janar,

ndersa humbi syrin e majte me 19 nentor,

nga dy snajper te ndryshem.

Jo vrasjeve, ne kete rast jo vrasjeve te fetareve,

sepse Sheikh Ahmed Adina Refaat u qellua

me 16 dhjetor, gjate nje demostrate,

duke lere 3 jetime dhe nje grua te ve.

Jo djegies se librave. Instituti i Egjiptit eshte djegur

me 17 dhjetor, nje humbje kulturore e madhe.

Jo zhveshjes se njerzeve,

dhe sytjena blu eshte per te kujtuar turpin tone

si komb kur lejojme qe nje grua me vello te zhvishet

dhe te rrihet ne rruge, dhe gjurma lexon

"rrofte revolucioni paqesor"

se ne nuk do hakmerremi kurre me violence.

Jo mureve pengese. Me 5 shkurt,

postoblloqe u vendosen ne Kajro

per te mbrojtur Ministrine e Mbroitjes nga protestat.

Meqenese flitet per mure, dua te ju tregoj historine,

i nje muri ne Kairo.

Nje grup artistesh vendosi te pikturoje nje tank me dimensione reale.

ne nje mur. Eshte nje me nje.

Perballe me kete tank eshte nje burre me biçiklete.

me nje shporte buke ne koke. Per çdo kalimtar

nuk ka asnje problem me kete pamje.

Pas aktesh te tjere violence, nje artist tjeter,

pikturoi gjak dhe protestantet te shtypur nga tanku,

disa demostrues dhe nje mesazh qe lexonte,

"Nga neser do vendos nje fytyre te re,

fytyren e çdo deshmori. Une ekzistoj".

Autoritetet erdhen, ngjyrosen murin te bardhe,

lane tankun dhe shtuan nje mesazh:

"Ushtria dhe populli, nje dore. Egjypti per egjyptianet"

Nje artist tjeter, pikturon koken i nje ushtari

si nje perbindesh qe ha nje te virgjer ne nje lume me gjak

perballe tankut.

Autoritetet erdhen, lyen murin me te bardhe,

lane tankun, dhe derdhen nje kove me boje te zeze

per te mbuluar vetem koken e perbindeshit.

Pastaj vi une me stampen time, dhe e sperkat rrobat,

tankun, dhe te gjithe murin,

dhe ja si duket sot

deri ne njoftim te ri. (te qeshura)

Tani, dua te ju le me nje jo te fundit.

Kam degjuar Neruda ka shkaravitur ne nje cope leter

ne nje spital ne Tahrir, dhe vendosa te marre nje jo

nga Mauzoleum Mamluk ne Kairo.

Mesazhi thote,

(arabisht)

Mund te shtypesh lulet, por nuk mund te ndalosh pranveren"

Falemnderit. (Duartrokitje)

(duartrokitje)

Falemderit. Shukran. (duartrokitje)