Dlaczego najlepszy kandydat może nie mieć najlepszego CV?

Mając dwie kandydatury do wyboru: osobę z perfekcyjnym CV oraz człowieka, który dorastał w otoczeniu przeciwności - komu dałbyś szansę? Kierowniczka działu kadr, Regina Hartley, zawsze daje szansę „bokserowi”. Jako ktoś, kto dorastał w obliczu przeciwności, Regina wie, że ci, którzy je w życiu napotkali, potrafią dostosować się do wymagających warunków pracy. „Wybierz niedocenionego kandydata, którego sekretną bronią jest cel i pasja” mówi „Wybierz boksera!”.

Twoja firma szuka kandydata
na wolne stanowisko.

Napływają podania

i zostają wyłonieni
wykwalifikowani kandydaci.

Potem zaczyna się wybieranie.

Osoba A: prestiżowy uniwersytet,
najlepsze stopnie, nieskazitelne CV,

wspaniałe referencje.

Wszystko jak należy.

Osoba B: szkoła publiczna,
częste zmiany zatrudnienia,

i dziwne zawody, jak kasjer
czy śpiewający kelner.

Ale pamiętaj - obydwie osoby
mają wymagane kwalifikacje.

Pytam cię:

kogo wybierzesz?

Razem z kolegami wymyśliłam
"oficjalną" terminologię,

żeby opisać te dwie kategorie kandydatów.

Osobę A nazywamy "w czepku urodzony",

bo ewidentnie miała przewagę
i była skazana na sukces.

Osobę B nazywamy "bokserem",

bo musiała walczyć
z wieloma przeciwnościami,

żeby trafić w to samo miejsce.

Właśnie usłyszeliście,
jak kierowniczka kadr

nazywa kandydatów
"czepkami" i "bokserami",

(Śmiech)

co odbiega od politycznej
poprawności i brzmi jak osąd.

Ale zanim odbiorą mi uprawnienia...

(Śmiech)

...pozwólcie, że wyjaśnię.

Każde CV opowiada historię.

Z czasem nauczyłam się czegoś o ludziach,

których doświadczenia wydają się
każde z innej parafii,

przez co wolę rzeczywiście wziąć
ich kandydaturę pod uwagę,

zanim odrzucę podanie.

Nietypowa historia zatrudnienia
może wskazywać

niespójność, rozkojarzenie,
nieprzewidywalność.

Ale może być oznaką
pokonywania przeciwności.

"Bokser" zasługuje przynajmniej
na rozmowę kwalifikacyjną.

Dla jasności,

nie mam nic przeciwko "Czepkom";

dostanie się na prestiżową
uczelnię i ukończenie jej

wymaga dużo pracy i poświęcenia.

Lecz jeśli całe twoje życie zostało
zaprogramowane na sukces,

jak poradzisz sobie z trudnościami?

Jedna zatrudniona przeze mnie osoba,
absolwent bardzo dobrej uczelni,

uważała niektóre zadania
za poniżej godności,

jak czasową pracę fizyczną,
żeby lepiej poznać mechanizm działania.

W końcu zrezygnowała.

Z drugiej strony, co się dzieje,

jeśli wbrew wrodzonemu pechowi

w końcu ci się udało?

Zaproście na rozmowę Boksera.

Znam się na tym.
Sama jestem Bokserem.

Zanim się urodziłam,

u ojca zdiagnozowano schizofrenię urojoną

i nie mógł utrzymać pracy
mimo swego geniuszu.

Nasze życie było trochę jak
"Lot nad kukułczym gniazdem",

po części jak "Przebudzenie",

po części jak "Piękny umysł".

(Śmiech)

Jestem jedną z piątki dzieci
wychowanych przez samotną matkę

przy zakazanej ulicy
na Brooklynie w Nowym Yorku.

Mieszkanie nie było nasze,
nie mieliśmy ani samochodu, ani pralki,

a przez większość mojego dzieciństwa
nie mieliśmy nawet telefonu.

Miałam dużą motywację,

by zrozumieć zależności między
sukcesem a Bokserami,

bo inaczej moje życie
mogłoby wyglądać zupełnie inaczej.

Poznając ludzi sukcesu

i czytając o potężnych przywódcach,

zauważyłam pewne podobieństwo.

Wielu z nich doznało za młodu trudności,

od biedy, porzucenia,

wczesnej śmierci rodziców,

po trudności w nauce,
alkoholizm i przemoc.

Zwykle sądzi się, że urazy powodują stres,

stąd wiele uwagi poświęcono
badaniu zaburzeń.

Jednak badania nad zaburzeniami
przyniosły niespodziewane odkrycie:

nawet najgorsze sytuacje
mogą skutkować rozwojem i zmianą.

Odkryto niesamowite
i sprzeczne z intuicją zjawisko,

które naukowcy nazwali
rozwojem potraumatycznym.

