Ubezpieczenie upraw, idea warta zasiania.

Na terenie całej Czarnej Afryki fundament państwowej i regionalnej ekonomii stanowią mali farmerzy. Chyba, że pogoda nie będzie im sprzyjać i ich uprawy nie przyniosą zysku. Rozwiązanie stanowi ubezpieczenie, obejmujące swoim zakresem szerokie tereny kontynentu Afryki, i wymagające od rolników niewielkich kosztów. Rose Goslinga, obywatelka Kenii, razem ze swoim zespołem daje rolnikom, którym nie udało się zebrać zbiorów, drugą szansę w okresie wegetacyjnym.

W Kenii, rok 1984 jest nazywany

Rokiem Kubka

albo Rokiem Goro Goro.

Goro goro to kubek używany do odmierzenia

dwóch kilogramów
mąki kukurydzianej na rynku.

Z mąki kukurydzianej robi się ugali,

czyli ciasto podobne do polenty,
jedzone z warzywami.

Zarówno kukurydzę, jak i warzywa

uprawia się na większości farm w Kenii.

Oznacza to, że większość rodzin

może samodzielnie się wyżywić.

Jedno goro goro to trzy posiłki

dla przeciętnej rodziny.

W 1984 cały plon mógłby się zmieścić

w jednym goro goro.

To była i wciąż jest najgorsza susza

pamiętana przez ludzi.

Dzisiaj ubezpieczam rolników od suszy,

podobnych do tej z Roku Kubka.

A konkretniej, ja zapewniam im deszcz.

Pochodzę z rodziny misjonarzy,

którzy zbudowali szpitale w Indonezji,

a mój ojciec zbudował
szpital psychiatryczny

w Tanzanii.

To jestem ja, jako 5 latka,
naprzeciwko tego szpitala.

Nie sadzę, aby myśleli, że gdy dorosnę,

będę sprzedawać ubezpieczenia.

Pozwólcie, że opowiem, jak to się stało.

W 2008 pracowałam

dla Ministerstwa Agroturystyki w Rwandzie,

a moja szefowa została ministrem.

Opracowała ambitny plan,

aby zacząć "zieloną rewolucję"
w naszym kraju.

Nagle zaczęliśmy importować
tony nawozu i nasion,

a także informować rolników,

jak stosować nawóz dla roślin.

Po paru tygodniach odwiedził nas

przedstawiciel Międzynarodowego
Funduszu Walutowego

i zapytał moją minister:

"Pani minister, to wspaniałe,
że chce Pani pomóc rolnikom,

by mieli pewność wyżywienia,

ale co, jeśli nie będzie padał deszcz?"

Moja minister odpowiedziała z dumą

i tak jakby przekornie:

"Zamierzam modlić się o deszcz".

To zakończyło dyskusje.

W drodze powrotnej, w aucie,

odwróciła się do mnie i powiedziała:

"Rose, zawsze interesowałaś się finansami.

Znajdź nam jakieś ubezpieczenie".

To było sześć lat temu.

W zeszłym roku miałam zaszczyt

być członkiem zespołu,

który ubezpieczył ponad 185 000
rolników w Kenii i Rwandzie od powodzi.

Posiadają oni średnio pół akra

i płacą średnio dwa euro składki.

To jest mikroubezbieczenie.

Tradycyjne nie miałoby składki dwa euro,

bo polega ono na nadzorze pól rolników.

Rolnik, tutaj w Niemczech,

jest nadzorowany na początku sezonu,

w połowie sezonu i na końcu,

a w razie poniesienia strat, ponownie,
aby oszacować skalę szkód.

Dla drobnych rolników w środku Afryki

ilość takich wizytacji byłaby ogromna.

Zamiast tego polegamy
na technologii i na danych.

Ta satelita mierzy obecność chmur.

Pomyślcie o tym.

Jeżeli są chmury, może być i deszcz.

Ale jeśli w ogóle nie ma chmur,

to deszcz jest niemożliwy.

Te obrazki przedstawiają nadejście deszczu

w tym sezonie, w Kenii.

Około 6 marca chmury nadchodzą

i potem znikają.

A potem około 11 marca

chmury naprawdę się pojawiają.

Te chmury były początkiem
deszczu w tym sezonie.

Ta satelita monitoruje całą Afrykę,

a jej najwcześniejsze dane
pochodzą z roku 1984.

To ważne, bo jeśli wiemy,

jak wiele razy w danym miejscu

wystąpiła susza przez ostatnie 30 lat,

możemy w miarę precyzyjnie oszacować,

jakie są szanse wystąpienia
suszy w przyszłości.

A to oznacza, że możemy oszacować

koszta związane ze szkodami
wyrządzonymi przez suszę.

Same dane nie wystarczą.

Wymyślamy agronomiczne algorytmy,
które mówią nam,

kiedy uprawa potrzebuje
deszczu i jak dużo.

Na przykład: potrzeba dwóch dni deszczu,

żeby rolnicy mogli zasiać kukurydzę.

A potem musi padać raz na dwa tygodnie,

żeby nasiona zaczęły kiełkować.

Następnie deszcz musi padać
co trzy tygodnie,

żeby plon wypuścił liście.

Podczas kwitnienia
musi padać częściej,

około raz na 10 dni,
aby kukurydza mogła uformować kolby.

Na końcu sezonu deszcz nie jest pożądany,

bo wtedy może on uszkodzić plon.

Obmyślenie takiej ochrony jest trudne,

ale prawdziwym wyzwaniem
okazało się sprzedawanie ubezpieczenia.

Obraliśmy skromny cel:

500 ubezpieczonych rolników
pod koniec pierwszego sezonu.