W jednym z badań, które mierzyły
wpływ przeciwności losu

na zagrożone dzieci,

pośród 698 dzieci

w najtrudniejszych warunkach,

aż 1/3 prowadzi zdrowe,
udane i owocne życie.

Mimo wszystkich przeciwności
- udało im się.

Jedna trzecia.

Rozważcie to CV.

Rodzice tego gościa oddają go do adopcji.

Nie skończył liceum.

Często zmienia pracę,

jedzie na rok do Indii,

a do tego jest dyslektykiem.

Zatrudnilibyście go?

Nazywa się Steve Jobs.

W badaniach przeprowadzonych
wśród najwybitniejszych przedsiębiorców,

wykazano dysproporcjonalną
ilość dyslektyków.

W Stanach

35% badanych przedsiębiorców ma dysleksję.

Co niezwykłe, przedsiębiorcy,

którzy przeszli potraumatyczny rozwój,

postrzegają problemy z nauką
jako pożądaną trudność,

która dała im przewagę,

bo nauczyła ich lepiej słuchać
i zwracać więcej uwagi na szczegóły.

Nie uważają, że osiągnęli coś
wbrew przeciwnościom,

ale dzięki nim.

Akceptują przeżyte trudności i urazy

i uważają je za część tego, kim się stali.

Wiedzą, że bez tego bagażu doświadczeń

nie mieliby samozaparcia i siły,

żeby osiągnąć sukces.

Życie jednego z moich znajomych
przewróciło się do góry nogami

po chińskiej rewolucji kulturalnej
w 1966 roku.

Gdy miał 13 lat, jego rodziców
przeniesiono na wieś,

szkoły pozamykano,

został sam w Pekinie,
gdzie musiał sobie radzić,

póki jako 16-latek nie dostał
pracy w fabryce odzieży.

Ale zamiast pogodzić się z losem,

poprzysiągł sobie kontynuować naukę.

11 lat później, po zmianach
na scenie politycznej,

dowiedział się o rygorystycznym
egzaminie wstępnym na uniwersytet.

Miał trzy miesiące na naukę

całego programu gimnazjum i liceum.

Co dzień po powrocie z pracy
ucinał sobie drzemkę,

uczył się do 4 i wracał do pracy,

i tak w kółko przez trzy miesiące.

Zrobił to, udało mu się.

Jego zaangażowanie w naukę było
niezachwiane i nigdy nie stracił nadziei.

Teraz ma tytuł magistra,

a jego córki pokończyły Cornell i Harvard.

Bokserów napędza wiara, że jedyną osobą,

nad masz pełną kontrolę, są oni sami.

Kiedy coś nie wychodzi, Bokser zapyta:

"Co można zmienić, żeby wyszło lepiej?".

Bokserzy mają poczucie celu,

które uchroni ich od rezygnacji.

To tak jakby biedę,
szalonego ojca czy kilka rozbojów

potraktować jako "wyzwania biznesowe".

(Śmiech)

Poważnie?

Bułka z masłem!"

(Śmiech)

No właśnie, poczucie humoru.

Bokserzy wiedzą, że humor
pomaga przetrwać trudne chwile,

a śmiech pomaga zmienić perspektywę.

A w końcu - relacje z ludźmi.

Ludzie, którzy przezwyciężają trudności
nie robią tego samotnie.

Gdzieś tam podczas tej drogi

znajdują ludzi, którzy
wydobywają z nich najlepsze

i którzy są zaangażowani w ich sukces.

Osoba, na którą możesz liczyć
bez względu na okoliczności,

to podstawa
w przezwyciężaniu przeciwności.

Ja miałam szczęście.

W mojej pierwszej po studiach pracy

nie miałam samochodu,
więc jeździłam przez dwa mosty

z asystentką prezydenta.

Przyglądała mi się podczas pracy

i zachęcała mnie
do skupienia się na przyszłości,

zamiast rozpamiętywać przeszłość.

Na drodze spotkałam wielu ludzi,

którzy zapewnili mi
brutalnie szczere recenzje,

rady oraz mentoring.

Tych ludzi nie interesowało,

że jako śpiewająca kelnerka,
zarabiałam na studia.

(Śmiech)

Na zakończenie cenne odkrycie.

Firmy, które cenią różnorodność
i praktyki integracyjne,

skłaniają się ku Bokserom

prześcigają konkurencję.

Według analizy Diversity Inc.,

50 firm wiodących
pod względem różnorodności

prześcigało firmy z indeksu S&P 500 o 25%.

Wróćmy do mojego pytania.

Na kogo postawisz?

Na Czepek czy na Boksera?

Wybierz niedocenionego kandydata,

którego sekretna broń to pasja i cel.

Zatrudnij Boksera!

(Brawa)