Po paru miesiącach intensywnej reklamy

ubezpieczyliśmy okazałą liczbę

185 rolników.

Byłam rozczarowana i poirytowana.

Wszyscy powtarzali mi,

że rolnicy chcieli ubezpieczenia.

Ale nasi docelowi kupcy
nie chcieli go kupować.

Woleli być tylko obserwatorami.

Nie ufali firmom ubezpieczeniowym

albo myśleli: "Przeżyłem
już tak wiele lat,

dlaczego mam się teraz ubezpieczyć?"

Wielu z was zna koncept mikrokredytu.

Jest to metoda pożyczania
małych ilości pieniędzy biednym ludziom

wymyślona przez Muhammada Yunusa,

który wygrał Nagrodę Nobla

za swoją pracę z Grameen Bank.

Okazało się, że sprzedaż mikrokredytu

nie polega na tym samym,
co sprzedaż ubezpieczenia.

W celu otrzymania kredytu,
rolnik musi zyskać zaufanie banku

i dopiero wtedy bank
przekaże mu pieniądze.

To jest atrakcyjna oferta.

W celu otrzymania ubezpieczenia,
rolnik musi ufać firmie ubezpieczeniowej

i musi z góry przekazać
firmie swoje pieniądze.

Ta opcja ma zupełnie inną wartość.

Dlatego więc wzrost sprzedaży
ubezpieczeń jest powolny.

Jak na razie jedynie 4,4% Afrykańczyków

kupiło ubezpieczenie w 2012.

Połowa z nich pochodzi z jednego kraju,

z Republiki Południowej Afryki.

Próbowaliśmy przez parę lat

sprzedawać ubezpieczenia
bezpośrednio rolnikom.

Z bardzo dużymi kosztami reklamy

i bardzo niewielkim sukcesem.

Wtedy uświadomiliśmy sobie,

że istnieje wiele organizacji,
które pracują z rolnikami.

Firmy sprzedające nasiona, instytucje
świadczące mikrofinansowanie,

telefonie komórkowe,

instytucje państwowe.

Wszystkie te organizacje
oferowały rolnikom pożyczki.

Często tuż przed sfinalizowaniem pożyczki,

rolnik pytał:

"A co jeśli nie będzie padać?

Jak wtedy mam spłacić pożyczkę?"

Wiele z tych organizacji ryzykowało

i miało nadzieję, że w danym roku

nie zdarzy się najgorsze.

Jednak większość organizacji

ograniczało swój udział w rolnictwie.

Nie chcieli podejmować takiego ryzyka.

Te organizacje zostały naszymi klientami.

Połączenie kredytu i ubezpieczenia

okazało się bardzo interesujące.

Pozwólcie, że opowiem wam
jeszcze jedną historię.

Na początku lutego 2012 roku
w zachodniej Kenii zaczęło padać

i to bardzo wcześnie.

A kiedy wcześnie zaczyna padać,
rolnicy są zadowoleni,

bo zazwyczaj oznacza to dobry sezon.

Więc zaciągnęli pożyczki
i posiali nasiona.

Przez następne trzy tygodnie

nie było ani jednej kropli deszczu.

A plony, które już kiełkowały,

zwiędły i uschły.

Ubezpieczyliśmy pożyczki instytucji,

które udzieliły ich około 6 tysiącom
rolników w tym rejonie.

Poinformowaliśmy ich, że wiemy o suszy.

Mamy to pod kontrolą.

Damy wam dwa tysiące euro
pod koniec sezonu.

Odpowiedzieli: "Wow, świetnie,

ale to będzie trochę późno.

Moglibyście dać nam pieniądze teraz?

Wtedy rolnicy będą mogli
ponownie posiać ziarna

i zebrać plon jeszcze w tym sezonie".

Więc nakłoniliśmy naszych partnerów

i później, w kwietniu,
rolnicy ponownie posiali ziarna.

Przedstawiliśmy sytuację
firmom sprzedającym ziarna

i przekonaliśmy je, aby włączyły
koszt ubezpieczenia do ceny torby ziarna.

Do każdej torby
dołączyliśmy kartę z numerem.

Po otwarciu karty

rolnicy pisali sms pod numer
umieszczony na niej

i ten numer pomagał nam

zlokalizować rolników

i znaleźć ich na mapie satelity.

Satelita mierzyła wtedy opady deszczu

na następne trzy tygodnie.

Jeżeli nie padało,

wymienialiśmy nasiona rolników.

Jednym z pierwszych...

(Brawa) - Poczekajcie,
jeszcze nie skończyłam!

Jednym z pierwszych beneficjentów
gwarancji ponownego zasiania plonu

był Bosco Mwinyi.

Odwiedziliśmy jego pole w sierpniu.

Żałuję, że nie mogę
przedstawić wam jego uśmiechu,

kiedy pokazał nam swoje zbiory.

Bo to bardzo mnie ucieszyło

i uświadomiło mi,

jak dobre może być
sprzedawanie ubezpieczeń.

Ale on upierał się,

żebyśmy zrobili zdjęcie
jego wszystkich zbiorów.

Więc musieliśmy bardzo oddalić obiektyw.

Ubezpieczenie zapewniło mu
obfite zbiory w tym sezonie.

Wierzę, że w dzisiejszych czasach

mamy wszystkie narzędzia,
które pozwolą afrykańskim rolnikom

kontrolować swój własny los.

Nigdy więcej Roku Kubka.

Zamiast tego, czekam z niecierpliwością

na Rok Ubezpieczeń,

albo na Rok Wielkich Zbiorów.

Dziękuję.

(Brawa)